คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Battle 11 : มาสเตอร์ของนางฟ้า
Time Line : ตอนที่มายด์เป็นมาสเตอร์อยู่นี้ เป็นกระดานเดียวกับกระดานของบทนำของภาคหนึ่ง
ย้อนกลับไปสมัยตอนที่มายด์ยังเป็นนักรบคอสมอส
‘นี่ๆๆๆมายด์ตื่นได้แล้วนะ’
เสียงใสๆจากเครื่องpspสีฟ้าเข้มดังขึ้น เพื่อปลุกเจ้าของที่นอนคดตัวอยู่บนเตียง
“อีกครึ่งชม.น่า”
‘ไม่ได้ๆๆ ตื่นเร็วๆ’
“อื้อ....”
เมื่อโดนปลุกอีกครั้งคนบนเตียงก็กลิ้งไปมา ไม่นานเครื่องpspก็หายไปจากโต๊ะข้างเตียง
“เดี๋ยวจะทำอาหารเช้าให้แล้วกันนะ ไปอาบน้ำเร็วเข้า”
“อ่า...ลุกก็ได้”
“อรุณสวัสดิ์จ้า มายด์”
“อะ...รุณสวัสดิ์ ริโน..อ๊าาาาาาาาาาา!!”
หญิงสาวทักทายมาสเตอร์ตัวน้อยในชุดผ้ากันเปื้อน
(ตัวเดียว!)
“อะไรกันเนี่ย มายด์อาบน้ำแล้วยังงัวเงียอยู่งั้นหรอ”
“ไปใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้นะ...ยัยนางฟ้าโรคจิต”
“อะไรกันแบบนี้ตื่นเต้นดีออก”
มายด์ว่าไปยังไม่สะเทือน ริโนอาพูดขึ้นพร้อมกับโบกชายผ้ากันเปื้อนไปมาอีกต่างหาก
“ไม่ตื่นไม่อะไรทั้งนั้นไปใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้เลย!”
มาสเตอร์ตัวน้อยรีบวิ่งไปหยิบกระทะและตะหลิวออกจากมือยัยนางฟ้าจอมซนของเธอและดันริโนอาไปที่ห้องนอนทันที
“อ๊า...ไม่เอาอ่า ก็ที่นี่ร้อนนี่นา”
“อดทนหน่อยน่า...ไปได้แล้ว”
“บูๆ”
ริโนอาทำหน้าบูดก่อนที่จะเดินขึ้นไปตามที่มายด์บอก
“ให้ตายสิ...ไม่คิดว่ามันจะยากขนาดนี้นะเนี่ย”
“นั่นสิคาดไม่ถึงเลย”
“!!”
จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นที่โต๊ะอาหาร พอมายด์หันไปก็เจอคนที่รู้จักนั่งกินอาหารบนโต๊ะอยู่
“ชาม!”
“ดีจ้า งั่มๆ”
“นายอย่ามานั่งเนียนแบบนี้สิเฮ้ย แล้วนั่นมันข้าวเช้าของชั้นกับริโนะนะ!”
“งั่มๆ...หื้อ! ไม่เป็นไรซื้อมาคืนให้แล้ว”
มายด์ตวาดใส่คนที่แอบมานั่งเนียนอยู่ในบ้าน แต่อีกฝ่ายก็ตอบกลับพร้อมกับหยิบถุงกับข้าวชูให้ดู
“แล้วทำไมไม่กินของที่ตัวเองซื้อมาล่ะฟ่ะ”
“เอาน่าๆ”
ถึงจะบ่นแค่ไหนแต่สุดท้ายมายด์ก็ต้องมานั่งกินข้าวเช้าร่วมกับผู้บุกรุกอยู่ดี
“มายด์...”
“หือ?”
“ชามชอบมายด์นะ”
“เอ่อๆนายบอกชั้นทุกวันจนเบื่อแล้ว”
อยู่ดีๆชามก็สารภาพใส่มายด์ซะอย่างงั้น แต่สาวเจ้ากับตอบกลับไปราวกับรู้อยู่แล้วว่าต้องเจอแบบนี้
“มายด์...จะให้ใส่กางเกงแบบนี้หรอ”
“อ้ะ...โทษนะชาม ริโนะอย่าเพิ่งเดินออกมานะ”
แล้วมายด์ก็วางช้อนส้อมแล้วรีบเดินไปหาริโนอาทันที
“แล้วทำไมเรียกชั้น...”
