คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : EunHae : My all is in YOU [ตอนที่ 7 : ทงเฮ สู้ สู้]
ตอนที่ 7 : ทงเฮ สู้ สู้
“ คุณครับ....รีบไปทำงานสักทีสิครับ นี่มันสายแล้วนะ ไหนคุณว่าวันนี้มีประชุมไง ” ทงเฮจับมือของสามีให้ออกจากเอวของตนเอง พร้อมส่งสายตาค้อนเล็กน้อยออกไป เมื่อฮยอกแจอ้อนเขาเหมือนเด็กๆที่ไม่ยอมไปโรงเรียน
“ ก็ไม่อยากไปทำงานนี่ อยากอยู่กับทงเฮตลอดเลย ”
“ ไม่เบื่อหรือครับ ”
“ ต่อให้มีอีกล้านทงเฮ ฉันก็ไม่มีวันเบื่อหรอก ”
“ หลายใจ ” ทงเฮหน้ายู่
“ หือ???? หลายใจยังไง บอกแล้วไงว่ารักแค่ทงเฮน่ะ ”
“ ก็คุณจะรักอีกตั้งล้านทงเฮ แค่ทงเฮคนนี้ คนเดียวไม่พอหรือครับ ”
“ ฮ่ะ ฮ่ะ เด็กขี้งอน หึงแม้กระทั่งตัวเองหรือเนี่ย ”
“ บ้าน่า ผมไม่ได้หึงสักหน่อย แค่อยากให้คุณรักทงเฮคนนี้คนเดียวก็พอ ”
“ ครับ อย่างนั้น ต่อให้มีอีกล้านทงเฮหรือคนอื่นๆมายืนอยู่ใกล้ๆฉันก็จะรักทงเฮคนนี้คนเดียว พอใจรึยัง ” มือเรียวบีบจมูกคนน่ารักของตน
“ อื้ออออ....เจ็บนะ .... ไปทำงานได้แล้วนะครับ ”
“ ไม่อยากไปเลย ”
“ ไม่ได้นะครับ บริษัทต้องมาก่อนสิ ”
“ เฮ้อ!!! ก็คนไม่อยากไปนี่ อย่างนี้มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนสิใช่มั้ย ” ฮยอกแจยิ้มเจ้าเล่ห์
“ อะ อะไรครับ ” ทงเฮมองตาสามีก็รู้ว่ากำลังคิดอะไร ใบหน้าหวานแดงซ่านด้วยความเขินอาย
“ ไม่ทำตอนนี้หรอกน่า....จะกลับมาทำตอนกลางคืน ”
“ คนผีทะเล.... ”
.
.
.
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
“ วันนี้ว่างหรือจ๊ะ ถึงได้หนีสามีมาเดินห้างอยู่คนเดียวน่ะ ” เสียงแหลมๆดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทงเฮหันไปมองจึงพบว่าเป็นเสียงของคนที่เขาไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดในตอนนี้
“ คุณไอยู ”
“ อุ๊ย ความจำดีเหมือนกันนี่ นึกว่าลืมฉันไปแล้วซะอีก แต่ก็ไม่แปลกนะที่คนหน้าด้านอย่างนายจะจำแฟนของฮยอกแจได้น่ะ ”
“ คุณไม่มีธุระอะไรใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นผมขอตัว ”
“ จะรีบไปไหนล่ะ ไปเรียนพิเศษหรือเปล่า ได้ข่าวว่าอยู่แค่มัธยมปลายปีสามเองนี่ แล้วนี่ไม่มีเรียนหรือไงจ๊ะเด็กน้อย ”
“ ช่วงนี้ปิดเทอมพอดีน่ะครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ มีธุระต้องรีบไปทำ ” ทงเฮก้มศีรษะให้หญิงสาวพร้อมกับที่กำลังจะเดินจากไป แต่มือเรียวก็คว้าท่อนแขนของเด็กหนุ่มไว้ทันท่วงที
“ นี่จะรีบไปไหน คุยกันหน่อยสิ ”
