สาวยียวนกับหนุ่มกวนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #9 : พรหมลิขิต(ล่ะมั้ง^^)

ห้าง(เดอะหม้อบางเคย-_-^)

                หลังจากที่ฉันลงจากรถฉันก็เดินดุ่มๆเข้ามาในห้างทันทีโดยที่ไม่สนใจผู้ร่วมทางเลยซักนิด

                ชิ!อีตาบ้า>< มันจะมากไปแล้วนะ หาว่าฉันกวนประสาท นายตะหากล่ะที่เป็นตัวกวนประสาท!! ฉันไม่หน้ามีความรู้สึกดีๆให้กับนายเลย ถ้าเลือกได้ฉันจะไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด!!!(แต่ก็นั่นแหละฉันเลือกไม่ได้

-_-^^)อ้ากกก!!ทำไมห้างมันรกชิบหายเลยวะ!(รกตรงไหนของมันวะ มีแต่แก่คนเดียวนี่แหละที่รกโลก เอิ้กๆ^^:สาวโอเลี้ยง)คนมากจังโว้ย!เดินไปมาอยู่ได้ปวดหัวนะเฟ่ย!(นี่ไม่ใช่ที่รกร้างนะแม่คุณถึงจะได้ไม่มีคนน่ะ-_-^:สาวโอเลี้ยง) เมื่อไหร่บันไดเลื่อนมันจะหยุดซักทีเนี่ย!(ก็เมื่อถึงเวลาที่ห้างปิดหรือไม่บันไดก็เสียน่ะสิยะ!!:สาวโอเลี้ยง) โอ๊ยย!><ที่นี่เป็นห้างที่ห่วยแตกที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย!!(สรุปเลยก็คือ แกพานชัดๆ

-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

                ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้าตู้เกมส์ยิงปืน

                เหอะๆๆขอแม่ระบายอารมณ์หน่อยเถอะ! อ้ากก!ตายซะเถอะไอ้ตุ๊ด!><

ปังๆๆๆ!!

          “นี่ๆๆ นายต้องโดนแบบนี้ กล้าดียังไงถึงมาว่าฉันกวนประสาทน่ะ><ตาบ้า!ตายซะเถอะ ย้ากก!”

ปังๆๆๆ!!

          “ป้าแกเป็นอะไรอ่ะo_O?ดูดิใส่เอาๆไม่หยุด”

          “สงสัยผัวทิ้งมั้งก็เลยอารมณ์เสีย”

                เสียงเด็กที่ยืนอยู่ตู้เกมส์ข้างๆกระซิบกัน

 เหอะ!ถ้ากระซิบแบบนี้ทำไมไม่ตะโกนใส่โทรโข่งซะเลยล่ะ หา!ไอ้เด็กผีเจาะปากมาเกิดทั้งสองตัว!!

ฮึ่ย!!ไอ้เด็กเวรกล้าดียังไงถึงมาเรียกฉันว่าป้าน่ะ!รู้จักฤทธ์แม่น้อยไปซะแล้วเดี๊ยะแม่ยันหนังหน้าซะหรอก!!(อีกละ:สาวโอเลี้ยง)

          “ใครป้าพวกแกไม่ทราบหา!ไอ้เด็กเปรต! ยืนวิจารณ์ชาวบ้านเค้าอยู่ได้ โรงเรียนน่ะรู้จักไปกันบ้างเซ่!...ยังอีก ยืนทื่ออยู่ได้ พ่อแม่พวกแกไม่ได้ส่งให้แกมาผรานเงินเล่นนะเฟ่ย!!ไปโรงเรียนสิวะไอ้เด็กเวร! ”ฉันแหกปากตะคอกไอ้เด็กเปรตซะลั่นจนพนักงานหรือแม้แต่คนที่เดินผ่านไปมาก็ยังต้องเหลียวมอง

                อะโด่เอ๊ย!มองกันอยู่ทำไมยะ!ฉันไม่ใช่ดาราซะหน่อย ฮึ!มองให้ตายแม่ก็ไม่สำนึกผิดหรอกเฟ่ย!

          “กอล์ฟ ฉันว่าเราไปกันเหอะ ก่อนจะถูกฆ่าหั่นศพ”

          “นั่นสิไมค์ ไปเหอะไป”ไอ้เด็กสองตัวนั้นวิ่งหางจุกตูดออกไปทันที

                 แหวะ!หน้าตายังกะบักหำน้อย กระแดะจะชื่อกอล์ฟ-ไมค์-_-^^พวกแกเป็นได้แค่เล็บขมของกอล์ฟ-ไมค์ก็บุญตายห่าแล้ว!! ชั่งเหอะๆไม่เกี่ยวกับฉันนี่หว่า หึๆๆหมดมารผจญแล้ว ลุยต่อเว้ย!!

          “ย้ากกก!! ไอ้ระยำ! ไอ้เลวไอ้ชั่ว!><ไอ้ผู้ชายเฮ็งซวย!!ฉันเกลียดแก!!”

ปังๆๆๆ!!

                หลังจากที่ฉันใช้กำลังวังชาระบายอารมณ์เรียบร้อยแล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆจนไปถึงหน้าร้านไอศกรีมที่ตั้งอยู่ในห้าง จู่ๆคำพูดประโยคหนึ่งก็ลอยเข้าหัวฉัน‘เดี๋ยวพาไปกินไอศกรีมในห้างแล้วกันอย่าทำท่าแบบนี้ได้มั้ย’

          อีตาบ้า!ไหนบอกว่าจะพาฉันมากินไอศกรีมไงแล้วตอนนี้นายอยู่ไหนอ่ะU_Uทำไมถึงทิ้งฉันไว้แบบนี้!(ถ้าจำไม่ผิด แกไม่ใช่เหรอที่ทิ้งเค้ามาน่ะ-_-^^:สาวโอเลี้ยง)ก็ได้!ไม่เห็นจะอยากกินเลยอะโด่กะอีแค่ไอศกรีม!

