คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Battle 3 : เมื่อเห็นอะไรสักอย่างที่ชอบจะนอนหลับฝันดี
ปัง...................
ฟู่...
“นั่นมัน”
เซฟิรอธหันไปทางอาซามิ มีผู้ชายสี่คนและผู้หญิงอีกสองคนยืนอยู่ด้านหน้าแคริส...
“ฮะฮะ ฮ่า ข้อดีของสัญญาล่ะเว้ย”
เคออสในร่างมนุษย์พูดจบก็วิ่งไปหาแคริส
“!! แซ็ค คลาวด์ หนูไอซ์ ทุกคน มากันได้ยังไงจ้ะ?”
แคริสเอียงคอถามเป็นภาษาไทย ฝ่ายที่โดนถามกลับมองไปรอบๆ
“นั่นสิ...”
ทั้งห้าพูดพร้อมกัน แถมที่มือไอซ์ยังถือช้อนกินข้าวอยู่เลย
“หนูไอซ์กินข้าวกับอะไรหรอจ้ะ”
“อ้ะ!พี่ริส ข้าวหมูแดงค่ะ...เอ้อ! แล้วนี่มันที่ไหนล่ะ?”
“ญี่ปุ่นจ้ะ”
“อ๋อ...นิฮงหรอก๊ะ?!!!”
“ไฮ นิฮงจ้ะ...”
ร่างเล็กตะโกนถามด้วยความตกตะลึงเล็กน้อย แคริสตอบกลับแล้วก็ยิ้มให้
“แล้วเรามาที่นี่ทำไมล่ะก๊ะ?”
“มาช่วยชั้นกับแคริสไง”
เคออสพูดพร้อมกับดึงแคริสขึ้นเพื่อจะวิ่งหนีออกจากศาลเจ้า
การ์แลนด์ แซ็คและคลาวด์ก็วิ่งตามไปคุ้มกันด้วยเช่นกัน
“จะหนีหรอ...”
อาซามิและเซฟิรอธพูดพร้อมกัน และพยายามจะวิ่งตามแต่ก็โดนไอซ์ เรนส์และไลท์นิ่งขวางทางเอาไว้
“หลบไป...”
อาซามิพูดขึ้นซึ่งเป็นภาษาญี่ปุ่น คนสมองไม่พัฒนาด้านภาษาอย่างไอซ์เริ่มมีปัญหาเพราะฟังไม่ออก
“นี่...เค้าว่าอะไรอ่ะ?”
“เขาบอกให้หลบน่ะ”
“อ๋อ...อาโนนนนน อิเอะ อิเอะ”
จบคำถามเรนส์ก็เป็นคนแปลให้ ร่างเล็กเมื่อเข้าใจความ
หมายก็เอาช้อนส่ายไปมา พร้อมกับพูดญี่ปุ่นชนิดงูๆปลาๆออกไป
“เข้าใจล่ะ เธอเป็นพวกเดียวกับสองคนนั้นสินะ...งั้นตาย”
เซฟิรอธกระโดดขึ้นสูงพร้อมกลับสะบัดดาบลงให้ตั้งฉากกับพื้นก่อนที่จะทิ้งตัวลงมาก่อให้เกิดแรงระเบิดและหลุมขนาดใหญ่ แต่โชคดีทั้งสามหลบทัน
“อะไรอานะตะอ่ะ? มีชิด้วย?”
“เค้าบอกว่า เราเป็นพวกเดียวกับสองคนนั้น แล้วเขาจะฆ่าเราน่ะ”
ไลท์นิ่งแปลให้ไอซ์ฟังบ้าง อีกฝ่ายก็พยักหน้าก่อนที่จะ
โซลซิงโครกับเรนส์
---โซลซิงโคร---
“บอกสามแล้ว ไลท์นิ่งยิงเวทย์ไร้ธาตุลงไปที่ศาลเจ้าเลยนะ”
“เข้าใจแล้ว”
ขณะที่ลอยอยู่กลางอากาศร่างเล็กก็เริ่มวางแผนการหนี
“อิจิ นิ...สาม!!”
วิ้ง! ฟู่!
ตูม!!!
เวทย์ไร้ธาตุของไลท์นิ่งกับเรนส์พุ่งตรงไปที่ศาลเจ้าอย่างเร็วและระเบิดทันที เกิดควันฟุ้งขึ้นมานับไม่ถ้วนทำให้ทั้งสามสบโอกาสหนีได้
“หนีไปได้ซะแล้ว...”
