คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 2 > > > การฝึกมหาโหดได้เริ่มขึ้นแล้ว < < <
Part 2 > > > การฝึกมหาโหดได้เริ่มขึ้นแล้ว < < <
“ แหวะ ดูสิ คนอะไรสกปรกจัง เหม็นก็เหม็น ”
“ นั่นน่ะสิ ใช่นักเรียนโรงเรียนเราจริงรึเปล่าก็ไม่รู้....อี๊...ไปไกลๆเลย ไป ”
ผู้คนที่เดินไปมาต่างทำท่ารังเกียจจุนซูที่เนื้อตัวมอมแมมไม่ต่างจากเด็กข้างถนน แถมยังส่งกลิ่นเหม็นของน้ำที่ถูกสาดอบอวลไปหมด จนทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามาคุยด้วย แต่แล้วก็มีใครคนหนึ่งเข้ามาทักทายด้วยท่าทางที่เป็นมิตร ร่างสูงท่าทางใจดีที่มาพร้อมกับรอยยิ้ม
“ หวัดดี ชั้นชื่อชิม ชางมิน นะ.....นายคงเป็นนักเรียนใหม่ใช่มั้ย ^_^ ชื่ออะไรหรอ ”
“ ชะ....ชั้นชื่อคิม จุนซู ทำไมนายถึงเข้ามาคุยกับชั้นล่ะ นายไม่รังเกียจชั้นหรอ ”
“ ทำไมชั้นต้องรังเกียจนายด้วยล่ะ ในหนังสือที่ชั้นเคยอ่านน่ะ เค้าบอกว่าการเป็นเพื่อนกันไม่จำเป็นต้องดูที่ภายนอกนะ ว่าแต่นายไปโดนอะไรมาหรอ ”
“ เรื่องแค่นั้นไม่ต้องอ่านจากหนังสือก็ได้มั้ง....-*-....คือ...วันนี้ชั้นไปเจอคนเอาแต่ใจมาน่ะสิ คนอะไร น่าโค่นอำนาจนักเชียว ”
“ นายหมายถึงใครหรอ ”
“ ก็ประธานนักเรียนบ้านั่นน่ะสิ >_< คนอะไรเอาแต่ใจตัวเองชะมัดเลย ”
“ หา....O_O...เจ้าชายน้ำแข็งนั่นน่ะหรอ ”
“ อะไรนะ.....เจ้าชายน้ำแข็งหรอ เหมาะเป็นบ้าเลย ”
“ นายไปทำอะไรให้เค้าโกรธมาล่ะ ถึงได้โดนขนาดเนี้ย ”
“ ช่างมันเถอะ ชั้น....ต้องขอโทษด้วยนะ ที่เจอกันครั้งแรกก็บ่นให้นายฟังซะยาวเลย ”
“ ไม่เป็นไรหรอก ชั้นชอบนายนะ ^o^ เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ ”
“ เฮ้ย..ย.. ! ! ชั้นไม่ใช่พวกอนุรักษ์ไม้ป่านะ ”
“ ไม่ใช่ง้านนน.....ชั้นหมายถึงชอบแบบเพื่อนน่ะ โฮ่....ชั้นก็ไม่ใช่พวกอนุรักษ์เหมือนกัน ”
“ โล่งไปที ”
“ เอางี้ นายไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องชั้นก่อนละกันนะ เดี๋ยวชั้นพาไป ”
“ ……>_<……..” อีกแล้วหรอ
“ ไม่ต้องกลัวหรอก ชั้นไม่ทำไรนายหรอกน่า ”
“ เดี๋ยวก่อน ห้องนายอยู่ที่ไหน ”
“ ก็หอพักชาย หลังโรงเรียนไง ”
“ ไม่นะ >_< ชั้นไม่อยากเจอนายนั่นอีก...ไม่เอาๆ ”
“ มาเถอะน่า....ไม่เจอหรอก ป่านเนี้ยไปอยู่ชมรมแล้วม้าง....วันๆเห็นอยู่แต่ที่ชมรม ”
“ ชมรมหรอ ว่าแต่นายอยู่ชมรมไหนล่ะ ”