          “อยากกินอะดิ^^”

          เสียงใครบางคนที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลังฉันแล้ะแน่นอนเค้าไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้หน้าตุ๊ดนั่นเอง!

          “แหวะ!ใครจะไปอยากกินล่ะยะ ไม่เห็นจะชอบเลยไอศกรีมบ้าอะไรก็ไม่รู้เย็นชิบหาย!(ไอศกรีมบ้านแกสิไม่เย็น-_-^^:สาวโอเลี้ยง)”ฉันแซ่งทำเป็นไม่ใส่ใจทั้งที่จริงแล้วฉันดีใจจนเนื้อแทบเต้นที่เค้าตามฉันมา

                “พูดมากนา...มานี่เลยมา”เค้าลากฉันไปทางร้านไอศกรีม

                “ปล่อย!ปล่อยเว่ย!><ก็บอกดว่าไม่กิน ไม่ชอบ จะพามาทำไมอีกหา!ไอ้บ้า!ไอ้ตุ๊ด!ปล่อยฉันน้า!><”ฉันพยายามดิ้นและดึงมือกลับแต่มันก็ไม่ได้ผลเหมือนๆที่เคยนั่นแหละ-_-^

          “ขืนเธอไม่หยุดดิ้นพล่านเป็นปลาไหลอีก ฉันจะปล้ำจูบเธอตรงนี้แหละ!!เอามั้ย!”เค้ากระชากตัวฉันมาแนบอก(แหวะ!ภาพเดิมๆฉันน่ะเอือมแล้วย่ะ-_-^:สาวโอเลี้ยง)

                และเหมือนอย่างที่เคย ฉันก็ต้องเดินตามเค้าต้อยๆเข้าร้านไอศกรีมไป-_-^^

          อ้ากกก!!><ฉันล่ะอยากจะหักคอตัวเองให้ตายคาที่ไปเลย!ทำไมฉันไม่เคยเอาชนะตานี่ได้ซักทีฟะ! เกิดมาทำไมวะเนี่ยY_Yรู้ถึงไหนอายถึงนั่น เสียชาติเกิดชิบหายT_T

          “กินสิ!สั่งมาให้กินไม่ใช่ให้มานั่งดูจนไอศกรีมละลายหรอกนะ”เค้าพูดขึ้นหลังจากที่เข้ามานั่งในร้านได้ซักพัก

                มันจะมากเกินไปแล้วนะยะ!สั่งไอศกรีมมาให้ซะเสร็จสับ ก็บอกว่าไม่กินๆยังจะจุ้นสั่งมาอีกอยู่ได้ เดี๊ยะ!แม่เตะปิ๊กกาจูปลิวซะหรอก!!ขอบอกว่าแรงเยอะนะเฟ่ย!ทีเดียวรับรองได้ หมดทางเยียวยาเป็นหมันร้อยเปอร์เซ็นต์ หึๆๆ^^

ปัง!

          “ก็ฉันบอกนายแล้ว หูแตกหรือไง!ว่าฉันไม่กิน ไม่กินโว้ย!ได้ยินม้ายย!><”ฉันทุบโต๊ะก่อนจะตะคอกใส่เค้า

                “เธอนี่มันตัวปัญหาจริงๆเลยนะ! แหกปากดังซะลั่น ดูซิชาวบ้านเค้าแตกตื่นหมดแล้ว ยางอายน่ะมีบ้างมั้ย หา!”

          อ้ายยย!!>///<อีตาบ้า!หาว่าฉันไร้ยางอายเหรอยะ ไอ้ผู้ชายเฮ็งซวย ฉันไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนจะปากคอเราะร้ายเท่านายมาก่อนเลย ฮึ่ย!หาเรื่องกันแบบนี้ แสดงว่าอยากจะมีรอยประทับที่หน้าเพิ่มล่ะสิ ด้ายยยย!!

                “หยุดเลย!ขืนเธอข่วนหน้าฉันอีก ฉันพาเธอไปปล่อยป่าช้าแน่”ฉันยกมือทำท่าจะข่วนเค้าแต่เค้าดันขู่ซะก่อนฉันจึงต้องจำใจลดมือลง

                นี่เป็นคำขู่แน่เหรอยะ!ตาบ้า เรื่องอื่นมีตั้งเยอะแยะให้ขู่ทำไมนายต้องมาขู่เรื่องผีสางนางไม้ด้วยล่ะยะY_Yคนเค้ากลัวนะเว้ยU_U

          “เธอรู้ประวัติร้านนี้รึปล่าว?”จู่ๆเค้าก็ถามขึ้น

                “จะไปรู้เหรอยะ! ร้านนี้ไม่ใช่ร้านพ่อฉันซักหน่อย!!”ฉันเชิดหน้าไปทางอื่น

                “ร้านนี้น่ะนะ เจ้าของเค้าเพิ่งเสียไปเมื่อสองก่อน เค้าว่ากันว่าเฮี๊ยนมากเลยแหละ”นายนิวพูดเสียงยานคางช้าๆ

                แกจะมาบอกฉันทำไมฟะเนี่ย!Y_Yแบบนี้มันจงใจแกล้งกันชัดๆนี่หว่า ดูดิเล่นเอาแม่นั่งไม่เป็นสุขเลยU_U ฮือๆๆ กลัวอ่ะ

                “ละ...ละ...แล้วไงล่ะ ม...ไม่เห็นเกี่ยวกับฉันซะหน่อย”ฉันพูดเสียงติดอ่าง(อย่าว่ากันนะคะ ก็มันกลัวจริงๆหนิT_T)

