ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF]MinKyuSeo - Yonghwa
"โอปป้าคะ...ชั้นว่า...เราเลิกกันดีไหมคะ?"
คุณจะรู้สึกยังไงถ้าคำพูดนี้มันออกมาจากปากของคนที่รู้จักกันมานานถึง 7 ปี
ถ้าถามผม...
ผมขอบอกไว้เลยว่ามันเจ็บ
...เจ็บมาก...
ผมคงทำใจได้เร็วถ้าเราไม่ต้องเจอกันแทบทุกวันแบบนี้...
ผมเป็นเด็กฝึกหัดของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ SM Entertenment มานานพอสมควรและยังคงเป็นเด็กฝึกหัดอยู่อย่างนั้นถ้าวันนั้นไม่มาถึง
"โอปป้าคะ...ชั้นว่า...เราเลิกกันดีไหมคะ?"
ใช่ครับ...วันที่เธอบอกเลิกผมคือวันที่ผมถูกจับเซ็นสัญญาเป็นสมาชิกคนที่ 13 ของวงบอยแบนด์น้องใหม่ Super Junior ที่สุดแสนจะป่วน เรื้อน รั่ว
ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย !!!
แต่การมาใช้ชีวิตที่บ้านใหม่หลังนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายนัก ถ้าไม่นับความรู้สึกหงอยๆ ที่ไม่มีเธออยู่ข้างกาย ก็จัดว่าสถานที่นี้น่าสนใจไม่น้อย
�� � อ้อ...ผมคงลืมบอกอะไรบางอย่างกับคุณสินะ...ผมมีรูมเมทด้วยแหละ เค้าเป็นรุ่นพี่ผมอีกแต่ตัวเล็กๆ เอง น่ารักเหมือนกระต่าย แอ็บแบ๊ว แถมยังบ้าฟักทองเป็นชีวิตจิตใจ แต่เห็นอย่างนี้ก็โหดใช่เล่นนะครับ แต่ผมให้อภัยละกัน ก็เค้าไม่เคยที่จะซ้ำเติมแผลที่เธอทำให้ผม แม้เค้าจะชอบแกล้งผมแต่เค้าไม่เคยเอาเรื่องที่ผมอยากลืมมาเป็นเครื่องมือ เค้าทำให้ผมเริ่มหมดความทรงจำเกี่ยวกับเธอไปที่ละนิด ทีละนิด แม้มันจะไม่เลือนหายไปจนหมด แต่เรา...ผมกับเธอ...จะกลับมาเป็นพี่น้องกันได้อีกครั้ง ผมไม่คิดว่ามันยาก ผมไม่เคยเผื่อใจเอาไว้ และนั่น...ผมคิดผิด ผมไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาวมาตั้งแต่ต้น
...แม้วันนี้ผมจะมีคนอื่น...ผมมีเค้า...แต่ผมก็ยังคิดถึงเธอ...
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก
ปีที่แล้ว...เธอกับเพื่อนๆ ได้เดบิวส์เป็นเกิร์ลกรุ๊ปหน้าใหม่ SNSD Girl's Generretion เส้นทางของพวกเธอกำลังสดใสและไปได้ดี ผมแสดงความยินดีกับเธอทางโทรศัพท์ เธอยังไม่มีใคร ผมรู้...ผมตามข่าวเธอตลอด ผ่านทางคนที่ผมไว้ใจที่สุด...เจ้ากระต่ายน้อยสีชมพู...
