ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท
“แกนี่….ทำให้ฉันผิดหวังตั้งแต่เกิดจริงๆ” คำพูดเสียดแทงใจของผู้เป็นพ่อที่พร่ำบอกฉันมาตลอด 24 ปีเต็ม แน่นอนว่าฉันชาชินกับมัน แต่ทุกครั้งที่ได้ยินรอยแผลในหัวใจฉันมันก็หยั่งรากลึกลงยิ่งกว่าเก่า และฉันคิดว่ามันคงถึงเวลาแล้วที่ฉันควรจะหยุดความเจ็บปวดนี้เสียที
ฝนที่ตกอย่างไม่ลืมหูลืมตาซัดเซพาร่างของฉันที่เดินอย่างไร้จุดหมายมาหยุดลงที่หน้าแมนชั่นแห่งหนึ่ง ตอนนี้ฉันล้าเต็มทีอยากจะหลับซักงีบ แต่ในสภาพที่ตัวเปียกปอนแบบนี้และฝนกระหน่ำไม่หยุด ฉันจะนอนที่ไหนได้ล่ะ ก่อนที่ฉันจะได้คำตอบสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องกระดาษใบใหญ่ยักษ์ สมองที่ล้าบวกกับร่างกายที่กระหายการพักผ่อนทำให้ฉันก้าวเข้าไปนอนในกล่องใบนั้นอย่างอัตโนมัติ มันอุ่นใช้ได้ อ้า…..ของีบหน่อยนะ………
“ปัก!...ปัก!....นี่มันกล่องอะไรล่ะเนี่ย?” เสียงของหญิงสาวแปลกหน้าคนหนึ่งดังมาจากภายนอก ให้ตายเถอะฉันของีบหน่อยไม่ได้หรอ ฉันค่อยๆแง้มฝากล่องออกและโผล่หัวขึ้นมาสูดอากาศ แต่มันคงทำให้เธอตกใจ
“ว้าย!!!! ศพ!?” เธออุทาน ศพ?บ้าอะไรกันแม่คุณ
“ฉันยัง….ไม่ตาย……” ฉันพยายามจะอธิบายเธอแต่ดูเหมือนแบตเตอรี่พลังงานในร่างกายฉันจะหมดกลางอากาศ ทำให้ร่างของฉันหล่นตุบไปกองที่รองเท้าส้นสูงปรี๊ดของเธอ อ้า Christian Louboutin เสียด้วย เธอต้องเป็นคนรสนิยมดีแน่ๆ
“ไอ้ลูกตุ๊ด ฮ่าๆๆๆๆ, นี่ๆรู้ไหม พ่อของแจฮาเป็นกระเทยล่ะ, แจฮา ทำไมแกต้องเป็นผู้หญิงด้วย ให้ตายเถอะ ที่ฉันฝืนแต่งกับแม่แกเพราะอยากได้ลูกชายนะ ฉันล่ะผิดหวังจริงๆ” ให้ตายเถอะนี่ฉันฝันอยู่ใช่ไหม ทำไมขนาดในความฝันฉันเสียงน่ารำคาญพวกนี้ยังตามมาหลอกหลอนกันอีกนะ บัดซบที่สุด
“แจฮา น่ารักจังมานี่เร็ว เดี๋ยวพี่ทำกับข้าวให้กินนะ ฮิๆ” อ้า…พี่เลี้ยงสาวสวยสมัยเด็ก ผู้หญิงคนแรกของฉันนี่ ฉันจำได้เธอทำอาหารได้อร่อยมาก และหน้าอกเธอนุ่มที่สุด ใช่นุ่มแบบนี้เลย
“กรี๊ดดดดด!!!!!” เสียงกรี๊ดปลุกฉันตื่นจากฝันหวานถึงพี่สาวแสนสวยในอดีต
“เด็กบ้า! ทำอะไรของเธอเนี่ย ใครสั่งใครสอน!!!” พี่สาวแปลกหน้าโวยวายใส่ฉันใหญ่ เอ๊ะฉันทำอะไรหรือ? หือ? มือฉันทำไมมันไปอยู่ตรงนั้นล่ะ ไปจับหน้าอกเจ๊เขาทำไมฟ่ะ
“ขอโตด ค้าบ เอ้ยค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ ฉันอธิบายได้ค่ะ” ฉันรีบคุกเข่าขอโทษขอโพยเจ๊เขาทันที ชีจะแจ้งตำรวจจับฉันไหมล่ะเนี่ย และด้วยท่าทีที่น่าสงสารและแสดงออกว่าฉันไม่ได้ตั้งใจทำมันจริงๆ เจ๊จึง….จ๊อกกกกกกกกกกกก โอ๊ะ!!! นี่เสียงท้องฉันรึนี่?
