What is Friendship...

ลำดับตอนที่ #1 : Ep.1 the sign on the darkness path

วันนี้เป็นวันที่ 13 มีนาคม พ.ศ.2558 ใช่แล้วพรุ่งนี้เป็นวันมี่มี Thailand Pony Convention หนูอยากไปและคิดไปคิดมาตลอด แต่หนูพึ่งถึงบ้านตอน 24:00 น. ซึ่งหนูกลับจากสิงค์โปร เมื่อถึงบ้านหนูรีบไปอาบน้ำและหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า.........

"ชั้นคงไม่ได้ไปแล้วหละ..."

~~~~~~~~~~

"อื้อ..!" หนูตืนขึ้นมายืดเส้นยืดสาย

แต่รู้สึกแปลกๆพอจะยืดแขนแต่...ไม่มีมือ หนูมองตัวเองอย่างตกใจ สิ่งที่เห็นคือ สภาพตัวเองตอนนี้.....เป็นร่างที่เหมือนเพกาซัสโพนี่ตัวเล็ก โดยมีตัวสีขาว ผม(แผงคอ)และหางสีดำ และผูกโบว์สีขาว

"น น นี้ นี้มันเกิดอะไรขึ้น" หนูมองไปรอบๆ

ปรากฎว่าได้ตื่นมาในสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งหนูนอนอยู่ชั้นสอง ชั้นล่างเป็นที่เหมือนห้องสมุด ข้างในเหมือนเป็นโพรงในต้นไม้

"เอ... คุ้นๆ แฮะ..." หนูมองไปนอกหน้าต่างซึ่งอยู่ข้างๆเตียงของหนู

"น นี้มัน!!!" สิ่งที่หนูเห็นทำให้หนูตกใจเป็นอย่างมาก นั้นคือหนูเห็นโพนี่เดินไปมาข้างนอกซึ่งไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเรื่องจริง และเวลาตอนนี้น่าจะเป็นตอนเที่ยง...

"ค คงจะเป็นฝัน ใช่ฝันแน่ๆ..." หนูเริ่มกระวนกระวาย

"เฮ้~!! เธอเป็นใครอะ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย" มีเสียงดังมาจากข้างหลัง หนูหันไปตามเสียงก็เห็นโพนี่อยู่ข้างหลัง...โพนี่ตัวนั้นพอเห็นแล้วก็รู้ได้ทันที

"ธ เธอคือ พิ้งกี้พาย ใช่มั้ย"หนูหันไปถามเธอ

"อู้ว~ เธอรู้ชื่อชั้นด้วย~ เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่าน้า~" เธอกระโดดไปมาอย่างตื้นเต้น

"งั้นๆๆ ชั้นขอเดาชื่อเธอบ้างนะ อืม~~~ เธอชื่อ ___ ใช่มั้ย" เธอบอกว่าเดาแต่นั้นคือชื่อของหนูจริงๆในโลกของหนู

"เธอรู้ได้ยังไง!!!" หนูถามด้วยความตกใจมาก

"ชั้นก็ไม่รู้สิน้าาาา~" เธอดีใจมากที่เดาถูก

"แต่ชั้นว่านะ~ เธอน่าจะมีชื่อของเธอในโลกนี้นะ" เธอพูดมาทำให้หนูตกใจยิ่งกว่าอีก เธอพูดเหมือนกับรู้ว่าหนูไม่ได้อยู่ในโลกของเธอ หนูจ้องเธอด้วยความสงสัยและไม่ไว้ใจ

"ฮิๆ ไปละน้า~ ไว้เจอกัน~" เธอวิ่งไปเร็วมากแต่ที่เธอเหลือทิ้งไว้คือ คับเค้ก2ชิ้น และแปะ กระดาษไว้ ซึ่งมันเขียนว่า

"กินให้อร่อยนะ ^~^

        จาก พิ้งกี้"

หนูก็ไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไรแต่รู้แค่ว่าตอนนี้เริ่มหิวแล้วเลยหยิบขึ้นมากิน

"อื้ม~ อร่อยอะ" หนูกินไปหนึ่งชิ้นส่วนอีกชิ้นเก็บไว้ก่อน

"ลองออกไปเดินดูข้างนอกหน่อยดีกว่า" หนูลงจากเตียงแต่พอจะเดินแล้วดันล้มเฉยเลย

