ตอนที่ 23 : High School : CHAPTERS 21
Chapters 21
-WONHO-
“เก่งนักเหรอ มึงน่ะเก่งนักเหรอวะ!!!”
พลั่ก
ใบหน้าของผมหันไปตามแรงเหวี่ยงหมัดที่โคตรจะหนักของไอ้แจฮยอน ศัตรูตลอดกาลของผม ผมยิ้มมุมปากแล้วหันไปยักคิ้วให้มัน
“แรงมีแค่นี้เหรอวะ”
“หน็อย มึง ปากดีนักนะ อั่ก”
ผมไม่รอให้มันพล่ามอะไรต่อ แต่ถีบไปเต็มๆที่หน้าท้องของมัน เมื่อมันล้มลงไปผมก็พุ่งเข้าไปแล้วรัวหมัดใส่มันไม่ยั้ง “มึงน่ะมันดวงซวย ที่มาเจอกูในวันนี้ ไอ้เวรเอ๊ย เมื่อไหร่จะจบสักทีฮะ”
“กูไม่จบง่ายๆหรอกโว้ย อย่าคิดว่าพวกมึงจะมีความสุขไปได้ตลอดนะ เฝ้ากีฮยอนเอาไว้ให้ดีเถอะ”
“ไอ้เวร ถ้ามึงแตะต้องกีฮยอนอีกล่ะก็ กูสาบาน ว่าครั้งนี้กูส่งมึงลงนรกแน่”
“คิดว่ากูจะยอมเหรอ พวกมึงทำอะไรกันวะ!!”
สิ้นคำสั่งหมาๆของแจฮยอน พวกของมันก็กรูกันเข้ามาหาผม ผมหลบแล้วเหวี่ยงหมัดกลับคืนไปหลายหมัด แต่คนเดียวจะไปสู้อะไรกับคนห้าคนได้ เพราะงั้นตอนนี้ผมกลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบทันทีเมื่อถูกถีบจนล้ม
“กระทืบมันไปเลย ปากเก่งแบบนี้ต้องเจอดี”
ผมไม่รู้ว่าเสียงใครพูด แต่อย่าให้กูลุกขึ้นไปได้นะมึง เอาคืนสิบเท่าเลย แม่ง!!
ตอนนี้รสคาวๆของเลือดเต็มปากผมไปหมด แถมตีนใครต่อใครก็ไม่รู้เต็มหน้า เก่งกันแต่แบบนี้สินะพวกมึง หมาหมู่เนี่ย
พลั่ก
โครม!!
ผมได้ยินเสียงที่โคตรจะดัง แล้วก็มองเห็นจางหางตาว่าใครสักคนกระเด็นไปชนกับถังขยะแล้วก็น็อคไปเลย ก่อนที่บรรดาตีนทั้งหลายนี่จะค่อยๆห่างไป แล้วร่างของผมก็ถูกพยุงให้ลุกขึ้นยืน เมื่อหันไปมองก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจปนไม่ชอบใจ
“ฮยองวอน!!!!”
“หมาหมู่แบบนี้คิดว่าเท่เหรอวะ”
แต่คนข้างๆนี่มันไม่สนใจที่ผมเรียกและทำหน้าดุใส่เลย กลับตะโกนไปแบบไม่กลัว ผมเลยต้องดึงร่างบางๆนี่เอาไว้ “นายทำบ้าอะไรเนี่ย บอกให้กลับไปโรงเรียนก่อนไง”
“คิดว่าตัวเองเป็นสปาตาร์หรือไง ที่จะสู้กับคน ไม่สิ หมาเป็นฝูงแบบนี้ได้น่ะ”
“มึงเป็นใครวะ แล้วมาเสือกอะไรด้วย”
ผมเห็นฮยองวอนกำมือแน่นหลังจากที่แจฮยอนมันตะโกนมา ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดย้ำอีกครั้ง “ฉันจะบอกอีกครั้งนะ กลับโรงเรียนไปซะ ที่นี่มันไม่เหมาะกับนาย”
“ถ้าคิดว่าฉันจะอ่อนแอ ปวกเปียกสู้คนไม่ได้ ให้ย้อนกลับไปตอนแรกที่เจอกันด้วย”
“อะไร”
“ฉันเคยบอกนายว่าฉันอยู่สาขากีฬา และที่สำคัญ เป็นนักกีฬายูโด และที่สำคัญยิ่งกว่าคือ ฉันไม่เคยแพ้ใครเลย”
“-o-“
“เพราะงั้นสองคนมันก็ดีกว่าคนเดียวไม่ใช่หรือไง”
ผมพูดไม่ออกไปในทันที มองฮยองวอนที่ยังยืนยันที่จะยืนอยู่ข้างผมในตอนนี้ รู้หรอกนะ ไม่ใช่เวลามายิ้ม แต่ปากมันไปเองอ่ะ มันห้ามไม่ได้ จะให้ทำไง
“พวกมึงมัวพล่ามอะไรกันอยู่วะ เฮ้ย จัดการพวกมันเลย”
