คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 : รู้สึกแปลกๆ
»-(¯`v´¯)-»×º°”˜`”°º×`°.•°•.✿* ฉันนี่แหละ คิมฮีชอล `°.•°•.✿*׺°”˜`”°º× »-(¯`v´¯)-»
ตอนที่ 3 : รู้สึกแปลกๆ
“ คุณซีวอน ชอบคยูฮยอน” ฮยอกแจตอบออกไป ร่างสูงนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะลืมตัวผลักร่างบางให้ล้มลงกับพื้น
“ไม่จริง!!!!!!!!นายมันขี้โกหก อยากให้ฉันสิ้นหวังจากซีวอนใช่มั้ย ทั้งๆที่ฉันมารับฟังปัญหาจากนาย แต่นายกลับตอบแทนฉันอย่างนี้น่ะเหรอ”
“ผมไม่ได้โกหก ไม่ได้อยากให้คุณทุกข์ใจ แต่คุณซีวอนเขาตามจีบคยูฮยอนมาสองปีได้แล้ว ”
“ยังไม่หยุดอีกเหรอ อยากให้ฉันเสียใจมากไปกว่านี้ใช่มั้ย” ฮีชอลเสียงดัง
“ผมขอโทษ แต่ แต่ผมไม่ได้โกหกสักหน่อย” ฮยอกแจจ้องมองสามีของตนที่กำลังมีใบหน้าหม่นหมองซึ่งก็ไม่ต่างจากใจของตนเองเลยแม้แต่น้อย เขาไม่น่าบอกฮีชอลเลย ไม่ควรทำให้ฮีชอลต้องมีสีหน้า และแววตาที่เจ็บปวดเช่นนั้นเลยจริงๆ
“ นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ฮยอกแจ ” ฮีชอลกระชากข้อมือของฮยอกแจให้ลุกขึ้นจากพื้นจนปะทะกับอกของตน
“ ผมไม่ได้ต้องการอะไรทั้งนั้น ”
“ โกหก!!!! ถึงนายกับฉันจะแต่งงานกัน แต่อย่าลืมว่านั่นไม่ได้มาจากความต้องการของฉันเลยแม้แต่น้อย ฉันไม่ได้รักนาย แล้วก็ไม่มีวันรักด้วย ”
“ ข้อนั้นผมรู้ดี…..ถึงจะรักคุณมากแค่ไหน ผมก็ไม่มีวันได้เข้าไปนั่งในใจคุณ ผมเข้าใจดี ” ฮยอกแจก้มหน้าเอ่ยเสียงเบา แต่ฮีชอลก็ได้ยินทุกคำพูด
“ นาย!!!!! นายรักฉันเหรอ คนที่นายพูดหมายถึงฉันหรือ???? ” ร่างสูงเชยคางมนให้เงยขึ้นเผชิญหน้ากับตน แต่ฮยอกแจก็ไม่ตอบอะไรกลับมา
“ …… ”
“ งั้นก็ดี ถ้านายรักฉัน นายต้องทำทุกอย่างเพื่อขวางทางซีวอนกับคยูฮยอน ไม่ให้สองคนนั่นคบกันได้เด็ดขาด ”
“ ตะ แต่ว่า….. ”
“ ไม่มีแต่ ถ้านายรักฉันนายต้องทำมัน หรือว่านายไม่อยากเห็นฉันมีความสุขล่ะ ”
“ แล้วผมล่ะครับ….. ”
“ ใช่สิ ถ้านายทำสำเร็จฉันจะยอมเมะให้นายทีนึงละกัน ตกลงมั้ย ”
“ ผมไม่ได้ต้องการอย่างนั้นสักหน่อย….. ”
“ แล้วนายต้องการอะไร ”
“ ผมแค่อยากให้คุณทำดีกับผมบ้างก็เท่านั้น…. ”
“ โอ๊ย!!!! เรื่องแค่นี้เอง ฉันตกลง แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ช่าง นายต้องแยกสองคนนั่นเข้าใจมั้ย….ถึงไม่เขาใจยังไงก็ต้องเข้าใจ เอาเป็นว่านายรับปากแล้วนะ ” มือเรียวจับมือเล็กเขย่าเหมือนจะตกลงกันได้ ฮีชอลยิ้มร่าก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้คนที่อยู่เบื้องหลังเจ็บปวดในหัวใจเพียงลำพัง
»-(¯`v´¯)-»×º°”˜`”°º×`°.•°•.✿* ฉันนี่แหละ คิมฮีชอล `°.•°•.✿*׺°”˜`”°º× »-(¯`v´¯)-»
“ ฮือออออ ทงเฮอ่า~มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ คุณฮีชอลเขาไม่ได้รักฉันเลย สักนิดก็ไม่มี ” ฮยอกแจโผลร่างเข้าหาทงเฮ พร้อมสะอื้นเบาๆ โดยมีซองมินมองอยู่ไม่ห่าง
“ทำอย่างนี้ไม่สนใจความรู้สึกของแกเลยนี่หว่า รู้งี้บอกเจ้าคยูซะก็ดีว่าแกแต่งงานแล้ว มันจะได้ตัดใจจากแก เผลอๆอาจจะได้เสียกับรุ่นพี่นั่น ทีนี้สามีแกจะได้ไม่ไปวุ่นวายกับคนอื่นอีก” กระต่ายอวบเอ่ยขึ้นมา
“ ถึงยังไงก็บอกไม่ได้นะเฟ่ย คยูฮยอนมันรักและหวงฮยอกแจยิ่งกว่าไข่ของมันอีก ขืนบอกไปบ้านแตกแน่” ทงเฮพูด
“แต่ฉันว่าบอกมันก็ดีนะ” ซองมินแย้ง
“ก็บอกฉันมาเลยสิ!!!!” เสียงหนึ่งดังขึ้น ก่อนที่คนในห้องทั้งสามจะสะดุ้งโหยงพร้อมๆกัน
“คยูฮยอน!!!!!!”