“เฮ้อ…..หิวละซิ เอ้ากินซะ บะหมี่” เจ๊ยื่นชามบะหมี่ร้อนควันฉุย กลิ่นหอมยั่วน้ำลายมาให้ฉัน อ้าเธอช่างงดงามจริงๆ ภาพที่เธอยื่นชามบะหมี่มาให้ งดงามราวภาพเขียน madonna of the rocks ฉันจึงไม่รอช้ารีบสวาปามทันที
“ลูกเต้าเหล่าใครล่ะเรา เรียนอยู่โรงเรียนแถวนี้ใช่ไหม?” เจ๊ถามขึ้นขณะที่ฉันดูดเส้นบะหมี่ ฉันถึงกับสำลักเส้นออกจมูก แค่กๆๆๆ
“เอ้าๆๆๆ ไม่ต้องรีบกินก็ได้ ไม่มีใครเขาแย่งหรอก” เจ๊ยื่นแก้วน้ำและลูบหลังให้ฉัน นี่ชีคิดว่าฉันเป็นเด็ก ม.ปลายจริงๆซินะ เอาไงดีว่ะเรา
“เอ่อ...คือฉัน เอ้ยหนูหนีออกจากบ้านมาน่ะค่ะ” เอาล่ะว่ะคราวนี้ใช้ประโยชน์จากหน้าเด็กสักหน่อย
“ห่ะ? หนีออกจากบ้าน!แล้วทำไมถึงต้องหนีออกจากบ้านล่ะ?” เจ๊ถามเสียงเครียด ฮ่าๆๆ แบบนี้เชื่อหมดใจชัวร์ๆ
“กระซิกๆ คือหนู...หนูอยู่กับพ่อเลี้ยง แล้วเขา...เขาจะข่มขืนหนู หนูก็เลย..ฮื่อๆๆๆๆ” ฉันแสดงได้เนียนมากแบบนี้ได้แดซังแน่ๆ
“คุณพระ!!! เขาเป็นใคร ชื่ออะไร ฉันจะฟ้องเขาให้ และจะให้มูลนิธิดูแลหนูเอง เล่าให้ฉันฟังให้ละเอียดซิ ฉันเป็นอัยการ ฉันช่วยหนูได้!” เจ๊ดึงมือฉันและบอกอย่างจริงจัง ซวยแล้วไงอัยการหรอนี่ จุดใต้ตำต่อเกินไปละ เอาไงดีว่ะ????
“ว่าไงล่ะ บอกชื่อสกุลเขามา แล้วหนูชื่ออะไร?” เจ๊ซักใหญ่
“ฮื่อๆๆๆๆๆๆ หนู....หนูกลัวค่ะ หนูไม่อยากเป็นข่าว ถ้าเป็นแบบนั้นอนาคตหนูก็จะ...ฮื่ออออออ” ดราม่าใส่แม่งเลย เสร็จทุกราย ผู้หญิงใจอ่อนจะตาย เจ๊ดูทำท่าครุ่นคิดแต่ก็ยอมอ่อนลงจนได้
“ก็ได้ๆ ถ้าหนูยังไม่พร้อม ฉันก็จะไม่ฝืนใจ แต่ไอ้เรื่องจะปล่อยคนชั่วลอยนวลนี่ ฉันไม่เห็นด้วยนะ ไม่ต้องห่วงเรื่องเป็นข่าว การปกปิดข้อมูลของเหยื่อต่อสื่อมวลชนเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ฉันอยากให้หนูทำใจให้สบาย พร้อมเมื่อไหร่เราค่อยมาต่อสู้ไปด้วยกันนะ” เจ๊พูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและจริงใจ ให้ตายฉันไม่เคยถูกใครพูดแบบนี้ด้วยเลย เธอช่างเป็นผู้หญิงที่วิเศษจริงๆ
“เอาล่ะ บะหมี่จะอืดแล้วรีบทานเถอะ” เจ๊บอกก่อนจะลุกไปหาเสื้อผ้าให้ฉันและเตรียมน้ำอุ่นให้ฉันอาบ อ้า....นี่มันสวรรค์ชั้นไหนกันนะ พี่สาวแสนสวยกับการปรนนิบัติ
“ทานเสร็จหรือยัง รีบเข้ามาอาบน้ำด้วยกันเร็ว” เจ๊ส่งเสียงเรียกจากในห้องน้ำ ห่ะ!!!! ฮึๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เสร็จแล้วค่ะ พี่สาววววววว” นี่ต้องเป็นสวรรค์แน่ๆ ^_______^
