คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CRAZY CUPID : Chapter 2 : พยายามเข้า
พยายามเข้า
ลมยามสายที่พัดผ่านเข้ามาพร้อมกับอากาศอันบริสุทธิ์ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ช่วงเช้า..แต่ก็ทำให้คนที่นอนอยู่รู้สึกสดชื่นได้ … แน่นอน เพราะวันนี้เป็นวันหยุดและที่สำคัญก็คือ เป็นวันที่เขาสามารถนอนได้อย่างเต็มอิ่ม
ร่างเล็กชันตัวขึ้นมาเอนพิงกับหัวเตียง แล้วบิดกายไปมาเพื่อคลายความเมื่อยล้าที่มีอยู่ ขยี้ผมยุ่งๆของตัวเองเต็มแรงเสียจนหนังหัวมันแทบหลุด คนนอนเต็มอิ่มหันไปมองเจ้านาฬิกาเรือนสีแดงที่อยู่ในสภาพหักๆแหว่งๆ ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเพราะอะไรมันถึงได้เป็นอย่างนี้ ... ใบหน้าหวานจ้องเข้าที่นาฬิกาเรือนแย่เสียใกล้ เพื่อเน้นย้ำว่าตัวเลขที่แสดงอยู่บนหน้าปัดนั้นมันกำลังเดินอยู่จริงๆ
“ 5 โมงเย็นเลยเหรอว่ะ .....”
ทงเฮพูดด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อซักเท่าไหร่ เพราะปกติเขาจะนอนได้เลทสุดๆ อยู่ที่ บ่าย 2 แล้วถ้าเกินกว่านี้ แน่นอนว่าพ่อต้องไม่ปล่อยเขาแน่
“แปลกจังแฮะ...แต่ช่างเถอะ..บางทีอาจจะมีประชุมสวรรค์ก็ได้.......”
เมื่อคิดได้ดังนั้น คนไม่คิดมากก็พาร่างของตนหายแวบเข้าไปในห้องน้ำ...ไม่นานก็เดินออกมาพร้อมกับชุดนอนตัวใหม่..... “จะว่าไปอยู่แบบนี้ก็ประหยัดชุดดีแฮะ จะได้ไม่ต้องซักบ่อย” ร่างเล็กขำน้อยๆกับความขี้เกียจของตนเอง........ก่อนจะพาร่างของตนขึ้นไปนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงอีกครั้ง...
“ลีฮยอกแจ..... ตอนกลางคืนเดี๋ยวฉันเข้าไปหานะ ...เตรียมตัวไว้ล่ะ” ทันทีที่พูดจบเปลือกตาบางก็พับลงอีกครั้ง....และเหมือนว่ามันจะไม่แง้มขึ้นมาอีกเลย ZZZ…..
ทางด้านอีกห้องหนึ่งของคอนโดเดียวกันนี้
“มึงไปคนเดียวไป.......กูจะอยู่นี่!!”
“มึงก็หัดไปเปิดหูเปิดตามั้งสิว่ะ !! …. วันๆแม่งก็อยู่แต่คอนโด..”
“ชีวิตของกู... ถ้ามึงอยากไปนักก็ไปคนเดียว ชีวิตของมึง เรื่องของมึง!!... “
ฮยอกแจสะบัดมือยาวของเพื่อนที่จับอยู่ออก ... เมื่อคยูฮยอนพยายามรั้งเขาให้ไปเที่ยวที่ผับด้วยกัน .... ทั้งๆที่เจ้าตัวก็รู้ว่าเขาเป็นคนไม่ชอบแสงสีเสียง ไม่ชอบอะไรที่มันดูน่ารำคาญและเสียงดัง ... แต่เจ้าตัวก็ยังพยายามที่จะฉุดเขาไปด้วยให้ได้
“หรือว่ามึงกลัว ?.... “
คยูฮยอนตัดสินใจถามออกไป... ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะ ว่าที่ฮยอกแจมัวแต่เก็บตัว ขังตัวเอง ไม่ยอมออกไปไหน... ที่จริง มันเพราะอะไร
“คยูฮยอน !... กูไม่อยากทะเลาะกับมึงนะ”
“กูก็ไม่ได้อยากทะเลาะกับมึง .... แต่กูไม่ชอบที่มึงเป็นแบบนี้” คนเหนื่อยใจว่าพร้อมกับย่อตัวนั่งลงบนขอบเตียง สายตาที่แสดงออกถึงความเป็นห่วง...เขาไม่รู้ว่าฮยอกแจจะรู้สึกถึงมันไหม แต่เขาก็แค่อยากให้เพื่อนคนนี้ได้รับรู้ว่าเขาหวังดี
“กูเป็นอะไร !...” คนที่ยืนอยู่ถามพลางเชิดหน้าเสมองไปด้านข้าง .... พยายามจะซ่อนสายตาที่กำลังอ่อนไหวนี้ไม่ให้เพื่อนได้เห็น
“ก็ตั้งแต่ที่จีฮุนตายไป....มึงแม่งก็เหมือนตายไปอีกคน .... ปิดกั้นตัวเอง..ปิดกั้นหัวใจตัวเอง ....จากที่มึงเคยเป็นคนเที่ยวๆ เดี๋ยวนี้มึงกลับไม่ออกไปไหน ... มึงกลัวใช่ไหม ... มึงกลัวการมีความรักครั้งใหม่ใช่ไหม ?...”
