ตอนที่ 22 : High School : CHAPTERS 20
Chapters 20
ตอนนี้เลิกเรียน ผมกับมินฮยอกเดินออกมาจากตึกเพื่อกลับหอ วันนี้วันศุกร์ มินฮยอกจะกลับบ้าน ส่วนผมน่ะเหรอ คงนอนอยู่ที่หอนี่แหละ ผมอยากตามหาแม่ แต่ผมไม่มี ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง ความหวังของผมมันริบหรี่จริงๆ แต่ผมก็ยังภาวนานะ ว่าสักวันแม่น่าจะหาผมเจอ
“เขามุงอะไรกันวะ”
ผมมองมินฮยอกแล้วยักไหล่ “ก็อยู่ด้วยกัน จะไปรู้ปะ”
“แหม ถามไม่ได้ต้องการคำตอบเว้ย ต้องการให้เดินไปดูด้วยกัน”มินฮยอกพูดแล้วกอดคอผมพากันเดินไปยังที่มีคนมุงอยู่เยอะๆ และแน่นอน อะไรที่มีคนอยู่เยอะๆ เราต้องเจอกับ
“ยุนโฮ ซอกวอน ไวตลอดนะพวกแก”ผมแซว
ยุนโฮหัวเราะเขินๆแล้วชี้บอร์ด “เขาจัดแคมป์สานสัมพันธ์อ่ะพี่”
“แคมป์สามัคคี”ผมทวนคำอย่างงงๆ
“มันมีจัดทุกปีแหละ เป็นแคมป์อาสา ก็ไปช่วยงานเท่าที่ช่วยได้อ่ะแหละ”มินฮยอกอธิบาย
“สนใจไหมพี่ฮยองวอน ถ้าสนใจไปเอาใบสมัครมากรอกสิ”ซอกวอนถามผม
ผมครุ่นคิดอยู่พักนึงแล้วยักไหล่ แต่จู่ๆมินฮยอกมันก็พูดขึ้นมา
“ตั้งห้าวัน ไปก็ไม่ได้เรียนเลยอ่ะดิ ใกล้จะสอบแล้วด้วย ฉันไม่ไปอ่ะ”
“เออ ก็จริง”ยุนโฮเสริม “พี่ฮยองวอนอ่ะ อยากไปไหม”
“ไม่รู้ว่ะ”ผมตอบอย่างลังเล ปกติก็ไม่ชอบทำอะไรแบบนี้หรอก แต่ในเมื่อผมอยากกลับมาที่นี่เพื่อสร้างความทรงจำที่ดี กิจกรรมแบบนี้มันก็น่าสนไม่ใช่เหรอ
“เฮ้ย เขาไม่บังคับเราหรอก ไม่เหมือนพวกสภานักเรียน พวกนั้นน่ะ ยังไงก็ต้องไป”
คราวนี้ผมหูผึ่งทันที “งี้พี่ชยอนูก็ต้องไปอ่ะดิ”
“รายนั้นยิ่งไม่ไปไม่ได้ใหญ่เลย เป็นถึงประธานนักเรียนนะเว้ย”
“ซอกวอน ใบสมัครอยู่ตรงไหนนะ”ผมถาม แล้วเดินไปหยิบตามที่ซอกวอนบอกทันที แต่เมื่อเดินกลับมาก็เจอสายตาของทุกคน “อะ อะไร โห่ แค่เข้าร่วมกิจกรรม มันไม่ทำให้เรียนตกหรอกน่า ไปเอามาเร็วซอกวอน ยุนโฮ มินฮยอกน่ะปล่อยมันเหอะ เขาอยากเรียน”
ซอกวอนพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบใบสมัครตามที่ผมบอก แต่..