“ ทำไมพวกนายต้องโกหกฉัน ทำเหมือนฉันไม่ใช่เพื่อนพวกนาย ” คยูฮยอนเอ่ยเสียงเศร้า
“ ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่ไม่อยากให้นายคิดมากก็เท่านั้น ” ฮยอกแจเดินมาหาคยูฮยอน มือเล็กจับฝ่ามือเรียวขึ้นมากุมเบาๆ
“ งั้นนายก็ควรเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังได้แล้ว ” คยูฮยอนมองหน้าฮยอกแจนิ่ง
“ แต่ว่า….”
“ ถ้านายไม่เล่าฉันโป้งจริงๆด้วย ” คยูฮยอนทำหน้าขึงขัง
“ โป้งเนี่ยนะ แล้วบอกตัวเองเมะ ฮ่า ฮ่า ” ซองมินแอบขำในใจ
“ ก็ได้ ฉันจะเล่า…… ”
.
.
.
“ หนอย!!!! ไอ้รุ่นพี่ฮีชอล มันกล้าทำแบบนี้กับนายได้ไงกัน ” คยูฮยอนกำหมัดแน่นหลังได้รับฟังเรื่องราวทุกอย่างผ่านปากของคนที่ตนแอบรัก
“ ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร ” คนตัวเล็กเอ่ย
“ ไม่เป็นไรได้ไง ไม่เป็นไรแล้วนายทำท่าทางแบบนี้ได้ไง เรื่องอื่นฉันอาจยอมได้ แต่เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด ”
“ งั้นพวกเราจะจัดการยังไงดีล่ะ ”
“ นายก็ทำตามที่สามีนายบอกสิ ”
“ ยังไงล่ะ ” ฮยอกแจทำหน้าสงสัย
“ คบกับฉัน…. ”
“ เฮ้ย!!!! ไม่ได้ ” ทงเฮที่ยืนฟังอยู่โพล่งออกมา
“ ทำไมจะไม่ได้ ” คยูฮยอนย้อนถาม
“ ก็เพราะนาย กับฮยอก….ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด ” ทงเฮปฏิเสธเสียงแข็ง
“ ถ้าเพราะกลัวว่าฉันจะถลำลึกไปมากกว่านี้ หรือเพราะกลัวฉันเสียใจ เรื่องนี้ตัดไปได้เลย เพราะตอนนี้ฉันเองก็ต้องการพิสูจน์บางอย่าง …. อีกอย่าง เรื่องนี้อาจจะทำให้ทั้งฉันและฮยอกแจตัดใจกับบางคนได้ง่ายขึ้นก็ได้ ”
“ ฉันเห็นด้วยกับคยูมันนะเฟ่ย….ถึงตอนนั้นมันอาจจะคยูฮยอกเลยก็ได้ ” ซองมินแทรก
“ ตะ แต่ว่า….ฉันไม่มั่นใจ ” ฮยอกแจสีหน้ากังวล
“ แกไม่ต้องวิตกอะไรอีกแล้ว เรื่องนี้แกทั้งได้พิสูจน์ตัวเองว่าคิดยังไงกับทั้งรุ่นพี่ฮีชอลแล้วก็คยูฮยอนด้วยไง ”
“ ไม่ใช่เรื่องนั้นกับคยูน่ะ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ อย่างที่บอกคยูจะเมะได้ไงในเมื่อออกจะเคะอย่างนี้ ”
“ ฮยอกแจ๊!!!!!! ทำไมนายพูดงี้ เราเป็นเพื่อนกันมานาน นายยังไม่รู้รึไงว่าฉันน่ะเมะแค่ไหน ”
“ ก็เพราะเราสนิทกันไง ฉันถึงมั่นใจว่านายเคะ ”
“ ไม่จริง ฉันเมะ ”
“ แต่นาย…. ”
“ หยุดทะเลาะกันได้แล้ว เอาเป็นว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฮยอกแจจะคบกับคยูฮยอนเพื่อพิสูจน์หหัวใจของพวกแกทั้งคู่….จบเปล่า ” กระต่ายอวบห้ามทัพ พร้อมทำหน้าเซ็งเพื่อนของตนทั้งสอง
“ อื้อ ”
“ โอเค ”
»-(¯`v´¯)-»×º°”˜`”°º×`°.•°•.✿* ฉันนี่แหละ คิมฮีชอล `°.•°•.✿*׺°”˜`”°º× »-(¯`v´¯)-»
“ ไปไหนมาจ๊ะ ทำไมเพิ่งมาถึง ไปเที่ยวกับใครมารึเปล่าเอ่ย ^^ ” ฮีชอลเอ่ยถามเมื่อเห็นฮยอกแจเพิ่งมาถึงบ้านเพราะปกติเจ้าตัวเล็กไม่ใช่คนที่จะกลับบ้านทีหลังเขา ส่วนมากจะเป็นเขาเสียมากกว่าที่กว่าจะเข้าบ้านได้ก็ต้องไปเสียเวลากับการนวดหน้าขัดตัวให้ผุดผ่องเป็นยองใยนานกว่าหลายชั่วโมง