“ ชั้นอยู่ชมรมหนอนหนังสือ ^O^ ฟังดูดีใช่มั้ยล่า.....ชั้นละชอบจริงๆ เวลาได้เห็นหนังสือมากมายกองอยู่ตรงหน้า ....อ่า...มันช่างมีความสุข ” ( ทำท่าฝันหวาน )
“ เอ่อ............ ” แปลกจริงๆด้วยวุ้ย คนอะไร....น่ากลัว
“ ถึงแล้ว นี่แหล่ะห้องชั้น ”
“ นายอยู่ชั้น 9 หรอเนี่ย โห.....งี้ก็ต้องเดินขึ้นบันไดขาลากเลยล่ะสิ >_< อี๊....นึกแล้วยังเจ็บใจไม่หาย ว่าแต่ สมกับเป็นห้องนายจริงๆ หนังสือเพียบเลย ”
“ ทำไงได้ล่ะ ก็เค้าห้ามใช้ลิฟต์นิ่......อ้ะ เสื้อผ้าชั้น ไปเปลี่ยนในห้องน้ำละกันนะ ”
> > > 10 นาทีผ่านไป < < <
“ ทำไมนายถึงเข้าไปนานหยั่งงี้เนี้ย หลับอยู่หรือไง ”
“ เปล่า ชั้นแค่รู้สึกว่าขามันยาวไปหน่อย.....เลยไม่กล้าออกมาน่ะ รู้สึกแปลกๆไงไม่รุ ”
ร่างเล็กพูดพร้อมกับขยับขากางเกงไปมาดูน่าขบขัน
“ ฮ่า..ๆ..ๆ..ๆ..จริงๆด้วย งั้นนายเอาเสื้อผ้าพวกนี้ไว้ที่นี่ก่อนละกันนะ ไปกันเถอะ ”
“ ว่าแต่นายเรียนห้องไหนหรอ ”
“ ปี 1 ห้อง 3D น่ะ ”
“ ห้องบ๊วยเลยนี่....ฮ่า..ๆ..ๆ..แต่ว่านะชั้นเคยอ่านหนังสือมาเค้าบอกว่าเด็กห้องบ๊วยไม่จำเป็นต้องโง่เสมอไปนะ ”
“ …..-*-…..โห..แอบเจ็บน่ะเนี่ย รู้สึกเหมือนถูกหลอกด่า ”
“ ^_^ เอาน่า...คิดมาก ว่าแต่นายมีชมรมอยู่รึยัง ”
“ ชมรมหรอ....ยังเลย ไม่รู้จะเข้าชมรมอะไรดี ”
“ อยู่ชมรมหนอนหนังสือกับชั้นมั้ยล่ะ สนุกออก ”
“ ไม่เอาด้วยคนหล่ะ ชั้นเป็นพวกไม่ถูกกับหนังสือ ”
“ -*- ”
“ แล้ววันนี้เค้าไม่มีเรียนกันหรอ ”
“ เปิดเทอมวันแรกไม่มีเรียนหรอก เค้าจะให้นักเรียนเดินดูชมรมต่างๆน่ะ แล้วก็ตัดสินใจว่าจะเข้าชมรมไหน พรุ่งนี้ก็เอาใบสมัครไปยื่นที่ชมรมนั้น ”
“ นายนี่รู้ดีจังนะ งั้นนายช่วยพาชั้นไปเดินดูหน่อยสิ นะๆ..ๆ... ”
“ เอางั้นก็ได้ ไปกันเถอะ ”
แล้ววันนั้นจุนซูกับชางมินก็เดินดูชมรมกันทั้งวัน แต่จุนซูก็ตัดสินใจไม่ได้อยู่ดีว่าจะอยู่ชมรมไหน เพราะมีแต่ชมรมแปลกๆเต็มไปหมด ไหนจะชมรมอนุรักษ์ไม้ป่า( เดียวกัน ) ชมรมเพื่อนรักสัตว์โลก( เลื้อยคลาน ) ชมรมหมู่เฮาชาวชนบท หรือแม้แต่ชมรมหนอนหนังสือของชางมิน ที่วันๆนั่งสุมหัวอยู่กับหนังสือกองโต
“ กลับมาแล้วคร๊าบ...บ....บ.... ”
“ เป็นไงลูก ไปโรงเรียนวันแรก เจอเพื่อนใหม่มั้งมั้ยจ๊ะ ”
“ ก็ดีฮะ....เพื่อนผมชื่อชิม ชางมิน เป็นคนดีมากเลย แต่ว่ายังไง......ก็ยังมีคนนิสัยเสียบางคนอยู่ดี ”
