คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : - Necessary #9
Necessary #9
C h o o s e
Note : มันสั้นนะ .__.
เช้ามืดของอีกวัน ทงเฮลุกขึ้นมาปลุกฮยอกแจตั้งแต่ตีสาม เพื่อจะได้กลับโซลและไปส่งฮยอกแจที่โรงเรียนให้ทัน ถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะได้นอนไปเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม เด็กน้อยของเขางัวเงียมากหลังจากโดนดันแผ่นหลังเข้าสู่ประตูห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัวโดยที่ทงเฮเองให้เวลาเพียงแค่สิบห้านาทีเท่านั้น
"ฮยอกแจ"
"......"
"แต่งตัวเร็วๆสิ เดี๋ยวกลับบ้านไม่ทันนะ"
"อือๆๆ" หัวเล็กพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะเดินเข้าห้องไปแต่งตัว
.
.
.
"เสร็จแล้ว..." น้ำเสียงที่เบาจนถ้าหากคนฟังไม่ตั้งใจฟังดีๆหรือบรรยากาศไม่เงียบจริงๆคงไม่ได้ยินแน่ๆเอ่ยขึ้น ทงเฮละสายตาจากโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูคนมึนที่ยืนหลับตาอยู่พร้อมกับเสื้อผ้าที่แต่งเสร็จเรียบร้อย
เรียบร้อยจริงหรอ ? ..
"กูว่าตอนเด็กๆก็สอนแต่งตัวไปแล้วนะ" เสียงทุ้มน่าฟังดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่เดินไปหาร่างบางที่ยืนเงียบอยู่
รู้แบบนี้ไปเอาเครื่องหมายถูกของข้อนี้ออกก่อนดีมั้ย ฮยอกแจยังแต่งตัวไม่เป็น..
"แ ม่ง..กูไม่เคยสอนให้มึงเอากระดุมเม็ดที่สองมาใส่ช่องแรกนะ"
"......."
"มันเสียเวลามั้ยห๊ะ...ถ้าคนในบ้านตื่นขึ้นมากูจะไปส่งมึงได้ไง"
"........"
"นี่ก็หลับจังเลย...ที่บ้านไม่มีที่นอนหรอ"
"อื้อ~ ชู่ว~!" อาจจะเป็นเพราะวันนี้ทงเฮพูดมากไปหรือเสียงของทงเฮกำลังทำให้คนที่ลืมตายังไม่ขึ้นและสติที่ยังหดหายเหลือน้อยอยู่นั้นเกิดความรำคาญ คนตัวเล็กส่งเสียงประท้วงออกมาเบาๆ แต่นั่นทำให้คนฟังหน้างอขึ้นมาทันที
"จิ๊!! มึงหาว่ากูพูดมากหรอฮยอกแจ"
"พี่หมีพูห์~ เงียบก่อนน้า~"
" มาว่ากูเป็นอีหมีเหลืองนั่นได้ไงห๊ะ! แ ม่ง..กูไม่ได้อ้วนแล้วแดกน้ำผึ้งเหมือนมันด้วย"
"......"
ทงเฮได้แต่จิ๊ปากอย่างขัดใจอีกครั้งเมื่อไม่มีเสียงตอบรับมา ปกติเวลาฮยอกแจตื่นนอนจะไม่งอแงเป็นเด็กสามขวบแบบนี้ ถึงจะขี้เซาก็จริงแต่มาหลับทั้งยืนแบบนี้ไม่เคยมีมาก่อน นี่คงจะละเมอนึกถึงตัวการ์ตูนตัวอ้วนสีเหลืองเสื้อสีแดงแต่เสือกไม่ใส่กางเกงนั่นอยู่แน่ๆ แล้วยังจะมาบอกให้เขาเงียบอีก!
ร่างหนาถอนหายใจออกมาแรงๆหนึ่งรอบ ก่อนจะเดินเข้าไปอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาแนบอกแล้วจัดการพาลงไปยังโรงจอดรถ ยามที่เฝ้าหน้าประตูบ้านสะดุ้งตกใจตื่นและรีบลุกขึ้นยืนตัวตรงทันที ดูท่าแล้วคงจะสงสัยไม่น้อย..
“คุณทงเฮจะออกไปไหนครับ วันนี้คุณท่าน...”
“ก็อย่าไปบอกสิ”
“แต่ถ้าคุณท่านถาม...”