ฝนที่ตกอย่างไม่ลืมหูลืมตาซัดเซพาร่างของฉันที่เดินอย่างไร้จุดหมายมาหยุดลงที่หน้าแมนชั่นแห่งหนึ่ง ตอนนี้ฉันล้าเต็มทีอยากจะหลับซักงีบ แต่ในสภาพที่ตัวเปียกปอนแบบนี้และฝนกระหน่ำไม่หยุด ฉันจะนอนที่ไหนได้ล่ะ ก่อนที่ฉันจะได้คำตอบสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องกระดาษใบใหญ่ยักษ์ สมองที่ล้าบวกกับร่างกายที่กระหายการพักผ่อนทำให้ฉันก้าวเข้าไปนอนในกล่องใบนั้นอย่างอัตโนมัติ มันอุ่นใช้ได้ อ้า…..ของีบหน่อยนะ………
“ปัก!...ปัก!....นี่มันกล่องอะไรล่ะเนี่ย?” เสียงของหญิงสาวแปลกหน้าคนหนึ่งดังมาจากภายนอก ให้ตายเถอะฉันของีบหน่อยไม่ได้หรอ ฉันค่อยๆแง้มฝากล่องออกและโผล่หัวขึ้นมาสูดอากาศ แต่มันคงทำให้เธอตกใจ
“ว้าย!!!! ศพ!?” เธออุทาน ศพ?บ้าอะไรกันแม่คุณ
“ฉันยัง….ไม่ตาย……” ฉันพยายามจะอธิบายเธอแต่ดูเหมือนแบตเตอรี่พลังงานในร่างกายฉันจะหมดกลางอากาศ ทำให้ร่างของฉันหล่นตุบไปกองที่รองเท้าส้นสูงปรี๊ดของเธอ อ้า Christian Louboutin เสียด้วย เธอต้องเป็นคนรสนิยมดีแน่ๆ
“ไอ้ลูกตุ๊ด ฮ่าๆๆๆๆ, นี่ๆรู้ไหม พ่อของแจฮาเป็นกระเทยล่ะ, แจฮา ทำไมแกต้องเป็นผู้หญิงด้วย ให้ตายเถอะ ที่ฉันฝืนแต่งกับแม่แกเพราะอยากได้ลูกชายนะ ฉันล่ะผิดหวังจริงๆ” ให้ตายเถอะนี่ฉันฝันอยู่ใช่ไหม ทำไมขนาดในความฝันฉันเสียงน่ารำคาญพวกนี้ยังตามมาหลอกหลอนกันอีกนะ บัดซบที่สุด
“แจฮา น่ารักจังมานี่เร็ว เดี๋ยวพี่ทำกับข้าวให้กินนะ ฮิๆ” อ้า…พี่เลี้ยงสาวสวยสมัยเด็ก ผู้หญิงคนแรกของฉันนี่ ฉันจำได้เธอทำอาหารได้อร่อยมาก และหน้าอกเธอนุ่มที่สุด ใช่นุ่มแบบนี้เลย
“กรี๊ดดดดด!!!!!” เสียงกรี๊ดปลุกฉันตื่นจากฝันหวานถึงพี่สาวแสนสวยในอดีต
“เด็กบ้า! ทำอะไรของเธอเนี่ย ใครสั่งใครสอน!!!” พี่สาวแปลกหน้าโวยวายใส่ฉันใหญ่ เอ๊ะฉันทำอะไรหรือ? หือ? มือฉันทำไมมันไปอยู่ตรงนั้นล่ะ ไปจับหน้าอกเจ๊เขาทำไมฟ่ะ
“ขอโตด ค้าบ เอ้ยค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ ฉันอธิบายได้ค่ะ” ฉันรีบคุกเข่าขอโทษขอโพยเจ๊เขาทันที ชีจะแจ้งตำรวจจับฉันไหมล่ะเนี่ย และด้วยท่าทีที่น่าสงสารและแสดงออกว่าฉันไม่ได้ตั้งใจทำมันจริงๆ เจ๊จึง….จ๊อกกกกกกกกกกกก โอ๊ะ!!! นี่เสียงท้องฉันรึนี่?
