ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapte 4 : ดาบแกรนด์โบราณ
หลังจากที่ฟานทักไลท์นิ่ง
ฟานในร่างจำแลง พาเด็กคนนึ่งมาส่ง
“รุ่นพี่!!…ค่อยโล่งหน่อยที่ยังปลอดภัย”
ยูเห็นไลท์นิ่งปลอดภัยก็เบาใจและยืนอยู่เฉยๆไม่เข้าไปยุ่ง
ลูกสาวเหรอ…
“เปล่า(เฟร้ย)..ลูกน้องชั้นเอง”
เชื่องดีนะ แกเป็นจ่าฝูงงั้นดิ….
“หาเรื่องหรอ พ่อสุภาพบุรุษ…”
หึหึหึ… เอาไหมล่ะ หนูซึนเดเระ
ไลท์นิ่งกับฟาน(ในร่างจำแลง)จ้องหน้ากัน วานิลาเห็นว่าทั้งสองจะเปิดสงครามปากกันอีก
เข้าเรื่องดีกว่านะ เสียเวลามามากแล้ว….
วานิลาเรียกฟานกับไลท์นิ่งเข้าเรื่อง
“ถ้าหาตัวลูซิไม่เจอให้ทำยังไง”
ไลท์นิ่งเปิดประเด็น
มีแต่ต้องทำลายปณิธานของออฟานเท่านั้น
ฟานตอบ
แต่ทั้งลูซิและปณิธานของออฟาน เราก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนเหมือนกัน ดังนั้น…
วานิลาพูดต่อ
“….ดังนั้น อะไร??”
ดังนั้น…พวกแกช่วยไปหาลูซิที่ว่านั่นกับปณิธานของออฟานแล้วกำจัดมันให้หน่อยได้ไหม…
ฟานพูดต่อจนจบ
“…..”
ไลท์นิ่งมองหน้าทั้งสองคน วานิลาเห็นก็เหงื่อตก
ไม่ได้หรอ..??
วานิลาถามไลท์นิ่ง
“…..”
เพื่อโคคูนของทุกคนนะ…
วานิลาเสริม
“…..”
ฟานเห็นไลท์นิ่งไม่ตอบ ฟานเลยคิดแกล้งเพื่อที่จะให้ไลท์นิ่งพูด
นี่ไลท์…
“รุ่นพี่ค่ะ จะเงียบทำไมล่ะคะ ตอบๆเค้าไปสิค่ะ!! โธ่…”
ฟานยังไม่ทันจะพูดอะไรยูก็แทรกเข้ามา
“หักเงิน5000Gil”
ไลท์นิ่งพูดเสียงดัง ยูได้ยินก็ลงไปนั่งกับพื้น
“หมดแล้ว….หมดแล้วเงินทั้งเดือนนี้ของชั้น”
โอ้โห้…
วานิลากับฟางเห็นความเปลี่ยนไปนิดหน่อยของไลท์นิ่งก็เหงื่อตก
เอาเป็นว่าอย่างที่บอกน่ะแหละ จะช่วยไม่ช่วยก็แล้วแต่แล้วกัน
ฟานตัดบทก่อนที่จะหายไป เหลือวานิลาให้ยืนอยู่คนเดียว
ช่วยหน่อยได้ไหม ตอนนี้มีไลท์นิ่งคนเดียวที่เราติดต่อได้น่ะ…น้าๆๆ
วานิลาอ้อนไลท์นิ่ง ไลท์นิ่งก็ถอนหายใจก่อนที่จะตอบออกไป
“ไม่มีทางเลือกอยู่แล้วนี่จะถามทำไมล่ะ…”
วานิลาดีใจมากที่ไลท์นิ่งรับคำช่วยเหลือ
งั้นจะให้นี่ไปนะ…
ว่าแล้ววานิลาก็เสกของอะไรสักอย่างให้ไลท์นิ่ง
“อะไรน่ะ…”
ไลท์นิ่งมองไปที่ของที่วานิลาถือมา มันเป็นดาบคาตะนะสีแดงอิฐเก่าๆ
และตรงกั่นดาบเป็นทรงเหลี่ยมมีรอยคริสตันสีแดงรูปไฟ
และตรงปลายดาบก็มีรอยไหม้ของไฟอยู่
มันเป็นดาบของชาวพัลส์โบราณน่ะ เราเรียกว่าดาบแกรนด์โบราณ
คิดว่าไลท์นิ่งคงใช้ได้… แต่ถ้าดาบมันไม่ยอมรับมันจะปล่อย
ความร้อนออกมาทันทีเลยล่ะ
วานิลายืนดาบให้ไลท์นิ่ง แต่พอไลท์นิ่งจับดาบ…
ซู่ๆๆๆๆ
“ร้อนๆๆ”
ไลท์นิ่งโยนดาบออกจากมือทันที
ฟิ้ว~~ครึก!!
