คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : หางทั้งเก้า
K(y)umiho – แฟนผมเป็นจิ้งจอกเก้าหาง
ตอนที่ 2 : หางทั้งเก้า
“ เฮ้อ ~ ในที่สุดก็รอดมาสักที ” ชเวซีวอนถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อหลุดพ้นจากการเกาะติดของเด็กหนุ่มคนหนึ่งซึ่งเจ้าตัวเชื่อหนักว่าว่า หมอนนั่นมัน บ้า ก็คนปกติทั่วไปคนไหนเขาจะบอกว่าตัวเองเป็นจิ้งจอกเก้าหางกันล่ะ คนแบบนี้ไม่บ้าก็บ๊องแล้วล่ะ
เมื่อขึ้นรถโดยสารเพื่อที่จะกลับโซลได้ ชายหนุ่มก็เอนหลังนอนพักผ่อนหลังจากที่ต้องผจญคนบ้ามาทั้งคืน จนกระทั่งเสียงเรียกเก็บตั๋วของกระเป๋ารถเมล์ดังขึ้นมา
“ คุณครับ ขอตั๋วด้วยครับ ”
“ คร่อกกกก Z zzzzzz ”
“ หน้าตาก็ดี แต่ตอนหลับทุเรศจริงๆ ” กระเป๋ารถเมล์คิด ก่อนจะเขย่าไหล่หนาอีกครั้ง
“ คุณครับ คุณ ขอตั๋วด้วยครับ ”
“ แง่มๆๆๆๆๆ รบกวนเวลานอนจริง ” ชายหนุ่มงัวเงียเช็ดน้ำลายที่มุมปากก่อนจะสลึมสลือยื่นตั๋วให้ไป
“ ของคุณหนูคนนี้ด้วยครับ ”
“ ของใครอีก กูขึ้นมาคนเดียวเฟ่ย ” ร่างสูงบ่นในใจ ก่อนจะหันไปดูข้างๆแล้วสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันทีเมื่อพบว่าเบาะที่นั่งข้างตนนั้นถูกครอบครองโดยใคร
“ เฮ้ย !!!!! มาได้ไงวะ ”
.
.
.
“ ถามจริง จะตามมาทำไมห๊ะ !!!! ” ซีวอนตะคอกใส่หลังพาคนบ้าในสายตาตัวเองลงจากรถ
“ ข้าจะไปกับเจ้าไง ” เด็กหนุ่มในชุดขาวตอบกลับและยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี
“ ไม่ต้องมายิ้มเฟ่ย บอกไว้ก่อนนะ ถ้าตามมาอีก แกโดนตื้บแน่ ”
“ ตื้บคืออะไร ??? ”
“ นอกจากจะบ้าแล้วยังปัญญาอ่อนอีกเรอะ ”
“ ข้าไม่ได้ปัญญาอ่อนนะ ”
“ ไม่ปัญญาอ่อนแล้วตามมาทำไม กลับบ้านไปไป๊ ”
“ ก็ลูกแก้วข้าอยู่ในตัวเจ้า ข้าก็ต้องตามไปดูแลสิ ”
“ โอ๊ย !!!! หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้วรำคาญโว๊ย ” ชายหนุ่มโมโหจนถึงขีดสุด เขาผลักอีกคนล้มลงกับพื้นแล้วรีบวิ่งหนีขึ้นรถโดยสารที่วิ่งผ่านมาอีกคันพอดี เมื่อขึ้นรถได้แล้วชายหนุ่มหันลงไปมองคนที่กำลังลุกขึ้นจากพื้น เด็กหนุ่มที่กำลังปัดแข้งปัดขาของตน ก่อนจะจ้องขึ้นไปมองบนรถซึ่งมีคนตัวสูงยืนยิ้มร่าอยู่
“ แน่จริงก็ตามมาให้ได้เซ่ ไอ้หมาจิ้งจอกปัญญาอ่อน ” ยิ้มเยาะเย้ยออกไป แต่แววตาที่จ้องมองมายังตนก็ทำเอาขนลุกชูชันได้เหมือนกัน
“ คนบ้าอะไร น่ากลัวชะมัด ”
“ กล้ามากนะที่ทำกับข้าแบบนี้...คราวหน้าถ้าเจอกันอีก เจ้าตายแน่ ” สายตาเรียวจ้องมองไปยังรถที่เคลื่อนตัวออกไปด้วยความเครียดแค้น มือบางกำเข้าหากันแน่นด้วยความโมโห
K(y)umiho – แฟนผมเป็นจิ้งจอกเก้าหาง
“ ตามหาหลานให้เจอเร็วๆนะจองซู ”