�� � แต่ก็...นั่นแหละนะ เค้าก็ไม่สามารถหาข่าวให้ผมได้ตลอดเวลา ช่วงปี 2 ปีมานี้ผมจึงแทบไม่ได้ตามข่าวเธอเลย รู้แค่ว่าเราจะได้ถ่ายเอ็มวีเพลงส่งเสริมการท่องเที่ยวเกาหลีด้วยกัน และคุณรู้ไหม...เจ้ากระต่ายน้อยสีชมพูของผมเค้าก็ได้ถ่ายเอ็มวีนี้ด้วย แถมเค้ายังได้คู่กับผู้หญิง...เจสสิก้า จอง คือคนที่เค้าต้องถ่ายคู่ด้วย 2 คนนี้ยิ่งยิ้มเก่งแถมยังร่าเริงสดใส เข้ากับคนง่ายทั้งคู่แบบนี้ผมกลัว....กลัวเค้า 2 คนมีใจให้กัน ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าผมกลัวทำไม เค้าเป็นเพื่อนผมนะ ผมจะหวงทำไมเนี่ย เค้าไม่ได้เป็นแฟนผมซักหน่อย แต่เหมือนยิ่งพยายามคิดภาพทั้ง 2 คนสนิทสนมกันมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งหงุดหงิดมากเท่านั้น วันนั้นทั้งวันผมแทบไม่มีสมาธิถ่ายเอ็มวีเลย
จนกระทั่งตอนพักกอง
"คยูฮยอนโอปป้าคะ...ชั้นขอคุยกับโอปป้าหน่อยได้ไหมคะ"เจสสิก้าเดินเข้ามาหาผมในเวลาพักกอง
"ได้สิ...มีเรื่องอะไรล่ะ"
"เรื่องซองมินโอปป้าน่ะค่ะ"
"..."
"ชั้นดูออกนะคะว่าโอปป้าคิดยังไงกับซองมินโอปป้าเพียงแต่โอปป้าคิดว่าตัวเองยังรักน้องซออยู่ โอปป้าไม่อยากทรยศน้อง โอปป้าเลยหลอกตัวเองว่ายังรักน้องอยู่ ทั้งที่ความจริง...โอปป้าหมดรักน้องไปนานแล้ว"
"แล้ว..."
"โอปป้าจะถามว่าแล้วทำไมโอปป้าต้องคอยตามข่าวน้องตลอดใช่ไหมคะ"ผมพยักหน้ายอมรับ"โอปป้าไม่ได้ทำไปเพราะรักน้องหรอกค่ะ...โอปป้าแค่หวงน้องในฐานะพี่ชาย-น้องสาวแต่ออกในแนวที่หวงมากไปนิด...โอปป้าเชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าใช่โดยไม่ได้ฟังเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเองเลยซักนิด"
"..."
"ถ้าโอปป้ายังรักน้อง...ตอนนั้นโอปป้าคงป้วนเปี้ยนอยู่กับน้องไม่ใช่มายืนดูชั้นกับซองมินโอปป้าถ้าโอปป้าไม่เชื่อชั้นโอปป้าก็ลองคิดถึงช่วงที่โอปป้าคบกับน้องสิคะ...หรือไม่ก็ช่วงที่โอปป้าตามจีบน้องก็ได้"
คำพูดทุกคำที่ออกมาจากปากผู้หญิงผมทองยาวสยายที่นั่งอยู่เบื้องหน้าผมนี้ทำให้ผมต้องมองย้อนกลับมาดูตัวเอง...ใช่...เป็นจริงทุกอย่าง
ผมจะคอยอยู่ใกล้ๆ ให้เธอเห็นหน้าเหมือนกับที่ผมชอบทำกับเค้าเวลา Super Junior ซ้อมหรือเล่นคอนเสิร์ต
บางที...มันอาจจะจริงอย่างที่เจสสิก้าบอกก็ได้
ผมไม่ได้รักเธอแล้วแต่ผมแค่ไม่อยากทรยศเธอ
12 กุมภาพันธ์ 2010
�� � วันนี้...เธอโทร.มาหาผม ผมไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ผมรับโทรศัพท์ด้วยมือที่สั่นระริก เธอนัดผมที่ร้านอาหารร้านโปรดของผมใต้ตึก SM เธอไปไหนไกลๆ ไม่ได้ ผมรู้...เพราะผมก็ไปไหนไกลๆ ไม่ได้เหมือนกัน
�"โอปป้าคะ...ทางนี้ค่ะ"เธอยังน่ารัก สดใส ร่าเริงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน หากแต่ทันทีที่สายตาของผมจับจ้องไปที่เธอได้ไม่นาน ผู้ชายรูปร่างโปร่ง ใบหน้าคุ้นตาก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เธอ
ผู้ชายคนนั้น�
จอง ยงฮวา หัวหน้าวงร็อคน้องใหม่ CN BLUE
ทั้งคู่รู้จักกันเหรอ? �รู้จักกันได้ไง? �ใครแนะนำให้รู้จัก?
