ตอนที่ 37 : High School : CHAPTERS 34
Chapters 34
ผมเพิ่งกลับจากซ้อมยูโด พรุ่งนี้การคัดตัวรอบที่สองก็จะเกิดขึ้น ผมขาดกำลังใจกองใหญ่จากมินฮยอกไป เพราะว่าวันพรุ่งนี้ เจ้านั่นก็ต้องไปคัดเลือกทีมเหมือนกัน ผมแอบเสียดายนะที่ไม่ได้ไปดู แต่ก็ส่งกำลังใจไปให้แทนแล้วกัน เป็นถึงเพื่อนของเทพแช ก็ต้องเก่งเหมือนกันสิ จริงไหม
“อ๊ะ ชางกยุน”
ผมตะโกนเรียกร่างคุ้นตาที่ผมมั่นใจว่าเห็นผมแน่นอน แต่ก็ยังจะเดินหนี ผมเลยก้าวยาวๆแล้วไปดักหน้าเอาไว้
“ชางกยุน”
“..อ้าว พี่ฮยองวอน”
“- - คนแบบนายมันแสดงละครไม่เก่งจริงๆนะ”ผมพูดแล้วส่ายหน้าเบาๆ “ทำไมต้องแกล้งมองไม่เห็น”
“...”
“ไม่สิ ทำไมสามสี่วันมานี่นายหลบหน้าพี่ตลอด”
“..ผม..”
ผมมองชางกยุนที่ทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก่อนจะยิ้ม “เรื่องแม่เหรอ”
“...”ชางกยุนเงยหน้ามองผม สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “ผมขอโทษ”
“ย๊า จะขอโทษทำไมเล่า”ผมหัวเราะ ตบบ่าชางกยุน “การที่เรื่องแม่ไม่คืบหน้าไม่ใช่ความผิดของนายสักหน่อย มีแค่รูปถ่ายใบเดียว แถมรูปมันก็เก่าซะขนาดนั้น หาเจอภายในอาทิตย์นึงมันก็เร็วไปแล้ว”
“...”
“ต่อให้เป็นคุณชายชางกยุน อะไรๆมันก็ไม่ได้ง่ายไปซะหมดหรอกนะ”
ชางกยุนยิ้ม มองหน้าผมอย่างจริงจัง “แต่ผมจะไม่ยอมแพ้นะ”
“อื้ม พี่ก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน”
เรื่องอะไรผมจะต้องยอมแพ้ง่ายๆล่ะ ยังไงซะผมก็ต้องได้เจอแม่ ถ้าแม่ไม่อยากเจอผมก็ไม่เป็นไร ขอแค่ผมมีโอกาสได้เจอแม่อีกสักครั้ง ถ้าอยากให้ผมไปจากชีวิตผมก็จะไป ขอแค่ครั้งเดียวเท่านั้นเอง
“พี่ฮยองวอน”
“หืม?”ผมหันไปมองชางกยุน ที่ก้มหน้ามองพื้น
“ผมขอโทษนะ ที่ผมทำให้พี่มีความสุขเหมือนที่คนอื่นทำไม่ได้”
“...”ผมมองชางกยุนที่เดินจากไปหลังจากพูดแบบนั้นออกมาอย่างสงสัยและไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก แต่ก่อนจะได้เดินตามไปถาม ผมก็ถูกเรียกเอาไว้ก่อน
“ฮยองวอน”
“พี่ชยอนู”ผมเรียกพร้อมกับก้มหัวให้ร่างหนากว่าที่เดินเข้ามาใกล้ “มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“กลับหอกันเถอะ”เขาพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนที่จะวางแขนพาดมากับไหล่ของผม “พรุ่งนี้ก็ทำให้เต็มที่นะ”
“อ่า ครับ”
ผมตอบอย่างงงๆ ไม่รู้ว่าคิดยังไงของเขา อยู่ๆมาชวนเดินกลับหอด้วยกันแถมยังมากอดคอผมซะแน่นเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงได้เพ้อทั้งคืนไปแล้วล่ะ
เดี๋ยวนะ..
ใช้คำว่าเมื่อก่อนงั้นเหรอ
...
