คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 ลาจาก? 55%
เมื่อนเรามีวามสุเวลามัะผ่านไปอย่ารวเร็ว
ยูฮยอนลับมาาออ่ายแ่เ้า ทันับีวอนที่ำลัะออไปมหาลัยอนเ้าพอี
“อ้าว
ยูฮยอนับมาแ่เ้าเลยนะ”ีวอนทัทายเพื่อน้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม แ่มัน่าเื่อนสิ้นี
“ที่่ายไม่มีปัหาเลยลับไ้ไว
ฮยอแเล่นนหรือเปล่าว่ะิถึะแย่อยู่แล้ว””ยูฮยอนถามหาแมวัวน้อยทันที
“ไม่นเลย
น่ารัี้อ้อนมาๆ ้วย” ีวอนเล่าถึฮยอแอย่ามีวามสุ พร้อมทั้หันไปเปิประูลับเ้าไปในห้อ แมวน้อยที่ไ้ยินเสียอยูฮยอนั้แ่ในห้อวิ่ปรี่มาหาเ้าอ้วยวามิถึ
“เมี้ยววววววว”
”เสียหวานร้ออ้อนุไร้ใบหน้าไปับอ้อมออเ้าอที่เป็นที่รั เรียวามอิาาีวอนที่อยาอุ้มฮยอแไว้ับอ้อมอนเียว
“ิถึันมั้ยฮยอแ”
อาบน้ำหอมเียวนะอบใีวอนมานะทีู่แล
ฮยอแเป็นอย่าี”ยูฮยอนอบใีวอนที่่วยูแลฮยอแทั้ที่ีวอนไม่เยเลี้ยสัว์มา่อน
“ไม่เป็นไร
ันเอ็หลุมรัฮยอแะแล้วว่ะ ว่าๆ อไปเล่นับ ฮยอแบ้านะ””ีวอนเลื่อนมือไปเาาฮยอแที่หันมามอน
“ไ้เลย
มีแ่นมาหลรัฮยอแทั้นั้นเลย อมินเอ็อบเล่นับ ฮยอแ”
ยูฮยอนอุ้มฮยอแึ้นมาูบเบาอย่ารัใร่ ฮยอแร้ออบเสียหวาน เรียวามอิาาีวอนที่ยืนู
ร่าสูอยาะเ้าไปึแมวน้อยออาอ้อมออยูฮยอนริๆ
“อ๊ะ
ัน้อไปมหาลัยแล้วพอีมีานที่้อส่ไป่อนนะ” ีวอนยนาฬิา้อมือึ้นมาู่อนะหันไปปิประูห้อหันมาบอลายูฮยอนที่ยืมมออยู่
“ไปเถอะไว้เอันที่มหาลัย””ยูฮยอนบอ
“ไปแล้ว่อนนะฮยอแ” ีวอนไม่ลืมหันไปบอแมวน้อย ฮยอแร้ออบมอ้อไปยัร่าสูที่ำลัะเินลับาไป
“ลับห้อเราันนะฮยอแ”
ยูฮยอนอุ้มแมวน้อยึ้นมาบนไหล่ เปิประูห้อ้าๆ ที่อยู่ิห้ออีวอน ฮยอแะเ้ออมอนที่าไปอย่าอาวร์
ะไ้เอันอีมั้ยนะ
ีวอน”
่อ
วันนี้เป็นอีวันที่ีวิประำวันอีวอนลับมาเป็นเหมือนเิม
ใบหน้าที่มีรอยยิ้มลอเวลาเหมือนเมื่อสามวัน่อนับมาเร่เรียอีรั้
ิถึฮยอแั”เสียรำพึเบาๆ เิึ้นระหว่าทาที่ีวอนำลัเินรไปยัห้อพั
ร่าสูเินผ่านห้ออเพื่อนสนิทไม่วายหันลับไปมอประูอ ยูฮยอนอยาะเาะประูอเ้าไปหาฮยอแ แ่็รำานอมินเพื่อนัวแสบที่หวฮยอแไม่ยอมให้เาอุ้ม สุท้ายีวอน็ัสิ้นใเินลับเ้าห้อัวเอ
เฮ้อ
ทำมั้ยมันน่าเบื่ออย่านี้โว๊ย”เสียโวยวายปลปล่อยอารม์อีวอนั้อห้อนั่เล่น ร่าสูทรุายลับโฟาัวนุ่มลาห้อ
ีวอนเอนัวระแทลับหมอนบนโฟานุ่มที่ฮยอแอบนอนเล่น