"โอปป้าคะ...นี่ยงฮวาโอปป้าค่ะ"เธอหันมาแนะนำผู้ชายคนนั้นเมื่อผมนั่งลงเรียบร้อยแล้ว
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ผมโค้งให้ก่อนที่อีกฝ่ายจะโค้งกลับ เท่าที่ผมรู้...เขาน่าจะอายุมากกว่าผมนะ
"ชั้นจะมาบอกโอปป้าว่า ชั้นจะแต่งงานค่ะ"
"O_O"
"โอปป้าจะไม่แสดงความยินดีกับเราหน่อยเหรอคะ"
"เอ่อ...อำกันเล่นรึเปล่าเนี่ย"
"คือ...."
//RRR//
"ครับ...ได้ครับ...ผมจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้แหละครับ"ผมเก็บมือถือให้เรียบร้อยก่อนจะรีบลาทั้ง 2 คน"โอปป้ามีงานไปก่อนนะ โชคดีนะครับ อ้อ...ยงฮวาฮยอง ดูแลเธอให้ดีๆ นะครับ คนนี้ผมหวง"ผมส่งยิ้มให้เธอก่อนที่จะวิ่งไปที่ลิฟท์ทันที แปลกจริงๆ ที่ผมไม่รู้สึกเศร้า เสียใจหรือเจ็บปวดสักนิดเดียว ผมคงไม่ได้รักเธอแบบเดิมๆ อีกแล้ว�
โชคดีนะจอง ยงฮวา ซอ จูฮยอน
..................................................................................................................
แถมๆๆ�
"โห..ซองมินฮยอง...ขยันจริงๆ เลยนะ...เปิดคอมฯแต่เช้าเชียว"เสียงกวนบาทาของสมาชิกลิงหน้าไก่ประจำวงทำให้คนที่กำลังง่วนอยู่กับโน้ตบุ๊คส่วนตัวเงยหน้ามองเพียงแวบเดียวก่อนจะก้มหน้าสนใจหน้าจอ 4 เหลี่ยมตรงหน้าต่อไป
"ชิส์ ไม่ง้อก็ได้ ไปหาชีวอนดีกว่า ~ลัล ลัล ลัล ลัล ลา~"
"ปัญญาอ่อนว่ะ"นางพญาประจำวงพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะหันมาหาคนที่เพิ่งโดนไก่งอน -*-"ไม่เบื่อเหรอ"
"ชินแล้วล่ะครับ"
"ชั้นหมายถึงที่นายหาข่าวซอฮยอนน่ะ กี่ปีแล้วนะ อืม...3 - 4 ปีได้"
"ก็...."
" 'ก็เค้าเป็นคนที่คยูรักนี่ครับ' พอเถอะซองมิน...อย่าโกหกตัวเองอีกเลย"ฮันคยองที่เพิ่งเดินมาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาใกล้คนรัก
"แหม่...เก่งจริง...แฟนใครเนี่ย"ฮีชอลหันไปหยิกแก้มหนุ่มคนรักจนน่ากลัวว่าจะบวมไม่แพ้ลูกชาย
"แล้วหมอนั่นไม่ใช่คนที่นายรักรึไงถึงได้มาทำอะไรทรมานตัวเองแบบนี้"
"..."