“ชู่...มีคนอื่นมาที่บ้านน่ะ”
“อ่อ เข้าใจแล้วจ้า”
เพื่อปิดไว้เป็นความลับเรื่องที่เป็นมาสเตอร์ ต่อหน้าคนอื่นมายด์จะเรียกริโนอาว่าริโนะแทน ซึ่งมายด์เคยบอกเจ้าตัวไปหลายครั้งแล้วแต่ริโนอาก็ยังลืมอยู่ดี
“ดีแล้วล่ะ...แล้วทำไมยังไม่ใส่อะไรอีกล่ะเนี่ย?”
มายด์ถามอีกฝ่าย เพราะนางฟ้าตรงหน้าใส่แค่บรากับแพนตี้สีฟ้าบางๆเท่านั้น
“มานี่เลยๆ”
“อ๊า...ช้าๆก็ได้”
“นานจัง”
‘ถ้านานนักก็เข้าไปดูซะสิ’
“พูดอะไรแบบนั้นบันท์...แบบนั้นมันไม่สุภาพบุรุษเลยนะ”
‘ตามใจนายแล้วกัน...’
“แต่ น่าเบื่อจัง...ที่มายด์ให้ความสำคัญกับคนอื่น
......ทั้งๆที่สัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันแท้ๆ”
‘....’
หลังจากนั้นชามก็หายตัวไป จนกระทั่งสงครามครั้งสุดท้ายของกระดานนี้...
ซู่.....
“ริโนอา ริโนอา!!”
ทันทีที่รู้สึกตัวมายด์ก็ร้องเรียกพาทเนอร์ของตนโดยไม่รู้ว่าตัวเองและพาทเนอร์กำลังจะสลายหายไป
ในสายตาของมายด์ตอนนี้เห็นเพียงแค่ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผล เธอนอนนิ่งและปีกนางฟ้าสีขาวที่ถูกย้อมด้วยเลือด
“...อื้อ...มายด์...ข...ขอโทษ...นะ”
ริโนอายื่นมือไปหามาสเตอร์ของตนที่บาดเจ็บไม่แพ้กัน
“ริโน...”
ทั้งสองคนพยายามที่จะจับมือกันแต่ก่อนที่มือจะสัมผัสนั่นเอง...
ฉึก!!!
“อ๊อค!”
จู่ๆดาบจากไหนก็ไม่รู้พุ่งลงมาปักกลางตัวของริโนอาอย่างแรงจน ร่างที่นอนอยู่กระอักเลือดออกมาชุดใหญ่ ก่อนที่จะหายไปอย่างรวดเร็ว
“ริโนอา!!!!!”
มายด์ตะโกนเรียกริโนอาสุดเสียงและพยายามเบิกตามองคนที่ยืนถือดาบอยู่ตรงหน้า แม้จะเลือนลางแต่มายด์ก็ยังจำคนๆนั้นได้ดี
ชาม...
“ทีนี้เข้าใจหรือยัง.......แล้วทำไมชั้นต้องมาเล่าเรื่องของชั้นให้เธอฟังวะ?”
พอพูดจบมายด์ก็รู้สึกตัวว่าตัวเองนั่งเล่าเรื่องของตัวเองอยู่ข้างๆทิฟาซะแล้ว
“จ้า...เข้าใจว่ามายด์แพ้ผู้หญิงเอาแต่ใจอ่ะ”
“หา?...ชั้นไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย”
มายด์โบกมือไปมาพร้อมกับพูดปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
“ล้อเล่นหรอกน่า คิกๆ”
ทิฟาลูบหัวอีกฝ่ายให้เลิกลนลาน ตอนนี้เธอสามารถเข้าใกล้มาสเตอร์ของเธอได้มากขึ้นมากกว่าเดิมมากแล้ว
“มายด์...”
ทามกลางแทนหินมากมายและดวงจันทร์สองดวงบนฟ้า
มายด์กับทิฟานั่งเงียบกันไปพักใหญ่ แล้วทิฟาก็เรียกมาสเตอร์ของเธออีกครั้ง
“อะไร?”
มายด์หันไปหาอีกฝ่ายแต่ก็ต้องผงะเพราะสายตาเผลอไปมองหน้าของทิฟา ซึ่งที่จริงมายด์แอบมองหลายรอบแล้วล่ะ..
“จากนี้ไปชั้นขอสู้เคียงข้างเธอแทนริโนอาได้ไหม?...”
