คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Battle 12 : ผู้อันเชิญมาเยือน
พรืด!
เสียงเปิดม่านอย่างแรงดังขึ้น พร้อมกับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ที่พุ่งเข้าใส่หน้าของร่างที่กำลังหลับอยู่บนเตียง
“อือ...แสบตา”
“อรุณสวัสด์ค่ะ มาสเตอร์”
“อือ...ปิด หือ!!”
ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรร่างที่นอนอยู่ก็พุ่งพรวดออกจากที่นอนเมื่อเสียงที่ได้ยินมันช่างไม่คุ้นหูเสียเหลือเกินและที่สำคัญ ตอนนี้เธออยู่เฝ้าบ้านคนเดียว
“อรุณส...ว๊ากกกกกก!!!”
ติ๊ด ตี ตี่ ดิด ตี๊ ดี ดี ดิส ติด ตี...
เสียงเรียกเขาเพลงประกอบเกมโบะเรสซิ่งดังขึ้นอยู่ในกล่องบนโต๊ะข้างเตียงกำลังดังต่อเนื่องเพื่อให้เจ้าของไปรับ
“ใครแม่_งโทรมาแต่เช้าเลยวะ!”
ร่างเล็กๆบ่นขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปควานหาต้นเสียงในกล่องอย่างลวกๆเพราะที่มันกองกันอยู่ในกล่องมันมีทั้งมือถือN70ตัวเอง มือถือแบบก้านพับของไลท์นิ่งและเรนส์ มือถือแบบพับธรรมดาของคลาวด์และมือถือแบบสไลท์ของ
“เจอและ...โหล?”
แกๆๆๆ!! ชั้นมีอะไรจะให้ดูล่ะ!! มาที่บ้านชั้นหน่อยดิ!!
เสียงในโทรศัพท์ดังขึ้นจากสายปลายทางด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นสุดๆ
“อะไรของแกวะ?...ไม่เอาอ่ะ! นอนต่อล่ะ”
เฮ้ย! เดี๋ยว...
ตรู๊ด ตรู๊ด…
“อะไรฟ่ะ? วางหูซะงั้น!”
เอริบานอุบอิบอย่างหัวเสีย แต่ตอนนี้ตัวเอริเองก็ยังตื่นเต้นกับคนที่อยู่ข้างๆไม่หาย และอยากจะให้เพื่อนเห็นมากถึงมากที่สุด
“ยูน่า! ไปบ้านไอซ์กัน!”
“ค่ะ! มาสเตอร์!”
“วันนี้แดดแรงเหมาะแก่การซักผ้านะ”
แซ็คพูดขึ้นไลท์นิ่งก็พยักหน้าตอบกลับ
“งั้นนายก็ซักส่วนของผู้ชายไปแล้วกันส่วนของชั้นกับไอซ์เดี๋ยวชั้นจัดการเอง”
ไลท์นิ่งพูดจบแซ็คก็ยกนิ้วโป้งขึ้น แล้วทั้งสองก็เริ่มลงมือทำงานส่วนของตัวเอง
“เดี๋ยว การ์แลนด์ นายไม่ได้ใส่ปูนซีเมนต์ลงไปนี่”
อีกด้านหนึ่งในบ้านเรนส์และการ์แลนด์กำลังงุนงงกับการผสมปูนเพื่อซ่อมเพดานที่มันเป็นรูอยู่
“ข้าว่า ข้าใส่ไปแล้วนะ?”
“นี่มันผงสีต่างหากล่ะ”
คลาวด์พูดขึ้นพร้อมกับชูถุงที่การ์แลนด์เท่ใส่ลงไปครั้งล่าสุด
“อ้าว?!!”
การ์แลนด์อุทานออกมาพร้อมกับเกาหัว
“นั่นไง...ชั้นว่าแล้ว”
คุโป๊ะ!!
“เสียงอ๊อดบ้านเราใช่ไหม?”
การ์แลนด์พูดขึ้นและเอ่ยปากถาม คนที่อยู่ข้างๆทั้งสองคนก็ส่ายหน้า
“หวัดดีตอนเช้า...นะทุกคน”
“เช้าอะไรกัน...นี่มันจะ10โมงแล้วนะ”
ไอซ์ก็เดินผ่านพวกการ์แลนด์ไปทั้งๆชุดนอนแบบนั้นแหละ แล้วเรนส์ก็พูดไล่หลังร่างเล็กๆที่กำลังเดินไปที่ประตู
แกร๊ก...