งั้นตอนนี้ผมก็ไม่ได้ชอบพี่ชยอนูแล้วงั้นสิ
..ไม่จริงน่า
ก็ผมยังรู้สึกเหมือนว่าผมกำลังแอบรักใครสักคนอยู่เลยนี่
-WONHO-
ผมเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีออกมาจากห้องซ้อม ในเมื่อวันนี้มีแต่เรื่องดีๆ ผมเลยลัลล้าเป็นพิเศษไง นอกจากจะไร้คู่แข่งทางการเชียร์ฮยองวอนแล้ว คนเก่งของผมยังชนะได้กลายเป็นตัวแทนโรงเรียนรอแข่งรอบสุดท้ายอีกด้วย เก่งจริงๆเลยนะ ว่าที่แฟนผมเนี่ย โฮะๆ
“อ้าว เตี้ย”
“- - นายสูงมากมั้งวอนโฮ”
ผมหัวเราะแล้ววิ่งไปหากีฮยอนที่ถือหนังสือกองเบ้อเริ่ม เลยแบ่งมาถือบ้าง “ก็นายเตี้ยกว่าฉันไง อยากรู้ว่าถ้าเรียกคนอื่นแบบนี้แล้วมันรู้สึกไง”
“แล้วรู้สึกไงล่ะ”
“ก็..ดีมั้ง”ผมพูดกลั้วหัวเราะ “ทำไมถือของเยอะขนาดนี้อ่ะ คนอื่นไปไหนกันหมด”
“เขาก็ยุ่งๆกันหมดแหละน่า”กีฮยอนตอบ
เราสองคนเลยเดินไปพร้อมๆกันที่ห้องสภานักเรียน แล้ววางของพวกนี้ลงบนโต๊ะ ยิ่งใกล้วันกีฬา พวกสภานักเรียนก็ยิ่งยุ่งกันเป็นพิเศษ เพราะต้องเตรียมอะไรหลายๆอย่าง
ผมเดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง รอกีฮยอนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ และเมื่อวางสาย เพื่อนผมก็หน้ามุ่ยเชียว
“เป็นไรอ่ะ”
“อดดูหนังเลย”
“อ้าว เมื่อวานโม้อยู่ไม่ใช่เหรอว่าจะออกไปดูหนังกับพี่ชยอนู”
“ก็ใช่ไง แต่พี่ฮยอนอูโทรมาบอกว่าไม่ว่างแล้วอ่ะดิ”
ผมมองกีฮยอนที่บ่นงึมงำไม่เลิก ก็ช่วยไม่ได้นะ หนังเรื่องนี้กีฮยอนเป็นโคตรแฟนของมันเลย แล้วเห็นว่ามีตั๋วอยู่แล้วด้วย
“ฉันเสียสละไปดูกับนายก็ได้นะ”
“แล้วไม่ต้องไปซ้อม ไม่สิ ไม่ต้องไปอยู่กับฮยองวอนหรือไง”
“อย่ามาแซวเพื่อน”ผมพูดพลางยีผมกีฮยอนเล่น “หายหน้าไปให้หมอนั่นคิดถึงฉันบ้างก็ได้น่า จะดูไหมล่ะ ถ้าไม่ดูจะได้ไปซ้อม”
“เฮ้ย ดูดิ อุตส่าห์มีตั๋วแล้ว จะทิ้งก็เสียดายออก”
ผมรู้ว่ากีฮยอนต้องดูอยู่แล้วล่ะ เขาไม่ยอมทิ้งตั๋วหนังไปฟรีๆหรอก “ถ้างั้นเจอกันหน้าโรงเรียนนะ ฉันขอไปเอาของแป็บ”
“โอเค รีบมานะเตี้ย”
“เออ เตี้ยกว่า”
กีฮยอนหัวเราะคิกคัก ก่อนจะล็อคห้องสภานักเรียน ผมเลยรีบวิ่งกลับไปที่หอ แต่หอของผมมันผ่านโรงยิม ตอนนี้ฮยองวอนคงซ้อมอยู่ ผมจะแวะเข้าไปบอกสักหน่อยก็ได้
เอ.. บอกดีไหมนะ ฮยองวอนจะหึงปะ?
