คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ท่ามลาวล้อมภายในเทหาร อาาัรเหยียนา เมือเปียนา อาาัรที่เ็มไป้วยทุ่ห้าและเนินเาว้าให่
เสียหวานเล็แหบพร่าร้อออมา ภายใ้บรรยาาศึัและเ็มไป้วยวามระหาย
ท้อฟ้าสีรามในยามโหยว่*แ่านราวับสีเลือ ยิ่ส่ให้บรรยาาศเป็นใ่อารระทำอันั่วร้าย และน่าหวาหวั่น
"ทะ ไท า อื้ออ" เสียแหบพร่าัึ้นอย่าแผ่วเบา ายร่าบาในุยาวสีาว นอนแผ่ไปับพื้นอย่าหมสภาพ เสื้อผ้าน้อยิ้นหลุรุ่ยราวับถูีระา ใบหน้าามบิเบี้ยว้วยวามทรมาน และวามระสั่นเสียว ราบน้ำาและน้ำามารม์ปนเปื้อนเรือนร่าามอย่าน่าอสู
มือเรียวเล็เอื้อมว้าอาาศอย่าอ่อนแร ่อนที่มือหยาบแร่ะับุมรอบ้อมืออีฝ่ายเอาไว้ และลไปบนพื้นอย่าแร ลุ่มายรร์ในุทหาร่อยๆถาโถมเ้ามาอีรั้ เราะเหล็เปื้อนเลือถูถอออและโยนไปทั่วสารทิศ
ารระทำอันป่าเถื่อน และรุนแร ถาโถมเ้าใส่นร่าบาอย่าหิวระหาย ่าโหร้าย และทารุ
"ฮึ! อาา ไทา อ๊ะ!! ไม่!" ายผู้ถูระทำรีร้อ้วยเสียที่แผ่วเบาและสั่นเรือ ใบหน้าามบิเบี้ยวอย่าน่าสสาร นัยน์าสีน้ำาลอ่อนสบมอนผู้หนึ่้วยวามวิวอนน่าเวทนา
ทว่า เาอผู้ที่อยู่ในวานั้น่าน่าลัวยิ่นั
เฟิ่หวไทา ายหนุ่มรูปร่าสูให่สวมุน้อยิ้นามแบบบับนเผ่าเหยียนา ใบหน้าหล่อเหลาสบเียบราวับลื่นใ้สมุทร
ภาพารร่วมเสพสัวาสแบบลุ่มเบื้อหน้า หาไ้ทำให้ายหนุ่มมีอารม์ไม่ แ่บุลผู้ถูระทำ อยู่ท่ามลาารเสพสัวาสนั้น ลับทำให้ายหนุ่ม โรธเรี้ยว แ้นเือ และหุหิอย่าบอไม่ถู
"ัลิ้นมัน" เสียเรียบเย็นว่าออมา ่อนที่ทหารหนุ่มผู้ร่วมเสพสัวาสนหนึ่ ะว้าเอาริเล่มสั้นออมา หมายะัลิ้นอผู้ถูระทำ
"มะ ไม่ อย่า ไ้โปร" ายร่าบารีร้ออย่าอ่อนแร ร่าเล็ถูระทำอย่ารุนแร้ำแล้ว้ำเล่า ร่อรอยบัเิึ้นทั่วทั้เรือนร่า "ฮึ อาา อื้อ"
ริมฝีปาามถูปิ้วยโลหะอันเย็นเียบ ่อนที่ใบมีาริเล่มน้อยะ่อยๆันเ้าไปแผ่นลิ้นเอาไว้
"อ๊า!!!!!!!" โลหิสีแหลั่ไหลออมา ้อนเนื้อนุ่มสีมพูอ่อนถูระาออมา และโยนลไปบนพื้นราวับเศษมูลที่น่ารัเีย
"หึ" เฟิ่หวไทายิ้มมุมปาอย่าพอใ พลาื่นมภาพรหน้าอย่าสะใ ่อนที่ร่าสูให่ะหันหลัและเินาไป ปล่อยให้ร่าเล็อบุรุษผู้น่าสสารถูระทำย่ำยีอย่าทารุ
"อืออออ อา" ายร่าเล็รีร้ออย่าทรมาน วามเ็บปวแล่นไปทั่วทั้ร่าาย เหนือสิ่อื่นใ หัวใวน้อยเ็บ้ำยิ่ว่า...