"ตอบมาสิซองมิน...โจว คยูฮยอนไม่ใช่คนที่นายรักรึไง"เสียงหวานปนโหด(?)ของคิม ฮีชอลกลายเป็นเสียงนุ่มทุ้มหากแต่คนถูกถามยังไม่รู้ตัว
"ก็ใช่สิครับ...ผมรักโจว คยูฮยอน เอ๊ะ...อ๊ะ..คยู"
"ก็คยูสิครับ...ไม่ใช่เดวิด เบคแฮ่มซะหน่อย"ใบหน้าหล่อที่ปรากฎรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้ร่างเล็กไม่ค่อยไว้ใจนัก
"...."
"ที่ซองมินพูดมาเมื่อกี๊...ซองมินพูดจริงรึเปล่าครับ"ร่างสูงรวบตัวคนตรงหน้าไว้ในอ้อมกอดได้อย่างง่ายดาย
"อือ"
"ไม่เอาแบบนี้...เอาแบบเมื่อกี๊สิ"ริมฝีปากหนาเริ่มกระซิบที่ใบหูเล็ก
"...."
"ถ้าไม่พูดผมจูบนะ"ไม่พูดอย่างเดียว ริมฝีปากเริ่มคลอเคลียใกล้มุมปากสีชมพู
"อือๆๆๆ พูดแล้วๆๆๆ"
"..."
"ลี ซองมิน รัก โจว คยูฮยอน"
"เยี่ยมมากครับ"
"ปล่อยได้รึยัง"
"ไม่ครับ"
"..."
"มายั่วให้อยากแล้วจะจากไปง่ายๆ เหรอครับ"
"O///O"
"จะยอมไหมครับคนดี"
"ร้องเพลงให้ฟังก่อน"
"รักนะคะคนดีของฉัน จะวันไหนก็รักเพียงเธอ"
"ไม่รู้เรื่องเลย"
"ก็ภาษาไทยนี่ครับ ผมทำตามข้อตกลงแล้วนะ ห้ามเบี้ยว"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่"
"O_O"
"ชั้นรอนายมาตั้งกี่ปีแล้วตาบ้า"
ผมรักซองมินที่สู้ดดดด
............................................................................................................
.
.
คุณจะรู้สึกยังไงถ้าคำพูดนี้มันออกมาจากปากของคนที่รู้จักกันมานานถึง 7 ปี
ถ้าถามผม...
ผมขอบอกไว้เลยว่ามันเจ็บ
...เจ็บมาก...
ผมคงทำใจได้เร็วถ้าเราไม่ต้องเจอกันแทบทุกวันแบบนี้...
ผมเป็นเด็กฝึกหัดของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ SM Entertenment มานานพอสมควรและยังคงเป็นเด็กฝึกหัดอยู่อย่างนั้นถ้าวันนั้นไม่มาถึง
"โอปป้าคะ...ชั้นว่า...เราเลิกกันดีไหมคะ?"
ใช่ครับ...วันที่เธอบอกเลิกผมคือวันที่ผมถูกจับเซ็นสัญญาเป็นสมาชิกคนที่ 13 ของวงบอยแบนด์น้องใหม่ Super Junior ที่สุดแสนจะป่วน เรื้อน รั่ว
ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย !!!
แต่การมาใช้ชีวิตที่บ้านใหม่หลังนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายนัก ถ้าไม่นับความรู้สึกหงอยๆ ที่ไม่มีเธออยู่ข้างกาย ก็จัดว่าสถานที่นี้น่าสนใจไม่น้อย
�� � อ้อ...ผมคงลืมบอกอะไรบางอย่างกับคุณสินะ...ผมมีรูมเมทด้วยแหละ เค้าเป็นรุ่นพี่ผมอีกแต่ตัวเล็กๆ เอง น่ารักเหมือนกระต่าย แอ็บแบ๊ว แถมยังบ้าฟักทองเป็นชีวิตจิตใจ แต่เห็นอย่างนี้ก็โหดใช่เล่นนะครับ แต่ผมให้อภัยละกัน ก็เค้าไม่เคยที่จะซ้ำเติมแผลที่เธอทำให้ผม แม้เค้าจะชอบแกล้งผมแต่เค้าไม่เคยเอาเรื่องที่ผมอยากลืมมาเป็นเครื่องมือ เค้าทำให้ผมเริ่มหมดความทรงจำเกี่ยวกับเธอไปที่ละนิด ทีละนิด แม้มันจะไม่เลือนหายไปจนหมด แต่เรา...ผมกับเธอ...จะกลับมาเป็นพี่น้องกันได้อีกครั้ง ผมไม่คิดว่ามันยาก ผมไม่เคยเผื่อใจเอาไว้ และนั่น...ผมคิดผิด ผมไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาวมาตั้งแต่ต้น
...แม้วันนี้ผมจะมีคนอื่น...ผมมีเค้า...แต่ผมก็ยังคิดถึงเธอ...
