คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : EunHae : My all is in YOU [ตอนที่ 2 : จะอายทำไมนะ ]
EunHae : My all is in YOU 3
“ เร็วเข้าสิ จะมัวยืดยาดอยู่ทำไม คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงของงานรึไง ” เสียงผู้เป็นสามีดังประชดประชันเด็กหนุ่มที่ยังไม่ลงมาจากรถคันงามเมื่อถึงบริเวณจัดงานเลี้ยง
“ อย่างเร่งสิครับ ผมยิ่งไม่ชอบงานอย่างนี้ด้วย ”
“ เรื่องมากน่า รีบลงมาเร็วเข้าเสียเวลา ” มือหนากระชากร่างบางลงมาจากรถจนทำให้ทงเฮเซถลาลงไปนอกรถ โชคดีที่ฮยอกแจรับไว้ทันท่วงที
ร่างบางมองผู้เป็นสามีเล็กน้อย เมื่อตนเองอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นนั่น อ้อมกอดที่เขาเองก็รู้ตัวว่ามีสิทธิ์แค่เพียงในนามถึงแม้ว่าเขาจะเป็นของฮยอกแจไปแล้วก็ตาม
“ ฮยอกแจคะ ” เสียงของบุคคลที่สามเอ่ยขึ้นมาอย่างอารมณ์เสียเมื่อเห็นภาพที่ตนไม่ต้องการ
“ ไอยู.... ”
“ ค่ะ ... ฉันน่ะ มารอคุณตั้งนานสองนานแล้วนะ ทำไมเพิ่งมาคะ ” พูดพร้อมเดินมาคล้องแขนชายหนุ่มทันที นัยน์ตาคู่สวยจ้องมองไปยังเด็กหนุ่มอย่างเคืองโกรธ
“ พอดีผมมีธุระที่ต้องสะสางนิดหน่อยน่ะ ”
“ งั้นเรารีบเข้าไปในงานกันดีมั้ยคะ ” โดยที่ไม่ต้องรอคำอนุญาตหญิงสาวก็เดินควงชายหนุ่มเข้าไปในงาน ปล่อยให้ทงเฮยืนมองด้วยความรู้สึกน้อยใจ
“ ไหนบอกว่าพ่อกับแม่ให้พาเราเข้างานไง พอมาถึงก็มีคนฉกไปแล้ว...ใจร้ายชะมัด.... ” เด็กหนุ่มบ่นอุบก่อนจะเดินเข้าไปในงาน
ภายในงานเลี้ยงสุดหรู อีทงเฮหันซ้ายแลขวาก็ไม่พบคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาเขาเลยสักคน แม้ว่าทางบ้านของตนจะจัดงานเลี้ยงบ่อยแค่ไหน แต่เด็กหนุ่มก็ไม่นิยมออกงานมากนัก นอกจากจะโดนบังคับเช่นคืนนี้
“ คุณพ่อคุณแม่อยู่ไหนนะ ....แล้วหมอนั่น ทิ้งฉันไปไหนแล้วเนี่ย ”
“ อ๊ะ.....นั่นไง ” เมื่อมองเห็นผู้เป็นสามี จึงคิดจากเดินตามเข้าไป แน่นอนว่าไม่ได้จะเข้าไปสนทนาในวงธุรกิจนั้นด้วย เพียงแค่จะขออยู่ใกล้ๆนั้นก็เท่านั้นเอง ทงเฮเดินเข้าไปหาอยู่บริเวณที่สามีตนยืนอยู่ได้สักพักก็เดินไปหาของลองท้อง เพราะเขาไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เที่ยง
“ ทงเฮ..... ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังขณะที่ร่างบางกำลังตักอาหารใส่จาน
“ คุณแม่ ” เด็กหนุ่มยิ้มร่าเมื่อพบว่าผู้เป็นบิดามารดาของตนเดินเข้ามาในงานเลี้ยงแล้วด้วยเช่นกัน ทงเฮวางจานลงและเดินเข้าไปกอดผู้เป็นแม่ พร้อมกับซบลงบนอกอุ่น
“ แต่งงานแล้วนะลูก ยังอ้อนแม่อยู่เลย ”
“ ก็ผมคิดถึงคุณแม่นี่ครับ ”
“ แล้วฮยอกแจล่ะลูก ”
