คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Guilty
내게 그대가 인연이 아닌것처럼
เเน เ ือ เเ า อิน นยอ นี อา นิน อ อ รอม
ราวับเป็นพรหมลิิที่เธอไม่ไู้่ับัน
그저 스치는 순간인 것처럼
ือ อ ือ ี นึน ุน า นิน อ อ รอม
เหมือนเป็นเพีย่วเวลาสั้นๆ
쉽게 날 지나치는 그대곁에
วีบ เ นัล ี นา ี นึน ือ เเ ยอ เท
ันทำผิพาอย่า่ายาย เมื่อเ้าใล้เธอ
또 다가갈 한걸음 조차 체 뗄 수 없을지라도
โ ทา า ัล ฮัน า รึม โ า เ เล ู ออบ ึล ี รา โท
ยิ่เ้าใล้ แม้เพีย้าว แม้ว่าะไม่สามารถาเธอไปไ้เลย
เย็นวันนั้น หลัาแยับอนมินที่ร้านาแฟ อินฮยอน็ลับมาบ้านและนั่ที่เ้าอี้ริมหน้า่า เธอเล่นี้าัวโปรที่อนมิน ื้อให้เธอเป็นอวัปีใหม่ ปีที่แล้ว
'เราเลิันเถอะ' ำๆนั้นที่เธอพูออไป ทำให้เธอ้อลับมานั่รุ่นิเรื่อที่เธอทำับอนมิน ทั้สับสน ทั้เสียใ อินฮยอนไ้แ่นั่ร้อเพลเหล่านั้นวนไปนระทั่เธอไ้ยินเสีย้อวามที่ส่มาาแทฮยอน
ิ๊!ิ๊! (้อวาม)
แทฮยอน: เสียร้อเธอมันน่าหนวหูะมั
เธออ่าน้อวามแล้วหลุยิ้มออมา่อนะเยหน้ามอหน้า่าอบ้านหลัถัไปทาวา ที่เป็นบ้านอแทฮยอน
เธอยิ้มให้เา่อนะ้มหน้า้มาพิมลับไป
อินฮยอน: มาเอันหน่อยสิ l
(เสียโทรศัพท์เ้า :อนมิน)
อนมิน : ันอยู่หน้าบ้านเธอ ลมารับหน่อยสิ
อินฮยอน : อื้ม ไ้สิ เธอมอออไปนอหน้า่าที่บ้านอแทฮยอนแ่ลับเห็นว่าผ้าม่านและไฟถูปิล เธอึหันลับไปหาอนมินที่รออยู่ เธอ็ลมาเออนมินที่หน้าประู เายืนถือ่ออไม้่อให่ที่เป็นอุหลาบาว พร้อมับล่อเล็ๆในมือ
"อนมิน ัน"
"เป็นเพราะแทฮยอนั้นเหรอ"
"ไม่ใ่แบบนั้น ันแ่"
"เธอ อบแทฮยอน...ใ่รึเปล่า"
"..."
อนมินทิ้อไม้ในมือ่อนเอื้อมมือไปโอบัวออินฮยอนเ้ามาแนบที่อเา ่อนที่ะเาใ้มือทั้สอประอแ้ม
ออินฮยอนและโน้มลูบเธอโยที่อินฮยอนไม่ไ้ัืนเาเลยแม้แ่น้อย ทำให้อนมินูบเธอนานึ้นนเธออ่อนไปทั้ัว อนมินึโอบัวเธอไว้ และ้อใบหน้าแระเรื่ออเธอ
"ันะถือว่าเธอไม่เยพูเรื่อนั้นนะ"
"ัน ะ" ไม่ทันที่เธอะพูอไรอนมิน็ประบริมฝีปานั้น ทำให้เธอเลิ้มไป ทัู้่เินถอยเ้าไปในบ้าน โยที่ไม่รู้ว่ามี
นใล้นั้น ยืนมอูพวเาอยู่
(้อวาม)
อินฮยอน : มาเอันหน่อยสิ
แทฮยอน : ำลัลไป
(เ้าวัน่อมา)
อนมินออมาาบ้านพร้อมๆับอินฮยอน แน่นอนว่าพวเาใ้เวลาอยู่้วยันทั้ืน
และเมื่อถึโรเรียนพวเา็แยย้ายันามปิ และอนนั้นเอที่อินฮยอนเินไปเอแทฮยอน และเห็นบาแผลอเา เธอึพาเาไปทำแผลที่ห้อพยาบาล โยอนมินเินามพวเาไปห่าๆ และเา็ไ้เห็นทัู้่ยืนอัน โยที่อินฮยอนเอาแ่ร้อไห้ไม่อยุ
"นี่เธอ..."
"...."
"ันไม่เป็นไรหรอน่า..."
"..." อินฮยอนยัร้อสะอึสะอื้น
"นายมันโ่"
"ฮะๆ นี่เธอ..."