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก
ปีที่แล้ว...เธอกับเพื่อนๆ ได้เดบิวส์เป็นเกิร์ลกรุ๊ปหน้าใหม่ SNSD Girl's Generretion เส้นทางของพวกเธอกำลังสดใสและไปได้ดี ผมแสดงความยินดีกับเธอทางโทรศัพท์ เธอยังไม่มีใคร ผมรู้...ผมตามข่าวเธอตลอด ผ่านทางคนที่ผมไว้ใจที่สุด...เจ้ากระต่ายน้อยสีชมพู...
�� � แต่ก็...นั่นแหละนะ เค้าก็ไม่สามารถหาข่าวให้ผมได้ตลอดเวลา ช่วงปี 2 ปีมานี้ผมจึงแทบไม่ได้ตามข่าวเธอเลย รู้แค่ว่าเราจะได้ถ่ายเอ็มวีเพลงส่งเสริมการท่องเที่ยวเกาหลีด้วยกัน และคุณรู้ไหม...เจ้ากระต่ายน้อยสีชมพูของผมเค้าก็ได้ถ่ายเอ็มวีนี้ด้วย แถมเค้ายังได้คู่กับผู้หญิง...เจสสิก้า จอง คือคนที่เค้าต้องถ่ายคู่ด้วย 2 คนนี้ยิ่งยิ้มเก่งแถมยังร่าเริงสดใส เข้ากับคนง่ายทั้งคู่แบบนี้ผมกลัว....กลัวเค้า 2 คนมีใจให้กัน ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าผมกลัวทำไม เค้าเป็นเพื่อนผมนะ ผมจะหวงทำไมเนี่ย เค้าไม่ได้เป็นแฟนผมซักหน่อย แต่เหมือนยิ่งพยายามคิดภาพทั้ง 2 คนสนิทสนมกันมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งหงุดหงิดมากเท่านั้น วันนั้นทั้งวันผมแทบไม่มีสมาธิถ่ายเอ็มวีเลย
จนกระทั่งตอนพักกอง
"คยูฮยอนโอปป้าคะ...ชั้นขอคุยกับโอปป้าหน่อยได้ไหมคะ"เจสสิก้าเดินเข้ามาหาผมในเวลาพักกอง
"ได้สิ...มีเรื่องอะไรล่ะ"
"เรื่องซองมินโอปป้าน่ะค่ะ"
"..."
"ชั้นดูออกนะคะว่าโอปป้าคิดยังไงกับซองมินโอปป้าเพียงแต่โอปป้าคิดว่าตัวเองยังรักน้องซออยู่ โอปป้าไม่อยากทรยศน้อง โอปป้าเลยหลอกตัวเองว่ายังรักน้องอยู่ ทั้งที่ความจริง...โอปป้าหมดรักน้องไปนานแล้ว"
"แล้ว..."
"โอปป้าจะถามว่าแล้วทำไมโอปป้าต้องคอยตามข่าวน้องตลอดใช่ไหมคะ"ผมพยักหน้ายอมรับ"โอปป้าไม่ได้ทำไปเพราะรักน้องหรอกค่ะ...โอปป้าแค่หวงน้องในฐานะพี่ชาย-น้องสาวแต่ออกในแนวที่หวงมากไปนิด...โอปป้าเชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าใช่โดยไม่ได้ฟังเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเองเลยซักนิด"
"..."
