คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนพิเศษ : อีกสิบห้านาทีเที่ยงคืน
ตอนพิเศษ : อีกสิบห้านาทีเที่ยงคืน
“ วอนอ่า ~ ข้าหิวแล้ว เมื่อไรเจ้าจะทำธุระเสร็จสักที ” จิ้งจอกหนุ่มกรอกเสียงไปยังคนรักด้วยอารมณ์หงุดหงิด
[ “ นายรอเราสักพักนะ อีกไม่นานเราก็คงถึงบ้านแล้วล่ะ” ]
“ ได้ ถ้าอีกหนึ่งชั่วโมงเจ้ายังไม่ถึงบ้าน ข้าจะออกไปหาหมอชางมิน ”
[ “ คยู นายอย่าเอาแต่ใจสิ นี่เราก็รีบจะแย่อยู่แล้วนะ ” ]
“ รีบมานะ ถ้ามาช้าข้าจะไม่กินเนื้อวัวแต่เปลี่ยนมากินเนื้อเจ้าแทน”
[“ ตกลงๆ เราจะรีบไปทันทีเลย ” ]
[ “ ซีวอนคะ รีบมาได้แล้วค่ะ กองพร้อมแล้ว” ]
[ “ อะ ครับๆๆๆๆ ” ]
“ นั่นเสียงใครน่ะ ”
[ “ ปะ เปล่า เสียงที่กองถ่ายน่ะ” ]
“ ทำไมเรียกซะสนิทอย่างนั้น ”
[ “ เรามันคนเฟรนด์ลี่ นายก็รู้” ]
“ อย่าให้จับได้นะว่าแอบมีกิ๊ก ”
[ “ เปล่าสักหน่อย ” ]
[ “ ซีวอนคะ เร็วสิคะ ไอวี่จะได้รีบถ่ายแล้วเราจะได้ไปต่อด้วยกัน” ]
“ นายจะไปต่อที่ไหนนะ ”
[ “ ปะ เปล่า แค่นี้นะ ผู้กำกับเรียกแล้ว ” ]
“ ซีวอน เจ้ารักข้าจริงๆใช่มั้ย ไม่ได้หลอกข้าเหมือนอย่างเก่าใช่มั้ย ” ร่างบางนั่งลงบนโซฟากว้าง ใบหน้าหวานบ่งบอกถึงความเศร้าที่แม้จะผ่านช่วงเวลาทุกข์และสุขกับคนรักมาได้สองปีกว่า แต่เขากับรู้สึกว่าไม่ได้รับความรักจากชายหนุ่มมากเท่าไร โดยเฉพาะวันนี้แทนที่ซีวอนจะอยู่กับตนแต่เขากลับเห็นงานสำคัญกว่า
คยูฮยอนแหงนมองดูนาฬิกาบนผนังที่เข็มสั้นผ่านเลขเก้ามาได้ห้านาทีก่อนที่มือเรียวจะหยิบหมอนขึ้นมากอดพร้อมก้มลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า
“ อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้วนะ…….”
