ตอนที่ 20 : High School : CHAPTERS 18
Chapters 18
ผมเช็ดผมตอนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ นี่เป็นวันแรกตั้งแต่มาอยู่เกาหลีเลยมั้ง ที่ผมตื่นได้เช้าขนาดนี้ แน่นอนล่ะ เราต้องรีบไปโรงเรียนให้ทันก่อนเช็คชื่อนี่ แล้วบ้านวอนโฮก็อยู่ไม่ได้ใกล้กับโรงเรียนสักเท่าไหร่ด้วย ผมมีเรื่องให้ต้องเกรงใจแม่วอนโฮหลายเรื่องเลย มานอนบ้านเขา เขายังเอาชุดนักเรียนไปซักให้ด้วย
“เสร็จยังเนี่ย”
“อืม เสร็จแล้ว”ผมพูดแล้วหันไปหาเนคไท ก่อนจะหน้าเหยเก “ฮื้อ!”
“อะไร”
“เนคไทอ่ะ”ผมพูดพลางชูเนคไทที่คลายเป็นเส้นตรงขึ้นมา “คุณแม่นายเอาไปคลายปมแล้วซักอ่ะ”
“นี่อย่าบอกว่ายังผูกไม่เป็นอีกนะ”วอนโฮถามผม หัวเราะเบาๆ
ผมพยักหน้า “ก็ใช่อ่ะดิ ตั้งแต่ที่นายผูกให้ก็ไม่ได้แกะเลย แค่เลื่อนขึ้นเลื่อนลงเอา”
“โธ่เอ๊ย แชฮยองวอน มานี่”
ผมเดินมึนๆไปนั่งลงบนเตียงตามที่วอนโฮบอก ก่อนที่เจ้านั่นจะเอาเนคไทไปถือแล้วเอามาคล้องคอผม
ให้ตาย ผมพลาด
ผมลืมเรื่องเมื่อคืนที่คุยกันก่อนที่เราจะเข้านอนได้ยังไง ตอนแรกผมก็หัวเราะเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก ที่คนอย่างวอนโฮบอกว่าจะเริ่มจีบผมอย่างจริงจัง แต่หน้ามันกลับดูซีเรียส ไม่มีวี่แววว่าจะเป็นเรื่องล้อเล่นเลยสักนิด ผมเลยตัดบท ด้วยการบอกว่าง่วงนอนแล้วขึ้นไปนอนบนเตียง หลับตาลงทันทีเพราะไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น
ปกติผมหลับง่ายนะ หัวถึงหมอนก็หลับแล้ว แต่เมื่อคืนกลับไม่หลับ ผมนอนอยู่แบบนั้นจนกระทั่งเตียงอีกฝั่งมันยวบลง พร้อมกับไออุ่นๆที่พอให้ได้รู้สึก ไฟในห้องปิดมืด ไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงหายใจและเครื่องปรับอากาศ ผมพยายามข่มตาหลับแล้ว แต่บอกเลยว่ามันยากมาก ยากจริงๆที่จะต้องนอนอยู่ข้างๆกับคนที่เพิ่งบอกว่า
จะเริ่มจีบอย่างจริงจัง
และตอนนี้ผมก็กำลังลำบากใจด้วย วอนโฮผูกเนคไทให้ผมเหมือนที่เคยผูกให้เมื่อครั้งแรก แต่คราวนี้ใบหน้าของคนๆนี้มันต่างออกไป ทั้งแววตา รอยยิ้ม ผมไม่ได้หวั่นไหวหรอกนะ แต่ผมทำตัวไม่ถูกจริงๆ
“ตัวหอมจัง”
“ออกไปเลยไป”ผมพูดแล้วถีบร่างของวอนโฮให้ถอยห่างออกไป ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักแต่ผมทำเป็นไม่สนใจแล้วเดินไปหยิบกระเป๋า “ไปได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปสายหรอก”
“ปกตินายก็สายทุกวันอยู่แล้วนี่”
“แต่วันนี้ไม่อยากเว้ย”
“เขินก็บอก”
“...”
