คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1 > > > ปลุกซาตานผู้หิวโหยให้ตื่นจากภวังค์ < < <
Part 1 > > > ปลุกซาตานผู้หิวโหยให้ตื่นจากภวังค์ < < <
" นี่น่ะหรอโรงเรียนที่ใครๆต่างก็ใฝ่ฝันอยากจะมาเรียน O_O ว้าว...กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาเลยแฮะ นักเรียนแต่ละคนก็รวยๆกันทั้งนั้น ขนาดอยู่แค่ไฮสคูลยังขับรถหรูขนาดนี้มาเรียนกันเลย อ่า....มีแต่ลูกคนรวยมาเรียนทั้งนั้น ถึงว่า.....มีกฏห้ามไม่ให้นักเรียนทำงานพิเศษ เพราะกลัวเสียชื่อโรงเรียนนี่เอง แล้วชั้นจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย....ลำพังพ่อกับแม่คงไม่มีปัญญาจ่ายค่าเทอมได้ตลอดรอดฝั่งหรอก เฮ่อ !งานพิเศษก็ห้ามทำ แล้วงี้เราจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าเทอมเนี่ย....... "
ปี๊นน..น..น..น.... รถสปอร์ตเปิดประทุนสุดหรูสีแดงขับเข้ามาด้วยความเร็วพลางทำให้น้ำที่ริมถนนสาดกระเซ็นไปทั่วร่างเล็กที่กำลังยืนตะลึงกับความใหญ่ของมหาลัยราวกับว่าเพิ่งเคยเข้ามาในเมืองเป็นครั้งแรก พลันได้สติก็รีบวิ่งตามรถคันนั้นไปด้วยหวังว่าจะได้รับคำขอโทษจากเจ้าของรถคันหรู
" หยุดเดี๋ยวนี้นะ...นายคนที่ขับรถสีแดงน่ะ แฮ่ก..ก..ก... "
ร่างเล็กที่วิ่งตามมาเกิดอาการหอบ ขณะเดียวกันก็เหมือนกับว่าเจ้าของรถคันหรูจะรู้ตัว จึงหยุดรถแล้ววิ่งลงมาดูเจ้าของเสียงหวานนั่น
" เธอวิ่งตามรถชั้นมาทำไม"
" ดูนี่สิ นายขับรถภาษาอะไรเนี่ย เสื้อผ้าชั้นเลอะเทอะไปหมดแล้ว...>_<....ตายหล่ะ วันนี้วันแรกซะด้วยสิ ทำไงดีๆ.... "
" เอาเป็นว่าชั้นขอโทษแล้วกันนะ วันนี้ชั้นต้องรีบไปประชุมกรรมการนักเรียน "
" อ๋อ....เป็นกรรมการนักเรียนน่ะเอง คิดว่าจะไปง่ายๆหรอ นายเป็นคนทำเสื้อชั้นเลอะนะ อีกอย่าง...บ้านชั้นก็อยู่ไกลเกินที่จะกลับไปเปลี่ยนแล้วด้วย นายต้องรับผิดชอบ "
" แล้วนายจะให้ชั้นทำยังไง.....เอางี้ละกัน....นี่กุญแจห้องชั้น นายคงรู้จักหอพักชายที่อยู่หลังโรงเรียนใช่มั้ย ห้องชั้นเป็นห้องพิเศษสำหรับประธานนักเรียน อยู่ชั้นบนสุด ห้อง 001 นายเอาเสื้อผ้าชั้นไปใส่ก่อนละกันนะ แต่ว่าอย่าลืมเอาเสื้อผ้าสกปรกๆของนายกลับไปด้วยล่ะ ชั้นไปหล่ะ "
แล้วรถสีแดงสุดหรูก็ค่อยๆหายลับเข้าไปด้านในของมหาลัยพร้อมกับเจ้าของรถที่ออกจะดูเย็นชา