          “เค้ายังว่ากันอีกว่า ถ้าใครสั่งไอศกรีมของร้านนี้มาแล้วกินไม่หมดหรือไม่แตะแม้แต่นิดเดียวล่ะก็... หึๆๆ^^”เค้าแสยะยิ้มยังกะฆาตกรโรคจิต

                “มะ...มะ..มีอะไรก็พูดมาให้จบดิ ช...ชักช้าอยู่ได้”

แงๆๆT_Tกลัวจนพูดติดอ่างไปแว้ววว! ไอ้บ้านี่ก็เล่นตัวอยู่ได้ไม่พูดให้จบซักทีจะได้กลัวหนเดียว นี่เล่นมาทีละระลอกๆฉันก็ได้หัวใจวาย ตายกันพอดีU_U

          “ผีเจ้าของร้านก็จะตามไปไปหักคอน่ะสิ!!”จู่ๆเค้าก็พูดเสียงดังขึ้นมา

                “กรี๊ดดดด!! อีตาบ้า จะตะโกนทำไมยะY_Y คนที่จะโดนหักคอน่ะคือนายนั่นแหละเพราะฉันไม่ได้สั่งซะหน่อยU_U”

          “เอ้า!ก็ฉันสั่งมาให้เธอไงล่ะ เพราะฉะนั้นผีเจ้าของร้านก็ต้องตามไปหักคอเธอ^^”เค้ายิ้มหน้าระรื่นก่อนจะก้มลงกินต่อ

                แงๆๆY_Yนี่นายเกลียดฉันถึงขนาดล่อฉันมาที่ร้านผีสิงเลยเหรอ นายฉลาดมากที่หลอกใช่ผีคุณเจ้าของร้านให้มาปลิดชีพฉันU_U(แกนี่มันโง่โดยสันดารจริงๆเลยนะ-_-^เรียนเก่งซะปล่าวไม่หน้าเล้ย!:สาวโอเลี้ยง)

                “นะ...นายอยากให้ผีมาหักคอฉันจริงๆเหรอY_Yถ้านายอยากให้ฉันตายอ่ะเปลี่ยนวิธีตายแบบอื่นได้มั้ยล่ะU_Uเอาแบบตายไวๆแล้วก็ไม่ต้องเจอผีก่อนตายอ่ะมีมั้ยT_T ”

          “จะบ้าเหรอ!ใครเค้าจะยอมให้เธอตายกันล่ะ! ยัยบื้อเอ๊ย!กินซะให้หมด ผีจะได้ไม่มาหักคอเธอ”เค้าส่ายหัวเบาอย่างเหนื่อยใจ(สงสารพระเอกชะมักเลย-_-^ส่ายหัวเกือบทุกตอน ดูดิ๊หัวจะหมุนรอบอยู่แล้ว:สาวโอเลี้ยง)

          โอ้U_Uซึ้ง!นายมันน่ารักจริงๆ ‘ใครเค้าจะยอมให้เธอตายกันล่ะ!’ฉันจะไม่มีวันลืมประโยคนี้ไปตลอดชีวิตY_Y โชคดีจริงๆที่ฉันได้มาเจอสามเณรแอร์รุ่นเล็กอย่างนายT_T

          หลังจากที่เราออกจากร้านผีสิงนั่นแล้ว ฉันก็ลากตานิวเข้าร้านนู่นร้านนี่ ซื้อนู่นซื้อนี่เต็มไปหมดจนไม่มีมือจะถืออยู่แล้ว แต่ฉันก็ยังรู้สึกเบาโหวงเหวงอยู่^^

                “นี่! พอเหอะฉันถือไม่ไหวแล้วนะ จะซื้ออะไรกันนักกันหนา-_-^^”

          แฮ่ะๆๆ^^ ที่ฉันบอกว่าเบาโหวงเหวงน่ะไม่ใช่อะไรหรอก จริงแล้วฉันไม่ได้ถืออะไรเลยซักกะชิ้นนอกจากกระเป๋าหิ้วของฉันนั่นแหละ ^^ นู่น...คนที่ถือน่ะไอ้หน้าตุ๊ดตะหาก เอิ้กๆๆน่าสงสารจังเลย ดูซิมือกิ่วหมดแล้ว ฮ่าๆๆ^^

          “เออก็ได้! พอก็พอ งั้นเราไปถ่ายรูปสติ๊กเกอร์กันนะ^^ ฉันอยากถ่ายอ่ะ ไม่ได้ถ่ายตั้งนานแล้ว นะๆๆๆ”ฉันส่งสายตาบ้องแบ๊วอ้อนเค้า

                “แต่ฉันไม่ชอบ...เออๆถ่ายก็ถ่าย รอนี่แป๊บนะเดี๋ยวฉันเอาของไปฝากก่อน-_-^^”เค้าไม่กล้าปฏิเสธเพราะเห็นฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

                อูวะฮะฮ่า^^ฉันนี่แสดงละครได้เนียนเนี๊ยนเนียนจริงจริ๊ง^^รางวัลตุ๊กตาทองจ๋า ปีนี้เป็นของข่อยแน่^^

          ซักพักพอนรายนิวเดินกลับมา ฉันก็จักการลากเค้าไปยังตู้ถ่ายสติ๊กเกอร์ทันที ดูท่าทางตานี่จะไม่ชอบถ่ายรูปเอาซะเลย ทำหน้ายังกะตูดลิง จริงๆไม่ต้องทำก็เหมือนอยู่แล้วพอยิ่งทำก็ยิ่งเหมือนเข้าไปใหญ่-_-^

          “นี่ ทำหน้าให้มันเหมือนคนหน่อยไม่ได้เหรอไง ยิ้มสิยิ้มน่ะเป็นมั้ย”ฉันดึงแก้มเค้าทั้งสองข้างให้ยิ้ม

          “อ้ออันอิ้มไอ้ออกอี้อ่า”เค้าพูดเสียงอู้อี้เพราะฉันดึงแก้มเค้าอยู่

                “งั้นนายก็ลองนึกตอนที่นายกำลังมีความสุขอยู่สิ เผื่อจะยิ้มออก เร็วๆ”ฉันเอามือทั้งสองข้างออกแล้วทำหน้าอ้อนเค้าอีกครั้ง

          จู่ๆเค้าก็ยิ้มออกมาซะงั้น แล้วยิ้มไม่หุบซะด้วยซิ ฉันก็เลยได้ถ่ายรูปสติ๊กเกอร์สมใจอยากซะที อืม อยากรู้จังเลยว่าตานี่คิดเรื่องอะไรอยู่นะถึงได้ยิ้มแฉ่งไม่ยอมหุบแบบนั้นน่ะO_o? จะมัวงงอยู่ทำไมถามเค้าสิยัยพลอย

                “นี่ นะ...O_O!”

