คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 แมว? คน?
แมว? น?
“อ๊านายเป็นใร เ้ามาในห้อันไ้ไ” เสียโวยวายัปลุให้ร่าเปลือยเปล่าผิวาวนวล่อยๆ ลืมาึ้น
“นัยน์าสีน้ำาล้อนึ้นสบาร่าสูที่ยัยืนอ้าปา้าี้มือมาที่น ร่าบาหัวเราะำับท่าทาที่ร่าสูเป็น
“ยัะหัวเราะอี ฮยอแหายไปไหนนายเอาฮยอแไปไว้ไหน เมี้ยวๆ ฮยอแๆ” ีวอนเรียหาแมวน้อยหันมอหาทั่วห้อนั่เล่น
ร่าบาที่นั่อยู่บนโฟาถอนหายใออมาเสียั ลุึ้นมานั่้าๆ เผยให้เห็นิ่ไสีมพูหวานและแนาย้านหน้าที่สวยนนที่ำลัลั่ะั้อมอา้า
“็อยู่นี่ไ” เสียพูออมา่าหวานหูนไม่น่าเื่อว่านที่พูะเป็นผู้าย ีวอน ระพริบาปริบๆ มอไปยันแปลหน้าที่สวยนเาไม่สามารถเอ่ยำพูอะไรออมาไ้
“เรานี่แหละฮยอแ เลิหาเสียที” ร่าบาอบพลาหัวเราะิัมือเนียนสวยยึ้นปิปาัวเอ
“นะ...นายะบ้าหรือไ ฮยอแเป็นแมว แมวสีน้ำาลัวเท่านี้”ีวอนทำท่าประอบรูปร่าอแมวน้อย
“็เราไฮยอแเื่อเถอะ”ฮยอแอบพลาเลื่อนัวลมานั่ที่พื้น ผิวาวเนียนสวยทำเอาร่าสูลืนน้ำลายอึให่
“แล้วทำมั้ยถึไ้ลายเป็นนไ้ละ”ีวอนพยายามืนสิ ยับ้าวเ้าไปหาร่าบา
“ไม่รู้เหมือนันเป็นมานานแล้วแ่ยูฮยอนไม่รู้หรอ เราลายร่าเป็นนไ้แ่สามั่วโมเท่านั้นแหละ” ฮยอแอบเสียเรียบเหมือนเป็นเรื่อธรรมา
“สุยอเลย น่าเอาไปออทีวีะัน่าู”ีวอนถลามานั่้าๆ ร่าบา ฮยอแหันไป้อนร่าสู
“น่าเลีย ถ้านายเอาเราไปออทีวีเราะ่วนหน้านายให้เละเลยอยู และเรา็ไม่ลายร่า่อหน้านหรอเอะ”ฮยอแ้อนสะบันหน้าเมินไปอีทา ีวอนหัวเราะับวามน่ารัอร่าบา
“ันพูเล่นว่าแ่...นายะไม่อะไรใส่หน่อยเหรอ” ีวอนใ้สายาโลมเลียไปทั่วร่าบาสำรววามสวยอร่าบา
“แล้วทีนายยัใส่ผ้าเ็ัวผืนเียวเลย อีอย่าเราเป็นแมวไม่เป็นหรอ นายะนอนแล้วไม่ใ่เหรอมาเรา่วยเ็หัวให้” ฮยอแึผ้าพื้นเล็ามือีวอน ร่าบาเยิบเ้าิ้านหลัอีวอนพลาเ็ผมที่เปียื้นอย่าเบามือ
ีวอนนั่สัอารม์อีรั้ ผิวอฮยอแที่นุ่มลื่นแนบอยู่หลัอนำลัะปลุน้อายอนึ้นมา
“อ่ะเรียบร้อยแล้ว” ีวอนวาผ้าสีาวพาอีวอนพร้อมทั้เลื่อนัวลับมานั่้าๆ
“เป็นอะไรไปีวอน ทำมั้ยเียบไป”เสียหวานถามึ้น้วยวามเป็นห่ว ฮยอแยื่นหน้าเ้าใล้ีวอน้มมวามแปลประหลาแบบที่แมวอบทำ มือบายึ้นไปวาบนหน้าผาร่าสู
“ัว็ไม่ร้อนหนิ”ฮยอแยัเื้อยแ้วถามถึวามเียบับอีน ีวอนไ้แ่พยายามปปิวาม้อารที่ำลัพุ่สูาารเ้ามาลอเลียอฮยอแ
“เอ่อ...ฮยอแ...นาย่วยยับออไปหน่อยไ้มั้ย” ีวอนัสินใบอออมาในที่สุ...ฮยอแเอียหน้าไม่เ้าใในำพูอีวอน
“ทำมั้ยแหละเราัวเหม็นเหรอ” ฮยอแ้มลมร่าายที่เปลือยเปล่าอัวเอ
ีวอนที่มอามฮยอแที่้มมัวเอถึลับใเ้นแรพยายามลั้นใสะบัหน้า
