ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapte 5 : ชีวิตยามเช้า
เมืองพาลัมโพลัม ยามเช้า
บริเวณลานสาธารณะแถวนี้มีตู้น้ำเยอะพอสมควร และมีผู้ชายสองคนนั่ง
หอบอย่างเหนื่อยอ่อนอยู่ที่นั่น
“แฮ่กๆๆ สโนวผมไม่ไหวแล้วล่ะฮะ”
“โธ่…โฮปอย่าเพิ่งเหนื่อยสิ ต่ออีกรอบเถอะนะ…”
“แต่นี่มันก็ข้ามคืนแล้วนะ ผมไม่ไหวแล้วล่ะ”
สโนวลุกขึ้นยืนแล้วหันมาหาโฮป
“มาเถอะน่า”
สโนวจับมือและดึงโฮปให้ลุกขึ้น แต่โฮปไม่ยอม
“เดี๋ยวสิ ผมขอพักก่อนเด้!!”
โฮปตะโกนด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆแกมโมโห
“อีกรอบเถอะนะ เผื่อเจอเซร่าห์ นะๆๆ”
สโนวอ้อนและทำหน้าน่ารักใส่โฮป
“เออ ก็ได้ไปๆๆๆ”
โฮปขยะแขยงสโนวนิดหน่อยเลยตอบตกลงและเดินหาเซร่าห์ต่อทั้งๆที่
ตัวเองจะหนื่อยก็ตาม
“เย้!! ไปหาต่อกัน”
โฮปเห็นสโนวดีใจเลยวิ่งนำหน้าตัวเองไป ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เฮ้อ…เซร่าห์ซัง…คุณนี่โชคดีหรือโชคร้ายกันแน่เนี่ย..”
โฮปส่ายหน้าอีกครั้งก่อนจะเดินตามสโนวไป
………………………………………………………………………………………
ณ. ยามเช้า หน้าบ้านไลท์นิ่ง
ปิ้ง ป๊องๆ
“คุณพ่อฮะ…สงสัยน้าไลท์นิ่งไม่อยู่ล่ะมั้งครับ”
เด็กชายตัวเล็กๆดึงเสื้อพร้อมพูดให้คุณพ่อซัสสุดที่รักฟัง
“คุณพ่อก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน…ใช่ไหม”
“ครับ! / ปี้!”
ดอชจ์และเจ้าโชโคโบะน้อยขานรับพร้อมกัน ซัสถอนหายใจ
“ป่ะกลับบ้านกันเต๊อะ”
ซัสจูงมือดอชจ์แล้วเดินกลับบ้าน แต่ก็เจอ…
“ไง…”
“น้าไลท์นิ่ง!!”
ดอจช์วิ่งเข้ามาหาไลท์นิ่ง ไลท์นิ่งเห็นก็อุ้มดอชจ์ขึ้นมา
“ไงพ่อคนเก่ง…สูงขึ้นนะเนี่ย”
“ฮะๆๆๆ”
“โย่ว! ยู!”
“สวัสดีค่ะ”
ไลท์นิ่งเล่นกับดอชจ์สักพักเห็นเจ้าโชโคโบะน้อยบินออกมาก็วางดอชจ์ลง
และปล่อยให้ดอจช์เล่นอยู่แถวบ้าน
“วันนี้มีอะไรถึงมาที่นี่แต่เช้าเลยล่ะหือ??”
ไลท์นิ่งถามซัส
“ก็แค่มาหาที่กินข้าวเปลี่ยนบรรยากาศ”
ซัสกับดอชจ์ชอบมากินข้าวเช้าที่บ้านไลท์นิ่งบ่อยๆตั้งแต่สโนวแต่งงานกับเซร่าห์กันไปแล้ว
และก่อนที่ยูจะมาอยู่ด้วย ก็ได้คุณพ่อซัสกับดอชจ์คุงนี่แหละที่แก้เหงาได้บ้าง แต่บางที่
ไลท์นิ่งก็รำคาญพ่อลูกคู่นี้นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร…
“นายนี่นะ…”
ไลท์นิ่งก็เดินเข้าบ้านไป
“ดอชจ์เล่นอยู่แถวนี้อย่าไปไกลนักนะ…”
ซัสสั่งดอชจ์ก่อนเดินเข้าบ้านตามไลท์นิ่งไป
“คร้าบ~~”
ดอชจ์ตอบรับก่อนที่จะเล่นต่อ โดยที่ยูนั่งดูดอชจ์ให้อยู่หน้าบ้าน
ในบ้านไลท์นิ่ง
“….มีเนื้อแกะด้วย”
ไลท์นิ่งเกะห่ออาหารแช่แข็งเห็นก็บ่นออกมา
“เอ้อ!!นั่นล่ะจานหลักของวันนี้...มีสลัดด้วยนะ”
ซัสเสริมแล้วก็เอาผ้ากันเปื้อนมาผูกเอวตัวเองแล้วเริ่มลงมือ
“เอาล่ะสเต๊กแกะเช้านี้…คุณพ่อลงมือทำล่ะน้า~~!!”
