คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My Boss 01
เวบริษัทให่ที่ั้อยู่ใลาเมือึสูที่โเ่น้วยีรูปแบบที่โเ่น เ้าอบริษัทที่นับเป็นนัธุริรุ่นใหม่ที่หน้าับามอใระเื่อว่าผมะไ้เป็นเลาให้ับ เว ีวอน
ผม ลี ฮยอแ ผมพึ่เรียนบไ้ปีเียวยัไม่เยไ้ทำานที่ไหนมา่อน ไม่ใ่ผมไม่หาานแ่ทุที่ที่ผมไปสมัรไม่มีที่ไหนเรียผมไปทำานเลย นผมไ้เอับรุ่นพี่สมัยเรียนมหาลัย พี่ิบอมแนะนำให้ผมลอมาสมัรที่บริษัทนี้เพราะำลัานแล้วยัรับสายที่ผมเรียนมาใ่ฮะผมเรียนบเลา แุ่อย่าเ้าใผิว่าพี่ิบอมเรียนมาเหมือนผมนะ เพราะมันไม่ใ่ พี่ิบอมเรียนอมพิวเอร์พู่ายๆ ็ือพี่แเป็นโปรแรมเมอร์ ผมับพี่ิบอมเป็นัวแทนอะทำานให้มหาลัยเลยไ้รู้ััน
วันนี้เป็นวันแรที่ผมะเริ่มาน่วยเป็นำลัใให้ผม้วยนะ ผมนั่มอานที่ว่าไว้เ็มโ๊ะอย่าๆ ผมพึ่เริ่มานวันแรเอนะเ้าใอะไรผิไปรึป่าวทำไมานถึไ้เยอะนานี้แล้วผมะเริ่มารไหน่อนละ เลานเ่า็ออไปแล้วไม่มีนสอนานผม้วยสิ
สสัยไมว่าทำไมเลานเ่าถึออไปโยไม่ไ้สอนานให้นมาทำ่อเพราะ?เพราะุเธอไปยั่วยวนท่านประธานหวัะับ็เลยเ้ออไป ไม่ใ่ว่านนี้เป็นนแรนะแ่เป็นนที่สี่แล้ว
ผมมอนาฬิาที่้อมือใล้เวลาที่ท่านประธานสุหล่อะเ้ามาแล้ว้วย ผมรู้ไ้ยัไนะเหรอว่าท่านประธานะเ้ามาอนไหน ผม้อบอว่าออบุรุ่นพี่ิบอมที่บอเล่าให้ฟั พอผมบอลับพี่ิบอมว่าผมไ้านพี่แพาผมไปเลี้ยอย่าับพี่แไ้านเอแถม้วย้อมูลที่อัแน่นอย่าับพี่แมานั่อยู่หน้าห้อท่านประธาน ทั้เหุผลที่ว่าทำไมเลาทั้สี่ถึไ้โนเ้ออาที่ทำาน ท่านประธานะเ้าานเวลาไหน ไปนออนไหนอะไรบาพี่ิบอมรู้หม นผมสสัยทำไหมพี่แไม่สมัรเป็นเลาะเอ
ออไปนอเรื่ออีแล้วเอาเป็นว่าผม้อสู้ับานที่ออยู่รหน้าสู้ๆ ลี ฮยอแ ผมเริ่มหยิบแฟ้มานออมาอ่านราวๆ แฟ้มไหนที่้อให้ท่านประธานเ็นผม็แยออมาวาไว้ทาวา เรียมยเ้าห้อไปให้ท่านประธานเ็นระหว่าที่ผมนั่อ่านานแยออาอ ร่าสูอใรบาน็มายืนอยู่รหน้าโ๊ะทำานอผม ผมเยหน้าาานที่อ่านมอนที่มาใหม่่อนที่ผมะใลุทำวามเารพ
“สวัสีรับท่านประธาน” ผมล่าวสวัสีร่าสูที่ยืนมอผม
“ลี ฮยอแสินะ” เสียทุมถามลับมา
“รับ ผมลี ฮยอแ” ผมอบลับ ท่านประธานพยัหน้ารับ่อนที่มอ้อผมั้แ่หัวลไปนทีุ่รู้ว่าอะไร่อนะให้ผมเอาานามเ้าไปในห้อ
