คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : รักแท้บทที่1
ฉันนี่แหละ คิมฮีชอล
บทที่ 1 : รักแท้บทที่ 1
เบื่อ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อยากจะร้องกรี๊ดให้ลั่นบ้าน แต่ถ้าขืนทำอย่างนั้นได้โดนถีบออกนอกบ้านแน่ๆ มันจะอะไรกันนักกันหนา ทำไมป่าปี๊ไม่เข้าใจฮี ฮีไม่ได้เจ้าชู้ ฮีไม่ได้หลายใจ ฮีเป็นเพียงผู้ชายลั่ลล้า ฮีไม่อยากมีเมีย ฮีอยากเป็นเมียต่างหาก แต่หม่ามี๊ดันหาเมียมาให้ฮี อ๊าย!!!!!! จะหาเมียทำไมไม่เอาเมียผู้หญิงมา เอาผู้ชายมาทำไม!!!! แล้วนี่มันใครกันเนี่ย ตัวเล็กๆ ผิวๆขาว ปากแดงๆ จะไว้ใจได้ก๊า???? ไม่ใช่อ่ะ ไม่ใช่เป๊คฮี อย่างฮีต้องชเวซีวอนเท่านั้น กล้ามเป็นกล้าม อกเป็นอก สูง ล่ำ ปล้ำยาก เห็นแล้วอยากวิ่งไปสโลซบสักแปดเก้าที แค่คิดก็น้ำลายไหล โถ!!! ชเวไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวฮีจะสลัดอิหน้าไก่นี่ทิ้งแล้วไปตามความฝันของฮีให้ได้ จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้า จะไปไขว่คว้าเอาชเวมา(กกกอด)เหมือนใจฝัน จะไปให้ถึงปลายทางในวันนั้น จะเป็นคนดังที่อยู่ในหัวใจ(ของชเว) …. แต่ก่อนอื่นต้องหาวิธีเอาตัวเองให้รอดในวันแรกของคืนเข้าหอให้ได้ก่อนดีกว่าเรา
“ นี่...นายน่ะ ” คิมฮีชอลส่งเสียงแหลมๆไปทักร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงสีขาวที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ เตียงที่สื่อให้เห็นว่าจากนี้และตลอดไปทั้งสองจะได้ครองรักกันบนทางที่จะเดินร่วมเคียงกัน และฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ได้ดั่งทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ
“ ฮะ ” คนบนเตียงเงยหน้ามองเจ้าบ่าวของตนด้วยความเขินอาย แม้เพียงแค่ได้ยินคำทักทายแบบปกติเท่านั้น
“ ฮะ เหรอ???? กี่ขวบแล้วนาย ยังติดนมอยู่รึเปล่า โตจนมีผัวแล้วยังพูดฮง พูดฮะ อีก ต่อไปนี้คำลงท้ายให้พูด ครับ เข้าใจมั้ยเดี๋ยวมันซ้ำทางกับฟิคอีกเรื่อง เรื่องนั้นคุณฮะ ซินแทม อย่าให้ฉันพูดอะไรมากมาย ฉันไม่ชอบคนพูดมากเข้าใจนะ ”
“ อ่า...ครับ ”
“ แล้วทำไมไม่ตอบคำถามฉัน ห๊า!!!! บอกแล้วไงฉันไม่ชอบพูดมาก เวลาฉันพูดนายต้องตั้งใจฟัง อย่าให้ฉันพูดซ้ำไปมาหลายครั้ง เพราะฉันจะหงุดหงิด เข้าใจมั้ย??? ”
“ ครับ ”
“ ครับ ก็ตอบมาเด้ คำถามน่ะ ตอบมา ”