“ เขาก็ยืนคุยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ อยู่กับเพื่อนเขาน่ะครับ ”
“ อย่าบอกว่าเรื่องอะไรก็ไม่รู้สิ เราเป็นภรรยานะ ต้องคอยสอดส่องดูแล พี่เขาคุยเรื่องอะไร เวลาอยู่ในงานอย่างนี้ เราต้องเรียนรู้เข้าใจมั้ย ” ผู้เป็นมารดาละตัวลูกชายออกมาเบาๆ
“ ก็มันน่าเบื่อนี่ครับ ”
“ ไม่เอาน่า ลูกคนนี้ .... ”
“ สวัสดีครับคุณแม่ ” เสียงทุ้มเอ่ยทัก หลังจากเห็นว่าผู้เป็นพ่อและแม่ของภรรยาตนเดินเข้ามาในงาน
“ สวัสดีจ้ะ ฮยอกแจ ธุรกิจไปได้สวยเลยนี่จ๊ะ ”
“ ก็พอไปได้ครับ ”
“ แหม!!! อย่าถ่อมตัวนักเลย ใครๆก็รู้ว่านักธุรกิจหนุ่มหน้าใหม่อย่างลูก ทำรายได้ในไตรมาสแรกของปีไปได้สวยขนาดไหน ”
“ ขอบคุณครับ ”
“ แล้วน้องงอแงบ้างมั้ยจ๊ะ ”
“ แม่ครับ...ถามอะไรแบบนั้นน่ะ ” ทงเฮแทรกขึ้นเมื่อผู้เป็นมารดาเอ่ยถามถึงตนเอง
“ ก็ดีครับ ”
“ หืม....หมายความว่าไงจ๊ะ....ก็ดี เนี่ย ” หญิงวัยกลางคนยิ้มอย่างมีเลสนัย
“ อ๊า ~....ครับ ” ฮยอกแจยิ้มรับ
“ ทำไมต้องทำท่าอายขนาดนั้นน่ะหมอนี่ พออยู่กับเราสองต่อสองก็ด่าเอา ตะคอกเอา ขู่ฟ่อๆ อย่างกับจะกัดเราอย่างนั้นแหละ พออยู่ต่อหน้าแม่เราล่ะก็ หึ คอยดูนะ จะฟ้องคุณแม่ให้หมดเลย เรื่องที่ควงยัยนั่นมาด้วย....”
“ เป็นอะไรลูก ทำไมจ้องพี่เขาอย่างนั้น ”
“ ก็หมอนั่นน่ะ.... ”
“ เห...ทำไมเรียกพี่เขาอย่างนี้ล่ะไม่ดีเลยนะ ”
“ ปะ เปล่าครับ ” ตอบออกไปสวนกับความคิดแบบทันควัน พร้อมกับตำหนิตัวเองว่าทำไมไม่ฟ้องๆไปซะ ยิ่งเห็นหน้าชายหนุ่มที่ยิ้มอย่างเขินอายนั่นแล้ว ทงเฮยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที
“ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมต้องเขินขนาดนั้น มันน่าเจ็บใจชะมัด ”
“ แล้วคุณลีกับคุณนายมารึยังฮยอกแจ ”
“ คุณพ่อกับคุณแม่โทรมาบอกว่าจะมาช้าน่ะครับ เพราะต้องไปรับแขกคนสำคัญที่สนามบิน ”
“ แขกคนสำคัญ???? ใครกันนะ ”
“ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ ”
“ งั้นเหรอ... เอาเป็นว่าเธอไปคุยธุระต่อได้แล้วนะฮยอกแจ ฉันจะรอสามีอยู่ตรงนี้แหละ ดูสิ ยังไม่ทันเข้างานก็เจอเพื่อนซะแล้ว ”
“ ครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัว ”
“ ตามสบายจ้ะ....อย่าลืมดูแลน้องด้วยนะ ”
“ ครับ ” ชายหนุ่มโค้งตัวลา ก่อนจะเดินจูงมือทงเฮออกมา
“ สมกันจริงๆสองคนนี้ .... ” แม่ของทงเฮมองดูด้วยความชื่นชม
“ ไม่ต้องจับก็ได้น่า ไม่หลงหรอก ” ทงเฮเบ้ปาก
“ ไม่แน่นะ คนอย่างนายน่ะ ”
“ นี่....ไม่ต้องมาพูดดีเลย ทีเมื่อกี๊ล่ะทำเป็นอายแม่ของผมนักหนา ”
“ ใครอายกัน ”
“ อยู่ตรงนั้นแค่สามคน คุณว่าผมจะอายแม่ตัวเองรึไง ”