“ ครับคุณพ่อ ถ้าผมเจอซีวอน ผมจะรีบโทรไปบอกคุณพ่อทันทีเลย ....คร๊าบบบบบ แค่นี้นะครับ ” ชายหนุ่มหน้าหวานกดวางมือถือลง แล้วเดินทอดถอนหายใจอยู่หลายเฮือก เมื่อหลานชายตัวดีหนีหายไประหว่างทางที่เขาและพ่อจะนำไปฝากไว้ที่วัดเพื่ออบรมบ่มนิสัย และเมื่อหลานโข่งตัวเขื่องหายไปแบบนี้ หน้าที่ที่จะออกตามหาก็คือตนเอง ทั้งๆที่รู้ว่าไม่นานนักหลานชายคงโซซัดโซเซกลับบ้าน เพราะถูกระงับทั้งเอทีเอ็มและเครดิตการ์ด แต่ตนเองก็ต้องออกตามหาเพราะว่าผู้เป็นบิดาขอร้องมา แน่นอนว่าเขาเองก็ออกตามหา แต่ไม่ใช่ในแถบชนบท หากแต่เป็นห้างหรูใจกลางเมือง
“ พ่อนะพ่อ ไม่รู้เลยรึไงว่าหลานชายตัวเองนิสัยยังไง ดูดิ๊ เดือดร้อนคนอื่นทั่วไปหมด !!! เฮ้อ ~ เดินตากแอร์ให้ฉ่ำอุราดีกว่า ” ชายวัยกลางคนบ่นออกมาขณะขึ้นลิฟต์เพื่อที่จะขึ้นไปช้อปปิ้งให้หนำใจยังชั้น8ของห้าง
ปู๊ดดดดดดดดดด ~ ~ ~ ~ เสียงผายลมดังออกมาภายในลิฟต์กว้าง โชคดีที่ไม่มีใครโดยสารขึ้นมาด้วย
“ เห็นมั้ย เครียดแล้วมันจะตด โชคดีไม่มีใครอยู่ด้วย ”
ปู๊ดดดดดดดดดด ~ ~ ~ ~
“ อะไรเนี่ย นี่ฉันแก่ขนาดกลั้นตดตัวเองไม่ได้รึไงนะ .... ช่างสิ ตดฉันน่ะไม่เหม็นหรอก ” บ่นงึมงำขณะเอามือปัดกลิ่นตดให้จางหายไป ขณะนั้นเองจองซูก็ตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อลิฟต์เจ้ากรรมดันมาหยุดที่ชั้นสาม
“ อ๊ากกกกกกก มีคนขึ้นมาด้วย ทำไงดีวะ ทำไงดี …. ” ร่งบางร้อนรนกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้เป็นอย่างมาก แต่ลูกคุณหนูอย่างเขามีหรือจะยอมรับชะตากรรมนี้ง่ายๆ
“ เนียนไว้ เนียนไว้ ไม่พูดก็ไม่มีใครรู้หรอก ” จองซูคิดในใจขณะที่ลิฟต์เปิดออกมา
กริ๊ง ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ เสียงลิฟต์ดังขึ้นและหยุดการเคลื่อนที่ ประตูทั้งสองเปิดกว้าง พร้อมๆกับร่างของใครบางคนที่อยู่ทำเท่เป็นโจวเหวินฟะอยู่ข้างนอกลิฟต์
หนุ่มวัยกลางคนในชุดเสื้อโค้ทสุดหนา พร้อมแว่นตาดำสุดเท่ ในปากคาบไม้ขีดไฟหนึ่งดอกไว้ที่มุมปาก ชายหนุ่มที่กำลังจะก้าวขาเข้าไปในลิฟต์ หากแต่ว่ากลิ่นภายในก็ทำให้ร่างสูงชะงักเท้าเล็กน้อย ก่อนจะสะบัดเสื้อโค้ทแล้วก้าวเข้ามาภายใน
เงียบ ไม่มีใครพูดคุยกับใครทั้งสิ้น หากแต่ว่าชายหนุ่มในชุดโค้ทแทบจะกลั้นลมหายใจไว้ไม่ไหว มือหนาจิกที่ต้นขาเพื่อให้รับรู้ว่าตนต้องอดทนเพียงใด
กริ๊ง ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ เสียงลิฟต์ดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งๆที่กลิ่นภายในยังไม่หาย หญิงวัยทองสองคนที่กำลังสนทนากันอย่างเมามันส์เดินแทรกเข้ามาในลิฟต์(นรก) และเดินเข้าไปข้างหลังสุด แต่ครั้งนี้จะไม่เงียบหมือนครั้งแรก