“มึงหยุดเรื่องจีฮุนซักทีเถอะ.....”
“มึงนั่นแหละที่ต้องหยุดคิดถึงมัน!! ....คนมันตายไปแล้ว มึงจะเอาอะไรนักหนา ...ตัวมึงยังมีอนาคตนะเว้ย!....มึงเคยมองไปทางข้างหน้าบ้างไหม.... ชีวิตมึง วันๆก็จมปรักอยู่แต่อดีต .... ไม่ใช่ว่ากูไม่รักไอ้จีฮุนนะ.......นั่นมันก็เพื่อนกูเหมือนกัน...แต่ตัวมึงน่ะ...หัดยอมรับความจริงซะบ้างเถอะ.... ว่าตอนนี้...จีฮุนมันไม่ได้อยู่กับมึงแล้ว” คยูฮยอนว่าอย่างมีเหตุมีผล ......ก่อนจะลุกขึ้นไปตบเข้าที่บ่าของฮยอกแจเบาๆ ... คนที่ได้ฟังดูเหมือนจะไม่มีท่าทีตอบสนองแต่มือหนาคู่นั้นมันกลับสั่นระริกเพราะความรู้สึกอะไรบางอย่างที่เจ้าตัวเองก็ไม่สามารถบอกได้
“จีฮุน .........”
“เอาเถอะ..วันนี้กูไม่บังคับมึงก็ได้ ...มึงอยู่นี่ก็อยู่ ....เดี๋ยวกูจะอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง”
เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกที่เขาตั้งอยู่ในสมองมันสั่นเตือน เปลือกตาหวานก็ค่อยๆกระพริบถี่ .... ร่างเล็กระบายยิ้มออกมาท่ามกลางความมืดมิดและความเงียบสงบ ....
“ฮยอกแจ..... นายจะทำอะไรอยู่น้า....”
ทงเฮเริ่มลงรายละเอียดกับพื้นฐานของความรักนั่นก็คือ ความเอาใจใส่ ..เป็นอันดับแรก . ซึ่งเป็นสิ่งที่พ่อได้สอนเขามาตั้งแต่เด็ก..... ร่างเล็กลุกขึ้นนั่ง มือบางเองก็ขยี้เข้าที่เปลือกตานิดหน่อย ... ก่อนจะเดินลงมาจากเตียงด้วยท่วงท่าที่มั่นใจ แต่ร่างเล็กคงลืมไปซะสนิทว่าตอนนี้แสงเพียงนิดก็ไม่มี ขาเรียวจึงก้าวพลาด... และล้มหน้าคะมำลงแนบกันพื้นอย่างไม่ต้องสงสัย
“อ๊ะ!.........อ่า...........ไอ้เตียงบ้า !!....สั้นแค่นี้ ทำไมไม่บอกกันบ้างห๊ะ !! ”
เมื่อทะเลาะกับเตียงเสร็จ...คนอารมณ์ครุก็เดินไปเปิดสวิตไฟจนมันสว่างไปทั่วห้อง...
ตอนนี้ร่างเล็กเดินมาถึงหน้าห้องของฮยอกแจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว น่าแปลกที่วันนี้เขาใช้บันไดในการลงมายังชั้นล่าง.... หรือเพราะเขายังไม่พร้อมกันแน่ เลยอยากยืดเวลาให้มันช้าลง..... บ้าน่า!... เขาไม่ใช่คนขี้ขลาดแบบนั้นซะหน่อย..... และต่อจากนี้ก็ บุก !!
“แกร๊ก...แอด!!!..........” ร่างเล็กเสียบกุญแจที่ตัวเองเพิ่งไปขโมยมาปั๊ม ก่อนจะหมุนลูกบิดแล้วเปิดเข้าไป
เสียงประตูที่ถูกเปิดออกอย่างตั้งใจ...เท้าเรียวที่ก้าวเข้ามาอย่างมุ่งมั่น.......ท่วงท่าที่ดูเหมือนกำลังไปออกศึก .....แต่ใจดวงน้อยกลับสั่นไหวแปลกๆเมื่อไม่พบคนที่ต้องการเจอ ..
ทั้งๆที่ไฟยังเปิดสว่างอยู่แท้ๆ แต่กลับไม่มีใคร ทงเฮชะเง้อคอเข้าไปมองทุกๆห้องก็ไม่พบ ...ก็คงจะเหลือแต่ห้องนอนนี่แหละที่เขายังไม่ได้ไปดู ... ร่างเล็กหยิบกุญแจคู่ใจขึ้นมา ก่อนจะเสียบเข้าไปในช่อง แต่ก็ต้องชะงักกึก...เมื่อได้ยินเสียงแปลกๆที่ดังอยู่ข้างใน
“ไอ้ฮยอกแจ...อ่า..สุดยอดเลยว่ะ อื้มม...มึงอยู่นิ่งๆดิ....กูใกล้เสร็จแล้ว.....”..