“ แล้วทำไมลูกแต่งตัวแปลกๆล่ะจ๊ะ อย่างกับไม่ใช่ชุดลูกอย่างงั้นแหล่ะ ”
“ คือ....มีเรื่องนิดหน่อยน่ะครับแม่ ช่างมันเถอะ ”
“ แล้วลูกเลือกชมรมหรือยังล่ะ ” พ่อถามขึ้น
“ ยังเลยครับพ่อ....มีชมรมเยอะแยะไปหมด ผมเลือกไม่ถูกหรอก แถมยังมีชมรมแปลกๆด้วยนะ ”
“ ดีแล้วหล่ะ พวกเราอยากให้ลูกอยู่ชมรมทำอาหาร หรือไม่ก็ชมรมงานบ้านน่ะ ”
“ แต่....พ่อครับ แม่ครับ ผมเป็นผู้ชายนะ ”
“ ผู้ชายแล้วอยู่ไม่ได้หรอ ดูอย่างพ่อสิ เป็นผู้ชายแท้ๆ ยังทำอาหารจนเปิดร้านพิซซ่าเป็นของตัวเองได้จนถึงทุกวันนี้เลย ”
“ แต่มันไม่เหมือนกันนะฮะพ่อ ผมทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ”
“ นั่นแหล่ะ พ่อถึงอยากให้ลูกเข้าชมรมนี้ไง เพื่อที่ลูกจะได้สืบทอดกิจการของบ้านเรา ”
“ ใช่จ้ะ แม่ก็เห็นด้วยกับพ่อนะ ”
“ แม่ฮะ.......... ” ส่งเสริมกันเข้าไป >_<
“ ว่าไง แกจะอยู่หรือไม่อยู่ เพราะถ้าแกไม่อยู่พ่อจะได้ยกร้านนี่ให้คนข้างบ้านเค้าไป เพราะอย่างน้อยเค้าก็ยังรู้เรื่องอาหารมากกว่าแก ”
“ พ่อทำแบบนั้นไม่ได้นะ........ตกลง ผมยอมเข้าชมรมนี้ก็ได้..... ”
“ ก็แค่นี้เอง พวกเรารักลูกมากที่สุดเลยจ้ะ ”
“ …….T_T……. ” มัดมือชกจริงๆเลย
“ เออใช่....วันนี้พ่อกับแม่ปรึกษากันแล้วว่าบ้านเรามันไกลกับโรงเรียนลูกมาก ก็เลยจะให้ลูกไปอยู่หอของโรงเรียน ลูกคงไม่ขัดข้องใช่มั้ยจ๊ะ ”
“ หอหรอ.....>_<......ไม่นะ ผมไม่อยู่เด็ดขาด ” ถ้าขืนอยู่มีหวังต้องเจอกับนายนั่นทุกวันแน่ๆ
“ ทำไมล่ะลูก ”
“ คือ............. ”
“ ไม่อยากอยู่ก็ไม่เป็นไรนะลูก ”
“ ^_^ ดีนะเนี่ยที่พ่อเข้าใจ ผมรักพ่อจัง ”
“ งั้นเรายกร้านนี้ให้ป้าข้างบ้านก็แล้วกันนะแม่ ”
“ O_O ไม่ได้นะฮะ......ผมยอมแล้วๆ ” ประจำเลย เอามุขนี้มาขู่อยู่เรื่อย
“ งั้นลูกก็ต้องย้ายไปอาทิตย์หน้านะ พ่อกับแม่โทรบอกทางโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว เหลือก็แค่เอาเอกสารไปให้ ”
“ โห.....พร้อมเลย......งั้นผมขออยู่กับชางมินได้มั้ยฮะ ”
“ ได้จ้ะ.......พ่อกับแม่ตามใจลูกเสมอ ^_^ ” เนี่ยนะเรียกตามใจ
“ ไปอาบน้ำเถอะจ้ะ แม่เตรียมกับข้าวไว้ให้แล้ว จะได้มากินด้วยกัน ”
. . . . . . เฮ่อ ! ทำไมผมถึงต้องเข้าชมรมงานบ้าน แล้วทำไมผมต้องอยู่หอของโรงเรียน ทำไมพ่อกับแม่ถึงได้เอาแต่ใจแบบนี้นะ . . . . . .