“ ไปทานข้าวกับเพื่อนมาครับ ” ฮยอกแจตอบ
“ เพื่อนเหรอ ? ใช่คยูฮยอนหรือเปล่า ”
“ อ่า….ครับ ” ใจจริงเจ้าตัวอยากตอบว่าไปกับทั้งคยูฮยอน ทงเฮและซองมิน แต่ดูเหมือนว่าสามีคงอยากฟังคำตอบนี้มากกว่า คำตอบที่มีชื่อของคยูฮยอนเพียงคนเดียว
“ นั่นแหละดีมาก นายน่ะชอบหมกตัวอยู่ในห้อง ออกไปเปิดหูเปิดตา ชอปปิ้ง กินข้าวกับเพื่อนบ่อยๆน่ะดีแล้ว โดยเฉพาะกับโจวคยูฮยอน ไปบ่อยมากเท่าไรก็ได้ฉันไม่ว่าหรอก ”
“ ครับผมเข้าใจ งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับคุณ ”
“ อื้อ เชิญตามสบายเลย…. ”
.
.
.
“ วันนี้ก็กลับดึกอีกแล้ว ไปเที่ยวที่ไหนมาจ๊ะ ”
“ วันนี้ไปดูหนังกันมาครับ ”
“ อื้ม^^ ดีมาก หนังรักโรแมนติกน่ะดูมากๆนะ มันจะได้ซึมซับ แล้วทั้งสองก็ได้ครองรักกันอย่างมีความสุขไง หุหุ ” ฮีชอลยิ้มร่าแนะนำฮยอกแจอย่างมีความสุข โดยที่ไม่รู้ว่าคนตัวเล็กเสียใจเพียงใด กับการที่ผู้เป็นสามีพยายามผลักไสตนให้ไปคบกับคนอื่นโดยที่ไม่เต็มใจเลยแม้แต่น้อย
“ ครับ ผมเข้าใจครับ ”
.
.
.
“ อ้าว!!!! วันนี้ไม่ไปเที่ยวที่ไหนกันหรือ ”
“ ไม่ครับ พรุ่งนี้มีเทสต์ย่อย ผมขอตัวก่อนนะครับคุณ ”
“ อื้ม…. ”
“ เดี๋ยวนี้พูดน้อยแฮะ ….โกรธอะไรเรารึเปล่าเนี่ย ” ฮีชอลคิด
.
.
.
“ แกก็รู้นี่ซองมิน หมอนั่นมันรักฮยอกแจจะตาย ยังไปยุให้มันคบกันอีก ”
“ แต่คยูมันเคะนะเฟ่ย ”
“ เรื่องนี้แกมั่นใจได้ไงว่ามันเคะ ”
“ ทงเฮ เป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้ว ยังไม่รู้อีกรึไง ”
“ ไม่รู้ล่ะ ฉันรู้แค่ว่าคยูฮยอนมันรักฮยอกแจ ถึงมันจะเหมือนเคะหรือเมะยังไงก็ตามแต่ ถ้ามันใกล้กันมากๆ เกิดสปาร์คขึ้นมาว่าไงวะ ฮยอกมันแต่งงานแล้ว ”
“ ก็แล้วไง นั่นเป็นความต้องการของสามีที่รักของมันนี่ เราน่ะ อยู่ห่างๆก็พอ อีกอย่าง ถ้ามันสองคนจะรักกันขึ้นมาจริงๆก็ดีไม่ใช่รึไง ฉันมั่นใจว่าคยูฮยอนมันดูแลฮยอกแจได้เป็นอย่างดีแน่ ”
“ เรื่องนี้ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย เพียงแต่….. ”
“ หยุดเพียงแต่ เพียงแต่ เพียงแต่ ได้แล้ว เอาเป็นว่า เอาใจช่วยสองคนนั้นให้รักกันขึ้นมาจริงๆดีกว่า ”
“ เอางั้นก็เอา…. ”
บทสนทนาของซองมินและทงเฮเงียบลงไป หลังจากทั้งสองเดินออกจากห้องน้ำ โดยหารู้ไม่ว่ามีใครบางคนได้ยินคำพูดเหล่านั้นได้อย่างชัดเจน พร้อมกับคำถามที่ผุดขึ้นมาอย่างมากมาย
“ หมอนั่นมันเคะจริงๆด้วย แต่ว่า มันรักฮยอกแจด้วย แล้ว…..แล้วจะรักยังไง อะไรเนี่ย คนพวกนี้มันเพี้ยนอะไรนักหนา หรือว่า คยูฮยอนจะเคะแล้วให้ฮยอกแจเมะ ไม่มีทาง!!!! อย่างฮยอกแจน่ะยังไงก็เคะอยู่แล้ว หมอนั่นบอกเองว่ารักฉัน เฮ้ย!!! แต่ฉันเคะนะ หรือว่าฮยอกแจจะเมะจริงๆ โอ๊ย!!!!!!!!!!!! อะไรกันเนี่ย งงไปหมดแล้ว ”
.