“อ่า...อ่ะ...อ๊า!!!........”
“คยูฮยอน ....หยุดเถอะ....”
“โอ๊ยยมึง !!...อ้า...ก็เด็ดขนาดนี้ .อื้มม.....กูไม่ไหวแล้วเว้ยยย อีกนิดเดียว อ่ะๆ”
“สงสารเตียงกูหน่อยเถอะ!....จะหักไหมน่ะ”
“อ้า....อ่ะ........ก็มึงไม่ให้ออกไปข้างนอกเองนี่.....ก็ทำมันในนี้แหล่ะ!....”
“อื้มมม.................”
“ไหนว่าความรักของฮยอกแจเป็น 0 ...แล้วทำไมถึง มามีอะไรกับคนอื่นได้ ?”
“หรือว่าหมอนั่นโดนขืนใจ.....”
“หรือจะขายตัวทำงานเพื่อส่งตัวเองเรียน”
“หรือๆๆๆ.........อ่า..ทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย !!...”
“ที่สำคัญ....เคะ ???.....”
ร่างเล็กร้อนอกร้อนใจกับเสียงที่ได้ยิน.....มือทั้งสองข้างจิกเข้าหากันแน่น..เมื่อสรุปไม่ได้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไรกันแน่ แต่สมองอันชาญฉลาดก็ประมวลผลออกมาแล้วว่า
ฮยอกแจกำลังถูกขืนใจ !!......
จู่ๆเลือดของภูติแห่งความรักในตัวก็เดือดพล่านขึ้นมาอย่างกระทันหัน......ทั้งๆที่ความรักของฮยอกแจก็น่าเศร้าพออยู่แล้ว...แล้วไหนจะสิ่งที่เป็นอยู่นี่อีก...อ่า .. ฮยอกแจ นายช่างน่าสงสารเหลือเกิน
“ปัง!!!.............” ร่างเล็กถีบประตูออกอย่างโมโห...แล้ววรีบวิ่งเข้าไปหยุดที่ข้างเตียงสีขาวสะอาดตา
“ฮยอกแจ !!.......ฉันมาช่วยนายแล้ว!!.....”
“เฮ้ยยย !!!.......พรึ่บ....ใครว่ะ” คนเปลือยท่อนล่างที่นั่งอยู่บนพื้นตรงปลายเตียงรีบกระโดดขึ้นมาบนเตียงแทบไม่ทัน ... ก่อนจะใช้ผ้าห่มคลุมร่างของตัวเองแน่น . ฮยอกแจเองก็รีบปิดทีวีเพื่อป้องกันฉากสยิวที่เพื่อนรักดูเมื่อครู่....แล้วหันไปมองผู้มาใหม่อย่างคาดโทษ
“นายเข้ามาได้ยังไง.!.. ….”
“แต่ฉันมาช่วยนายนะ ..นายกำลังถูกไอ้นี่ ขืนใจอยู่ไม่ใช่เหรอ !!” ทงเฮว่าพร้อมกับชี้ไปยังคนที่นอนงุดๆอยู่ข้างๆฮยอกแจ
“เพ้อเจ้ออะไรอีก....กลับไปได้แล้ว........”
“ไม่!!......ก็ในเมื่อชั้นได้ยินเต็ม 2 หู ว่าพวกนายกำลังมีเซกส์กันอยู่”
“เอ่อ.......คงไม่ใช่มั้งครับคนสวย....” คยูฮยอนโผล่หน้าจากผ้าห่มขึ้นมาพูด
“ก็เสียงเมื่อกี้ !!....”
“เฮ้อ....เพื่อนฉันมันดูหนังโป๊แล้วช่วยตัวเองอยู่บนเตียง...... ฉันนอนไม่หลับก็เลยถีบมันไปทีนึงบอกว่าให้มันหยุด ...มันก็ไม่หยุดแถมทำซะจนเตียงสั่นอีก ... ฉันจะก็เลยถีบมันให้ลงไปทำข้างล่าง...แล้วมันก็เลยร้องเสียงดังลั่น…. ก็แค่นี้ ทีนี้นายไปได้ยัง.?...” คนอธิบายพูดพร้อมกับชี้ไปที่ประตู ...
“ไม่ !....” ถึงแม้จะหน้าเสียเล็กๆ แต่ร่างเล็กก็ปฎิเสธเสียงแข็ง
“มึงก็....ไปไล่น้องเขาทำไม ......เอ่อ..น้องเป็นแฟนฮยอกแจเหรอครับ ?...”