านรึ่วันแรอผมผ่านไปอย่ารวเร็วเพราะท่านประธานสุหล่อ่วยอธิบายานให้ผมอย่าละเอีย ไม่น่าเื่อว่าประธานอย่า เว ีวอนะ่วยอธิบายานให้เลาอย่าผม
“ฮยอแไปิน้าวัน” ส่เสียนำมา่อนัวไม่ใ่ใรอื่นแน่นอน พี่ิบอมนั้นเอ
“พี่ะพาฮยอไปเลี้ยอีใ่ไหม” ผมเยหน้ามอพี่ิบอมที่ยืนส่ยิ้มพร้อมส่ำปั่นที่ไม่น้อยลบนหัว
“โอ๊ย พี่ิบอมแ่นี่้อลไม้ลมือับน้อ”
“็แไ้ืบะเอาศอ พี่พึ่ะเลี้ยแไป”
“ฮยอล้อเล่น็ไม่ไ้”
“ไปิน้าวัน เที่ยว่าแล้ว”
“แ่บอสยัไม่ออไปเลยนะพี่ ะให้ฮยอออไป่อนไ้ไ”
“บอส บอสไหนอแ”
“อ้าว ็ท่านประธานีวอนสิพี่ถามแปลๆ” ผมมอหน้าพี่ิบอมๆ ทำไมารที่ผมเรียท่านประธานว่าบอสมันแปลรไหน ็ท่านประธานให้ผมเรียว่าบอสอนแรผม็ไม่เ้าใ เพราะอนที่ผมมาสมัรานผม็ไ้ยินพนัานทุนเรียว่าท่านประธานันทุน แ่ท่านประธานีวอนับบอับผมว่ามันยาวเินไปให้ผมเรียว่าบอส็พอ
“ฮยอแแไปทำอะไรให้ท่านประธาน...”
“ฮยอแ” พี่ิบอมถามยัไม่ทันบเสียบอสผม็ัึ้น บอสเรียผมนะแ่สายามอไปทาพี่ิบอมที่ยืนอยู่้าผม
“บอสมีานอะไรให้ผมทำอีรึเปล่ารับ”ผมถามึ้นทำลายวามเียบที่ึ้นระหว่าเราสามน
“หัวหน้าฝ่ายไอ ที มาที่นี่มีอะไรหรือป่าว”แทนที่ะอบำถามผม บอสับหันไปถามอีน แ่เี๋ยว่อนนะ ใร หัวหน้าฝ่ายไอที
หันมอ้าย็ไม่มีใร ้าหน้า็บอส ้าวา็พี่ิบอม
“พอีผมมาวนรุ่นน้อไปทาน้าว ไม่ไ้มาเรื่อานหรอรับท่านประธาน” พี่ิบอมพูออไปเรียวามใให้ผมมาึ้นไปอี
พี่เรามันเป็นถึหัวหน้าฝ่ายไอ ที เลยเหรอเนี่ย ผมหันไปมอพี่ิบอมาโ
ไอเรา็นึว่าเป็นแ่พนัานธรรมา นี่พี่แเล่นเป็นระับหัวหน้า
ระหว่าที่ผมำลัับีวิว่าลผมมีรุ่นพี่เป็นนให่นโ บอสรูปหล่อ็เล่น้อาับรุ่นพี่ผมไป นผมั้สิับมาไ้็เลยทำลายวามเียบอีรั้
“บอสเรียผมมีานให้ผมทำรึรับ”
“ไม่มีานหรอ แ่ันะบอว่าอนบ่ายันะไม่เ้ามามีอะไรให้โทรเ้ามือถือ”
“ไ้รับ มีาน่วนอะไรผมะโทรแ้”ผมอบรับออไป แ่บอสผมยัหันับไปเล่น้อาับพี่ิบอมอี
ผมึเสื้อพี่ิบอมที่อยู่้าๆ ัน ให้พี่แหันมามอผมไม่ใ่เล่น้อาับบอส
“ถ้าั้นผมอัวเลาท่านประธานไปทานอาหารลาวัน่อน็แล้วันนะรับ นี่็เที่ยว่าไปแล้ว” พี่ิบอมหันมามอผม่อนที่ะหันไปบอบอสที่ยัยืนหน้านิ่มอผมับพี่ิบอม
“ไปเถอะ” บอสผมอบสั่นไ้ใมา แถมพยัหน้าไล่ส่อี
“ฮยอแเรานี่สุยอไปเลย” หลัาที่ออาที่ทำานไปหาร้านอาหารินัน นี่เป็นำพูแรที่พี่ิบอมผมพูับผม ไม่ใ่เอาแ่บ่นพึมพำอะไร็ไม่รู้มาลอทา
