คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Battle 4 : ตัวตนของแสงสว่างที่เปลี่ยนไป
“ขอโทษนะฝน ที่ให้มาเจอกันตอนดึกๆแบบนี้น่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก จันทร์เจ้า ชั้นนอนไม่หลับอยู่พอดีเลยล่ะ”
ห้าทุ่มกว่าของวันเดียวกัน(จากตอนที่แล้ว) จู่ๆจันทราก็โทรเรียกเพื่อนสนิทให้มาเจอตนที่สวนสาธารณะ ซึ่งตอนนี้ไม่มีคนเหลืออยู่เลย
“ว่าแต่มีอะไรหรอ?”
อาเนะเปิดประเด็น
“คือไอ้นี่น่ะ”
เมื่อถูกถามจันทราก็หยิบpspสีขาวที่มีลวดลายสีน้ำเงินอมม่วงออกมา
“psp? FWพังหรอ?”
“เปล่าๆ”
“แล้วอะไรล่ะ?”
“คือชั้นได้มาเมื่อไม่นานมานี้ แต่ว่าชั้นเปิดมันไม่ออกเลยล่ะ...คือ ชั้นคิดว่ามันไม่ใช่เครื่องมันพังแล้วน่ะ”
“เลยเอามาให้ชั้นดูเนี่ยนะ...เธอช่างเลือกคนได้เหมาะจริงๆให้ตายสิ”
บ่นไปก็เท่านั้น อาเนะหยิบเครื่องpspเจ้าปัญหามาดูใกล้ๆ
“อืม...ชั้นก็ไม่รู้อ่ะ”
ดูได้ครู่เดียวอาเนะก็ส่ายหน้า เพราะอาเนะเองไม่ใช่เด็กช่างเลยทำอะไรมากไม่ได้
“อื้อ...”
อีกฝ่ายทำหน้าเศร้าแล้วก็ไม่ยอมพูดอะไร อาเนะเลยเสนอวิธีเพี้ยนๆออกมา
“งั้นใช้วิธีแบบแม่บ้านไหม”
“ยังไงหรอ?”
จันทราเอียงคอสงสัย อาเนะเลยทำให้ดู
แกร๊ก...!
“นี่! ปล่อยลงพื้นทำไม เดี๋ยวก็พังหรอก”
“มันพังอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง”
แวบ..........
จู่ๆเครื่องก็เรืองแสงออกมาแวบเดียวก่อนที่มันจะหายไป
“หือ?!”
“เอ๋...เมื่อกี้ชั้นเห็นแสงแวบนึงนะ ชั้นว่าติดแล้วแหละ”
อาเนะพูดพร้อมกับหยิบเครื่องยัดคืนให้เจ้าของ
“ชั้นไปนอนก่อนล่ะนะ เริ่มง่วงแล้วล่ะ...เจอที่โรงเรียนนะบ๊ายบายนะจันทร์เจ้า!...”
“อ...อือ”
ยัยทอมบอยวิ่งหายไปจากสวนสาธราณะอย่างเร็ว เหลือแต่จันทราที่ยังยืนอยู่ท่ามกลางความเงียบเพียงลำพัง...
“ความจริงที่เกิดตอนนี้มันโหดร้ายเกินไปแล้ว...”
“ใช่ เธอรับมันไว้ไม่ไหวหรอก ทำตามที่ชั้นบอกเถอะ”
“เอ๋....”
“การที่จะแก้ไขมันได้เธอจะต้องได้ครอบครองมันก่อน...จำคำนี้เอาไว้ล่ะ”
“จะให้ชั้นทำอย่างไรต่อไปล่ะ?”
“ถ้าเธอเข้าใจตัวตนของเธอ...เธอจะรู้เอง ระหว่างนั้นชั้นจะอยู่ใกล้ๆเธอเอง”
การสนทนาของคอสมอสและชุดเกราะใหญ่สีทมึน ปริศนาที่คอสมอสจะต้องแก้และความรู้สึกที่สับสน เรื่องราวเหล่านี้มันจะทำให้เธอได้ชัยชนะในครั้งนี้หรือไม่...แล้วต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกันนะ!?
ตรู๊ดๆ...
