คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คลังเก็บลูกเรื่อง BEFORE THE LAST SUNRISE '
Application Form
Part I : Personal Information
ชื่อ : คานากาว่า โคฮารุ (Kanagawa Koharu)
ชื่อเล่น หรือชื่อเรียกสั้นๆ : ฮารุ
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
อายุ : 19 ปี
รูป :
ลักษณะภายนอก: สาวน้อยร่างเล็ก ที่มักจะพบเธอในเสื้อยืดหลวนโผลกที่เปรอะเปื้อนไปด้วยดิน กับเกงขาสั้น ที่แสนทะมัดทะแมง เธอเป็นหญิงสาว ที่มีผิวจัดว่าขาวเล็กๆ เพราะ ผิวที่เคยขาวนั้นมันเกรียมแดดตามประสาคนทำงานกลางแดด จ้า เลือนผมสีแดงยาวชี้ไปมาแลดูยุ่งเหยิง ใบหน้านวล เปรอะเปื้อน ไปด้วยดิน ทำให้ยิ่งเพิ่มความมอมแมม ให้กับเธอได้ดี
นิสัย : สาวน้อยน่าตาน่า(ไม่ค่อย)รัก (แต่)น่าชังสุดๆ!! โอเค ใบหน้าของเธอไม่ได้จัดว่าขี้เหร่แบบรับไม่ได้ แต่เพราะเธอนั้นมักจะสกปรกมอมแมมเสมอๆ ! และยิ่งพ่วงมากับคำสบถ และวาจาร้ายกาจของเธอมันยิ่งทำให้เธอ ไม่เหมาะจะเป็นเด็กหญิงสักนิด! เธอเด็กสาวที่โคตรจะติดดิน วันๆ เอาแต่ขลุกอยู่กับพืชสวนไร่นา ทุกๆ วันชาวบ้านจะเห็น เธอที่แบกตระกล้า ที่ใหญ่จนจะทับเธออยู่ร่อมร่อ มาฮาบขายเสมอ ถึงแม้เธอจะตัวเล็ก แต่เธอมันยัยเล็กพริกขี้หนูชัดๆ! ด้วยความที่เธอไม่ได้เรียนหนังสือ และ ไม่เคยขลุกอยู่กับสังคมเท่าไหร่ วันๆ คนที่เธอพบเจอก็มีแต่พ่อค้ากับเจ้าหนี้เท่านั้น เธอเติบโตมาโดยขาดความอบอุ่มและการบ่มเพราะเลี้ยงดูในการวางตัว ดังนั้นเธอจึงกลายเป็นผู้หญิงที่หยาบโพลน เรียกว่านึกอยากพูดอะไรก็พูดนี่ปากของฉันนี่สิทธิ์ของฉัน!! ถึงแม้ว่าฮารุ จะไม่ใช่เด็กที่น่ารักเอาแต่ต่อล้อต่อเถียงผู้ใหญ่และ ขาดสัมาคาราวะอย่างมาก แต่ทุกคนกับรักเธอและละเว้น ให้เธอ เพราะด้วยความรู้ว่าเธอเป็นแบบนี้ไอ้จะไปแก้ไขง่ายๆ ก็เป็ฯไปได้ยาก ถึงแม้เธอจะปากไม่ค่อยรับประทาน และการกระทำก็หยาบกระด้าง แต่เธอกลับเป็นคนใจดีเกินคาด และหยิ่งกับผู้มีบุญคุณกับเธอแล้วเธอจะขอตามชดใช้ไปตลอด ตอบแทนที่เคยช่วยเหลือไว้ ฮารุเป็นเด็กสาวที่ไม่เคยยอมใครไม่คิดจะอ่อนข้อให้ใคร ยึดหลักความถูกต้องมาก่อนเสมอ ถึงแม้เธอจะเป็นชาวนาและอยากจน ก็ไม่ใช่จะมีใครมาข่มเหงรังแกเธอได้ ! และใครริอาจจะมารังแกเธอ เธอขอสู้สุดใจขาดดิ้น ให้มันรู้ไปว่าเจอฤทธิ์แสบสุดขั้วของเธอและยังจะกล้าทำกร่างอีกมั้ย!! ด้วยความที่เธออยู่แต่ในสวน ทำงานหนักเธอจึงเป็นสาวที่แข็งแกร่งชะนิดหาตัวจับอยาก ฝีมือการยิงหนังสติ๊ก กับ การปาหินของเธอช่างแม่นยำ และอีกสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยคือฝีเท้าของเธอ รวดเร็วอย่างกับลิ้งชั้นดี แถมยังปีนต้นไม่ได้เก่งกาจอย่างน่ากลัว ก็อย่างที่บอกทุกอย่างขึ้นกับการเลี้ยงดูเพราะเธอไม่มีใครอบรม และต้องสู้ชีวิตตลอดมา มันจึงทำให้เธอเป็นคนกระโดกกระเดก แถมกระด้างอีกตั้งหาก! นี่แหละสาวชาวไร่ตัวจริงเสียงจริง!!