“ดะ เดี๋ยวซอกวอน เอ่อ หยิบ หยิบมาเผื่อฉันด้วยใบนึง”
“อ้าว ไหนว่าไม่ไปไงพี่”
ผมหันไปมองมินฮยอก แอบยิ้มบางๆเมื่อไอ้หมอนี่เกาคางแก้เก้อ “ก็แหม นานๆทีได้ทำจิตอาสาบ้าง กะ ก็ดีเหมือนกันไม่ใช่เหรอวะ”
“ไม่ใช่ว่าจะตามไปเฝ้าใครเหรอออออออออออออ”ยุนโฮลากเสียงยาว
ผมเลยมองมินฮยอกอย่างสงสัย “มีใครให้เฝ้าด้วยหรือไง”
“บ๊าาาาาาาา ไอ้ยุนโฮมันก็พูดเรื่อยเปื่อยอ่ะ ฉันจะไปเฝ้าใคร”
“ก็จริง”ผมพยักหน้า แล้วก้มลงเขียนใบสมัคร แต่สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นเท้าของใครสักคนที่มายืนอยู่ข้างๆ เลยเงยหน้าขึ้นมอง “อ้าว ชางกยุน”
“- -“
“ไปด้วยกะ..”
“พี่ไปหรือเปล่า”ชางกยุนถามด้วยเสียงเรียบๆ เมื่อผมพยักหน้า เจ้าเด็กหน้านิ่งนั่นก็เดินไปทางซอกวอนแล้วหยิบใบสมัครมา
ผมเหล่มองก่อนจะยิ้มแซว “กลัวคิดถึงพี่อ่ะดิ”
“- - เปล่าซะหน่อย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ดีๆ จะได้มีสังคมกับเขาบ้าง”
“รู้แล้วน่า”ชางกยุนพูดอู้อี้ เกาแก้มตัวเองเบาๆ
ผมหัวเราะ เพราะเจ้าเด็กนี่มันน่าเอ็นดูจริงๆนะ ดีแล้วล่ะ ดีแล้ว
วันหยุดที่แสนน่าเบื่อของผมกำลังจะหมดไป ผมนอนอยู่ในห้องทั้งวันไม่ได้ก้าวขาออกไปไหนเลย เห็นทีว่าควรจะออกไปเดินเล่นข้างนอกบ้างได้แล้วล่ะ ไม่งั้นมีหวังผมคงได้นอนอืดอยู่ในห้องแหงๆ
ขอบคุณ ที่อยากออกมาเดินเล่น
“ฮยองวอน”
“พี่ชยอนู”ผมทักคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องของตัวเองเหมือนกัน “หวัดดีครับ”
“ไม่ออกไปไหนเหรอเรา”
“ไม่อ่ะครับ ไม่มีที่ให้ไป ไม่รู้จะไปไหนดีด้วย”ผมตอบยิ้มๆ
วันนี้พี่ชยอนูไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนแล้วมันให้ความรู้สึกแปลกๆ จะว่าแปลกก็ไม่เชิง เพราะถึงเป็นชุดไปรเวท เขาก็ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวซึ่งเหมือนชุดนักเรียนอยู่ดีนั่นแหละนะ - -
“แล้วนี่จะนอนหรือเปล่า หรือจะทำอะไร”
“ผมนอนเพิ่งตื่นครับ ไม่ได้จะทำอะไร ว่าจะออกไปเดินเล่น”
“เหรอ ไปซื้อของกับพี่ไหม”
“ซื้อของ?”
“ก็ ที่จะไปแคมป์น่ะ เราก็ไปใช่เปล่า”
จู่ๆก็รู้สึกตื่นเต้นแทบเก็บอาการไม่อยู่ พี่ชยอนูชวนผมไปซื้อของล่ะ เขาชวนผมออกไปข้างนอกด้วยกัน แล้วจะรออะไรอีกล่ะครับ
“ตกลงครับพี่ ไปซื้อของกัน”
เราสองคนยืนอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ของที่ต้องซื้อก็มีพวกของใช้เล็กๆน้อยๆ แล้วก็เต้นท์นั่นแหละ เพราะพี่ชยอนูเป็นประธานนักเรียน และเป็นผู้รับผิดชอบกิจกรรม เขาเลยต้องซื้ออุปกรณ์แทบทุกอย่าง แต่ว่า..
