คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชั่วโมงเรียนที่ 2 : หอพักซีโร่และมื้อเย็นอลเวง
หอพักซีโร่ คือตึกคู่สูง4ชั้น ที่ให้อารมณ์ที่คล้ายๆกับอาพาทเมนท์ของคนในวัยทำงาน และมีโดมสูงคอยเชื่อมตึกสองตึกนี้ ซึ่งตัวโดมเองนอกจากจะเป็นประตูเชื่อมหอคู่นี้ โดมนี้มันก็ยังเป็นห้องทำกิจกรรมและห้องอาหารของนักเรียนคลาสซีโร่อีกด้วย หอพักครึ่งถูกล้อมไปด้วยต้นไม้และดอกไม้นานาชนิด ส่วนอีกครึ่งติดอยู่กับหอพักของคลาสอื่น
และตอนนี้ชั้นในชุดวอร์มกำลังเดินไปที่โดมเพื่อที่จะไปหยิบน้ำเปล่าสักขวดแล้วขึ้นไปซ้อมฟรุตต่อค่ะ
“ไง! ทุกค...อุ้ย!” ชั้นพูดยังไม่ทันจบ ก็ต้องอุทานขึ้นมาซะก่อน ภาพที่ชั้นเห็นตอนนี้คือ เพื่อนๆในคลาสซีโร่ของชั้น กำลังร้องโอดโอยเพราะกำลังหิวข้าวอยู่นั่นเอง
“อ่า...ดิวซ์ เค้าจะตายแล้ว เมี้ยว” เคทเห็นชั้นก็ครางเสียงสั่นเหมือนกับคนหมดแรง ก่อนที่จะไหลตัวลงจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ลงไปกองกับพื้น “แล้วคิงล่ะ?” ชั้นถาม เผื่อว่าถ้าเขาอยู่แถวนี้ชั้นจะได้ไปตามมาให้
“ไนน์ ทำให้คิงโกรธ ตอนนี้เขาหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ยังไม่กลับหอเลยครับ...โอ๊ย อย่าร้องกระเพาะลูกพ่อ อีกแปบเดียวจะได้หม่ำข้าวแล้ว” เอชตอบชั้นพร้อมกับนอนร้องครวญครางอยู่กับพื้นและลูบท้องไปมา
“อิจฉาดิวซ์จังเลย...ที่ปกติเธอไม่ทานข้าวเย็นน่ะ” ซิงค์พูดก่อนที่จะฟุบหลับลงกับโต๊ะอาหารเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกหิวขึ้นมา “เอ่อ...ที่จริงชั้นก็ทานเย็นนะแต่ชั้นกระเพาะเล็กนี่นา กินนิดๆหน่อยๆก็อิ่มแล้วล่ะ” ชั้นพูดตอบพร้อมกับเกาแก้มตัวเองเบาๆ แต่ซิงค์คงไม่ได้ยินสิ่งที่ชั้นพูดแล้วล่ะ...เธอนิ่งคาโต๊ะอาหารไปแล้ว
“ที่จริงคุณทานมื้อเที่ยงหนักกว่าปกติ ไม่ใช่หรอครับ ดิวซ์” เทรย์ทักชั้นอย่างรู้ทัน พร้อมกับใช้มือสะบัดผมเก๊กหล่อ ถ้าเป็นคนคลาสอื่นอาจจะกริ๊ดกันจนลมจับล่ะนะ แต่ชั้นเฉยๆอ่ะ ว่าแต่นายรู้ได้ไงกันล่ะเนี่ย? แล้วที่สำคัญนะ...
ไอ้มือที่สะบัดผมนายน่ะ สั่นพับๆเลยนะ...หิวข้าวแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว ยังจะมีอารมณ์เก๊กหล่ออีก เชื่อเขาเลยจริงๆ
“โธ่ว้อย!! จะคิง ควีน ใครก็ได้! ลงมาทำอะไรให้กินหน่อยเถอะ!!” ไนน์ตะโกนลั่นจนชั้นถึงกับสะดุ้ง ชั้นล่ะ...ไม่ค่อยชอบเวลาที่ตาคนนี้ตะโกนจริงๆเลยให้ตายเถอะ
คิงก็หายไป ชั้นเองก็ทำไม่ค่อยเป็นซะด้วย เซเว่นเองถ้าถูกสภานักเรียนเรียกไปเมื่อไหร่กว่าจะกลับหอก็ดึกอยู่ แจ๊คเองก็ไม่มาเรียนวันนี้ เอทค์เองก็ไปฝึกวิชาที่ไหนก็ไม่รู้ ไซด์ก็...!!