“ กลิ่นอะไรน่ะเธอ ” พูดพร้อมยกมือขึ้นปิดจมูกของตน
“ สงสัยกลิ่นตดอิตานี่แน่ลย ” หญิงอีกคนซุบซิบพร้อมกับชี้ไม้ชี้มือไปยังชายในชุดโค้ท
“ ใส่ชุดแปลกๆแล้วยังจะตดอีกนะ น่าเกลียดที่สุด ” เสียงซุบซิบดังขึ้นเป็นระยะๆ ทั้งจองซูและชายแว่นดำต่างพากันเงียบไม่พูดตอบโต้อะไร .... ใช่น่ะสิ จองซูจะตอบดต้อะไร ในเมื่อเขารอดตัวไปแล้ว ทั้งสองสาวยังคนซุบซิบให้ได้ยินกันต่อไป จนกระทั่งลิฟต์มาหยุดที่ชั้นเจ็ด
กริ๊ง ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ อ่า ~ ขอโทษครับ ผมท้องเสีย ” ชายชุดดำกล่าวก่อนจะก้าวเดินออกนอกลิฟต์ พร้อมกับหันหน้ามาสบตากับร่างโปร่งอีกคนภายใน
“ ขอบคุณมากนะครับ ” จองซูมองหน้าคนที่ก้าวออกไปอย่างสำนึกบุญคุณ
“ อ่า ~ ไม่เป็นไรครับ ” หนุ่มประหลาดขยิบตาให้แล้วเดินจากไป
คนบ้าอะไร คุยกันในใจก็ได้ด้วย...........
K(y)umiho – แฟนผมเป็นจิ้งจอกเก้าหาง
“ ขอบใจนะฮยอกแจที่ให้กูพักที่นี่ ” ชายหนุ่มกล่าวกับเพื่อนรักของตน หลังจากกลับมาถึงโซลและตัวเองก็ไม่มีที่ให้ซุกหัวนอน จึงต้องมาอาศัยสตูดิโอของพ่อเพื่อน ซึ่งชั้นบนสุดจะเป้นที่พัก ส่วนด้านล่างจะเป็นห้องต่างๆ และมีสนามบาสไว้ให้เล่นแก้เครียดด้วย
“ ไม่เป็นไร คนกันเองทั้งนั้น ของเราก็เหมือนของนายนั่นแหละ ” คนตัวเล็กยิ้มตอบ
“ เออ ยังไงก็ขอบใจนะ ”
“ งั้นเราขึ้นไปจัดห้องให้นายก่อนนะ ”
“ โอเค ” ร่างสูงมองตามแผ่นหลับบอบบางนั้นขึ้นไป ก่อนจะดึงแขนของเพื่อนรักอีกคนเอาไว้
“ ส่วนมึงน่ะ อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนไอ้ยุน ”
“ อะไรของมึงวะซีวอน กูจะตามฮยอกไปเก็บห้องให้มึงนะ ”
“ รบกวนเก็บความปรารถนาดีของมึงไว้สักแป๊บ มานั่งคุยกับกูก่อน ”
“ อะไรของมึงวะ ” ชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนนั่งลงข้างๆเพื่อนอย่างเซ็งๆ
“ เอ่อ...เดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อแป๊บ เดี๋ยวคุยยาว ” ซีวอนลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยที่ไม่คิดจะทำสิ่งที่น่าจำเป็นกว่านี้
“ ไอ้วอน...มึงไม่คิดจะอาบน้ำเลยรึไงวะ ”
“ ไอ้นี่...มึงคิดดู กูมาอยู่บ้านคนอื่นจะให้กูใช้น้ำสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุได้ไงวะ ”
“ .... ” ยุนโฮไม่ตอบโต้อะไร เพียงแค่ปลายตามองก็รู้แล้วว่าเพื่อนรักของคนไม่อาบน้ำแน่ๆ ถึงแม้รูปร่างหน้าตาภายนอกจะดูดีแค่ไหน แต่จริงๆแล้วซีวอนเป็นคนซกมกเพียงใด เพื่อนๆในกลุ่มต่างก็รู้ดี หากแต่ที่กำลังจ้องมองเพื่อนด้วยความละอา สายตาเฉี่ยวก็ไปสบเข้ากับรอยฟกช้ำที่น่ากลัวบนแผ่นหลังของเพื่อน