“เราจะไม่เข้าไปซื้อของกันเหรอครับ”
“แป็บนึงนะ”พี่ชยอนูหันมาพูดกับผมก่อนจะยิ้มกว้าง “มากันแล้ว”
ผมหันไปตามที่พี่ชยอนูโบกมือร่าเริง ก่อนที่หัวใจจะแตกเป็นเสี่ยงในทันที “กีฮยอน”
“หวัดดีฮยองวอน”
“ไงน้องแช ^^”
“ใครน้องนาย - -“ผมส่งสายตาเรียบๆใส่คนที่ทักทายผมอย่างโคตรจะร่าเริง นี่ขนาดออกมานอกโรงเรียน ผมก็ยังเจอมันอีกเหรอเนี่ย
“ปะ งั้นเข้าไปซื้อของกัน กีฮยอนกับโฮซอกมากันแล้ว”
แล้วพี่ชยอนูก็เดินเข้าไป โดยที่ข้างๆเขาที่เคยเป็นของผมก็เป็นของกีฮยอนไปโดยปริยาย ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินตามไป แต่วอนโฮกลับยังอยู่ที่เดิม ผมเลยหันไปมอง
“ไม่ไปหรือไง”
“เดี๋ยวฉันไปทำธุระก่อน แล้วจะกลับมา ซื้อของให้สนุกนะ”พูดจบมันก็หายไปทันที
ผมถอนหายใจอีกรอบ แล้วเดินคอตกตามไป อยากจะกลับหอมันซะตั้งแต่ตอนนี้แล้ว ผมไม่น่ามาเลย ถ้ารู้ว่าต้องมากลายเป็นส่วนเกินแบบนี้น่ะ
“ฮยองวอน ฮยองวอน!!”
“ครับ?”ผมสะดุ้ง เมื่อจู่ๆพี่ชยอนูก็หันมาเรียกผมซะดัง “มะ มีอะไรเหรอครับ”
“ที่พี่ถามอ่ะว่าไง”
“เอ่อ อะ อะไรก็ได้ครับ”
อะไรก็ได้อะไรวะ ผมยังไม่รู้เรื่องเลย พี่ชยอนูถามอะไรผม เอ๋อ สติหลุดไปหมดแล้ว
“ฮยองวอน อะไรก็ได้อะไรเหรอ”กีฮยอนถามผมแล้วยิ้ม “พี่ฮยอนอูเขาถามว่านายมีเสื้อหนาๆหรือเปล่า เผื่อที่นั่นหนาวน่ะ”
“อ่า อ๋อ ก็มีแหละ แต่ว่าจะซื้ออีกสักตัว สีอะไรก็ได้”
ถามจริง ที่แถคิดว่าเขาจะเชื่อกันปะ
- -
ดูจากสีหน้า และสายตาที่มองมา ผมก็รีบเปลี่ยนเรื่องทันที “ระ รีบซื้อของกันเถอะครับ อย่าสนใจผมเลย ฮ่ะๆๆๆๆ”
พี่ชยอนูยิ้มก่อนจะยีหัวผม “ตั้งสติหน่อยเรา เหม่อเลยนะ”
ผมยิ้มเจื่อนๆ พี่ชยอนูเดินไปแล้ว กีฮยอนยิ้มจนตาของเขาเป็นสระอิก่อนจะเดินตามพี่ชยอนูไป ผมเขกหัวตัวเองแล้วกระทืบเท้าอย่างขัดใจ
จะมีวันไหนที่อะไรๆมันก็เป็นเหมือนที่ผมหวังทุกอย่างไหม แม่งเอ๊ย!!