.
.
“ นี่!!!! หายไปไหนมาตั้งสามสีวัน ไม่คิดจะกลับบ้านรึไง ”
“ ขอโทษครับรุ่นพี่ ช่วงนี้ผมต้องไปค้างบ้านเพื่อน พอดีต้องทำรายงานน่ะครับ ”
“ แล้วทำไมไม่โทรบอกฉันสักคำ ”
“ ผมโทรแล้ว แต่สายไม่ว่างเลย ”
“ ถึงอย่างนั้น นายก็ต้องพยายามโทรมาสิ ไม่ใช่ปล่อยให้ฉันรออย่างนี้ ”
“ ผมหายไป ทำไมรุ่นพี่ไม่โทรมาหาผมล่ะ….นั่นไม่ใช่เพราะรุ่นพี่ก็ดีใจที่ผมไม่กลับบ้านไม่ใช่รึไง ”
“ มันไม่ใช่อย่างนั้น นายเป็นภรรยา ก็ควรอยู่บ้านดูแลสามีนายหน่อยสิ ไม่ใช่เล่นหายไปนานๆแบบนี้ ”
“ รุ่นพี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ เพราะผมไม่ได้ไปค้างที่ไหน ผมไปค้างบ้านคยูมา ”
“ ฉันให้นายไปแยกหมอนั่นออกจากซีวอน ไม่ได้ให้เอาตัวเข้าแลก นายเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า ”
“ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ รุ่นพี่น่าจะดีใจไม่ใช่หรือครับ เพราะคยูฮยอนก็จะได้ออกจากทางรักของรุ่นพี่กับรุ่นพี่ซีวอนไง ”
“ น่ะ นั่นมันก็จริง แต่….. ”
“ ผมมาเอาของ เดี๋ยวคงต้องออกไปอีก ขอตัวก่อนนะครับ ”
.
.
.
“ เป็นไงวะฮีชอล พักนี้หน้าตาแปลกๆชอบกล ” เพื่อนร่วมคณะถามดาวคณะอย่างไม่กลัวโดนด่ากลับมา นั่นเพราะเขารู้ว่าจริงๆแล้วฮีชอลมีนิสัยเช่นไร
“ นั่นปากเรอะที่พูดน่ะ หน้าฉันออกจะผุดผ่อง ใสกิ๊กอย่างนี้ พูดออกมาได้ว่าแปลกๆ เดี๋ยวแม่ตบคว่ำ….ว่าแต่แปลกยังไง???? ”
“ หน้านายเหมือนพวกคนสงสัยอะไรบางอย่าง อยากจะถามแต่ก็ไม่กล้าประมาณนั้น ”
“ ไอ้เยซอง แม่นอย่างกับตาเห็น ” ฮีชอลแอบชมในความแม่นยำของเพื่อนหน้ากลม แต่ก็พยายามกลบเกลื่อนให้ถึงที่สุด
“ คนอย่างคิมฮีชอลมีหรือจะเก็บกด ถ้าฉันสงสัยอะไรฉันถามทุกอย่างไม่เก็บนิ่งไว้หรอก ”
“ ก็นั่นไง ฉันเลยบอกว่ามันแปลกๆ ”
“ อย่าคิดมากน่าซาลาเปา ฉันไม่เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวต้องเที่ยงนี้ต้องไปดักรอสุดที่รักสักหน่อย ไม่เห็นหน้าหลายวันแล้วคิดถึงจังเลย ”
“ นี่แกยังไม่เลิกบ้าชเวซีวอนอีกรึไงวะ ”
“ อย่ายุ่งน่า….. ” ถึงจะยังคงยิ้มแย้มกับเพื่อนได้ตามปกติ แต่อย่างที่เยซองพูด ช่วงนี้ตัวเขาเองยังคงเก็บเอาเรื่องที่ได้ยินในห้องน้ำมาคิดหลายต่อหลายตลบ จนทำให้รู้สึกแปลกๆเช่นกัน
“ รุ่นพี่อย่างนั้นเหรอ หมอนั่นเคยเรียกแต่ คุณครับๆ แล้วทำไมมาเรียกแบบนี้ ”
“ เคะ กับเมะ ตกลงฮยอกแจเมะใช่มั้ย ”
“ แล้วไอ้กะเหรี่ยงนั่นมันดันชอบไก่เผือกของฉัน งั้นก็แสดงว่าฉันส่งเนื้อเข้าปากเสือน่ะสิ เฮ้อ!!!! กลุ้มๆๆๆๆ ทำไมคนอย่างคิมฮีชอลต้องมากลุ้มเรื่องไม่เป็นเรื่องด้วยเนี่ย ”