“ แต่ผมไม่มีธุระอะไรจะคุยกับคุณ ” ทงเฮแกะมือของหญิงสาวออกแต่ก็ไม่สำเร็จ
“ แต่ฉันมี…..” เมื่อเด็กหนุ่มพยายามหนี เล็บยาวๆของไอยูก็ยิ่งหยิกลงบนแขนเรียวของอีกฝ่ายจนทงเฮหลุดร้องครวญออกมา
“ คุณปล่อยนะ ผมเจ็บ!!!! ”
“ เจ็บแค่นี้มันยังน้อยไป มันยังไม่สาสมกับที่นายแย่งของของฉันไปเลย ”
“ ผมไปแย่งของอะไรจากคุณไปตอนไหนกัน ”
“ อย่าทำไขสือ ฮยอกแจไง นายแย่งฮยอกแจไปจากฉัน ”
“ เพราะคุณเห็นคุณฮยอกแจเป็นสิ่งของ คุณเลยคิดว่าตัวเองถูกแย่ง แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น คุณฮยอกแจคือส่วนหนึ่งของจิตใจผม ถึงเขาไม่อยู่กับผม แต่ใจผมก็ยังมีเขาเสมอ ไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม ”
“ หยุดปากดีได้แล้ว ”
“ คุณต่างหากที่หยุดปากดี ถึงผมจะอ่อนแอแต่ผมก็เป็นผู้ชาย ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างคุณทำอะไรผมไม่ได้หรอก ”
“ แล้วไง นายจะตบฉันรึไง ”
“ ผมไม่ทำนิสัยแย่ๆแบบที่คุณชอบทำหรอก ปล่อยผมได้แล้ว ถ้าไม่ปล่อยก็อย่าหาว่าผมไม่เตือนล่ะ ” ทงเฮมองหน้าหญิงสาวตาเขม็ง เพื่อต้องการสื่อว่าตนจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายทำตามใจชอบได้แน่นอน
“ เชอะ!!!! ครั้งนี้ฉันจะปล่อยนายไปก่อน แต่คราวหน้านายไม่รอดแน่อีทงเฮ ” หญิงสาวสะบัดมือตัวเองออกมา
“ ก็อย่าลืมมาเอาคืนเร็วๆล่ะ ผมจะรอ ” ทงเฮบอกหน้าเรียบเฉย ก่อนจะมองหญิงสาวที่เดินกระแทกเท้าจากไป
คล้อยหลังจากที่ไอยูเดินไปไม่กี่วินาที เสียงทุ้มๆของใครบางคนก็เอ่ยขึ้นมา
“ เก่งเหมือนกันนี่ตัวเล็ก…. ”
“ คุณ …. ซีวอน ”
“ สบายดีใช่มั้ย ไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่านะ ”
.
.
.
คืนนั้น
“ คุณครับ กลับมาแล้วหรือครับ ”
“ อื้ม …. เหนื่อยจังเลย ขอกำลังใจหน่อยสิ ” ฮยอกแจยื่นแก้มให้ผู้เป็นภรรยา
จุ๊บ…….ทงเฮแนบริมฝีปากลงไปบนใบหน้าของผู้เป็นสามีฟอดใหญ่ก่อนจะกอดรอบเอวของฮยอกแจไว้แน่น จนชายหนุ่มอดสงสัยไม่ได้
“ วันนี้มีอะไรหรือเปล่า ทำไมทงเฮของฉันถึงได้น่ารักอย่างนี้นะ ”
“ น่ารักแล้วคุณรักหรือเปล่าครับ ”
“ หืม???? ทำไมถึงถามอย่างนั้นล่ะ ”
“ ผมแค่อยากรู้เท่านั้นเอง คุณตอบผมนะครับ ” เด็กชายซบศีษะลงไปบนอกของชายหนุ่ม
“ ฉันรักนายนะทงเฮ รักนายมาตั้งแต่แรกเห็น รักนาย รักมากเกินกว่าที่นายจะรับรู้ซะอีกนะ ”
“ จริงๆนะครับ ”
“ อื้ม จริงสิ ”
“ ต่อให้มีคนที่คุณรักมากๆ มาสารภาพรัก คุณก็จะไม่หวั่นไหวนะครับ ”