แชะ!!

          ว้ายย!>///<ทำไมฉันซวยแบบนี้เนี่ย! ฉันหันหน้าไปหานายนิวเพื่ออยากจะถามเรื่องนั้น จังหวะเดียวกับที่นายนิวหันมาเหมือนกันเราก็เลย>///<จ๊วบปากกันอีกแว้ววว!!แล้วไอ้กล้องเจ้ากรรมก็ดันแชะพอดีเป๊ะเลย!T///Tแบบนี้ฉันจะเอาหน้าไปมุดตรงไหนดีเนี่ย!!

                “นี่ รูปออกมาสวยดี เธอว่ามะ^^”

          “สวยกับผีสิ!Y///Yขับรถไปเลยไม่ต้องพูดมาก!!”

          หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านพ้นไปฉันก็บอกให้ตานี่พาฉันกลับบ้านทันที คำเดียวที่ฉันอยากจะพูดตอนนี้ก็คือ ‘อายยยย!!>///<’ ฉันแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว แต่รู้สึกว่านายหื่นนั่นจะระรื่นเป็นพิเศษ เวรแท้แม่จ๋า รู้ถึงไหนอายถึงนั่น-///-

          “จูบกับฉันมันไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกนา อย่างน้อยเธอก็ไม่เป็นลมเหมือนครั้งที่แล้วอ่ะนะ^^”

          “อย่าพูดสิ อย่าพูด!!>///<”ฉันเอามือปิดหู หลับตาปี๋ แล้วส่ายหัวไปมา

                “เออ ไม่พูดแล้วก็ได้^^ว่าแต่จะไปไหนต่อดีครับคุณผู้หญิงแก้มมะเขือเทศ^^ ”

          อ้ากกก!!อีตาบ้า ยังจะมาแซวกันอีก รู้หรอกนา ว่าหน้าฉันตอนนี้แดงเหมือนลูกมะเขือเทศเต็มทีแล้ว>///<

          “กลับคอนโดน่ะสิถามได้!-///-”

                “ไม่เอาดีกว่า ฉันเป็นคนขับ ฉันมีสิทธ์เลือกว่าจะไปไหน^^”

          แล้วแกจะมาถามฉันหาหอกอะไรยะ!><ยังไงฉันก็เลือกไม่ได้อยู่แล้วหนิตาบ้า!

หอศิลป์ไดมอนต์

                “นายพาฉันมาที่นี่ทำไม?”

          “เอ้า!ก็ไหนบอกว่าชอบไม่ใช่เหรอ อุตส่าห์พามายังมาทำหน้าเอ๋อใส่อีก”

          คงไม่มีสินะวันที่นายเลิกกวนประสาทฉันน่ะ-_-^^ ถ้าวันนั้นมาถึงโลกคงวิบัติ ฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย โลกแตกเป็นผงไม่มีชิ้นดีแหงมๆ-_-^ คิดไปก็ปวดหมองปล่าวๆเดินดูผลงานของแม่ดีกว่า

          ฮื้ม!^^บรรยากาศข้างในยังเหมือนเดิมเปี๊ยบทั้งที่ไม่ได้มาตั้ง2ปีแล้ว คิดถึงจังเลยแฮะ! ว่าแต่ภาพนั้นหายไปไหนน้า..อีแบบนี้แสดงว่าพี่ออนเลื่อนที่อีกแหงแซะ! คุณผู้อ่านอาจจะสงสัยว่าพี่ออนคือใคร^^พี่ออนเค้าก็เป็นพนักงานที่นี่พูดง่ายๆก็คือเป็นคนดูแลที่นี่นั่นแหละค่ะ พี่เค้าสวยอย่าบอกใครเลยแหละ^^ตอนนี้ก็คงยิ่งสวยกว่าเมื่อก่อนแน่ๆ แต่พี่ออนหายไปไหนก็ไม่รู้ ตั้งแต่เข้ามาข้างในก็ยังไม่เห็นเลย

                “เดินให้มันช้าๆหน่อยได้มั้ย!ฉันพาเธอมาดูงานศิลปะนะไม่ใช่ให้มาวิ่งไล่ควาย!!!”อีตาหน้าตุ๊ดตะโกนตามหลังฉันมา

                นายนี่ไม่รู้จักคำว่าสำรวมเลยหรือยังไง หัดเกรงใจคนอื่นเค้าบ้างเซ่!>< นี่มันหอศิลป์ของแม่ฉันนะไม่ใช่ห้องกระจายเสียงถึงจะได้แหกปากดังซะลั่น สาธุ...ขอให้ตาลุงที่ยืนมองอยู่ตรงนั้นเดินมาหักคอแกเลย!!

                “นี่ นายพูดเบาๆก็ได้ ทำไมต้องตะโกนด้วยล่ะ!”ฉันเอ็ดเค้าเบาๆ

                “ยัยเบื๊อก!พูดให้มันดังๆหน่อยเซ่!พูดเบาซะอย่างนั้นแมวมันยังไม่ได้ยินเล้ยย!”