“ใครเป็นน้อง.....อายุเท่ากันเว้ย!...” ทงเฮแขวะใส่เพื่อนของคนตัวสูง
“แล้วตกลงนายมาที่นี่ทำไม ?” ฮยอกแจก้าวลงมาจากเตียงแล้วยืนประจันหน้ากับเพื่อนตัวแสบ ...สายตาคมจ้องมองใบหน้าหวานอย่างต้องการคำตอบ
“ก็....ก็มันเหงาอ่ะ! … เลยอยากมาหาเพื่อนเล่น……”
“แต่นี่มัน 5 ทุ่มแล้วนะ ...กลับไปนอนไป”
“ก็ฉันเพิ่งตื่น...นอนไม่หลับหรอก”
“แต่ฉันจะนอนแล้ว”
“ฮยอกแจ......” ร่างเล็กลากเสียงหวาน ก่อนจะเดินเข้าไปเอื้อมมือนุ่มขึ้นมากุมอย่างเบามือ
“เฮ้ยๆ!! ......ตกลงคนนี้แฟนมึงจริงเหรอว่ะ” หลังจากที่เนียนใส่กางเกงเสร็จแล้ว...คยูฮยอนก็ก้าวลงมาจากเตียงบ้าง ... ร่างหนาเดินไปยืนอยู่ใกล้ๆฮยอกแจก่อนสำรวจร่างตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ........ ถึงจะเป็นผู้ชาย...แต่ก็จัดได้ว่าน่ารักมากก.....นี่ถ้าไอ้ฮยอกแจบอกว่าไม่ใช่แฟน...ก็รอพี่คยูฮยอนคนนี้งาบได้เลยครับ
“เออ...แฟนกู....”
“ฮยอกแจ.......” ทงเฮแทบไม่เชื่อกับคำที่ได้ยิน นี่เขาไม่ได้บังคับให้ฮยอกแจพูดเลยนะ ....อ๊ากกก.....สำเร็จไปแล้วอีกขั้น
“อ้าว...แฟนมึง แล้วทำไมมึงต้องไล่เขาแบบนี้ด้วยว่ะ…”
“...เรื่องของกูน่า.....,มึงไปทำต่อเถอะ ...กูรู้ว่ายังไม่เสร็จ....” ร่างสูงตอบปัดๆ ก่อนจะดึงร่างของทงเฮให้ออกมาคุยกันตรงห้องรับแขกกลางห้องแทน .... แน่นอนว่าคำเมื่อกี้ที่เขาพูดออกไปก็เพราะป้องกันไม่ให้คยูฮยอนมายุ่มย่ามกับทงเฮต่างหาก..ยิ่งเห็นสายตาหื่นๆของมันเมื่อกี้ ...เขาก็สงสารทงเฮแล้ว..ถ้าต้องตกไปเป็นของคยูฮยอนจริงๆ
“นายยอมเป็นแฟนกับฉันแล้วใช่ไหม ?..” ทันทีที่ก้นสัมผัสถึงเบาะนุ่มๆของโซฟาก็อดที่จะถามออกไปไม่ได้
“ฉันโกหก....แล้วนี่นายเข้ามาในห้องของฉันได้ไง”
“ก็...ไอ้นี่.....” ร่างเล็กพูดเสียงอ่อยพร้อมกับชูกุญแจที่อยู่ในมือขึ้นมา แอบผิดหวังจริงๆที่คำๆนั้นมันเป็นแค่คำโกหก
“กุญแจ?...นายมีกุญแจห้องฉันได้ยังไง!” ร่างสูงกระชากพวงกุญแจที่อยู่ในมือของร่างเล็กขึ้นมาสำรวจอย่างพิจารณา ก่อนจะหันไปทำสายตาคาดโทษใส่ทงเฮอีกครั้ง
“จะยากอะไร...ก็แค่แอบขโมยแล้วเอาไปปั๊ม”
“นายนี่.....ชักจะยุ่งกับฉันมากเกินไปแล้วนะ”
“ก็ฉันรักนาย...”
“ฉันล่ะปวดหัวกับนายจริงๆ....... นายต้องการอะไรกันแน่”
“ความรักจากนายไง”
“นายคิดว่าฉันรู้สึกดีกับคำว่ารักงั้นเหรอ..”
“ก็ได้...ฉันจะไม่พูดคำว่ารักให้นายรู้สึกดี...แต่ฉันจะทำตัวดีๆให้นายรู้สึกรัก…พอใจไหม ?”
“อืม.....” ฮยอกแจครางรับเบาๆ แต่ทำไมก้อนเนื้อที่อยู่ในอกมันเริ่มเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆแฮะ
“อืม........นี่คืออะไรอ่ะ ?...”
“พยายามเข้านะลีทงเฮ.....ฉันไปนอนก่อนล่ะ.....นายก็ไปนอนได้แล้ว”
ฮยอกแจพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบที่ศรีษะเล็กเบาๆ ....เรียวปากหยักเองก็แค่นยิ้มนิดๆ เมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนจะไม่รู้เรื่องของทงเฮ....... จู่ๆร่างสูงก็เดินกลับเข้าห้องไป...ทิ้งไว้เพียงคนน่ารักที่พยายามประมวลผลกับคำพูดเมื่อครู่
“พยายามเข้านะ งั้นเหรอ ?....”
