คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 กวางตัวนั้น
าลรั้หนึ่ นานมาแล้ว... เป็นำึ้น้นนิทานทีู่็รู้ว่า่าไร้วามิ าระล่าวถึเรื่อใเรื่อหนึ่มีำมามาย แ่ะสรรหาำไหนนั้นล้วนแล้วแ่วามิอผู้เียน แ่สำหรับผู้เล่าแล้ว าลรั้หนึ่ มัน็ไม่เลว...
"ะสื่อถึอะไรหรอรับ" เสียเรียบนุ่มถามออมาาายผู้หนึ่ ายผู้นี้มีใบหน้าหล่อเหลาหาแู่วนอารม์ แสยะยิ้มออมา ่อนที่ร่าผอมสูราวหนึ่ร้อยแปสิบหะยืนึ้นเ็มวามสูแล้ว้าวลมาาที่นั่ สอายาว้าวเินอย่าเื่อ้าและมั่นผ่านผู้นมามาย มุ่รไป้านหน้า หาหิสาวนหนึ่ที่มีรูปร่าเล็ และมีใบหน้าสวยหวาน หาแ่เรียบนิ่ไร้ึ่อารม์
"ไม่มีอะไร" เสียหวานนุ่มล่าวออมาาหิสาวรูปร่าเล็ ่อนที่วาสีฟ้าอ่อนะสบมอไปที่ายหนุ่มอย่าุๆ "ลับไปนั่ที่้วย ัลเลน "
หิสาวล่าวออมา ่อนะ้มหน้ามอไปยัหนัสือในมือ่อ
"อาารย์ อาารย์ูถูผม็ว่ามาเถอะ" ัลเลนว่าออมา ่อนะึหนัสือในมือผู้เป็นอาารย์ออไป "ผมะึ้น้นแบบนี้ แล้วผมผิอะไร ใ่ไหม? ทุน?"
ายหนุ่มว่าออมาพลามอไปยัเพื่อนร่วมห้อนอื่นๆ ที่บันี้ลับหัวเราะออมาอย่าื่นมื่น แน่นอน เสียหัวเราะเหล่านี้ไม่ไ้หัวเราะเพราะวามลบันับถ้อยำใๆอายหนุ่ม หาแ่เป็นารหัวเราะเยาะเย้ยหิสาวผู้เป็นอาารย์
"ันสามารถทำให้พวเธอสอบไ้นะ" หิสาวผู้เป็นอาารย์อบลับมา้วยสีหน้าที่ไม่แปรเปลี่ยน มีเพียวาลมโสีฟ้าที่เรือรอออมา ว่าริัเพียใ
ัลเลนหันมามออาารย์สาวพลันแสยะยิ้มร้ายา "อาารย์ะใ้อำนาหรอรับ?"
"นั่นสิ" หิสาวอบออมาอย่าไม่เรลัว "มันเป็นสิ่ที่ันมี แ่นายไม่มีหนิ"
ว่าบเสียออ็ัึ้นมา ส่ให้นัศึษานอื่นๆยันัวึ้นแล้วลุเินออาห้อไป ทิ้ให้สอศิษย์อาารย์ยืนประันหน้าัน
"ัลเลน ไปเหอะ" ายหนุ่มผมทอนหนึ่ล่าวึ้นมา ่อนะเินระแทไหล่อาารย์สาวออไปอย่าไร้มารยาท
"หึ" ัลเลนยิ้มมุมปา ่อนะเินไปหยิบเอาระเป๋าและเินามเพื่อนอนออไป แ่ไม่วาย ็หันมามออาารย์สาวพลาับริมฝีปาอนเบาๆเป็นารเื้อเิ
ใบหน้าหวานเรียบนิ่ปราศาลื่นอารม์ใๆ ส่ให้ายหนุ่มหุบยิ้มแล้วเินออไป
"แม่เอ๊ย" หิสาวสบถเสียเรียบวาสีฟ้าเหม่อมอไปนอหน้า่าอย่าหุหิ
ใล้ฤูหนาวแล้ว... นี่เป็นฤูที่เธอเลียที่สุ...