“ เฮ้ย !!! ไอ้วอน หลังมึงไปโดนอะไรมาวะ ” ยุนโฮลุกขึ้นชี้ไปยังรอยแผลขนาดใหญ่บนหลังกว้าง
“ ไหน แผลอะไร ”
“ นี่มึงไม่รู้สึกอะไรเลยรึไง ”
“ ไม่นี่.... ไหนวะ ” ซีวอนหันหลังเข้ากับกระจกเพื่อมองรอยแผลที่เพื่อนบอก
“ ไม่เจ็บจริงๆ??? ”
“ เออดิ ไม่รู้สึกอะไรเลย ” ชายหนุ่มมองรอยช้ำก่อนที่คำพูดของใครบางคนจะลอยมาเข้าโสตประสาทอีกครั้ง
“ ที่เจ้าไม่เป็นอะไร เพราะลูกแก้วจิ้งจอกของข้า ”
“ ไม่จริงน่า นั่นมันก็แค่คนบ้า เราจะไปเชื่อคนบ้าได้ไงกัน ” ชายหนุ่มส่ายศีรษะเบาๆ
“ ไม่เจ็บก็ดีแล้ว ...นี่ถ้ากูไม่รู้ว่ามึงเจ็บนะ กูว่าหลังมึงหักไปแล้วแน่ๆ แม่งดันรอดมาได้อีก ”
“ เออ ช่างมันเหอะ ” ซีวอนตัดบท
“ ฉันเก็บให้เรียบร้อยแล้วนะซีวอน......อ๊าย!!!! กล้ามนายนี่น่ากอดจริงๆ ” ฮยอกแจที่เพิ่งลงมาจากด้านบนบอกกล่าวแต่เมื่อได้เห็นร่างกายกำยำของซีวอนถึงกับแต๋วแตกในทันที
“ มานี่เลยมาฮยอก....ของฉันก็มี ถ้าอยากเห็นเดี๋ยวจะถอดให้ดู ” ยุนโฮดึงตัวฮยอกแจออกจากการเกาะกุมแขนล่ำๆของชายหนุ่มอีกคน
“ อะไรกันยุนโฮ ของแกน่ะฉันเห็นจนเบื่อแล้ว ”
“ งั้นก็ต้องเบื่อของซีวอนมันด้วย มันก็แค่กล้ามเหมือนๆกันนั่นแหละ ”
“ ไม่เห็นจะเหมือนเลย ของซีวอนน่าซบกว่าอีก ”
“ หยุดเลย หยุดทะเลาะเรื่องความงามของกล้ามกูได้แล้ว ตอนนี้กูชักง่วงขึ้นมาตะหงิดๆ ขอตัวไปนอนก่อนนะ ”
“ ให้เราอยู่เป็นเพื่อนมั้ยซีวอน ”
“ ไม่ต้อง กูอยากพักผ่อน ไอ้ยุน ลากเมียมึงกลับไปด้วย ” พูดจบก็เดินขึ้นบันไดไปโดยไม่หันหลังกลับมามองสองคนที่เหลือแม้แต่น้อย
“ ตกลงเลยเพื่อน ”
“ ซีวอน ถึงเราจะหน้าตาดี แต่เรายังไม่มีแฟนนะ ไอ้ยุนมันก็ไม่ใช่สามีเราด้วย ” คนตัวเล็กตะโกนไล่หลัง
“ อย่าไปยุ่งกับมันน่า มันจะพักผ่อน ”
“ ยุนโฮ ทำไมแกต้องกีดกันเราด้วยวะ ”
“ ไม่ได้กีดกัน แต่นี่มันดึกแล้ว หนุ่มน้อยหน้าตาดีอย่างนายกลับบ้านค่ำไม่กลัวพ่อนายด่าเรอะ ”
“ เรารู้ตัวยุนโฮ เรารู้ตัวว่าเราหน้าตาดี งั้นเราจะเชื่อนาย เราจะให้นายไปส่งเราถึงบ้าน โดยที่เราไม่คิดค่าบริการ โอเคมั้ย ”
“ เอ่อ....โอเค ก็โอเค ” ร่างสูงเดินเกาหัวแก๊กๆตามคนตัวเล็กที่เดินยิ้มร่าออกไปอย่างมึนงง แม้เขาจะชอบพอคนตัวเล็กคนนี้ แต่การกระทำของร่างบางตรงหน้าก็ยังพาเขาอึนๆอยู่ทุกวัน ถึงอย่างนั้น เขาก็ชอบที่จะอยู่ข้างๆอย่างมึนๆต่อไป
“ เร็วสิ ชักช้า เราเปลี่ยนใจนอนกับซีวอนนะ ”
“ จ้า รีบไปเดี๋ยวนี้แหละ ”
K(y)umiho – แฟนผมเป็นจิ้งจอกเก้าหาง
“ ง่วงจะตายชัก พอขึ้นมานอนดันนอนไม่หลับอีก วันนี้กูไม่ได้ล่อกาแฟสักแก้วเลยนะเฟ่ย ” ชายหนุ่มบ่นอุบ ก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง เพื่อเล่นบาสคลายเครียด
