คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Battle 14 : เข้าแลก
ซูม!...เคร้ง!
เสียงลมกระทบกลับดาบอย่างรุนแรงก่อนที่จะตามมาด้วยเสียงปะทะกันของอาวุธจากทั้งสองฝ่าย แต่ฝ่ายที่เสียท่าแพ้และสลายไปในที่สุด
การ์แลนด์กำลังต่อสู้กับอิมิเตชั่นโดยมีแอนคอยซับพอร์ตอยู่ด้านหลังนั่นเอง
“ฟู่...แปลกจังแฮะ”
ชุดเกราะใหญ่พ่นลมหายใจออกมาก่อนที่จะเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่สงสัยอะไรสักอย่าง
“อิมิเตชั่นพวกนั้นมันต้องไม่โจมตีเราที่เป็นเคออสสิ...”
“...กระดานนี้มันเปลี่ยนไปแล้วสินะ?”
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก” เสียงเหนื่อยหอบดังขึ้นอยู่เนื่องๆ ตอนนี้จันทราวิ่งมาเรื่อยๆแล้วโผล่มาที่ไหนก็ไม่รู้
“แฮ่ก...แฮ่ก...ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?” จันทราหยุดวิ่งแล้วมองไปทั่ว รอบๆตัวของเด็กน้อยล้อมรอบไปด้วย แท่นหินสีครามทึบ พื้นสีทรายที่ดูแห้งแล้งและฟ้าสีครามที่ด้านบนมีเพียงดวงจันทร์สองดวงที่ให้แสงสว่างเท่านั้น
“pspเครื่องนั้น…จะเป็นเซซิลหรือเปล่านะ” เรียวพูดหลังจากที่ผ่านช่องมิติออกมา และปรากฏตัวด้านหลังร่างเล็กที่กำลังเหนื่อยอ่อนและอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด
“เลิกหนีได้แล้วส่งเครื่องนั่นมาซะ” เรียวพูดเสียงแข็งพร้อมกับยื่นมือออกไป
“ไม่เอา! ก็เจ้านี่หนูเก็บได้นี่ พี่ไม่มีสิทธิเอาไป...พี่สาวของหนูด้วย!” จันทราตะโกนตอบโต้กลับไปอย่างเหลืออด แต่แทนที่อีกฝ่ายจะหยุดกลับเดือดขึ้น คำพูดของจันทราเหมือนเป็นการเอาน้ำมันไปราดกองไฟเสียมากกว่า
เหมือนเส้นความอดทนจะขาดดัง ปึด! เรียวจ้องอีกฝ่ายด้วยความโมโห ตอนนี้เขาสูญเสียความเยือกเย็นไปแล้ว
“...งั้นแกก็ตามพี่สาวแกไปก็แล้วกัน! กอลเบลซ่า!” สิ้นเสียงของชายร่างสูง ชุดเกราะสีดำทมึนค่อยๆยกมือขึ้นช้าๆ พลังเวทย์สีดำเริ่มล้อมจันทราเอาไว้และมันกำลังทำให้จันทราเจ็บปวดราวกับโดนแรงอัดจำนวนมหาศาลกระแทกใส่ตัวเธออยู่
“อ...อึก...” จันทรากดความเจ็บปวดเอาไว้ไม่ให้ร้องออกมา
“ร้องออกมาสิ...ร้องขอชีวิตออกมาเหมือนกับพี่สาวของแกนั่นแหละ...” เรียวมองร่างเล็กๆที่โดนอัดด้วยพลังเวทย์ “แกที่หลับอยู่ในเครื่องนั่นก็เหมือนกัน...กลัวที่จะต้องสู้กับพี่ตัวเองหรือไง?!” เรียวสะบัดมือไปทางกลอเบสซ่าเพื่อให้กอลเบสซ่าหยุดเวทย์ และมองไปที่จันทราที่นอนชักเพราะแรงอัดเมื่อสักครู่ “ไหนๆก็ไหนๆ...ชั้นจะบอกอะไรสักอย่างให้เธอฟัง”
ร่างสูงพูดออกมาก่อนที่จะเดินไปเตะจันทราที่นอนหมดสถาพอยู่กับพื้น
“พี่สาวของเธอน่ะ...เป็นคนขี้ขลาด” พอเรียวเริ่มพูดร่างของจันทราก็ชะงักทันที “พี่สาวเธอน่ะ...พอรู้ว่าจะแพ้ชั้น ยัยนั่นก็เอาร่างกายตัวเองเข้าแลกเพื่อปกป้องเธอกับเครื่องนั่น...เหอะ งี่เง่าชะมัดเลยนะว่าไหม?”