“ช่างมันเถอะ”
เซฟิรอธพูดขึ้นพร้อมกับเก็บดาบ อาซามิยืนนิ่งๆก่อนที่จะพูดออกมา
“เราต้องช่วยกันซ่อมศาลเจ้าก่อนแล้วล่ะ”
“....”
ณ ย่านอากิฮาบาระซึ่งห่างจากศาลเจ้าอยู่ไกลโขตอนนี้ทั้งหมดกำลังอยู่ร้านเมดคาเฟที่ชื่อว่า G.love 24hr.
“...รอดแล้วๆ ขอบใจมากนะจ๊ะหนูไอซ์”
แคริสพูดขอบคุณเด็กน้อยพร้อมกับเลี้ยงของหวานอร่อยๆให้
“อือ...”
“ข้าด้วยขอบใจนะไอซ์”
“เออ...”
เคออสก็พูดขอบคุณด้วยเช่นกันแต่รู้สึกว่ายัยตัวจิ๋วจะไม่ได้สนใจเลย
“มองอะไรอยู่น่ะ?”
ไลท์นิ่งที่นั่งข้างๆถาม
โครม!
“ว้าย!”
จู่ๆเมดสุดน่ารักของที่นี่ก็สะดุดขาตัวเองล้มซะแล้ว
“ฮาจิริจังเป็นอะไรหรือเปล่า?”
เมดอีกคนเดินมาหาอีกฝ่ายที่ล้มอย่างเร็วพร้อมกับเข้าไปทำความสะอาดให้
“ไม่เป็นไรค่ะ...แต่ว่าพาเฟ่วานิลาของลูกค้าหกเลอะ
“ไม่เป็นไรหรอก เช็ดครีมออกก่อนนะ”
“เดี๋ยวค่ะ ฟารี่ซัง!”
“เอ๋?!”
ขณะที่เมดฟารี่กำลังจะเช็ดครีบที่เลอะหน้าอยู่นั้น
หนูเมดฮาจิริก็จับมือที่ถือผ้าของอีกฝ่ายเอาไว้
“ยะ...อย่าใช้ผ้าเช็ดเลยค่ะ”
“...งั้นหรอ งั้นใช้อย่าอื่นเช็ดก็ได้”
คุณเมดฟารี่พูดจบคุณเธอก็ค่อยๆกดอีกฝ่ายให้นอนลงกับพื้นแล้วใช้ลิ้นค่อยเลียครีมที่ติดหน้าออกไป เลียไปเรื่อยๆจนในที่สุด....
“โอ้วๆๆๆๆเซอร์วิสๆๆๆๆๆ สาวขี้อายจอมซุ่มซามกับสาวห้าวผู้ร่าเริงงั้นเรอะ ช่างคู่กันได้เหมาะสมจริงๆ”
ไอซ์มองไปทางที่เกิดเหตุแบบตาไม่กระพริบพร้อมกับหายใจฟืดฟาดด้วยความหื่นกาม ฟังไม่รู้เรื่องหรอกว่าคุยอะไรกันแต่การกระทำมันบอกได้หมดน่ะแหละ ร่างเล็กยิ้มก่อนที่จะยกมือพร้อมกับชูนิ้วโป้งขึ้นมา
“good job!!!”
“หนูไอซ์เพลาๆลงหน่อยเถอะนะ”
แคริสกวักมือหยอยๆพร้อมกับพูดให้อีกฝ่ายลดความหื่นลง
“ง่าก็ชอบอ่ะ...ดูต่อล่ะ”
“ขอโทษที่ให้รอค่ะช๊อคโกบา....”
กึก!
“อ๊าย!”
ในขณะที่ไอซ์กำลังมองไปทางที่เกิดเหตุ สาวเมดสุดอึ๋มอีกคนหนึ่งกำลังมาเสิร์ฟของหวานที่โต๊ะของพวกแคริส ก่อนที่จะถึงที่หมายสาวเมดคนนี้ถูกลูกค้าร่างใหญ่ชนเข้าซะก่อนจนเสียหลัก ทำให้ของหวานบนถาดทั้งหมดเทไปที่หัวของร่างเล็กก่อนที่จะตามมาด้วยตัวของคนเสิร์ฟ
“!!”
ทั้งเจ็ดตกใจเล็กน้อยแค่ตอนที่ของหวามหกใส่หัวไอซ์แค่นั้น ไอ้ที่ตกใจยิ่งกว่าคือเมื่อไอซ์หันไปหาต้นเหตุหน่มหน๊มอันนุ่มนิ่มก็ชนเข้าที่หน้าของร่างเล็กทันที
หนุบ...