หิสาวิ่อนะเหม่อมอออไปนอหน้า่า เา...ำลัลับมา...
"อาารย์รับ" เสียุ้นหูัึ้นอีรา ส่ให้หิสาวหันไปมออย่าหุหิใ
"..."
"ว้าว สายาแบบนั้นไม่เลวเลย" ายหนุ่มล่าว ่อนะเินเ้ามาในห้อ พร้อมับหันไปล็อลอนประู
"มีอะไร" ผู้เป็นอาารย์ถามออมาอย่าไม่แยแส สอมือเรียวเบเอสารแล้วัให้เป็นระเบียบ ่อนะหันมาประันหน้าับายหนุ่ม
"อาารย์เป็นนสอนผมเียนรายาน ผมให้อาารย์รวแล้ว้วย้ำ ทำไมมาหัหน้าันลาห้อล่ะรับ" ายหนุ่มบ่นออมาไม่ริันั หาแ่ใบหน้าหล่อเหลายัยิ้มวนประสาทไม่หยุ
"ัลเลน... เราเลิันเถอะ"
"...!!"
ว่าบ อาารย์สาว็ผละัวเินาไป ทิ้ายหนุ่มไว้เบื้อหลั
วามสัมพันธ์นี้วรบลสัที ศิษย์ับอาารย์น่ะ พอแล้ว อีอย่า เาำลัลับมา...
ายหนุ่มไม่ไ้ามออไป หาแ่ยืนนิ่อยู่ับที่ ่อนะหันไปมอผู้เป็นอาารย์ หรือ แฟนเ่าหมาๆ ้วยสายายาะาเา
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ภายในลับหรูแห่หนึ่
"เป็นอะไรวะัลเลน" เสียทุ้มเ้มถามออมาาายหนุ่มนหนึ่
ัลเลนหันไปมอ้วยหาา ่อนะยับัวให้เพื่อนี้อย่าอาเธอร์นั่ล้าๆน
"ไม่มีไร แ่โนหัอ"
"หะ!! ใรันหัอัลเลน" อาเธอร์ร้อออมาอย่าใ ัลเลนนั้นัเป็นหนุ่มหล่อนหนึ่ที่ยาะับัวไ้หาไม่ใ่เพราะเพื่อนนนี้อนอยาเป็นนัเียน ็สามารถไปเป็นนายแบบหรือาราไ้เลยเสีย้วย้ำ
"สาวๆมามายพร้อมวิ่หา แ่มีผู้หิบ้านหนึ่มาหัอัน เ็บใะมั" ัลเลนบ่นอุบ ่อนะระวอ้าเ้าปาแล้วลืนลไป
"อาน่า ผู้หิมีอีมา" อาเธอร์ปลอบใเพื่อนอน ่อนะเบิาโพลออมา "เฮ้ย!! ัลเลน!"
"อะไร" ัลเลนถามออมา่อนะมอไปามสายาเพื่อนอน นัยน์าู่สวยสีเมทัลพลันเบิว้าึ้นทันที
เบื้อหน้าไม่ไลมานั ายหนุ่มรูปร่าสูเพรียวราวร้อยเ้าสิบในุเสื้อเิร์สีาวยืนเ่นอยู่ท่ามลาผู้น วาสีฟ้าอ่อนุ้นาเหลือบมามอทาัลเลนเล็น้อย่อนะเบนสายาออไปอย่าไม่ใยี ผิวาวีผนวับเรือนผมสีาวเินยาวยิ่ทำใหู้เ่นยิ่ึ้นไปอี แ่เหนือสิ่อื่นใ ้าๆายหนุ่มผู้ส่าามนนั้นลับมีหิสาวุ้นายืนอยู่้าายไม่ห่า แฟนเ่าอัลเลน หรืออาารย์สาวอย่าไมอา!!!
