คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ธีมที่สาม บทนำ สายฝนที่โถมลงมา
ำโปรย
เพื่อนะอยู่เีย้าเราเสมอไม่ว่ายามใ แม้ะมีทะเลาะันบ้า บ่อยรั้ แ่สุท้าย็ยัือเพื่อน
และเพราะเรามีเพื่อน ีวิอเราึไ้มีสีสัน และเพราะมีันและัน ิใอเราึถูำระล้าราวับสายฝน
#เพื่อนเปรียบเสมือนสายฝนที่อยำระล้าิใ
ำเือน
เนื้อหาเี่ยว้อับบุลิภาพไโพาธและาิส มีารใ้วามรุนแร ารทำร้ายร่าาย ารารรม
ท่ามลาสายฝนที่พัโหมระหน่ำ เ็สาววัยมัธยมปลาย อายุราวๆ สิบแปปียืนร้อไห้อยู่ใลาถนน รถราแล่นสวนไปมาพลาบีบแรและ่น่า
หาแ่เ็สาวไม่ไ้หลบไปไหน ลับล้มัวลอเ่าน พลาร้อไห้หนัว่าเ่า
“ไอ้เ็เวร อยาายรึไ!!” รถันหนึ่ับพุ่เ้ามาอย่าไว่อนะเบระทันหัน วาาหยาบายถูพ่นออมา ส่ให้เ็สาวร้อไห้หนัว่าเิม
“เฮ้ยลุ ถนนลื่นะับเร็วไปไหนนัหนา” เสียหวานว่าออมาอย่าเือๆาเ็สาวรุ่นราวราวเียวันในุนัเรียนเปียุ่มและผมสีน้ำาลสั้นปะบ่า หน้าม้าและผมเปียแนบลู่ไปับใบหน้าและลำอ
เ็สาวที่นั่ร้อไห้เยหน้าึ้นมามอ ่อนะร้อหนัว่าเ่า
“เอวา ฮือออออ” เ็สาวัวเล็ใบหน้าหวานร้อออมา ผมยาวสีำเปียปอนแนบลู่ไม่่าัน
เอวา เ็สาวใบหน้าหวานเ๋ ยืนมอเพื่อนัวเอนิ่ๆ ่อนะระาแนเพื่อนนให้ลุเินออไปาถนน พลาหันไปูนิ้วลาใส่รถันัล่าว
“ไอพวเ็เวร!!” าลุที่ับรถสบถออมา่อนะรีบิ่ออไป
“อย่าน้อยถ้าะาย อย่าทำนอื่นลำบาิวะ” เอวาว่าออมา สอมือเรียวยึ้นสาผมสั้นอนให้เป็นทร “บ้าเอ๊ย ร่ม็ไม่มี ะลับไเนี่ย”
“เราไม่ไ้อยาายสัหน่อย เราแ่... เ่าอ่อน เินไม่ไหว” ะเอม ว่าออมาพลายี้าหนั “เอวาไม่เยมีแฟน เอวาไม่รู้หรอ”
“เออ ถ้ามีแฟนแล้วเป็นแบบเอ็ ้าไม่มีหรอ” เอวาว่าออมา ่อนะหยิบเอาผ้าเ็หน้าผืนน้อยไปให้เพื่อนนเ็
“อบใ” หาแ่ะเอมเอาไปสั่น้ำมู เอวามอพลาิ้วระุ
“ไม่้อเรใ เรายให้” เอวาว่าออมา
“ะีหรอ” ะเอมถามพลายี้า
“อืม” เอวาลอา
“วันนี้วันรบรอบหนึ่ปี แ่เาันบอเลิเราในวันนี้ เลวร้ายมา”
ะเอมว่าออมาพลาร้อไห้ใหม่ เอวายืนฟัเียบๆ สอมือล้วลไปในระเป๋าระโปร ่อนที่ะนำอบุหรี่ยื่นให้เพื่อนสาว
“เอามั้ย” เอวาถาม
“ไม่!!” ะเอมว่าเสียั ่อนะยึอบุหรี่เ้าระเป๋าัวเอไป
“ห้ามสูบนะ มันไม่ี” ะเอมบ่น
“อายุเรายัน้อยนะเอม เราะเอผู้นอีเยอะบนโลใบนี้ แ่ผู้ายนเียว เอมไม่้อร้อหรอ หล่อ็ไม่หล่อ”
เอวาปลอบใ ะเอมสะอื้นเบาๆ ่อนะแหนหน้ามอฝน พลายื่นหมาฝรั่ให้เพื่อนนแทน
“เลิบุหรี่ให้ไ้ มันมีผล่อสุภาพนะ”
“แเรียนิวิทยานะ รู้เรื่อสุภาพ้วย เ่ั”
“ันฝันว่าสัวันหนึ่ะเป็นหมอในแผนิเวน่ะ” ะเอมว่าพลาเอื้อมมือไปสัมผัสสายฝนเย็บเียบ
“ีั ไ้ทำามวามฝัน” เอวาว่า ่อนะแะหมาฝรั่มาเี้ยว “ิถึวามฝันอแเ้าไว้เหอะเอม ผู้ายนนั้นไร้่าเินไปที่ะมาหยุแ หานอื่นเหอะ ไม่็ั้ใเรียนทำามฝันสะ”
“แ่เาือนแรเลยนะ”
“็แ่แฟนนแรน่า แะเออีเยอะ ถ้าแทำามวามฝันไ้ หาหมอในิเว้วยันเลยสิ”
“...แล้วแล่ะเอวา แอยาเป็นอะไร”
“...” อยาเป็นอะไรั้นหรอ “นั่นสินะ”
“เรารู้นะว่าเธอเหนื่อยาเรื่อที่บ้าน ืนนี้มานอนบ้านเรามั้ย ยัไ็ไม่มีใรอยู่อยู่แล้ว” ะเอมัวน
ะเอมเป็นเ็่าัหวัที่สอบิที่นี่ ึย้ายมาอยู่ในหอพัใล้ๆ โรเรียน เอวารุ่นิ่อนะส่ายหน้าเบาๆ
เอวามอไปบนฟ้า สายฝนยัเทระหน่ำลมา ไม่มีวี่แววว่าะหยุ
“ไหนๆ ็เปียแล้ว วิ่ลับบ้านันมั้ย” เอวาเสนอ
บ้านอเอวาับหอพัอะเอมไม่ไลันมานั ะเอมรุ่นิ่อนะพยัหน้ารับ
มือน้อยๆ อเ็สาวทั้สอสอประสานัน ่อนะวิ่ฝ่าสายฝนออไป
ความคิดเห็น