คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CRAZY CUPID : Chapter 9 : ชิม
Chapter 9
ชิม.......
“ไอ้เด็กหนุ่ม 2 คนนั้น ทำไมถึงได้มีรังสีความทุกข์แผ่ออกมามากขนาดนี้นะ...” ภูติหนุ่มหน้าสวยว่าขึ้นหลังจากที่ได้เข้ามาภายในโรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่แห่งหนึ่งแล้ว...ฮีชอลเดินดุ่มๆไปแอบที่หลังต้นไม้....ก่อนจะสังเกตการณ์อยู่เรื่อยๆ....
“หน้าตาเหมือนมนุษย์ชื่อชีวอนที่ท่านพ่อเคยเอาให้ดูเลยแฮะ.....แล้วไอ้ที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปนั่นก็เหมือนจะเป็นเนื้อคู่ชีวอนด้วย....” ฮีชอลลูบคางเรียวของตัวเองอย่างชอบใจ ไม่นึกว่าจะได้เจอมนุษย์ที่ตนหาเร็วขนาดนี้ ...แน่ล่ะภารกิจหนึ่งที่เขามาบนโลกนี้ก็คือ มาช่วยให้ชีวอนพบเจอกับเนื้อคู่..แต่นั่นมันก็แค่เหตุผลรอง เพราะเหตุผลหลักน่ะมันสำคัญกว่านี้เยอะ ....
“สวรรค์อย่างฮีชอลนี่แหละจะลิขิตตวามรักของเจ้าเอง.....”
“โอ๊ะ...ขอโทษด้วยนะ น้อง.......” ชีวอนก้มหัวให้รุ่นน้องอย่างฮันกยองนิดๆ หลังจากที่เพิ่งเดินชนรุ่นน้องหน้าหล่อจนน้ำอัดลมสีสดที่อยู่ในแก้วหกเปรอะเลอะเสื้อนักเรียนไปทั่วแผ่นหลัง....คนที่นั่งอยู่บนโต๊ะหินอ่อน .พยายามจับไปที่ด้านหลังเสื้อที่เปียกแชะอยู่ ...ก่อนจะว่าออกมาอย่างไม่พอใจ
“นี่พี่ !.....นี่มันเหนียวมากนะ..แล้ว.เดินภาษาอะไร..ไม่เห็นเหรอว่าคนมันนั่งอยู่....” ฮันกยองว่ารุ่นพี่กลับอย่างไม่สบอารมณ์ ...... แต่คนที่พอใจที่สุดก็คงหนีไม่พ้นไอ้ภูติที่ยืนหลบอยู่หลังต้นไม้นี่หรอก ..............
“ไม่ต้องรีบร้อนไป..พวกนายยังมีเวลาคุยกันอีกทั้งชีวิต...ชีวอน...ฮันกยอง......”
ดูเหมือนวันนี้ทงเฮจะกลับมาเป็นคนน่ารักคนเดิมในสายตาของฮยอกแจอีกครั้ง...เล่นออดอ้อนแถมยังคงนิสัยกวนๆไม่เปลี่ยน ...ยิ่งอยู่ด้วยมากเท่าไหร่ก็ยิ่งจะรักมากขึ้น
“ฮยอกแจ....เดี๋ยววันนี้ไปกินไอติมหลังเลิกเรียน...แล้วกลับคอนโดเลยนะ....”
“รีบกลับทำไมล่ะ ?....” ฮยอกแจถามอย่างไม่เข้าใจ พรางเตรียมตัวจะสะพายกระเป๋า
“ฉันต้องกลับไปวาดรูปนายไง....งานศิลปะมันต้องส่งอาทิตย์หน้าแล้ว....”
“เออ...จริงด้วยแฮะ...เอางั้นก็ได้.....”