แสงจันทร์พาดผ่านหน้าต่างที่เป็นกระจกใส เงาหนึ่งวูบไวไปมา ทำให้ร่างสูงโยนลูกบาสไม่เข้าแป้น ลูกบาสล่วงหล่นลงไปด้านหลังแป้นบาส ชายหนุ่มกำลังก้าวเดินเพื่อจะไปเก็บ แต่ทว่าลูกบาสกลับกลิ้งกลับมาซะก่อน นั่นก็เพียงพอให้ซีวอนถงกับตกตะลึง
“ ใครน่ะ ???? ”
“ ถามว่าใคร...ไม่ได้ยินรึไง หูแตกเรอะแก !!!! ” อีกครั้งที่เสียงเรียกออกไปไม่ได้รับการตอบกลับ
ตึง !!!!!!! เสีงดังจากภายนอกที่ดังขึ้น สร้างความหวาดกลัวให้แก่ชายหนุ่มเพิ่มอีกเท่าตัว จะวิ่งหนีก็วิ่งไม่ได้เพราะขามันเจ้ากรรมมันไม่ขยับตามใจคิดเอาซะเลย
“ กูถามว่าใครวะ !!!!! ”
“ อยากรู้มั้ยล่ะว่าใคร ” เสียงเย็นๆเดินฝ่าเงามืดออกมา แสงจันทร์สะท้อนให้เห็นว่าเจ้าของเสียงนั้นคือใคร
“ กะ แก มะ มา ได้ไง ” เสียงถามตะกุกตะกักด้วยความความ
“ ข้าบอกเจ้าแล้ว ว่าข้าจะตามเจ้ามา ”
“ ยะ อย่าเข้ามานะ ” ร่างสูงถอยหลังออกไปอย่างกล้าๆ?กลัวๆ
“ ข้าจะมาเอาลูกแก้วของข้าคืน .... แต่ก่อนอื่น ”
“ อะไร ก่อนอื่นอะไรอีก ”
“ อยากเห็นใช่มั้ยล่ะ....หางของข้า ”
“ มะ ไม่อยากเห็นแล้วครับ ”
“ หึ...แต่ข้าจะให้เจ้าดู ” ร่างบางเดินไปยังที่ที่แสงจันทร์ส่องถึง ทันใดนั้นหางจิ้งจอกทั้งเก้าก็ปรากฏแก่สายตาของชเวซีวอนทันที
“ หะ เห็นแล้วครับ พอเถอะ ไม่อยากเห็นแล้ว ” ชายหนุ่มปิดตาแล้วก้มลงบนพื้น ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ เขาก็ไม่เคยเห็นอะไรอย่างนี้มาก่อน ร่างสูงสั่นสะท้านด้วยความกลัว
“ ตายแน่กู กูจะมาตายแบบนี้ไม่ได้นะ ”
ร่างของเด็กหนุ่มในชุดขาวเดินตรงไปหาคนที่นั่งสั่นที่อย่างช้าๆ ดวงตาเพ่งมองด้วยความพิโรธ ก่อนจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำอันน่าหวาดกลัวขึ้นมาอย่างเลือดเย็น
“ เจ้าตายแน่ ชเวซีวอน ”
................................... โปรดติดตามตอนต่อไป
แม่ยกฮยอกชวนคุย
กลับมาแล้วค่ะ กลับมาโดยที่ไม่มีใครเรียกร้อง
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะจ๊ะ
จะพยายามเขียนออกมาให้ดีๆ เป็นฟิคใสๆ ไร้ NC
อย่างที่น้องๆต้องการ ^^
มีข้อผิดพลาดตรงไหน แนะนำกันได้นะ
แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าจ้า
ขอบคุณสุดสวยเหล่านี้ด้วยนะจ๊ะ
HanChul4ever / Park JiHye / Nuna N'Jo / wk_fc / ::Won_Kyu::
~Dark Angel~ / ไอ้หมีบ้า / saojui / sassy_angle / ~โจวคยูอะตอม~
Grabbb / The' Prince {Tan~} / เ้หมียวคยู / Baby Korean / akiko
nanni122 / kikkayu / LoveYunHyuk / 7791 / tipkamild
83line / น้องเม้นที่ 21 ในตอน 2 (พี่อ่านไม่ออก ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นรึเปล่า)
Love / WAREWOLF / Beta Hansell
ความคิดเห็น