“เฮ้อ…..หิวละซิ เอ้ากินซะ บะหมี่” เจ๊ยื่นชามบะหมี่ร้อนควันฉุย กลิ่นหอมยั่วน้ำลายมาให้ฉัน อ้าเธอช่างงดงามจริงๆ ภาพที่เธอยื่นชามบะหมี่มาให้ งดงามราวภาพเขียน madonna of the rocks ฉันจึงไม่รอช้ารีบสวาปามทันที
“ลูกเต้าเหล่าใครล่ะเรา เรียนอยู่โรงเรียนแถวนี้ใช่ไหม?” เจ๊ถามขึ้นขณะที่ฉันดูดเส้นบะหมี่ ฉันถึงกับสำลักเส้นออกจมูก แค่กๆๆๆ
“เอ้าๆๆๆ ไม่ต้องรีบกินก็ได้ ไม่มีใครเขาแย่งหรอก” เจ๊ยื่นแก้วน้ำและลูบหลังให้ฉัน นี่ชีคิดว่าฉันเป็นเด็ก ม.ปลายจริงๆซินะ เอาไงดีว่ะเรา
“เอ่อ...คือฉัน เอ้ยหนูหนีออกจากบ้านมาน่ะค่ะ” เอาล่ะว่ะคราวนี้ใช้ประโยชน์จากหน้าเด็กสักหน่อย
“ห่ะ? หนีออกจากบ้าน!แล้วทำไมถึงต้องหนีออกจากบ้านล่ะ?” เจ๊ถามเสียงเครียด ฮ่าๆๆ แบบนี้เชื่อหมดใจชัวร์ๆ
“กระซิกๆ คือหนู...หนูอยู่กับพ่อเลี้ยง แล้วเขา...เขาจะข่มขืนหนู หนูก็เลย..ฮื่อๆๆๆๆ” ฉันแสดงได้เนียนมากแบบนี้ได้แดซังแน่ๆ
“คุณพระ!!! เขาเป็นใคร ชื่ออะไร ฉันจะฟ้องเขาให้ และจะให้มูลนิธิดูแลหนูเอง เล่าให้ฉันฟังให้ละเอียดซิ ฉันเป็นอัยการ ฉันช่วยหนูได้!” เจ๊ดึงมือฉันและบอกอย่างจริงจัง ซวยแล้วไงอัยการหรอนี่ จุดใต้ตำต่อเกินไปละ เอาไงดีว่ะ????
“ว่าไงล่ะ บอกชื่อสกุลเขามา แล้วหนูชื่ออะไร?” เจ๊ซักใหญ่
“ฮื่อๆๆๆๆๆๆ หนู....หนูกลัวค่ะ หนูไม่อยากเป็นข่าว ถ้าเป็นแบบนั้นอนาคตหนูก็จะ...ฮื่ออออออ” ดราม่าใส่แม่งเลย เสร็จทุกราย ผู้หญิงใจอ่อนจะตาย เจ๊ดูทำท่าครุ่นคิดแต่ก็ยอมอ่อนลงจนได้
“ก็ได้ๆ ถ้าหนูยังไม่พร้อม ฉันก็จะไม่ฝืนใจ แต่ไอ้เรื่องจะปล่อยคนชั่วลอยนวลนี่ ฉันไม่เห็นด้วยนะ ไม่ต้องห่วงเรื่องเป็นข่าว การปกปิดข้อมูลของเหยื่อต่อสื่อมวลชนเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ฉันอยากให้หนูทำใจให้สบาย พร้อมเมื่อไหร่เราค่อยมาต่อสู้ไปด้วยกันนะ” เจ๊พูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและจริงใจ ให้ตายฉันไม่เคยถูกใครพูดแบบนี้ด้วยเลย เธอช่างเป็นผู้หญิงที่วิเศษจริงๆ
“เอาล่ะ บะหมี่จะอืดแล้วรีบทานเถอะ” เจ๊บอกก่อนจะลุกไปหาเสื้อผ้าให้ฉันและเตรียมน้ำอุ่นให้ฉันอาบ อ้า....นี่มันสวรรค์ชั้นไหนกันนะ พี่สาวแสนสวยกับการปรนนิบัติ
“ทานเสร็จหรือยัง รีบเข้ามาอาบน้ำด้วยกันเร็ว” เจ๊ส่งเสียงเรียกจากในห้องน้ำ ห่ะ!!!! ฮึๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เสร็จแล้วค่ะ พี่สาววววววว” นี่ต้องเป็นสวรรค์แน่ๆ ^_______^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น