> > > เช้าวันต่อมา < < <
“ เฮ้......จุนซู ทางนี้ ”
ชางมินกวักมือเรียกจุนซูที่หน้าโรงเรียน ความจริงไม่ต้องเรียกจุนซูก็สามารถมองเห็นชางมินได้ เพราะความสูงที่โดดเด่นเกินใคร ทำให้ง่ายต่อการสังเกต แต่บางทีมันก็เป็นปัญหาบ้างเล็กน้อย
“ โอ๊ย ! ….>_< .... ”
อย่างเช่นการที่มักจะเดินหัวชนต้นไม้อยู่เรื่อย หรือแม้แต่ประตูห้องบางบานที่ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อชิม ชางมิน
“ เจ็บมากมั้ย ซุ่มซ่ามจังนิ ”
“ เจ็บดิ.....อู๊ยย..ย...ถามมาได้ ”
“ นายว่าชั้นควรจะเอาเสื้อผ้าพวกนี้ไปคืนคิม แจจุง รึเปล่า ”
“ อืม..ม...กรณีนี้หรอ ขอเปิดหนังสือก่อนนะ ”
ว่าแล้วชางมินก็เปิดหนังสือที่หอบติดตัวมาจนแทบจะถมหัวตาย แต่ก็คงไม่มีเล่มไหนช่วยตอบคำถามนี้ได้
“ พอแล้วน่า....หนังสือที่ไหนจะบอกนาย
“ แหม....ก็มัน...... ”
“ อื้ม.....พ่อกับแม่จะให้ชั้นย้ายมาอยู่หอพัก ชั้นขออยู่ห้องเดียวกับนายนะ ”
“ ดีเลย ชั้นอยู่คนเดียวเง้าเหงา.....ถ้ามีนายมาอยู่ด้วยล่ะก็ ชีวิตคงมีรสชาติขึ้นเยอะ…..ปิ๊งๆ ”
“ อย่าทำหน้าหยั่งงั้นนะว้อย ชั้นกลัว ”
“ เอาน่า อย่างน้อยนายก็ไม่ต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้าไง ว่าแต่นายจะย้ายมาเมื่อไหร่ล่ะ ”
“ อาทิตย์หน้า ”
“ งั้นก็ดี แล้ว....นายเลือกได้หรือยังว่าจะอยู่ชมรมไหน ”
“ พ่อกับแม่ชั้นบอกว่าให้อยู่ชมรมทำอาหารหรือไม่ก็ชมรมงานบ้านน่ะ ”
“ ชมรมงานบ้าน O_O ก็นายไม่ถูกกับคิม แจจุงไม่ใช่หรอ ”
“ เกี่ยวไรกะหมอนั่นล่ะ ”
“ นี่นายไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งโง่กันแน่เนี่ย ”
“ >_< อู๊ย..ย..ย...รู้สึกเหมือนถูกหลอกด่าอีกแล้ว ”
“ ก็คิม แจจุงนั่นแหล่ะ ที่เป็นประธานชมรมงานบ้าน จำใส่หัวสมองอันโล่งเตียนของนายไว้เลย ” หลอกด่าป่าววะเนี่ย หง่ะ.. -*-
“ O_O หา......ไม่จริงง่ะ ”
“ จริง นายเจอศึกหนักแน่ ”
“ พ่อคร๊าบ แม่คร๊าบ.....จะรู้บ้างมั้ยว่าลูกชายของพ่อกับแม่เจอศึกหนักเข้าแล้ว >_< ”
~ ปิ๊งป่อง......ขอให้นักเรียนทุกคนที่ยังไม่มีชมรมอยู่ ยื่นใบสมัครภายในช่วงเช้านี้ด้วยนะคะ เพราะถ้าเกินกว่านี้จะปิดรับการยื่นใบสมัคร และถ้าเกิดคนไหนไม่มีชมรมอยู่ก็จะไม่ผ่านกิจกรรม ต้องไปซ่อม เจอกันปิดเทอมนะจ๊ะ ~
“ หง่ะ -*- เป็นไงเป็นกัน ปะ...ไป....ชางมิน ”