“ถึงตอนนั้นค่อยบอกว่าฉันกลับโซลไปแล้ว” ยามรักษาความปลอดภัยหน้าบ้านปิดปากเงียบลง ก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ
“แล้วคุณทงเฮจะกลับมาเมื่อไหร่ครับ ผมจะได้บอกคุณท่านถูก”
“บอกคุณท่านของนายไปว่า ไม่ ใช่ วัน นี้ แน่ นอน” ร่างหนาจงใจย้ำท้ายประโยคอย่างชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะเปิดประตูรถจัดท่านั่งให้เด็กที่มาว่าเขาเป็นหมีพูห์อยู่ก่อนหน้านี้ ส่วนตัวเองก็เดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามขับรถออกไปในช่วงที่เข็มยาวของนาฬิกาชี้ที่เลขสี่..
N e c e s s a r y
รถคันหรูที่แอบเจ้าของตัวตริงเอาออกมาใช้จอดเทียบกับหน้าร้านเบเกอรี่ที่มีตนเองเป็นหุ้นส่วนอยู่ด้วย ทงเฮสะกิดเรียกฮยอกแจที่นั่งหลับคอพับมาตลอดระยะทางจากมกโพจนถึงโซลให้ตื่นแต่ผลที่ได้คือเสียงงึมงัมในลำคอก่อนจะเงียบไปเหมือนเดิม
จะไม่ตื่นใช่มั้ยฮยอกแจ... ?
“ฮยอกแจ~~”
“อืมมม”
“ตื่นได้แล้วครับ” ทงเฮที่ขยับย้ายร่างกายตัวเองไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ กระซิบบอกคนที่เอาแต่นอนไม่ยอมลืมตาสักที
“……….”
ฮยอกแจจะไม่ยอมตื่นจริงๆน่ะหรอ... ?
จุ๊บ!
“ตื่นได้แล้ว”
“…….”
“ถ้าไม่ตื่นจะไม่ทำแค่จุ๊บแล้วนะ” ร่างหนาเอ่ยบอกเสียงเรียบเผื่อคนในรถจะรู้บ้างว่าเขาไม่ได้พูดเล่นๆแล้วนะ
“………” แต่ฮยอกแจก็ยังคงเงียบได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
มันน่าฟัดเด็กดื้อนี่ที่สุดเลย!
“อื้อ~~!” ทงเฮไม่ได้พูดเล่น เขาทำจริงๆ ริมฝีปากของคนโตกว่าประกบเข้ากับริมฝีปากบางของคนที่นอนอยู่จนได้ยินเสียงประท้วงออกมาเบาๆพร้อมๆกับแรงที่ตีอยู่บนหน้าอกเป็นอันรู้กันว่าคนตัวเล็กตื่นแล้ว ทงเฮขบเม้มริมฝีปากล่างแรงๆไปหนึ่งครั้งก่อนจะค่อยๆผละออกมาอย่างรู้สึกเสียดาย
เด็กน้อยหัวฟูๆยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงกำลังนั่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่บนเบาะรถที่เดิม
ส่วนทงเฮก็ได้แต่ยิ้มไม่รู้เรื่องมองคนตรงหน้าก่อนจะดึงให้ลงจากรถ เหตุผลแรกคือเดี๋ยวฮยอกแจจะไม่ได้ไปโรงเรียน ส่วนเหตุผลข้อสองคือทงเฮเมื่อยหลัง.. จะให้มายืนก้มมองคนที่นั่งสบายอยู่ในรถนานๆมันก็ใช่เรื่อง อายุอานามจะเข้าเลขสามอยู่แล้ว ไม่น้อยแล้วนะครับ
กริ๊ง~
“ไง ทงเฮ ทะเลาะอะไรกันมาล่ะน้องหน้าบึ้งมาเลย” ทันทีที่เสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านดังขึ้นยุนโฮที่กำลังเช็ดจานอยู่ก็เอ่ยถามอย่างยิ้มๆ
“เด็กดื้อไม่ยอมตื่นซักทีน่ะครับ” ทงเฮเอ่ยพลางหันไปมองหน้าคนที่ทำหน้ามุ่ยแต่มือเล็กกลับกุมมือเขาแน่นไม่ยอมปล่อย
“ไม่ดื้อนะ”
“ว้า~~ฮยอกแจเป็นเด็กดื้อไปแล้วหรอเนี่ย..” จองซูที่เดินออกมาจากหลังร้านเอ่ยขึ้นอีกเสียงหลังจากที่ได้ยินพี่น้องสามคนยืนคุยกันอยู่
“ไม่ใช่นะครับพี่จองซู” คนตัวเล็กทำหน้าหงอยทันทีที่โดนพี่ชายที่รู้จักกันดีแกล้ง รีบปฏิเสธโบกมือกันเป็นพัลวัน
“แล้วทำไมไม่ตื่นเร็วๆล่ะครับ” พี่ใหญ่ของร้านย่อตัวให้เท่าฮยอกแจก่อนจะยีเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนนั้นเบาๆด้วยความเอ็นดู
“ก็..ก็เมื่อคืน.. ทงเฮนอนช้า”
“หืม?” เจ้าของชื่อหันมาให้ความสนใจทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ในหัวคิดถึงเมื่อคืนที่ผ่านมาก่อนจะร้องอ๋อออกมาเบาๆ
“หึ..รอกูด้วยหรือไง” ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับพยักหน้ารับเบาๆสองสามทีจนคนมองอดจะบีบแก้มขาวนั้นด้วยความหมั่นเขี้ยวไม่ได้
“ไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” ร่างบางบอกแค่นั้นก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนของตัวเอง
ทงเฮที่ยืนอยู่ข้างล่างได้แต่ยืนยิ้มค้างอยู่แบบนั้น พอนึกถึงเมื่อคืนมันก็ทำเอาหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยเนื่องจากสาเหตุที่ทำให้เขาขึ้นไปบนห้องช้าก็เพราะพ่อของเขาเรียกเข้าไปพบ พ่อบอกไว้แค่พรุ่งนี้เช้าทงเฮจะต้องไปพบญาติผู้ใหญ่ของฝ่ายหญิง นั่นหมายความว่าการที่ทงเฮลุกขึ้นมาปลุกฮยอกแจตั้งแต่ตีสามคือการที่ทงเฮเลี่ยงที่จะเจอหน้าอี คังซิกนั่นเอง ป่านนี้คงโมโหจนนั่งไม่ติดเก้าอี้แล้วล่ะ..