“ปะ...เปล่าฮยอแไม่ไ้ัวเหม็น...แ่ว่า...นายหอม...แล้ว็...สวยมาๆ...เห็นแล้วันทนไม่ไหว” ีวอนอบฮยอแไปหน้า็แไป
“ทนอะไรไม่ไหว” ำถามอันใสื่อทำให้ีวอนถอนหายใออมาแรๆ พลาลุึ้นเินลับห้อนอนเพื่อหาเสื้อผ้าใส่
ฮยอแรีบลุึ้นเินามีวอนไปิๆ มือนุ่มว้าแนอีวอนเอาไว้เมื่อีวอนไม่ยอมอบำถาม
“ีวอนนายไม่อบเราเหรอ นายไม่อยาให้รึ่นรึ่แมวแบบเราอยู่้วยใ่มั้ย” เสียหวานสั่นเรือนีวอนหยุรื้อหาเสื้อใส่ ีวอนหันมาสบาับนัยน์าที่มีน้ำใสลอหน่วย
“ไม่ใ่อย่านั้น...็แ่...ฮยอแสวย...สวยมาๆ สวยนัน้อาร...ฮยอแอาะไม่เ้าใวาม้อารอนหรอ ไม่้อร้อไห้นะ” ีวอนึฮยอแเ้ามาอปลอบ มือหนาพยายามลูบไล้เส้นผมสีน้ำาลเ้มที่นุ่มสวย
“วาม้อารอนืออะไรล่ะ” ฮยอแถามอู้อีุ้หน้าอยู่ับอเปลือยเปล่าอีวอน้วยวามใสื่อ แ่แล้วร่าบา็รู้สึถึารสั่นไหวุนันอยู่ที่หน้าท้ออน ฮยอแผละออมามอีวอนทั่วทั้ัว
่อ
“นายิสัเหรอีวอน” ำถามอฮยอแเรียเสียหัวเราะเื่อนๆ าีวอนไ้ไม่น้อย ีวอนึฮยอแเ้ามาอพร้อมทัู้บเบาๆ ที่หน้าผามน
“นเาไม่ใ้ำว่าิสัหรอนะฮยอแ นมีวาม้อารลอเวลา เหมือนันนี่ไ ถ้าเอนสวยๆ ถูใ็มีอารม์แบบนี้แหละ”ีวอนอธิบายให้ร่าบาในอ้อมอเ้าใ ฮยอแพยัหน้าหึๆ เ้าใึ้นมานิหน่อย
“แ่เราเป็นัวผู้”ฮยอแแย้ เรียเสียหัวเราะาีวอนอีรั้
“แ่ฮยอแสวยว่านที่เป็นผู้หินะ”ำพูอีวอนทำให้ใวน้อยระุวาบ ใบหน้าหวานับสีเลือ >///<
“ถ้าีวอน...เอ่อ...อยาไ้เรา...เรา็ไม่ว่าอะไรหรอ” ฮยอแพูออมาเสียะุะั้วยวามอายแ่ในสายาอีวอนมัน่ายั่วยวน (ะน่ารัไปไหน)
“ฮยอแพูรินะ” ีวอนอร่านุ่มนิ่มแน่นึ้น ฮยอแพยัหน้ารับ (>///<) ีวอนยิ้มว้า้อนอุ้มฮยอแัวลอยพาเินไปยัเียให่ลาห้อนอน
“อบในะที่เ้าใัน ฮยอแน่ารัที่สุเลยรู้มั้ย” ีวอนวาฮยอแลบนเียอย่าอ่อนโยน ร่าสูามึ้นไปร่อมทับพร้อมทัู้บลไปยัแ้มใส
ัไม่ลที่นี่
ไปที่หน้าเพอเฟส
ีวอนล้มัวลอร่าบา้าใ้ไว้อย่ารัใร่ สอร่านอนอประสานเป็นหนึ่ ลมหายใหอบถี่อสอร่าเ้าู่ไปับเสียเ้นอหัวใ
“รู้สึีมั้ย”ีวอนถามฮยอแเมื่อร่าายลับมาเป็นปิ ฮยอแพยัหน้า้าๆ รอยยิ้มหวานอออ้อนปราึ้นทำให้ใบหน้าหวานยิ่สวยและน่ารัึ้นไปอี
“ี...แ่เ็บนิหน่อย” ฮยอแอบพลาถูหน้านิ่มไปับบ่าอีวอน
ีวอนมอมอารระทำอันแสนน่ารัอย่าสุใ
“นอนันเถอะพรุ่นี้ันมีเรียนอนเ้า” ีวอนพลิัวถอนแนายออ ฮยอแสะุ้เผลอปล่อยเสียราหวาน ฮยอแุัวเอลับออีวอน
“เราอบลิ่นอีวอนั” มูเล็สูมลิ่นวามเป็นายาีวอน่อนะปิเปลือาล้าๆ ีวอนูบไปยัหน้าผามน
“ัน็อบลิ่นนายเหมือนันฮยอแ” พร้อมระับอ้อมอให้แน่นึ้น่อยๆ หลับาเ้าสู่ห้วนิทราไปพร้อมัน
100%
ความคิดเห็น