ว่าแล้วจุนซูก็รวบรวมความกล้า ค่อยๆขยับขาที่ตอนนี้แข็งยิ่งกว่าหิน แล้วมุ่งตรงไปที่ชมรมงานบ้านทันที โดยมีชางมินตามมาติดๆ
“ นี่น่ะหรอชมรมงานบ้าน อยู่ไกลจัง ถึงว่าเมื่อวานไม่ได้เดินมาดู ”
“ แหม...สาวๆมาสมัครกันเยอะเหลือเกิน เนี่ยแหล่ะน้าที่เค้าว่า มีหนุ่มๆหล่อที่ไหน ก็มักจะมีสาวๆที่นั่น ”
“ หนุ่มๆหรอ ? ? ? หมายความว่ายังมีใครนอกเหนือจากคิม แจจุง อีกหรอ ”
“ ก็จอง ยุนโฮ รองประธานนักเรียนจอมโหด ปาร์ค ยูชอน แล้วก็คิม ฮีชอลไง ทั้ง 4 คนอยู่ปี 3 ห้อง 1A กันหมด เรียกได้ว่า ทั้งเรียนเก่งทั้งหน้าตาดี เป็นที่หมายปองของสาวๆหนุ่มๆ เลยหล่ะ ”
“ O_O มีหนุ่มๆด้วยหรอ ”
“ ก็ใช่น่ะสิคิม แจจุง หน้าหวานซะขนาดนั้นน่ะ แถมปาร์ค ยูชอน ที่สุดแสนจะกะล่อนเจ้าชู้ แต่รู้สึกว่า....คนที่ชื่อ....ฮีชอล จะไม่ชอบพวกอนุรักษ์( ไม้ป่าเดียวกัน ) ทั้งๆที่ตัวเองน่ะ หน้าตาตรงสเป๊กพวกนั้นเลย อ้อ ! ลืมไป ยังมีคยูคยอนกับซองมินด้วยนะ คู่เนี้ยเค้าเป็น.....อุเคะกับเซเมะ.....ฮีชอลก็เลยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ”
“ อุเคะ ? ? เซเมะ ? ? คือไรหรอ ”
“ ว่างๆก็หัดหาอะไรใส่หัวมั่งนะ ชู่ว..ว..ก็คู่เกย์ไง ” ชางมินทำท่ากระซิบ
“ >_< ห๊า......ว่าแต่...ปาร์ค ยูชอน ใช่คนที่ผมยาวสีทองๆ ป่ะ ”
“ นั่นแหล่ะ ระวังไว้ให้ดีนะ หน้าตาอย่างนายไม่น่ารอด ”
“ นี่มันอะไรกันเนี่ย.....พ่อครับแม่ครับ ช่วยผมด้วยย..ย... ”
“ อ้าว หนุ่มน้อยคนเมื่อวานนี่เอง มาทำอะไรที่นี่หรอครับ ”
“ ใครอ่ะ -*- หน้าคุ้นๆนะเนี่ย ”
“ จำผมไม่ได้หรอ ปาร์ค ยูชอน ไง ^_^ ”
“ O_O เมื่อวานยังผมยาวอยู่เลย ทำไมวันนี้มันเหลือแค่นี้ล่ะ เปลี่ยนสีแล้วด้วย ”
จุนซูพูดพลางเอื้อมมือเรียวเล็กไปจับผมสีดำที่สั้นเกรียน
“ เนี่ยทรงใหม่ กำลังฮิตเลยนะ เป็นไง ชั้นหล่อเหมือนจัสตินมะ ”
เจ้าของผมพูดด้วยความมั่นใจ พลางจับมือเรียวเล็กนั่นมาไว้กุมไว้
“ เอ่อ.....จัสตินไหนหรอ ”
( -*- ) ไอ้โง่ < - - - ชางมิน
“ คือ....ชั้นจะมาสมัครชมรมงานบ้านน่ะ ”
“ ว้าว เป็นเกียรติจังที่มีคนน่ารักๆอย่างงี้มาอยู่ในชมรม ”
“ ใครว่าล่ะ การจะเข้าชมรมนี้น่ะ มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอกนะ ”
น้ำเสียงที่เย็นชาดังขึ้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร
“ อ้าว แจคุง มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ”
“ ชั้นชื่อแจจุงโว้ย ไม่ใช่แจคุง เรียกซะน่ารักเชียว ”