“แล้วนายจะได้รู้พิษสงค์ของฉัน ลีฮยอกแจ......นายให้โอกาสฉันเองนะ”
เช้าวันนี้ร่างเล็กสะดุ้งตัวตื่นก่อนที่นาฬิกาจะส่งเสียงเสียอีก... หลังจากที่เมื่อวานเขาไปหมกอยู่ที่ห้องของฮยอกแจทั้งวัน...ยอมรับเลยล่ะว่าตอนนี้เราสนิทกันมากขึ้นแล้ว แถมยังได้ข่าวอีกว่า คยูฮยอนก็จะย้ายเข้ามาเรียนกับพวกเราด้วยในสัปดาห์หน้า หลังจากที่แต่งตัวเสร็จ ทงเฮก็วิ่งลู่ไปหาฮยอกแจที่ห้อง....แม้จะแอบขนลุกซู่เวลาวิ่งผ่านห้องข้างๆก็เถอะ
“ฮยอกแจ !!.....ฉันมาแล้ว.....” เสียงร่าเริงเอ่ยเรียกคนรัก ? ...แต่ก็ได้ยินเพียงแค่เสียงซู่ซ่าที่ดังออกมาจากห้องน้ำ
“อาบน้ำอยู่เหรอ ?...”
“อื้อ....นายออกไปรอที่โซฟาข้างนอกก่อนก็ได้ !!....”
ทงเฮเลยเดินออกไปรอข้างนอกตามที่ฮยอกแจบอก..... ร่างเล็กเดินตรงเข้าไปที่ครัว..เพื่อจัดเตรียมอาหารเช้าสำหรับวันนี้ให้ฮยอกแจ...ส่วนตัวเขาเองก็กินเสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะ .....
มือบางหยิบซองซีเรียลที่อยู่ในตู้เย็นออกมา เทใส่ชามขนาดพอเหมาะแล้วเทนมรสสตอร์เบอร์รี่อุ่นๆเข้าไปตาม...ใบหน้าหวานก้มไปดมฟุตฟิตจนหน้าแทบจะติมชามเพื่อสูดดมความหอมหวาน ของมัน
“ฮยอกแจคงชอบกินนมสตอร์เบอร์รี่สิท่า”
ก็เพราะนมสตอร์เบอร์รี่ที่มีติดตู้เย็นมันเยอะมาก เยอะซะจนไม่กลัวว่ามันจะหมดอายุไปก่อนแบบนั้นแหล่ะ ก็นมอย่างมากก็อยู่ได้แค่ 3 วันนี่ครับ... แต่หมอนั่นคงกินวันละหลายลิตรละมั้งถึงได้ซื้อเยอะมาขนาดนี้
“อ่า....ปวดฉี่จังแฮะ........”
ร่างเล็กเดินตรงเข้าไปที่ห้องนอนของฮยอกแจอีกครั้ง ก่อนจะตะโกนถามอย่างรีบร้อน
“นายอาบน้ำเสร็จหรือยังเนี่ย !!!.... “ คนยืนบิดว่าอย่างอารมณ์เสีย....อ๊ากกกก จะไม่ไหวแล้วนะ...ไม่ไหวแล้ววว
“สระผมอยู่..รอแปบนึง”
“ ห๊ะ!!..........”
เท้าเรียวรีบจ้ำอ้าวออกมาจากที่ตรงนั้น ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ห้องครัวอีกครั้ง
“เอามันตรงนี้แหละ!...” ร่างเล็กว่าก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ตัวเล็กๆเข้ามาติดกับอ่างล้างจาน แล้วเหยียบขึ้นไปบนเก้าอี้ตัวนั้น มือบางปลดตะขอกางเกงแสลคสีดำของตัวเองออก แล้วรูดซิปลง....ควักเอาเจ้าสิ่งนั้นออกมาจากซับในสีอ่อน ก่อนจะปล่อยให้มันเป็นไปตามอารมณ์ของตัวเอง
“ฉ่า.......................”
“ทงเฮ!!....นายทำอะไรน่ะ?..” หลังจากที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ก็ว่าจะเดินออกมาเอาเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ด้านนอก แต่เขากลับต้องมาเจอปฎิกิริยาแปลกๆจากคนตัวเล็กแทน.....ฮยอกแจชะเง้อหัวเข้าไปดูในห้องครัวอย่างสงสัย
แล้วไปยืนทำอะไรบนนั้น ?
“อย่าเข้ามา !!!....” ร่างเล็กหันหน้ามาบอกคนที่กำลังเดินเข้ามาในครัว ใบหน้าหวานบัดนี้กลับเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้น เพราะอาการตกใจและทำอะไรไม่ถูก
“นายทำอะไร...... แล้วเสียงอะไรน่ะ....เปิดน้ำล้างอะไร...”