ณ คอนโดหรู..ห้องที่ 89 ชั้น 8
“อ๊า~~~… ฮยอกแจ ตู้เย็นนายทำไมมันมีแต่ของอะไรก็ไม่รู้เนี่ย...” เมื่อกลับมาถึงห้อง หลังจากที่ไปทานไอศรีมกันมาแล้ว..ร่างเล็กก็อดจะบ่นไม่ไหว เมื่อพบว่าของภายในตู้เย็นนั้นมีเพียงเนื้อสัตว์ ผัก นม ..และก็แค่น้ำเปล่าเท่านั้น
“ก็เพราะมันเป็นตู้เย็นของฉันน่ะสิ...ไม่ใช่ตู้เย็นของนาย...คนอะไรตู้เย็นมีแต่ไอศครีม.....”
“อย่ามาว่าน้องเชอร์เบทที่รักของฉันนะ ...ทำไม ฉันชอบกินไอติมแล้วมันยังไง....”
“เปล่าซักหน่อย.....” ฮยอกแจว่าเสียงเบา...พร้อมกับเดินเข้าไปหาคนที่ยืนจังก้าอยู่หน้าตู้เย็นเรื่อยๆ ชายหนุ่มเดินเข้าไปประชิด มันใกล้เสียจนคนที่เคยอวดเก่งอยู่เมื่อครู่ต้องรีบทำตัวลีบหลบ
“นะ....นายจะทำอะไร....” ถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อชายคนรักดันร่างเขาจนติดผนังห้องครัวเรียบร้อยแล้ว ....ไอ้บ้าเอ้ยย ..ทำไมชอบเล่นอะไรให้หัวใจวายแบบนี้
“ก็จะชิมดูไง..ว่าไอ้เชอร์เบทของนายมันจะเปรี้ยวหวานขนาดไหน...” ตาหวานเบิกกว้างทันทีที่ร่างสูงพูดจบ...เรียวปากถูกครอบครองอย่างไม่ทันตั้งตัว ... กลีบปากนุ่มถูกบดคลึงอย่างนุ่มนวล และหอมหวาน... .
“อ่ะ....อื้มม ~…………” ร่างบางครางออกมาอย่างพอใจ ..มือเรียวค่อยๆเลื่อนขึ้นไปประคองใบหน้าคมได้รูปไว้ทั้ง 2 ข้าง ..ความหอมหวานที่ไม่ได้ล่วงล้ำจนเกินขอบเขตผ่านไปได้ซักระยะ....จนทงเฮเริ่มรู้ถึงลิมิตของตัวเอง
“อ่ะ...อื้อออออ.....” กลีบปากนุ่มผละออกจากกลีบปากบางอย่างอ้อยอิ่ง...ไม่วายยังแอบไปชิมน้ำเชื่อนหวานที่ไหลอยู่ที่มุมปากอีกครา
“พอแล้ว.....” ทงเฮพูดออกมาอย่างเขินๆ เมื่อฮยอกแจทำท่าจะก้มลงมาจูบอีกรอบ
“หึ...สงสัยไอ้เชอร์เบทมันคงอร่อยแบบที่นายว่าจริงๆนะ....” ว่าพรางใช้มือสัมผัสกลีบปากบางอย่างลุ่มหลง...สายตาหื่นกามที่สื่ออยู่ในดวงตาคู่นั้น มันแสดงออกมามากซะจนทงเฮอยากจะควักลูกตาคู่นั้นออกไปทิ้งเสียจริง....ปัดโธ่เอ้ยย เห็นมันเงียบๆแบบนี้ ไม่นึกว่าจะหื่นแบบนี้เลย
“ก็มันอร่อยไง....วันหลังก็ไปหาซื้อมาใส่ตู้เย็นนายไว้ด้วย โอเค๊ ?....”
“ทำไมต้องซื้อด้วย..ทำยังกับว่านายจะมานอนกับฉันที่นี่ทุกวัน....”
“ก็เออน่ะสิ...ฉันจะมานอนกับนายทุกวัน..!....”
“หึ..เสร็จฉันล่ะ..ลีทงเฮ....”
“นายว่าไงนะ ? !....”