“น้องแชเขินเหรอครับ”
“ไอ้!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
วอนโฮหัวเราะร่าแล้ววิ่งออกไปจากห้อง ผมเบ้ปากก่อนจะหันไปมองกระจก ลูบผมให้เข้าทรง แล้วลูบหน้าตัวเองอีกที ให้ตายเหอะ วอนโฮทำให้หัวของผมมันยุ่งเหยิงไปหมด
หลังเช็คความเรียบร้อยตัวเองแล้ว ผมก็เดินลงมาข้างล่าง พ่อกับแม่ของวอนโฮนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เมื่อเห็นผม แม่วอนโฮก็เข้ามาหา
“ไม่กินข้าวกันสักหน่อยเหรอลูก”
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ผมกลัวไปสาย”ผมพูดอย่างสุภาพ “ขอบคุณมากนะครับ สำหรับทุกอย่าง ขอบคุณคุณน้า..”
“น้าเน้ออะไรกัน”ท่านรีบแก้ทันทีที่ผมพูด “นี่น่ะแม่ ส่วนนั่นน่ะพ่อ เรียกแบบนี้สิลูก”
“เอ่อ..”
“เรียกดิๆๆๆ”
ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่วอนโฮที่เอาแขนมาถูๆกับแขนผมอย่างกวนประสาท ก่อนจะหันไปก้มหัวให้ทั้งสองคน
“ครับ คุณพ่อ คุณแม่”
“ฝากดูเจ้าโฮซอกด้วยนะฮยองวอน ถ้ามันเกเรเมื่อไหร่บอกพ่อด้วย”
“ครับ ผมจะดูให้เป็นอย่างดีเลยครับ”
“พอเลยๆ มัวล่ำลากันจะไปสายเพราะงี้นี่แหละ”วอนโฮรีบพูดแทรก แล้วเข้ามากอดแม่เขา “ไปนะฮะแม่ ไปนะพ่อ”
“กลับมาบ้านบ่อยๆนะเข้าใจไหม แล้วพาฮยองวอนมาด้วยล่ะ”
“ถ้าฮยองวอนของแม่มาน่ะนะ”
“ผมมาอยู่แล้วครับ ยังไงก็ต้องกลับมาทานกับข้าวฝีมือคุณแม่อีกแน่นนอน”
“จ้ะ มาให้แม่กอดทีลูก”
ผมยิ้มแล้วเดินเข้าสู่อ้อมแขนของท่าน มือของท่านลูบหลังผมเบาๆ “หลังจากวันนี้จะเป็นวันที่ดีของฮยองวอนนะ”
“ขอบคุณครับ”
“ไปๆๆ ไปกันได้แล้ว”
สุดท้ายผมกับวอนโฮก็ออกมาจากบ้าน เราสองคนเดินไปที่ป้ายรถเมล์ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก วอนโฮหันมาหาผมที่ยืนอยู่ข้างๆ
“นายนี่มันจริงๆเลยนะ อยู่กับใครก็มีแต่คนเอ็นดู คนชอบ คนรัก”
“มันธรรมดาอ่ะนะ นี่เทพแชนะเว้ย”
“เห๊อะ! เทพแชเหรอ เดี๋ยวท่านชินคนนี้จะปราบให้อยู่หมัดเลยคอยดู”
ผมเหล่มองมันแล้วหัวเราะ “คิดว่าทำได้ก็ลองดู”
“เออ คอยดู คอยตั้งรับไว้ให้ดีแล้วกัน ฉันพูดแล้วนะ ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆแน่”
