คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : HaeEun : รักนะคะ
HaeEun : รักนะคะ
“ ฮยอกแจ จะไปไหน? ” ทงเฮถามขณะที่เห็นเพื่อนรักของตนกำลังเดินออกจากที่พักพร้อมกระเป๋าใบโต
“ ซ้อมเต้น เรียนภาษาเพิ่มเติม มันก็มีแค่สองอย่างนี่แหละ ถามอยู่ได้ทุกวันไม่เบื่อรึไงทงเฮ ” คนถูกถามไม่ได้หันมามอง เหมือนไม่สนใจกับคำถามเดิมๆนั้น ร่างบางนั่งลงสวมรองเท้าผ้าใบคู่โปรดก่อนจะเหยียดตัวขึ้นแล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูที่พัก เสียงใสๆของเพื่อนสนิทก็ดังขึ้นมาไล่หลัง
“ ก็เพราะว่าเป็นนาย เพราะคนที่ฉันถามเป็นนายไง ฉันเลยไม่เคยเบื่อ ” ทงเฮตะโกนออกไปหลังจากฮยอกแจเดินไปแล้ว
“ เป็นบ้าอะไรของนายทงเฮ.....” ร่างบางส่ายหน้ากับคำพูดนั้นก่อนจะระบายยิ้มที่มุมปากออกมาโดยไม่รู้ตัว
คำถามเดิมเมื่อฝนโปรยมา
ห่มผ้าบ้างหรือเปล่า
เกือบทุกวันที่ถามตอนเช้า
วันนี้เธอทำอะไร
“ เตรียมล้างปากไว้ได้เลยนะทงเฮ ”
“ อย่าว่าแต่ฉันหน่อยเลย บทของแกก็ใช่ย่อยนี่ งานนี้แกได้โดนเจ้าคยูมันงอนไป89ชาติแน่ ”
“ อย่าเว่อร์น่าทงเฮ ถ้าหมอนั่นจะงอน ก็ต้องงอน 1013 ชาติดิ ”
“ สมพรปากก็แล้วกัน ” ทงเฮตบไหล่หนาของเพื่อนเบาๆ ก่อนจะชำเลืองตาไปยังห้องนอนของคนที่เขาคิดถึงอยู่ทุกวินาที
“ ไม่เข้าไปหาล่ะ มองจนตาแทบจะกระเด็นออกนอกเบ้าแล้ว ” ซีวอนแซว
“ ก็อยากล่ะนะ แต่หมอนั่นคงไม่อยากเจอหน้าฉันสักเท่าไรนักหรอก ” ชายหนุ่มเขี้ยวเสน่ห์ตอบกลับด้วยใบหน้าซึมเศร้า
“ งอนอะไรกันอีกล่ะ ” ปลัด?หนุ่มถาม
“ ไม่รู้ดิ ถ้าจะให้เดาคงเป็นเรื่องละครนี่แหละ ก็บอกแล้วว่ายังไม่ได้พูดถึงฉากจูบเลย หมอนั่นก็ตั้งแง่ซะแล้ว วันนั้นพอมีคนถามก็ตอบว่าอยากดู ตอบแบบนั้นแต่พอเอาเข้าจริงก็ไม่พูดกับฉันสักคำ เฮ้อ ~ ” ทงเฮถอนหายใจ เขาไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง เรื่องละครมันก็เป็นอีกวิธีที่จะช่วยโปรโมทวงให้มีคนรู้จักเพิ่มมากขึ้น แต่อีกคนกลับไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย
.
.
.
“ ฉันอยู่ในห้องเนี่ย ไม่คิดจะมาง้อหน่อยล่ะ จริงๆก็อยากให้มีใช่มั้ยไอ้ฉากจูบเนี่ย ถ้าแกจูบกับไอ้วอนมันฉันจะไม่บ่นสักคำ แต่นี่อะไร เตรียมล้างปากรอเหรอ ชิ ~ แล้วใครว่าฉันงอน คนอย่างอีฮยอกแจไม่งอนใครง่ายๆหรอก ....” ฮยอกแจที่ยืนแอบฟังบทสนทนาข้างนอกแอบบ่นคนเดียวเงียบๆ ก่อนที่คำบางคำจะหลุดออกมา
“ ฉันไม่งอนใครง่ายๆ ถ้าฉันไม่รัก แต่สำหรับนาย ..... ไอ้ปลาเน่า ” พูดจบก็เดินกระแทกเท้าไปยังเตียงกว้างก่อนจะทิ้งตัวลงกับพื้นนุ่ม
“ สำหรับนาย คำว่าห่วงน่ะมันไม่มีไม้เอกหรอกนะทงเฮ ” พูดเหมือนกระซิบกับตัวเอง ดวงตาเรียวเหม่อลอยจ้องมองไปยังเพดาน ก่อนที่ตาคู่สวยจะค่อยๆหรี่ลงอย่างช้าๆ
คำว่าห่วง คำว่าคิดถึง
ทุกชั่วโมงที่ห่างแสนไกล
เธอรู้ไหมอะไร
สร้างคำพูดเหล่านี้ให้เธอ