“ ไม่รู้อะไรก็เงียบไว้ซะนายน่ะ ”
“ เชอะ ทีอยู่ด้วยกัน ทำไมต้องตะคอกผมด้วยนะ ”
“ นี่ !!! ” ชายหนุ่มตะหวาด
“ พูดยังไม่ทันขาดคำ.... เอาน่า ไม่หาเรื่องแล้ว เงียบก็ได้ คุณน่ะไปปหาแฟนคุณได้แล้ว ดูสิ มองผมซะเหมือนอยากจะจับผมฆ่าหมกป่าอย่างนั้นแหละ ” ทงเฮหันหน้าไปทางหญิงสาวที่มองดูอยู่
“ ไอยูน่ะเป็นแค่เพื่อนฉันเท่านั้น ”
“ เพื่อนบ้านใคร นอนเตียงเดียวกัน เพื่อนบ้านใครละเมอออกมาตอนนั้นบะ.... ” เด็กหนุ่ม
รีบยกมือขึ้นปิดทางทันทีเมื่อรู้ตัวว่ากำลังพูดเรื่องไม่ดีออกมา
“ นายพูดเรื่องอะไร ”
“ ไม่รู้... ” ทงเฮสะบัดมืออกจากข้อมือหนาหันหลังเดินออกไป ฮยอกแจกำลังจะเดินเข้าไปตาม แต่ก็ถูกรั้งไว้ซะก่อน
“ ฮยอกแจคะ .... คุณพ่อของฉันอยากคุยเรื่องดีไซน์ของอัญมณีชิ้นใหม่น่ะค่ะ ”
“ อะ อืม ” ชายหนุ่มหยุดและเดินไปหาบิดาของหญิงสาวทันที
“ หึ.....ทีกับเรานะ เคยพูดดีๆ บ้างมั้ย ไม่มีหรอก ”
“ เพื่อนกันเหรอ .... แต่เราน่ะเป็นภรรยานะ ”
“ เฮ้!!!! ทงเฮ ” มือหนาแตะไหล่ของเจ้าของชื่ออย่างรวดเร็ว
“ อ๊ะ....คยูฮยอน นายมางานนี้ด้วยเหรอ ” เด็กหนุ่มถามออกไป เมื่อเห็นเพื่อนของตนมางานนี้ด้วยเช่นกัน
“ ใจจริงก็ไม่อยากมาหรอกนะ แต่คุณแม่นี่สิ ” ผู้มาใหม่ทำหน้าเบื่อหน่าย
“ ฉันก็เหมือนกัน ”
“ นายมากับสามีนายเหรอ ”
“ อื้อ ”
“ แล้วอยู่ไหนซะล่ะ ” ร่างสูงหันมองรอบๆ
“ อยู่กับเพื่อนเขาน่ะ....ว่าแต่ทำไมเพิ่งมาล่ะ ”
“ ไปรับพี่ชายมาน่ะ ”
“ พี่ชาย ??? นายมีพี่ชายด้วยเหรอ ”
“ ไม่เชิงหรอก เป็นลูกของ ....ของ เฮ้!!! นี่นายไม่รู้จริงๆเหรอ สามีนายไม่ได้บอกเหรอ ”
“ บอกอะไร รีบๆพูดมาสิ ชักช้าอยู่ได้ ”
“ ก็คนที่ฉันไปรับมานี่เป็นพี่ชายบุญธรรมของสามีนายไง ฉันไปรับพี่เขากับพ่อแม่ของฉัน แล้วก็พ่อแม่ของสามีนายด้วยนะ”
“ หระ เหรอ ไม่เห็นเขาจะบอกอะไรฉันเลย ” ทงเฮก้มหน้างุดเพราะตนเองไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถึงจะรู้ว่าฮยอกแจมีพี่ชายแต่ก็ไม่เคยเห็นหน้ากันจริงๆ แม้แต่ในงานแต่งเอง พี่ชายบุญธรรมของสามีก็ไม่ได้มาด้วย
“ อย่าน้อยใจน่า เดี๋ยวคงมาแล้วล่ะ เขาคงจะแนะนำตอนนั้นแหละ ฉันมาก่อนรถอีกคัน .... นั่นไง!!!!มาแล้ว ” คยูฮยอนชี้มือไปยังประตูใหญ่ เมื่อเห็นคนที่กำลังพูดถึงเดินเข้ามาในงาน
“ คนนั้นน่ะเหรอ พี่ชายของหมอนั่น หน้าคุ้นๆแฮะ ” ทงเฮมองหน้าคนที่เดินเข้ามาพร้อมๆกับพ่อและแม่ของสามีของตน เด็กหนุ่มคิดว่าเขาจำหน้าของคนที่เดินมานั้นได้คุ้นๆ แต่ก็นึกไม่ออกสักที
“ จ้องซะขนาดนั้น....หล่อล่ะสิ ” คยูฮยอนแซว
“ บ้าเหรอ .... ฉันมีสามีแล้วนะ ”