"สุว่ะ เราไม่เยเห็นอาารย์ทำหน้าแบบนั้นมา่อนเลย" อาเธอร์ว่าออมาอย่าอึ้ๆ ัลเลนเอ็อึ้ไม่่าัน ยามปิไมอามัะมีสีหน้าเรียบนิ่และไม่แยแส่อสิ่ใ แ่ยามนี้ไมอาลับมีสีหน้าที่ยั่วยวนและเ็มไป้วยวามปรารถนา
วามสัมพันธ์อไมอาและัลเลนนั้นเป็นวามลับ ั้แ่เ้ามหาลัยปีหนึ่มา ัลเลน็สนใในัวอาารย์สาวนนี้และรุหน้าีบมาลอ วบนปีสาม ึไ้ลบัน แ่เพียแ่ปีเียว น็ถูหัอ สาเหุเพราะ...นนนั้นหรอ!?
ถัไปอี้านหนึ่ ายหนุ่มผู้เป็นเ้าอเรือนผมสีาวเินสบมอไปทาัลเลนและไมอา ่อนะยิ้มนุ่มนวลออมา
"ไมอา... นผู้นั้นมอเ้าราวับะ่าเ้า" แม้ใบหน้าหล่อเหลาะยิ้มละมุนเพียใ แ่น้ำเสียลับเย็นยะเยือนผู้ฟั้อหนาวสั่น
ไมอาะัเล็น้อย่อนะหันไปมอ พลันสบาเ้าับัลเลน
"ใ้เท้า..."
"เรีย้าว่าไลฟ์"
"...ไลฟ์??"
"วามหมายอีวิไล่ะ" ไลฟ์ล่าวออมา ่อนที่นิ้วมือเย็นเียบะสัมผัสแผ่วเบาที่แ้มนวลอไมอา "ไปเลียนอเ้าให้ี อย่าิว่า้าไม่รู้อะไร"
ไลฟ์ว่า่อนะหมุนายเินาไป วาสีฟ้าส่อประายเรือรอสบมอับวาสีเมทัล ัลเลนพลันนลุออมาทั่วัว
ูส่าาม หาแ่เยือเย็น...
"เี๋ยวมานะ อาเธอร์" ัลเลนว่า่อนะเินไปหาหิสาว
ไมอามอเล็น้อย่อนะเินหลบไปหลัร้านแล้วหยุรอายหนุ่ม
"ทิ้ผมเพราะนนั้นหรอ" ัลเลนถามออมาเสียเรียบ หาแ่วาลับสั่นไหว
ไมอาเพียถอนหายใออมาเท่านั้น "ัลเลน เราเป็นศิษย์อาารย์ เิมทีวามสัมพันธ์แบบนี้..."
"ไม่้ออ้าหรอ" ัลเลนับท "เพราะนนั้นใ่มั้ย"
"...ใ่"
"เาือใร"
"ไม่ใ่เรื่อที่นาย้อรู้นะ ัลเลน อย่าล้ำเส้น" ว่าบหิสาว็หมุนายเินาไป ทิ้ให้ายหนุ่มยืนนิ่อยู่เบื้อหลั
ถัออไปอี้าน
"ใ้เท้า" ายในุสูทสีาวว่าออมาอย่าสุภาพ พลาโ้ัวให้ายหนุ่มเ้าอเรือนผมสีาวเิน หรือ ไลฟ์ "ท่านะไปที่ใ่อหรืออรับ"
"...ลอเป็นอาารย์แบบไมอา็ไม่เสียหายนะ"
"???" ายในุสูทนสนิท หรือ เทมเปอร์มึนั่วรู่ ่อนะโ้ำนับอย่าว่า่าย และเปิประูรถันหรูให้ผู้เป็นนายึ้นไปนั่ พร้อมับเิมอ้อมไปนั่ประำำแหน่และับออไป
วาสีฟ้าเรือรอในที่มื มอสบออไปนอหน้า่ารถ
บ้านเมือในสมัยนี้แ่ามาริๆ...
"ใ้เท้า ท่านะไปที่ใ่อ" เทมเปอร์ถามออมา ่อนะเหลือบมอผู้เป็นนายผ่านระส่อหลั
ไลฟ์เพียแ่เหม่อมอไปนอหน้า่าเท่านั้น ่อนที่วาสีฟ้าะเบิโพลึ้นมา
"อรถ!!!"