แต่แล้วไง ?
เขาไม่ได้อยากไปสานสัมพันธ์บ้าบออะไรนั่นสักหน่อย..
“เอ้อ ทงเฮ”
“ครับพี่”
“เดี๋ยวตอนสายๆไอ้เยซองบอกว่าจะมาหาน่ะ ทำตัวว่างไว้ก่อนล่ะ” ร่างหนาหน้าตึงขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อบุคคลที่สาม ใจหนึ่งคิดอยากจะหลบหน้ามันไปให้ไกลๆ แต่อีกใจก็คิดอยากจะเคลียร์เรื่องนี้ให้มันจบๆไปสักที ไม่ได้โกรธเคืองอะไรมันมากมายถึงขนาดจะเลิกคบเพื่อนหรอก เขาแค่อยากรู้เหตุผลที่เยซองทำแบบนี้ต่างหาก..
N e c e s s a r y
ก๊อกๆ
“ฮยอกแจ..กูเข้าไปนะ”
แกร็ก..
“ฮยอกแจ..”
“อือ...ทะ ทงเฮ!”
“นอนอีกแล้ว ยัยหมู” ทงเฮเดินเข้ามานั่งบนเตียงเดียวกับที่คนตัวเล็กนอนอยู่ มือหนาไล้เกลี่ยแก้มใสเบาๆจนคนถูกกระทำหน้าขึ้นสี
“ทงเฮ!”
“มีอะไรจะบอก” ทงเฮยิ้มขำกับท่าทางของคนตัวเล็ก ท่าทางกระฟัดกระเฟียดกับแก้มใสแดงๆนั่น ทำให้ฮยอกแจน่ารักมากขึ้นเป็นกอง
“อื้อ ว่ามาสิ”
“บอกแล้วต้องไปโรงเรียนแล้วห้ามหลับในคาบนะ!”
“โอเค สัญญา”
ทงเฮสูดเอาอากาศเข้าปอดลึกๆหนึ่งทีก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมา
“คือ..นี่ไม่ได้จะขอเป็นแฟนนะ..”
“แต่มีอะไรมาให้เลือก”
“กู..เอ่อ..ทงเฮ..โอ๊ย ไม่ใช่ดิ! คือพี่...อย่ายิ้มดิฮยอกแจ!”
“พี่ให้เราเป็นได้แค่สองอย่างสำหรับพี่” ทงเฮพูดไปกัดริมฝีปากล่างของตัวเองไป จะว่าไปทำไมมันพูดยากพูดเย็นนักก็ไม่รู้ ทีตอนวัยรุ่นไปหลีสาวยังไม่เคยเขินแบบนี้มาก่อนเลย
“ถ้าไม่เป็นคนสำคัญก็เป็นคนอื่น...”
N e c e s s a r y #9
TBC.
________________________________________________________
ทำไมมันสั้นแบบนี้............ ฮยอกแจจะเป็นอะไรของทงเฮดี (?)
คนอ่านลืมเนื้อเรื่องไปแล้วล่ะสิ~~~ เรามาลงช้ามากจริงๆไม่โทษใครเลย
ดูฝีมือการแต่งดรอปลงด้วย ขอโทษไว้ก่อนเลยถ้ามันแปลกๆไป TT
แล้วก็ขอบคุณคนที่ยังรอน้า จะพยายามหาเวลามาอัพให้ได้ค่ะ ♥
ความคิดเห็น