‘สวัสดีค่ะ ไอซ์นะคะ กำลังเลี้ยงหมาอยู่ไม่ว่างค่ะ ทิ้งข้อความเอาไว้นะคะ เดี๋ยวโทรกลับค่ะ’
ปิ๊บ....
“บ้านไอ้ไอซ์มันเลี้ยงหมาด้วยหรอว่ะ?”
“ไม่เลี้ยงนะ...แค่ปลาหางนกยูงมันเลี้ยงไปแค่คืนเดียวตายยกตู้เลย หมานี่ไม่มีชัวร์”
“มันว่าไม่ว่างเลี้ยงหมาอยู่อ่ะ...”
“แกเชื่อหรอว่ะ ออ...อย่าบื้อไปหน่อยเลยน่า”
ออและเอริคุยกันอยู่ที่บ้านของออ และตอนนี้กำลังพยายามโทรไปหาไอซ์เพื่อชวนมาที่บ้าน
“เอาไงต่อดี...”
“ไม่รู้สิ...”
คิดฮอดเจ้าซี่เป็นจั๋งได๋ โทรไปถึงบ่ฮับสักที
ปิ๊บ!
เพิ่งว่างโทรศัพท์ออกจากหูได้แปบเดียวเสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้น
ออรีบรับทันที
“หน้าคนใช้ฝรั่งจ๋าแต่ริงโทนนี่อีสานแท้เน้อ เสียงเรียกเข้า
มึ_งนี่ช่าง...ไม่เข้ากับหน้าเล้ยยยย”
เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าแบบใหม่(เกินไป)ของออเอริถึงกับส่ายหน้าและบ่นเป็นสำเนียงอีสานด้วยความเหนื่อยใจสุดๆ ก่อนที่จะเบนความสนใจไปที่ทีวีและน้ำอัดลมพาสต้ารสส้ม
อึก อึก อึก.....
“มึ_งว่าไงนะ! มีผู้หญิงเข้าบ้าน!!”
พรวด!!!
ออตะโกนลั่นจบเอริถึงกับพ่นน้ำส้มออกจากปากจนหมดอย่างรวดเร็ว
“ใช่...”
ปลายสายอีกด้านหนึ่ง มายด์กำลังคุยโทรศัพท์ไปพร้อมกับการดันประตูห้องนอนของตัวเอง
‘อำกุเล่นหรือเปล่าเนี่ย’
“อำพ่องมึ_งล่ะ จริงๆเลยเนี่ย แกไม่ได้ยินเสียงทุบประตูหรอ!?”
ตึง ตึง............
‘เอ่อ...เสียงทุบได้ยินนะแล้วไอ้ที่แทรกๆมานี่เสียงใครว่ะ’
“ผู้หญิงไง...ช่วยหน่อยเด้!”
‘แกก็จับมันไปปล่อยสิวะ’
อีกฝ่ายเริ่มตอบกลับด้วยเสียงเอื่อยๆ
“บ้าเรอะ!! พูดเหมือนงูเข้าบ้าน”
‘มันก็เหมือนๆกันน่ะแหละ’
ตึง ตึง ตึง
“เปิดหน่อยสิ...”
เสียงหญิงสาวดังขึ้นจากด้านในห้องนอนของมายด์อีกครั้ง
“ไม่เปิดว้อย!!”
‘หา!?’
“เปล่าๆๆ ทำยังไงต่อดีล่ะออ...”
‘แล้วผู้หญิงที่ว่าเป็นยังไงล่ะ’
“ขาวใหญ่กำลังดี...มิดหน้าอ่ะกุบอกได้แค่เนี่ยะ!!”
‘เชี่ย! เอาดีๆสิวะ จะให้ช่วยไหมเนี่ย?!’
“ช่วยดิ! ก็กุเห็นแค่นั้นอ่ะ ตอนเจอครั้งแรกตกใจมากไปหน่อย เลยจับมันโยนเข้าห้องนอนตัวเองแล้วโทรไปหาแกนี่แหละ...เอาเป็นว่าแกมาที่บ้านชั้นหน่อยสิ”
‘...เอาไงเอริ.....ไปก็ได้กำลังเบื่อๆอยู่พอดีอ่ะ....โหลๆมายด์เดี๋ยวไปหาโอเคนะ วางหูล่ะ’
“ได้ๆๆใจมากเพื่อน”
แกร๊ก....
