คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : "ความทรงจำในห้องเรียน"
วันันทร์มาถึ เ็ๆ ลับมาโรเรียน้วยวามรู้สึที่แ่าาเิม พวเามอรูสมศรี้วยสายาที่เ็มไป้วยวามเ้าใและวามเารพ
ในห้อเรียน รูสมศรีำลัสอนวิาภาษาไทย บรรยาาศเ็มไป้วยวามั้ใเรียนอเ็ๆ
"วันนี้เราะมาเรียนเรื่อารเียนหมายนะะ" รูสมศรีพูเสียใส
เ็ๆ พยัหน้ารับ พวเานึถึหมายรัในล่อไม้อรูสมศรี
"หมายเป็นวิธีารสื่อสารที่สำันะะ" รูสมศรีอธิบาย "มัน่วยให้เราส่วามรู้สึ
และวามิถึไปยันที่เรารัไ้"
เ็ๆ ฟัอย่าั้ใ พวเานึถึนที่พวเาอยาเียนหมายถึ
"เอาล่ะ่ะ วันนี้รูมีิรรมสนุๆ มาให้พวเราทำ" รูสมศรีประาศ
เ็ๆ ่าื่นเ้น พวเาอบิรรมอรูสมศรีเสมอ
"เราะมาเียนหมายถึัวเอในอนาัน่ะ" รูสมศรีพู่อ
"เียนถึสิ่ที่พวเราอยาเป็น อยาทำ และอยาให้เิึ้นในอนา"
เ็ๆ รับระาษและปาามาารูสมศรี พวเาเริ่มเียนหมายอย่าั้อั้ใ
นิเียนว่าเธออยาเป็นนัเียน เธออยาเียนนิยายที่สนุและสร้าแรบันาลใให้นอื่น
สมายเียนว่าเาอยาเป็นนัวิทยาศาสร์ เาอยา้นพบสิ่ใหม่ๆ ที่เป็นประโยน์่อมนุษยาิ
โ้เียนว่าเาอยาเป็นนัฟุบอล เาอยาิทีมาิไทยและไปแ่ฟุบอลโล
้นเียนว่าเาอยาเป็นนันรี เาอยาเล่นีาร์เ่ๆ และมีวนรีอัวเอ
แป้เียนว่าเธออยาเป็นุรู เธออยาเป็นรูที่ีเหมือนรูสมศรี
รูสมศรีเินูเ็ๆ เียนหมาย เธออมยิ้มอย่ามีวามสุ
เธอีใที่เ็ๆ มีวามฝันและเป้าหมายในีวิ
หลัาเียนหมายเสร็ รูสมศรีให้เ็ๆ พับหมายใส่อ
แล้วเียนื่อและวันที่ไว้้านหน้าอ
"รูะเ็บหมายเหล่านี้ไว้นะะ" รูสมศรีพู "แล้วอีสิบปี้าหน้า
รูะส่หมายเหล่านี้ลับไปให้พวเธอ"
เ็ๆ ่าื่นเ้น พวเาอยารู้ว่าอนาอพวเาะเป็นอย่าไร
"รูะ" นิยมือถาม "แล้วถ้าพวเราทำามวามฝันไม่ไ้ล่ะะ"
รูสมศรียิ้มอย่าอบอุ่น "ไม่เป็นไร่ะนิ วามฝันอาเปลี่ยนแปลไ้ามาลเวลา
สิ่สำัือารที่เราพยายามทำให้ีที่สุ"
"และไม่ว่าอะไระเิึ้น รูะเป็นำลัใให้พวเธอเสมอนะะ" รูสมศรีพู่อ
เ็ๆ ยิ้มว้า พวเารู้สึอบอุ่นใที่มีรูสมศรีอยอยู่เีย้า
สิบปีผ่านไป...