“โกหก...มันไม่จริงสักหน่อย” จันทราค้านเสียงแข็งแม้ว่าสิ่งที่เรียวพูดมาทั้งหมดตัวจันทราเองจะจำไม่ได้ก็ตาม แล้วพี่ชายไม่แท้ของจันทราก็ขึ้นคร่อมเธอ
“ชั้นน่ะ...จะเรียกว่าโรคจิตก็ได้นะ ไง...สนใจจะมอบร่างกายให้ชั้นเพื่อแลกกับชีวิตตัวเองไหม?” ร่างที่อยู่เหนือกว่าหยิบPSPจากมือจันทราก่อนที่จะโยนไปให้กอลเบสซ่า “เก็บเอาไปแล้วจะไปไหนก็ไป...ถึงเวลาชั้นจะเรียกอีกที”
“....” หลังจากเรียวพูดจบกอลเบสซ่าก็เดินหายไปจากทั้งสองคนนั้นทันที
“ก...กอล” จันทราพยายามเอื้อมมือไปและส่งเสียงเรียกชุดเกราะใหญ่ สีหน้าของจันทราตอนนี้กำลังซีดอย่างเห็นได้ชัด มือใหญ่ๆกำลังจับข้อมือของเธอและมืออีกข้างของเขากำลังค่อยๆปลดเข็มขัดตัวเองออกช้าๆ “เอาล่ะ จันทรา...ชั้นจะเล่าทุกอย่างให้เธอฟังเอง”
“อาเนะพอจะรู้ไหมว่าจันทรามีญาติคนอื่นไหมนอกจากคนที่ชื่อเรียวอะไรนั่นน่ะ?”
‘ไม่อ่ะ...อ้ะ! แต่จันทร์เจ้าเคยเล่าว่าเคยอยู่กับพี่สาวนะ’
“พี่สาว? ไหงเล่าว่าจันทราเป็นเด็กกำพร้าล่ะ?”
‘จันทร์เจ้าเป็นเด็กกำพร้าจริงๆนาาาา แต่เคยมีคนรับไปเลี้ยงดูก่อนที่เจ้าตัวจะตายไปน่ะ จันทร์เจ้าบอกว่าเธอเคารพเขาเหมือนพี่สาวเลยล่ะ’
“อืม...พอจะรู้ไหมว่าชื่ออะไร?”
‘อา...รู้สึกจันทร์เจ้าจะเรียกเธอคนนั้นว่า ริท นะคะ’
ทันที่ไอซ์ได้ยินชื่อนั้นจากอาเนะ ไอซ์ก็คว้าโทรศัทพ์บ้านโทรหาแอนทันที
“ขอบใจมากอาเนะ...แค่นี่นะ”
‘อา..เอ๋? เดี๋ยวสิ!’
ตรู๊ด...ตรู๊ต...
“อะไรของพี่แกเขาวะเนี่ย?”
“สามทุ่มน่าจะพอไหว?...! ฮัลโหล”
‘มีอะไร?’
แอนรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ และเสียงที่แทรกเข้ามา เห็นได้ชัดว่าแอนกำลังประชุมงานของบริษัทอยู่
“การ์แลนด์อยู่ไหม?”
‘ไม่ มีอะไร?’
“จำเรื่องที่เทพแต่ละฝ่ายจะเลือกตัวหมากรุกได้ใช่ไหม?”
‘ได้สิ...’