............................
“อะไรมันว่ะเนี่ย...ผู้หญิงเข้าบ้าน?”
ออวางมือถือพร้อมกับบ่นแบบงงๆ
“ไปดูหน่อยก็ไม่เสียหายหรอกน่า”
เอริพูดพร้อมกับเก็บของเพื่อเตรียมตัวเดินทาง
“เดี๋ยวนะ...อาร์ม พี่จะไปบ้านเพื่อนไปไหม?”
ออตะโกนถามอาร์มที่นอนเล่นอยู่หน้าบ้าน
“หาๆๆ...หนูไปด้วยสิพี่ออ”
อาร์มพูดพร้อมกับรีบวิ่งเข้ามาในบ้าน
“อืมดีเลยอาร์มเพิ่งจะมาไทยไม่นานนี้เอง...ไปเปิดหูเปิดตาก็ได้”
“ไม่ได้วันนี้อาร์มต้องนอนเร็วๆเพราะพรุ่งนี้เปิดเรียน
ปูพื้นฐานนะ...จำได้หรือเปล่า”
“ทำไมล่ะเจ้นี่มันเพิ่งจะบ่ายเองนะ”
“นั่นสิ...ที่สำคัญนะไอ้ปูพื้นที่ว่าน่ะอีกสองวันก็จะหมดแล้วด้วยจะไปทำไมให้เสียเวลาล่ะ”
“ต้องไปค่ะเพราะหนูเขียนกับอ่านภาษาไทยไม่ได้ค่ะ”
“อาเระ?....”
“ตามนั้นแหละเอริ”
“อา....เอาน่าไปเที่ยวก่อนไปเรียนไง แกคงไม่ใจร้ายหรอกนะออ”
เอริพูดกล่อมบวกกับอาร์มมองมาที่ตนด้วยความหวัง ในที่สุดออก็ใจอ่อน
“เออๆๆ...ก็ได้ไปเปลี่ยนชุดเลย อีกสามนาทีเจอกันหน้าบ้าน”
“ค่ะ”
“ให้ตั้งแต่แรกก็จบ”
“ชั้นเป็นห่วงน้องนี่หว่า...”
“กลับมาแล้วจ้า”
เสียงของแซ็คดังขึ้นก่อนที่ร่างของเขาจะโผล่อยู่กลางบ้าน
“อื้อ...ที่โน้นเป็นยังไงบ้าง?”
“ปกติดีนะ...แต่ชั้นเห็นกอลเบลซ่ากำลังคุยอยู่กับคอสมอสล่ะ แล้วสีหน้าของคอสมอสดูไม่ดีเลยล่ะ”
“โอ้...เวรล่ะ”
“อะไรหรอ”
ไลท์นิ่งถาม พร้อมกับทุกคนที่นั่งเล่นไพ่ก็รอฟังอย่างใจจด
ใจจ่อ
“แสงสีขาวน่ะเป็นแสงที่อ่อนไหวง่าย...ถ้าหากเกิดเปลี่ยนไปล่ะก็พวกเราทั้งหมดก็หยุดไม่อยู่หรอกนะ”
ไอซ์พูดจบก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะหากระดาษมาเขียนอะไรสักอย่าง
“ข้าไม่ชอบสำนวนแบบนั้นเลย...บอกดีๆหน่อยสิ”
การ์แลนด์พูดขึ้นทุกคนก็พยักหน้าตาม
“...งั้นเดี๋ยวเล่าเป็นนิทานก่อนนอนให้เอาไหม?”
“ไม่ต้องเลย เล่ามาดีๆเถอะน่า”
เหล่าพาทเนอร์พูดออกมาพร้อมๆกัน ไอซ์ทำหน้าเจื่อนๆก่อนที่จะเล่าให้ฟัง
“คือชั้นคิดว่า.....”
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ติดสอบ2อาทิตย์ อาทิตย์ละ3วิชา ท่านผู้อ่านก็รอต่อไปนะคะฮ่าๆๆๆๆ
ความคิดเห็น