"ถ้าโอปป้ายังรักน้อง...ตอนนั้นโอปป้าคงป้วนเปี้ยนอยู่กับน้องไม่ใช่มายืนดูชั้นกับซองมินโอปป้าถ้าโอปป้าไม่เชื่อชั้นโอปป้าก็ลองคิดถึงช่วงที่โอปป้าคบกับน้องสิคะ...หรือไม่ก็ช่วงที่โอปป้าตามจีบน้องก็ได้"
คำพูดทุกคำที่ออกมาจากปากผู้หญิงผมทองยาวสยายที่นั่งอยู่เบื้องหน้าผมนี้ทำให้ผมต้องมองย้อนกลับมาดูตัวเอง...ใช่...เป็นจริงทุกอย่าง
ผมจะคอยอยู่ใกล้ๆ ให้เธอเห็นหน้าเหมือนกับที่ผมชอบทำกับเค้าเวลา Super Junior ซ้อมหรือเล่นคอนเสิร์ต
บางที...มันอาจจะจริงอย่างที่เจสสิก้าบอกก็ได้
ผมไม่ได้รักเธอแล้วแต่ผมแค่ไม่อยากทรยศเธอ
12 กุมภาพันธ์ 2010
�� � วันนี้...เธอโทร.มาหาผม ผมไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ผมรับโทรศัพท์ด้วยมือที่สั่นระริก เธอนัดผมที่ร้านอาหารร้านโปรดของผมใต้ตึก SM เธอไปไหนไกลๆ ไม่ได้ ผมรู้...เพราะผมก็ไปไหนไกลๆ ไม่ได้เหมือนกัน
�"โอปป้าคะ...ทางนี้ค่ะ"เธอยังน่ารัก สดใส ร่าเริงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน หากแต่ทันทีที่สายตาของผมจับจ้องไปที่เธอได้ไม่นาน ผู้ชายรูปร่างโปร่ง ใบหน้าคุ้นตาก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เธอ
ผู้ชายคนนั้น�
จอง ยงฮวา หัวหน้าวงร็อคน้องใหม่ CN BLUE
ทั้งคู่รู้จักกันเหรอ? �รู้จักกันได้ไง? �ใครแนะนำให้รู้จัก?
"โอปป้าคะ...นี่ยงฮวาโอปป้าค่ะ"เธอหันมาแนะนำผู้ชายคนนั้นเมื่อผมนั่งลงเรียบร้อยแล้ว
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ผมโค้งให้ก่อนที่อีกฝ่ายจะโค้งกลับ เท่าที่ผมรู้...เขาน่าจะอายุมากกว่าผมนะ
"ชั้นจะมาบอกโอปป้าว่า ชั้นจะแต่งงานค่ะ"
"O_O"
"โอปป้าจะไม่แสดงความยินดีกับเราหน่อยเหรอคะ"
"เอ่อ...อำกันเล่นรึเปล่าเนี่ย"
"คือ...."
//RRR//
"ครับ...ได้ครับ...ผมจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้แหละครับ"ผมเก็บมือถือให้เรียบร้อยก่อนจะรีบลาทั้ง 2 คน"โอปป้ามีงานไปก่อนนะ โชคดีนะครับ อ้อ...ยงฮวาฮยอง ดูแลเธอให้ดีๆ นะครับ คนนี้ผมหวง"ผมส่งยิ้มให้เธอก่อนที่จะวิ่งไปที่ลิฟท์ทันที แปลกจริงๆ ที่ผมไม่รู้สึกเศร้า เสียใจหรือเจ็บปวดสักนิดเดียว ผมคงไม่ได้รักเธอแบบเดิมๆ อีกแล้ว�
โชคดีนะจอง ยงฮวา ซอ จูฮยอน
..................................................................................................................