“ปะ..เปล่า...บอกแค่ว่า ก็ดีไง...ฉันจะได้ไม่เหงา....” ว่าจบก็โอบรอบเอวบางไว้อย่างหนักแน่น ..ก่อนจะเกยคางไปที่ไหล่เล็ก...ฮยอกแจกอดรัดทงเฮอย่างเต็มรัก ทำเอาคนที่ตัวเล็กอยู่แล้วแบนลีบยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมซะอีก ...แต่คนตัวเล็กก็ยังแอบดีใจอยู่ลึกๆที่ได้ยินคำๆนั้นออกมาจากปากของฮยอกแจ....
“ฉันเป็นแฟนที่ดีใช่ไหมล่ะ …”
“ จะดีกว่านี้...ถ้าให้จูบอีกรอบ...”
“...ไม่ อาว...อ่ะ...อื้ออออ ~~~…………”
.....
...........
.......................
อุปกรณ์แห่งการขีดเขียนถูกจัดแจงไว้บนโต๊ะสีขาวเล็กๆ ที่ตั้งอยู่หน้าโซฟาตัวไม่ใหญ่นัก .... เบื้องหน้ามีหุ่นหน้าบูดนั่งประจำที่รอให้จิตรกรตัวน้อย ได้วาดลวดลายลงไปในกระดาษ ฮยอกแจมองท่าทางที่ตั้งใจวาดของทงเฮ..ก็ชักจะอยากเห็นขึ้นมาแล้วจริงๆว่าเมื่อเสร็จแล้วมันจะออกมาเป็นแบบไหน ....
“ฮยอกแจนายอย่ายิ้มสิ....ฉันกำลังวาดหน้านายแบบธรรมดาอยู่นะ...” ร่างเล็กเอ็ดเบาๆ ...ก็เมื่อฮยอกแจยิ้มทีไร รูปหน้ามันก็จะเปลี่ยนไปทันทีเลยน่ะสิ..แล้วนี่ก็ไม่รู้เป็นอะไร จะยิ้มอะไรนักหนา
“แล้วเมื่อไหร่มันจะเสร็จล่ะ ?..”
“คงอีก 2 ชั่วโมงมั้ง...........”
“ห๊า !!!....แค่นี้ฉันก็ง่วงจะตายอยู่แล้วนะ ...น้ำก็ยังไม่ได้อาบเลย เหนียวตัวจะตาย...”
“งั้นก็ไปอาบน้ำก่อนสิ ......”
ร่างบางนั่งรอแฟนหนุ่มตัวสูงออกมาจากห้องน้ำ ..แต่นี่มันก็นานเหลือเกิน ...ผ่านไป 1 ชั่วโมงแล้วนะ....ปกติไอ้หมอนั่นไม่เคยอาบน้ำนานแบบนั้นเลยนี่หว่า ...ทงเฮวางแผ่นกระดาษที่อยู่ในมือลงบนโต๊ะ..ก่อนจะเดินตามเข้าไปดูในห้องนอน ...และมันก็เป็นไปตามคาด..เมื่อฮยอกแจนอนเหยียดไปบนเตียงกว้างเรียบร้อยแล้ว ..
“แอบชิ่งหนีนี่นา...” ปากบางบ่นอย่างน้อยใจ ...แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรมาก..เพราะตนก็ให้ฮยอกแจนั่งเป็นแบบวาดอยู่นาน 2 นานแล้ว สงสัยคงจะง่วงจริงๆนั่นแหละ..ร่างบางเดินออกไปเอากระดาษแผ่นไม่ใหญ่มากนักเข้ามาในห้องนอน..ก่อนจะคลานขึ้นไปบนเตียง ..แล้วเปิดสวิตซ์ไฟที่อยู่ในห้องให้สว่างวาบ ...