“ ถามอะไรแปลกๆ ไปฟังอะไรจากใครมา ”
“ ตอบผมมาสิครับ ถึงคนคนนั้นจะดีแค่ไหนและรักคุณเท่าไร คุณก็ต้องไม่ไปรักเขาเด็ดขาด ”
“ อื้อ ต่อให้เขาคนนั้นจะดีแค่ไหน แต่ถ้าไม่ใช่ทงเฮคนนี้ ฉันก็จะไม่ชายตามองแน่นอน ”
“ คุณสัญญาแล้วนะครับ อย่าผิดสัญญานะ ”
“ ครับเด็กดี….นายเองก็เหมือนกัน ไม่ว่าใครจะพูดอะไรยังไงมาก็ตาม ขอให้นายเชื่อเสมอ ว่าฉันจะมีแค่นายเพียงคนเดียวเท่านั้น ฉันจะไม่หวั่นไหวกับใคร แล้วนายก็ห้ามหวั่นไหวกับคำพูดของคนอื่นเข้าใจมั้ย ”
“ อื้อ ผมจะเชื่อแค่คุณคนเดียวเท่านั้น ” อีกครั้งที่ทงเฮซบลงบนอกกว้างของสามี แม้จะได้ยินคำตอบที่หนักแน่น แต่เจ้าตัวก็ยังรู้สึกไม่สบายใจกับคำพูดของใครอีกคนเมื่อตอนกลางวันอยู่ดี
“ ทงเฮ…” ฮยอกแจดันไหล่บางออกจากลำตัวพร้อมกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู
“ คะ ครับ ” ร่างบางเอ่ยเสียงสั่น เพราะรู้อยู่แล้วว่าเมื่อสามีทำเสียงอ่อนหวานเช่นนี้ สุดท้ายจะลงเอยอย่างไร
“ ได้มั้ย???? ”
“ ถ้าบอกว่าไม่ได้ แล้วคุณจะเชื่อมั้ยล่ะ ” ทงเฮก้มหน้างุด
“ พูดแบบนี้ต้องให้รางวัลชิ้นโตซะหน่อยแล้ว ”
“ อื้ออออออออออ ” ทงเฮครางเสียงหลงเมื่อฮยอกแจส่งลิ้นร้อนเข้ามาตวัดพันเกี่ยวลิ้นชื้นของตนอย่างดูดดื่ม มือหนาเลื่อนเข้าไปยังสาปเสื้อบาง เค้นคลึงหน้าอกอิ่มอย่างรุนแรง ก่อนจะไล้มือหนาให้ต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงแกนกลางลำตัวที่ส่วนปลายเริ่มเปียกชื้นและสั่นระริกด้วยความต้องการ…..ความต้องการที่ไม่มีวันจบสิ้นของคนทั้งสอง ก่อนที่สมองของอีทงเฮจะขาวโพลน แต่เสียงครางของตนก็ดังทั่วห้อง สร้างความอับอายให้แก่ตนเป็นอย่างยิ่ง เสียงครางที่ตนไม่อาจจะฝืนทนต่อสิ่งเร้าได้ เสียงครางที่ตนคิดว่าน่ารังเกียจหากแต่เป็นเสียงที่กระตุ้นอารมณ์รักของฮยอกแจให้เพิ่มมากขึ้นทวีคูณ
“ อื้อออออออ คะ คุณครับ อื้มมมมมมมมม ”
“ อ๊ะ!!!!!!!!!!! ”
“ ยะ หยุด อื้อออออออออ หยุดครับ ผม ผมไม่ไหว อื้ออออออออ แล้ว ”
“ อื้ออออออออ คุณครับ อ๊ะ!!!! ตะ ตรงนั้นอื้อออออออออ ”
“ อื้มมมมมมมมมมมมม ดะ ได้โปรด เข้ามา อื้อออออออออออ ”
“ ระ เร็วสิครับ อื้อออออออออออ ตรงนั้น อื้มมมมมมมมม ”
“ อ๊ะ!!!!!!! อีก อื้ออออออออ ผมต้องการคุณ อื้อออออออออออ ”
“ มะ มะ ไม่ไหวแล้ว อื้ออออออออออออ ”
“ อะเอา ออกไป อื้ออออออออ คะ คุณครับ อื้อออออออออ ”
“ ได้โปรด อื้อออออออออออออ ”
“ ไม่ไหวแล้ว คุณครับ อื้มมมมมมมมมมมมมม ”
“ อื้อออออออ คุณครับ ผมรักคุณ………… ”
.