“บอกว่าอย่าเข้ามาไง!!.....” ก็เสียงน้ำที่ฮยอกแจได้ยินมันใช่เสียงน้ำจากก๊อกซะที่ไหนเล่า
“หื้ม ?.....ทำอะไรของนายกันแน่” ร่างสูงเริ่มย่างกรายเข้ามาใกล้.....จนมาหยุดอยู่ที่ข้างเก้าอี้ที่เพื่อนตัวแสบขึ้นไปเหยียบพอดี
“อยากมองก็มอง !!.....” คนอารมณ์โมโหว่าในที่สุด มิหนำซ้ำยังจับแกนกายที่กำลังมีน้ำใสๆไหลอยู่นี้ ชี้ขึ้นไปข้างบนจนมันเลอะผนังครัวไปทั่ว........ ก็บอกว่าอย่าเข้ามายังจะเข้ามาอีก....พูดไม่รู้เรื่องรึไง ไอ้ฮยอกแจบ้าเอ้ย !!
“..............”
ร่างสูงไม่ตอบเพียงแต่หมุนตัวกลับไปที่ห้องรับแขกอีกครั้งพร้อมกับใบหน้าที่ร้อนผ่าว.....แม้อยากจะถามว่าทำไมไปทำอะไรตรงนั้น..แต่ปากมันก็หนักเกินกว่าที่จะเอื้อนเอ่ยออกไป....ร่างสูงย่อตัวนั่งลงบนโซฟาสีสบายตา แล้วได้แต่นั่งแข็งทื่ออยู่แบบนั้น
...ที่เห็นเมื่อกี้...ผมตาฝาดไปหรือเปล่า ?
“
ไอ้ฮยอกแจบ้า !!..... บอกว่าอย่าเข้ามาแล้วเดินเข้ามาทำไมห๊ะ !.....” หลังจากที่ทำธุระเสร็จแล้ว คนอารมณ์เสียก็เดินข้ามา แล้วกระแทกก้นนั่งลงบนโซฟาด้วยทีท่าที่หงุดหงิด ใบหน้าหวานจ้องคนแข็งอย่างหาเรื่อง
“ฉัน........”
“มองหน้าฉันสิ!!...เวลาคุย”
“ก็ใครใช้ให้นายไปทำอะไรแบบนั้น ...ตรงนั้นกันเล่า”
“ก็คนมันปวดฉี่...แถมนายยังเข้าห้องน้ำอยู่อีก...ฉันก็ต้องมาทำตรงนี้สิ..ถามโง่ๆอีกแล้ว”
“ไหนบอกจะทำตัวดีๆ”
“แล้วไม่ดีตรงไหน”
“ก็ตรงคำพูดของนายไง”
“ฉันบอกว่าฉันจะทำตัวดีๆ...แต่ฉันไม่ได้บอกว่าฉันจะพูดดีซักหน่อย”
“จิ๊........”
“ไม่ต้องมาจิ๊.....คนเสียหายนี่มันเป็นฉันเห็นๆ”
“ก็มีอยู่แค่นั้น...มันก็ไม่ต่างอะไรกับที่ชั้นมองนิ้วก้อยนายหรอก” ร่างสูงพูดพร้อมกับจับนิ้วก้อยเรียวของทงเฮขึ้นมาดู .....คนได้ยินก็แทบลมออกหู ...ฮึ่ย...นิ้วก้อยเหรอ ....หยามกันชัดๆลีฮยอกแจ !!
“แต่นิ้วก้อยของฉัน .....มันก็สามารถทำให้นายร้องครางได้สบายๆแหล่ะน่า”
“นั่นมันหน้าที่ของนายเหรอ......เก็บเอาไว้ไปทำไม้แคะหูก็พอม้างง...”
“ฮยอกแจ !!...”
“พอเถอะ..... ไปโรงเรียนกันได้ซักที” ร่างสูงพูดพร้อมกับหยิบเป้ขึ้นมาสะพาย แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อทงเฮเรียกไว้
“ฉันทำซีเรียลไว้ให้นายด้วยนะ !!....”
“มันจะสะอาดหรือเปล่า.....ดูก็รู้ว่านาย สกปรก มากแค่ไหน”
“สกปรก สกปรก ....สกปรกงั้นเหรอ ?.!....” ร่างเล็กเอาแต่พึมพำคำนี้มาตั้งแต่เช้าจนตอนนี้จะพักเที่ยงแล้วก็ยังไม่หยุด เพื่อนที่นั่งข้างๆอย่างซองมินเลยต้องมองอย่างสงสัย
“สกปรกอะไรเหรอ ทงเฮ”
“ก็ไอ้นั่นน่ะสิ...มันด่าว่าฉันสกปรกอ่ะซองมิน !! ..” โชคดีที่วันนี้เรียวอุคไม่มาโรงเรียน เขาเลยเนียนมานั่งกับซองมิน....ปล่อยให้เพื่อนรักอย่างฮยอกแจนั่งเหงาไปคนเดียว . ชิๆ อยากมาว่าเขาเองทำไม สมน้ำหน้า!!