หลังไอ้แจฮยอนพูดจบ สถานการณ์ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม พวกเราปะทะกัน แต่ที่แน่ๆ ผมมั่นใจว่าผมชนะแน่นอน
ก็มีฮยองวอนอยู่ข้างๆผมนี่นา
-HYUNGWON-
ผมกับวอนโฮเดินกลับมาที่โรงเรียน ในสภาพที่ดูไม่แย่มากนัก ที่ไม่แย่น่ะหมายถึงผมนะ แต่วอนโฮเนี่ยสิ สะบักสะบอมตั้งแต่ก่อนผมจะไปถึงละ
“แล้วทำเป็นเก่ง ถ้าฉันไม่ย้อนกลับไป ป่านนี้นายเดินไม่ได้แล้ว คงได้นอนอยู่ข้างกองขยะนั่นแหละ”
“ที่นายเห็นน่ะมันภาพลวงตาเว้ย ความจริงฉันกำลังเป็นต่ออยู่ชัดๆ”
“หึ”ผมหัวเราะในลำคอ ไม่อยากจะซ้ำเติมอะไรอีก
เป็นต่อบ้าอะไร เป็นกระสอบทรายให้เขาต่อย ให้เขากระทืบอยู่อ่ะนะ
“โฮซอก ฮยองวอน”
“อ้าวพี่ชยอนู มาทำไรตรงนี้อ่ะพี่”วอนโฮถามพี่ชยอนูที่ยืนอยู่หน้าประตู “ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาหอปิดนี่”
“กำลังจะออกไปตามพวกนายน่ะสิ”พี่ชยอนูพูดแล้วเข้ามาจับตัวผม “ไม่เป็นไรใช่ไหมฮยองวอน”
“เอ่อ มะ ไม่ครับ”ผมตอบอย่างตะกุกตะกัก เพราะพี่ชยอนูจับผมหมุนไปหมุนมาเพื่อหาแผลไม่หยุดเลย
“อะแฮ่ม พี่ถามผมบ้างสิ คนเป็นน่ะผมนะ ฮยองวอนน่ะมันเทพแช ไม่เป็นอะไรหรอก”
พี่ชยอนูที่เหมือนเพิ่งจะรู้สึกตัวเกาต้นคอตัวเองเบาๆแล้วหันไปพยุงวอนโฮ “ไปหอไหวไหมเนี่ย”
“ไหวพี่ หอผมอยู่แค่ตรงนี้เอง”วอนโฮตอบแล้วโอดโอยก่อนจะหันมาทางผม “ฉันไปก่อนนะฮยองวอน ไว้เจอกัน”
“อืม”
“อย่าลืมกินยาแก้ปวดด้วยนะ”
“บอกตัวเองดีกว่าไหม”
“เอาน่า นายเองก็ต้องกินเหมือนกัน”
“รู้แล้ว”ผมตอบแล้วมองร่างเตี้ยๆนั่นอย่างเป็นห่วง “แน่ใจนะว่าเดินไหว”
“ไหวดิ หรืออยากจะไปส่ง ถ้าไปส่งไม่ปล่อยกลับนะ”
“ไปเลยไป”
วอนโฮหัวเราะก่อนจะเดินเดี้ยงๆไปที่หอ ผมเห็นจูฮอนยืนอยู่ตรงนั้น แล้วก็ค่อยหายห่วงที่จูฮอนมาพาวอนโฮไป ผมเลยหันมาจับแก้มตัวเองบ้าง
ตอนแรกก็ไม่เจ็บนะ ตอนนี้เจ็บแล้วอ่ะ เจ็บมากด้วย กรามหักแล้วมั้งเนี่ย
“ไปเถอะเรา”
พี่ชยอนูพูดก่อนจะหันมาจับแขนผม แล้วพาเดินไปที่หอ อันที่จริงผมไม่ได้เจ็บขนาดนั้นนะ แต่ปล่อยเถอะ ให้พี่ชยอนูพยุงแบบนี้แหละ
“เรานี่นะฮยองวอนอ ทำไมถึงได้บ้าบิ่นวิ่งกลับไปแบบนั้น ไม่รู้หรือไงว่ามันอันตราย”
“แล้วจะให้ผมปล่อยวอนโฮไว้คนเดียวได้ไงล่ะครับ ผมเองก็สู้คนเหมือนกันนะ”
“ก็จริง แต่คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ”
“...”
“พี่เป็นห่วงเราจริงๆ”
ไอ้อาการร้อนๆที่หน้านี่เป็นเพราะแผลใช่ไหม หรือเป็นเพราะเขินพี่ชยอนู ไม่หรอกน่า มันต้องเป็นเพราะแผลสิ
“เอาล่ะ รีบเข้าไปอาบน้ำนอนพักได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นไปแคมป์ไม่ไหว”
“..ครับ”
ผมตอบแล้วเข้าไปในห้อง เข้าไปอาบน้ำซึ่งใช้เวลาไม่นาน แต่ที่อยู่ในห้องน้ำนานนี่เพราะสำรวจตัวเองอยู่ ข้างนอกเสื้อเหมือนไม่มีอะไรนะ แต่รอยช้ำนี่เต็มไปหมด อย่าให้เจออีกนะไอ้พวกนั้น บังอาจมาสร้างรอยช้ำบนตัวของเทพแชได้ จะเอาคืนให้สาสมเลย ฮึ่ม!
