The Blood of Moonlight ราชันย์แห่งแสงจันทร์สีเลือด

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 Tears of devil samurai

                                                             8



     ณ ปราสาทเงา ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง ที่ซึ่งชินโซใช้เป็นที่รวมพลทั้งคนและปิศาจ เขากำลังเฉลิมฉลองกับชัยชนะพร้อมกับบรรดาลูกน้องที่รายล้อมเขาอยู่นับพัน เวลานั้นเองที่ซายะก้าวเข้าไปหาเขาด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง
"ชินโซ เจ้าพร้อมจะไปยมโลกแล้วรึยัง ? " ซายะกล่าวอย่างเยือกเย็น พร้อมชชี้ปลายดาบไปยังชินโซ ที่กำลังสำเริงสำราญกับนางบำเรอ โดยไม่รู้ร้อนรู้หนาว 
"เจ้าคิดว่า เจ้าจะทำอะไร นังคนทรยศ!!!" 
เพล้ง!!! ชินโซบีบแก้วในมือแตกเป็นเสี่ยงๆ และจับจ้องใบหน้าของซายะอย่างเกรี้ยวกราด
"..."
"จงตายไปซะ..." ชินโซสั่งให้ลูกน้องนับร้อยคนบุเข้าหาซายะ แต่ด้วยฝีมืออันเฉียบขาดทำให้เธอ
ลูกน้องของชินโซเริ่มหวาดกลัว เลือดที่ติดปลายดาบสาดกระเซนไปทั่วห้องโถง ใบหน้าที่ขาวสะอาด บัดนี้แต้มไปด้วยรอยเลือด สีหน้าของซายะดุดันมากยิ่งขึ้น แววตาของเธอมีแต่ความแค้นอยู่ภายใน 
"มัวซ่อนตัวอยู่หลังเศษสวะพวกนี้ ไม่สมเป็นเจ้าเลยนะ"
"อย่ามาทำปากดี นังคนทรยศ"
"เพราะเจ้ามันชั่วร้ายต่างหากล่ะ เจ้าขโมยดาบจักดิพรรดิ สังหารคนที่ไม่มีทางสู้อย่างบ้าเลือด...แค่หวังจะครอบครองทุกสิ่งบนโลกนี้ ผู้คนต้องตายเพราะความโลภของเจ้า"
"คนที่อ่อนแอ ก็ไม่สมควรมีชีวิตอยู่"
"งั้นเจ้าก็ตายซะ" ซายะโถมเข้าหาชินโซ ด้วยดาบที่ชุ่มเลือด พร้อมกันที่ชินโซชักดาบของเขาออกมาฟาดฟันกัน จนในที่สุด ซายะเข้าปะทะชินโซครั้งสุดท้าย แววตาของเธอราวกับพร้อมจะสละชีวิจเพื่อฆ่าเขา แต่ถึงกระนั้น...เธอกลับปล่อยดาบในมือก่อนจะพุ่งเข้าหาดาบของชินโซด้วยมือเปล่า 
ซวบบ!!! ปลายดาบสีเงินแทงทะลุร่างของซายะ ที่กำลังโอบกอดชินโซไว้ทั้งน้ำตา ชินโซถึงกับชะงัก ใจเขาแทบจะสลายเมื่อรู้ว่าตนได้ฆ่าคนที่เขารักมากที่สุด 
"น่าขันนัก ที่เจ้าบุกเข้ามาหาที่ตายถึงที่นี่ ซายะ"
"ข้าได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง และข้าจะทำสำเร็จ" ร่างที่โชกเลือดนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว แววตาที่มุ่งมั่นของเธอจ้องมองไปที่เขา ทำให้ซามูไรนั้นชะงักไปชั่วครู่
"ครั้งหนึ่งข้าเคยหลงผิด ที่รักซามูไร...แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าเจ้ามันก็แค่ปิศาจที่ไร้หัวใจ"
"รู้แบบนั้นแล้ว ก็หายไปซะสิ"
"หึ..." เธอแค่นหัวเราะ ก่อนจะสำลักเลือดออกมา
"..." เขานิ่งมองดูเธอที่กำลังจะตาย ด้วยสายตาที่เย็นชา แต่นัยน์ตาของเขานั้นกลับแฝงไปด้วยความเศร้า
"เจ้าทำแบบนี้ทำไมกัน ?"
"เพราะข้า...ระ รักท่าน ฮาชิมะ รักสุดหัวใจ"

"ก่อนที่ข้าจะตาย ข้าอยากจะให้ท่านรู้ถึงความสูญเสียที่แสนเจ็บปวด และข้าจะไม่ยอมให้ท่านกลายเป็นปิศาจ"
"..."
"ภายในใจท่าน ขาวสะอาดชินโซ...ข้ารู้ดี"
"ซายะ "
"สุดท้าย จงอยู่กับความเจ็บปวดนี้ และหยุดทำร้ายผู้คน...ขะ ข้า ข้าขอสาปเจ้า"

"ข้าขอสาปเจ้า ยามใดที่เจ้าแตะต้องสตรีเพศ ร่างกายของเจ้าจะกลับกลายเป็นวัยเยาว์ เพื่อให้เจ้าไม่สามารถทำร้ายคนบริสุทธิ์ได้อีก และคำสาปจะกลับคืนสู่สภาพเดิมเมื่อ..."


                                      



นัยต์ตาอันแดงฉานของชินโชเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา เขาได้แต่โอบกอดร่างที่สิ้นลมหายใจนั้นไว้แนบอก เขากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ท่ามกลางความเงียบงันนั้น มีเพียงเสียงร้องตะโกนของชินโซที่ดังกึกก้อง เขาค่อยประคองร่างของซายขึ้น และเดินไปที่ประตูวัง

"ท่านหัวหน้า นั่นท่านจะทำอะไร?"
"..." เขายังคงเดินหน้าต่อไป พร้อมกับร่างของมิกะ สีหน้าของเขาเศร้ามากและน้ำตาก็เริ่มไหลลงอาบแก้ม ซามูไรที่เหี้ยมโหดกำลังร่ำไห้ ด้วยว่าเขาได้สูญเสียนางผู้เป็นที่รักไปตลอดกาล พร้อมกับคำสาปที่จะอยู่กับเขาไปชั่วชีวิต...