»-(¯`v´¯)-»×º°”˜`”°º×`°.•°•.✿* ฉันนี่แหละ คิมฮีชอล `°.•°•.✿*׺°”˜`”°º× »-(¯`v´¯)-»
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น
“ คยู….ที่รักของนายมาแล้ว ” ฮยอกแจพยักหน้าไปทางชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามายังชั้นเรียน
“ เฮ้อ…..ทำไมมันต้องมาเรียนวิชาเดียวกันด้วยเนี่ย ” ร่างเพรียวหันไปมองตามที่ฮยอกแจบอกก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ เอาไงต่อล่ะ ” คนตัวเล็กกว่าถาม
“ ไม่ต้องไปสนใจ ”
“ ไม่สนไม่ได้แล้วล่ะ เดินตรงลิ่วมานี่เลย ”
“ เงียบเถอะน่า!!!!!”
“ นี่ชอบฉันจริงมั้ยเนี่ย ทำไมดุงี้ ”
“ เอาน่า …… ”
“ อยู่ต่อหน้าฉันไม่ยักกะทำตัวแบบนี้ พอรุ่นพี่เดินมาเท่านั้นแหละ ทำแมนเชียวนะคยู ” ร่างบางแอบคิดในใจ
“ อรุณสวัสดิ์จ้ะลูกแมวน้อย……..กัปตันชเวมาแล้ว ” ซีวอนทักทายเสียงใส
“ อรุณมาก…..ถึงบ้านนายไม่มีนาฬิกา แต่น่าจะลองมองพระอาทิตย์ดูซะบ้างนะ ว่านี่มันสายขนาดไหนแล้วน่ะ ”
“ ฉันไม่มีตาไว้มองอะไรแล้วล่ะ….. ”
“ ยะ อย่าเฟ่ย อย่าพูดคำนั้นออกมานะ ” คยูฮยอนหน้าสยองพร้อมคิดในใจ
“ เพราะตาของฉันมีไว้มองนายคนเดียวเท่านั้น ”
“ เชี่ย!!!!เอ้ย ซื้อหวยไม่ยักกะถูก เสี่ยวแบบนี้พูดออกมาได้ไงวะเนี่ย ”
“ เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ” ซีวอนถาม
“ ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ห้องก็ออกกว้างจะไปนั่งเรียนที่อื่นไม่ได้รึไง ”
“ นายพูดแบบเดิมทุกครั้งเลยนะ ” ร่างสูงยิ้มถาม
“ ในเมื่อรู้คำตอบแล้วยังจะหน้าหนาถามอยู่ได้ทุกครั้งสิน่า …..ตรงนี้มีคนนั่งแล้ว ”
“ ใครล่ะ ” ชายหนุ่มยักคิ้ว
“ ก็นี่ไง ฮยอกแจของฉันไง ” มือเรียวชี้ไปยังเก้าอี้ตัวข้างๆ
“ ก็แล้วไหนล่ะฮยอกแจของนาย ”
“ ตาถั่วรึไง ก็….กะ ก็ เฮ้ย!!!! ฮยอกหาย!!!!!! ” ร่างเพรียวตกใจไม่น้อยเมื่อหันไปอีกที เพื่อนรักก็หักเหลี่ยมโหดทิ้งหนุ่มน้อยหน้าตาดีไว้เพียงลำพังในดงราชสีห์ที่หื่นกระหายเช่นนี้ คยูฮยอนลุกค้นหาใต้โต๊ะ ทำให้ซีวอนอยากจะหลุดหัวเราะออกมา
“ เพื่อนนายเป็นคนนะ ไม่ใช่ปากกา หายไปแล้วจะได้หาใต้โต๊ะน่ะ ”
“ เรื่องของฉัน อย่างยุ่งได้มั้ย ”
“ เพราะเรื่องของนายไง ฉันถึงอยากยุ่ง….กลางวันนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะ ”
“ ฉันมีนัดแล้ว ”
“ กับเพื่อนนายน่ะเหรอ ”
“ ไม่ใช่เพื่อน ตอนนี้เลื่อนสถานะแล้ว ”
“ หืม???? ”
“ ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้ว ”
“ แฟนเหรอ??? ”