“ว้าย...ขะ ขอโทษค่ะคุณลูกค้าจะเช็ดให้เดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”
คุณเมดสุดอึ๋มรีบขอโทษ(เป็นภาษาญี่ปุ่น)แต่ตัวยังไม่ได้ขยับไปไหน แต่เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไร ก็รีบผงะตัวออกมาและหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดให้ทันที
“ขอโทษจริงๆนะคะ”
คุณเมดรีบขอโทษอีกครั้ง ไอซ์ก็เลยยิ้มให้แล้วก็ตอบกลับเป็นภาษาญี่ปุ่นด้วยเสียงที่นุ่มที่สุด
“ไม่เป็นไรค่ะ”
สาวเมดมองหน้าร่างเล็ก แม้จะคนละชาติกันแต่รอยยิ้มที่จริงใจของไอซ์ก็ทำให้สาวเมดเกิดหน้าแดงขึ้นมา
“คะ...ค่ะ”
จากนั้นคุณเมดก็ยังเช็ดครีมที่เลอะให้ต่อไปจนมาถึงช่วงหน้าอกของร่างเล็ก
“ขะ...ขอล่วงเกินนะคะ”
“อืม....”
มือเรียวยาวกำลังค่อยๆเช็ดไปที่เสื้ออย่างช้าๆและอ่อนโยนที่สุด...
ทำไมไม่ใช้ผ้าล่ะ...ไลท์นิ่งมองค้อนพร้อมกับคิดในใจ
สำหรับไอซ์ไม่ได้คิดมากอยู่แล้วเพราะไอซ์เป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจหากเพศเดียวกันจะแตะเนื้อต้องตัว แถมที่เขาพูดมาเจ้าตัวก็ฟังไม่ออกด้วย แต่สำหรับคนที่นั่งอยู่ข้างๆมันไม่ใช่
หมับ!
“...!”
คุณเมดหันไปมองเจ้าของมือที่จับมือตน ไลท์นิ่งนั่นเอง
“ชั้นเช็ดเอง!!”
“มะ...ไม่ต้องค่ะ ชั้น...”
“ชั้น-เช็ด-เอง...”
ไลท์นิ่งพูดช้าๆชัดๆพร้อมกับเพ่งตาใส่อีกฝ่าย จนในที่สุดคุณเมดก็ยอมถอยออกไปแต่ก่อนจะไปคุณเมดเลียครีบที่ติดแก้มไอซ์แล้วพูดกับร่างเล็กเบาๆเป็นภาษาไทยก่อนที่จะเดินจากไป
“ไว้เจอกันใหม่นะคะ”
“?”
“ม่าย!!! จะไม่มาอีกแล้วที่นี่น่ะ แล้วเธอจะไม่ได้เจอมาสเตอร์ของฉันอีกแล้วด้วย!!”
“!!!????”
อยู่ดีๆไลท์นิ่งก็ตะโกนออกมาด้วยอารมณ์ที่โมโห(?)สุดขีดเป็นภาษาญี่ปุ่น ชิดที่นั่งข้างๆต้องจับตัวไลท์นิ่งให้นั่งลง
ร่างเล็กที่ฟังไม่รู้เรื่องก็นั่งเฉยๆ เมื่อไลท์นิ่งสงบลงได้ ก็รีบเอาผ้ามาเช็ดให้มาสเตอร์ของตนจนครีมที่ติดอยู่หายไปจนหมด
น่ะ...น่าอิจฉาเกินไปแล้วนะว้อย!! หล่อนเป็นพระเอก
ในอนิเมฮาเร็มหรือไงฟร้ะ! เหล่าลูกค้าผู้ชายที่เหลือมองไอซ์ด้วยความอาฆาตและอิจฉาตาร้อนกันยกใหญ่ เพราะการบริการของที่นี่จะตามใจเมดแต่ละคน และเดาไม่ได้ว่าจะมีฉากเซอร์วิสเมื่อไหร่หรือจะมีการบริการพิเศษแบบตัวต่อตัวเมื่อไหร่ แถมเมดแต่ละคนจะสนใจลูกค้าแต่ละรายต่างกัน
ทำให้ลูกค้ามีโอกาสจะได้เห็นบริการพอเศษสักครั้งถือว่ายากมาก
แต่ไอซ์กับได้ดูฉากเซอร์วิสในมุมที่ดีที่สุดและยังได้บริการพิเศษแบบตัวต่อตัว แถมยังมีผู้หญิงที่สวยน่ารักอย่างไลท์นิ่งอยู่คอยกันหญิงคนอื่นด้วย เพราะแบบนั้นเหล่าลูกค้าที่เป็นขาประจำเลยอิจฉากันยกใหญ่
“เค้ามองอะไรกันอ่ะ”
ไอซ์ที่กำลังกินพาเฟ่ช็อคโกแลตหันไปถามแคริส อีกฝ่ายเอียงคอตอบด้วยเสียงกระซิบ
“พี่ว่าเราอย่ารู้เลยนะจ๊ะ”
“???”