                อ้ากก!><ยิ่งห้ามมันเหมือนยิ่งยุ ทีนี้มันตะโกนดังกว่าเก่าอีก ฮือๆๆT_Tฉันจะซวยโดนประชาทันไปด้วยมั้ยเนี่ยU_U

          “คุณคะ ขอความกรุณาอย่าส่งเสียงรบกวนคนอื่นเค้าได้มั้ยคะ”

          เสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลังฉัน ทำเอาฉันถึงกับยิ้มแก้มปริด้วยความดีใจเลยแหละ^^ ฉันค่อยๆหันหลังกลับไปช้าๆ

                “พี่ออน!^^สวัสดีค่ะ”ฉันยิ้มร่ายกมือไหว้พี่เค้า

          “คุณพลอย!!!”ดูท่าพี่ออนจะตกใจเอามาก

                “O_O?”นี่หน้างงๆเป็นหมาสงสัยของไอ้หน้านิ่ว-_-^^

                “คุณพลอยมาได้ไงคะเนี่ย^^ไม่ได้เจอกันนานดูซิสูงขึ้นเป็นกองเลย แต่ว่าผอมไปหรือปล่าวคะ^^”

          เออ-_-^พี่คะตกลงจะให้หนูตอบพี่หรือรับฟังดีล่ะคะ พี่เล่นพูดซะยาวเลยแถมมือยังอยู่ไม่นิ่งลูบๆคลำๆฉันยังกะจะขอหวยแน่ะ

          “พลอยกลับมาเรียนที่นี่น่ะค่ะ^^ต่อไปพลอยจะได้มาหาพี่บ่อยๆไงคะ”

          “จริงเหรอคุณพลอย^^ดีจังเลยช่วงนี้พี่ทำงานคนเดียวอยู่ด้วย ชักไม่ไหว มีคุณพลอยมาช่วยแบบนี้ค่อยสบายหน่อย^^”

          “แฮ่ะๆๆ”ฉันหัวเราะแห้งๆเอามือเกาหัวแกลกๆ

                พี่ขา หนูแค่บอกว่าจะมาหาพี่นะคะไม่ได้จะมาขอแบ่งงานไปทำซะหน่อยนะพี่ออน ทำไมนิสัยพี่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย-_-^^มั่วได้ตลอด

          “เอ่อ ว่าแต่ผลงานที่ชื่อ ใจเดียว พี่เอาไปวางไว้ตรงไหนเหรอคะ?”ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่พี่แกจะมั่วไปกว่านี้

                “อ๋อ!ผลงานชิ้นนั้น พี่เอาไปเก็บไว้ชั้นบนน่ะค่ะ คุณพลอยจะไปดูเหรอคะ^^เดี๋ยวพี่พาไป”

          “ไปสิคะ^^พลอยอยากดูเพื่อสร้างกำลังใจให้กับตัวเองพอดีเลย”ฉันกับพี่ออนทำท่าจะเดินออกไปพอดีแต่ก็ต้องสะดุดกับเสียงที่เงียบหายไปเป็นศตวรรษ-_-^^

          “อะแฮ่ม!อย่าทำเหมือนไม่มีฉันอยู่ตรงนี้จะได้มั้ยยัยบ้านนอก!”เค้าแหกปากดังลั่น

          “นี่ อีตาบ้าเสียงดังจะตายอยู่เงียบๆเหมือนเก่าน่ะดีแล้ว”!!

          อ้าปากทีไร ต้องได้เรื่องทุกทีสิน้า ไอ้ตุ๊ด!-_-^^ดูดิชาวบ้านเค้าแตกตื่นกันอีกแล้ว

                “เอ่อ ใครเหรอคะ? หรือว่าจะเป็นแฟนของคุณพลอย^^”

          “ไม่ใช่ค่ะ!/ใช่ครับ!”

                “O_O?”หน้าพี่ออน

                อีตาบ้า!ฉันเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ!ขี้ตู่ชะมัด คนอะไรก็ไม่รู้(แต่ก็แอบดีใจอยู่ลึกๆนั่นแหละ>///<)

                “ไม่ใช่!!”ฉันว่า

          “ใช่สิ!!”มันเถียง

          “ก็บอกว่าไม่ใช่ไงเล่า><”และฉัน

          “ก็บอกว่าใช่!!”อันนี้มัน

          “เอ่อ...จะใช่หรือไม่ใช่พี่ไม่รู้หรอกนะคะ แต่พี่ว่าเราไปจากตรงนี้ก่อนดีมั้ย”

          โอโห!O_O!ตีนเพียบเลยเพ่ จะเถียงกับมันเอาไว้ทีหลังเหอะ ตอนนี้ทำตามที่พี่ออนว่าน่ะดีที่สุด บรื้อ!! ขืนโดนรวมทีนแบบนี้มีหวังศพไม่สวยแหงมๆY_Y

          ดูท่าไอ้หน้านิ่วจะเข้าใจสถานการณ์รีบเดินตามตูดพี่ออนขึ้นชั้นบนไปโดยเร่งด่วน เอาล่ะตอนนี้เราก็มาถึงห้องแสดงผลงานด้านบนแล้ว บริเวณห้องถูกออกแบบให้คล้ายกับเขาวงกดเพื่อจะได้เพลิดเพลินในการเดินชมผลงาน คนที่ออกแบบห้องนี้ค่อนข้างจะเป็นคนเก่งมีความสามารถ และที่สำคัญนะเธอสวยมากๆเลยแหละ คนๆนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน ฉันเองเจ้าค่ะ^^ โฮะๆ         ๆ^o^ ถึงคุณผู้อ่านจะทำหน้าอย่างนั้นแต่ก็ยอมรับใช่ม้าว่าฉันสวย^^(ขอกระโถนด่วน!-_-!!:สาวโอเลี้ยง)