“แล้วไซด์ล่ะ?” ชั้นร้องทัก ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ก็มองหาคนที่ถูกกล่าวถึง ก่อนที่ทุกคนจะกลับสู่สภาพก่อนหน้า ไซด์หายไปซะแล้ว
“งั้นชั้นจะไปหานะ” ชั้นพูดก่อนที่จะเดินไปที่ประตู “ไม่ต้องแล้วล่ะ! ชั้นอยู่นี่!!” ยังไม่ทันได้ก้าวเท้า เสียงห้าวๆดังขึ้น ชั้นจำได้ดีเสียงของไซด์
“ไซด์ ไปไหนมาหรอ?” ชั้นเดินเข้าไปหาและถามคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ อีกฝ่ายก็ยกมือที่ถือของขึ้นมาระดับหน้าของชั้น มันคืออาหารสำเร็จรูปที่อัดแน่นอยู่เต็มถุงจากร้านสะดวกซื้อในโรงเรียนนี่เอง “วันนี้เวรควีนใช่ไหมล่ะ...ชั้นไม่ยอมเสี่ยงตายกับของแบบนั้นหรอก แล้วชั้นก็ซื้อมาเผื่อพวกนายด้วย” เธอพูดด้วยเสียงที่เบากว่าปกติ และชั้นก็แอบเห็นผมไซด์ร่วงนิดหน่อยด้วย
คิกๆ...สงสัยกระเป๋าเงินของไซด์จะไปสู่สวรรค์แล้วสินะ!
ไซด์เทของออกจากถุงจนหมด ทุกคนก็ลุกขึ้นมาดูอาหารมื้อเย็นแบบสำเร็จรูปชุดใหญ่ตรงหน้า พวกเขาจ้องมองราวกับว่ามันเป็นอาหารสุดหรูเลยเชียว
ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็หมดธุระของชั้นแล้วล่ะ “ค่อยๆกินกันนะ” ชั้นพูดลอยๆ พร้อมกับเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อจะไปหยิบน้ำเปล่าเย็นๆสักขวด ชั้นจะได้ไปซ้อมฟรุตสักที แต่ชั้นก็ต้องชะงักไป เพราะชั้นรู้สึกได้ว่าคนๆนั้นกำลังมา
“เดี๋ยวค่ะ!!” ชั้นยกมือเบรคทุกคนเอาไว้ ทำให้ทุกคนถึงกับชะงัก “อะไรอ่า?”เคทเปิดปากถาม ชั้นก็เดินไปที่ประตูก่อนที่จะหันมายิ้มให้ทุกคน “เซเว่นมาล่ะ!!” ชั้นพูดออกมาเสียงดังพร้อมกับเปิดประตู
“!!...ยังไม่ได้กินข้าวกันอีกหรอ?” รู้สึกเซเว่นจะตกใจมากเลยล่ะ ที่ประตูมันเปิดรอรับเธอ แล้วเซเว่นเอ่ยถามกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับเดินเข้ามา “กลิ่นแซนวิชนี่” เคทร้องลั่นก่อนที่จะพุ่งไปหาเซเว่นแล้วหยิบกล่องในมือเซเว่นไปที่โต๊ะอาหารอย่างรวดเร็ว