“ทำไมเขานิสัยไม่ดีขนาดนั้นล่ะ.....มาว่าคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง” คนเรียบร้อยว่าก่อนจะหันไปมองเพื่อนหน้าใหม่ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างด้วยสายตาที่ไม่ค่อยพอใจ
“ใช่ๆ....วันนี้เค้าก็เลยมานั่งกับมินมินไง”
“ดีแล้วล่ะ .....อ้าวนั่น ...ฮยอนจีไม่ใช่เหรอ ?” จู่ๆคนเรียบร้อยกลับชี้ไปยังที่นั่งของฮยอกแจอีกครั้ง ดวงตาหวานโตขึ้นเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ..... ฮยอนจีกำลังไปนั่งกับฮยอกแจ .นั่งในที่ของทงเฮ
“คิดว่าฮยอกแจจะสนใจเธอเหรอ ?...หึ” ร่างเล็กยิ้มเหยียดเบาๆก่อนจะหันมาคุยกับซองมินต่อ ...... ก็ในเมื่อฮยอกแจชอบผู้ชาย ..เขาไม่มองผู้หญิงอย่างเธอหรอก ฮยอนจี ...
“ในที่สุดแกก็กลับมาเกาหลีซักทีสินะ ...คยูฮยอน” ผู้เป็นพ่อว่าอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนยอมเข้ามาพบเขาถึงบริษัท
“ว่าแต่สัญญาของเรา....พ่อคงไม่ลืมนะครับ” ลูกชายยิ้มเหยียดก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“แกเลือกได้เลย...จะเอาคนไหน......” ว่าพรางยื่นนิตยสารบันเทิงมากกว่า 10 เล่มไปให้ลูก คยูฮยอนรับมาดูอย่างพอใจ...ก่อนจะเปิดไล่ทีละหน้า...รูปของนักแสดงสาวมากมายที่นุ่งน้อยห่มน้อย อยู่ตามงานอีเวนท์ต่างๆ...ทำเอาคยูฮยอนไม่ยอมละสายตาไปไหน
“เออ...แล้วเรื่องโรงเรียนของแกที่ญี่ปุ่น...พ่อโอนชื่อแกให้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับฮยอกแจมันแล้วนะ”
“ขอบคุณครับพ่อ...” ร่างสูงพยักหน้ารับก่อนจะหยิบนิตสารเล่มใหม่ขึ้นมาดูบ้าง... เล่มเมื่อกี้ถึงจะสวยกันเยอะก็จริง...แต่จากสายตาของเขา ฟันธงได้เลยว่า .. ยัยผู้หญิงพวกนั้นผ่านมือผู้ชายมาไม่รู้กี่คนแล้ว ........ผ่านไปเล่มที่ 3 เล่มที่ 4 5 จนถึงเล่มสุดท้าย ...คยูฮยอนก็ยังไม่พบคนที่ตนเองพอใจ
“นี่แกไม่พอใจอะไรอีก...” หลังจากที่เห็นคยูฮยอนโยนนิตยสารทั้งหมดอย่างทิ้งๆขว้างๆ ผู้เป็นพ่อก็ถึงกลับกลุ้มใจ...นี่เขาประเคนมาให้ขนาดนี้แล้ว... แล้วมันยังไม่พอใจอีกเหรอ....
“ไม่เห็นเด็ดเหมือนที่พ่อว่าเลย.....” ดูหน้าก็รู้แล้วว่าพลาสติกมันคลุมหน้าขนาดไหน ..มันจะไปสนุกเหมือนผู้หญิงญี่ปุ่นได้อย่างไร...ประเทศนั้นเค้าสวยจริง น่ารักจริงๆ จะจูบ จะหอม จะกัด จะขยำ ก็ไม่ต้องกลัวว่าซีลิโคนจะเบี้ยว......ก็นี่แหละเป็นเหตุผลหลักว่าทำไมเขาไม่ชอบผู้หญิงเกาหลี....กลัวมันจะหลุดกลัวมันจะเบี้ยวลูกเดียว
“แล้วแกอยากได้แบบไหนล่ะ !....”
“ไม่ศัลยกรรม....แต่ต้องสวยนะพ่อ”
“แล้วฉันจะหาให้แกจากไหน แทบทั้งวงการบันเทิง แกก็รู้ว่าศัลกรรมกันหมด...แบบไม่ศัลยกรรมมันหายากนะเว้ย!...”
“ถ้าพ่อหาให้ผมไม่ได้....ผมก็จะกลับไปเรียนที่ญี่ปุ่น”
“ท่านค่ะ...นี่เป็นรายชื่อเด็กนักเรียนที่ได้รับทุนการศึกษาจากบริษัทของเราค่ะ” จู่ๆเลขาสาวก็เดินเอาแฟ้มขนาดกลางมาให้ แฟ้มเล่มนั้นถูกวางไว้เบื้องหน้าคยูฮยอน ร่างสูงเลยหยิบขึ้นมาดูแก้เบื่อ
“ขอบใจ.....ไปได้แล้วล่ะ” หลังจากที่เลขาสาวของบริษัทออกไปแล้ว ...ท่านประธานก็ว่าต่อ
“เออๆ..เดี๋ยวฉันจะหาให้แกเอง!....”