“ไอซ์! มาแล้วจ้า!!”
ทันทีที่เปิดประตูบ้านออกมาก็พบเอริที่ยืนอยู่กับใครสักคน
“เอ่อ...”
ไอซ์ยืนเงยหน้ามองเพื่อนตัวเองกับคนข้างหลัง และดูจะอึ้งๆไม่น้อย กับคนที่ตามเอริมาด้วย...
“ไงแก นี่แหละที่ชั้นอยากให้เห็น”
เอริพูดอย่างพอใจและดันไอซ์ให้กลับเข้าบ้านพร้อมกับคนด้านหลัง โดยหารู้ไหมว่าในบ้านน่ะ มีนักรบเคออสอยู่เป็นหมู่ขณะ (บางทีนักรบทั้งสองฝ่ายอาจจะโจมตีใส่กันทันทีเมื่อเห็นหน้า ดังนั้นมาสเตอร์ทั้งหลายจึงหลีกเลี่ยงการเจอกันของพาทเนอร์)
วิ้ง.............
“รู้สึกไหม?”
แซ็คพูดขึ้น มือที่กำลังซักผ้าก็หยุดทันที ไลท์นิ่งก็เหมือนกันเธอรีบล้างฟองออกแล้วก็รีบเดินเข้าไปในบ้านทันที
“พลังของคอสมอส...”
การ์แลนด์พูดพร้อมกับเรนส์ คลาวด์เองก็รู้สึกได้ ทั้งสามก็หยุดมือ แล้วแซ็คกับไลท์นิ่งก็เข้ามาสมทบ
“อ่า เอริหยุดอยู่ตรงนี้ก่อนได้หรือเปล่า?”
“ทำไมล่ะ? ฮั่นแน่! แกก็เป็นใช่ไหมมาสเตอร์น่ะ”
เอริลองถามต้อนเพื่อนตัวเล็กดูเล่นๆอีกฝ่ายก็อึกอักที่จะตอบ
“มาสเตอร์ค่ะรู้สึกได้ถึงศัตรูค่ะ”
พาทเนอร์เอริพูดขึ้น คนฟังตื่นตัวทันที
“จริงป่ะ?! ยูน่า!”
“ค่ะ!”
“อ๊า!! อย่าตีกั...ไม่ๆๆ อย่าเพิ่งเข้าไปเลย”
“อะไรของแกวะ ไอซ์?! เข้าไปกันเถอะยูน่า”
“ค่ะ! มาสเตอร์”
ไอซ์เริ่มลนลาน ร่างเล็กพยายามเบรคผู้มาเยือนทั้งสองคน เอริก็ดึงดันจะเข้าไปส่วนยูน่าเองก็เออออตามมาสเตอร์ไปด้วย
“นั่นไงนักรบคอสมอส!!”
แซ็คตะโกนลั่นที่เหลืออีกสี่คนก็โผล่มาด้านหลังแซ็คทันที ตอนนี้ทั้งหมดกำลังเผชิญหน้ากัน เอริหน้าบานทันทีที่ได้เจอคนอื่นนอกจากยูน่า แต่ไอซ์กลับหน้าเสียทันทีเพราะถ้ามันเรียกอาวุธออกมาล่ะก็ บ้านแตกแน่...
“จริงด้วย...”
คลาวด์พูดจบพาทเนอร์ทั้งสองฝ่ายก็เรียกอาวุธออกมา
นั่นไง!! ไอ้ที่คิดไว้มันดันเกิดขึ้นจริงๆ ในหัวไอซ์เริ่มคิดหาวิธีหยุดความวินาตสันตะโรที่กำลังจะเกิดในบ้านของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง
“เธอน่ะ มาทำอะไรที่นี่?”
“พวกคุณนั่นแหละค่ะ แอบมากบดานกันที่นี่ โดยบังคับเด็กคนนี้สินะคะ ชั่วร้ายมากค่ะ!”
“หึ! คุณหนูแบบเธอดีนักน่ะ”
“อย่าเสียเวลาเลยคะ...เรามาจบเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ!”