เราใช้เวลากันร่วมสองชั่วโมงในการซื้อของ เรียกว่าสั่งของมากกว่า เพราะของมันเยอะมาก เดี๋ยวทางห้างจะส่งไปที่โรงเรียนในวันจันทร์ ตอนนี้ก็สองทุ่มแล้ว อีกชั่วโมงเดียวประตูหอก็จะปิด พวกเราเลยต้องรีบกันหน่อย แต่ติดตรงที่ไอ้เตี้ยวอนโฮนี่แหละ ป่านนี้ยังไม่มาเลย
“อ๊ะ วอนโฮมาแล้ว”
“โทษที พอดีกว่าจะคุยกับเจ้าของร้านได้ใช้เวลานานมากอ่ะ ลูกค้าเขาเยอะ แต่นี่รีบวิ่งสุดๆแล้วนะ”
“ขาสั้นก็เงี้ย”ผมพึมพำเบาๆ
แต่ทุกคนได้ยินน่ะสิ เลยพากันหัวเราะครืน ยกเว้นคนโดนล้อปมด้อย “เออ ขาไม่ได้ยาวเก้งก้างเหมือนนายนี่ แล้วนั่นอ่ะ หัวเราะทำไม ได้ข่าวขาก็สั้นพอๆกันไม่ใช่เหรอ”
ผมมองวอนโฮที่หันไปล็อคคอกีฮยอนแล้วยีผมกีฮยอนเล่น ผมว่าวอนโฮคงต้องการจะแหย่ผมเล่นน่ะ ดูยังไง ไอ้หมอนี่ก็ยังชอบกีฮยอนอยู่แหงๆ
“โอ้โห เราเจอใครวะเนี่ย”
การหยอกล้อกันเป็นอันต้องหยุดลงแต่เพียงเท่านี้ เมื่อมีเสียงปริศนาดังขึ้น ผมหันไปมองตามต้นเสียงก่อนจะลอบมองข้างๆ พี่ชยอนูมองคนกลุ่มตรงหน้าด้วยสายตาน่ากลัว ผมเห็นเส้นเลือดที่แขนเขาเลยด้วยซ้ำ วอนโฮเองก็มีสีหน้าไม่ต่างกันเท่าไหร่ จะมีก็แต่กีฮยอนที่ดูกลัวๆ
แล้วไอ้พวกนี้มันใครกันล่ะเนี่ย
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ประธาน”
“วันนี้ฉันไม่ว่าง มีธุระต้องรีบจัดการ”พี่ชยอนูพูดเสียงเข้ม
สาบานได้ว่าผมไม่เคยรู้สึกว่าพี่เขาน่ากลัวมาก่อน จนกระทั่งตอนนี้ ผมเหลือบมอง เห็นว่ากีฮยอนกำชายเสื้อพี่ชยอนูไว้แน่น
“แล้วไง พอดีว่าฉันไม่ได้มีธุระด้วยนี่ ถ้าจะมี ก็อยากมีธุระกับกีฮยอนนี่แหละ”
“หุบปากไปเลย”วอนโฮตะโกนเสียงดัง “ถ้าอยากจะมีเรื่องก็เอาไว้วันอื่น บอกแล้วว่าวันนี้พวกเราไม่ว่าง”
“เก่งนักเหรอมึงน่ะ”คนที่ดูเป็นอันธพาลมากที่สุดผลักอกวอนโฮจนเซ ก่อนจะทำหน้าตาได้กวนตีนจนผมเองก็ชักจะหมั่นไส้มันขึ้นมาละ
“งั้นก็ได้ ถ้าอยากมีเรื่องนัก ก็มามีกับกูนี่”
“โฮซอก”พี่ชยอนูปราม
แต่วอนโฮรีบส่ายหน้า “พี่พากีฮยอนกับฮยองวอนไปก่อนเลย ทางนี้ผมจัดการเอง”
“ไม่ดิ ไปก็ไปด้วยกันนะวอนโฮ”กีฮยอนพูด
แต่วอนโฮส่ายหน้า “ไปเหอะกีฮยอน รีบไปเร็วเข้า”
“แต่..”