“ ข้ารู้ว่าเจ้าต้องถ่ายหนัง แต่วันนี้มันไม่มีความหมายกับเจ้าเลยหรือไง ”
“ หมอชางมินส่งทั้งข้อความและของขวัญให้ข้าเป็นคนแรก ฮยอกแจกับยุนโฮก็ให้ของขวัญกับข้า ชิ้นใหญ่ซะด้วย คุณปู่กับคุณป้ายังจำวันเกิดข้าได้ มีแต่เจ้านี่แหละที่ชอบทำให้ข้าเสียใจอยู่เรื่อย ” จิ้งจอกหนุ่มบ่นพร้อมลุกขึ้นไปยังโต๊ะที่ถูกวางเรียงรายไปด้วยอาหารหลายอย่างที่เขาลงมือทำเอง ร่างบางนั่งอยู่ตรงนั้นครู่เดียวก่อนจะตัดสินใจเดินไปยังตู้เย็น ดวงตารีได้รูปมองไปยังขวดใบหนึ่งซึ่งเขาจำได้ดีกว่า ถ้าดื่มของเหลวในขวดนั้นจะทำให้เกิดอะไรขึ้นบ้าง
“ เจ้าคนกะล่อน ป่านนี้ยังไม่มาอีก ไอ้คนซื่อบื้อ ” คยูฮยอนบ่นด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ใบหน้าหวานแดงกล่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ก่อนที่จะได้ยินเสียงรถที่ไม่คุ้นเคยจอดอยู่ที่ทางเข้าหน้าบ้าน ขาเรียวรีบเดินออกไปดูยังดาดฟ้า ก้มมองลงมายังพื้นด้านล่างที่มีชายหนุ่มหญิงสาวกำลังสนทนากันอย่างออกรสชาติ
“ หึ…..เจ้ากล้ามากนะซีวอน ” ยังไม่ทันขาดคำพูด คยูฮยอนกระโดดลงจากดาดฟ้าชั้นสามของบ้านลงมาใกล้ๆกับที่รถจอดอยู่ก่อนจะเดินโซเซเข้าไปหาคนทั้งคู่
“ มาตั้งนาน ทำไมไม่รีบเข้าบ้านสักที ” ร่างบางเอ่ยเสียงเข้ม
“ เฮ้ย!!! คยูนายมาตอนไหนเนี่ย ดื่มมารึไง ทำไมกลิ่นเหล้าคลุ้งอย่างนี้ ”
“ ตอบคำถามข้ามาก่อน ”
“ สวัสดีค่ะ ….. พอดีรถซีวอนเสียไอวีเลยอาสาพามาส่งน่ะค่ะ ”
“ ขอบใจ มาส่งแล้วก็รีบกลับไปสักทีสิ ”
“ คยู อย่าพูดแบบนี้สิ ”
“ ทำไมล่ะ ก็ข้าอยากพูด มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ”
“ ยะ อย่าทะเลาะกันเพราะไอวี่เลยนะคะ ”
“ ไม่ได้ทะเลาะเพราะเจ้า ข้าหัวเสียเพราะหมอนี่ต่างหาก ”
“ คยู….. ”
“ เลิกเรียกสักที….นี่กี่โมงแล้ว ทำไมเพิ่งกลับ ”
“ เราทำงานนายก็รู้ ”
“ งาน งาน งาน เจ้าเห็นข้าสำคัญกว่างานใช่มั้ย ”
“ ไม่ใช่นะ…. ”
“ ไม่ใช่แล้วทำแบบนี้ทำไม ”
“ นี่คุณคะ ทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ”
“ ใช่ ข้าไม่มีเหตุผล แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะผู้ชายคนนี้…. ” ร่างบางชี้มือไปยังซีวอนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
“ ซีวอนคะ ไอวี่ว่าคุณไปนอนที่อื่นเถอะคะ เพื่อนคุณดูท่าจะไม่ไหวแล้วจริงๆ ”
“ ข้าไม่ใช่เพื่อน ข้าเป็นแฟนหมอนี่ ” คนตัวเล็กพูดออกไปโดยไม่สนสายตาของหญิงสาวที่ทำหน้างงอยู่ตรงหน้า
“ คยู!!!!!!!!!!!!! ”
“ จำไว้นะ ไม่ต้องมายุ่งกับหมอนี่อีก หมอนี่เป็นคนของเรา อีกอย่างหมอนี่ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนในโลกอีกแล้ว ”
“ คยู นายเมาแล้ว หยุดเถอะ ”