“ ผะ ผม จำไม่ได้ว่าคุณถามผมว่าอะไรบ้าง....ผมจำได้แค่ เข้าใจมั้ย อยู่ประโยคเดียวเองฮะ เอ่อ ครับ ”
“ หน้าตาเหมือนไก่แล้วยังจะสมองปลาทองอีกนะ ”
“ ขอโทษครับ ”
“ งั้นฟังทีละคำถาม ”
“ ครับ ” คนตัวเล็กนั่งตัวตรง ตั้งใจฟังคำถามของสามีหยกๆทันที
“ ชื่อฮยอกแจใช่มั้ยเรา ”
“ ครับ ”
“ อายุ
“ ครับ ”
“ เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับฉัน ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้านายเลย ”
“ แต่ผมเห็นคุณเกือบทุกวันเลยนะครับ ”
“ มันก็แน่ล่ะสิ เพราะฉันเป็นคนดังใครๆก็ย่อมรู้จักเป็นธรรมดา หน้าตาก็ดี ฐานะก็หรู จะมีอะไรเพอร์เฟ็คมากไปกว่านี้นะ หุหุ ”
“ อ่า ครับ ”
“ แล้วคิดยังไงถึงอยากมาเป็นเมียฉัน ”
“ คุณพ่อสั่งมาครับ ”
“ ห๊ะ!!! นี่ไม่มีสมองเลยรึไง ทำไมต้องให้คนอื่นจูงจมูก โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วนะนาย ”
“ แต่มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่ครับ ”
“ จะบ้าเหรอ เป็นเมียคนอื่นเนี่ยนะไม่ได้เสียหาย ”
“ งั้น ให้ผมเป็นสามีก็ได้นะครับ ” ฮยอกแจตอบกลับอย่างใสซื่อแต่มันตรงข้ามกับความคิดของคิมฮีชอลอย่างสิ้นเชิง
“ ต๊ายยยย!!! ไปฟิตให้เฟริ์มแบบชเวซีวอนก่อนเหอะนาย ”
“ ครับ ”
“ รู้จักใช่มั้ยชเวซีวอนน่ะ ”
“ ครับ ”
“ เฮ้อ! หยุดพูด ครับ ๆ ๆ ๆ สักที น่ารำคาญ ว่าแต่คืนนี้จะเอาไง ” ฮีชอลถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะบ่นถึงเรื่องที่กำลังเผชิญ
“ คุณง่วงแล้วใช่มั้ย นอนได้เลยนะครับ ผมไม่ทำอะไรทำอะไรคุณหรอก ” ร่างบางยิ้มเหงือกบานออกมา รอยยิ้มที่ทำให้คิมฮีชอลด่าอะไรไม่ออก (เพราะพูดไปหมดแล้ว -*- )
“ อย่างนาย ทำอะไรฉันก็ไม่รู้สึกหรอก ” ฮีชอลมองฮยอกแจนิ่ง ก่อนจะเดินไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน แน่นอนว่าเขาคงออกนอกห้องไม่ได้เพราะคงมีตัวรายงานข่าวอยู่นอกห้องเป็นแน่ ยังไงเขาคงต้องนอนเอาแรงในนี้ไปก่อนสักคืนแล้วค่อยหาทางออกเอาอีกครั้ง
“ เขาไม่ได้ยินมันใช่มั้ย หัวใจที่เต้นโครมครามของเรา ” ฮยอกแจเอามือทาบทับอกซ้ายของตน หลังจากที่อีกคนเดินเข้าห้องน้ำไป ความรู้สึกดีใจที่ไม่อาจเผยให้อีกฝ่ายได้เห็น ความรักที่มีให้คิมฮีชอลมาตลอดแปดปี ความฝันที่กลายเป็นจริงของอีฮยอกแจ
“ นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย นั่นคุณคิมฮีชอล เราแต่งกับเขาแล้ว....รักแรกของเรา ต่อไปนี้ผมจะดูแลคุณเองนะครับ ”
ฉันนี่แหละ คิมฮีชอล
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ” เสียงเด็กสาวในมหาวิทยาลัยดังกระหึ่มทั่วคณะบริหารธุรกิจเมื่อชายหนุ่มนามชเวซีวอนเดินมาถึงคณะ นอกจากเสียงหญิงสาวแล้วก็ยังมีเสียงตัดพ้อจากหนุ่มๆในคณะที่มองหน้าซีวอนอย่างเหยียดๆ(ด้วยความอิจฉา) โดยเฉพาะเด็กหนุ่มหน้าใสอย่างโจวคยูฮยอน
“ จะกรี๊ดอะไรกันนักกันหนา ฉันหล่อกว่าหมอนั่นอีก พวกเธอนี้สายตาแย่มากเลยนะ ” คยูฮยอนบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือ.....คู่มือพิชิตสตาร์คาร์ฟท์ในมือของตนต่อไปและเพียงไม่นานเสียงทุ้มๆของคนที่สุดแสนจะหมั่นไส้ก็ดังขึ้นใกล้ๆ
“ ตรงนี้ว่างใช่มั้ย ” ซีวอนถามขึ้น ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะเอากระเป๋าไปวางบนเก้าอี้ที่ชายหนุ่มถามและเอ่ยอกไปอย่างไม่รู้สึกอะไร
“ ตอนแรกก็ว่าง แต่ตอนนี้ไม่ว่างแล้ว ” พูดจบก็ก้มลงอ่านคู่มือของตนต่อแบบไม่สนใจใยดีคนที่ยืนอยู่แม้แต่น้อย แต่เสียงหญิงสาวที่เดินมากับชเวซีวอนก็ทำให้อดรำคาญไม่ได้
“ นี่ โจวคยูฮยอน อย่ามาทำนิสัยเสียแบบนี้นะ ตรงนี้ซีวอนเขาจะนั่ง นายก็เขยิบไปสิ อีกอย่างนายจะจองที่ให้ใครมิทราบยะ ”
“ ที่ตรงอื่นก็มีเยอะแยะ ไปหานั่งเอาดิ จะมารบกวนอะไรตรงนี้ล่ะ ”
“ ก็เพราะตรงนี้มีนายไงล่ะคยู ” ซีวอนยิ้มให้กับคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่
“ นั่น!!! มันมาแล้ว ไอ้คำพูดที่ชวนให้เข้าใจผิดแบบนี้จะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมาฟะ ”
“ นี่โจวคยูฮยอน ก็แค่ซีวอนเขาอยากสนิทกับนายก็เท่านั้น ซีวอนน่ะเขาคงไม่สบายใจที่เรียนคณะเดียวกันแต่ไม่ถูกกันแบบนี้ เขาแค่อยากคุยด้วยอย่าหยิ่งนักได้มั้ย ”
“ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกเธอ ทำไมต้องมาเห่าใส่ฉันแบบนี้ จะไปผุดไปเกิดที่ไหนก็ไปปะ น่ารำคาญ!!! ฉันไม่ได้ขอเงินพวกเธอเรียนนะถึงได้มานั่งจิกกัดกันอยู่ได้ อีกอย่างนี่มันวิชาเรียนของปีสอง พวกปีสี่อย่างพวกเธอจะมาวนเวียนหาส่วนบุญส่วนกุศลกันทำไม...อ้อ รวมทั้งนายด้วย ชเวซีวอน ”
“ นี่นาย!!! ” หนึ่งในหญิงสาวพุ่งตัวเข้ามาหาคยูฮยอนในทันที แต่ก็ถูกมือหนารั้งไว้