“ ใช่ดิ เพราะนายมา ฮยอกแจเลยงอนฉันหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้ คราวหน้าอย่าทำให้แฟนฉันเข้าใจผิดอีกล่ะ ”
“ ฮอยกแจงอนนายเหรอ???? ”
“ เออดิ เพราะนายนั่นแหละ ”
“ แล้วนั่นใครกัน เดินยิ้มเห็นเหงือกมาแต่ไกลน่ะ ” ซีวอนชำเลืองสายตาไปมองร่างบางที่กำลังเดินเข้ามา
“ หนะ ไหน????? ”
“ มาแล้วๆ ” ฮยอกแจเดินตัวลีบเข้ามาหาเพื่อนรัก
“ หายไปไหนมา ???? ”
“ โทษทีนะ ฉันไปเข้าห้องน้ำมาน่ะ ” ฮยอกแจยิ้มร่าหลังจากได้ไปปลดปล่อยเรือนแพของตนเป็นที่เรียบร้อย
“ ฉะ ฉันก็นึกว่านายงอนซะอีก ที่หมอนี่เข้ามาเกะกะเรื่องของเราน่ะ ” คยูฮยอนกระพริบตาปริบๆให้กับอีกคน แต่ดูเหมือนว่าฮยอกแจจะไม่เข้าใจความหมายที่สื่อมาให้
“ ไม่เลย ไม่งอนหรอก จะคุยอะไรกันก็ได้ ”
“ ฮยอกแจ!!!!! นายน่ะงอน งอนมากด้วย ” คยูฮยอนทั้งกระพริบตา ทั้งเบ้ปาก จนทำให้คนตัวเล็กเก็ทขึ้นมาบ้าง
“ อะ….ใช่ ฉันต้องงอน อ่า~ ฉันงอนนายด้วยแหละ งอนแล้วก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ ” ร่างบางยิ้มหน้าแหยๆ ถึงอย่างนั้นก็ทำให้เพื่อนรักของตนหายใจได้สะดวกขึ้น
“ นั่งลงสิที่รัก ฉันกำลังจะตามไปง้อนายพอดีเลย ”
“ อะ อื้อ…. ” เมื่อตั้งสติได้ ฮยอกแจก็ทำตามบทที่ได้มาทันที
“ อย่าโกรธนะ รุ่นพี่ซีวอนน่ะ เขาแค่หยอกเราเล่นๆ ไม่จริงจังอะไรหรอก ” คยูฮยอนโอบรอบเอวคนตัวเล็กกว่าให้นั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ๆตนทันที
“ จริงใช่มั้ยครับ รุ่นพี่แค่หยอกคยูเล่นใช่มั้ยครับ ” ฮยอกแจถามร่างสูงที่ยืนอยู่ใกล้กัน
“ ฉันต่างหากควรจะถามพวกนายว่ากำลังแกล้งอำอะไรฉันหรือเปล่า ” ซีวอนถามจริงจัง
“ ไม่นี่ พวกเราจะแกล้งอำนายทำไม ” ร่างโปร่งยิ้มรับพร้อมกระชับอ้อมกอดของตนให้แน่นขึ้นจนฮยอกแจต้องถลาเข้ามาชิดลำตัวของตนมากขึ้นเช่นกัน
“ นายคิดว่าฉันจะเชื่ออย่างนั้นหรือ??? ” คนตัวโตยังคงสงสัยไม่หาย
“ นายจะเรื่องมากอะไรนักหนา ก็คนเขารัก เขาเลยคบกันมันผิดนักรึไง ” คยูฮยอนละมือจากเอวบางๆของเพื่อนรักก่อนจะยืนเต็มความสูงของตนเพื่อเผชิญหน้ากับซีวอนอย่างขึงขัง
“ ไม่ผิดแต่ปกติ มันไม่ใช่อย่างนี้ กับฮยอกแจน่ะ มันเหมือนเพื่อนกันมากกว่าคนรัก ”
“ ก็เพราะว่าทำเหมือนเพื่อน นายเลยเข้าใจผิด พวกเราเลยตัดสินใจเปิดเผยเรื่องราวทุกอย่าง ต่อไปนี้เราจะไม่ปิดบังอะไรอีกต่อไปแล้ว นายฟังไว้ให้ดี แล้วก็เลิกมาตอแยกับฉันได้แล้วชเวซีวอน ฉันไม่มีวันคบกับนายแน่ ต่อให้ไม่มีใครเหลือบนโลกใบนี้ ฉันก็ไม่มีวันชายตาแลนายแน่นอน ” ร่างเพรียวระบายความในใจของตนออกมายาวเหยียด ความในใจที่ทำให้ฮยอกแจอึ้งเล็กน้อย ผิดกับคนฟังอีกคนที่ตอนนี้ใบหน้าคมหมองลงไปถนัดตา แต่เขาก็ยังไม่ปักใจเชื่อลงไปทั้งหมด เสียงทุ้มจึงเอ่ยขึ้นมา หวังเพื่อจะหาข้อพิสูจน์บางอย่าง
