คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สวรรค์ของสัตว์เลี้ยง
แสงอ่อนๆยามเช้าลอดเข้ามาตามช่องว่างระหว่างมู่หลี่ของหน้าต่าง ฉันรู้สึกได้ถึงแสงนั่นจึงค่อยๆลืมตาทีละนิด ทันใดสมองของฉันจะเริ่มบูทตัวขึ้น ก่อนจะน็อคดาวท์กระทันหันด้วยอาการปวดวิ้งๆ ให้ตายโซจูเมื่อคืนเล่นงานฉันหนักทีเดียว ฉันจึงพลิกตัวนอนตะแคง ทันใดก็เจอกับใบหน้าขาวของพี่สาวคนหนึ่ง..............สมองฉันจึงประมวลผลเหตุการณ์เมื่อคืน อ้าพี่สาวใจดีนี่เอง ว้าวเธอสวยจริงๆนะ ขนาดมองใกล้ๆแบบนี้ยังไม่เห็นริ้วรอยเลย เธออายุเท่าไหร่กันนะ 40 หรอ ม่าย ไม่น่าถึง โอะดูริมฝีปากนี่ซิ มันช่างน่าจูบซะเหลือเกิน ฮิๆลักหลับเลยดีกว่า ว่าแล้วฉันก็ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าใกล้ริมฝีปากของหล่อน ทันใดนั้นเสียงนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น! ตายล่ะ...แกล้งหลับดีกว่า ฉันจึงคว่ำหน้าลงกับหมอนข้างๆหล่อน
“อืม.....ห้าววววว เช้าแล้วหรอเนี่ย” เธองัวเงียลุกขึ้นนั่ง
“หือ?....เด็กบ้านี่ นอนเบียดฉันทั้งคืนเลย” เธอหันมาตัดพ้อฉัน ก่อนจะลุกขึ้นยืนบนเตียง
“ตื่นๆๆ นี่ๆๆ ตื่นได้แล้ว ฉันบอกให้ตื่นไง เด็กบ้า!” เธอกระชากผ้าห่มฉันและและเขย่าร่างฉันอย่างแรง ไม่ได้ฉันจะตื่นไม่ได้เดี๋ยวเจ๊แกก็ไล่ฉันกลับน่ะซิ อดทนไว้แจฮา
“ไม่ตื่นใช่ไหม” เธอกล่าว ก่อนจะระดมเตะต่อยฉันไม่ยั้ง โอ้พระเจ้า! นี่แรงคนหรือม้าเนี่ย สาบานได้ไหมว่าเจ๊เป็นผู้หญิง แต่ถึงจะโดนทารุณกรรมฉันก็ไม่ลืมตาเด็ดขาด
“ให้ตายเถอะ ขี้เซาจริงๆ เฮ้อ....เหนื่อย.....ว้ายจะเจ็ดโมงแล้วหรอ!” ในที่สุดเจ๊ก็ยอมแพ้ และวิ่งหุนหันออกจากห้องนอน เอ๋?....วันนี้วันหยุดนี่ เธอจะรีบไปไหนกัน ในระหว่างที่เธอสาละวนแต่งตัวและเตรียมอาหารฉันก็แอบดูเธออยู่เงียบๆไม่ให้เธอรู้ตัว ท่าทางคล่องแคลวนั่นน่ามองชะมัด โอ้เธอทำอาหารเสร็จแล้ว เอ๊ะ?....เธอไม่ทานหรอกหรือ......เธอใส่กล่องแล้ววางไว้ที่โต๊ะอาหารพร้อมกับทิ้งโน๊ตเอาไว้ก่อนจะออกจากห้องไป
“ฉันทำอาหารกับซุปไว้ให้แก้แฮ้ง เอาเข้าเวฟอุ่นทานได้เลย จากกาอิน” ฉันเดินเข้าไปอ่านโน๊ตที่เธอทิ้งไว้ ที่แท้เธอก็ชื่อกาอินนั่นเอง ว้าวอาหารน่าทานชะมัดเลย ฉันไม่รอช้ารีบสวาปามทันที
“อร่อยที่สู๊ดดดด”
หลังจากทานอาหารเสร็จฉันก็นึกขึ้นได้ว่ามีบางคนที่ฉันต้องติดต่อกลับ
“ฮัลโหล...นี่ฉันเอง” ฉันทักคนปลายสาย
“พี่! พี่แจฮา พี่อยู่ไหนคะ ทุกคนตามหาพี่กันใหญ่ ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนคะ?” สาวน้อยปลายสายถามอย่างร้อนใจ
“ฉันมั่นใจว่าทุกคนที่เธอหมายถึงนั่น ไม่รวมพ่อของฉัน” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“โธ่พี่คะ ถึงผอ.จะไม่ได้ถามอะไร แต่เขาต้องกำลังเป็นห่วงพี่อยู่แน่ๆ “ เธอกล่าว