.
.
“ อื้ออออ ” ทงเฮรู้สึกตัวขึ้นมา มือเรียวคว้าไปที่ข้างกายที่เป็นที่ที่ต้องมีชายหนุ่มนอนอยู่ด้วยเสมอ แต่คืนนี้ต่างออกไป เมื่อคว้าได้เพียงความว่างเปล่า ร่างบางรีบสะดุ้งโหยงลุกขึ้นนั่งมองรอบกาย หันซ้ายแลขวา แต่ก็ไม่พบชายหนุ่ม ขาเรียวรีบวิ่งออกไปค้นหาทั่วบ้านแต่ก็ไม่พบ จึงรีบกดโทรศัพท์หาผู้เป็นสามีทันที ทั้งๆที่รู้ว่าไม่สมควรแต่เขารู้สึกไม่สบายใจ แม้จะถูกหาว่าก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเขาก็ยอม
[“ ว่าไงทงเฮ ”] เสียงชายหนุ่มดังมาจากปลายสาย
“ คุณครับ คุณอยู่ไหน ”
[“ ฉันมีธุระด่วนน่ะ ”]
“ ธุระด่วน? กับใครครับ ”
[“ หือ??? มีอะไรหรือเปล่า ปกตินายไม่เคยถามอะไรเลยนี่ ”]
“ กับคุณซีวอนใช่มั้ยครับ ”
[“ ทงเฮเป็นอะไรไป ”]
“ บอกผมมาสิว่าใช่คุณซีวอนหรือเปล่า ” เด็กหนุ่มถามอย่างร้อนรนจึงดูเหมือนว่าตะคอกถาม
[“ ทงเฮ ไม่น่ารักเลยนะแบบนี้ ”]
“ ฮึก ฮึก คุณว่าผมหรือครับ ”
[“ ฉันขอโทษ นายเป็นอะไรทงเฮ ”]
“ ฮึก ฮึก ผมแค่อยากรู้ว่าคุณอยู่กับคุณซีวอนใช่มั้ย ”
[“ อื้อ ใช่แล้ว ”]
“ …… ”
[“ ทงเฮ ยังอยู่หรือเปล่า ทงเฮ ทงเฮ ”]
ตู๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ …………………..
“ ฮึก ฮึก อย่าแย่งคุณฮยอกแจไปจากผมเลยนะครับ…..คุณซีวอน ” ทงเฮทรุดลงกับพื้นสะอื้นไห้เบาๆ คำพูดเมื่อกลางวันของพี่ชายบุญธรรมของผู้เป็นสามีแม้จะเป็นเพียงคำพูดธรรมดาแต่ทำให้หัวใจของอีทงเฮเจ็บแปลบยิ่งกว่าคำพูดที่เชือดเฉือนหัวใจของไอยูหลายเท่านัก
“ ฮืออออออ คุณครับ ถึงผมจะบอกว่าการได้รักคุณ ไม่ว่าคุณจะอยู่กับใคร ขอแค่ได้รักคุณก็พอแล้วน่ะ ความจริงผมโหก ฮึก ฮึก ผมอยากอยู่กับคุณตลอดไป อยากเป็นคนของคุณ ฮือออออ คุณครับ อย่าทิ้งผมไปกับเขานะครับ ”
.
.