"โห..ซองมินฮยอง...ขยันจริงๆ เลยนะ...เปิดคอมฯแต่เช้าเชียว"เสียงกวนบาทาของสมาชิกลิงหน้าไก่ประจำวงทำให้คนที่กำลังง่วนอยู่กับโน้ตบุ๊คส่วนตัวเงยหน้ามองเพียงแวบเดียวก่อนจะก้มหน้าสนใจหน้าจอ 4 เหลี่ยมตรงหน้าต่อไป
"ชิส์ ไม่ง้อก็ได้ ไปหาชีวอนดีกว่า ~ลัล ลัล ลัล ลัล ลา~"
"ปัญญาอ่อนว่ะ"นางพญาประจำวงพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะหันมาหาคนที่เพิ่งโดนไก่งอน -*-"ไม่เบื่อเหรอ"
"ชินแล้วล่ะครับ"
"ชั้นหมายถึงที่นายหาข่าวซอฮยอนน่ะ กี่ปีแล้วนะ อืม...3 - 4 ปีได้"
"ก็...."
" 'ก็เค้าเป็นคนที่คยูรักนี่ครับ' พอเถอะซองมิน...อย่าโกหกตัวเองอีกเลย"ฮันคยองที่เพิ่งเดินมาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาใกล้คนรัก
"แหม่...เก่งจริง...แฟนใครเนี่ย"ฮีชอลหันไปหยิกแก้มหนุ่มคนรักจนน่ากลัวว่าจะบวมไม่แพ้ลูกชาย
"แล้วหมอนั่นไม่ใช่คนที่นายรักรึไงถึงได้มาทำอะไรทรมานตัวเองแบบนี้"
"..."
"ตอบมาสิซองมิน...โจว คยูฮยอนไม่ใช่คนที่นายรักรึไง"เสียงหวานปนโหด(?)ของคิม ฮีชอลกลายเป็นเสียงนุ่มทุ้มหากแต่คนถูกถามยังไม่รู้ตัว
"ก็ใช่สิครับ...ผมรักโจว คยูฮยอน เอ๊ะ...อ๊ะ..คยู"
"ก็คยูสิครับ...ไม่ใช่เดวิด เบคแฮ่มซะหน่อย"ใบหน้าหล่อที่ปรากฎรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้ร่างเล็กไม่ค่อยไว้ใจนัก
"...."
"ที่ซองมินพูดมาเมื่อกี๊...ซองมินพูดจริงรึเปล่าครับ"ร่างสูงรวบตัวคนตรงหน้าไว้ในอ้อมกอดได้อย่างง่ายดาย
"อือ"
"ไม่เอาแบบนี้...เอาแบบเมื่อกี๊สิ"ริมฝีปากหนาเริ่มกระซิบที่ใบหูเล็ก
"...."
"ถ้าไม่พูดผมจูบนะ"ไม่พูดอย่างเดียว ริมฝีปากเริ่มคลอเคลียใกล้มุมปากสีชมพู
"อือๆๆๆ พูดแล้วๆๆๆ"
"..."
"ลี ซองมิน รัก โจว คยูฮยอน"
"เยี่ยมมากครับ"
"ปล่อยได้รึยัง"
"ไม่ครับ"
"..."
"มายั่วให้อยากแล้วจะจากไปง่ายๆ เหรอครับ"
"O///O"
"จะยอมไหมครับคนดี"
"ร้องเพลงให้ฟังก่อน"
"รักนะคะคนดีของฉัน จะวันไหนก็รักเพียงเธอ"
"ไม่รู้เรื่องเลย"
"ก็ภาษาไทยนี่ครับ ผมทำตามข้อตกลงแล้วนะ ห้ามเบี้ยว"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่"
"O_O"
"ชั้นรอนายมาตั้งกี่ปีแล้วตาบ้า"
ผมรักซองมินที่สู้ดดดด
...........................................................................................................
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น