“ อย่าทะเลาะกันเลยนะ พวกคุณกลับไปเรียนกันเถอะ เดี๋ยวอาจารย์ก็เข้ามาแล้ว ” ชายหนุ่มส่งยิ้มหวานไปให้ เพียงไม่นานห้องทั้งห้องก็กลับมาสงบเหมือนเคย และโดยที่ไม่ต้องขออนุญาตอีกครั้ง ซีวอนก็ถือวิสาสะยกกระเป๋าของคยูฮยอนขึ้นและทิ้งตัวลงไปยังเก้าอี้ใกล้ๆกับคนที่กำลังหน้าบูดอยู่ข้างๆ
“ ทำไมต้องมานั่งตรงนี้ด้วยฟะ ” คยูฮยอนหันไปมองหน้าชายหนุ่มเขม็ง
“ ก็บอกแล้วไงว่าตรงนี้มีนายอยู่ ” ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมลักยิ้มแก้มบุ๋ม
“ แต่ได้ข่าวว่านายผ่านวิชานี้ไปแล้วนะ ”
“ ฮยอง ” อยู่ๆซีวอนก็พูดขึ้นมา
“ อะ อะไร ” ร่างบางขมวดคิ้ว
“ ฉันอยากได้ยินนายเรียนฉันแบบนั้น ”
“ ฝันไปเหอะ อยากนั่งที่นี่ก็เชิญตามสบาย ” พูดจบก็ยืนขึ้นพร้อมกับกระชากกระเป๋าในมือซีวอนออกมาก่อนจะเดินไปนั่งอีกฝั่งของชั้นเรียน โดยมีสายตาคมๆจ้องมองตามไป
“ ไม่ว่าวันไหนก็น่ารักทุกวันเลยนะ คยูของซีวอน ”
“ ฝันร้ายของคยูฮยอน สองปีมานี่ทำไมต้องมาเจอไอ้บ้านี่ทุกวันด้วยฟะ ”
ฉันนี่แหละ คิมฮีชอล
“ ฮยอกแจ ทางนี้ ” มือเรียวกวักเรียกเพื่อนรักของตนทันทีที่เห็นร่างบางเดินเข้ามาในห้องเรียน
“ คยูฮยอน วันนี้มานั่งนี่เหรอ ”
“ อื้อ ก็หมอนั่นอีกเหมือนเดิมแหละ ”
“ รุ่นพี่เขาจีบนายตั้งนาน จะไม่ใจอ่อนหน่อยเหรอ ”
“ ฮยอกแจ!!! ฉันจะไปรักคนอื่นได้ยังไง ” คยูฮยอนตะหวาดลั่น จนทำให้เพื่อนๆต่างพากันมองมายังทั้งคู่รวมทั้งซีวอนด้วย
“ ฉะ ฉันพูดอะไรผิดเหรอ ” คนตัวเล็กกว่าสะดุ้งโหยง น้ำใสๆก็เริ่มเอ่อล้นออกมาจากดวงตาคู่สวย
“ ฉันขอโทษ ฉันไมได้ตั้งใจเสียงดังใส่นาย ” คยูฮยอนเอื้อมมือไปรั้งร่างบางเข้ามากอดปลอบโยน ก่อนที่ร่างทั้งสองจะแยกออกจากกันไปคนละทิศละทางด้วยแรงของคนอีกสองคนที่เดินเข้ามาแยกทั้งคู่ออกจากกัน
“ คุณฮีชอล!!!! ”
“ ชเวซีวอน!!!! ”
………………………… โปรดติดตามตอนต่อไป
สวัสดีนักอ่านที่เคารพรักยิ่งค่ะ
เรื่องนี้สำหรับคนที่ชอบฮีเมะนะคะ
ใครที่ไม่ชอบก็อยากให้ได้อ่านกัน (เอ๊ะ!!!ยังไง)
ตอนนี้เอามาลงให้ดูกันนิดหน่อยเรียกน้ำย่อยกันไปก่อน
น้องจิตแทนและ แต แต้ บอกคล้ายๆกันว่า …..
เรื่องนี้ใสใส ห้ามดราม่านะ
และห้ามมี สตล. เด็ดขาด ห้ามงดเอ็นซีด้วย 55+
ตอบไปแล้วว่า ไม่ดราม่า ไม่มี สตล. และไม่งดNC แน่นอน
คนเขียนงานยุ่งมาก เวลาลงฟิคจึงไม่แน่นอน
แถมยังมีอีก2เรื่องยาวและ1เรื่องย่อยด้วย
ยังไงก็อยากให้ติดตามกันนะคะ
เขียนไม่เก่ง แต่รักหมดใจค่ะ
ความคิดเห็น