.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายต่อหลายครั้ง แต่เจ้าของห้องก็ยังไม่ยอมมาเปิดประตูให้สักที จนทำให้คนที่อยู่ข้างนอกร้อนรนใจขึ้นไปอีก
“ ทงเฮ อยู่ในนั้นใช่มั้ย ทงเฮ เปิดประตูให้ฉันหน่อย นายเป็นอะไรไปหรือเปล่า ” แม้จะทั้งเรียกทั้งเคาะประตูอยู่หลายครั้ง คนข้างในก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ ฮยอกแจจึงได้แต่ถอดถอนลมหายใจออกมาเบาๆ
“ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าฉันทำอะไรผิด แต่ถ้าเพราะเรื่องที่ฉันออกไปพบพี่ซีวอนแล้วล่ะก็ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งนายให้อยู่คนเดียว ออกมาคุยกับฉันเถอะนะ ฉันขอร้อง ”
“ ….. ”
“ ทงเฮ ฉันไม่อยากให้เรื่องแค่นี้มาทำลายความสุขของเราสองคนนะ หรือว่ามีใครพูดอะไรกับนาย บอกฉันมาสิ ทงเฮ ทงเฮ ”
“ คุณครับ…. ” เสียงทงเฮดังอยู่ในห้องใกล้ๆกับประตู
“ นายมีอะไรหรือเปล่า บอกฉันมาสิ ”
“ ผมรักคุณนะครับ ”
“ อื้ม ข้อนี้ฉันรู้ดี เปิดประตูให้ฉันเข้าไปหน่อยได้มั้ย ”
“ แล้วถ้ามีใครคนหนึ่งที่รักคุณมากๆ แล้วคุณก็รักเขา เขามาบอกรักคุณล่ะ ”
“ เรื่องนี้เราคุยกันแล้วเรา แต่ถ้านายอยากฟังมันอีกครั้งฉันก็จะพูด ไม่ได้พูดเพื่อให้นายสบายใจ แต่พูดเพื่อให้นายรับรู้หัวใจของฉันว่ามันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ….ถ้าวันหนึ่งมีใครคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตฉัน เขาทำดีกับฉันแล้วฉันก็รู้สึกดีๆกับเขา วันนั้นขอให้นายเชื่อมั่นในฉัน เชื่อมั่นในคนที่นายรัก เชื่อมั่นในตัวเอง เชื่อมั่นว่า ฉันจะไม่มีทางแบ่งหัวใจของฉันไปให้ใครเด็ดขาด หัวใจของอีฮยอกแจคนนี้มอบให้ผู้ชายที่ชื่ออีทงเฮไปหมดแล้ว ”
“ ….. ”
.
.
.
เที่ยงวันที่ผ่านมา
“ เก่งเหมือนกันนี่ตัวเล็ก…. ”
“ คุณ …. ซีวอน ”
“ สบายดีใช่มั้ย ไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่านะ ”
.
.
.
“ ขอโทษทีนะ ฉันไม่ค่อยมีเวลาไปหาพวกนายเลย ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น หลังเดินเข้ามาในร้านกาแฟได้สักพัก
“ ครับ ทางผมมากกว่าที่ไม่ได้หาเวลาไปเยี่ยมคุณ ”
“ สบายดีนะ ”
“ ครับ คุณซีวอนก็คงจะเช่นกันนะครับ ”
“ อื้ม ฉันก็เรื่อยๆน่ะ …. ว่าแต่เมื่อกี๊น่ากลัวเหมือนกันนะนาย ”
“ เอ๋???? ”
“ ก็ที่คุยกับคู่หูทางการค้าของฮยอกแจน่ะ ”
“ อ๋อ….คุณไอยูน่ะหรือครับ ”
“ อื้ม ”
“ เขาคงโกรธผมน่ะครับ ”
“ ก็คงอย่างนั้น นายเองก็ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ ”
“ ครับ….ขอบคุณครับ ”
“ ฉันเป็นห่วงฮยอกแจน่ะ ”
“ เห??? ”