“แบบนี้ก็ดี ข้าคันไม้คันมือ อยากจะสังหารนักรบคอสมอสเสียแล้วสิ”
“มาสเตอร์ค่ะถอยไปค่ะ”
“อื้อ! ไอซ์หลบเร็ว!”
“หลบอะไรเล่า?! เราต้องเข้าไปเบรคต่างหาก!!”
เอริพยายามลากไอซ์ให้ถอยฉากออกมา แต่ร่างเล็กห่วงบ้านตัวเองมากกว่า
vs ชิด เรนส์
vs ยูน่า
เสียงหล่อๆเข้มๆที่คุ้นเคยดังขึ้นในหัวไอซ์และเอรินั่นเป็นสัญญาณเริ่มการต่อสู้ ชั่วพริบตาพวกนักรบเคออสก็เคลื่อนไหวเพื่อโจมตีศัตรู
“!! ในฐานะตัวแทนของเคออสขอสั่งให้พวกนายทั้ง5หยุดดดดด!”
จังหวะเดียวกับที่ทั้ง5กำลังจะโจมตียูน่าและเอริ ร่างเล็กได้ชูแขนซ้ายขึ้นและตะโกนลั่น ทำให้ทั้ง5หยุดทันทีตามคำสั่งและล้มลงกองกันอย่างทุเรศที่สุด และนั่นเป็นโอกาสให้ยูน่าได้ตอบโต้กลับ
“เดี๋ยวยูน่า!”
เอริเห็นยูน่ายกคทาขึ้นจึงหยุดพาทเนอร์ตัวเองเอาไว้ ไอซ์ที่เพิ่งใช้คำสั่งก็เดินไปที่กลุ่มพาทเนอร์ที่นอนกองกันอยู่ เอริและยูน่าหยุดดูการกระทำของไอซ์อยู่ด้านหลัง
“นั่งคุกเข่าเรียงหน้ากระดาน...”
ไอซ์สั่งนักรบเคออสเสียงเรียบ ทั้งห้าก็ยอมทำตามแต่โดยดี
“หยุดพวกเราทำไมอ่ะ?!!”
“นั่นสิ ข้าไม่พอใจเจ้า!”
“ใช่!”
“เห็นด้วย”
“อื้อ...”
แซ็คเปิดตัวขึ้นมาโวยวายเป็นคนแรกตามด้วยการ์แลนด์ เรนส์ ไลท์นิ่งและคลาวด์ ก็เสริมทับด้วยความไม่พอใจตามๆกันไป
“ไม่พอใจงั้นหรอ...”
ร่างเล็กพูดเสียงเย็นๆพร้อมกับถลึงตาใส่อย่างโกรธเคือง
“เอริ ยูน่า...เข้าไปดูทีวีในห้องรับแขกก่อนปะ”
“ท...”
“เอาเถอะยูน่าไปเร็ว!”
เอริรู้สึกได้ถึงออร่าแปลกๆที่พุ่งออกมาจากเพื่อนตัวเล็กของเธอ ยูน่ากำลังจะค้านแต่เอริรีบตัดบทและลากยูน่าไปที่ห้องรับแขกด้านในของบ้าน
“ถ้าบ้านพังขึ้นมาจะทำยังไงห๊า?!!”
ปัก! ปัก! ปัก! ปัก! ปัก!
“แอ๊กกก!”
“อ๊ากกก!”
“โอ๊ยยย!”
“อึก!”
“อัก!”
เดินไปยังไม่ถึงห้องรับแขกเอริและยูน่าก็ได้ยินเสียง ของแข็งกระทบกับหัวอย่างแรงและต่อด้วยเสียงร้องที่ไล่เรียงกันมาตามๆกัน
“ท่าจะเจ็บนะคะ”
ยูน่าพูดขึ้นหลังจากได้ยินเสียงด้านนอกขณะที่เธอกับมาสเตอร์นั่งอยู่ที่ห้องรับแขกกับเอริแล้ว
“อ่านะ...ที่จริงเธอก็ต้องโดนนะ”
เอริพูดพร้อมกับหักนิ้ว และจ้องไปที่พาทเนอร์ของตัวเอง
“เอ๋?! ไม่เอาค่ะ!”