ประวัติ : สาวน้อยน่ารักที่อาภัพหนัก พ่อแม่ของเธอเคยเป็นเจ้าของที่นา ใหญ่โต แต่สุดท้ายก็มาด่วนจากไปเพราะโลกร้าย ชีวิตของเธอเหมือนผลิกฝ่ามือ จากแต่ก่อนมีอ้อมกอดของคนคอยปลอบประโลม ก็กลายเป็น มีเพียงสายลมโต้ให้เธอหนาว หนี้สินมากมาย ที่มาจากการกู้ยืมทำไร่นาน ตามเป็นห่วงคล้องคอเธอให้ดิ้นไม่หลุด เธอต้องยอมรับชะตากรรม ทำงานงกๆ ในสวนนั้นเพียงลำพัง เพียงเพื่อแลกกับอาหาร เพียง ไม่ถึงครึ่งกระเพาะ แต่เธอนั้นไม่เคยท้อ เธอเพียงอยากอยู่ที่นี่ บ้านที่เคยอบอุ่น บ้านทีพ่อแม่ของเธอรัก เธออยากเก็บรักษามันไว้ เธอจึงเพียรพยายามทุกอย่าง ถึงแม้มันจะเกินความสามารถของเด็กอายุ 19 ไปมากก็ตาม .. เธอได้แต่มองดูเด็กๆ คนอื่นเรียนอย่างมีความสุข ในขณะที่เธอ ได้แต่ทำงานหนักในสวน เพียงลำพัง แม้ว่า เธอจะมีคุณลุงที่คอย ช่วยเหลือยามจำเป็น แต่คนอื่นยังไงก็เป็นได้แค่คนอื่น เมื่อไม่ใช่ลูกแท้ๆ ในไส้ เขาก็ช่วยได้แค่เพียง แนะนำ และหยิบยื่นยามยากไร้จริงๆ เท่านั้น
อาหาร - เครื่องดื่มที่ชอบ : ข้าวโพด , ขนมปังอบ , นม
ชอบ : เงิน , ของถูก!
เกลียด : ศัตรูพืชทุกชนิด! , อีกา , คนที่ชอบวางท่าทำตัวเป็นใหญ่ , พวกขี้ขลาด , พวกขี้ฟ้อง
กลัว : ไฟไม้ - ขาอ่อนแรง ทรุดลง เหม่อลอยแบบตกใจ หน้าซีด ตัวสั่น
งานอดิเรก : ทำสวน , ตกปลา , ว่ายน้ำ
ความสามารถพิเศษ : วิ่งเร็วมาก กระโดดได้สูง และว่ายน้ำแข็ง(มักจะว่ายน้ำจับปลาเสมอ)
บทที่ต้องการ : มนุษย์สาวชาวไร่ (ท่านฮิ)
บทสำรอง : รับกลับแล้วกันมั้ง =.=
ลักษณะการพูดจา : พูดจาหยาบกร้าน แถมหยาบคายมาก = =' เรียกว่าไร้มารยาทสิ้นดี มักแทนตัวเองว่าข้า และมักเรียกคนอื่นด้วยลักษณะภายนอก (เช่น ถ้าหน้าแก่หน่อยจะเรียกว่า ยาย (ถึงคนๆ นั้นอาจจะไม่แก่มาก) ถ้าสาวขึ้นอีกนิดก็ป้า ถ้าคนขี้เก๊กก็เรียก ไอ้ขี้เก๊ก ถ้าหัวล้าน ก็ลุงเหม่ง) เอาเป็นว่าเรียกตามปมด้อยคนอื่นว่างั้นแหละ -.- พูดงายๆ พูดจาวอนตายนั่นเอง - -
เพิ่มเติม : ไม่มีมั้ง (-..-)Part II : Interview I
ระหว่าง ที่หญิงสาว ( ตัวละครของท่าน ) กำลังเดินอยู่ในตรอกแห่งหนึ่ง เป็นตรอกร้างที่ทั้งเปลี่ยว และไม่มีแม้แต่เสียงของสิ่งมีชีวิตใดๆ หญิงสาวก้าวเท้าถี่ขึ้นเพื่อให้ไปถึงจุดมุ่งหมายเร็วกว่าเดิม จะได้รีบๆ ถึงซะที แถมตรอกบ้านี่บรรยากาศก็น่าอ้วกสิ้นดี แต่จู่ๆ อะไรบางอย่างก็รั้งเธอไว้เสียก่อน