“เซเว่น” เสียงที่คุ้นเคยเรียกชั้น ชั้นก้มลงเล็กน้อยแล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้ ดิวซ์นั่นเอง “ลงมากินมื้อเย็นหรอ?” ชั้นถามเสียงเรียบ ร่างเล็กส่ายหน้าและตอบกลับมา “แค่มาเอาน้ำเปล่าน่ะ...แต่เซเว่นไปทำอะไรมาน่ะ? ถึงอยู่ในสภาพนี้”
ดิวซ์ทักชั้น สำหรับเธอมันก็แปลกจนน่าสงสัยจริงๆน่ะแหละ ผมสั้นๆของชั้นถูกมัดรวบเป็นหางเล็กๆ เสื้อนอกสีดำถูกถอดออกและเอาไปผูกที่เอวแทน เสื้อเชิ้ตตัวในสีขาวแขนเสื้อที่ยาวก็ถูกพับไปมาจนสั้นถึงข้อศอก รองเท้าชั้นก็ไม่ได้บูทสีดำคู่ประจำไป เพราะช่วงนี้ใกล้ๆงานกีฬาชั้นก็ใส่รองเท้าผ้าใบหนาๆสีน้ำเงินตัดขาวไปแทน แถมวันนี้ชั้นใส่แว่นไปด้วย สงสัยดิวซ์ไม่คุ้นกับชั้นในสภาพแบบนี้ล่ะมั้ง เพราะปกติตอนที่ช่วยงานที่สภานักเรียนชั้นจะแต่งตัวแบบนี้ตลอด
“ไปช่วยงานเอกสารกับขนของที่สภานักเรียนตามปกตินี่” ชั้นตอบเสียงเรียบก่อนที่จะเข้าไปช่วยเพื่อนๆทำอาหารเย็น น่าแปลก...ทุกคนดีใจมากเกินไปหน่อยหรือเปล่า? ชั้นคิดในใจหลังจากเห็นทุกคนดีใจกันด้วยท่าทางที่ออกจะโอเวอร์ แล้วร้องลั่นออกมาว่า ‘รอดตายแล้ว!’
“งั้นชั้นไปก่อนล่ะนะ” ชั้นไม่ได้ยินที่ดิวซ์พูดหรอก แต่ชั้นอ่านปากเธอหลังจากที่เธอหยิบขวดน้ำไปจากตู้เย็นและเดินกลับหอ
มื้อเย็นก็ผ่านพ้นไปทุกคนในคลาสต่างแยกย้ายกลับห้องพักกันจนหมด เหลือแค่ชั้นที่กำลังล้างจานกับไนน์ที่ยังนั่งนิ่งๆอยู่บนโต๊ะอาหาร
“มื้อนี้ไม่อร่อยหรอ?” ชั้นเอ่ยปากถามขณะที่ชั้นกำลังเช็ดจานที่ล้างเสร็จแล้วแต่ยังเปียกน้ำอยู่ “เปล่า...อร่อยสุดๆเลยล่ะ” อีกฝ่ายตอบกลับเป็นเชิงปฏิเสธ “แต่ชั้นรู้สึกไม่ดีว่ะ” เขาพูดต่อพร้อมกับเอามือเท้าคาง
“เรื่องอะไรล่ะ” ชั้นลองแยปๆคำถามใส่คนที่นั่งทำหน้าบูดอยู่ที่โต๊ะ “ไม่รู้สิ...คิงล่ะมั้ง” แล้วเขาก็ไหวไหล่ ก่อนที่จะนั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ “โกรธกันหรอ?” ชั้นลองถามอีกครั้ง “ก็ไม่เชิง...” ไนน์ตอบชั้นแบบปัดๆ “งั้นพรุ่งนี้ทำอะไรสักอย่างไปให้คิงไหมล่ะ” ชั้นเสนอ ดูท่าจะเป็นความคิดที่ดี ไนน์หันมาหาชั้นแบบมีความหวังสุดๆ “ขนมไง เธอถนัดนี่!” ไนน์พูดพร้อมกับเดินตรงมาหา ชั้นก็พยักหน้าน้อยๆแทนการบอกว่า ‘ใช่!’
