คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 0 2
02
‘ปาร์คจินยอง’
จินฮเยไม่ชอบชื่อนี้เลยสักนิด
“ฟังรู้เรื่องหรือเปล่า
แม่ของแกคงได้สอนมาบ้างล่ะน่า”
จินฮเยพูดเกาหลีได้เล็กน้อย
เหมือนที่อี้เอิ้นพูดจีนได้บ้าง พ่อแม่ของพวกเขาสอนภาษาอีกหนึ่งภาษาให้ลูก
อย่างน้อย อี้เอิ้นกับจินฮเยต้องไม่ลืมเลือดอีกครึ่งหนึ่งในตัวพวกเขาเอง
“ฟังออก แม่ผมสอนมา”
“พูดจากระแทกกระทั้น ไม่มีหางเสียง
ไม่แปลกใจที่แกบอกว่าแม่แกสอน ถ้าเป็นคนอื่นสิค่อยน่าตกใจ”
ทำไมเขาต้องพูดดีๆกับคนที่มองเขาอย่างรังเกียจด้วยล่ะ
ไม่มีเหตุผลเลย
“นี่ห้องแก อยากจะทำอะไรก็ทำ
ตอนเย็นเขาจะยกสำรับไปที่ห้องใหญ่ พวกคนใช้จะมาเรียก ไปให้ตรงเวลาด้วย”
บ้านหลังใหญ่ที่ทำจากไม้สร้างเป็นทรงสี่เหลี่ยม
ตรงกลางมีสวนและบ่อน้ำสะอาดไว้พักผ่อน ห้องใหญ่อยู่ตรงกลาง
แต่ห้องของจินฮเยอยู่มุมสุด มองห้องใหญ่จากประตูได้ แต่คนในห้องใหญ่คงไม่เห็น
หญิงสาวคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่ในสวน
เธอชื่อยองแจ เป็นหญิงแรกรุ่นที่มีใบหน้างดงาม ผิวขาวนั่นถูกถนอมมาตั้งแต่เกิด
ตรงข้ามกับจินฮเยที่มีแต่แผลเต็มตัวและผิวคล้ำสกปรก
หญิงสูงวัยที่เดินออกไปคือแม่บ้านใหญ่ที่ดูแลบ้านนี้มาหลายปี
จากการแนะนำตัว จินฮเยรู้ดีว่าไม่มีใครในบ้านนี้ชอบหน้าเขาสักคน
เพราะแม่เขาเป็นคนญี่ปุ่น
และแม่เขาเป็นภรรยานอกกฎหมายที่ผู้ใหญ่ไม่ได้หมั้นหมายกันไว้ของพ่อ
ยองแจเป็นลูกที่เกิดกับภรรยาจริงๆของพ่อ
นายหญิงน้อยของบ้านที่ใครๆต่างก็รักและตามใจ
จินฮเยเริ่มเกลียดบ้านหลังนี้พอๆกับชื่อ
‘ปาร์คจินยอง’ ของเขา
ทันใดที่จินฮเยเหยียบเข้าในห้องใหญ่
เสียงพูดคุยอย่างสนุกสนานเงียบลงในทันที
และร่างหนึ่งที่ค่อยๆลุกออกไปโดยไม่แม้แต่จะมองหน้าเด็กชาย
“แม่คะ” ยองแจเรียกก่อนจะลุกตามไป
นายหญิงของบ้านปฏิเสธการร่วมโต๊ะกับเขาอย่างชัดเจน ชายแปลกหน้าอีกคนมองจินฮเยไม่วางตา
“ขอโทษครับ ผมหลงทางเลยเข้าห้องผิด”
จินฮเยก้มหน้าและโค้งตัวก่อนจะรีบเดินกลับไปที่ห้องของตัวเขาเอง
เด็กชายไม่รู้สึกหิว กลับอึดอัดในอกแปลกๆด้วยซ้ำกับปฏิกิริยาที่ได้รับ
แต่ก็ไม่เกินความคาดหมาย
เพราะเขามันคนญี่ปุ่น
จินฮเยลอบมองนายหญิงของบ้านที่ร้องไห้โดยมีนายหญิงน้อยคอยปลอบอย่างกังวล
เธอคงเกลียดเขามากเลยสินะ
จินฮเยถอนหายใจ
ทำไมแม่ต้องให้เขามาอยู่ในบ้านหลังนี้ บ้านที่ไม่มีใครรักเขาสักคน
มีแต่คนเกลียดเขาด้วยซ้ำ
เขาน่าจะตายไปพร้อมแม่เสียเลย
จินฮเยตกใจตื่นเพราะเสียงไก่ขันจากหน้าต่างหลังห้อง
ห้องของจินฮเยติดกับลานครัว
มันคงเป็นห้องของคนใช้เก่าที่ไม่อยู่แล้วไม่ว่าจะเพราะอะไร แน่ล่ะ
ถ้าให้เขาไปนอนห้องติดๆกับนายหญิงน้อยนี่สิค่อยน่าแปลกใจ
นายหญิงน้อยยองแจ
ที่รักของคนทั้งบ้าน
ปาร์คจินยอง
ตัวอะไรสักอย่างที่น่ารังเกียจ
“นึกว่าจะตื่นสายจนตะวันโด่งเสียอีก”
เสียงหยันพูดพร้อมประตูที่เปิดออก “มานี่”
จินฮเยโดนจับไปโยนลงในอ่างน้ำใบใหญ่ในห้องอาบน้ำนอกบ้าน
ห้องอาบน้ำจะมีอยู่ในห้องใหญ่สำหรับเจ้านาย
ห้องอาบน้ำนี้เป็นของพวกแม่บ้านและคนงานทุกคนไว้ใช้ร่วมกัน
“สกปรก ดำยังกะเมี่ยง” คำสบถด้วยความรังเกียจพูดขึ้นหลายคำจากคนใช้สี่คนที่รุมขัดตัวจินฮเยโดยไม่ออมแรง
แขนผอมมีเลือดซิบออกมา “ดูซิ
ถ้าบอกว่านายท่านเข้าใจผิดว่ามันเป็นลูกยังน่าเชื่อซะกว่า”
จินฮเยพยายามหนีเพราะเจ็บและแสบไปทั้งตัวแต่ไม่พ้น
น้ำเย็นเฉียบทำให้เด็กชายหนาวจนสั่นไปทั้งตัว
จินฮเยกลายเป็นตัวตลกเพราะแผลขูดข่วนรอบตัว
หญิงรับใช้สี่คนนั้นใช้หินสากๆขัดผิวเด็กน้อย
ผิวที่สกปรกและมีแต่รอยเขม่าควันแดงเถือกไปทั้งตัว
บางจุดมีเลือดซิบ
แทบทุกคนซุบซิบเป็นเสียงเดียวกันว่า
เขาคือลูกกาในฝูงหงส์
นายหญิงน้อยยองแจผิวขาวเนียนราวน้ำนม
กลีบปากบางเป็นสีชมพูอ่อนอย่างสุขภาพดี
‘ปาร์คจินยอง’ตัวแดงเถือกอย่างน่าขัน ปากอิ่มมีแต่รอยแผลและแห้งแตก
จินฮเยเกลียดตัวเอง
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น