" อะไรกันเนี่ย.....คนๆนั้น...คือ...ประธานนักเรียนที่เค้าว่ากันว่าสุดแสนจะดูดีมีชาติตระกูล O_O สมคำล่ำลือจริงๆ ขนาดใส่แว่นยังปกปิดความหล่อเอาไว้ไม่มิด ผมสีดำธรรมชาติผิดกับผู้ชายคนอื่นที่มักจะย้อมผม ดวงตาสีดำดูเย็นชาแถมแฝงไปด้วยความน่ากลัวนิดๆ......นี่น่ะหรอ.....ประธานนักเรียนผู้ไม่เคยแพ้ใคร....ว่าแต่....หออยู่หลังโรงเรียนแล้วทำไมต้องขับรถอ้อมมาเข้าทางหน้าโรงเรียนด้วยเนี่ย -*- ไม่เข้าใจจริงๆ "
อยู่ไหนนะหอพักชาย ทำไมโรงเรียนมันกว้างใหญ่อย่างกับวังงั้นแหล่ะ เดินไปทางไหนก็เจอแต่พวกผู้ดีคุยอวดร่ำอวดรวยกัน >_< แล้วเราจะเอาอะไรไปคุยกับพวกนั้นล่ะเนี่ย........อ้า...O_O...เจอแล้ว อยู่ลึกชะมัด ไม่แปลกใจเลยที่นายนั่นจะขับรถไปเข้าทางด้านหน้า อูย...ย...ย..เดินขาลากเลยวุ้ย...อยู่ไหนน้า...ห้อง 001 เอ.....หายากจัง (- - )( - -)(- - )( - -)
" นี่นาย..."
" O_O ใครเรียก...แล้วเรียกใคร...งง.. "
" นายนั่นแหล่ะ ใครอนุญาตให้นายขึ้นมาบนชั้นนี้ ฮ้า....."
" ทำไมล่ะ....ก็นี่เป็นหอพักไม่ใช่หรอ...ชั้นเป็นนักเรียนที่นี่ก็ต้องมีสิทธิ์ขึ้นมาสิ"
"สงสัยจะเป็นนักเรียนใหม่สินะ....คงยังไม่รู้จักกฎของที่นี่ดี "
ว่าแล้วร่างนั้นก็เข้ามาประชิดตัว พลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเพื่อสำรวจบางสิ่งบางอย่าง
" ผิวนายนี่ขาวเนียนอย่างกับผู้หญิงเลยแฮะ....ชั้นจะถามอีกทีนะ นายมาทำอะไรที่นี่"
" เค้าจะมาทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับนาย
. . . .รอยยิ้มที่อบอุ่นแบบนั้น....ช่างต่างกับสองคนแรกริบลับเลย แต่ว่า...ทั้งนายประธานนักเรียน นายจอมโหดเมื่อกี๊ แล้วก็....คนใจดีที่ยืนอยู่ตรงหน้า......สามคนนี้เป็นใครกันนะ ทำไมถึงได้ดูดีกันไปหมด ขนาดเราเป็นผู้ชายแท้ๆ ยังอดคิดไม่ได้. . . .
" เอ่อ....ชั้นกำลังหาห้อง 001 อยู่น่ะ....ไม่ทราบว่าไปทางไหนหรอ"
" ห้อง 001 งั้นหรอ...ทำไมนายถึงจะไปห้องนั้นล่ะ"
" คือ...ชั้น....จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะ พอดีเจ้าของห้องเค้าทำเสื้อผ้าชั้นเปื้อน ก็เลยให้กุญแจมา..."
" ตามมาสิ เดี๋ยวชั้นพาไป "
" นายก็เป็นนักเรียนที่นี่เหมือนกันหรอ "
" แน่นอน ^_^ ทำไมนายถึงถามอย่างงั้นล่ะ "
" ไม่มีไรหรอก ชั้นแค่รู้สึกว่า....นายดูไม่เหมือนนักเรียนที่นี่เลย..."