“ ถึงไม่เมา ข้าก็พูดแบบนี้กับเจ้า ถึงมีสติหรือไม่ข้าก็พูดว่ารักเจ้าได้เสมอ แต่เจ้าสิ สำหรับเจ้าข้าไม่มีความหมายอะไรเลย ” พูดจบก็รีบวิ่งหนีขึ้นห้องก่อนจะล้มตัวลงกับที่นอนกว้าง
“ วันเกิดข้า แต่เจ้ากับไปทำแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่น มันถูกต้องแล้วใช่มั้ย ” คยูฮยอนเอ่ยปากเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้อง
“ เราไปทำอะไรกับใครตอนไหนกับไอวี่ก็แค่เพื่อนเท่านั้น ” ร่างสูงยิ้มตอบคำถามและนั่นยิ่งเป็นการพัดอารมณ์หึงของจิ้งจอกหนุ่มให้ลุกโชน
“ เพื่อนกันเขาทำแบบนั้นหรือไง ”
“ นายไม่เชื่อใจเราเหรอ ” ซีวอนคว้าตัวคนรักมานั่งบนตักก่อนจะรวบแขนของอีกฝ่ายไว้แน่น เพราะคยูฮยอนทำท่าจะพลักเขาเต็มแรง
“ เจ้านั่นแหละ ที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุดในโลก ช่วงนี้เจ้าก็ไปไหนไม่ยอมบอกข้าบ่อยๆ จะให้ข้าคิดยังไงล่ะ ”
“ เราดีใจจังที่นายหึงเราแบบนี้ ”
“ ใครหึงเจ้ากัน คนอย่างเจ้าตายไปร้อยหนข้าก็ไม่สนหรอก ” ร่างบางหน้าง้ำ
“ นายรู้รึเปล่ายิ่งนายด่าเท่าไร เราก็มีความสุขเท่านั้น ”
“ เป็นบ้ารึไงชอบให้คนด่า ”
“ เรารักนายนะคยู ” มือหนาเอื้อมจับมือบางขึ้นมาวางทาบลงบนอกข้างซ้ายแขนแกร่งโอบรัดตัวคนรักเข้ามากอดแนบตัวพลางดึงมือข้างซ้ายขึ้นมาจุมพิตแล้วเลื่อนไปแตะที่ตรงขมับเบาๆ จนเจ้าตัวเล็กหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
“ คิดว่าจะเชื่อรึไง ”
“ ไม่เชื่อก็พิสูจน์สิ พิสูจน์ด้วยร่างกายของนาย ”
“ เจ้ามันคนหื่น บ้ากาม พูดแบบนี้คิดว่าข้าไม่กล้าล่ะสิ ” ร่างเล็กเปลี่ยนมาขยับคร่อมร่างกายกำยำของชายหนุ่มไว้ก่อนจะเปิดปากจูบอีกคนอย่างเนิบนาบแล้วเปลี่ยนเป็นเร่งเร้าเอาแต่ใจ อาศัยประสบการณ์ที่ชายหนุ่มเคยมอบให้เป็นบทเรียนตัวอย่าง ค่อยๆกลืนกินอีกฝ่ายทีละน้อยๆ จนกระทั่งต่ำลงมาถึงแผงอกแกร่งมือเล็กไล้วนบนกล้ามอกแผ่วเบาแล้วดึงสาบเสื้อออกจากตัวก่อนจะยืดตัวขึ้นจูบปากชายหนุ่มอย่างเร่าร้อนอีกหน
“ อืมมมมมมม” เสียงทุ้มครางครึมในลำคอเพราะอีกฝ่ายลงมือทำรักให้ด้วยปากเป็นครั้งแรก ลิ้นเล็กอุ่นร้อนไล้เลียไปตามช่วงความยาวแล้วขบเม้มเป็นบางจังหวะ แม้จะไม่ชำนาญแต่แรงดูดกลืนเข้าออกกับฟันขาวที่ครูดลงมาบนท่อนเนื้อร้อนระอุทำเอาชายหนุ่มนิ่วหน้าได้ไม่ยากนัก
“อึก..คะ ยู อื้มมมมมมม..พะ พอ..หยุดก่อน” มือกร้านฉุดรั้งให้คนตัวเล็กหยุดการกระทำลง เพราะความอดทนอดกลั้นที่มีกำลังใกล้จะพังครืนเต็มที
“ เจ้าไม่ชอบเหรอ???? ” ดวงตาหวานเชื่อมหยาดเยิ้มเงยสบตามอง ทุกกิริยาทุกการกระทำราวกับจะยั่วให้ซีวอนคลั่งตายเสียให้ได้ ร่างเล็กค่อยๆคืบคลานขึ้นมานั่งค่อมบนตักของชายหนุ่มอีกครั้ง ชายหนุ่มยกปลายนิ้วมือขึ้นไล้ที่พวงแก้มใสขึ้นสีแดง เรื่อยมาที่ริมฝีปากที่เพิ่งทำรักให้เมื่อครู่ก่อนจะทันได้อดใจชายหนุ่มก้มลงป้อนจูบอ่อนหวานเนินนาน บดคลึงขยี้ไปตามแรงอารมณ์ที่กำลังประทุในหัวอก