"เออ...ลืมไปตอนนี้เราเป็นโพนี่" หนูลุกขึ้นมาและลองเดินสี่ขาซึ่งไม่ยากเลย หนูเดินมาเห็นชุดที่เหมือนเสื้อคลุมจึงเอามาใส่และเปิดประตูออกไป และเดินสำรวจในเมืองซึ่งน่าจะเป็นโพนี่วิว

โดยที่แรกที่ไปเจอคือ ที่ๆเหมือนหอประชุมซึ่งมีโพนี่ตัวหนึ่งดูเหมือนกำลังยุ่งกับงานอยู่จึงไม่ได้เข้าไปกวน แต่เธอก็มองมาเห็นหนูแล้วก็กวักกีบเรียกเหมือนจะให้ช่วย

"นี้หนูน้อยช่วยอะไรหน่อยสิ พอดีสวีตตี้เบลไม่อยู่บ้านนะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ

"อ อือ ก็ได้ ว ว่าแต่คุณใช่แรริตี้รึเปล่า" หนูถามเธอ

"โอ้ใช่แล้วจ๊ะ~ หนูช่วยไปหยิบริบบิ้นสีแดงให้หน่อยสิ" หนูก็เดินไปหาและหยิบริบบิ้นมา

"ไม่~ นี้ไม่ใช่สีแดง นี้มันสีแดงส้ม" เธอดูท่าทางไม่พอใจเล็กน้อย หนูจึงเดินไปหยิบอันใหม่

"อันนี้ก็ไม่ใช่ นี้มันสีน้ำตาลแดง" เธอเริ่มอารมณ์เสียเล็กน้อย และหนูก็พยามหยิบมาเรื่อยๆจนได้สีที่เธอต้องการ(ประมาณ10ครั้ง)

"โอเคจ๊ะ เธอช่วยแค่นี้ก็ได้นะ~" เธอกลับไปทำงานของเธอต่อ

"เฮ้อ~ เหนื่อยกับแรริตี้จริงๆ" หนูเดินมาเรื่อยๆ และสิ่งที่เห็นคือพายุขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มากแต่ที่แปลกคือ

"พ พายุอะไร ท ทำไมมันเป็นสีรุ้งอะ" หนูแอบดูอยู่ห่างๆเนื่องจากไม่รู้ว่ามันปลอดภัยรึเปล่า แต่จู่ๆพายุก็หยุด และมีม้าสีรุ้งออกมาแทน

"ร เรนโบว์แดช!!" หนูอึ้งกับสิ่งที่เห็นเมื่อเห็นว่าเรนโบว์แดชนั้นมีความเร็วพอที่จะทำให้เกิดสิ่งที่เหมือนกับพายุขนาดเล็กได้

เมื่อเรนโบว์แดชคุยกับโพนี่ตัวหนึ่งเสร็จก็บินมาแถวๆที่หนูซ่อนอยู่(จริงๆเขาจะบินมานอนเมฆที่อยู่แถวๆนั้น) หนูพึ่งนึกได้ว่าเราไม่ใช่โพนี่จริงๆ ถ้าต้องคุยกับโพนี่ตัวอื่นนานๆอาจจะเสี่ยง

หนูเลยเดินหนีไปหาที่ต่อไปที่จะเดินดูแต่ระหว่างทางเหมือนทุกคนกำลังวุ่นกับการจัดงานอะไรซักอย่างอยู่

"อ้าว! หวัดดีหนูก้อนน้ำตาล ซื้อแอปเปิ้ลซักผลมั้ย" เสียงของโพนี่ที่ขายแอปเปิ้ลเรียกหนู หนูจึงหันไป เธอคือแอปเปิ้ลแจ็คนั่นเอง

"เออ... คือว่าที่เขากำลังทำอยู่นี้มีงานอะไรหรอค่ะ?" หนูถาม

"อ้าว นี้หนูไม่รู้จริงๆหรอ ก็งานเฉลิมฉลองดวงอาทิตย์ในฤดูร้อนไง (Summer Sun Celebration)" แอปเปิ้ลแจ็คทำท่าสงสัยนิดหน่อย หนูก็เริ่มกังวลเล็กน้อย

"แสดงว่าเธอเพิ่งมาใหม่สินะ ชั้นแอปเปิ้ลแจ็ค ปลูกแอปเปิ้ลอยู่ที่ สวีทแอปเปิ้ลเอเคอร์" เธอให้แอปเปิ้ลมาผลหนึ่ง

"ขอบคุณสำหรับคำตอบและก็แอปเปิ้ลนะค่ะ" หนูเดินผ่านไปโดยเร็วเพราะคิดว่าอยู่นานกว่านี้ไม่ดีแน่ๆ

แต่หนูรีบเดินไปโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยเผลอไปชนต้นไม้ต้นหนึ่งอย่างจัง

"อ โอ้ย..! เจ็บจัง" หนูล้มหงายหลังพร้อมกับสลบไป