สายามสะุับเส้นนเล็ๆ สีน้ำาลอฮยอแที่ิอยู่ที่หมอน
มือหนาเลื่อนไปลูบนเส้นน้อยเหมือนนอหัรัุ
ไม่ทันสัเสิ่มีีวิที่เลื่อนไหวอยู่ภายนอบานระรระเบียห้อ
เสียแมวร้อัเบาๆ
เ้ามาในโสประสาท ีวอนลุึ้นนั่สะบัหัวไปมา
นี่เราิถึฮยอแนหูฝาเลยเหรอเนี่ยะ”ีวอนบ่นับัวเอเบาๆ แ่เสียเาแรๆ ับระ็ัึ้นอีรั้พร้อมเสียแมวที่แสนะุ้นหู
ีวอนหันไปมอที่มาอเสีย
ใบหน้าที่เ็มไป้วยวามเบื่อหน่ายเปลี่ยนเป็นสใสร่าเริยิ้มว้าึ้นมาทันที
่อนที่ร่าสูะระโัวลอยไปเปิประูระที่ระเบียให้้นเหุอเสียเยื้อย่าเ้ามาในห้อ
“ฮยอแมาไ้ไ””น้ำเสียอีวอนื่นเ้นอย่าปิไม่มิ ฮยอแหันไปมอระเบียห้ออีรั้พร้อมระโึ้นไปนอนท่าสวยอยู่บนโฟาัวโปร
“ “เ่ัเลย ่อไปฮยอแ็มาหาันไ้ทุวันแล้วล่ะสิ””ีวอนโฮถลาึ้นไปนั่บนโฟาอุ้มแมวัวน้อยึ้นมาอพลาฝัมูลไปบนนนุ่มๆ อแมวน้อย
“ เมี้ยว”เสียหวานร้ออบพลาุหน้าลับออร่าสูเรียรอยยิ้มว้าาีวอน หัวใที่ำลัะหยุเ้นเพราะวามเบื่อหน่าย้ำาลับื่นึ้นมาเ้นรัวอีรั้
“ ันรันายที่สุเลยฮยอแ ีวอนูบเบาๆ ไปยัมูสีมพูสวย
“ “เมี้ยว””เสียร้ออฮยอแร้ออบเสียหวานใสว่ารั้ใๆ
“นี่นาย็รัันใ่ไหมฮยอแ
ันอยาไ้ยินนายบอรัันริๆ ฮยอแรีบลายเป็นนแล้วมาบอรัันนะ”
“ “ันะรอให้นายบอรัันืนนี้นะฮยอแ” ีวอนระิบบอับแมวน้อยในอ้อมอ
“ “เมี้ยว””แมวน้อยร้ออบอย่าที่ยาะบอับีวอนว่า ฮยอแ็รัีวอนนะ
อนลาืนฮยอแที่ลับไปหายูฮยอนที่ห้อ็ระโลับมาหาีวอนที่มายืนรอรับที่ระเบีย
“ “ไปนานัฮยอแันมารอั้นานนะ””ีวอนที่มายืนรอฮยอแั้แ่ฟ้าเริ่มมืบ่นอย่าน้อยใที่ฮยอแลับไปหายูฮยอนนาน
“ “เมี้ยว”ฮยอแร้อพร้อมทำท่านอนเหมือนลับบอให้ีวอนรู้ว่าที่มาหา้าเพราะรอให้ยูฮยอนเ้านอน่อน
“ “โอเๆ นายรอให้ยูฮยอนเ้านอน่อนใ่ไหม
ันอยาให้ฮยอแมาอยู่ับันลอั””ีวอนอุ้มแมวน้อยพร้อมพาเินเ้าห้อนอน
“ “รู้ไหมฮยอแเวลาที่นายไม่อยู่ันิถึนายมาเลย”ีวอนวาแมวน้อยลบนเียพร้อมทิ้ัวลนอน้าๆ แมวน้อย ฮยอแนั่มอร่าสูที่นอนลพลาเินึ้นไปนอนลบนออีวอน
“ “นาย็ิถึันใ่ไหมฮยอแ” ”ีวอนมอแมวน้อยที่นอนพลาถูหน้าลับออน
“ “เมี้ยว”ฮยอแร้ออบพลาบหน้าลับใบหน้ามอีวอน
“ืนนี้ฮยอแ้อบอรัันนะ””ีวอนลูบหัวฮยอแเรียเสียร้อหวานาฮยอแไ้อีรั้
เอามาลูว่ายัมีใรามอ่านเรื่อนี้อยู่หรือป่าว
ถ้ายัมีนอ่าน็ะเอามาล่อนบ
ความคิดเห็น