“ มีสามีแล้วรักคนอื่นไม่ได้รึไง ”
“ ฉันรักหมอนั่นคนเดียวนะ อ๊ะ..... ” อีกครั้งที่ทงเฮต้องรีบเอามือปิดปากของตน ด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำ
“ ฮ่าฮ่า ถ้าสามีนายได้ยินคงจะดีใจน่าดู..... ”
“ ยะ อย่าบอกเขานะ ”
“ ทำไมล่ะ .... เขินเหรอ ”
“ หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะคยูฮยอน ” มือบางตีไปบนไหล่ของเพื่อนสนิท ก่อนจะถูกเรียกชื่อขึ้นมาอีกครั้ง
“ ทงเฮ.... ”
“ คะ ครับคุณแม่ ” เด็กหนุ่มขอตัวจากคยูฮยอนแล้วรีบเดินไปยังต้นเสียง
“ สบายดีใช่มั้ยเรา ”
“ คะ ครับ ” เด็กหนุ่มก้มหัวให้แม่ของสามี
“ แล้วฮยอกแจล่ะ ”
“ คุยธุระอยู่ครับคุณแม่ ” ตอบพร้อมชายตามองไปยังคนที่มาด้วยอีกคน
“ ลืมแนะนำไป นี่ซีวอนจ้ะ ซีวอนเขาไปอยู่อเมริกาหลายปีแล้ว เพิ่งกลับมาเกาหลีนี่ล่ะ ”
“ คุ้นๆแฮะ ” ทงเฮคิด
“ สวัสดีทงเฮ....เจอกันสักทีนะเรา ” ร่างสูงยิ้มทักอย่างเป็นมิตร
“ เอ่อ ครับ สวัสดีครับ ??? ”
“ สองคนคุยกันไปนะจ๊ะ แม่ขอตัวไปหาพ่อเขาก่อน ”
“ คะ ครับคุณแม่ ”
“ จำพี่ไม่ได้ล่ะสิ เราเคยเจอกันสมัยที่ทงเฮยังเป็นเด็กๆอยู่เลย ” ซีวอนเอ่ยขึ้นเมื่ออยู่ลำพังสองคน
“ หรือครับ ... ผมจำไม่ได้ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ”
“ ไม่เป็นไรหรอก....ว่าแต่ทงเฮยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ ”
“ ขะ ขอบคุณครับ ” ทงเฮยิ้มด้วยความเขินอาย เพราะนานๆทีจะได้ยินเสียงชื่นชมตนบ้าง เพราะเวลาอยู่กับผู้เป็นสามีเขาไม่มีโอกาสได้ยินคำหล่านี้เลย
“ สวัสดีครับพี่ซีวอน ” เสียงทุ้มทักมาแต่ไกล
“ คุณ....” ทงเฮเอ่ยเสียงแผ่ว
“ ไง ฮยอกแจ ดูดีขึ้นนะเรา ” ร่างสูงยิ้มทัก
“ นิดหน่อยครับ...นึกว่าแขกที่ไหน พี่นี่เอง จะกลับมาทำไมไม่บอกผมล่ะครับ ”
“ กะว่าจะเซอร์ไพรส์สักหน่อย พ่อกับแม่ดันรู้ตัวก่อน ”
“ ก็ท่านนน่ะหูไวตาไวจะตาย ปิดไม่อยู่หรอกครับ ”
“ นั่นสิ ฮะ ฮ่ะ ว่าแต่นายเถอะ .... ”
“ ครับ ??? ”
“ แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาก่อนพี่ซะอีกนะ ”
“ อ่า ~ ”
“ ได้แต่งกับคนที่ตัวเองรัก น่าอิจฉาจริงๆนะ ”
“ พี่ครับ !!!!! ”
“ เห...... ”
……………………………….โปรดติดตามตอนต่อไป
แม่ยกฮยอกชวนคุย
หายไปเป็นชาติ โผล่มาอีกตอนแล้ว 55+
ขอบคุณน้องๆที่ติดตามอ่านนะจ๊ะ
ตอนนี้กำลังดราม่ากับฟิคอีกเรื่อง
เลยไม่อยากเรื่องนี้ดาร์คตาม
ก็เลยส่งคิวปิดชเว ออกมาทำให้เรื่องมันเข้าที่ขึ้น
ทำไมฮยอกถึงได้เขิน
ทำไมวอนถึงพูดแบบนั้น
ติดตามอ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
รักคนอ่านและคนเม้นที่สุด
แล้วเจอกันตอนหน้าจ้า
ความคิดเห็น