ก๊อกๆๆๆๆ
ผมสะดุ้งกับเสียงเคาะประตู ก่อนจะเดินไปเปิดประตู พี่ชยอนูยืนอยู่ตรงหน้าห้อง เขามองผมแล้วก็เกาแก้มตัวเองเบาๆ “มีอะไรหรือเปล่าครับพี่ชยอนู”
“ให้พี่เข้าไปได้หรือเปล่า”
“ครับ”ผมตอบแล้วเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้พี่ชยอนูเดินเข้ามา “มะ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ทำแผลหน่อยไหม”
เขาพูดแล้วตบบนเตียงเป็นเชิงให้ผมไปนั่ง ซึ่งผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย พี่ชยอนูหยิบสำลีที่ชุบแอลกอฮอลล์ขึ้นมาแตะๆที่แก้มผม
“อะ โอ๊ย”
“โทษที มันเป็นแผลอ่ะ เพราะงั้นก็ทนๆแสบหน่อยนะ”
“ครับ โอ๊ย”ผมพยักหน้าแล้วก็ร้องออกมาอีกรอบ นี่ไม่แสบธรรมดานะ โคตรแสบเลย
ตอนแรกมันแสบ ก็เลยไม่ได้สังเกตอะไร แต่เมื่อเริ่มชินกับความแสบ ผมก็มองเห็นอะไรได้ชัดขึ้น นั่นก็คือใบหน้าของพี่ชยอนู..
ทำไมกันนะ คนเราทำไมถึงได้ทำให้คนที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนรู้สึกอบอุ่นได้ขนาดนี้นะ
“พี่ชยอนูครับ”
“หืม”
ผมยิ้มเมื่อคิ้วของพี่เขาขมวดเข้าหากัน หน้าก็จริงจังซะเหมือนกำลังตั้งใจทำข้อสอบอยู่อย่างงั้นแหละ
“..ผม”
“...”
“ผมชอ..”
“มีไร”
ผมสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อพี่ชยอนูผละออกไปแล้วจ้องหน้าผม “ผมอะไรเหรอ”
“อ่า..”
“ว่าไง”
“..ปะ เปล่าครับ ไม่มีอะไร”
พี่ชยอนูยิ้ม พยักหน้าพลางเก็บยาใส่กล่องตามเดิม ก่อนจะยื่นยาเม็ดให้ผม “กินไอ้นี่ด้วยนะ ไม่งั้นคืนนี้ได้นอนโอดโอยทั้งคืนแน่ๆ”
“..ครับ”
“งั้นพี่ไปก่อนนะ ฝันดีฮยองวอน”
“ฝันดีครับพี่ชยอนู”
...
พี่ชยอนูออกไปแล้ว ผมมองยาที่วางอยู่บนมือ ก่อนจะส่ายหัวอย่างเจ็บใจ เมื่อกี้ผมเกือบจะพูดแล้วเชียว เกือบจะบอกออกไปแล้วว่ารู้สึกยังไง ดันพลาดโอกาสซะได้
แต่..
อีกใจก็รู้สึกดีแฮะที่ยังไม่ได้บอกออกไป
ผมกินยา เดินไปปิดไฟแล้วกลับมานอนที่เตียง นึกถึงหน้าพี่ชยอนู แต่จู่ๆหน้าพี่ชยอนูก็เปลี่ยนไป กลายเป็นรอยยิ้มกวนประสาทของไอ้หมอนั่น
ป่านนี้คงนอนโอดโอยอยู่แหงๆ
หึ สมน้ำหน้า อวดเก่งดีนัก
อ้าว ยังไงๆเทพแช นึกถึงพี่นูอยู่ดีๆ ก็มีรอยยิ้มกวนประสาทผุดมาแทนที่ซะงั้น
สมน้ำหน้าน่ะ สมจริงเปล่า เป็นห่วงก็บอก โด่วววววววววววว
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ดีนะเทพแชไปช่วยไว้ทัน 5555+
ถึงจะออกตัวเชียร์มินมุงไปบ้างแล้ว แต่ยังไงก็เราก็ฝีพายเรือ #ไอฮยอง โดยสายเลือดนะ บอร์ทูบีมาก รอดูผลงานกัปตันอิมก่อนว่าจะเลิกติสท์แล้วพาเรือออกเดินสมุทรเมื่อไหร่ พร้อมช่วยกัปตันพายมากค่ะพูดเลย
ไรท์อ่าาา บอกแล้วไงว่า #ทีมมินมุง #ทีมเด็กกุ๊ง ไม่เอาวอนโฮอ่ะ จะเอามินมุงกับเด็กกุ๊งอ่ะ ถ้าไรท์ไม่แต่งให้จะประท้วงแล้วนะ 555555555
ตอนนี้ไม่เห็นมีมินมุงกับกุ๊งเลยย จะเอาสองคนนี้ วอนโฮคือใคร ใครคือวอนโฮไม่รู้จักโว้ยย