ารที่อินฮยอนร้อไห้ และไม่ล้าที่ะพูอะไรออไป นั่นเป็นำอธิบายให้อนมินอย่าีว่าเธอำลัมีใให้แทฮยอน แ่ทว่าเธอไม่อาทรยศเาไ้ และนั่นยิ่ทำให้อนมินำมือแน่น้วยวามโรธ ่อนะเาะประูและเรียพวเาเหมือนไม่ไ้เห็นสิ่ที่เิึ้น ทั้สามนเินไปที่ห้อเรียนพร้อมๆัน และู่ๆ อนมิน็เินเ้าไปว้ามือออินฮยอน และเินูมือเธอนถึห้อเรียน
(พัลาวัน)
ทั้สามน็ยัไปนั่ิน้าว้วยันเหมือนเิม อนมินยัยิ้มและทำทุอย่าเหมือนปิ นระทั่อินฮยอนไปื้อน้ำ และเหลือเพีอนมินับแทฮยอน
"...." แทฮยอน้มหน้า้มาิน้าว ในะที่อนมินำลั้อมอเาาไม่ระพริบ
"หยุสัทีเถอะ" อนมินพูึ้น
"หมายวามว่ายัไ?"
"เรื่ออินฮยอน นายำลัทำให้เธอลำบาใ"
"..." แทฮยอนลับทำไม่สนใ และนั่นทำให้อนมินยิ่โรธมาึ้น เาปัาน้าวที่อยู่รหน้าแทฮยอนนว่ำลับพื่น ทำให้นในโรอาหารหัวมามอเป็นาเียว
"..."
"อบไม่ใ่เหรอ เรื่อใ้ำลัน่ะ ันสิ!"
"อนมิน อนมิน นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย ?!" อินฮยอนไ้ยินเสียโวยวาย็รีบวิ่ลับมาห้ามทันที เธอพยายามรั้อนมินไว้สุแรแ่เาลับสะบัเธอ นอินฮยอนล้มลับพื้น ่อนที่เาะเินไประสอเสื้ออแทฮยอนและึเาให้ลุึ้นมา
"ันน่ะ แ่อยาะปป้ออินฮยอน แบบที่นายทำไม่ไ้...มัน็เท่านั้น"
"ปป้อ? ั้นนายพูมารนี้เลย พูับเธอว่านายไม่ไ้ิอะไร พูสิ!!"
"..."
"เรื่อที่นายอัพวนับาสนาหั ที่ทำไป็แ่ปป้อศัิ์ศรีออินฮยอน ไม่ใ่เพราะนายอบเธอ พูออมาสิวะ!"
"ไม่ไ้"
"..." อนมินหายใแรึ้น
"O////O"
"เพราะันอบเธอ อินฮยอน"
พลั่!ำปั้นออนมินัเ้าที่หน้าอแทฮยอนเ้าเ็มแร อินฮยอนเห็นแทฮยอนทรุลเธอึรีบลุไปประอเา
ปล่อยให้อนมิน ท่ามลานในโรอาหารที่พาันมุูและถ่ายลิปวิีโอเอาไว้
"แทฮยอน"
"ันไม่เป็นไรหรอ" แทฮยอนพูึ้นเมื่อเห็นใบหน้าออินฮยอนำลัเอ่อไป้วยน้ำา
"นโ่"
"..." แทฮยอนยิ้มที่มุมปา พร้อมับปารอยเลือออ เา่อยๆลุึ้นมาปัุที่เลอะฝุ่น และเินมาหยุรหน้าอินฮยอน ฟุ่บ! อินฮยอนถูรวบัวเ้าไปหาเาอย่าไม่ทันั้ัว น้ำาอเธอยัไหลไม่หยุแ่ใบหน้าอเธอนั้นลับมีแ่รอยยิ้ม อ้อมออแทฮยอนทำให้เธอรู้สึัวเบาหวิว แ่ใเธอลับหนัอึ้ไป้วยวามรู้สึผิ่ออมิน
'นหลายใ' 'นััวร้าย' 'bitch' 'ลวโล' เสียุบิบนินทาไม่เว้นแ่ละวัน ทุรั้ที่อินฮยอนเินผ่านลุ่มนัเรียน ที่รู้เรื่อในโรอาหารวันนั้น เธอไ้แ่ทำไม่สนใเสีย่าพวนั้น ในาบเรียนแร อินฮยอนเินเ้าเรียนามปิพร้อมับแทฮยอนที่ยืนยิ้มรอเธออยู่หน้าห้อ
"ไม่้อไปสนในพวนั้นหรอ"
"..."
"ไปเ้าเรียนันเถอะ" แทฮยอนพาอินฮยอนเ้าเรียน แ่ทันทีที่พวเาทั้สอน้าวเ้าไป็มีแ่เสียว่า ่า ทัู้่และหนึ่ในนั้น็ปาไ่ิบใส่อินฮยอน มันเลอไปทั้ัวเธอ
"หยุเลยนะ!" ท่ามลาเสียโวเวโวยวาย อินฮยอนะโนึ้นมา เธอำเศษเปลือไ่ที่เลอะบนหัวนั้นลมา่อนะหันไป้อทุนในห้อ
"ัน...อาะทำผิ่ออมิน ทำร้ายวามรู้สึเา แ่พวนายมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้!!!"
ทุนในห้อไ้แ่อึ้ับสายาุันอเธอ นไม่มีใรล้าะพูอะไร แม้แ่แทฮยอนเอ็าม
"พวนายะิยัไ ันไม่สนหรอนะ แ่ถ้ายัมาอแยับันอี ันะไม่ปล่อยพวนายไว้แน่!!" พูไม่ทันาำ อินฮยอน็ยันโ๊ะที่อยู่้านหน้าสุแร นโ๊ะนั้นล้มลเสียั ทำให้ทุนในห้อ่า็ใ ่อนที่เธอะหยิบระเป๋าอัวเอและเินไปาห้อนั้น พร้อมับแทฮยอน
ความคิดเห็น