“ชอบที่สุดเลยแหละ..” เสียงกระซิบแผ่วเบาข้างหูทำเอาคยูฮยอนขนลุกซู่ มือใหญ่เลื่อนลงไปปลดเสื้อและกางเกงของคนตัวเล็กออกแล้วก้มจูบเม้มตรงหัวไหล่มนที่โผล่พ้นชายผ้า ซุกไซร้ลามไปตรงซอกคอหอมกรุ่น เพียงไม่นานร่างบอบบางเปล่าเปลือยขาวผ่องก็ปรากฏให้เห็นตรงหน้า
“รักข้ามั้ย..รักเหมือนที่เคยบอกไว้รึเปล่า” มือขาวยกขึ้นประกบแก้มสากพลางจ้องมองลงลึกในดวงคู่คมคู่นั้น
“รักสิ…..เรารักนายรักจนไม่เหลือที่ว่างในหัวใจไว้ให้ใครอีกแล้ว ”
“ ขะ ข้า ก็รักเจ้า ซะ ซีวอน อืมมมมมมมมมมม ข้าต้องการเจ้า ” สะโพกนุ่มยกขึ้นครอบครองความแข็งแกร่งของชายคนรักเอาไว้ แรงเสียดที่ตีรวนเข้ามาในช่องท้องที่ให้รู้สึกอึดอัดเสียวซ่านจับใจไปกับช่วงความยาวที่ร้อนระอุนั่น มือใหญ่แยกเนินเนื้อนุ่มด้านล่างให้แยกกว้างอ้ารับความรักของเขาเข้าไปจนสุดทาง
“ อื้อออออออออออออออออ ”
NC เด็กประถม ทิ้งเมล์ไว้นะจ๊ะเบ่บี๋
“อ๊ะ ซะ ซีวอน ขะ ข้า ไม่ไหวแล้ว อื้ออออออออออออ” คยูฮยอนสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกจับตัวให้ยกขึ้น ชายหนุ่มขยับกายถอดถอนส่วนปลายออกมาเป็นผลให้ของเหลวอุ่นร้อนไหลหนืดลงตามเรียวขา ทางรักสีสดเปรอะเปื้อนคราบรักมากมายจนชายหนุ่มต้องคว้ากระดาษทิษชูตรงหัวเตียงมาทำความสะอาดออกให้แล้วค่อยๆประคองร่างบางที่หอบจนตัวโยนลงบนเตียงก่อนที่คนตัวเล็กจะเข้าสู่ห้วงนิทราด้วยความอ่อนล้า
“ เหนื่อยล่ะสิ หลับสบายเลยนะ ที่ต้องไปทำงาน เพราะกลัวว่าถ้าวันนี้อยู่กับนายทั้งวัน เราก็จะอดใจไม่ไหว แล้วพรุ่งนี้ก็จะไม่มีเรี่ยวแรงไปทำงานน่ะสิ อีกอย่างที่มากับไอวี่เพราะอยากให้เธอเลือกของขวัญให้นายต่างหาก ”
“ จริงสิ …….. ” ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบกล่องใบเล็กในกระเป๋าเสื้อของตนก่อนจะนำจี้ข้างในมาสวมให้กับร่างบางพร้อมทั้งกดจูบลงบนขมับคนที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข สายตาคมมองไปยังนาฬิกาบนหัวเตียง ก่อนจะยิ้มที่มุมปากเบาๆ
“ อีกสิบห้านาทีเที่ยงคืน ยังทันอยู่สินะ เรารักนาย ……สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดคยูมิโฮของเรา ”
The End
NC เด็กประถมนะคะ
ทิ้งเมล์ไว้ แล้ววันศุกร์หน้าจะจัดส่งให้ค่ะ
ที่ให้ทิ้งไว้ข้ามอาทิตย์ เพราะที่อยู่ตอนนี้เน็ตมันเน่า
ศุกร์หน้าได้กลับบ้าน เน็ตแรงทันใจ
รออีกนิดนะคะ NCจะมาพร้อมคยูมิโฮตอนใหม่แน่นอน
ขอบคุณมากค่ะ
ปล.สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดหน้าหลุมของปลัดนะคะ
วันคล้ายวันเกิดปีนี้ขอให้ซีวอนจัดหนักๆ รักมากๆนะจ๊ะ
ความคิดเห็น