“เป็นไรมาไมพี่ ฮยอสุยออะไร” ริๆ ีวิผม พี่มันเป็นมานะผมว่าอยู่ีๆ ็มาว่าผมสุยอ ผมไปทำอะไรให้
“สุยอ็รที่มาทำานแ่รึ่วันแร ็ไ้เรียท่านประธานีวอนว่าบอสแถมยัไ้เบอร์โทริ่อมาอี”พี่ิบอมมันใส่ผมเป็นุ ผมไ้แ่ทำหน้าใส่พี่มัน
“มันแปลมาเลยเหรอ ็ฮยอเป็นเลาที่เรียว่าบอส ็บอสบอให้เรียส่วนเบอร์โทรบอส็บอว่าเพื่อ้อไปิ่อาน้านอ”ผม็บอให้ไอพี่ิบอมมันเ้าใ
“แปล แล้ว็มา้วย” พี่มันยัไม่เลิทำให้ผม
“เอา ว่ามามันแปลรไหนบา” ผม็อยารู้เหมือนัน
“้อที่หนึ่ พี่ทำานมาะสอปีแล้ว ไม่เยมีใรในบริษัทที่ท่านประธานอนุาให้เรียว่าบอสมา่อน”
พี่ิบอมมันเล่นมาเป็น้อๆ แ่บ้อแรผม็ทำาโใส่พี่มันแล้ว
“้อมีารอนุาเลยเหรอ แ่เรียว่าบอสนะไม่ใ่เรียอะไรที่มันไม่ี”ผมถามพี่ิบอม ผมบอรๆ ับีวิไ้อี
“็มีนะถ้าพี่ำไม่ผิ็แม่เลานที่สอมั่ ที่ล้าเรียท่านประธานว่าบอส พยายามทำัวว่าัวพิเศษว่านอื่นที่ไ้เรียท่านประธานว่าบอส”
พี่มันทำหน้านึวามหลั ่อนะหันมามอผมแล้ว่อประโยที่ทำให้ผมอึสนิท
“พอท่านประธานมาไ้ยินเท่านั้นแหละ อาวมาวารหน้าโ๊ะทำานภายในหนึ่นาทีเลย”
“แ่เรียว่าบอส็โนไล่ออ”ผมราออมาอย่าไม่อยาะเื่อ พี่ิบอมมันพยัยื่นยันในสิ่ที่บอผม
แล้วผมละ ไม่น่าที่พี่ิบอมมันถึว่าแปล บอสเล่นให้ผมเรียว่าบอสั้แ่ผมเรียท่านประธานไปสอรั้ไ้มั่อนที่บอสสอนานให้ผม
“้อที่สอนะฮยอ พี่อบอว่าพี่ไม่เยเห็นมา่อนเลยริๆ”
พี่ิบอมเรียสิผมให้ับมาสนใพี่มันอีรั้หลัาที่ผมอึา้อที่หนึ่ไปแล้ว
“อะไรพี่ว่าสิ”
“็ที่ท่านประธานเินออมาบอแว่าะไม่เ้ามาอนบ่ายไ”
“ไม่ๆๆ ้อนี้ฮยอว่าไม่แปล บอสอาำลัะออไปเลย พอเห็นฮยอเลยบอฮยอไว้็ไ้ บอสไม่ไ้ั้ใเินออมาบอหรอ”
“แล้วแเห็นบอสอแเินออมาไหม”
ไอพี่นี่มันพูให้ิมาอีแล้ว ็ใ่นะผมไปยืนรอลิฟ์็ไม่เห็นบอสเินออมาาห้อ
ผมพยัหน้าเห็น้วยที่พี่ิบอมผม พี่มันพูให้ผมิาม
“โทรศัพท์ที่โ๊ะ็มีโทรบอแ็ไ้ไม่เห็น้อเินออมา แล้วพี่็ะบอไว้นะว่าห้อประธานน่ะไม่ไ้เ้าันไป่ายๆ นะ”
ผม้อมอพี่ิบอม็ไอรประโยหลัที่ว่าไม่ไ้เ้าห้อประธาน่ายๆ
“เลาน่อนๆ ที่ออไปนะพี่บอเลยว่าไ้เ้าไปในห้อไม่เินสามรั้”
ที่พี่ิบอมบอทำให้ผมอึไปอีรอบนไ้ ะบ้าเหรอเป็นไปไ้ไ เลาแ่ละนที่ออไป็ทำานันไม่่ำว่าสามเือนะเ้าห้อบอสไม่เินสามรั้ไ้ไ
ความคิดเห็น