“ไม่! เอามือจับผมแล้วเสยขึ้น”
ยูน่าพยายามเลี่ยงการโดนลงโทษแต่ก็ไม่พ้น เธอจึงใช้มือข้างถนัดเสยผมขึ้นทันที เอริที่กำลังจะดีดหน้าผากอีกฝ่ายก็หยุดมือเพราะดันไปสังเกตุเห็นรอยแผลเป็นแปลกๆที่หน้าผากด้านซ้ายที่ก่อนหน้ามันถูกผมปิดบังเอาไว้จึงมองไม่เห็น รอยแผลเป็นนั้นกว้างไม่มากแต่ก็รู้ได้ว่ามันเป็นแผลที่เกิดจากกระสุนปืน
“รอยอะไรเนี่ย?”
“เอริหลบ!”
ฟุบ!
ปัก!
“อ๊าย!!”
เอริที่กำลังจะดูรอยแผลเป็นอย่างถี่ถ้วนแต่มีเสียงเล็กๆดังขึ้นก่อน เอริหลบตามที่เสียงบอกแล้วสันหนังสือก็ปะทะกับหน้าผากของยูน่าอย่างจัง...
“ทำอะไรน่ะไอซ์?!”
เอริเงยหน้าถามคนที่ยืนถือหนังสือ “หุ้นออนไลน์” ด้วยน้ำเสียงที่ดุอีกฝ่ายหน่อยๆ
“ยัยนี่มันจะพังบ้านชั้น...”
คนยืนพูดตอบกลับมาเสียงเรียบ ส่วนยูน่ายังจับหน้าผากตัวแล้วลูบไปมาไม่เลิก
“ยังไม่ได้พังสักหน่อย!”
“เออ...แต่ขอสักผลัวะเถอะ ยูน่าน่ะโดนเบาจะตาย แล้วมันยังดีกว่าห้าคนนั้นนะ!”
ไอซ์พูดจบก็ยกนิ้วชี้ไปทางคนที่กำลังนอนสลบกองกันอยู่
สักพักพวกเขาก็ลุกขึ้นมาและแยกย้ายกันไป โดยที่มือยังจับหัวอยู่ทุกคน
“จริงของแก...”
“ขอโทษนะคะ”
“ไม่เป็นไร”
เอริพูดเป็นเชิงเห็นด้วย ส่วนยูน่าก็พูดขอโทษ ไอซ์ก็ยกมือขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับพูดปัดออกไป แล้วเสียงอ็อดบ้านก็ดังอีกรอบ
“...”
“ไงเพื่อน!”
“หวัดดีไอซ์!”
เป็นออกับมายด์นั่นเอง คราวนี้ไอซ์ต้องอึ้งอีกรอบเพราะคนที่ตามเพื่อนสองคนนี้มาด้วย หญิงสาวผมดำสลวย หน้าอกหน้าใจใหญ่คับบ้าน ที่สวมเสื้อกันหนาวมาด้วยทั้งๆที่ร้อนกันจนจะละลายกันอยู่แล้ว
“ใครมาอ่ะไอซ์? ว้าว! ออ มายด์ ทิฟา!! ดีเลยเข้าในบ้านก่อนสิ”
เอริโผล่มาจากด้านหลังไอซ์และทักทายผู้มาเยือนและชักชวนเข้าบ้านโดยไม่ได้ถามเจ้าของสักคำ ประตูบ้านถูกปิดลงและเพื่อนๆของเจ้าของบ้านทั้งหมดก็ไปรวมตัวกันที่ห้องรับแขก ทุกอย่างมันกระทันหันจนไอซ์ต้องพูดออกมาอย่างคร่ำครวญ
“บ้านตู...ไม่ใช่...จุดนัดพบในเกมนะ ไอ้พวกบ้า”
หลังจากพวกนักเคออสทำงานบ้านกันเสร็จพวกเขาก็มานั่งรวมอยู่ในห้องรับแขกด้วย
“บรรยากาศอึดอัดจัง...”
ออพูดขึ้นก่อนที่จะหันไปหาเอริที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เห็นด้วยอย่างแรง”
เอริตอบกลับแต่สายตายังมองไปที่พาทเนอร์ของทั้งสองฝ่ายพวกเขาจ้องเขม้งกันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ มายด์เองก็ดูพวกพาทเนอร์มองหน้ากันอย่างหวั่นๆ เพราะตัวเองก็รู้อยู่ว่าไม่ควรให้พาทเนอร์ทั้งสองฝ่ายมาเจอกัน
“ปล่อยให้จ้องกันแบบนั้นน่ะดีแล้ว...ใครชักอาวุธออกมาแม่จะหวดให้หลับเลย”
ไอซ์พูดอย่างอารมณ์เสีย ก่อนที่จะมองไปที่เพื่อนๆของตัวเอง
“แล้วมาที่นี่กันทำไมหรอ?...เราไม่คิดว่าพวกแกมาเที่ยวบ้านหรอก”
ออ กับ มายด์ สะอึกเพราะโดนรู้ทัน...