                “ผลงานชิ้นจะอยู่ด้านในสุดนะคะ คุณพลอยเดินไปเองได้มั้ยคะ พอดีพี่ต้องลงไปทำงานต่อน่ะค่ะ^^”

          “ค่ะ พี่ออนไปเถอะค่ะเดี๋ยวพลอยเดินไปเอง^^”ฉันยิ้มให้พี่ออนก่อนที่พี่แกจะเดินลงไป

                “เธอดูสนิทกับป้าคนนั้นจังนะ คงมาบ่อยล่ะสิท่า”ไอ้ตุ๊ดพูดขึ้นระหว่างที่เรากำลังเดินดูผลงานกันอยู่

                ป้าเหรอ-_-^^สมองขี้เลื่อยของมันคงแยกไม่ออกจริงๆว่าใครแก่ใครไม่แก่ ขนาดพี่ออนสวยแล้วก็สาวขนาดนั้นมันยังเรียกว่าป้า สงสัยจริงๆว่าสาวของแกจะรุ่นไหนกันหา!

          “พี่เค้ายังสาวอยู่นะไปเรียกเค้าว่าป้าได้ไง นายนี่มันไร้มารยาทจริงๆ”ฉันเดินต่อไปโดยไม่สนใจเค้า

                “ไร้มารยาท!ถ้าฉันไร้มารยาทอ่ะนะ ฉันพูดต่อหน้ายัยนั่นไปนานแล้วรู้ไว้ซะด้วย!!”เค้าตะโกนไล่หลังฉันมา

                ดีนะที่ข้างบนนี้มันไม่มีคน ไม่งั้นนายได้เจอสายตาอัมหิตรวมพลคนตีนหนักแหงมๆ-_-^^

          “ฉันไม่อยากพูดกับนายแล้ว กวนโอ๊ยชะมัด!”ฉันเอามือปิดหูแล้วเร่งฝีเท้า

                “ยัยบ้านนอกเธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันบอกให้หยุด!หูแตกหรือยังไง!”

          “ฉันไม่ได้ยินๆๆ><”ฉันยังเอามือปิดหูอยู่

                “ถ้าเธอไม่หยุดล่ะก็ ฉันจะฆ่าเธอ!!”

          ฉันเหยียบเบรกตีนหยุดก้าวทันที แต่นั่นไม่ใช่เพราะนายนิวหรอกนะ ที่ฉันหยุดน่ะก็เพราะว่าถึงจุดหมายแล้วน่ะสิ ใช่แล้วค่ะตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าผลงานที่สร้างกำลังใจให้กับฉันเสมอ ผลงานนี้เพียงชิ้นเดียว มีแค่ชิ้นเดียวในโลกที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น ชิ้นนี้เท่านั่น ‘ใจเดียว’ ผลงานชิ้นนี้จะมีองค์ประกอบหลักเป็นภาพเด็กทารกสองคนนอนคุดคู่เหมือนรูปหัวใจ มือทั้งสองคู่กุมกัน มีเพชรนิลจินดามากมายรายล้อมตัวพวกเค้า

          “เธอ!...โอ้ นี่ล่ะเหรอผลงานที่มีชื่อว่าใจเดียวสวยไม่เบาแฮะ เคยเห็นแต่ในหนังสือไม่คิดว่าของจริงจะสวยขนาดนี้”นายนั่นวิ่งมายืนข้างฉัน

                “อ้าว!ฉันนึกว่านายเคยเห็นของจริงแล้วซะอีก”

          “ปล่าวหรอกเคยดูในหนังสือของไอ้เพชรน่ะ^^ ”

          “แล้วนายรู้ความหมายของมันรึปล่าว?”ฉันถามเค้าแต่ดวงตากลับจับจ้องอยู่ที่ภาพนั้น

                “ไม่รู้สิ รู้แต่ว่ามันสวย มากๆเลยด้วย”

          เฮ้อ!ฉันว่าแล้วคนอย่างนายจะไปรู้ซึ้งถึงงานศิลปะพวกนี้ได้ยังไง  สักแต่เห็นว่าสวยเลยชอบนายนี่ใช้ไม่ได้จริงๆ ทีแรกที่นายพูดฉันล่ะนึกว่านายจะเป็นพวกคลั่งงานศิลปะอะไรทำนองเนี๊ยะ!ที่ไหนได้มั่วชัดๆ-_-^

          “ผลงานชิ้นนี้ไดมอนต์ท่านวาดไว้หลังจากที่คลอดลูกได้อาทิตย์นึง ท่านต้องการจะสื่อให้เห็นถึงความผูกพันธ์และความรักของคนสามคน”

          “สามคนเหรอ?ก็เห็นทนโท่อยู่ว่ามีแค่เด็กสองคนแล้วจะกลายเป็นสามคนได้ยังไงหรือว่าหลบอยู่ใต้กรอบรูปล่ะหา!”

          “ก็นี่ไงจะเล่าให้ฟังอยู่!ช่วยหุบปากก่อนได้มั้ย!!”ฉันพูดด้วยอาการรำคาญสุดๆ

                “เออ เล่าต่อดิ”

          “คนสามคนที่พูดถึงก็คือแฝดคู่นี้ซึ่งเป็นลูกของท่าน(ฉันชี้ไปที่รูปทารก)และตัวท่าน ท่านเปรียบลูกของท่านดั่งเพชรนิลจินดาที่มีค่า ความรักและความผูกพันที่ท่านและลูกมีให้กัน จะไม่มีวันเสื่อมคลาย ต่อให้อยู่ห่างกันไกลแสนไกลความรักนั้นก็ยังคงค่าและสวยงามอยู่ ก็เหมือนกับพวกอัญมณีอีกนั่นแหละต่อให้กี่ปีกี่ชาติ กี่ทศวรรษมันก็ยังคงความสวยงามอยู่และที่ท่านตั้งชื่อผลงานว่าใจเดียวก็เพราะมนุษย์เรามีเพียงใจเดียวแต่สามารถที่สัมผัสได้ถึงความรักหลายรูปแบบ สำหรับท่านดวงใจดวงนี้ได้มอบให้กับทารกทั้งสองไปตลอดกาล”ฉันมองรูปนั้นก่อนจะเอามือลูบไล้เบาๆ

