คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : J U S T ❤ | INTRO
INTRO
คฤหาสน์หลังใหญ่ตระกูล ชิน เต็มไปด้วยความวุ่นวาย
เหล่าแม่บ้านพากันวิ่งวุ่นจัดการดูความเรียบร้อย ในขณะที่หญิงชราวัย 67 ปี ผู้เป็นเจ้าของอาณาจักรแห่งนี้ ชินชุลอ๊ค เดินตรวจงานรอบๆ
โดยมีร่างบางที่อยู่ในชุดกาวน์เดินตามหลังอยู่ไม่ห่าง
“ฮยองวอน
ช่วยย่าดูหน่อยว่าไฟลท์บินตาโฮซอกจะมาถึงตอนประมาณกี่โมง”
“ได้ครับคุณย่า”
แชฮยองวอน หมอประจำตัวคุณนายชินรับคำ หยิบสมาร์ทโฟนในกระเป๋าขึ้นมาแล้วกดเช็คเที่ยวบินจากนิวยอร์คมาถึงโซล
“ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด อีกประมาณครึ่งชั่วโมงเครื่องก็จะแลนดิ้งครับ”
“โอ้
งั้นเราต้องรีบแล้วสินะ”
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วครับคุณย่า”ฮยองวอนพูด
ประคองร่างหญิงชราไว้หลวมๆ ก่อนจะส่งยิ้มหวาน ตามแบบฉบับของตัวเอง
ที่ไม่ว่าใครเห็นก็ทั้งรักทั้งหลงไปตามๆกัน
“ผมลงมาช่วยจัดการตั้งแต่เช้ามืดแล้วครับ คุณย่าไม่ต้องเป็นห่วง”
“แหม
ฮยองวอนของฉันนี่ไว้ใจได้จริงๆ”
คนถูกชมเพียงแค่ยิ้มรับ
ก่อนจะช่วยพาหญิงชราที่เริ่มเหนื่อยอ่อนไปนั่งพักในห้องนั่งเล่น
ที่ทุกคนกำลังวุ่นวายกันอยู่นี้
ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกซะจาก หลานชายเพียงคนเดียวของบ้านอย่าง ชินโฮซอก กำลังจะเดินทางกลับ
หลังจากเดินทางไปเรียนต่อตั้งแต่เมื่อ 8 ปีที่แล้ว
ไม่มีใครได้เห็นหน้าค่าตาของโฮซอกอีกเลย
มีเพียงรูปถ่ายที่ถูกส่งมาพอให้ได้รู้เรื่องราวของอีกฝ่ายว่าเป็นอย่างไรบ้างเท่านั้น
หลังจากส่งคุณนายชิน
และฝากให้แม่บ้านคนสนิทช่วยดูแลแล้ว ร่างบางก็เดินออกมาหน้าบ้าน
สูดรับอากาศบริสุทธิ์ของวันนี้เข้าไปเต็มปอด
ฮยองวอนเกิดและโตที่บ้านหลังนี้
พ่อของฮยองวอนเสียตั้งแต่ฮยองวอนยังไม่เกิด
ผู้เป็นแม่ที่เป็นแม่บ้านเก่าแก่ของบ้านหลังนี้ก็มาด่วนจากไปด้วยโรคร้ายตอนฮยองวอนหกขวบ
คงไม่สามารถปฏิเสธได้เลย
ว่านี่คือโชคดีเพียงหนึ่งเดียวที่ฮยองวอนมี คือการได้อยู่ในบ้านหลังนี้ มีผู้อุปถัมภ์ที่ทั้งรักและเอ็นดู
ส่งเสียให้เรียนโรงเรียนดีๆ จนจบมหาวิทยาลัย ฮยองวอนเลือกเรียนหมอ ก็เพื่อสิ่งนี้
เพื่อตอบแทนบุญคุณผู้เลี้ยงดูตนเองมา
คุณย่าชินแก่ไปตามเวลา
โรคชราก็เข้ามารุมเร้า จนทำให้ร่างกายไม่แข็งแรงเท่าที่ควร นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้มีหมอฮยองวอนอย่างทุกวันนี้
และอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้สนใจทางด้านการแพทย์มากเป็นพิเศษ ก็คืออาการของตัวเอง ว่ากันว่า มนุษย์เราทุกคนมีเพศสภาพจำกัดแค่ 2 แบบ
นั่นก็คือเพศชาย และ เพศหญิง
ทั้งสองเพศมีหน้าที่ในการดำรงชีวิต
มีฮอร์โมนที่ส่งผลต่อร่างกายและความรู้สึกแตกต่างกัน จะเรียกว่าพิการได้หรือเปล่า
เมื่อคนอย่างเขา
มีสองฮอร์โมนอยู่ในร่างเดียวกัน
ไม่เคยมีอะไรที่เป็นสิ่งผิดปกติตั้งแต่ฮยองวอนเกิด
จนอายุได้ 15
ปี ในวิชาพละ จู่ๆก็รู้สึกปวดท้องอย่างรุนแรงจนทางโรงเรียนต้องรีบพาส่งโรงพยาบาล
คุณย่าชินคือเจ้าของไข้ในเวลานั้น ทั้งช่วยค่ารักษาพยาบาลอย่างเต็มที่
อีกทั้งยังติดตามอาการอย่างใกล้ชิด เพราะฮยองวอนเป็นเหมือนหลานอีกคนของท่าน
ผลการวินิจฉัยทำให้หมอเจ้าของไข้ถึงกับต้องกุมขมับ
เพราะเพิ่งเคยพบเจอกับเคสแบบนี้เป็นครั้งแรก จากการตรวจอย่างละเอียดเป็นครั้งที่ห้า
ทั้งห้าครั้งผลออกมาเหมือนกัน นั่นก็คือในร่างกายของฮยองวอน
ฮอร์โมนเพศชายและเพศหญิงได้ทำงานควบคู่กันไป
และมีในปริมาณเท่าๆกัน เรื่องอาจจะใหญ่และบานปลายไปมากกว่านี้
หากคุณย่าชินไม่ทำการขอร้องให้คุณหมอปิดเรื่องนี้เป็นความลับ
เพราะถ้าหากมีใครรู้เรื่องนี้ ชีวิตของฮยองวอนอาจจะไม่สงบสุข
เรื่องนี้จึงมีเพียงแค่ตัวฮยองวอน คุณย่าชิน และคุณหมอเจ้าของไข้ที่รู้ แต่โชคร้าย เมื่อคุณหมอได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางเครื่องบินไปโดยที่ยังไม่สามารถหาคำตอบกับเรื่องนี้ได้
เพราะแบบนั้นฮยองวอนถึงเลือกเรียนด้านนี้
เพื่อศึกษาหาอาการของตัวเอง หาทางแก้ เพื่อหวังว่าจะเป็นปกติเหมือนคนอื่น
ทว่าฮอร์โมนเพศหญิงที่ยังทำงาน
ทำให้ผิวพรรณและรูปร่างของเขาไม่ต่างจากผู้หญิงเท่าไหร่นัก
แม้จะมีส่วนสูงตามแบบที่ธรรมชาติของผู้ชายคนหนึ่งควรจะมี แต่ก็ติดที่ตัวจะบางๆ
และมีทรวดทรงคล้ายกับผู้หญิง
บางครั้งก็มีอารมณ์และความรู้สึกแปรปรวน
ซึ่งใช้เวลานานพอสมควรกว่าฮยองวอนจะสามารถรับมือกับอารมณ์เหล่านี้ได้
ดีแค่ไหนที่เขาไม่ต้องมีประจำเดือนเหมือนอย่างผู้หญิง
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฮยองวอนกลัว
คนอย่างเขาจะสามารถ
ท้อง ได้ไหม
แล้วเรื่องของความรักล่ะ
ถ้าหากว่าฮยองวอนไม่ได้มีความรู้สึกรักหรือชอบผู้หญิงอย่างที่มันควรจะเป็น
...