“แล้วจำเรื่องที่อาร์มลูกพี่ลูกน้องของออที่มีพาร์ทเนอร์ไม่ปรากฏรูปร่างได้ไหม?”
‘ได้...เรื่องเมื่อไม่นานนี้เอง’
“ฝั่งโน้นมีอีกคน”
สิ้นเสียงไอซ์ แอนถึงกับสั่งให้เลิกประชุมทันที และเดินตรงไปที่ห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว
‘เธออยู่กระดานเดียวกับริทหรือเปล่า...เอ่อ พี่ชายเธอน่ะ’
ไอซ์ทวนความจำคู่สนทนาเพราะมาสเตอร์แต่ละคน ที่รู้จักกันได้เพราะอยู่กระดานเดียวกัน (ถูกรับเลือก)
“ใช่...อย่าบอกนะว่า เครื่องนั้นน่ะ”
‘“...เซซิล...”’
“ริทตายเพราะของมีคม...”
ที่ร้านคอฟฟี่ช็อบยามดึก จู่ๆเจก็พูดออกมาพร้อมกับถือกระดาษใบหนึ่งพัดไปมา
“อะไรของแกน่ะ?”
ไบร์ทที่นั่งอยู่ตรงข้ามซดชานมก่อนที่จะถามอีกฝ่าย
“เอกสารที่แอนส่งมาเมื่อกี้...ชั้นเองก็อยู่ในกระดานนั้นเหมือนกัน”
“กระดานไหนวะ?”
“กระดานไหน...กระดานตอนที่ชั้นเรียนหมออยู่ปี5น่ะ”
“อ๋อ...ตอนนั้นนั่นเอง”
ไบร์ททำตาโตเพราะนึกออก แล้วเจก็ยื่นกระดาษให้
“...ข้อความหรอ?”
ไบร์ทดูกระดาษที่ได้รับมาอย่างละเอียด
“ริทเป็นมาสเตอร์ของเซซิล แต่หลังจากริทถูกฆ่าตาย เซซิลก็ไม่เคยรับมาสเตอร์อีกเลย”
“พวกบินเดี่ยวสินะ...แต่กระดาษก่อนหน้านี้เจ้านั้นออกมาที่โลกเราด้วยนี่”
หมอเจพูดจบไบร์ทก็ต่อด้วยคำถาม
“ไม่พึ่งพลังของคอสมอสชะด้วย”
“ปฏิเสธพลังแบบนั้นมันก็เหมือนกับผนึกตัวเองเลยไม่ใช่หรอ?”
“ใช่...เซซิล ไม่มีกำลังเหลือที่จะปรากฏตัวบนโลกไหนได้อีกแล้วล่ะ”
“อ๊า...ถ้าสโนวยังอยู่ชั้นอาจจะคิดอะไรออกก็ได้นะ”
“งั้นหรอ...”
“ฮา ฮ่า สโนวน่ะ...จอมไอเดียเชียวล่ะ ฮีโร่น่ะมันต้องฉลาดด้วย เข้าใจหรือเปล่า?!”
ไบร์ทพูดพร้อมกับชี้ไปที่หัว
“หึ... นี่พาทเนอร์นายล้างสมองนายได้ถึงขนาดนี้เชียวหรอเนี่ยถอดนิสัยมากันเป๊ะเลยนะ”
“โด่ว...อะไรของนายฟร้ะ จ่ายค่าเค้กให้ชั้นเลย”
“เฮ้ย! ได้ไง…”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ดองฮะ...ส่วนตัวละครที่เยอะเกินจะพยายามเคลียรออกนะฮะ
นั่นก็หมายความว่ามันกำลังจะเข้าสู่ฉากสงครามอย่างเต็มรูปแบบแล้ว ถ้าท่านผู้อ่านยังว่างๆอยู่ก็อย่าลืมแวะๆมาอ่านกันนะคะ
ขอบคุณที่ยังติดตามค่ะ
ปล. เค้าจะขอดองต่อนะคะ เพราะช่วงนี้มีสอบน่ะค่ะ
ความคิดเห็น