“ไปเถอะกีฮยอน”พี่ชยอนูพูดแล้วจับมือกีฮยอนก่อนจะหันมาหาผม “ไปกันเร็วฮยองวอน”
“แต่วอน..”
“ไปเถอะน่า เดี๋ยวฉันรีบตามกลับไปนะ”วอนโฮพูดแล้วขยิบตาให้
ไอ้บ้า นี่มันใช่เวลามาทำหน้าทำตาแบบนั้นปะวะ กำลังจะโดนรุมกระทืบอยู่นะโว้ย
ผมไม่มีสิทธิได้พูด ได้ทำอะไรก็ถูกพี่ชยอนูดึงออกมาแล้ว กีฮยอนหันไปมองข้างหลังตลอดเวลา ผมเองก็ด้วย เห็นว่าวอนโฮถูกพาไปในซอย แล้วก็ไม่เห็นอะไรเลย
“พี่ฮยอนอู แต่วอนโฮ”
“พี่จะกลับไปส่งนายที่โรงเรียนก่อนแล้วเดี๋ยวจะรีบกลับมาช่วยโฮซอกเอง ไม่ต้องห่วง”
“แต่..”
จากตรงนี้ไปถึงโรงเรียนมันไกลมากนะ แล้วไหนจะจากโรงเรียนกลับมาที่นี่อีกล่ะ ถึงเวลานั้น วอนโฮมันไม่โดนกระทืบเละไปแล้วเหรอ
“ฮยองวอน จะไปไหนน่ะ”
“พี่กับกีฮยอนกลับไปก่อนเลย ผมจะไปช่วยวอนโฮเอง”
“ไม่ได้นะฮยองวอน มันอันตราย”
“ไปเถอะ ไว้เจอกันครับ”ผมบอกแล้ววิ่งย้อนกลับไปทางเดิมทันที
จะปล่อยให้ไอ้บ้านั่นสู้อยู่คนเดียวได้ไง ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอก อย่างน้อยหมอนั่นก็เป็นเพื่อน ผมปล่อยให้สู้อยู่คนเดียวไม่ได้
ผมทำแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว
อ้าวๆๆๆๆๆๆ แบบนี้พี่โฮเราจะรอดมั้ยน้อ
เทพแชช่วยด้วยยยยยยยยยยยยย
ทำไม #ฟิคเทพแช #ทีมมินมุงเยอะจัง
โถวววววววว พี่เตี้ยคนกากของเรา กว่าบทจะมีก็น๊านนาน พอมาที มีแต่คนหมั่นในความกวนประสาทและมั่นหน้า
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เอานะไม่เอา ไม่เสียใจ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เจ็บแทนฮยองวอน เห็นภาพบาดตาแล้วยังต้องไปสู้อีก โอ้ยๆๆ ขอให้ปลอดภัย
เป็นนายเอกนอกจากสวยแล้วต้องปกป้องพระเอกได้ด้วยนะ
วอนโฮออร่าพระเอกนายเด่นชัดมาก
พี่วอนโฮนี่ก็กร่างมากจริงๆแหละ นักเลงฝุด กะจะบินเดี่ยวงั้นเหรออออ จะเอาเท่คนเดียวเลยไง๊ -0- /เปิดการ์ดเรียกเทพแชออกมาช่วย
รีบไปช่วยๆ55555
ติดตามนร้าาา
ยิ่งอ่านยิ่งติดบอกเรยยยย
ตอนฮยองวอนวิ่งกลับไปช่วยนี่แมนมากข่าาาาา วอนโฮของบ่าวอย่าเป็นอะไรไปนะ พระเอกของเราไปช่วยแล้วววว เดี๋ยวๆ ใครเป็นพระเอกกันแน่ 555555
สู้ๆ งับไรท์ ???