ใบหน้าคมคายยามหลับใหลนี่มันช่างดูน่าหลงใหลเหลือเกิน .....แต่ฉันจะได้จ้องหน้านายแบบนี้ ได้อีกซักกี่ครั้งนะ ...ฮยอกแจ....ทำยังไงดี ....ฉันอยากมองหน้านายแบบนี้ทุกวัน ....มองนายยามนอนแบบนี้ทุกคืน....ทำไมเวลาของฉันมันถึงสั้นแบบนี้
มือเรียวค่อยๆบรรจงวาดภาพชายที่หลับใหลอยู่ตรงหน้า..ยังดีหน่อยที่บริเวณดวงตามันเสร็จหมดแล้ว..จะเหลือก็แค่ จมูก ปาก..และคาง นี่แหละ....
“ฮึก......” อดไม่ได้ที่จะกลั้นหยาดน้ำตาไว้ ...มือเรียวยังคงวาดภาพและลงดินสอแรเงาต่อไป..พยายามบังคับไม่ให้มือสั่นไปมากกว่านี้ ....ฮยอกแจ......หวังว่านายจะเก็บรูปที่ฉันวาดไว้ตลอดไปนะ ...ฉันตั้งใจวาดภาพนี้ให้นายจริงๆ ....
เส้นลวดลายที่เริ่มทำให้เห็นถึงตัวภาพค่อยๆเด่นชัดขึ้นมามากขึ้น......ทงเฮจะรู้ไหมนะว่าตัวเองมีพรสวรรค์ในการวาดภาพมากแค่ไหน...มันเหมือนฮยอกแจ...ภาพที่เขาวาดมันเหมือนมีจิตวิญญาณของฮยอกแจอยู่ในนั้นจริงๆ ...... ภาพของชายคนรักเสร็จเรียบร้อยแล้ว ..แต่ร่างบางก็ยังไม่ยอมหยุด..ทงเฮยังคงลงรายละเอียดให้ภาพนี้ดูมีชีวิตชีวามากที่สุดเท่าที่จะทำได้ .....
........
...................
...........................
“พะ...พี่ฮีชอล..นี่พี่ยังไม่กลับขึ้นไปบนสวรรค์อีกเหรอ ? แล้วพี่มาโรงเรียนผมได้ไง !!” แอบตกใจอยู่ไม่น้อยที่เจอผู้เป็นพี่มาคอยดักรออยู่หน้าห้องน้ำ ในคาบพักเช้า....ทงเฮดึงมือพี่ก่อนจะพาเดินไปในที่ที่ลับตาคน โชคดีหน่อยที่วันนี้ฮีชอลแต่งตัวมาเหมือนคนธรรมดา ..ไม่ได้แต่งตัวมาเต็มยศแบบที่เจอกันในคอนโดตอนแรก
“เจ้านี่ !...ข้าก็อยากมาเที่ยวเล่นที่นี่บ้าง..ไม่เห็นจะเป็นไร..” บอกออกไปอย่างไม่แคร์ ..แน่นอนว่าเขามาที่นี่ก็เพราะคำสั่งของผู้เป็นบิดา แต่เขาบอกกับทงเฮไม่ได้..แม้กระทั่งเพื่อนสนิทอย่างอีทึกเขาก็จำเป็นต้องปิดบังไว้
“.ช่างพี่เถอะ..แล้วตอนนี้พี่พักอยู่ที่ไหน... พี่เข้าใจวัฒนธรรมของมนุษย์โลกดีพอแล้วเหรอ ..”
“ข้าก็พักอยู่ในคอนโดแถวๆโรงเรียนเจ้านี่แหละ..ส่วนเรื่องความเป็นอยู่ไม่เห็นจะยาก..ยังไงข้าก็อยู่ได้มาถึงขนาดนี้แล้ว”
“ถ้าท่านพ่อจับได้ล่ะ...น่าดูเลย...”
“คิดว่าข้ากลัวหรือไง.....”
“ครับ ผมรู้ว่าพี่ชายผมน่ะเก่งที่สุด..ว่าแต่พี่มาหาผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่า.....”