" ทำไมล่ะ ชั้นแตกต่างจากคนอื่นยังไงหรอ "
คนใจดีหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างทาบไปที่ผนังทางเดิน โดยที่ตัวนั้นบังร่างเล็กที่ยืนหลังติดกำแพง พลางกระซิบถามเบาๆที่ข้างหู
" ก็ส่วนใหญ่นักเรียนที่นี่จะแต่งตัวเรียบร้อย แล้วก็ใส่แว่นเป็นเด็กเรียนไม่ใช่หรอ แต่ทำไมนายก
" จิ๊กโก๋หรอ ? ฮ่า..ๆ..ๆ..เพิ่งรู้ตัวนะเนี่ยว่าชั้นมันเหมือนจิ๊กโก๋ งั้นนายก็คงซวยแล้วหล่ะ...ส่งเงินมาซะดีๆ ^_^ "
" จิ๊กโก๋บ้านนายเค้ายิ้มแป้นอย่างงี้เลยหรอ นี่ชั้นจะทำให้ดู....ส่งเงินมาเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นชั้นจะแทงแกให้ตายไปเลย" ( มีท่าทางประกอบ )
" เสียงหวานอย่างนายเป็นจิ๊กโก๋ไม่ได้หรอก "
"ทำไมล่ะ....อย่างน้อยชั้นก็ยังทำเหมือนกว่านายละกัน เอาล่ะ ส่งเงินมา ( ทำเสียงใหญ่ )"
" หลับตาสิ "
" ทำไมต้องหลับด้วยล่ะ "
" บอกให้หลับก็หลับเถอะน่า "
" …. U_U…… "
" เอาละนะ 1........2.......3........Kiss "
" แหวะ...>_<....ทำไมมันเค็มๆวะ O_O เฮ้ย! แจจุง "
" ไง อร่อยมั้ยล่ะมือชั้นน่ะ "
" แหวะ...แกไปล้วงอะไรมาวะ เค็มชิบ.... เออ แล้วไม่มีประชุมหรอ "
" ก็ไปถามไอ้ยุนโฮเองดิ่ รองประธานนักเรียนไม่มา แล้วจะประชุมได้ไงวะ "
" นี่.......ชั้นลืมตาได้ยัง "
" ลืมสิ "
" U_U ….. O_O เฮ้ย ! นายประธานนักเรียน "
" นี่นายยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าอีกหรอ ใช่สิ...มัวมาเล่นหลับตาจูบอยู่กะไอ้บ้านี่ เลยลืมเรื่องเสื้อผ้าไปเลยงั้นสิ "
" จูบบ้าจูบบออะไรของนาย ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย "
" เชอะ...ยังไม่รีบไปเปลี่ยนชุดอีก ชั้นจะนับหนึ่งถึงสามนะ หนึ่ง...สอง...สะ.... "
" ไปแล้วๆ....รอแป๊บนะ " บ้าชะมัด ทำไมถึงเจอแต่คนเอาแต่ใจก็ไม่รู้
" โห....O_O....ห้องกว้างจังเลย อย่างกับคอนโดหรูแน่ะ มีทั้งเครื่องปรับอากาศ ทีวีจอแบน
" นี่นาย......เสร็จรึยัง อย่าใช้ห้องคนอื่นตามอำเภอใจสิ "
" เสร็จแล้วๆ " เร่งชะมัดเลย
ว่าแล้วร่างเล็กก็เดินเก้ๆกังๆ ไปเปิดประตู พลันก็พบกับเจ้าของห้องยืนกอดอกทำสีหน้าเย็นชา พร้อมกับยืนกะเป๋งน้ำที่มีไม้ถูพื้นมาให้
" O_O อะไรหรอ "
" ทำความสะอาดทุกที่ที่นายเดินผ่านจากห้องชั้นลงไปถึงข้างล่าง "
" O_O หา......นะ...นายจะให้ชั้นทำความสะอาด จาก...ชะ...ชั้น10 ลงไปชั้นหนึ่งเลยหรอ "