ดวงตาคู่สวยปิดลงช้าๆ
ปล่อยให้ลมเย็นๆพัดผ่านมากระทบที่ใบหน้า นึกถึงภาพต่างๆที่เกิดขึ้นในอดีต
ตอนที่ฮยองวอนยังเป็นเด็ก
..ก็มีพี่โฮซอกเป็นเพื่อนเล่น
พี่โฮซอกที่เป็นหลานคนเดียวของบ้าน
พี่โฮซอกที่ทั้งใจดีและอ่อนโยน
ไม่เจอกันมา
8 ปีแล้วสินะ พี่โฮซอกจะรู้ไหมว่าฮยองวอนคิดถึงพี่โฮซอกมากแค่ไหน
จะรู้ไหมว่าตอนนี้ฮยองวอนเรียนจบและได้เป็นหมออย่างที่เคยพูดเอาไว้แล้วนะ พี่โฮซอกจะรู้หรือเปล่า
ว่าฮยองวอนรอแต่พี่โฮซอก
รอวันนี้มาตลอดเลย
“ใครกัน
มายืนขวางทาง”
ร่างบางสะดุ้งเฮือกหลังจากได้ยินเสียงที่ใกล้มากๆ
และเมื่อลืมตา ก็เผลอถอยไปข้างหลังเมื่อใบหน้าของใครบางคนอยู่ห่างไม่ถึงคืบ
เท้าเกี่ยวกันมั่วไปหมดจนเกือบจะล้ม ถ้าไม่ได้มือหนาช่วยดึงรั้งเอาไว้เสียก่อน
“ระวังหน่อย”
“.//////.”
“ปล่อยแล้วนะ”อีกฝ่ายพูดแล้วค่อยๆปล่อยมือออกจากเอวคอด
ฮยองวอนมองใบหน้าคมเข้มตรงหน้า
รู้สึกได้ว่าตอนนี้หน้าตัวเองน่าจะแดงมาก เพราะมันร้อนผะผ่าวไปหมด ดวงตาแบบนี้
จมูกนี้ ริมฝีปากนี้
ฮยองวอนไม่เคยลืมเลย
“พะ
พี่โฮซอก”
“โฮซอก?”อีกฝ่ายทวนคำงงๆ
ก่อนจะยกมือขึ้นชี้ฮยองวอน “อ๋อออออ ฮยอง อ่า ฮยองอะไรนะ”
“ฮะ
ฮยองวอนครับ”
หัวใจดวงน้อยแป้วไปชั่วขณะ
ที่รู้ว่าได้ถูกลืมเลือนไปบ้างแล้ว ก็นั่นสินะ มันก็ผ่านมานานแล้ว
คนไม่เจอกันมันก็ต้องมีลืมกันไปบ้าง
แต่ทำไมฮยองวอนไม่เห็นจะลืมอะไรที่เกี่ยวข้องกับพี่โฮซอกเลยสักอย่าง
“ฮ่าๆๆๆๆ
ทำหน้าหงอยอีกแล้ว”
“-o-“
“พี่จำได้น่า
..ฮยองวอน”
“.///////.”
“คิดถึงพี่ไหม”
“..คะ
ครับ”
“พี่ก็คิดถึงฮยองวอนเหมือนกัน”
“./////////.”
“พี่กลับมาแล้วนะ”
จากการตัดสินใจ ที่ค่อนข้างรวดเร็ว
ไรท์ต้องขออภัยหากใครที่เพิ่งมาหลังจากที่ไรท์ได้ทำการชี้แจงไปแล้ว
อาจมีงงว่าอ้าว อะไรเอ่ย ..นั่นแหละค่ะ ไรท์ได้ทำการรีไรท์ฟิคเรื่องนี้ใหม่
โดยมีเค้าโครงเดิม แชฮยองวอนสามารถ ท้อง ได้เหมือนเดิมนะคะ
และแน่นอนว่าฟิคเรื่องนี้ก็ยังคงความดราม่าเหมือนเคย แต่จะมากหรือน้อยกว่าเดิมนั้นอยากให้ติดตาม
แต่ไรท์รับรองว่าเข้มข้นแน่นอนค่ะ เหมือนเคยนะคะ ขอเม้นท์ ขอสกรีมแท็ก เฟบ โหวตให้ชื่นใจกันหน่อย
หลังจากนี้ ฟิคเรื่องนี้ จะกลายเป็นฟิคที่ไรท์อัพประจำแล้วค่ะ เพราะเคลียร์เรื่องเก่าไปแล้ว
ไว้เจอกันตอนหน้าในวันพรุ่งนี้นะคะ รักๆค่ะ
#ฟิคคุณวอน
(ยังใช้แท็กเดิมนะคะ)
ความคิดเห็น