“จ้าๆคุณพ่อ…งั้นชั้นไปอาบน้ำล่ะนะ”
ไลท์นิ่งพูดเสียงเรียบก่อนจะไปอาบน้ำ
“คร้าบ…”
ซัสตอบกลับก่อนลงมือทำอาหาร
นอกบ้านไลท์นิ่ง(อีกทีนะ)
ยูนั่งดูดอชจ์เล่นกับเจ้าโชโคโบะน้อยนั่นอย่างสนุกสนาน แต่ดอชจ์ไม่ระวังสะดุดแล้วกำลังจะล้ม
“อันตราย!”
พลัก…
“อุ้ย….”
โชคดียูพุ่งมารับตัวดอชจ์ได้ทัน ดอชจ์รู้สึกตัวก็รีบลุกออกจากตัวยู
“พี่ยูเป็นอะไรไหมฮะ หน้าถูกับดินขนาดนั้น…”
“ดอชจ์คุงไม่เป็นไรนะ”
ยูถามพลางเอาดินออกจากหน้า
“ครับไม่เป็นไร”
“แล้วเจ้านกนั่นล่ะ…”
“ปี้!”
ยูเห็นทั้งสองคนปลอดภัยก็เบาใจ แล้วลุกขึ้นปัดชุดให้ดอชจ์
“เข้าบ้านไปหาลุงซัสเถอะจ้ะ…”
“ครับ”
แล้วยูก็ส่งดอชจ์เข้าบ้านไป ระหว่างนั้นยูก็ได้ยินเสียงในบ้าน
“คุณพ่อค้าบ…”
“ไงลูก..เล่นอะไรเนี่ย สกปรกมาเชียว”
“สะดุดล้มนิดหน่อยอะฮะพ่อ”
“โธ่ป่ะๆไปอาบน้ำเลย…ไลท์นิ่งเสร็จยัง~ ยืมใช้ห้องอาบน้ำหน่อย~~”
ยูมองดูการกระทำของคนในบ้านก็ยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินไปหยิบกระดาษกับปากกา
แล้วปิดประตูบ้านออกไปนั่งข้างนอก
“คุณพ่อค้าบงั้นหรือ….”
ยูทวนคำที่ดอชจ์พูดเมื่อกี้แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ แล้วก็เอามือเท้าคาง
“เราจะมีครอบครัวแบบนั้นบ้างไหมนะ…”
ยูนั่งเงียบสักพักแล้วมองดาบที่ไลท์นิ่งให้มาอยู่ข้างตัว
“หึ…ช่างเถอะทำรายงานดีกว่า”
แล้วยูก็เขียนรายงานใส่กระดาษอยู่สักพักไลท์นิ่งก็ออกมา
“รุ่นพี่…”
“ยัยจืด รายงานไว้ทีหลังก็ได้ข้าวเช้าเสร็จแล้ว…”
ไลท์นิ่งพูดเสร็จก็ปิดประตูเข้าบ้านไป ยูทำหน้าตายก่อนจะเข้าบ้านไป…
“รุ่นพี่รายงานนี่ส่งพันโทจิลไม่ใช่หรือค่ะ..”
“คนแบบนั้นไม่ต้องสนใจหรอก..”
“เดี๋ยวเด้..รุ่นพี่ไม่เคลียรอ่ะ”
“อ้าว..ยู มาๆอาหารเช้ากำลังร้อนๆเลย…อ่าว ดอชจ์ใส่เสื้อสิลูก!!”
“งั้นขอตัวไปอาบน้ำมั้งนะคะ…”
ในกระดาษยูไม่ได้เขียนเรื่องรายงาน แต่เขียนไว้ด้วยอักษรโคคูนแบบชุ่ยๆว่า….
แล้วเช้านี้ที่บ้านรุ่นพี่ค่อนข้างจะวุ่นวายแต่ก็สงบสุขดี
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
จิรุ : ตอนนี้ชิลๆดีแฮะ
สโนว : ก็นะ..แต่ว่า ชั้นขอออกมั่งสิ
จิรุ : หือ??....ก็ออกไปแล้วไง
สโนว : แต่ชั้นอยากออกอีกอ่ะ...เอาแบบเท่ห์ๆนะ
จิรุ : เรื่องมากจัง ไว้จะจัดการให้แล้วกัน....
สโนว : แท็งค์กิ้ง..ทุกคนอย่าลืมอ่านแล้วเมนท์นะ!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น