แท่เนื้อสอแท่สอประสานสลับเ้าออไปมาในโพรน้อยๆอย่าุัน ่อนะ่อยๆเร่ัหวะแรึ้นามวามระหาย
ร่าเล็ระุเร็่อนะแน่นิ่ไป และมไปับวามมืมิ
ไทา ทำไม ทำไม ทำไม เฟิ่ หว ไท า ทำไม
ำถามมามายถาโถมใส่ ่อนที่ภาพเบื้อหน้าะับวูบไป
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ภายในห้อสี่เหลี่ยมถูแ่อย่าโอ่อ่า เหล่าอัมีและเรื่อเรือนาหยั้นี ถูประับประาทั่วห้อ
ร่าอนผู้หนึ่ นอนิัวเร็ราวับเ็บปวทรมาน ริมฝีปาเล็บาบัันแน่นนโลหิสีแไหลรินออมา
"อาเยี่ยน! อาเยี่ยน!" เสียทุ้มร้อออมาอย่าใ ปลุให้ร่าบาที่ัวสั่นเทิ้มสะุ้ื่นอย่าแร
"อึ!" วามเ็บปวแล่นเ้ามาทั่วร่าาย ร่าเล็ระอัโลหิสีแสออมา สอมือเรียวเล็ยึ้นุมศีรษะ "อือออ"
"อาเยี่ยน เ้าเป็นอะไร" เสียทุ้มอบอุ่นถามออมาอีรั้ อาเยี่ยน หรือ หลหวัเยี่ยนหันไปมอผู้พูอย่ามึน
ภาพายหนุ่มร่าให่ในสภาพเปลือยท่อนบน ่าเลือนรานั มือหนายึ้นมาเ็ราบเลือที่มุมปาออีฝ่ายอย่าแผ่วเบา
หลหวัเยี่ยนหลับาพริ้ม ่อนะมอไปยับุลเบื้อหน้านอีรั้
"!!!!"
ร่าเล็บาสะุ้ัวโหยลุออาเีย ่อนที่เรียวาเล็ะทรุลไปอับพื้นอีราอย่าอ่อนแร
"อาเยี่ยน!!!" ายหนุ่มร่าให่ามลมาประอ พลาโอบไหล่ร่าบาึ้นไปนั่ที่เียอย่านุ่มนวล
หลหวัเยี่ยนมอไปยับุลเบื้อหน้าราวับนโ่
"ทะ เทียนฟ?" หลหวัเยี่ยนเสียสั่น
ายร่าให่ หรือ เาเทียนฟพยัหน้ารับอย่าแผ่วเบา ่อนะมอไปที่ร่าเล็อย่าเป็นห่ว
หลหวัเยี่ยนหน้าา สมอน้อยๆมึนและสับสน นัยน์าสีน้ำาลอ่อนวามอไปรอบๆอย่าระแวระวั
"อึ!" ภาพวามทรำอันเลวร้ายแล่นเ้ามาในหัวอีรั้ สอมือเรียวบายึ้นิทึ้ผมอนอย่าเ็บปว
"เ้าเป็นอะไร!? อาเยี่ยน! หยุ!" เาเทียนฟล่าวอย่าใ ่อนะับมือทั้สออร่าบามาุมไว้อย่าหวแหน
หลหวัเยี่ยน่อยๆสบล นัยน์าสีน้ำาลอ่อนมอไปที่นเบื้อหน้าอย่าเลื่อนลอย แ่ลับูยั่วยวนยิ่นัในสายานเบื้อหน้า
เาเทียนฟะันิ่ ่อนที่ร่าหนาะ่อยๆันร่าบาลไปบนเียอีรั้ สอา่อยๆแทรเ้าไปลาลำัวอีฝ่าย ยเอาาเรียวบาึ้นมาพาไว้เหนือไหล่
นรหน้าน่าน่ารัและเย้ายวนยิ่นั เาเทียนฟิอย่าหลใหล
"แบบนี้้า็อบนะ" เาเทียนฟว่าเสียแผ่ว ่อนะ้มัวลมา หมายะไร้ออีฝ่าย
เพี๊ยะ!!
