คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อชเวซีวอนครับเผื่อพวกคุณจะยังไม่รู้จัก อืม..แต่ผมแน่ใจนะครับว่าพวกคุณรู้ว่าผมเป็นใคร? แน่ล่ะ..จะมีใครบ้างไม่รู้จักผู้ชายรูปหล่อ ชาติตระกูลดี เป็นเลิศทั้งด้านการเรียนและการกีฬาแถมมีคนตั้งฉายาให้เก๋ๆว่า ‘เจ้าชายคาสโนว่า’ อย่างผม
มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังอันดับหนึ่งของเกาหลีใต้เป็นของคุณปู่ผมเองล่ะครับ แน่นอนว่าผมเองก็กำลังศึกษาเล่าเรียนอย่างขยันขันแข็งอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน จะว่าผมโอ้อวดก็ได้นะครับแต่ผมคิดว่าไม่มีมหาวิทยาลัยเอกชนในเกาหลีใต้ที่ไหนจะดีเท่าที่นี่อีกแล้วล่ะ
ผมเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สามของคณะบริหารธุรกิจ พ่วงท้ายด้วยตำแหน่งเดือนคณะและเดือนมหาวิทยาลัยที่ผมไม่จำเป็นต้องใช้เส้นสายอะไรแย่งชิงมา ก็บอกแล้วว่าหล่อ..แค่หน้าตาผมก็กินขาดผู้ชายทั้งมหาวิทยาลัยแล้วล่ะ (อันนี้ผมไม่ได้ติ๊ต่างเอาเองด้วยนะ กลุ่มแฟนคลับของผมเป็นคนบอกมาน่ะ)
นอกจากจะหน้าตาดี ฐานะทางบ้านติดอันดับท็อปเท็นของเกาหลี เรียนดีกีฬาเด่น เป็นคนร่าเริงยิ้มง่ายและไม่ถือตัว ใกล้เคียงกับคำว่าสมบูรณ์แบบ มีเพียงสิ่งเดียวที่ผมยังขาดหายไปในตอนนี้นั่นก็คือคนรักครับ
ผมแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งมาตั้งแต่สมัยเข้ามาเป็นเฟรสชี่ใหม่ๆ พี่คนนั้นเขาชื่อคิมฮีชอลครับ อายุห่างจากผมปีนึง เรียนอยู่คณะนิเทศ ไม่รู้ว่าเพราะใบหน้าที่งดงามหรือท่าทางแสนหยิ่งที่ทำให้ผมอยากครอบครองเป็นเจ้าของหัวใจดวงนั้น กว่าจะทันรู้ตัวผมก็ตกหลุกรักเขาเข้าเต็มเปาแล้วล่ะครับ
ตั้งแต่ปีหนึ่งจนป่านนี้ผมเลื่อนชั้นจนมาอยู่ปีสาม ฮีชอลอยู่ปีสี่แล้ว ทำไมคนที่เป็นเจ้าชายในฝันของสาวๆค่อนมหาวิทยาลัยอย่างผมถึงยังมีฐานะเป็นแค่น้องชายคนสนิท (ที่สุด) อยู่ล่ะครับ ผมตามจีบฮีชอลมาตลอดตอนอยู่ปีหนึ่ง พอขึ้นมาปีสองก็ทำใจกล้าหน้าด้านขอเขาเป็นแฟนซะงั้น ใครจะไปคิดล่ะครับว่าฮีชอลจะปฏิเสธผม เขาบอกเพียงแค่ว่ามันยังไม่ถึงเวลา แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะ? ผมจะต้องรอไปอีกนานแค่ไหนนั่นคือสิ่งที่ผมเฝ้าถามตัวเองอยู่ทุกวัน แต่ถึงอย่างนั้นทุกวันนี้ผมก็ยังอดทนรอ
คุณอาจจะคิดว่าผมโง่เง่าเต่าตุ่น รอคอยความรักที่ไม่รู้ว่ามันจะมาหาเราเมื่อไหร่ แต่สำหรับผมแล้วถ้าจุดหมายปลายทางมีฮีชอลอยู่ ให้ผมรอเขาทั้งชีวิตผมก็ทำได้ บางทีอาจเป็นเพราะเขาเป็นรักแรกของผมก็ได้มั้งครับ