โอ๊ย แค่คิดว่าฮยองวอนจะหึงบ้างก็มีความสุขแล้วเนี่ย
พลั่ก
เพราะมัวแต่หลับตาพริ้มไม่ได้มองทาง ทำให้ผมชนกับใครเข้า ใครที่ทำให้ผมกระเด็นได้ก็มีอยู่ไม่กี่คนหรอก หนึ่งในนั้นคือ..
“พี่ชยอนู โทษทีพี่”
“ไม่เป็นไรๆ”พี่ชยอนูพูดและยิ้มจนตาหยีตามเอกลักษณ์ของเขา ก่อนจะก้มลงไปเก็บของที่หล่นกระจาย “จะรีบไปไหนเนี่ย”
“อ๋อ ผมจะไปดูหนังเป็นเพื่อนกีฮยอนแทนพี่ไง ไอ้ตัวเล็กนั่นบ่นง้องแง้งตลอดเลยว่าเสียดาย”ผมตอบ ก้มลงเพื่อจะช่วยพี่ชยอนูเก็บของ
“งั้นก็ดีแล้ว พี่รู้สึกผิดอยู่พอดี ยังไงก็ฝากกีฮยอนด้วยนะ”
“ได้พี่ มา ผมช่ว..”คำพูดของผมขาดไป เมื่อผมมองเห็นของที่ตกอยู่ชัดๆ
พี่ชยอนูรีบรวบมันเก็บใส่ซองก่อนจะลุกขึ้นยืน “งั้นพี่ไปก่อนนะ ฝากบอกกีฮยอนด้วยว่าดูหนังให้สนุก กลับถึงหอก็โทรบอกด้วย”
“...”
“โฮซอก”
“เอ่อ ครับ”
ผมพยักหน้าแล้วยิ้มเจื่อนๆให้พี่ชยอนูที่เดินจากไป
ผมตาฝาดใช่ไหม มันไม่ใช่อย่างที่ผมเห็นหรอก มันจะเป็นไปได้ยังไง มีเหตุผลอะไร
ที่พี่ชยอนูมีรูปถ่ายของฮยองวอนเป็นสิบๆรูปแบบนั้น
พี่ชยอนูจะเก็บภาพกิจวัตรประจำวันของฮยองวอนไปทำไม นั่นมันหน้าที่ของคนที่ชอบฮยองวอนอย่างผมไม่ใช่เหรอ หรือไม่ถ้าผมจะเจออะไรแบบนี้ ก็น่าจะเป็นจากไอ้หัวทองมินฮยอกสิ พี่ชยอนูคงไม่ได้..
ไม่ใช่ใช่ไหม..
เกิดการสลับคู่กันซะแล้วววววววววววววว
เกิดอะไรขึ้นกับพี่นู ทำไมมีรูปเทพแชเยอะแยะ แล้วไหนจะทำท่าแปลกๆอีก
นี่คงไม่ได้ชอบเทพแชอีกคนใช่มะ พี่นูจะเป็นเพลย์บอยเหรอ
#ฟิคเทพแช
สนใจฟิครวมเล่ม
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อะไรยังไง งงไปหมดแล้ววววว
คนอื่นเขาเข้าคิวเต๊าะกันมาเป็นชาติ พี่จะมาเงียบๆงี้ไม่ได้นะครัช จะจีบก็บุกตรงๆเด้ แต่จะทำงั้นได้ไงในเมื่อมีคุณกีอยู่อ่ะ นี่งงไปหมดละเนี่ย /สูดยาดม
ชายกุ๊งงงงงงงงงงงงงง(ตั้งรู้ว่ารวยนี่เรียกชายกุ๊งจนติดปาก555555) กุ๊งนิ่งเกินไปแล้วนะลูก จะทำอะไรก็ทำสักอย่างเซ่ เดี๋ยวก็ตามพี่ๆเขาไม่ทันหรอก
วอนโฮสู้เขา คู่แข่งเยอะจริง --"
คู่เเข่งเพิ่ม พี่วอนไม่ต้องสนใจ รุกลูกเดียว ชนะเเน่นอนนนน
ปล. กำลังใจสำคัญของฮยองวอนคือ'มินฮยอก' แอร๊ยยยยยย ขอตัวไปมุดหมอนแปปนะคะ 5555555