“ ฮยอกแจ หลับแล้วเหรอ ” ทงเฮเดินเข้ามาในห้องของฮยอกแจที่ตอนนี้เจ้าของหลับสนิทเพราะความเหนื่อยล้าจากการซ้อมเต้น ร่างหนาเดินเข้ามานั่งบนเตียงนุ่ม มือเรียวไกล่เส้นผมที่ปิดบังใบหน้าเนียน ชายหนุ่มที่เข้ามาพูดหลายต่อหลายสิ่งให้คนที่นอนอยู่ฟัง คำพูดที่ทงเฮอยากพูดออกไปตรงๆ คำพูดที่อีทงเฮ ไม่ได้พูดบ่อยนัก เพราะคิดว่าเจ้าตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงน่าจะรู้อยู่เต็มหัวใจ
“ อย่างอนฉันเลยนะที่รักของฉัน นายไม่รู้รึไง ว่าฉันคิดอะไรกับนาย นายรู้มั้ยฉันดีใจแค่ไหนที่มีนายมาร่วมโปรเจคเอ็มนี้ ปีก่อนที่มาเพียงลำพังฉันห่วงนายมาก คิดถึงนายทุกวัน นายที่อยู่เกาหลีไม่รู้เลยรึไง ”
“ นี่มันเป็นแค่งาน อย่าคิดอะไรมากนะ คนที่ฉันจะจูบอย่างลึกซึ้งและมีความหมายแอบแฝงน่ะ มีแค่นายคนเดียวนะคนดี ” ร่างหนาจ้องมองใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้ม ทงเฮค่อยๆก้มกระซิบคำบางคำที่ข้างหู ก่อนจะเลื่อนไปจุมพิตหน้าผากเนียน มือเรียวกระชับผ้าห่มให้แก่อีกคน แล้วยันตัวลุกออกจากเตียงเพื่อกลับห้องของตน
“ รักนะคะ คนดีของทงเฮ ”
“ ทำไมไม่พูดตอนฉันตื่นนะเจ้าบ้า ” ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงยิ้มออกมาในความมืด มือเล็กยกขึ้นมาแตะหน้าผากของตนเบาๆ ก่อนจะนอนกอดหมอนข้างแล้วหลับตาลงอีกครั้งคืนนี้ฮยอกแจคงจะหลับฝันดีเป็นแน่
แม้บางคำ ฉันบอกไม่บ่อยเท่าที่ควร
อย่ากังวลหรือหวั่นใจ
รักนะคะ คนดีของฉัน
จะวันไหนก็รักเพียงเธอ
และจะบอกว่ารักเธอที่สุด
ใจดวงนี้ของฉันหยุดที่เธอ
“ หน้าตาสดชื่นเชียวนะแอนโชวี่แห่งเอเชีย ” ซองมินยิ้มถามเมื่อเห็นว่าผู้เป็นน้องมีสีหน้าที่ดีขึ้นกว่าหลายวันที่ผ่านมา
“ ก็นิดหน่อยครับ ”
“ ไม่นิดหน่อยล่ะมั้งซุปเปอร์จูเนียร์อึนฮยอกกี้ ” เรียวอุ๊คที่เดินตามฮยอกแจมาเอ่ยแซวอย่างน่ารัก ก่อนจะเดินเข้าไปกอดพี่ชายจากทางด้านหลัง
“ อ้อนอะไรแต่เช้ารยองกู ” ฮยอกแจกุมมือน้องชายไว้หลวมๆ
“ สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะครับพี่ฮยอกแจ ”
“ ขอบใจมากนะ ”
“ วันนี้ผมตื่นขึ้นมาทำซุปสาหร่ายพี่แต่เช้าเลยนะ รีบไปกินกันเถอะ ” น้องชายตัวดีดันตัวพี่ชายให้เข้าไปนั่งให้ห้องทานอาหาร ที่มีสมาชิกเอสเจเอ็มนั่งกันอยู่อย่างพร้อมหน้า ทุกคนนั่งนิ่งหากแต่มีรอยยิ้มระบายอยู่เล็กน้อยบนใบหน้าของแต่ละคน ทงเฮยืนขึ้นมา สองขาก้าวเข้ามาหาคนตัวเล็กที่ตอนนี้น้ำตารื้นออกมาด้วยความดีใจ มือเรียวประคองร่างบางไว้ก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมา
“ สุขสันต์วันเกิด ~ คนขี้แง ”
“ ฮึก ฮึก ฉันไม่ได้ขี้แงสักหน่อย ”
“ แล้วใครที่กำลังร้องไห้อยู่นี่ ” ทงเฮขยี้ผมนุ่มๆอย่างเอ็นดู
“ ฉันดีใจต่างหาก ” คนตัวเล็กเอามือขยี้ตาตัวเองเบาๆ จนทงเฮต้องรั้งมือเรียวนั้นออก
“ ขยี้แบบนี้เดี๋ยวก็ได้ตาแดงหรอก ”
“ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ” ฮยอกแจปัดมือของอีกคนออก
“ ไม่ห่วงคนนี้แล้วจะให้ไปห่วงคนไหนล่ะ ”
“ จะไปรู้นายเหรอ ”
“ อีกแล้วๆ รอฉากสวีทอยู่นะ ไหงกลายเป็นฉากพ่อแง่แม่งอนไปได้ล่ะ ” ซองมินแย้งขึ้นมาเมื่อเห็นว่าปลาทั้งสองตัวกำลังจะทะเลาะกัน....อีกระลอก
.