                “เธอนี่ติ๊ด ผิดคาดแฮะ”เค้าทำหน้าแปลกใจ

                “นายนั่นแหละไหนบอกว่าชอบภาพนี้นักหนาไง แหวะ!ที่แท้ก็มั่ว คนที่เค้าชอบจริงๆอ่ะนะก็รู้ถึงประวัติของมันสิอย่างน้อยแค่คล่าวๆก็ยังดี นี่ที่ไหนได้ไม่รู้อะไรเลย ตอบออกมาได้รู้แต่ว่าสวย!!”ฉันฉอดๆๆใส่ตานิวลูกเดียว(ก็มันฉุนหนิค่ะคุณผู้อ่าน-_-^)

                “ฮะ...เธอมีสิทธ์อะไรมาว่าฉันไม่ทราบหา!”

                เค้าเดินดุ่มๆเข้ามาประชิดตัวฉันฉันจนฉันเองต้องถอยหลังไปชนกำแพงเข้าให้

                แงๆๆY_Yไม่มีที่จะหนีแล้วนะเฟ่ย! หลังชนกำแพงเลยU_U ตอนนี้หน้าฉันกับเค้าห่างกันแค่ครึ่งเซนได้มั้ง! เค้าหายใจรดหน้าฉันด้วยอา...>///<อ้ากกก!หัวใจฉันเต้นโครมครามยังกะระเบิดลงแน่ะ สาธุ..ทัมมัง สังขัง อย่าได้อย่างกลายT///Tขออย่าให้นายนิวได้ยินเสียงหัวใจฉันเต้นเล้ยยย!!เพี่ยง!

          “นะ...นายออกไปห่างๆฉันสิ ฉ...ฉันไม่ว่านายแล้วจริงๆนะ>///<”ฉันพยายามเกลี้ยกล่อมเค้าแต่ก็ไร้ผล

          “เงียบนา...”เค้าเอ็ดฉันเบาๆ

                ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทั้งที่ปกติแล้วฉันต้องขัดขืนเค้าสิ แต่นี่ฉันกลับยืนนิ่งเงียบอย่างที่เค้าบอกมีเพียงเสียงหัวใจของฉันและเค้าเท่านั้นที่ดังสนั่นอยู่ในห้องนี้ เค้าใช้มือข้างนึงของเค้ายันผนังเอาไว้ส่วนอีกข้างก็บันจงลูบไล้แก้มอันขาวเนียนของฉัน เค้าค่อยๆประทับจูบลงบนหน้าผากของฉันแล้วไล่มาเรื่อย ถึงแก้ม ก่อนจะยิ้มบางๆให้ฉัน แล้วเค้าก็กำลังจะประกบ...

“คุณพลอยขา^^เอ่อ...o_o!ขอโทษค่ะพี่ไม่ได้ตั้งใจจะมาขัดจังหวะ!!”

          เสียงของพี่ออนทำให้เราผงะออกจากกัน(แหม!เสียดายจัง)ไปยืนแยกกันคนละมุม

                อ้ากกก!>///<เกือบไปแล้วมั้ยล่ะฉัน เผลอตัวจนได้ อายชิบหายเลย! วันนี้มันเป็นวันอะไรกันโว้ย!>//< ไอ้หัวใจบ้าหยุดเต้นซักทีได้มั้ย!แค่นี้ก็อับอายจะตายชักอยู่แล้วขืนมีเสียงหัวใจดังสนั่นออกมาอีก ฉันคงต้องขุดรูอยู่แล้วล่ะมั้งT///T

          “เออ ออ เอ่อ ขัดจังหวะอะไรคะ-///-เออ ว่าแต่พี่ออนมีอะไรหรือปล่าวคะ^///^”ฉันละล้ำละลักพูดออกมา 

                “ปล่าวหรอกจ๊ะพี่แค่จะมาถามดูว่าคุณพลอยจะอยู่ต่อมั้ยเพราะว่าพี่จะปิดหอแล้วอ่ะค่ะ^^ ”

          “อ๋อค่ะ พลอยก็กำลังจะกลับพอดีเลย^//^”

          แบบนี้ฉันจะมีหน้าอยู่ต่อเหรอพี่ คนแบบหนูก็อายเป็นนะคะ-///-เอาไว้วันหลังจะมาช่วยงานเพื่อไถ่โทษเรื่องภาพอุจาดที่พี่เห็นแล้วกันนะคะ

          ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถนายนิวเพื่อมุ่งหน้ากลับคอนโด ตลอดทางฉันไม่หันไปมองเค้าเลยได้แต่หันไปมองนอกหน้าต่าง จะทำไงได้ล่ะคะก็มันยังเขินไม่หายหนิ-///-ถ้าคุณผู้อ่านอยากรู้ก็ลองมาเป็นฉันสิ อืม คิดดูอีกทีไม่เอาดีกว่าแบบนี้แหละดีแล้ว^^(แน่ใจเหรอนั่นว่าเป็นคำพูดของคนที่เขินอยู่น่ะ:สาวโอเลี้ยง)

                “นี่!แม่คุณเป็นใบ้หรือไง แหกปากพูดเข้ามั่งเซ่!”นายตุ๊ดพยายามพูดทำลายความเงียบ

                “ก็ไม่รู้จะคุยอะไรหนิ-_-^^”ฉันพูดขึ้นหลังจากที่ควบคุมอารมณ์ได้แล้วแต่ก็ยังหันไปนอกหน้าต่างอยู่ดี

                “เอ่อ...งั้นเธออยากถามอะไรฉันบ้างมั้ย?”