ปี พ.ศ. 2538
นิ สมาย โ้ ้น และแป้ ลายเป็นผู้ให่เ็มัว พวเา่าแยย้ายันไปามเส้นทาีวิอัวเอ
นิไ้เป็นนัเียนสมใ เธอมีผลานนิยายหลายเล่มที่ไ้รับวามนิยม
สมายไ้เป็นนัวิัยทาารแพทย์ เาทำานในห้อแล็บ ้นว้าหาวิธีรัษาโรใหม่ๆ
โ้ไ้เป็นนัธุริ เาเปิร้านอาหารเล็ๆ ที่ประสบวามสำเร็
้นไ้เป็นนันรี เาเล่นนรีามผับและร้านอาหาร่าๆ
แป้ไ้เป็นรูสอนภาษาไทยที่โรเรียนมัธยมแห่หนึ่
วันหนึ่ พวเาไ้รับหมายารูสมศรี เป็นหมายที่พวเาเียนถึัวเอในอนาเมื่อสิบปี่อน
พวเาเปิอ่านหมาย้วยวามื่นเ้น ใเ้นรัวราวับไ้ลับไปเป็นเ็อีรั้
นิอ่านหมายอัวเอ เธออมยิ้มเมื่อเห็นวามฝันอัวเอในวัยเ็
"ถึนิในอนา" หมายเริ่ม้น "อนนี้เธออายุเท่าไหร่แล้วนะ?
เธอไ้เป็นนัเียนอย่าที่ฝันไว้หรือเปล่า?"
"เธอโเป็นสาวสวยแล้วสินะ ยัอบอ่านหนัสือและเียนนิยายอยู่ไหม?"
"รูหวัว่าเธอะทำามวามฝันไ้สำเร็นะ ไม่ว่าอะไระเิึ้น
อย่าท้อแท้และเื่อมั่นในัวเอเสมอ"
"ำไว้นะ ารเียนือารแบ่ปันวามรู้สึและวามิ
มันสามารถสร้าแรบันาลใและเปลี่ยนแปลโลไ้"
"รูเป็นำลัใให้เธอเสมอนะ"
"้วยรั"
"รูสมศรี"
นิอ่านหมายบ น้ำาลอหน่วยา เธอรู้สึาบึ้ใที่รูสมศรี
ยัำเธอและวามฝันอเธอไ้
เธอหยิบปาาึ้นมาเียนหมายอบลับไปหารูสมศรี
"ถึรูสมศรีที่เารพ" นิเริ่มเียน "หนูไ้เป็นนัเียนแล้ว่ะ
อบุรูที่เื่อมั่นในัวหนูเสมอ"
"หนูะไม่ลืมำสอนอรู และะั้ใเียนหนัสือ่อไป
เพื่อแบ่ปันวามสุและแรบันาลใให้ับผู้อ่าน"
"้วยรัและเารพ"
"นิ"
นิส่หมายไปให้รูสมศรี เธอหวัว่ารูสมศรีะีใที่ไ้รู้ว่าเธอทำามวามฝันไ้สำเร็
ไม่นานนั นิ็ไ้รับหมายอบลับารูสมศรี
"ถึนิที่รั" หมายเริ่ม้น "รูีใมาที่เธอไ้เป็นนัเียนสมใ
รูภูมิใในัวเธอมา"
"รูเื่อว่าเธอะเป็นนัเียนที่ยอเยี่ยม และสร้าสรร์ผลานีๆ ออมาอีมามาย"
"อให้เธอมีวามสุับารเียนนะะ"
"้วยรัเสมอ"
"รูสมศรี"
นิอ่านหมายบ เธอยิ้มว้าอย่ามีวามสุ เธอรู้สึอบอุ่นใที่รูสมศรียัเป็นำลัใให้เธอเสมอ
เธอเ็บหมายอรูสมศรีไว้เป็นอย่าี มันเป็นเรื่อเือนใให้เธอไม่ลืมวามฝัน
และวามั้ใอเธอในวัยเ็
และมัน็เป็นเรื่อยืนยันว่า ไม่ว่าเวลาะผ่านไปนานแ่ไหน
วามรัและวามผูพันระหว่ารูับศิษย์ะอยู่ลอไป
(โปริามอน่อไป)
ความคิดเห็น