อีกสาเหตุสำคัญอีกอย่างที่ทำให้ผมยังไม่ถอดถอนใจไปในเวลานี้นั่นก็เพราะว่า..นอกจากพี่อีทึกซึ่งเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของฮีชอลแล้ว (ความจริงผมเป็นคนมีสัมมาคารวะนะครับ นอกจากฮีชอลแล้วผมจะเรียกทุกคนว่าพี่หมด ก็ผมไม่ได้อยากให้เขามาเป็นพี่ของผมนี่ครับ ผมก็เลยไม่เรียกเขาว่าพี่ฮีชอล) เขาไม่เคยมีท่าทีให้ใครคนอื่นเลย แม้จะมีคนมากหน้าหลายตาทั้งผู้ชายและผู้หญิงเร่มาขายขนมจีบให้ฮีชอลไม่เว้นแต่ละวัน ฮีชอลไม่เคยตอบรับและให้ความหวังใครเลยซักครั้ง มีแค่ผมเพียงคนเดียวที่เขาอยากให้รอ
ถึงแม้จะยังไม่ได้เลื่อนขั้นขึ้นเป็นคนรักแต่ผมก็ยังเป็นคนที่สำคัญที่สุดของฮีชอล เพียงเท่านี้ผมก็ไม่รู้สึกน้อยอกน้อยใจอะไรอีกแล้วล่ะครับ ซักวันหนึ่งเวลาอันแสนสุขที่มีฮีชอลเคียงข้างนั้นจะเดินทางมาหาผมในซักวันและผมจะกลายเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก
ผมตั้งหน้าตั้งตารอด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม
จนกระทั่งวันหนึ่ง..
วันแรกของการเปิดภาคเรียนในชั้นปีที่สามของผม เป็นธรรมดาที่ผมจะแวะเวียนมาหาหัวใจตัวเองที่ตึกคณะนิเทศนี่ นั่นเป็นวันแรกที่ความเชื่อมั่นต่างๆในชีวิตของผมเริ่มสั่นคลอน
นับตั้งแต่วินาทีแรกของการได้เผชิญหน้ากับไอ้เด็กบ้าอย่างโจคยูฮยอน เสี้ยววินาทีที่ได้มองสบตากันและกัน เหมือนมีแหล่งพลังงานของกระแสไฟฟ้าขนาดใหญ่ไหลเวียนอยู่ภายในตัวของผม ผมรับรู้ได้โดยสัญชาติญาณอย่างชัดเจนในวินาทีเดียวกันนั้นว่า..ไอ้เด็กคนนี้มันคือศัตรูหัวใจของผม
สีหน้า..
แววตา..
รอยยิ้ม..
การกระทำ..
ล้วนแต่เป็นการแสดงออกที่เหมือนกันกับผมไม่มีผิดเพี้ยน ผมจะไม่หวั่นใจเลยถ้าหากฮีชอลไม่ยอมให้ไอ้เด็กนั่นเข้าใกล้ได้มากขนาดนั้น ใกล้จนแทบเกือบซ้อนทับพื้นที่ที่เป็นของผมและผมคงจะไม่เป็นเดือดเป็นร้อนมากขนาดนี้ถ้าไอ้เด็กนั่นมันจะไม่ยักคิ้วหลิ่วตาให้ราวกับท้าทายผมในช่วงเวลาที่ฮีชอลไม่ทันสังเกต
ชเวซีวอนกับโจคยูฮยอนจึงเปิดศึกอันมีหัวใจของฮีชอลเป็นเดิมพันนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ฮีชอลเคยเอ็ดผมครั้งหนึ่งหาว่าเล่นอะไรเป็นเด็กๆ โตแล้วยังไปหาเรื่องทะเลาะกับน้องกับนุ่ง ฮีชอลน่ะช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่านอกจากไอ้เด็กหน้าจืดนั่นมันจะพยายามแย่งเขาไปจากผม มันยังหยามศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของผมด้วยอีกต่างหาก ใครจะไปยอมให้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่ไม่มีอะไรสู้ผมได้ซักอย่างแบบนั้นมาลูบคมกันล่ะ
ผมคือเจ้าชายของมหาวิทยาลัยนี้เชียวนะ!!!