~~~~~~~~~~

"อ อืม..! โอ้ย!!" จู่ๆก็ตื่นมาแต่รู้สึกปวดหัวมาก เมื่อมองไปรอบๆแล้วมันคือ ห้องนอนของหนูเอง

"ก กลับเป็นเหมือนเดิมแล้ว..." แต่ว่าเมื่อเอามือมาจับหัวก็รู้สึกว่าไข้ขึ้นสูงมาก เลยปลุกพ่อให้พาไปโรงบาล

แต่พอขึ้นรถระหว่างทางก็ดันเผลอหลับไป

~~~~~~~~~~

"น นี้ ธ เธอทำไมมานอนตรงนี้หละ" เสียงเบาๆมาจากใครซักคนเหมือนจะกล้าๆกลัวๆพยายามจะปลุกหนู

"อ อืม..." หนูตื่นขึ้นมาเห็นฟลัทเทอร์ชายยืนอยู่หลังต้นไม้

"ค คุณ ฟลัทเทอร์ชาย..?" หนูถามไปด้วยความไม่แน่ใจเพระตอนนี้รู้สึกมึนๆ

"ช ใช่จ๊ะ..." เธอตอบเสียงเบามาก

"อะไรนะ" หนูได้ยินไม่ชัด

"ช ใช่แล้วจ๊ะ..." เธอตอบเสียงเบากว่าเดิมอีก

"ช่างเหอะ..." หนูเดินกลับไปที่ที่หนูโผล่มาครั้งเพราะตอนนี้เริ่มเย็นๆแล้ว

แรกแต่ระหว่างทางก็มีโพนี่มาสะกิดหนู "ว่าไงคิดชื่อได้ยางงงง~" พิ้งกี้พายโผล่มาตอนไหนก็ไม่รู้คือโพนี่ที่มาสะกิดหนู

"ย ยังเลย..." หนูตอบไปเพราะลืมเรื่องคิดชื่อใหม่ไปเลย

"เป็นไงบ้างคับเค้กอร่อยมั้ย อร่อยใช่มั้ยๆๆ!" เธอดูท่าจะดูบ๋องๆนิดๆ

"ก็อร่อยมากๆเลยหละ" หนูตอบแบบอารมณ์ไม่ดีเรื่องเมื่อกี้ที่ตื่นมาแล้วรู้สึกป่วย และเริ่มมีความสับสนในใจ

"ชั้นอยากเป็นเพื่อนกับเธอ~ ได้มั้ย?" เธอถามด้วยความตื่นเต้นและใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

"พ เพื่อน....." หนูทำหน้าเศร้าเพราะมีอคติกับเรื่องนี้

"เป็นไรหรอ ทำไมทำหน้าอย่างงั้นหละ~" เธอถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง แต่หนูวิ่งหนีเธอไปแบบไม่ใส่ใจอะไรเลย เพราะจู่ๆน้ำตาก็ไหล หนูเลยวิ่งไปเรื่อยๆแบบไม่มองทาง

"อ เอ็ะ..!" แต่พอหนูรู้ตัวอีกทีหนูก็หลงในป่า

"ท ที่นี้ที่ไหน ม มีใครอยู่แถวนี้มั้ย ค ใครก็ได้" หนูตะโกนไป2-3รอบแต่เหมือนจะไม่มีใคร

"ฮึก(เสียงสะอื้น) ฮึก ฮึก" หนูทำอะไรไม่ถูกและอยากจะร้องไห้

"ใครก็ได้!!!!!" หนูตะโกนสุดเสียง

.

..

...

....

.....

"คงไม่มีใคร... เหมือนทุกที" และน้ำตาก็เริ่มไหล

To be continue