ผมไม่ได้พูดอะไร พอดีกับที่รถเมล์มาพอดี เราเลยเดินขึ้นไปด้วยกัน ผมเลือกนั่งที่ว่างข้างที่ที่มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว วอนโฮอ้าปากค้างไปนิดนึงแล้วเดินไปนั่งตรงที่ว่างข้างหลังอย่างเสียไม่ได้ ผมยิ้มมุมปากสะใจที่ได้แกล้ง ก่อนจะหยิบหูฟังขึ้นมาต่อกับโทรศัพท์ที่ปิดเสียงเอาไว้ทั้งคืน เมื่อหน้าจอสว่างกลับต้องเบิกตาอย่างตกใจ
ลีมินฮยอก 118 สาย
ทำไมถึงได้กระหน่ำโทรขนาดนี้ ผมก็บอกแล้วนี่นา ว่าผมปลอดภัยดี หรือว่าเกิดเรื่องอะไร
“หลบหน่อยครับหลบ จะเข้าไปนั่งครับ”
ผมเงยหน้ามองอย่างตกใจก่อนจะจิ๊ปาก “อะไรของนายวะ”
“เอ้า ก็ที่มันว่างอ่ะ”
ผมถอนหายใจ ไม่รู้เรื่องเลยว่าคนข้างๆลุกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ “ไปนั่งที่อื่นก็ได้ปะ”
“ไม่ได้ ต้องนั่งข้างนาย”
“เพื่อ?”
“ฉันไม่อยากพลาดโอกาสแม้แต่วินาทีเดียว”
“...”
“ก็บอกแล้วไง พี่จริงจังนะครับน้องแช”
“ไอ้กากเอ๊ย”
“กากแล้วไง คอยดู สักวันจะทำให้เทพหลงรักให้ได้แหละ”
“ไปให้พ้นเลยไป”
“ไล่ให้ไปให้พ้นแต่ยิ้มนี่หมายความว่าไงครับ”
“- -“
“ชอบพี่เหมือนกันก็บอกมาเหอะน้อง”
“ไปตายไป!!!”
“ไม่ไป จะอยู่กับนาย”
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วไม่สนใจวอนโฮอีกต่อไป แต่เชื่อเหอะ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนจริงๆ ยิ้มบ้าไรของแก พอได้แล้วน่า
แชฮยองวอน หยุดยิ้มเดี๋ยวนี้ หยุด!!!
ป้ายรถเมล์อยู่เลยโรงเรียนไปนิดหน่อยเราเลยต้องเดินย้อนกลับมา ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่วอนโฮที่เอาแต่กวนประสาทไม่หยุดเป็นรอบที่สิบได้แล้วมั้ง ไอ้นี่ก็ไม่รู้จักเหนื่อย พูดมากอยู่ได้ จนกระทั่งเรามาถึงหน้าโรงเรียน
“วอนโฮ!!”
“อ้าวไงมึง”
“หวัดดีฮยองวอน”
“หวัดดีจูฮอน”ผมทักจูฮอนที่ยิ้มจนตาปิดให้ วอนโฮที่เดินตามหลังผมก็มายืนอยู่ข้างๆ แถมยังเนียนเอามือมาโอบคอผมอีกแล้ว
“มีไรวะมึง”
“โอ้โห ไม่ค่อยเลยนะ หายหัวไปทั้งคืน มาโรงเรียนพร้อมกันแล้วนี่อะไรโอบคงโอบคอ”
“เป็นธรรมด๊า อุ๊ก”
“เลิกเพ้อเจ้อได้แล้วน่า”หลังกระแทกศอกใส่หน้าท้องของไอ้เตี้ยนี่แล้ว ผมก็ปัดมือมันออกแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียน แม้ว่าหน้าจะยังไม่หุบยิ้มก็ตาม จนกระทั่ง
“อ้าว มินฮยอก”
“- -“
“มายืนทำไรตรงนี้”
“..คิดว่าฉันมาทำไรล่ะ”
“อ่า ไม่ระ..”