“ ถ้านายเป็นอะไร ฮยอกแจคงยุ่งวุ่นวาย แค่เรื่องงานที่บริษัทหมอนั่นก็ยุ่งจนแทบไม่มีเวลากินข้าวแล้ว ไหนจะเรื่องของนายอีก ฉันไม่อยากให้นายก่อความวุ่นวายให้หมอนั่นมากนัก ”
“ อ่า…..ครับ ผมเข้าใจ คุณคงห่วงคุณฮอยกแจมากสินะครับ ”
“ จะว่างั้นก็ได้…. คงเพราะฉันรักหมอนั่นก็ได้ล่ะมั้ง ”
“ คะ คุณ….. ”
“ ไม่ต้องตกใจ ฉันแค่รักหมอนั่นข้างเดียวเท่านั้น ”
“ ละ แล้วคุณ มะ มา…. ”
“ ฉันบอกนายทำไมน่ะเหรอ…..อื้ม ไม่รู้สินะ แต่ไม่ต้องกังวลหรอก เรื่องนี้เป็นความลับเพียงเรื่องเดียวที่ฉันจะไม่บอกให้หมอนั่นรู้ เพราะฉันรู้ว่าหมอนั่นรักนายมากแค่ไหน ตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้วมั้ง ที่หมอนั่นคอยดูแลนายอยู่ห่างๆน่ะ ”
“ เห??? เรื่องอะไรกันครับ ”
“ ฮยอกแจยังไม่เล่าให้นายฟังอีกเหรอ ฮะ ฮ่ะ งั้นฉันก็ไม่สมควรพูดน่ะสิ ”
“ คุณสองคนดูมีความลับมากเลยนะครับ ”
“ ก็คงงั้น เพราะเราสองคนโตมาด้วยกันไงล่ะ ”
“ แต่ถึงยังไง ผมก็ไม่ให้คุณฮยอกแจกับคุณเด็ดขาด ”
“ ฮะ ฮะ นายนี่น่ากลัวกว่าที่คิดนะ อื้ม!!! หรือฉันจะลองบอกความในใจกับฮยอกแจดี ”
“ มะ ไม่ว่ายังไงก็ตาม คุณฮยอกแจก็จะรักผมคนเดียว ”
“ ไปเอาความมั่นใจนั่นมาจากไหนกันทงเฮ ”
“ คุณซีวอน !!!! ”
“ งั้น มาลองดูกันมั้ย ระหว่างนายกับฉัน ใครสำคัญต่อฮยอกแจมากกว่ากัน ”
“ คะ คุณ ถึงคุณจะเป็นพี่ชายของคนรักของผม แต่คุณไม่ควรมาพูดแบบนี้กับผมนะครับ ”
“ ฮะ ฮะ นายนี่น่ารักดีนะ …..ฉันต้องไปทำธุระต่อพอดี เอาไว้คุยเรื่องนี้กันวันหลังนะ ฉันขอตัว ” ชายหนุ่มหัวเราะร่าก่อนจะยืนขึ้นและเดินออกจากร้านกาแฟไป ทิ้งทงเฮให้นั่งกลัดกลุ้มใจอยู่เพียงลำพัง
“ ไม่จริง คุณซีวอน รักคุณฮยอกแจ ไม่จริง ละ แล้วฉันจะทำยังไงต่อไปดี ไม่มีทาง ฉันไม่มีทางยกคุณฮยอกให้ใครเด็ดขาด …. อีทงเฮ นายต้องเข้มแข็งนะ ห้ามยอมแพ้ใครหน้าไหนทั้งสิ้น ทั้งคุณไอยูหรือแม้แต่คนใกล้ตัวอย่างคุณซีวอนเองก็ตาม อีทงเฮ นายต้องสู้ ”
………………………….. โปรดติดตามตอนต่อไป
แม่ยกฮยอกชวนคุย
สวัสดีจ้า หายไปนานเลย พอมาถึงก็ดราม่าใส่ซะงั้น
แต่ไม่ต้องคิดอะไรมากมายนะจ๊ะ
คิดซะว่า ทงเฮของเราเข้มแข็งขึ้นนะเนี่ย
ตอนหน้าไม่ดราม่าแน่ค่ะรับรอง
ส่วนใครที่รอ ซินฮยอก ฉันนี่แหละคิมฮีชอล ตอนที่ 3 อยู่ก็อดใจรอกันหน่อยนะคะ
แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้ว
ใครที่รอเฮอึน แบบตบจูบๆ เอ็นซีกระจาย ก็รอในตอนใหม่นะจ๊ะ
ปลาลิง. ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ยังมีให้กันอยู่เสมอนะคะ
นึกว่าจะไม่มีใครอ่านซะแล้ว T^T ขอบคุณจากใจค่ะ
ความคิดเห็น