“ ทำให้ฉันเห็นสิว่านายสองคนเป็นแฟนกันจริงๆ ”
“ ได้ ถ้านายต้องการ ”
“ เห???? ทำเหรอ ทำอะไร ” ฮยอกแจที่ยืนนิ่งเงียบฟังคำต่อล้อต่อเถียงของคนทั้งสองอยู่เอ่ยขึ้นมาตะกุกตะกัก เมื่อได้ยินเพื่อนรักของตนพูดออกมาเช่นนั้น
“ ก็อย่างนี้ไงล่ะ ” พูดจบโน้มใบหน้าประทับริมฝีปากของตนลงบนริมฝีปากอุ่นของอีกคน ที่ตอนนี้ทำได้เพียงยืนตะลึงกับสิ่งที่คยูฮยอนได้ทำลงไป แม้จะไม่ใช่จูบลึกซึ้งแต่เพียงเท่านี้ก็ทำให้เรียกเสียงฮือฮาจากทุกคนในห้องที่หันมาสนใจ และจูบเพียงแผ่วเบานี้ก็สะเทือนเข้าไปถึงหัวใจของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆอย่างเจ็บลึก
“ อื้อออออออ ” ฮยอกแจดันร่างเพรียวออกไป ใบหน้าหวานสับสนกับคนตรงหน้า
“ เป็นไงเข้าใจดีแล้วใช่มั้ยครับรุ่นพี่ ” คยูฮยอนหันไปพูดกับชายหนุ่มที่ตอนนี้มีเพียงสีหน้าที่สลดลงอย่างเห็นได้ชัดกับดวงตาที่ต้องการจะค้นหาอะไรบางอย่าง ริมฝีปากหยักเหมือนต้องการจะถามอะไรตนออกมาแต่ก็ยังคงนิ่งเฉยก่อนจะเดินจากไปอย่างเงียบๆ
ฮยอกแจมองตามหลังรุ่นพี่แล้วหันมามองเพื่อนรักของตนซึ่งตอนนี้ก็ทำหน้าตาไม่ต่างอะไรจากตน เมื่อชายหนุ่มรุ่นพี่เดินจากไป คยูฮยอนก็ทิ้งตัวลงเก้าอี้เช่นเดิม ทั้งๆที่อยากจะด่าเพื่อนรักของตนสักฉาด แต่เพื่อนรักที่นั่งทำหน้าเศร้าเช่นนั้นก็ทำให้ฮยอกแจพูดอะไรไม่ออกเช่นกัน
“ ขอโทษนะฮยอกแจ ” คยูฮยอนเอ่ย
“ ไม่เป็นไร ” ร่างบางนั่งลงใกล้ๆกับเพื่อนรัก ก่อนจะตบมือลงบนไหล่ของคยูฮยอนเบาๆ
“ ทำไมตรงนี้ของฉัน….. ” ร่างโปร่งจับหน้าอกของตนเบาๆก่อนจะซุกหน้าลงบนโต๊ะของตน
“ ทั้งๆที่ใจฉันควรเต้นมากกว่านี้ไม่ใช่รึไง ในเมื่อฉันได้จูบกับคนที่ฉันรักแล้ว แต่ทำไมหน้าตาเศร้าๆของหมอนั่นมันทำให้ฉันเจ็บอย่างนี้นะ ”
»-(¯`v´¯)-»×º°”˜`”°º×`°.•°•.✿* ฉันนี่แหละ คิมฮีชอล `°.•°•.✿*׺°”˜`”°º× »-(¯`v´¯)-»
จากคำกล่าวที่ว่าปากคนยาวกว่าปากกาเป็นเรื่องที่จริงแท้แน่นอน เมื่อข่าวเรื่องคยูฮยอนจูบฮยอกแจในห้องเรียนกลายเป็นที่พูดถึงกันเป็นวงกว้างภายในรั้วมหา’ลัย
“ เฮ้ย!!!! มีงี้ด้วยเหรอ กล้าว่ะ หน้าตาดีรึเปล่าวะ ” นักศึกษาในคณะ Computer Data Analyst กำลังสนุกกับหัวข้อสนทนาเรื่องใหม่ที่กำลังเป็นที่โจษจันกันทั่วไป โดยที่มีฮีชอลนั่งฟังแบบผ่านๆ เพราะถ้าเรื่องไหนที่เขาไม่ใช่ตัวเอกแล้วล่ะก็ เขาก็ไม่อยากเก็บมาใส่ใจให้รกสมอง
“ น่ารักดิ มากด้วย ”
“ ชื่ออะไรวะ ”
“ โจวคยูฮยอนกับอีฮยอกแจ ”