ไม่ทันไร มือเรียวเล็็ฟาลไปที่แ้มออีฝ่ายอย่าแร ส่ให้นร่าให่หน้าหัน พลาะันิ่ นัยน์าสีำหันมามอนร่าเล็อย่ามึน
"นี่ เยี่ยนเอ๋อ เ้าอบแบบรุนแรหรือ?" เาเทียนฟถามออมาื่อๆ ่อนะรวบ้อมือทั้สอ้าออีฝ่ายยึ้นเหนือหัว
"ออไป" หลหวัเยี่ยนล่าวเสียสั่น ภาพเหล่าทหารในุเราะำนวนมาที่พุ่เ้ามาหาน ทำให้นลัว "ออไป!!"
หลหวัเยี่ยนะโนเสียั
"อะไรอเ้า?" เาเทียนฟถามออมาอย่าสสัย สอมือหยาบยึ้นเสยเรือนผมสีำอนอย่าหุหิใ "อาเยี่ยน ้าะทนไม่ไหวแล้ว"
เาเทียนฟล่าวพลาัฟันแน่น แท่เนื้อภายใ้าเุนันแ็ัน บ่บอให้รู้ว่าพร้อมที่ะออศึเพียใ
"ออไป!!!" หลหวัเยี่ยนะโนไล่อีรา ่อนที่มือเรียวสวยะว้าเอาแันใบหนึ่ปาไปที่นเบื้อหน้า
"อาเยี่ยน!!!" เาเทียนฟยแนมาปัป้อ หาแ่เศษแัน็ไ้บาท่อนแนให่นเป็นแนวยาว "หลหวัเยี่ยน!!!"
"่วย้วย!!!!" หลหวัเยี่ยนะโนร้อ ่อนที่สอเท้าะรีบ้าวลาเียแล้วพุ่ไปทาประูบานให่
ภาพเหล่าทหารที่วิ่พุ่เ้ามาหาน ยั้อนทับับนเบื้อหน้า
น่าลัว! ่วย้วย! ่วย้วย!!!! “ไทา! เฟิ่หวไทา!!!!”
ร่าเล็สั่นลัว ่อนที่สอมือเรียวะผลัประูออไป้านอ แ่ทว่า…
ประูลับปิลอย่ารวเร็ว เาเทียนฟปิประูอย่าแรพร้อมับลลอนประู
ายหนุ่มร่าสูประมาหนึ่ร้อยแปสิบเ้า ระาร่าบาลไปที่เียอีรั้
"อาา! ไทา!" หลหวัเยี่ยนะโนเรียอย่าไร้สิ ร่าเล็ีิ้นไปมา
เาเทียนฟะัเล็น้อย ่อนที่ใบหน้าหล่อมเ้มะูหุหิออมา มือหนาระาเอาุลุมบาสีาวบนัวร่าเล็อออย่าแร
"ไทาอะไร เ้าเรียใรเยี่ยนเอ๋อ! เรียมันทำไม!!" เาเทียนฟล่าวอย่าหึหว
นัยน์าสีน้ำาลอ่อนสั่นลอ ภาพเบื้อหน้าเลือนลา หยาน้ำาใสไหลหลั่ออมา ส่ให้เาเทียนฟใ และหยุารระทำทุอย่าล
"เอาริรึ" เาเทียนฟล่าวอย่าใ ่อนะยเอานร่าเล็เบื้อล่าึ้นมาโอบอ และปลอบประโลมอย่าอ่อนโยน
"เยี่ยนเอ๋อ ้าอโทษ เ้าเป็นอะไร" เาเทียนฟล่าวเสียอ่อน มือหนายึ้นลูบศีรษะอีฝ่ายอย่าแผ่วเบา
หลหวัเยี่ยนยันสะอื้นไห้ ่อนที่ะ่อยๆหลับไปอย่าอ่อนเพลีย
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
"อือ" เสียเล็ราออมาอย่าแผ่วเบา เปลือา่อยๆยับ่อนที่ะปรือามออย่า้าๆ แสแ้าส่อทะลุม่านำบัสีรีมอ่อน ส่ให้นัวเล็ึผ้าห่มึ้นมาลุมโป
"อะ อ์าย" เสียเล็หวาน ล่าวออมาอย่าแผ่วเบา "อ์ายเ้าะ?"