“ นั่นแหล่ะ เรียกงี้น่ารักดีออก ”
ยูชอนพูดพลางกอดคอแจจุงอย่างสนิทสนม อีกมือนึงก็บีบจมูกเล่นอย่างไม่สนใจว่าใครจะเข้าใจผิด
“ นี่แกสองคน.....แกสองคน.....จะเป็นอย่างไอ้คยูมินใช่มั้ย ชั้นไม่ยอมนะโว้ย บัดสีบัดเถลิง ”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมาแต่ไกล เจ้าของเสียงไม่ใช่ใครที่ไหน เจ๊ซินของเรานี่เอง
“ โธ่.....เราแค่หยอกล้อกันเล่นๆน่า คิดมากไปได้ ”
“ ใช่.....ไม่ต้องห่วง ไม่มีคู่ไหนจะมาหวานเท่าคู่เราหรอก ใช่มะ คยูจัง ”
“ ใช่จ้ะ ซองมิลลลลล ” ( ตั้งใจให้เรียก ซองมิล นะจ๊ะ )
“ ชั้นไม่ได้หมายความว่างั้นว้อย...>_<…พวกแกไปหวานกันไกลๆได้มะ มีคนอย่างพวกแกแค่คู่เดียวก็แย่เกินพอแล้ว ขืนมีเพิ่มมาอีกคู่ ชั้นว่าชั้นต้องประสาทกินแน่เลย ”
“ ได้ข่าวว่ามีผู้ชายมาสมัครหรอ นานแล้วนะเนี่ยที่ไม่มีผู้ชายมาสมัครเลย ” และเสียงนี้ก็เป็นใครไปได้นอกจากยุนโฮ
“ อยู่กันครบเลยแฮะ ” ชางมินพูดขึ้น
“ เอ่อ....ชั้นชื่อคิม จุนซู จะมา....สมัคร....ชมรมงานบ้าน.... ”
“ นายทำอะไรเป็นมั่งหรอ ” ซองมินถามขึ้นอย่างกระตือรือร้น
“ แฮ่ม..ม..ม.. ” คยูคยอนกระแอมเบาๆ
“ ชั้นทำไม่เป็นหรอก ”
“ แล้วนึกยังไงถึงมาสมัครชมรมนี้เนี่ย ไม่รู้จักเจียมตัวจริงๆ ” ยุนโฮถาม
“ คือ....ชั้น.... ”
“ ก็น้องเค้าอยากมาอยู่ใกล้ๆชั้นน่ะสิ เฮ่อ...คนมันหล่อเหมือนจัสตินนี่น้า.....ทำไงได้ ”
“ หุบปากห้อยๆของแกไปเลยไอ้จัส สะ ตี-น พูดอะไรไม่อายปาก ”
ฮีชอลสวนกลับหลังจากทนไม่ได้ที่เพื่อนรักกำลังกู่ไม่กลับ ก็คนมันหล่ออ่ะน้า...... -*-
“ -*- ”
“ ขอร้องล่ะพี่ยูชอน ให้ผมเข้าชมรมนี้เถอะ ” ทีเงี้ยเรียกพี่
“ ถ้านายอยากเข้านัก ก็ต้องผ่านบททดสอบของพวกเราไปก่อน ” แจจุงพูด
“ บททดสอบ ? ? ? ”
“ ใช่แล้ว แจจุง เป็นคนดูแลเรื่องการทำอาหาร ยูชอน ดูแลเรื่องการปลูกต้นไม้ ยุนโฮ ดูแลเรื่องเสื้อผ้า การเย็บปักถักร้อย ชั้น ดูและเรื่องงานบ้านทั่วๆไป ส่วนไอ้สองตัวผัวเมียนั้น ดูแลเรื่องการทำขนมในเทศการต่าง ”
“ มันเรียกใครว่าตัววะ ”
“ ไม่รุดิ ”
“ แล้วชั้นจะ ดูแลเรื่องอะไรล่ะ ” ร่างเล็กถามขึ้นอย่างงงๆ
“ สำหรับนาย ต้องทำให้ได้ทุกอย่าง และนี่หล่ะ คือบททดสอบว่าผ่านหรือไม่ผ่าน ”
“ มันจะไม่โหดร้ายเกินไปหน่อยหรอ ชั้นคนเดียวจะทำได้ยังไงล่ะ ยูชอน.....ช่วยทีสิ ”
“ ว่าไงนะ p-_-q ”
“ พี่ยูชอน......ช่วยผมทีสิคร๊าบบบ...ไหว้หล่ะ... ”