เมื่อทานอะไรกันจนอิ่มแล้วก็ถึงเวลาที่ไอซ์จะต้องกลับประเทศไทยแล้วล่ะนะ
“พี่ขอบใจเรามาเลยนะ...ไม่งั้นไม่รอดแน่”
“หนูต่างหากล่ะคะ อิ่มมากเลยค่ะ”
“อาหารตาใช่ไหม?”
“ช่ายแล้ว!!”
“เลิกพูดสักทีได้ไหมกลับสักทีเถอะ”
แคริสกับไอซ์คุยไปได้สักพักจู่ๆไลท์นิ่งก็พูดตัดบทด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีนัก
“เป็นอะไรไปอ่ะ ไลท์นิ่ง”
“เปล่านี่...กลับกันเถอะ”
“ดูท่าไลท์นิ่งจะงอนเธอซะแล้วล่ะ...ไอซ์”
“อะไรหรอเรนส์?เราทำอะไรผิด?”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละรีบกลับได้แล้ว!!”
จู่ๆไลท์นิ่งก็ตะโกนออกมาจนทำให้ทุกคนเหวอ...
“จะส่งกลับแล้วล่ะนะ”
พูดจบเคออสก็ดีดนิ้ว แล้วทุกคนก็กลับไปเหลือแค่แคริสกับ
เคออสสองคน
“แคริส...เราหาโรงแรมเช่าแถวนี้นอนเถอะ”
“นั่นสินะ”
“งั้นพวกเราแยกย้ายไปนอนนะ”
“ชั้นนอนที่ห้องรับแขกนะกับคลาวด์แล้วกัน”
แซ็คพูดขึ้นก่อนที่เขากับคลาวด์จะเดินจากไป
“งั้นอีกห้องที่มีสองเตียงเราขอนะ”
เรนส์พูดขึ้นและเดินหายไปพร้อมกับการ์แลนด์เช่นกัน
“อืม...ห้องเต็มหมดแล้วด้วย ไลท์นิ่งนอนห้องไอซ์ก็ได้นะ เดี๋ยวเรานอนข้างล่างเอง”
“นอนด้วยกันสิ”
ไลท์นิ่งพูดเสียงเรียบ อีกฝ่ายก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะพูดพึมพำเบาๆ
“...เราไม่อาจเอื้อมหรอก...”
“อะไรนะ?”
“เปล่าๆๆ!!เค้าชอบนอนพื้นน่ะ ฮ่าๆๆ”
ร่างเล็กหัวเราะกลบเกลื่อนก่อนที่จะเดินไปที่ห้องของตัวเอง
“.......”
หลังจากไลท์นิ่งได้อาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวจนเสร็จเรียบร้อยก็เดินไปที่ห้องของมาสเตอร์แต่ก่อนที่จะได้เดินเข้าไปก็ได้ยินเสียงมาจากข้างใน
“อ๊าาาาาา! เขินแทบแย่อยู่แล้วอ่ะวันนี้มีสาวๆน่ารักๆคอยหึงเราด้วยเจ๋งสุดๆไปเลยล่ะ...ตอนนี้ได้เป็นมาสเตอร์ของไลท์นิ่งแล้วต้องปกป้องให้สุดชีวิตเลย...ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน สถานะอะไรไลท์นิ่งเก่งที่สุดเสมอนั่นแหละ........เอาล่ะพิมพ์ลงฟัค
ทันทีที่ร่างสูงได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็ยิ้มน้อยๆออกมาทันที
“คิดมากไปเองนั่นแหละนะเรา...”
พรืด...
“อ้ะ!! เร็วจัง ว่าจะนอนก่อนแล้วนะเนี่ย”
“ชั้นนอนด้วยนะ”
ไลท์นิ่งพูดพร้อมกับเอนตัวลงนอนข้างๆมาสเตอร์ของตน
“...ไปนอนข้างบนดิ”
“ทำไมล่ะ...เขินหรอ?”
“อึก...มะ ไม่ใช่สักหน่อย”
“...หึ หึ หึ”
“ฮึ่ม...เชอะ นอนแล้ว ฝันดี”
ว่าแล้วร่างเล็กก็หันไปอีกด้านแล้วหลับทันที
“อา...ฝันดีนะ”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////
อวย!....ตอนนี้มันอวยชัดๆ!! เลิกพิมพ์แบบอวยดีกว่า
ความคิดเห็น