สายตาคมเปิดแฟ้มที่อยู่ในมืออย่างผ่านๆ...แต่กลับไปสะดุดเข้ากับประวัติของคนน่ารักคนนึง ..คยูฮยอนไล่อ่านตั้งแต่ชื่อยันลายละเอียดต่างๆ ของบุคคลที่อยู่ในภาพนี้
“ลีซองมิน เกลียดการทำศัลกรรมที่สุด...เพราะคิดว่าเป็นการอกตัญญูต่อพ่อแม่” ร่างสูงยิ้มอย่างมีเลศนัยกับคำพูดของตัวเอง...ถึงจะเป็นผู้ชาย....แต่ก็น่าสนใจอยู่ไม่น้อย
“แล้วถ้าผมสนใจเด็กในโครงการเรียนดีของพ่อล่ะครับ......”
ตอนที่ 2 มาแล้ว หวังว่าคงไม่ผิดหวังกันนะค่ะ
วันนี้กิ๊ฟมีอะไรมาบอกต่อกันด้วย เรื่องข้าวเช้าน่ะค่ะ มันสำคัญมากๆเลยนะค่ะ กิ๊ฟไม่อยากให้ทุกคนเป็นเหมือนกิ๊ฟ กิ๊ฟเป็นคนที่ไม่เคยกินข้าวเช้าเลยตั้งแต่ ป. 2 จนตอนนี้อยู่ ม.6 คือแบบไม่ชอบอ่ะค่ะ กินแล้วมันรู้สึกเหมือนจะอาเจียน แล้วไม่ใช่ว่าไม่กินเลย..แต่ว่าจะกินแบบ นานๆครั้งอ่ะค่ะ เดือนละครั้งอะไรประมาณนี้..... วันนี้ตอนช่วงบ่ายๆ กิ๊ฟเป็นลมในห้องน้ำ หัวฟาดชักโครกแล้วไหลมานอนกับพื้นห้องน้ำ . ตอนนั้นหน้ามืดมากค่ะ ปวดหนึบๆที่หัวด้วย มองอะไรไม่เห็น ร้อนท้อง ตัวชาทั้งตัวเลย... ซักพักอาการก็ค่อยๆดีขึ้น กิ๊ฟก็เลยเดินออกมาที่หน้าห้องน้ำ ...แล้วก็หมดสติไปอีกรอบ โทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือก็กระจาย แยกออกจากกันเลยค่ะ .....แล้วแม่ก็เลยพากิ๊ฟไปโรงบาล.....หมอบอกว่า ร่างกายกิ๊ฟอ่อนแอมาก.. บวกกับการที่ตัวเองเป็นโรคโลหิตจางอยู่แล้วด้วย...อาการเลยยิ่งหนักไปใหญ่ ...หมอบอกว่ากิ๊ฟเป็นโลหิตจางจากการไม่กินข้าวเช้า
สุดท้าย.... กิ๊ฟอยากบอกนะค่ะ... อยากให้ทุกคนอย่าละเลยกับอาหารเช้า ..เพราะอาการมันน่ากลัวจริงๆ... กิ๊ฟทรมานมาก คิดว่าตอนนั้นตัวเองจะตายไปแล้วด้วยซ้ำ
--------------- พักเรื่องเครียดมาตอบเมนท์กันดีกว่าเนอะ-------------
| ||||
| ||||
|  | Name : popo [ IP : 124.122.28.227 ] | ||
| ||||
| ||||
|  | Name : กะตังค์ คูก้า คร๊าฟ< My.iD >  [ IP : 182.53.70.49 ]  ส่งข้อความลับ | ||
ฮยอกแจฉันรักนาย 
| ||||
| ||||
| | Name : กะตังค์ คูก้า คร๊าฟ< My.iD > [ IP : 182.53.70.49 ] ส่งข้อความลับ | ||
| ||||
| ||||
| | Name : 123 [ IP : 183.89.89.99 ] | ||
 |  |  |
 | |  |
| ||||
| ||||
| | Name : โอ๋ค่ะ [ IP : 124.121.9.246 ] | ||
| ||||
| ||||
| | Name : 123 [ IP : 183.89.76.254 ] | ||
| ||||
| ||||
|  | Name : GolFiSHfOn vs WoLfKyU< My.iD > [ IP : 124.122.138.226 ] ส่งข้อความลับ | ||
| ||||
| ||||
| | Name : Soul Saranghaeyo**< My.iD > [ IP : 182.52.88.71 ] ส่งข้อความลับ | ||
| ||||
| ||||
| | Name : ssall [ IP : 223.206.198.151 ] | ||
| ||||
| ||||
| | Name : ssall [ IP : 223.206.198.151 ] | ||
| ||||
| ||||
| | Name : ภูตน้อยสือเจี้ยน< My.iD > [ IP : 202.29.11.65 ] ส่งข้อความลับ | ||
| ||||
| ||||
| | Name : ภูตน้อยสือเจี้ยน< My.iD > [ IP : 202.29.11.65 ] ส่งข้อความลับ | ||
| ||||
| ||||
| | Name : minimum [ IP : 113.113.221.135 ] | ||
| ||||
| ||||
|  | Name : rude girl< My.iD > [ IP : 182.52.223.118 ] ส่งข้อความลับ | ||
ความคิดเห็น