“ฮึ่ย!”
ดาบนั่นก็ลอยไปปักอยู่ตรงหน้ายูพอดี ยูเลยหยิบดาบไปคืน
“ใช้ไม่ได้แฮะ”
ไลท์นิ่งบ่นพร้อมกับลูบมือตัวเอง วานิลาเห็นยูหยิบดาบมาคืนก็ยิ้ม
ชั้นว่ามีคนใช้ได้แล้วล่ะจ้ะ…
“หา??”
วานิลาชี้ไปทางยู
“รุ่นพี่หักเงินไม่พอนี่ถึงกับจะฆ่ากันเลยหรอ”
ยูบ่นมาแต่ไกลแล้วก็ยื่นดาบคืนให้ไลท์นิ่ง
“ไม่ต้องคืนหรอก”
ไลท์นิ่งบอกยู
“เอ๋…อ่าว??”
ยูทำหน้างงๆ
พลังของชั้นอยู่ได้แค่นี้แหละ…งั้นเราไปนะ
แล้ววานิลาในร่างจำแลงก็กลายเป็นฝุ่นหายไป
“ดะ..เดี๋ยวสิ ทางออกล่ะ”
ไม่ทันแล้ว ไม่มีเสียงตอบกลับจากคู่สนทนาที่ท่านเรียก..
“ทางออกล่ะ…”
“รุ่นพี่ค่ะ”
“อะไร??”
ยูชี้ไปทางป้ายแปลกๆอันหนึ่ง ไลท์นิ่งเห็นป้ายก็เดินเข้าไปดู
“ป้ายอะไรน่ะภาษาพัลส์ด้วย”
ไลท์นิ่งบ่นพึมพำและพยายามอ่านป้ายให้ออก แต่พยายามอ่านเท่าไหร่ก็อ่านไม่ออก
ยูรำคาญก็เลยเดินมาดูป้ายที่ว่า
“มันอ่านยากขนาดนั้นเลยหรอ…ทางออก…อยู่ตรงนี้…”
ไลท์นิ่งได้ยินยูอ่านก็หันไปถาม
“อ่านออกด้วยหรอ ยัยจืด…”
“ก็ภาษาโคคูนไม่ใช่หรือไงค่ะ…”
ยูถามไลท์นิ่งแบบงงๆ
“จะบ้าหรอแก…นี่มันภาษาพัลส์ ถ้าเป็นภาษาโคคูนชั้นก็อ่านออกแล้วสิ”
“อ่าวแล้วเราอ่านได้ไงล่ะ???”
ยูทำหน้างงใส่ตัวเอง ไลท์นิ่งเห็นทางออกก็เดินไป
“ไปได้แล้ว”
“เดี๋ยวสิรุ่นพี่…รอด้วย~~”
ยูเห็นไลท์นิ่งเดินไปไกลก็วิ่งตาม จนไล่ทัน
ทั้งสองเดินคุยกันออกมาเรื่อยๆ จนในที่สุดทั้งสองเดินหลุดออกมาจาก
เสาคริสตัล ซึ่งท้องฟ้าข้างนอกก็เปลี่ยนสีจากท้องฟ้ายามค่ำคืนเป็นท้องฟ้า
ที่อบอุ่นของเช้าวันใหม่
ยูเดินมองดาบที่ไลท์นิ่งให้มา… ไลท์นิ่งเห็นก็หยุดเดิน ยูที่ไม่ได้มองทางก็ชนหลัง
ไลท์นิ่งเบาๆ
“เป็นอะไรไปล่ะ”
“ก็ดาบนี่อ่ะ…”
“ก็บอกว่าให้ไง…”
“แต่ว่า….”
“สำหรับชั้นน่ะ บลัชเอดจ์ก็พอแล้วน่า”
ไลท์นิ่งมองไปที่พระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้น และก้าวเดินต่อไป
“กลับโบดัมกันถอะ”
“รับทราบค่ะ…”
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
จิรุ : ทิ้งปริศนาไว้เยอะเยะไปหรือเปล่าน้า~~
ไลท์นิ่ง : ไม่เยอะหรอก...
จิรุ : งั้นหรอ..ว้าก!! เจ๊มาทำอะไรค่ะเนี่ย?
ไลท์นิ่ง : เค้าให้มารั่ว...
จิรุ : รั่วในเรื่องยังไม่พออีกหรอ?
ไลท์นิ่ง : ยัง..เอ้ย! ไม่ใช่พวกนั้น...มัน...ก็...
จิรุ : ?? ช่างเหอะบอกอะไรกับผู้อ่านหน่อยไหมค่ะ
ไลท์นิ่ง : อ่านแล้วถ้าชอบก็เมนท์ด้วยล่ะ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น