“คือ...อาร์มยังไม่กลับบ้านน่ะ”
ออพูดขึ้น ร่างเล็กก็นึกย้อนความ
“ใช่คนที่พาทเนอร์ไม่ยอมปรากฏตัวนั่นใช่ไหม?”
คนฟังถามออก็พยักหน้า
พรืด...
ประตูห้องรับแขกถูกเปิดออก ทุกคนในห้องหันไป
“อาร์ม!!”
“คะ...อ้ะ!”
ออเรียกชื่ออีกฝ่ายและวิ่งเข้าไปกอดทันที อีกฝ่ายก็รู้ว่าพี่สาวเป็นห่วงเลยขอโทษยกใหญ่
“ไม่มีอะไรแล้วล่ะไอซ์ ชั้นกลับบ้านก่อนนะ”
ออหันมาพูดกับไอซ์ก่อนที่จะลากอาร์มกลับบ้าน
“เดี๋ยว! ออ!”
ไอซ์เบรคอีกฝ่ายก่อนที่พวกเธอจะออกจากบ้าน
“คลาวด์กับแซ็คเป็นพาทเนอร์พี่ริสอ่ะ...”
“พาทเนอร์...ของแม่หรอ?”
“เออ! เอาไปด้วย”
การสนทนาดังกล่าวทำให้แซ็คกับคลาวด์ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“เราอยู่นี่ก็ดีแล้วนี่นา”
“นั่นสิไม่จำเป็นต้องย้ายไปไหนหรอก”
“หรอ...แล้วค่าอาหารที่มันเพิ่มขึ้น3เท่านี่มันอะไรฟ่ะ?”
ไอซ์พูดพร้อมทำหน้าเจื่อนใส่ ใครจะไปรู้แซ็คกับคลาวด์กินกันจุอย่างกับอะไร...
“โด่วววว...ไปก็ได้”
“ชิ...”
แอบบ่นกันนิดหน่อยแซ็คกับคลาวด์ก็เปลี่ยนตัวเองเป็นpsp แล้วไอซ์ก็ส่งเครื่องให้ออ
“อีกวันสองวันพี่ริสก็จะกลับไทยนะ”
“อา...ขอบใจมาก ไปล่ะ”
“สวัสดีค่ะพี่”
สนทนากันสั้นๆออกับอาร์มก็กลับบ้านไปพร้อมกับแซ็คและคลาวด์ ส่วนไอซ์ก็เดินกลับมาที่ห้องรับแขกอีกครั้ง
“กำจัดขยะไปแล้วสอง”
ไอซ์พูดพร้อมกับยิ้มแหย๋ๆแบบคนเจ้าเล่ห์
แหงะ...เรียกว่าขยะเลยเรอะ?!!
คนในห้องถึงกับคิดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน สงสัยคงจะหงุดหงิดนิดหน่อยล่ะมั้ง ปกติไม่เห็นจะเป็นแบบนี้
แล้วไอซ์ก็ควักมือถือN70กากๆเก่าๆออกมา
ไงไอซ์! ชั้นลืมอะไรหรือเปล่า?
“แกน่ะเปล่าแต่ไอ้สองคนนั้นมันลืมมือถือ...”
งั้นหรอ ให้กลับไปเอาไหม?
“เอาไว้วันอื่นก็แล้วกันนะ ยังไงก็ไม่มีคนโทรอยู่แล้วนี่”
ได้ๆ
คุยโทรศัพท์จบเสียงอ็อดบ้านก็ดังอีกรอบ แล้วเจ้าของบ้านก็ต้องเดินออกไปรับแขกอีกรอบ
“ใครอีกล่ะทีนี้”
ไอซ์เดินไปเปิดประตูอีกครั้ง...และพบกับร่างเล็กๆยืนอยู่หน้าบ้าน
“แอน!!”
ความคิดเห็น