“เปล๊า..~…ก็แค่มาย้ำเตือนว่า เดี๋ยวเจ้าก็ได้ขึ้นปกครองดินแดนแห่งรักแล้ว....เหมือนท่านพ่อจะเจอเนื้อคู่ของเจ้าแล้วนะ....”
“ตลกน่าพี่....พ่อบอกผมว่าเค้ายังไม่เกิดนะ...”
“เห๊อะ....ก็เกิดขึ้นมาแล้วนี่ไงตอนนี้...สิ้นภารกิจบนโลก เจ้าคงได้แต่งงานทันทีหลังจากที่ได้ขึ้นไปบนสวรรค์”
“.....ทำไมมันเร็วแบบนั้น......” อะไรน่ะ แต่งงานงั้นเหรอ...เร็วเกินไปหรือเปล่า .... แม้แต่หน้าก็ยังไม่เคยเห็น นี่ท่านพ่อกำลังคิดอะไร ...ยังไงก็ไม่แต่งเด็ดขาด...จะเนื้อคู่หรือเนื้องอก เขาก็ไม่เอาใครทั้งนั้น.....เขาจะเอาฮยอกแจ ฮื่อ!!...ได้ยินไหมม ...จะเอาฮยอกแจ !!!
..ร่างบางนั่งครุ่นคิดเรื่องที่เขาจะต้องแต่งงานทั้งวัน..กับเนื้อคู่งั้นเหรอ เหอะ...หล่อแค่ไหนก็สู้ฮยอกแจไม่ได้หร๊อกก
“ฮยอกแจ.........” ร้องเสียงออดอ้อน ก่อนจะคล้องแขนแกร่งหมับอย่างสุดรัก หัวทุยซบเข้ากับไหล่กว้างอย่างต้องการ “ ฮยอกแจ....นายว่าเรื่องเนื้อคู่นี่มันมีจริงป่ะ ?..”
“หะ...เนื้อคู่เหรอ...ไม่รู้สิ....รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันรักนาย แล้วก็จะรักไปทุกๆวันด้วย”
“อ่ะแฮ่กๆ ...แฮ่กๆๆๆๆ.....” หวานไม่ได้สนใจสถานที่เลยจริงๆ คนร่วมโต๊ะอาหารเที่ยงอย่าง ซองมิน คยูฮยอน และเรียวอุคได้แต่สำลักข้าวกันออกมาทีละคำสองคำ ...เกิดมาก็เพิ่งได้ยินมุขเสี่ยวๆของฮยอกแจเป็นครั้งแรกนี่แหละ
“ฮยอกแจ..ตั้งแต่มึงคบกับทงเฮนี่เสี่ยวไปไหมมึง....” คยูฮยอนอดไม่ได้ที่จะแซว
“น้อยกว่ามึงอ่ะ...เห็นมึงพูดกับซองมินทีนี่มดจะออกจากปากอยู่แล้ว ...”
“ก็ที่รักของฉันน่ารักนี่นา....” ว่าพรางหยิกแก้มนุ่มเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว
“อะไรกันเนี่ยพวกนาย..หวานกันเป็นคู่เลย..แล้วฉันล่ะ...โอ๊ยย ยิ่งมองก็ยิ่งอิจฉา....” เป็นคนเสียงแหลมเองที่ต้องแว้งขึ้นอย่างอดไม่อยู่ .... ช่างน่าอิจฉาเพื่อนเขาทั้ง 2 คนจริงๆที่มีแฟนคอยเอาใจแบบนี้ ... แล้วดูตัวเข้าสิ เฮ้อออ...น่าสงสารจริงๆเรียวอุค
“ได้ข่าวว่าคนแถวนี้โดนพี่เยซองตามจีบอยู่น้า....” คนตัวเล็กว่าขึ้นลอยๆ ก่อนจะเสมองไปทั่วอย่างไม่รู้ไม่ชี้
“อะไรทงเฮ...จีบบ้าอะไร คอยหาเรื่องใส่ฉันมากกว่าน่ะสิ”
“ใจเย็นนะอุคกี้...แต่ซองมินว่าพี่เยซองเขาก็ดีนะ หล่อด้วย...”