“ฮึ.....เป็นห่วงหรอ? ฮ่ะ!ฮ่าๆๆๆ เขาห่วงว่าฉันจะไปทำอะไรให้เขาขายหน้าน่ะซิ แต่ไม่ต้องกังวลไป ฝากบอกเขาด้วยล่ะกันว่าเชิญเสวยสุขกับลูกศิษย์หนุ่มคนโปรดในสถาบันของเขาให้เต็มที่ ฉันจะไม่กลับไปเหยียบที่นั่นอีก!” ฉันประกาศกร้าว
“พี่แจฮา.....พี่จะทิ้งความฝันของตัวเองหรือคะ?” สาวน้อยถามเสียงเศร้า
“ไม่หรอก ฉันยังคงมีจุดหมายเดิม เพียงแต่ตอนนี้ ฉันมีเป้าหมายเพิ่มมาอีกหนึ่งอย่าง และฉันจะทำมันให้สำเร็จทั้งคู่ ด้วยหนทางของฉันเอง” ฉันตอบเธอด้วยน้ำเสียงมาดมั่น
“ฉันคิดถึงพี่นะคะ......พี่มาอยู่กับฉันก็ได้ พี่ก็รู้ว่าฉันทำเพื่อพี่ได้ทุกอย่าง” เธอทำเสียงอ้อน
“........เซริ พี่เคยบอกแล้วไง ว่าเรื่องของเรามัน...” ฉันกำลังจะพูดให้หล่อนตัดใจจากความคิดเดิมๆที่ว่าเราจะกลับมาคบกันอีก แต่หล่อนก็สวนขึ้นมาก่อน
“หยุด! พี่ไม่ต้องพูดแล้ว มีอะไรพี่ก็โทรหาฉันก็แล้วกัน” เธอตัดบทและวางสายไป เด็กน้อยก็ยังเป็นเด็กน้อยอยู่วันยันค่ำ นิสัยเอาแต่ใจ ไม่ฟังใครและไม่ยอมรับความจริงก็ยังคงเป็นเหมือนเก่า นี่ล่ะนะ คังเซริ ลูกสาวคนดียวก็ สส.ใหญ่แห่งกรุงโซล เราเคยคบกันเมื่อ 2 ปีก่อน ตอนที่เธอยังอายุ16 ใช่เธอเด็กมากใช่ไหม แต่ฉันไม่ได้คบเพื่อหลอกเด็ก แต่เด็กต่างหากที่หลอกฉัน ฉันมารู้ว่าเธอมีคนอื่นตอนคบกันได้สามเดือน เป็นเพื่อนชายคนสนิทในชั้นเดียวกันกับเธอ ที่เธอเคยแนะนำให้ฉันรู้จัก มันเจ็บปวดมากและฉันไม่มีวันให้อภัยเธอ ความรักของเราจบลงฉั นได้เรียนรู้ว่าความรักมันเจ็บปวดมากเพียงไร และเธอเองก็ได้เรียนรู้ว่าความรักจริงๆเป็นเช่นไร เมื่อตอนที่สูญเสียมันไปแล้ว แม้ฉันจะยืนยันที่จะจบความสัมพันธ์แต่เธอก็ยังคอยมาวนเวียนอยู่รอบๆตัวฉัน และมันก็เป็นเรื่องยากจริงๆที่คุณจะไล่คนที่คุณเคยรักเขามากให้หายไปจากชีวิต ฉันทำได้เพียงเปลี่ยนมุมมองที่เคยมองเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งให้เป็นน้องสาวของฉันแทน
“เธอคิดอะไรอยู่” เจ๊ถามขึ้นขณะกำลังเช็ดผมให้ฉันหลังจากที่สระผมให้ฉันเสร็จ ให้ตายนี่ฉันเผลอคิดถึงเรื่องในอดีตอีกแล้วหรอ
“ห่ะ?....อ้อก็คิดว่าเย็นนี้จะกินอะไรดีน้า เจ้านายจะทำอะไรให้ฉันกินคะ?” ฉันกระโดดขึ้นโซฟาและไปนั่งทำตาวาวอยู่ข้างๆหล่อน
“จิๆๆ เธอนี่นะ นิ่งเป็นหลับขยับเป็นกินจริงๆ แล้วก็เจ้านงเจ้านายอะไรกัน อย่าเรียกฉันแบบนั้นนะ ใครมาได้ยินเข้าอายเขาตายเลย” เธอบ่นออดแอด
“งั้น กาอินชิ เป็นไง” ฉันเสนอ เธอทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าอนุญาติ
“โฮ่งๆ กาอินชี้~~~” ฉันเห่ารับและเรียกชื่อเธอเสียงยาน ก่อนจะล้มตัวลงหนุนตักนุ่มๆของเธอ
“นี่ๆ เช็ดผมก่อนซิ หัวยังเปียกอยู่เลย” เธอบอกแต่ฉันไม่ฟัง ได้แต่ถูแก้มกับตักนุ่มๆของเธอ อ้า.....สวรรค์จริงๆแจฮาเอ๋ย
ความคิดเห็น