“ปลอดภัยก็ดีแล้ว”
พูดจบมันก็เดินไปเลย ผมเกาหัวงงๆ ก่อนจะหันไปมองวอนโฮกับจูฮอนที่เดินตามมา
“ฉันไปก่อนแล้วกัน”
“อืม กลางวันเจอกันนะ”
“ไม่อยากเจอโว้ย!!!!!”ผมพูดเสียงเข้มแล้ววิ่งตามมินฮยอกไป แต่มินฮยอกไม่แม้แต่จะหันมามองผมด้วยซ้ำ “มินฮยอก เป็นไรเนี่ย”
“...”
“มินฮยอก ลีมินฮยอก”
“- -“
“เป็นไรวะ พูดด้วยไม่พูด”
“..ขี้เกียจพูด ขี้เกียจฟังด้วย จบนะ!!!”
นั่นแหละ ทำให้ผมต้องปิดปากสนิท คนพูดมากแบบมินฮยอกขี้เกียจพูด โอ้ววววว
ผมทำอะไรผิดไปเนี่ยยยยยยยยยยย
#ฟิคเทพแช
ตอนหน้าคุณมินมุง เค้ามีพาร์ทเป็นของตัวเองด้วยนะ
ยังมีอีกหลายเรื่อง ที่เทพแชไม่รู้ ไม่เคยรู้ จากเพื่อนสนิทคนนี้แหละ
ส่วนพี่วอน รุกหนักเหลื๊อเกินนนนนนน หมั่นไส้นางเบาๆ เสมือนว่าไม่มีบทมานานแสนนาน
พอบทมาถึงตัวปุ๊บ จัดเต็มจ้าาาาาา แต่อย่าลืม ไม่ได้มีคู่แข่งแค่มินมุงงี่นะ ยังมีม้ามืดอยู่อีกคน หุหุ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
จะเลือกยังไงก็มีคนเจ็บสินะ
วอนโฮรุกหนักจริงอะไรจริง
เขินเเทนฮยองวอนจังตอนที่วอนโฮผูกเนคไทให้ คริๆ
มินมุงโกรธจริงแล้วอ่ะแก หืออ มาคุสุดๆ มินฮยอกกี้ของช้านนนน อยู่ใกล้แต่ทำไรไม่ได้ แงงงง ถ้าแชรู้จะเป็นไงเนี่ย
ละม้ามืดอีกคน กุกุ๊งใช่มั้ยอ่า พหวีดดดดดด เชียร์ไม่ถูกเลยข่า กุ๊งเป็นเด็กนิ่งๆแล้วจะมาไม้ไหนหว่า รุกเขาบ้างลูกเอ๊ย คนอื่นทำคะแนนไปตั้งเท่าไหร่แล้วไม่รู้
รางดรามามาเยือนนนนนนน ไม่นะม่ายยยยย ????
พ่อแม่วอนชอบฮยองซะด้วย
ม้ามืดที่ว่านี่คือชางกยุนสินะ โอ๊ะๆแต่ทำไมเราแอบเชียร์ชางกยุนคือรู้สึกว่าเวลานางเขินฮยองวอนแล้วมันน่ารักดี>< รออ่านตอนของชางกยุนด้วยอ่า *ปริบๆ
เทพเเชถ้าจะเขิลขนาดนี้ ชอบก้บอกกก><
สงสารมินTT
ติดตามๆนร้าาไรท์
จะเอาไอเอ็มด้วยยยย กุ๊งต้องชอบฮยองวอนแน่เลย ฮืออออ แล้วแบบนี้ใครจะคู่กับมินมุงกับเด็กกุ๊ง เอ๊ะ..หรือว่าคู่กันเอง 55555
เทพแชนี้ยิ้มให้ท่านชินทำไมหรอค่ะ เชินหรอมมม ปากแข็งจังเลยย ชอบเขาก็บอกไปตรงๆสิ อิ__อิ
แหน่ะเทพแชมียิ้ม แหมๆ ไม่ค่อยเล๊ยยยยยยย ชอบจังเลยโมเม้นต์ทุกคนรักฮยองวอนเนี่ย 555555555555555