“มินอ่า....อย่าพูดแบบนี้นะ..อุคกี้ไม่ชอบ....”
“ฮ่ะฮ่า.....~~…………..”
..........
.................
................................
“ขอเชอร์เบสที่นึงครับ......” วันนี้ก็เป็นเหมือนกับทุกวันที่ฮยอกแจพาทงเฮมาทานไอศกรีมที่ร้านสุดโปรดที่ซึ่งตกแต่งได้หวานแว๋วจนโดนใจคนตัวเล็กเป็นอย่างมาก
“ของผม เป็นกาแฟแล้วกันนะครับ...”
“ค่ะ..งั้นรอซักครู่นะค่ะ...” บริกรสาวว่าแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ คู่รักสุดหวานได้อยู่ลำพังกันแค่ 2 คนเท่านั้น
“นายว่าไหม..ทำไมวันนี้ไม่มีคนเลย .....” ทงเฮถามคนข้างๆก่อนจะซบเข้าที่ไหล่กว้างอย่างอบอุ่น
“สงสัยเขาจะรู้มั้งว่าวันนี้นายจะมาเหมาไอติมทั้งร้าน….”
“บ้า!....ฉันไม่ได้กินเยอะขนาดนั้นซักหน่อย......นี่ฮยอกแจ...เรามาถ่ายรูปกันป่ะ...” ร่างเล็กว่าพรางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า หยิบเจ้าเครื่องมือสื่อสารออกมา ก่อนจะกดเข้าไปในโหมดกล้อง
“ยิ้มนะ......” ทงเฮว่าเบาๆ..ก่อนจะยื่นปากเข้าไปใกล้แก้มสากของอีกฝ่าย “แชะ”
“เห้ยๆ...ไม่เอาๆ รูปนี้ฉันไม่หล่อเลยอ่ะ......” ทงเฮบ่นไป..ก่อนจะเปลี่ยนไปอยู่ในโหมดถ่ายใหม่ แต่คราวนี้มือแกร่งกลับแย่งมือถือของเขาไปซะดื้อๆ
“ทงเฮ....”
“หื้อ......”
“จุ๊บ ~.......แชะ….” รวดเร็วปานประหนึ่งความเร็วแสง.....ปลีบปากบางถูกครอบครองอย่างนุ่มนวลอีกครั้ง ....ฮยอกแจค่อยๆดูดเม้มคลึงเบาๆ...ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหอมหวาน...ทงเฮหลับตาพริ้มรับรสจูบ เคลิบเคลิ้มอีกแล้วนะทงเฮ..เรานี่ท่าจะแพ้รสจูบของฮยอกแจเข้าแล้วจริงๆ
“อื่อ..อื้มมม....” ฮยอกแจค่อยๆถอนริมฝีปากฮออกมา ก่อนจะอมยิ้มอย่างชอบใจ ....
“ยิ้มอะไร ..ไอ้บ้า!..”
“ปากนายอร่อยกว่าเชอร์เบทอีกนะ...” ตอบหน้าตายก่อนจะก้มลงไปกดยิกๆที่ปุ่มโทรศัพท์ของร่างบาง
“แหวะ.....”
...........................
.......................................
คนในชุดนอนตัวโคร่งได้แต่นอนยิ้มกับหน้าจอมือถือของตนอย่างอดเขินไม่ได้ …ภาพหน้าจอที่เป็นรูปเขาจูบกับฮยอกแจ...ยิ่งมองก็ยิ่งมีความสุข.... นายจะรู้ไหมฮยอกแจ ว่าฉันรักนายมากแค่ไหน ....
