คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : One - There is no secret in the limelight
There is no secret in the limelight.
....ว่าันว่า ารไ้อยู่ท่ามลาสปอไลท์และยืนบนพรมแทอยาวนั้น ทำให้ผู้นโเ่นและน่าับามอ ึ่มันเป็นเรื่อริ เพราะภาพรหน้าไ้พิสูน์ำพูนั้นหมแล้ว...
แสแฟลาล้อนับสิบัวสาไปยัายหนุ่มัวสูที่ยืนอยู่บนพรมแหน้าทาเ้าาน ผมสีินเอร์ นัยน์าสีฟ้าวนฝัน และรูปร่าอันสมส่วนในุสูทสีำสนิททำให้เาูโเ่น เพอร์เฟท์ ไปหมทั้ท่าทาและใบหน้ามายนั่น มือเรียวสวยโบให้ล้อ ใบหน้าประับไป้วยรอยยิ้มเพื่อให้บรรา่าภาพไ้เ็บภาพ อ่า...เา่าูีเสียริ สูทสีำสนิทนี่็เหมาะับเาอย่าหาที่ิไม่ไ้
“เฮ้!”
“...”
“ริส..เรา้อไปันแล้ว”
“อะ..โอเ” เสียเรียนั้นทำเอาสะุ้ ผมละสายาาุที่สนใอยู่เมื่อรู่มาทา้นเสีย ไม์โบมือเป็นเิเรีย ผมสาวเท้าไปหาไม์ หาาอผมเห็นว่า ‘เา’ เินผ่านพ้นประูเ้าไป หมหน้าที่อผมรนี้แล้ว
ผมเินมาเรื่อยๆนมาหยุอยู่ที่ลานโล่ วัเอาบุหรี่ึ้นมาุสูบ ปล่อยวามิัวเอล่อลอยไป ไม่รู้ว่าานืนนี้ะยาวนานนาไหน ผม้อหาอะไรทำ่าเวลาอีเ่นเย บันทึาราาน ูนัหมายวันพรุ่นี้ แล้ว็เ็ลิส์่าๆ
“าแฟ?”
“ไม่ล่ะ พรุ่นี้วันพัผ่อน ไม่อยาา้า” ผมโบมือเป็นเิปิเสธ ไม์ยาแฟึ้นิบ้วยท่าทาสบายๆ ่อนะเริ่มบทสนทนา
“นายทำานให้ ‘เา’ มานานเท่าไหร่แล้ว?”
“เือบๆสิบปีล่ะมั้”
“เาเป็นนยัไ หมายถึ ูสุุม อ่อนโยน และเพอร์เฟท์แบบที่เห็นามปนิยสารรึเปล่า”
“ยิ่ว่า ‘เพอร์เฟท์’ “
“ว้าว ปิ็นึว่าพวาราัๆะหยิ่ยโส มอพวเราเหมือนทาส ใ้านสารพัแม้ระทั่ให้้าวหมาะอี”
“นั่นแปลว่านายโี”
“็ั้น” เสียหัวเราะัึ้น้าๆผม ไม์เป็นเหมือนบอี้าร์ส่วนัว ใ่ ไม์มีหน้าทีู่แลวามปลอภัย วามสะวในารเินทา และป้อันเหุุเิน่าๆ ไม์เพิ่มาทำานไ้หเือน และแน่นอนว่าไม์ไม่ไ้ใล้ิับ ‘เา’ มาเท่าผม
เวลาล่วเลยผ่านไป ผมย้อมือึ้นูเวลา สี่ทุ่มห้าสิบนาที านใล้ะเลิแล้ว ไม์เอ็าเาไ้าท่าทาอผม ถึไ้รีบลุออไปพร้อมับุแรถในมือ
ผมเินไปรอบริเวทาออาน เมื่อ ‘เา’ ออมา หน้าที่่อไปอผมือารูแลเาลอารเินทาลับบ้านนระทั่เาถึบ้าน บอนัหมายเวลาสำหรับวัน่อๆไป และูแลวามเรียบร้อยอเา นัหลายสิบนทยอยเินออมา ผมสอส่ายสายามอหา ‘เา’ ท่ามลานลุ่มให่ ผมสีินเอร์และวามสูร่วมหนึุ่แปแปเมรนั่นโเ่นท่ามลานเหล่านั้น แ่สิ่ที่ึูสายาอผมยิ่ว่าะเป็นภาพอ ‘เา’ อเอวสาวสวยผมบลอน์ออมา ั่วะหนึ่ ‘เา’ สบาเ้าับผม เหมือนะรู้ว่าผมไม่พอใาิ้วที่มวเ้าหาัน ‘เา’ึทำเพียระิบ้าหูสาวสวยนนั้น ่อนะเินผละออมาหาผมที่รออยู่
“My dear friend, I’m so happy tonight”
“ผมว่าุเมา”
“เฮ้ ็แ่ิบๆเอ” เาเินมาล้ออผมอย่าสนิทสนม ไม์ับรถมารอรับพอี ึ่นั่นเป็นเรื่อีที่เาะไ้ไม่ทำอะไรให้ผม้อปวหัวอี ผมเปิประูให้เาึ้นไป ใ้เวลาเพียสอสามนาที รถ็ทะยานออาบริเวาน มุ่สู่ที่พั
“านเป็นยัไบ้ารับ?”
“เป็นปาร์ี้ที่สนุีเลยล่ะ โยเพาะแน์ฟลอร์”
“โว้วๆ อย่าบอนะว่าุออไปโว์สเ็ปน่ะ”
“แน่นอนไม์ ับสาวสวยสันในาน้วยล่ะ ฮ่าๆ”
“เธอเป็นใรรับ พอะบอผมไ้รึเปล่า?”
“Not yet, Mike.” เาพูเสียิล แ่ผมลับไม่รู้สึแบบนั้น ผมหุหิเหรอ? ไม่ ผมแ่ไม่พอใเท่านั้นเอ เสียเพลัลอในรถ สอ้าทาเ็มไป้วยแสไฟมามาย ผมเหลือบมอเาผ่านทาระมอหลั ใบหน้าูีนั่นมอออไปนอหน้า่า ทอสายามอบรรยาาศอันเียบสับนท้อถนน ในใอื่นมไม่ไ้ว่า ‘เา’่าูีทุท่วท่า
TBC.
♥ a little talk .
สวัสี่า ไรเอร์เอนะะ อบุทุนที่เ้ามาอ่านมาๆเลย
สามารถให้ำลัใ ิมันไ้ทั้ในนี้และทวิเอร์เลยนะะ
แล้วพบันใหม่่ะ :D
#limelighthiddlesworth
ความคิดเห็น