“ อีฮยอกแจ อีฮยอกแจทำอะไร???? ” ทั้งๆที่ไม่คิดจะใส่ใจ แต่ชื่อของใครคนหนึ่งก็เรียกความสนใจจากคิมฮีชอลได้เป็นอย่างดี
“ อะ….อะไรของนาย ”
“ ก็อีฮยอกแจไง นายกำลังพูดถึงชื่อนี้อยู่ไม่ใช่รึไง ”
“ นี่นายไม่รู้เรื่องเลยรึไงวะฮีชอล ”
“ เรื่องอะไรรีบๆพูดมาสิ ”
“ ก็ที่ว่าสองคนนั่นจูบกันไง ”
“ สองคนนั้นน่ะสองคนไหน ”
“ อะไรของแกวะฮีชอล….ก็โจวคยูฮยอนกับอีกฮยอกแจ นักศึกษาบริหารปีสอง จูบกันอย่างดูดดื่มทั้งๆที่มีคนอยู่ในห้องตั้งเยอะแยะ ไม่อายฟ้าดิน แบบนี้มันน่าลองจริงๆน้องฮยอกแจ ”
ปัง!!!!!!! เสียงทุบโต๊ะอย่างดังทำให้คนเล่าสะดุ้งตกใจ ก่อนที่ต้นเสียงจะเดินกระวีกระวาดออกไปโดยไม่ทราบสาเหตุ
“ เฮ้ย!!!! ฮีชอล นั่นแกจะไปไหนวะ ”
“ หนอย บ้านช่องไม่ค่อยกลับ ปากก็บอกว่าไปทำรายงาน มันจะมากไปแล้วอีฮยอกแจ!!!! ” ฮีชอลเดินออกมาจากห้องด้วยความโมโห สองขาเร่งเดินให้ถึงตึกคณะบริหารอย่างเร็วที่สุด จนทำให้ไม่ทันได้ระวัง ไปเดินชนกับใครคนหนึ่งเข้าอย่างจัง
ตุ๊บ!!!!!
“ โทษที เป็นอะไรไปรึเปล่า ”
“ ชะ ชเวซีวอน ”
“ อื้ม ฉันเอง นายเป็นอะไรมั้ย ”
“ อ๊ะ!!! ไม่หรอก ไม่เป็นไร ”
“ นายจะรีบไปไหน ทำไมหน้าบึ้งอย่างกับโกรธใครมาร้อยปีเห็นจะได้ ”
“ โทษที พอดีฉันรีบน่ะ ” ฮีชอลตอบ
“ นายพอจะมีเวลาว่างมั้ย ขอฉันคุยด้วยหน่อยสิ ” ซีวอนถาม
“ ตอนนี้ฉันจะไปคณะบริหาร เอาไว้คุยวันหลังนะ ”
“ นายจะไปหาฮยอกแจหรือ???? ”
“ ใช่ เอ๊ย!!!! ไม่ใช่ ”
“ เรื่องนี้แหละที่ฉันจะคุยกับนาย ”
“ …… ”
………………………โปรดติดตามตอนต่อไป
แม่ยกฮยอกชวนคุย
หายไปนานเพราะช่วงนี้งานเข้ามากๆเลยค่ะ
ทั้งที่บอกไว้แล้วว่าจะเอามาลงเมื่อครบคอมเม้นที่82
ก็ไม่รักษาสัญญา ขอโทษด้วยนะคะ
เรื่องที่ผ่านๆมาไม่เคยขอคอมเม้นเลยค่ะ
แต่เรื่องนี้จะหน้าด้านขอ สักตอนละ 28 CinHyuk คอมเม้นท์
หวังว่าคงไม่มากเกินไปนะคะ
ที่ขอก็เพราะเรื่องอื่น คอมเม้นจะโดดเฉพาะตอนมีNC
บอกตามตรงว่ามันปวดใจค่ะ นั่นเพราะว่าคุณอ่านของเราอยู่
แต่คุณไม่มีน้ำใจให้เม้นเพียงน้อยนิดแก่เราเลย
คุณจะมาเฉพาะตอนมีฉาก….เท่านั้น ยอมรับว่าเสียใจค่ะ
เพราะฉะนั้น ต่อไปนี้จะส่งNC ให้กับเฉพาะคนที่เห็นกันประจำเท่านั้น
ใครจะว่าอะไรก็เชิญนะคะ
ว่าในนี้เลยค่ะ ไม่ต้องส่งเมล์ไป อย่ามาทำตัวเป็นหมาลอบกัดเลยดีกว่า
ส่วนคนที่เม้นให้บ่อยๆ ขอบคุณมากๆนะคะ
เม้นบรรทัดหรือสองบรรทัด หรือว่ายาวเป็นหน้า
คุณรู้ตัวมั้ยว่าเป็นกำลังใจที่ดีเยี่ยมให้คนแต่งมากเลยค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะ หวังว่าจะติดตามอ่านกันต่อไปนะคะ ^^
แล้วพบกันใหม่ตอนหน้า ไม่นานเกินรอค่ะ
ความคิดเห็น