หลหวัเยี่ยนมวิ้วมุ่น ่อนะึผ้าห่มลมาปิรึ่หน้าไว้
ใบหน้าเล็าวีโผล่พ้นผ้าห่ม นัยน์าสีน้ำาลอ่อนมอไปยันเบื้อหน้า่อนะเบิโพลออมาอย่าใ
"เหยาเหยา!?" หลหวัเยี่ยนสะุ้ีัวึ้นโยพลัน
"ะ ะ ้าทำอะไรผิหรือเ้าะ อะ อ์าย อ์ายไ้โปรอย่าลโทษ้าน้อย ฮึ ฮือออ" เ็สาววัยสิบปี หรือเหยาเหยา ร้อออมา ่อนะ้มลเอาหัวโพื้นอย่าแร
หลหวัเยี่ยนมึน ่อนะ่อยๆันัวพิพนัเีย สอมือเรียวบายึ้นมาสำรวอย่ามึน ่อนที่สอเท้าะ้าวลาเียอย่าเื่อ้า และเินผ่านเ็สาวไปอย่าไร้เยื่อใย
"อ์าย?" เหยาเหยามอามร่าเล็ไปอย่าุน เหุใสบเ่นนี้ ยามปิ้อบีหรือ่าทอนสิ เพราะมันเป็นเ่นนี้เสมอ…
หลหวัเยี่ยนหมุนัว พลามอไปรอบๆห้ออย่าสสัย นัยน์าสีน้ำาลอ่อนมอไปรอบๆอย่าสำรว ่อนที่สอมือเล็ะยึ้นุมศีรษะอนอีรั้อย่าเ็บปว
"อือ" หลหวัเยี่ยนราเสียแผ่ว ภาพวามทรำในอีและเมื่อืนพุ่ลับเ้ามาในหัวอีรั้
เป็นไปไ้ไ เาเทียนฟ ทำไมถึ... แล้วนี่มันอะไร?
หลหวัเยี่ยนสับสน ่อนที่นัยน์าสีน้ำาลอ่อนะสบเ้าับ ร่าเาในระสีทอบานให่
นี่มัน!!
หลหวัเยี่ยนเินริ่เ้าไปที่ระ สอมือทาบทับับเาอีฝั่ วาู่สวยมอสำรวร่าายนเอผ่านระอย่ามึน
เ็หนุ่มัวน้อยในระ สูราวหนึ่ร้อยหสิบเน ่าูอ่อนเยาว์นั ใบหน้าเรียวเล็รูปไ่ วาลมุาวา ิ้วำโ่โ้ไ้รูป มูเล็โ่เิส่ใหู้ื้อรั้น ริมฝีปาเล็บา นี่ือน หลหวัเยี่ยน แ่เป็นหลหวัเยี่ยนในวัยสิบห้าปี!!
"เป็นไปไ้ไ" หลหวัเยี่ยนพึมพำเสียแผ่ว ่อนะมอไปรอบๆอีราหนึ่
ห้ออนในอี…
นี่้าฝันหรือ?
"อ์ายเ้าะ?" เหยาเหยาล่าวเสียสั่น หลหวัเยี่ยนหันไปมอ้วยสีหน้าเรียบนิ่
"วันนี้วันอะไร"
ริมฝีปาบาถามออมาเสียแผ่ว หัวใเ้นถี่รัว
เหยาเหยามึนเล็น้อย ่อนะรีบอบเสียสั่น
"วะ วันนี้วันที่สิบแป เือนห้า ปีหนึ่ร้อยเ้าสิบเ็เ้า่ะ"
"..." หลหวัเยี่ยนนิ่เียบ ริมฝีปาเล็บาบเม้มแน่น
"เ้า...ออไป่อน" หลหวัเยี่ยนล่าว ่อนที่เหยาเหยาะย่อายำนับ แล้วรีบวิ่ออไปอย่าหวาลัว
หลหวัเยี่ยนทรุนั่ลับพื้น ่อนะอเ่านราวับนโ่
นี่มัน เิอะไรึ้น??
หลหวัเยี่ยนสับสน ร่าเล็หันไปสำรวนเอในระอีรั้ ่อนที่วาู่สวยะเบิว้าอย่าใ
มือ้ายเรียวาวยึ้นสัมผัสที่หน้าออนอย่าแผ่วเบา ุนอนผืนบาหล่นลมาเล็น้อย เผยให้เห็นแผ่นอเนียนาวที่มีร่อรอยบาอย่า...
ราทาสนเผ่าเหยียนา!!!
เร็วามรู้ : ยามโหย่ว ือ 17.00 – 18.59 น.
ความคิดเห็น