ตอนที่ 28 : High School : CHAPTERS 26
Chapters 26
เรากลับจากแคมป์กันได้สามวันแล้ว วันนี้เป็นวันจันทร์ ตอนนี้พักกลางวัน และผมควรจะกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร หรือไม่ก็หามุมดีๆในห้องสมุดเพื่อนอนกลางวัน แต่ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้องพักครูอย่างกระวนกระวาย จนกระทั่งประตูเปิดออกมาผมก็รีบเดินไปทันที คิดว่าเป็นชางกยุนหรือไม่ก็กอนฮี แต่กลับกลายเป็นพี่ชยอนู ที่ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เจอหน้าเขาอย่างเคย
เพราะผมหลบไงล่ะ
“ฮยองวอน มาทำอะไรตรงนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“อ่า.. ไม่มีครับ”ผมตอบแค่นั้นแล้วก็ก้มหน้าหลบตา
“จะมารอฟังเรื่องชางกยุนกับกอนฮีเหรอ”
“...”
“แล้วก็จะมาขอร้องไม่ให้มีการพักการเรียนด้วยใช่ไหม”
ผมพยักหน้าเพราะพี่ชยอนูเดาถูกหมดเลย ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของเขาผมเลยเงยหน้าขึ้นมอง “แล้วเป็นไปได้ไหมครับ”
“เป็นไปไม่ได้”
“...”
“ผลมันออกมาแล้ว สองคนนั้นผิดจริง ต้องโดนพักการเรียนหนึ่งอาทิตย์”
“แต่ว่ามันเกิดขึ้นเพราะความเข้าใจผิดนะครับ”ผมพยายามพูดแก้
พี่ชยอนูยิ้ม เอามือแตะไหล่ผมก่อนจะเลื่อนขึ้นมาเขี่ยแก้มผม “ต่อให้เป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่สองคนนั้นก็ต้องโดนพักการเรียนฐานใช้ความรุนแรงอยู่ดี”
“...”
“ไม่ต้องกังวลนะ โดนแค่นี้ ถือว่าเบาที่สุดแล้วล่ะ”
ผมเม้มปากแน่น พยักหน้าอย่างจำยอม เพราะผมคงทำอะไรไม่ได้จริงๆ พี่ชยอนูยีผมผมก่อนจะเดินออกไป ผมยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่นานนักประตูก็เปิดออกมาอีกครั้ง คราวนี้เป็นคนที่ผมมารอ
“ชางกยุน”
“...”ชางกยุนแค่หันมามองผมแล้วก็เมินไปทางอื่น แถมยังเดินหนีอีก
ดูก็รู้ว่าตั้งใจหลบหน้าผมเหมือนกัน หลายวันแล้วด้วย
ผมรีบสาวเท้าเดินตามไป คว้าแขนเจ้าเด็กนี่เอาไว้เพื่อกันหนี “นายเป็นอะไรของนายเนี่ย หลบหน้าพี่ทำไม”
“...”
“อิมชางกยุน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
ชางกยุนยังคงไม่ตอบ แต่ผมเห็นว่าสายตาของเขามองที่ต้นแขนของผม ซึ่งมันทำให้ผมเข้าใจได้ในทันทีว่ามันเป็นเพราะอะไร ผมเลยชูแขนขึ้น
“ถ้าหากว่าเป็นเรื่องนี้ พี่รู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจ และพี่ก็ไม่ได้เจ็บอะไรแล้วด้วย”
“...”ชางกยุนเม้มปาก เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่เขามองตาผมตรงๆแบบนี้ “ผมขอโทษ”
“...”
“ถ้าผมฟังที่พี่บอกบอก พี่ก็คงไม่ต้องเจ็บ”
ผมยิ้ม แตะไหล่อีกฝ่ายเบาๆ “พี่โอเคเว้ย ไม่ต้องกังวลน่า”
“...”และเป็นอีกครั้งที่เห็นชางกยุนยิ้มออกมา
“พักการเรียนแบบนี้จะไปไหน กลับบ้านเหรอ”
“อืม”เขาตอบ ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ
“งั้นก็นอนพักให้เต็มที่ ทำใจให้สบาย อย่าไปก่อเรื่องอีกล่ะ”
“อืม ผมรู้”
“แล้วก็มีอีกเรื่องที่พี่อยากจะขอร้องนาย”
“...”
“เปิดใจให้กอนฮีบ้างสักที เขาอยากเป็นเพื่อนกับนายจริงๆนะชางกยุนอ่า”
เพราะถ้าไม่อยากเป็นเพื่อนด้วยจริง ไอ้เด็กกอนฮีคงไม่ยืนทำหน้าสำนึกผิดอยู่หน้าห้องพักครูแบบนั้นหรอก
“ฮยองวอนนนนนนนนนนนนนนนน”
ผมสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงดังที่กำลังเรียกชื่อผม เมื่อหันไปมองก็ต้องรีบก้มหน้างุดด้วยความอับอายขายขี้หน้า ในขณะที่ตัวต้นเหตุยิ้มแป้น โบกไม้โบกมือให้ผมไม่หยุด
ผมรีบเดินเร็วๆหนีไปให้ไกลมากที่สุด แต่ก็ยังไม่วายได้ยินเสียงไอ้เตี้ยตามหลอกหลอนไม่จบไม่สิ้น ให้ตายเหอะ รู้จักอายคนอื่นเขาหน่อยได้ไหม หรือถ้าจะไม่อายก็สงสารกันบ้าง
อายโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
มินฮยอกยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของส่วนเวที มองร่างสูงของเพื่อนสนิทที่เดินเร็วๆออกไปก่อนจะลากสายตากลับมามองที่เดิมอีกครั้ง
เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ ตอนนี้เขามีคู่แข่งอย่างเต็มตัวแล้วสินะ
ไม่ใช่อิมชางกยุนที่เขาเคยกังวล เพราะฮยองวอนเอ็นดูชางกยุนมากๆ ดูแล้วเหมือนเป็นน้องชายซะมากกว่า
ไม่ใช่โนยุนโฮที่เขาเคยกลัวเช่นกัน เพราะกับยุนโฮ ฮยองวอนไม่ได้มีท่าทีแบบนั้นเลย
แต่เป็นไอ้หมอนี่ต่างหาก
...