" ใช่ ก็แค่จากตรงนี้ไปจนถึงในลิฟท์ ไม่เห็นจะยากเลย "
" เฮ่อ....โล่ง นึกว่าจะให้ทำความสะอาดบันไดซะอีก แต่ว่า...ทำไมชั้นต้องทำหยั่งงั้นด้วยล่ะ "
" นายคงไม่รู้อะไรสินะ หอเนี้ย ชั้นเป็นคนควบคุมกฎ แล้วกฎของที่นี่ก็คือห้ามนักเรียนทุกคนใช้ลิฟต์ ยกเว้น ประธานนักเรียนซึ่งก็คือชั้นกับเพื่อนของชั้นที่อยู่ชั้นนี่ เข้าใจไว้ด้วย ชั้นไม่อยากให้ความสกปรกจากตัวนายมาติดอยู่ที่พื้นห้องชั้น ฉะนั้น รีบทำความสะอาดที่นี่ซะ แล้วไปให้พ้น "
" -*- ยังมีคนแบบนี้อยู่บนโลกอีกหรอเนี่ย รู้งี้ชั้นยอมใส่เสื้อผ้าสกปรกๆทั้งวันดีกว่า เชอะ อย่าคิดว่าใครเค้าจะเชื่อฟังนายไปซะทุกคนหรอกนะ "
" นายต้องการอย่างนั้นใช่มั้ย ได้..... "
! ! ! โครม ! ! ! ว่าแล้วร่างบางนั่นก็ยกกะเป๋งน้ำถูพื้นมาสาดใส่ร่างเล็กจนทำให้เสื้อผ้าเลอะเทอะอีกรอบ ทำให้คนที่เคยมีรอยยิ้มสดใสกลับโมโหจนดูเหมือนเป็นคนละคน
" ชั้นจะทำให้นายรู้ว่าคนอย่างนาย.....ไม่มีทางบังคับชั้นได้หรอก อย่างมากก็แค่เป็นประธานนักเรียน ไม่ใช่เจ้าชีวิตของใคร อีกอย่างนะ จิตใจนายน่ะมันสกปรกกยิ่งว่าน้ำในถังนั่นซะอีก คิม แจจุง "
พูดจบ ร่างเล็กก็วิ่งลงบันไดไปพร้อมกับเสื้อผ้าเปียกเลอะเทอะที่สวมใส่อยู่ และเสื้อผ้าชุดเก่าที่ถือพะรุงพะรังออกไป โดยไม่รู้ตัวเลยว่าได้ปลุกซาตานที่หลับใหลให้ตื่นมาพร้อมที่จะขย้ำร่างเล็กนั่นให้แหลกเป็นจุน
" กล้ามากนะที่พูดกับชั้นแบบนี้ คนที่ประกาศตัวเป็นศัตรูกับชั้น อย่าหวังเลยว่าจะได้อยู่อย่างสงบสุข "
------------------------------------------------------------------------------------------------------
รู้สึกว่าชื่อตอนมันจะเวอร์ไปหน่อย แต่ไม่รู้จะใช้ว่าอะไรดี โดยเรื่องนี้อิชั้นมิได้แต่งในสมุดเหมือนเรื่องแรก แต่ว่าคิดไปพิมพ์ไปลง world ไว้ก่อน เพราะกลัวจะเจอปัญหาเหมือนเรื่องแรกอีก ดีใจมากเลยที่คอมฯ ซ่อมเสร็จซะที จะได้นั่งแต่งฟิคไปเรื่อยๆ เหลือก็แต่เน็ทนี่แหล่ะ ทีมันยังมีปัญหา ก็เลยต้องอาศัยบ้านอา เพราะบ้านอาเปิดร้านเน็ท และอิชั้นก็ต้องไปเรียนพิเศษที่ใกล้ๆบ้านอาด้วย เนื่องจากเรื่องนี้มิได้แต่งไว้ในสมุดก่อน จึงอาจต้องคำสาปซาตานที่คาดว่าจะโดนดองได้ ฉะนั้นทางเดียวที่จะพ้นคำสาป คือช่วยคอมเม้นท์กันมาเยอะๆ..........นะค้า......... ใครเม้นท์ขอให้เจอแต่โชคดี พบแต่คนดีๆ เรียนเก่ง สวยๆหล่อๆกันทุกคน ขอให้เงินไหลมาเทมานะจ๊ะ ^_^
ความคิดเห็น