“ สวัสดีสาวน้อย เธอคงไม่ว่าอะไรนะถ้าฉันอยากให้เราอยู่คุยกันสักเดี๋ยวน่ะ ”
หญิง สาวหันไปมองยังต้นเสียงและที่มาของมือลึกลับที่วางอยู่บนไหล่เธอ ก็พบว่าเจ้าของเสียงนุ่มทุ้มนั่นคือชายสูงโปร่งที่ซ่อนใบหน้าที่แท้จริงไว้ ใต้ผ้าคลุม เธอมองชายลึกลับด้วยสายตา . . . ที่สงสัยปนรำคาญนิดๆ . . . ซึ่งอีกฝ่ายก็ส่งเสียงหัวเราะในคอเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางของเธอ
“ ฉันหลงทางน่ะ อยากจะถามทางกลับเข้าไปในเมืองหน่อย ”
“ ลุงก็เดินไปเรื่อยๆ ตามทางนั้นแล้วกัน พอเดินไปสักพักก็จะ เจอ ลุงพลุ้ย เฮียแกเขารู้จักหมดแหละถ้าได้เจอเขา สังสัยอะไรก็ถามเพราะเฮียแกชอบยุ่งเรื่องชาวเสมอนั่นแหละ ”
“ งั้นเหรอ โอเคๆ อืม . . ถ้างั้นเธอชื่ออะไรล่ะ ”
“ โอ๊ย ลุงเอ๋ย จะถามไปทำไม ..มันไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก นามข้าน่ะมิเผยให้ผู้ใดรู้ง่ายๆ รู้ไว้ซะ หึหึ ” หญิงสาวตอบ
"เธอนี่เป็นผู้หญิงที่แปลกคน หึหึ ฉันเพียงแค่หวังจะตอบแทนท่านก็เท่านั้น"
"หาก จะตอบแทนข้าก็จ่ายงามๆ ข้าจะซึ้งสุด ไม่จำเป็นต้องโอ้เอ้ ไปมาหรอก"
" ฉันก็อยากจำอย่งนั้น แต่ตอนนี้ ฉันไม่มีเงินติดตัวเลยเสียนี่ ฉันจึงอยากทราบนามเธอสาวน้อย เพื่อจะมาตอบแทนที่หลัง"
" โอเค ลุงนี่เรื่องมากจริงๆ เอาล่ะ เรียกข้าว่าฮารุแล้วกัน ฮารุหญิงสาวชาวไร่ธรรมดาๆ ที่รักเงินสุดชีวิต โอเคมั้ย ? เท่านี้ลุงพอใจยัง"
อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำตอบ เขาหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะกล่าวทิ้งท้าย
“ โอเคๆ เอาล่ะ ฉันต้องไปแล้ว ไว้เจอกันนะสาวน้อย ”
Part II : Interview II
ขอทราบชื่อคุณแม่หน่อยค่ะ
- ชื่อ นุ จ้า~~
ขอโทษสำหรับแบบฟอร์มยาวยืดนะคะ อยากได้ค่าเสียเวลาเปล่าเนี่ย
- ไม่หรอกค่ะเราชอบกรอกสนุกดี ไม่ยาวมากไปด้วย ><
คิดว่าจะติดมั้ย เอาเป็นเปอร์เซ็นก็ได้ มั่นใจสักกี่เปอร์เซ็น
- โหย ไม่รู้สิ TT^TT สัก 50% แล้วกัน
ถ้าติดจะแจ้งไปทางข้อความลับนะคะ
- โอเคค่ะ >///<
ขอบคุณมากค่ะ โชคดีนะคะ
- หวังว่างั้นนะค่ะ
ความคิดเห็น