ชินโฮซอก
ไอ้ตัวแสบที่เขาไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันสักเท่าไหร่
ไม่ได้การละ จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ ดูเหมือนว่าไอ้หมอนั่นจะทำคะแนนกับฮยองวอนตามเขามาติดแล้วซะด้วยสิ จะต้องสกัดดาวรุ่งไว้ก่อน
คิดแบบนั้น มินฮยอกก็วิ่งออกไปราวกับติดจรวด แค่พริบตาเดียวก็ไปถึงฮยองวอนแล้ว
“ตกใจหมด”
“ไง”มินฮยอกยิ้มน่ารักให้เพื่อน ก่อนจะกอดคออีกฝ่ายแน่น เพื่อแสดงความสนิทสนม “ไปหาขนมกินกัน”
“อืม ไปดิ”ฮยองวอนไม่เคยปฏิเสธมินฮยอกอยู่แล้วล่ะ
“เลิกเรียนแล้วออกไปดูหนังกันด้วยนะ”
“หืม?”
“หนังไงหนัง”
“ไม่ซ้อมบอลเหรอ”
“วันนี้กัปตันเขาติดธุระ ไม่ได้ซ้อมหรอก ไปดูหนังกันตกลงปะ”
“เลี้ยงใช่มะ”
“เออ”
“งั้นโอเค”
มินฮยอกยิ้ม หันไปหยิกแก้มฮยองวอนเล่น เจตนาหลักก็เพื่อแสดงตัว
เห็นไหมชินโฮซอก อย่าคิดจะมาแข่งกับฉันเชียว ฮึ่ย!!
วอนโฮขมวดคิ้ว มองฮยองวอนที่ถูกลีมินฮยอก ที่เขาเหม็นหน้ากอดคอและหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานเดินออกไป ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงเซ็งๆ ทำให้เพื่อนสนิทอย่างจูฮอนยิ้มออกมาทันที เพราะเขาเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
“ดูก็รู้แล้ว ท่าทางมึงจะเจอคู่แข่งที่น่ากลัวแล้วว่ะไอ้วอน”
“ไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหนเลย เห็นได้ชัดจะตาย ไอ้หัวทองนั่นจงใจวิ่งไปกอดคอฮยองวอนเพื่อยั่วโมโหกู”วอนโฮตอบ กอดอกแน่น “กูไม่กลัวมันหรอกโว้ย”
“เออ ก็ดีแล้ว ถ้าคิดจะชอบมึงก็ลุยเลยดิวะ อย่าไปรอ”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
ได้เลยลีมินฮยอก ได้เลย..
มาแข่งกันสักตั้ง อย่าคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทฮยองวอนแล้วจะมีโอกาสมากกว่านะโว้ย
ไม่เคยได้ยินประโยคนี้เหรอวะ
เพื่อนสนิทน่ะ มันยากที่จะเปลี่ยนเป็นสถานะอื่น
คนอย่างฮยองวอนน่ะ มึงน่ะเป็นเพื่อน เพื่อนก็คือเพื่อนเว้ย ส่วนแฟนฮยองวอนน่ะ
กูเองงงงงงงงงงงงง
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ศึกชิงเทพแช บิ๊กแมตซ์ ระหว่าง
ท่านชินคนกาก กับ ท่านมินมุ๊งมิ๊ง
ศึกครั้งนี้ใครจะเป็นฝ่ายชนะ หรือว่า
ม้ามืดจะคาบไป ติดตามได้ที่ #ฟิคเทพแช
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พักผ่อนนะไอเอ็ม กลับมาแล้วก้เปิดใจให้กอนฮีด้วยล่ะ
อีกอนฮี หัดกวน
สรุปสุดท้าย หมากุ๊งคาบไปแหลกจ้าาา ดี 555555555
เราเชียร์ฮยองวอนโฮ~ พี่โฮต๊อกต้องได้ตัวน้องวอนมา อุว๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ
เอาเรยยยยรุกให้หนัก จัดเต้มไปเรยยยยย
วอนโฮ! แกอย่าเสนอหน้าให้มาก หมั่นไส้อ่ะ 555555 แบบมั่นหน้ามากว่าตัวเองจะได้ฮยองวอนเป็นแฟน แต่ชอบประโยคสุดท้าย "คือมันใช่อ่ะ แฟนฮยองวอนอ่ะ กูเองงงงง" ไม่ได้เขินนะ ขำ 555555555555
เขาเปิดศึกกันเป็นทางการแล้วค่ะ!
ศึกครั้งนี้ช่างใหญ่หลวงแต่ดูท่าท่านโฮต๊อกคะแนนจะนำนะคะ 5555