“แล้วทำขนมอะไรดีล่ะ?” อีกฝ่ายถามชั้น “แล้วแต่นายแล้วกัน...ไปล่ะ” ชั้นก็ไหวไหล่และตอบกลับไป “ขอบใจ..เซเว่น!” ไนน์พูดขอบใจ ชั้นก็โบกมือให้ก่อนที่จะตรงไปที่หอพัก
“งั้นไปก่อนนะคะ” หลังจากที่อาจารย์ คุราซาเมะ เอากุญแจห้องมาให้ชั้น ชั้นก็เตรียมตัวเผ่นจากห้องพยาบาลทันที ขื่นอยู่ต่อมีหวังโดนหวดจนลงไปกองกับพื้นแน่ แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวเท้า แขนของชั้นก็ถูกคว้าเอาไว้ได้ก่อน
“อาจารย์ก็บอกเอาไว้ว่าให้ชั้นพาโทกิมิยะซังไป...แล้วนี่จะไปไหนค่ะ?” คุณควีนถามชั้นเสียงแข็ง ไหนจะสายตาที่จ้องมาทางชั้นกับมือที่จับแขนชั้นแน่น แบบนี้เธอกะจะหวดชั้นอีกรอบล่ะสิ
“อา...คือ ลำบากคุณควีนแย่ เดี๋ยวหาแผนที่เดินไปก็ได้ค่ะ จริงๆนะ...แบบว่าคุณควีนไปทำธุระของคุณก็ได้นะคะ” ชั้นรีบบอกปัดพร้อมกับพยายามแกะมือที่จับแขนชั้นไว้แน่น
“ไม่..ต้อง..เกรง..ใจ..ค่ะ!” คุณควีนพูดช้าๆชัดๆด้วยน้ำเสียงที่แข็งจนหินต้องเรียกพี่ ก่อนที่จะเดินนำเพื่อพา(ลาก)ชั้นออกจาห้องพยาบาล และมุ่งสู่หอพักตามคำสั่งของอาจารย์ คุราซาเมะ
สุดท้ายชั้นก็ปฏิเสธและขัดขืนไม่ได้ เพราะคุณควีนแอบพูดเบาๆให้ชั้นได้ยินว่า ‘ถ้าไม่ยอมเชื่อฟังกันดีๆล่ะก็โดนแน่!’ ชั้นก็เลยต้องจำใจเดินตามคุณควีน โดยที่ต้องระวังตัวไปด้วย ไม่แน่หรอก...อยู่ดีๆคุณเธออาจจะหันมาหวดชั้นอย่างที่พูดก็ได้
แบบนี้มันเป็นการปกครองกันโดยใช้ความกลัวชัดๆเลย...
พวกเราสองคนเดินอยู่บนทางเดินที่ไปหอพักมันยังไม่เย็นมากคนเลยไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่
“โทกิมิยะซัง...”
“ค่ะ?!”
ชั้นขานรับทันที แทบจะช็อคตายอยู่แล้วเดินกันมาเงียบๆตั้งนาน จู่ๆคุณควีนก็เรียกชั้น แต่คราวนี้น้ำเสียงดูเป็นกันเองขึ้นเยอะ
“เมื่อกี้คุณกลัวชั้นหรือเปล่า?...ขอความจริงนะคะ” เธอถามชั้นแต่ก็ยังเดินนำทางต่อไป ชั้นสูดลมหายใจจนเต็มปอดก่อนที่จะตอบออกมาตามจริง อย่างที่คุณควีนเธอขอเอาไว้ เอาล่ะนะ!!
“ไม่เลยล่ะค่ะ!”
ทันทีที่ชั้นพูดจบชั้นนิ่งแทบจะหยุดเดินซะเฉยๆ ชั้นพูดอะไรออกไปเนี่ย?! ทั้งๆที่ใจจริงอยากจะบอกว่า ชั้นโคตรกลัวเลยต่างหากล่ะ!!