.
.
คืนนั้น
ก๊อก ก๊อก ~
“ ปกติเขาต้องให้เจ้าของห้องอนุญาตก่อนถึงจะเปิดมาได้นี่ ” ฮยอกแจมองหน้าคนที่เปิดประตูเข้ามา
“ ห้องนายก็เหมือนห้องของฉันล่ะน่า ”
“ ก็เลยเดินเข้าๆออกๆเป็นว่าเล่นอย่างนี้ใช่มั้ย ”
“ เพราะรู้ว่านายไม่ว่าอะไรไงฉันเลยทำได้ ห้องคนอื่นฉันไม่ทำแบบนี้ซะหน่อย ”
“ หมายความว่าห้องคนอื่นก็เข้าว่างั้น ”
“ ไม่เอาน่า อย่าทะเลาะกันเลยนะ วันนี้วันเกิดนี่ ฉันมีอะไรมาให้ด้วย หลับตาก่อน ”
“ นายมีของขวัญด้วยเหรอ ” ฮยอกแจหลุดยิ้มออกมา เพราะนานทีปีหนทงเฮถึงจะยอมควักกระเป๋าตัวเองสักที (นิสัยเหมือนใครบางคนเลย)
“ หลับตาก่อนสิ....อย่าแอบดูล่ะ ” มือหนาเอื้อมมาปิดตาของอีกฝ่ายลง
“ รู้แล้วน่า….”
“ 3 – 2 – 1 ลืมตาได้แล้ว ” ทงเฮบอกพร้อมกับเลื่อนมือไปให้ฮยอกแจกุมไว้อย่างหลวมๆ
“ ไหนล่ะ ??? ” ฮยอกแจหันซ้ายแลขวาแต่ก็ไม่เห็นกล่องของขวัญสักชิ้นเดียว ใบหน้าหวานจึงยู่ลงด้วยความไม่พอใจ
“ นี่ไง ไม่เห็นเหรอ ในมือนายไง ”
“ มุกอะไรของนายอีกทงเฮ ”
“ ฮยอกแจของฉัน นายไม่เคยได้ยินรึไง ที่เขาว่ากันว่า หัวใจของคนเราจะมีขนาดใหญ่เท่ากับกำปั้นน่ะ แล้วที่นายกุมอยู่ก็หัวใจทั้งดวงเลยนะ ”
“ บ้า ....” ร่างบางได้แต่หลบหน้า แต่ถึงจะหลบยังไงก็ไม่สามารถซ่อนรอยแดงทั่วใบหน้าได้
“ เขินล่ะสิ ”
“ ไม่ได้เขินสักหน่อย ... มุกนี้ใครๆก็ใช้มา 89 ปีแล้ว มุกหาทางไม่จ่ายเงินเนี่ย ”
“ แต่ก็ชอบใช่มั้ยล่ะ ” ทงเฮยิ้มถาม
“ นิดหน่อย ”
“ ฮยอกแจ ”
“ หืม??? ”
“ .... ”
“ บ้า ” ร่างบางทุบลงไปยังอกหนาของคนตรงหน้าก่อนที่มือเรียวของทงเฮจะยกขึ้นมากุมมือเล็กไว้แน่น สายตาหวานส่งไปยังคนที่กำลังก้มลงด้วยความขวยเขิน ทงเฮเชยคางมนให้มาสบตากับตน ก่อนจะมอบจูบอันแสนหวานให้คนที่กำลังสั่นนิดๆด้วยความเขินอาย
“ รักนะคะ คนดีของทงเฮ ”
รักนะคะ คนดีของฉัน
โปรดจงมั่นใจ ทุกๆ อย่างที่ฉันทำ
ทุกๆ คำ คือคำว่ารักเธอ
แม่ยกฮยอกชวนคุย
ขอบคุณทุกคนในสนที่ร่วมกันทำให้เกิดฟิคเรื่องนี้ขึ้นมา
อาจจะใช้เวลาแต่งไม่มาก แต่รักมากมายค่ะ
รักนะคะคนดีของ อึนเฮ เฮอึน
ของแถม
“ นี่ฮยอกแจ ”
“ อะไร??? ”
“ ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว ”
“ ก็ดูนี่สิ แม่กับแฟนคลับเราส่งอะไรมาให้ก็ไม่รู้ อ่านไม่ออก ”
“ อาจจะเขียนว่าสุขสันต์วันเกิดก็ได้มั้ง ”
“ ไม่น่าจะใช่ ”
“ ไม่แน่อาจจะเขียนว่า ขอให้เฮกดอึนไปตลอดก็ได้นะ ”
“ หยุดมั่วได้แล้วน่าทงเฮ ”
ความคิดเห็น