“ไม่...บอกแล้วไง ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรอีกแล้ว”
“โธ่!...ทำไมหัวแข็งแบบนี้เนี่ย”
“เลิกพูดเถอะ...ต่อให้ติดอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต ชั้นก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรอีก”
“เฮ้อ....เธอเนี่ยน้า”
ทิฟาเห็นถึงความหัวแข็งของมายด์ก็ถึงกับส่ายหน้าแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ฮี่ ฮี่ ฮี่ คิกๆๆ
เสียงหัวเราะแปลกๆดังขึ้นทั่วบริเวณ ทิฟารีบลุกขึ้นมองไปรอบๆทันที
“เธอว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับยัยนั่นใช่ไหม!?”
ต่อหน้ามายด์ปรากฎชายท่าทางวิปริตคนหนึ่งกำลังตีลังกาอยู่กลางอากาศ
“ถูกของนาย...เคฟก้า”
มายด์พูดทักราวกับไม่มีอะไร ทิฟาก็หันกลับมาด้วยความแปลกใจที่มายด์ไม่รู้สึกอะไรเลย ทั้งๆที่ตอนแรกที่มายด์เธอตกใจแทบบ้านแตก
“เอ๋?”
“คิกๆ ไม่ตกใจเลยแฮะ”
“ขี้เกียจน่ะ...จะทำอะไรก็ทำเถอะ”
“...ฮี่ ฮี่ ฮี่ งั้นก็”
เป๊าะ!
วีด...ตูม!!
ทันทีที่เคฟก้าดีดนิ้วเวทย์ไฟก็พุ่งไปหาทิฟาทันที แต่...
ในจังหวะเสียววิ มายด์พุ่งตัวกระโดดถีบทิฟาจนกระเด็น ทำให้ทิฟาหลบเวทย์ไฟได้อย่างหวุดหวิด
“จะทำอะไรน่ะ?”
มายด์หันไปถามตัวตลกตรงหน้า อีกฝ่ายก็หัวเราะคิกคักก่อนที่จะถามกลับแทนที่จะตอบ
“เมื่อกี้ เธอว่าจะทำอะไรก็ทำไม่ใช่หรือไง”
“ชั้นหมายถึงพวกเอ็งจะไปหรือจะมาหรือจะอะไรก็ตาม แต่ไม่ใช้ให้มาโจมตีแบบนี้ว้อย!”
“คิกๆเธอไม่ได้อธิบายนี่...ทีน่า”
เคฟก้าเรียกเด็กน้อยที่พามาด้วยแต่ กลับไม่มีเสียงตอบกลับมา
“หมายถึงหนูน้อยคนนี้หรือเปล่า? เคฟก้า”
“ห๊า! กอล!”
“ฟู่.....”
เคฟก้าตกใจเล็กน้อยเมื่อคนที่พูดอยู่เป็นกอลเบลซ่า แถมชายในชุดเกราะยังจับตัวทีน่าเอาไว้อีกต่างหาก
“...ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ”
เคฟก้าพูดเสียงเรียบ
“ได้...แต่แลกกัน”
กอลเบลซ่าตอบกลับ เคฟก้าลอยอยู่กลางอากาศเฉยๆเพื่อเป็นการบอกว่ายอมตกลง กอลเบลซ่าผลักทีน่าให้เคฟก้า เมื่อเคฟก้าได้ตัวทีน่าเขาหายไปทันที ส่วนกอลเบลซ่าค่อยๆลอยตัวลงไปดึงทิฟาขึ้นแล้วโยนร่างบางไปให้มาสเตอร์ของเธอ
“อ๋อย! ถีบชั้นทำไมเนี่ย”
ทันทีที่ตัวทิฟากระแทกกับพื้นต่อหน้ามายด์ เธอรีบถามมาสเตอร์ของตนพร้อมกับลูบก้นเบาๆ
“ขอโทษ”
มายด์รีบขอโทษอีกฝ่ายทันที กอลเบลมองไปที่มายด์
ตอนแรกเห็นเชื่องช้า...ไม่คิดว่าจะรวดเร็วได้ขนาดนี้
ชุดเกราะคิดในใจ ก่อนที่จะลอยเข้าไปใกล้ๆมายด์และทิฟา
“ตอนนี้มิติที่นี่ไม่ปกติ...ชั้นจะเป็นคนไปส่งพวกเธอเอง”
“ขอบใจนะ”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เว้นอีกยาวๆเลย ขอรั่ว+เสื่อมกับฟิคtype-0ก่อนนะคะ...
ความคิดเห็น