“จริงๆหรอ?” เธอค้อนมาทางชั้น ราวกับมีความหวังอะไรสักอย่าง ไหนๆก็ตอบแบบนั้นไปแล้วตามน้ำไปแล้วกัน แล้วชั้นก็พยักหน้าน้อยๆให้ จากนั้นเธอก็หันกลับไปแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอคงจะพอใจที่ชั้นตอบไปแบบนั้น
ที่จริงชั้นก็ดีใจนะที่อีกฝ่ายเริ่มพูดดีกับชั้นเหมือนอย่างตอนแรก แต่ถ้าเธอไม่หวดมือข้างถนัดของเธอใส่แก้มชั้นอีกก็คงดี
“ถึงแล้วล่ะค่ะ...หอพักซีโร่” คุณควีนพูดอีกครั้งหลังจากพวกเรามาถึงที่หมาย ชั้นรีบเงยหน้าขึ้นมองหอพักใหม่ของชั้น หอพักนี้มันดูเหมือนใหญ่นะ แต่มันเล็กกว่าหอเก่าที่ชั้นอยู่เยอะเลย เอ่อ...หมายถึงหอของคลาสอื่นน่ะนะ
“ผิดหวังสินะคะ...ที่หอคลาสซีโร่เล็กกว่าหอพักอื่นน่ะ” คุณควีนพูดเบาๆก่อนที่จะเดินเข้าในโดมที่เป็นทางเข้าและทางเชื่อมของหอพักทั้งสองตึก “มันวิเศษออกนะคะ คุณควีน” ชั้นพูดพร้อมกับรีบวิ่งตามเธอเข้าไป “มีแค่หอของคลาสนี้เท่านั้นที่มีการแบ่งหอชายหญิงน่ะ นี่เป็นหอในฝันของนักเรียนคลาสอื่นเลยนะคะ” ชั้นพูดเสริม “งั้นหรอคะ?” ชั้นพยักหน้าแทนคำตอบ ก่อนที่ชั้นจะวิ่งไปที่กระเป๋ากับกล่องกระดาษที่กองรวมกันอยู่ข้างประตู มันคือกระเป๋าเสื้อผ้าและสัมพาระของชั้นที่อาจารย์ คุราซาเมะ พูดถึงนั่นแหละค่ะ
“ทำไมวางรวมกันแบบนี้ล่ะเนี่ย?” เมื่อชั้นนั่งลงเพื่อจะยกของขึ้นห้อง ชั้นก็บ่นทันทีเพราะของที่กองรวมกันไว้มันปนกับสัมพาระของมาคิน่าที่ย้ายมาคลาสซีโร่เหมือนกัน “รู้ได้ไงค่ะ?” คุณควินย่อตัวลงมานั่งข้างๆชั้นและถาม “เพราะที่หอพักเก่าชั้นเป็นรูมเมทกับมาคิน่าน่ะค่ะ” ชั้นอธิบาย “มาคิน่า ใครหรอคะ?” คุณควินถามชั้นอีกครั้ง จริงด้วย...วันนี้มาคิน่าไม่ได้มาที่ห้องเรียนและแนะนำตัวนี่นา “นักเรียนชายอีกคนที่ย้ายมาอยู่คลาสซีโร่น่ะค่ะ” ชั้นตอบคำถามอีกรอบหนึ่ง โดยที่มือของชั้นกำลังแยกของๆชั้นกับมาคิน่าออกจากกัน
“ปกตินักเรียนแต่ละคลาสจะมีจำนวนนักเรียนไม่เท่ากันอยู่แล้วจึงมักจะมีปัญหาเรื่องที่พักของนักเรียนบ่อยๆ จนสุดท้ายหอพักทั้งหมดก็กลายเป็นหอรวมของทุกคลาสไปโดยปริยายน่ะค่ะ...!! ขนาดแปรงสีฟันนายยังเอามาใส่ไว้ในกระเป๋าชั้นอีกนะ ตาบ้า!...ง่ะ!! กางเกง?!” ชั้นบ่นขึ้นมาลอยๆ พร้อมกับดึงกางเกงขาสั้นของมาคิน่าย้ายมันไปในกระเป๋าของเขา ขณะที่กำลังย้ายของชั้นก็รู้สึกว่าคุณควินเงียบไป พอชั้นหันไปทางเธอก็พบว่า เธอนิ่งมองมาทางชั้นแถมยังหน้าแดงด้วยล่ะค่ะ
“งะ...งั้นโทกิมิยะซังกับคนที่ชื่อมาคิน่าคงเคย ปิ๊บ! กันแล้วสินะคะ!” พูดจบเลือดกำเดาก็ไหลออกมาแล้วคุณควีนก็หงายไปซะเฉยๆซะงั้น ชั้นเองที่ได้ยินประโยคเมื่อกี้ก็ค้างไปครู่หนึ่ง ว่าแต่ไอ้ ปิ๊บ! นี่มัน..........
“ไม่เคยว้อยยยยย!!!”
อ่านให้สนุกแล้วจิ้นให้เลือดพุ่งเลยเด้อ
ความคิดเห็น