          มีสิ!ฉันอยากรู้ว่านายคิดยังไงกับฉัน เหอะๆ-_-^คุณผู้อ่านคงไม่คิดหรอกนะคะว่าฉันจะกล้าถามเค้าน่ะ

          “ถามเรื่องอะไรO_o?ไม่เห็นมีเรื่องอะไรหน้าถามเลย”ฉันหันหน้ากลับมามองเค้า

                “ก็อย่างเช่นถามว่า...ถ้าเมื่อกี้ป้าคนนั้นไม่เข้ามาขัดจังหวะฉันจะทำอะไรเธอหรือปล่าว ประมาณเนี๊ยะ^^ถามสิ”เค้ายิ้มร่ายังกะคนบ้าพบเหรียญห้าสิบตังค์แน่ะ-_-^

          อ้ากกก!>///<อีตาบ้า!ฉันอุตส่าห์ทำใจลืมไปแล้วเชียวแกจะขุดคุ้ยขึ้นมาทำไมอีกหา!-///-

          “ฉันไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น!นายไม่ต้องพูดอีกแล้ว ฉันไม่ฟัง!>///<”ฉันเอามือปิดหู หลับตาปี๋

                “ถึงเธอไม่อยากฟังฉันก็จะพูด”

          “ไม่ได้ยินโว้ย!หูฉันหนวกไปแล้ว>///<”ฉันแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินต่อไปแต่เค้าก็ยังไม่ยอมหยุดพูด

                “ถ้าเมื่อกี้ยัยป้านั่นไม่มาขวางซะก่อนฉันตั้งใจว่าจะ...”

          “หูฉันต้องเน่าไปแล้วแน่ๆเลยT///Tไม่ได้ยินอะไรซักนิด!”

          ขอร้องล่ะY///Yนายหยุดพูดซักทีได้ม้ายยย!!>///<แค่นี้ฉันก็อายจนจะเป็นลมชักดิ้นกระแด่วๆอยู่แล้ว ขืนนายพูดต่อล่ะก็มีหวังฉันได้ขาดใจตายแน่เลยT///T

          “จะจูบเธอไงล่ะ ถึงวันนี้ฉันจะไม่ได้จูบแต่วันหน้าก็ยังมี เตรียมตัวเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน^^ฉันทำแน่ๆ”ถึงฉันไม่ลืมตาก็พอจะรู้ว่าตอนนี้เค้ากำลังยิ้มอยู่

          “อ้ากก!!>///<ฉันไม่ได้ยินซักนิดเดียว ไม่ได้ยิ๊น!ม่ได้ยิน!>///<”

                ไม่ได้ยินกับผีน่ะสิ!-///-เต็มสองหูเลย อีตาบ้า!พูดออกมาได้ยังไงไม่อายฟ้าอายดินบ้าง อย่างน้อยก็หน้าจะสงสารฉันบ้างก็ยังดี ฉันทำตัวไม่ถูกแล้วรู้บ้างม้ายยย!>///< เขินหูดับตับไหม้หมดแล้วโว้ย!!ฉันล่ะอยากจะตัดหัวตัวเองแล้วเอาไปแช่ในตู้เย็นจริงเลยT///Tมันจะได้ซีดขาวไม่ต้องแดงแจ๊ดแจ๋แบบนี้อ่ะY///Y

          เฮ้อ!กว่าจะกลับถึงห้องได้-_-^เล่นเอาหัวใจแทบวาย วันนี้นี่ชั่งสุขสรรค์วันหรรษาจริงจริ๊ง ได้ทุกอัฐรส ทั้งโกรธ มีความสุข เขินแล้วก็โคตรอาย! ไดอารี่ที่รักจ๋าเธอคิดว่าฉันบ้าหรือปล่าว(ฉันคิด-_-^:สาวโอเลี้ยง)ที่จู่ๆดันไปมีใจให้กับนายนิวหรือไอ้หน้าตุ๊ดนั่นทั้งที่ฉันเคยบอกเธอว่าฉันเกลียดเค้ามาก จริงๆฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงได้เกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นได้ แต่ก็นั่นแหละความรักมันเกิดขึ้นได้เสมอเหมือนที่เค้าเรียกว่าพรหมลิขิตไช่มะ^^และที่สำคัญเลยนะไดอารี่จ๋าฉันว่าเค้าเองก็ต้องมีใจให้ฉันแน่ๆ ไม่อย่างงั้นเค้าก็คงไม่ขี้ตู่กับคนอื่นว่าเป็นแฟนฉันแล้วก็ไม่พยายามที่จะ...จูบ...ฉันแบบนั้นหรอกว่ามั้ย^///^วันนี้มีเรื่องตั้งมากมายเลยแหละแต่ว่าตอนนี้ฉันเพลียมาก ยังไงก็ขอไปนอนก่อนไว้ค่อยเจอกันเมื่อชาติต้องการนะไดอารี่สุดเลิฟ ฝันดีจ๊ะบาย^^ อ๊ะ!เดี๋ยวก่อนฉันลืมบอกไปเรื่องนึงวันนี้ฉันกับเค้าไปถ่ายรูปสติ๊กเกอร์ด้วยกันมา รูปสวยมากเลยโดยเฉพาะรูป....รูปอะไรค่อยดูเอาเองนะเดี๋ยวฉันจะติดไว้บนตัวเธอแล้วกัน^^ฉันต้องไปจริงๆแล้วราตรีสวัสดิ์^^(คุณผู้อ่านคิดว่าเป็นรูปเดียวกับที่โอเลี้ยงคิดหรือปล่าว^^:สาวโอเลี้ยง)