“ทงเฮ..นี่นายวาดรูปฉันเสร็จแล้วเหรอ...~…” คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จถามทันทีที่เห็นกระดาษซึ่งถูกม้วนไว้พร้อมกับโบว์ที่ผูกเป็นอย่างดี...ฮยอกแจทำท่าจะเดินเข้าไปหยิบดู แต่ร่างบางก็ลุกพรึ่บขึ้นมาจากเตียง แล้วรั้งเขาไว้ด้วยการกอดจากด้านหลัง
“ไว้ค่อยดูตอนส่งครูนะ...ให้เห็นตอนนี้ไม่ได้หรอก..” ตอบเสีบงเบา พรางถูศรีษะไปกับแผ่นหลังกว้าง
“งี้ก็ไม่ยุติธรรมดิ...นายเห็นรูปที่ฉันวาดหมดแล้วนะ..” ใช่ ก็วันนี้เขาเพิ่งจะวาดรูปทงเฮเสร็จตอนพักเที่ยง..ซึ่งทงเฮก็คอยมาแอบดูอยู่ตลอดเวลา..ไม่แฟร์เลยจริงๆ ขอดูแค่นี้ก็ไม่ได้
“ไม่เอา.ดูไม่ได้....ถ้านายเปิดฉันจะโกรธไม่ยอมคุยกับนายเลยคอยดู.!..” ขู่เสียงดุพร้อมกับเดินไปหยิบม้วนกระดาษปอนด์แผ่นนั้นมากอดไว้แน่น
“ก็ได้....ไม่ดูก็ได้...งั้นขอดูอย่างอื่นได้ไหม...” มันมาอีกแล้ว โหมดหื่นๆของลีฮยอกแจมันมาอีกแล้ว ...ทงเฮรีบวางกระดาษไว้ที่เดิมแล้วกระโดดขึ้นเตียงทันทีพร้อมกับเอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้แน่น โผล่พ้นขึ้นมาเพียงครึ่งหน้าเท่านั้น
“จ..จะทำอะไร..?...” ถามไปก็ค่อยๆถดตัวหนี
“อยากลองชิมเชอร์เบทแบบแท่งดูบ้าง ....” สายตาหื่มกามสาดส่องมาพร้อมกับการที่ฮยอกแจก้าวขึ้นมานั่งคร่อมร่างบางไว้แล้ว....
“ไอ้บ้า!!.......”
“ชิมได้ไหม.....”
“ยังมีหน้ามาถามอีก ...แค่รอบที่แล้วฉันยังไม่หายเจ็บเลยนะ....” จะรู้บ้างไหมว่าหลังจากผ่านกิจกรรมรักไปเมื่อคราวนั้น..ช่วงล่างของเขาเองก็ยังไม่ได้ดีขึ้นเลย ...แต่ก็ต้องทนฝืนว่าไม่ได้เป็นอะไร..ทั้งๆที่บางทีก็เจ็บเจียนจะแย่
“แค่ชิม....ไม่ได้ใส่ไส้.....” ยังมีหน้ามาต่อรออีก...พอถึงเวลานั้นมันคงไม่จบแค่ชิมหรอก เขาเดาออก
“เชื่อได้ไหมเนี่ย .....มันไม่จบแค่ชิมหรอกฉันรู้...”
“ก็ลองให้ทำก่อนสิ...แล้วค่อยเชื่อ....” ชายหนุ่มว่าพรางก้มหน้าลงไปใกล้ จนจมูกโด่งสันมันแนบชิดติดกัน ....ทงเฮหลับตาปี๋...กลัวว่าตัวเองจะแพ้ให้กับสายตาแบบนั้นของฮยอกแจอีกครา.....โธ่ๆๆ...ยิ่งจ้องก็ยิ่งหลง ยิ่งหลงก็ยิ่งยอม แล้วแบบนี้วันนี้มันจะรอดไหมเนี่ยทงเฮ
“ทงเฮ......” ปากหนาคลอเคลียไปที่แก้มนิ่มอย่างออดอ้อน...
“อื้มม...ก็ได้....ชิมก็ชิม......” .
TBC
ความคิดเห็น