คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่มต้น
ความเงียบสงบภายในห้องสมุด สถานที่ที่สามารถหลบหนีจากความวุ่นวายภายนอกได้อย่างดี บางคนก็มาเพื่ออ่านหนังสือ หรือบางคนก็มาเพื่อนอน ร่างของชายหนุ่มที่สูง 180 เซนติเมตร แต่กับบางเพรียวอย่างกะผู้หญิง ใบหน้าที่ค่อนข้างไปทางหวานมากกว่า กับแว่นตาดำใหญ่ที่ใส่อยู่บนใบหน้า ‘จอนวอนอู’ นักเรียนเกรดสิบเอ็ด พร้อมทั้งควบตำแหน่งเด็กเรียนดีสามปีซ้อน กำลังก้มหน้าอ่านหนังสือประวัติศาสตร์กรีกที่จะต้องทำรายงานส่งอาจารย์จูฮยอนสั่งมาเมื่อวานนี้ที่ต้องส่งอาทิตย์หน้าอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือในมุมส่วนตัวที่ทางห้องสมุดได้จัดไว้
สายตาไล่อ่านตัวหนังสือไปทีละบรรทัด ไม่ว่าตัวหนังสือตัวไหนบรรทัดไหนก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาเขาไปได้ ส่วนมือก็จับปากกาเขียนลงสมุดบันทึกที่พกมาด้วย คนอย่างจอนวอนอูน่ะ แค่อ่านแล้วสรุปเฉยๆ ก็สามารถทำรายงานออกมาให้ดีจนได้โชว์เวลามีงานโรงเรียนเลยล่ะ
“วอนอู ห้าโมงแล้วนะ ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ”
‘ควอน ซุนยอง’ เพื่อนของวอนอูที่มีหน้าที่เป็นผู้ช่วยบรรณารักษ์ของห้องสมุดโรงเรียนเอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนสนิทนั่งอยู่นานแล้ว
“อื้ม เดี๋ยวก็ว่าจะกลับแล้วล่ะได้ข้อมูลครบแล้ว” มือบางปิดหนังสือก่อนจะเอาเดินไปเก็บที่ชั้นหนังสือหมวดประวัติศาสตร์และเดินกลับมาเก็บข้าวของเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนสนิท
“เอ้อ!! วันนี้มีแข่งบาสด้วยนี่นา วอนอูไปดูด้วยกันมั้ย” ซุนยองหันไปถามวอนอูเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อเช้าเขาได้ยินเพื่อนผู้หญิงในห้องพูดกันว่าวันนี้ห้าโมงเย็นมีแข่งบาสกันที่โรงยิมของโรงเรียน
วอนอูส่ายหน้าก่อนจะตอบ “เราไม่ไปหรอก ซุนยองก็รู้ว่าเราไม่ชอบดูกีฬา” พูดจบก็กระชับกระเป๋าเป้พร้อมจะเดินต่อ
“แต่เราอยากดูอ่ะ วอนอูไปดูเป็นเพื่อนเราก็ได้น้า แปบเดียวน้าๆๆ” ซุนยองเกาะแขนเพื่อนรักไปมา ทำหน้าอ้อนให้เพื่อนเห็นใจสุดฤทธิ์ วอนอูถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าอย่างยอมๆ ซุนยองที่เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มอย่างดีใจลากแขนเพื่อนเดินไปโรงยิมอย่างรวดเร็ว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงกรี๊ดที่ดังสนั่นทำให้ร่างบางที่เดินเข้ามาในโรงยิมต้องทำหน้าแบบเหยเก ทำไมผู้หญิงจะต้องกรี๊ดอะไรขนาดนี้นะ วอนอูมองอัฒจรรย์ที่ตั้งยาวไปนั้นมีเด็กนักเรียนหญิงทั้งมอต้นและมอปลายเต็มจนแทบไม่มีที่นั่ง
“วอนอู ซุนยอง มานั่งนี่เร็ว!!” เสียงเรียกของ ‘ซน ซึงวาน’ หรือ ‘เวนดี้’ เพื่อนสาวอีกคนกวักมือเรียกพวกเขาว่าตรงที่นั่งตรงเธอนั่งนั้นมีที่ว่างอยู่ ซุนยองรีบลากแขนวอนอูไปนั่งก่อนจะหันไปถามเวนดี้
“ใครนำอ่ะเวนดี้”
“เนี่ยยยยยยยยย น้องมินกยูเขาเก่งมากเลยแก คนเดียวแต่ชู๊ตทำคะแนนไปเกือบยี่สิบลูกแล้ว น้องเขาโครตเก่งอ่ะ!!”
วอนอูที่มองไปตามที่เวนดี้ชี้ก็เห็นร่างสูงนั่นกำลังเลี้ยงลูกอย่างชำนาญก่อนจะส่งให้อีกคนในทีมอย่างรวดเร็ว และตอนนั้นเอง หัวใจก็เต้นแรงอย่างไม่รู้สาเหตุ สายตาจับจ้องที่ร่างสูงอย่างไม่ละไปไหน และตอนนั้นเองที่ร่างสูงหันมาสบตามันก็ทำให้ร่างกายของวอนอูแทบระเบิดเสียอย่างนั้น
“เวนดี้ คนที่ชู๊ตบาสลงเมื่อกี๊ชื่ออะไรนะ” ร่างบางรีบหันไปถามเพื่อนสาวที่นั่งถัดไปจากซุนยอง
หลังจากฟังคำตอบจากเพื่อนสาวจบ สายตาของวอนอูก็หันไปที่สนามบาสอีกครั้ง ให้ตายเถอะ!! เกิดมาสิบเจ็ดปี นอกจากตอนที่ไปแข่งตอบคำถามวิทยาศาสตร์ระดับประเทศก็มีคิมมินกยูนี่แหละที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงซะอย่างนั้น
วอนอูคิดว่าเขาคงต้องชอบคิมมินกยูไปแล้วแน่ๆเลย!!
#เด็กแว่นวอนอู
(///▽///)
แต่เราชอบวอนอูมากนะ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
บทนำแหละ ไม่รู้พิมพ์อะไร5555555555555
นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้.........
ฝากติดตามด้วยฮะ
ความคิดเห็น