แล้วจะปล่อยให้ไอ้เด็กบ้าหน้าจืดหุ่นขี้ก้างอย่างกับไม้เสียบผีมาคอยกวนโอ๊ยโดยไม่ลงมือทำอะไรเลยได้ยังไง ใครจะปล่อยให้ไอ้เด็กบ้านั่นทำคะแนนกับฮีชอลได้ง่ายๆกันล่ะ
ผมมาก่อน..
หล่อกว่า
สูงกว่า
หุ่นดีกว่า
รวยกว่า
ถ้าพลาดท่าเสียทีแพ้ให้ไอ้เด็กจอมกวนประสาทนั่น ชเวซีวอนขอลาตายดีกว่า
เพราะงั้นถึงจะมั่นใจว่าตัวเองเป็นต่อมากแค่ไหน ผมก็ยังยึดถือเส้นทางของความไม่ประมาทอยู่วันยังค่ำ ช่วงนี้ถ้าผมมีเวลาว่างช่วงไหนผมมักจะมาคลุกอยู่กับฮีชอลและพี่อีทึกที่ใต้ตึกคณะนิเทศเสมอๆ นอกจากเพื่อทำคะแนนแล้วก็ยังเป็นเกราะป้องกันฮีชอลจากพวกเหลือบ-ริ้น-ไรที่คอยมาตามไต่จนน่ารำคาญด้วย (อาทิเช่นไอ้เด็กคยูฮยอน)
วันนี้ก็เช่นเดียวกัน ผมเรียนแค่ครึ่งวันและจำตารางเรียนของฮีชอลได้ว่าจะว่างจนกระทั่งบ่ายสองโมงถึงจะมีเรียนจนถึงห้าโมงเย็น นั่นหมายถึงผมมีเวลาอยู่กับฮีชอลสองชั่วโมงเต็มๆก่อนคาบเรียนจะเริ่ม แถมวันนี้ตอนเย็นผมก็ไม่ได้มีนัดไปทำงานกลุ่มที่ไหน ผมกะว่าจะชวนฮีชอลไปทานข้าวเย็น เดินเล่นกันชิลๆแล้วค่อยขับรถไปส่งที่หอ มีร้านอาหารอิตาเลี่ยนเปิดใหม่บรรยากาศโรแมนติคใช้ได้ ผมเลยอยากไปนั่งทานกับฮีชอลที่นั่น
นั่นไง! ผมเห็นเขาแล้ว นั่งอยู่กับพี่อีทึกที่โต๊ะประจำ กำลังคุยอะไรกันอยู่นะหัวเราะน่าสนุกเชียว เห็นทีผมคงต้องรีบเข้าไปแจมด่วนแล้วล่ะ
ถ้าไม่ติดว่า...
ไอ้เด็กบ้าคยูฮยอนแม่งมาอยู่นี่ได้ไงวะ?
มานั่งข้างฮีชอลของผมอีกต่างหาก นั่นๆ ดูมันทำเข้า ทำเป็นหัวเราะแล้วแกล้งเอนตัวมาซบไหล่ฮีชอล อยากถามมันจริงๆว่าไม่มีกระดูกสันหลังหรือยังไง? เป็นไส้เดือน?
ไม่ได้การละ เห็นทีว่าผมคงต้องรีบไปขัดแข้งขัดขาก่อนที่มันจะทำคะแนนตามตื้นผมทันก่อนนะครับ ทุกๆคน..ผมเชวซีวอน วันนี้คงต้องลาไปก่อน แล้วพวกเราจะได้พบกันใหม่ในเร็วๆนี้อย่างแน่นอนครับ (โบกมือ)
To Be Continue.
ความคิดเห็น