เทมเปอร์เบรระทันหันในทันที ่อนที่ไลฟ์ะเปิประูแล้ว้าวลารถไป ส่ให้รถันที่ามหลั่าเป็นุ
"อโทษรับ อโทษรับ" เทมเปอร์โ้ำนับอย่าสุภาพ ่อนะนำรถไปอเทียบฟุบาท แล้วรีบวิ่ามผู้เป็นนายไป...
"ใ้เท้า รอระหม่อม้วย" เทมเปอร์ร้อออมาอย่าร้อนใ ่อนะะันิ่อยู่ับที่ หิสาวรูปร่าเล็สูราวหนึ่ร้อยหสิบในุลำลอแสนธรรมา ยืน้อหน้าอยู่ับนายอน้วยสีหน้าโ่ม "ใ้เท้า?"
"เธอื่ออะไร" ไลฟ์ถามออมาโยุม้อมืออเ็สาววัยสิบหไว้
เ็สาวมีท่าทีใและหวาลัว ่อนะสะบั้อมืออนออ
"อะไรอุะ!!" เ็สาวโวยวาย่อนะรีบวิ่ลับเ้าไปในหลัร้าน
...ร้านอาหารามสั่...
"เทมเปอร์ วันนี้เราะิน้าวที่นี่" ไลฟ์ล่าว ่อนะเินนำเ้าไปในร้าน
"ใ้เท้า...อ่ะ เอ ท่านไลฟ์ เ็สาวนเมื่อรู่..."
"วาาว"
"!!!!"
"แม้ะเลือนลา แ่้าสัมผัสไ้" ไลฟ์ล่าวออมา
วาาวือิวิาอันบริสุทธิ์ และหาไ้ยายิ่ โยเพาะวาาวัวเมีย...
"นาเป็นเพียมนุษย์ธรรมา แ่นามีวิอวาาวัวเมีย" ไลฟ์ล่าวออมา ่อนะสั่อาหาร ึ่แน่นอน หิสาวนนั้นเป็นนมารับรายาร
"นี่พวุ!" หิสาวเหลือะเื่อ ่อนะถอนหายใออมาเบาๆแล้วยื่นรายารอาหารให้ "อีสัรู่ะมารับออเอร์นะะ"
ว่าบร่าเล็็หมุนายาไป
"เทมเปอร์ นั่ล" ไลฟ์ว่าออมาเมื่อลูน้อนสนิทไม่ยอมนั่ "ทำัวให้ปิ"
"เสียมารยาทแล้ว ออภัย้วยนายท่าน เป็นเียริมา" เทมเปอร์ว่าออมา่อนะนั่เว้นระยะห่าับผู้เป็นนาย
ถัออไปอี้าน เ็สาวมอายหนุ่มแปลหน้า้วยวามสสัยและหวั่นใ นนนี้ เป็นโริหรือเปล่า หรือเป็นส็อเอร์ แ่้อยอมรับริๆว่านโรินนั้นหล่อมา ยิ่ผมสีาวเินนั่นอี แปลั นเผือหรอ หรือย้อมผมันนะ??
"เลลิน ไปรับรายารอาหารที เหม่ออะไรอยู่" เสียเ้มทุ้มว่าออมาาเ่าแ่รูปร่าท้วม
เ็สาว หรือ เลลินสะุ้หลุาภวั์ ่อนะเินไปโ๊ะอายหนุ่มอย่าเรๆ
"รับอะไรีะ"
"..."
"???"
"เอ่อ ผมเอา้าวผัไ่" เทมเปอร์ว่าออมาเสียสั่น ่อนะลอบมอผู้เป็นนาย "ละละ และเอา้าวผัระเพราะให้ท่านผู้นี้"
"่ะ" เลลินรับำพลารายารอาหารลในระาษ ่อนะเินาไป
"นายท่าน ท่านะทำเ่นใ่อหรือ" เทมเปอร์ถามผู้เป็นนายอย่าสสัย ไลฟ์เพียแ่ปรายามอเ็สาวอย่าสำรว
"เธอยัเ็เินไป" ไลฟ์ล่าวเสียเรียบ ่อนะำเลือมอเ็สาวอีรา้วยสายาที่ยาะาเา "ยัไม่ถึเวลา"
ความคิดเห็น