“ คงช่วยไม่ได้หรอก เพราะนี่คือกฎของชมรม ถ้านายผ่านได้ลายเซ็นของทุกคน นายก็จะได้เข้ามาเป็นสมาชิกชมรมของเรา ”
“ ชั้นให้เวลานาย 1 เดือน ระหว่างนี้ให้นายเข้ามาฝึกกับพวกเราหลังเลิกเรียนทุกวัน โดยวันจันทร์ฝึกทำอาหารกับชั้น วันอังคารฝึกทำงานบ้านกับฮีชอล วันพุธฝึกการดูแลต้นไม้กับยูชอน ส่วนวันพฤหัสฝึกเย็บปักถักร้อยกับยุนโฮ และวันศุกร์ก็ฝึกทำขนมกับ คยูมิน ”
“ ไม่ได้นะ >_< นั่นมันเวลาสวีทของเราสองคน..... ”
“ อย่าให้มันมากนักได้มั้ย แกสองตัวเนี่ย เวลาสวีทของพวกแกน่ะมันก็ทุกวันอยู่แล้ว ระวังเหอะฟ้าจะผ่าตาย ”
“ ฮีชอลนี่......ชอบพูดงี้อยู่เรื่อยเลย ”
“ งั้นขอเป็นเริ่มอาทิตย์หน้าได้มั้ยครับ คืออาทิตย์นี้ผมยังไม่พร้อม ”
“ ได้เลยจ้ะ ^_^พร้อมเมื่อไหร่ก็บอกละกันนะ ”
“ ซอง - มิน ”
“ จ๋า...คยูจัง แฮ่ๆ......ไม่มีไรๆ ”
“ อย่าคิดนะว่านายจะผ่านไปได้ง่ายๆ คิม จุนซู เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีเถอะ ”
. . . . . .เตรียมตัวเตรียมใจงั้นหรอ ชั้นทำอยู่แล้วล่ะน่า....ดูแล้วไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะเนี่ย เฮ้อ....พุร่งนี้จะเป็นยังไงนะ คิม แจจุง ทำไมนายถึงจ้องจะเล่นงานชั้นนัก ถึงจะมีคนใจดีอยู่ข้างๆ อย่างพี่ยูชอนก็เถอะ แต่ว่า...ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย แถมยังหลงตัวเองอีกตะหาก ว่าแต่.....จัสตินที่ว่าเนี่ย มันใครกันนะ -*- เฮ่อ...นอนดีกว่า . . . . . .
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พบกันท้ายเรื่องนะคะ ใครมีอะไรก็ชมกันมาได้นะคะ ห้ามติค่ะ เดี๋ยวเสียขวัญ หลายคนอาจสงสัยว่า ทำไมแนะนำตัวละครถึงไม่มีฮีชอล คยูจัง กับซองมิน เนื่องจากตอนแรก มิคาดคิดว่าจะได้รับเกียรติมาเป็นตัวละครให้เราปู้ยี่ปู้ยำ เอ๊ย ! ไม่ใช่ ให้เราดำเนินเรื่อง แต่พอออกมาแล้วรู้สึกว่าฟิคมีสีสันมากเลย ก็เลยพยายามจะใส่บทให้ต่อไปเรื่อยๆนะคะ ตอนแรกกะว่าจะแต่งเรื่องนี้ ออกเป็นแนว NC ซาดิสต์นิดๆ ปนเศร้า แต่ว่าคงจะไม่เศร้าแล้วแหล่ะ อาจจะเป็นซาดิสต์แทน ( เหมือนคนแต่งโรคจิตนิ ) สุดท้ายนี้ขอบคุณมากนะคะ สมาชิก ดงบังชินกิ และ Super Junior บางท่าน ที่สละเวลามาให้เราปู้ยี่ปู้ยำ ขำๆ....อย่าว่ากันนะคะ เพราะรู้ว่าอ่านภาษาไทยไม่ออก
และที่ขาดไม่ได้เลย ขอขอบพระคุณผู้ที่เข้ามาอ่านเป็นอย่างสูงนะคะ
ความคิดเห็น