สาวยียวนกับหนุ่มกวนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #8 : ความรู้สึกกับการแปรเปลี่ยน(ของหัวใจ)

“^^มาหาใครคะ...อ้ากกก!!O_O!!กะ...แก มาได้ไงอ่ะ”

“ทำไมน้องนางถึงพูดเช่นนี้ พี่ไปหาเจ้าที่โรงเรียนเพียรศึกษาแต่เจ้าหาอยู่ไม่ พี่ก็เลยต้องจรลีมายังที่พำนักนี้^^”

“ใครมาเหรอ เสียงดังซะลั่นเลย”นายนิวเดินเข้ามาหาฉัน

ฮือๆๆY_Yแม่เจ้าโว้ย! ฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ยคนบ้าประทะคนบ้าU_U แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ไปเดินห้างซักทีล่ะT_T

“น้องนาง!นี่ใครกันเล่า เหตุใดถึงได้มาอยู่ยังที่พำนักนี้!”ไอ้บุญหลงคนไม่เต็มบาทยืนชี้หน้านายนิว

เอาเข้าไป-_-^^แกบ้าไปแล้วเรอะ! เออใช่แกบ้าตั้งนานแล้ว แต่ถึงยังไงแกก็ไม่สมควรชี้หน้าไอ้ตุ๊ดนี่นะ เพราะแกอาจจะตายโดยไม่รู้ตัว ถ้ามันตายก็ขอให้ไปตายไกลๆห้องนี้ด้วยเถิด...อาเมน...-_-

“ไอ้บ้านี่มันเป็นใคร หา!ยัยบ้านนอก!กล้าดียังไงถึงได้มาชี้หน้าฉันน่ะ”นายตุ๊ดพุ่งเข้าหาไอ้หลงแต่โชคดีที่ฉันคว้าแขนเอาไว้ทัน

เฮ้อ!ไอ้บุญหลงนี่ก็เหมือนกันทำเป็นชี้หน้าเค้า แต่พอจะมีเรื่องจริงๆกลับถอยหลังชะลูดไปติดกำแพงแน่ะ ชั่งแมนซะจริงจริ๊ง-_-^^

“ปล่อยฉันเซ่! ฉันจะต่อยมันซักหมัดโทษฐานที่ชี้หน้าฉัน!!”

“พอเหอะนะ ฉันขอล่ะอย่ามีเรื่องกันตรงนี้เลย(ถ้าอยากต่อยกันก็ไปต่อยที่อื่นเด้!)”ฉันพยายามปรามสุดๆ

ท่าจะได้ผล นายนั่นค่อยๆลดมือลงช้าๆ

 “แกไปซะสิ! ไอ้หลง แล้วก็ไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกนะ!”ฉันรีบไล่ให้ไอ้หลงไปซะก่อนไอ้หน้านิ่วมันจะเปลี่ยนใจ

“ตะ...แต่ น้องนางยังมิได้บอกพี่เลย ว่าไอ้บุรุษแปลกหน้าผู้นี้คือใคร”มันพูดเสียงขัดๆ

“ฉันเป็นแฟนยัยนี่ แกจำเอาไว้นะว่าอย่ามาเหยียบที่นี่อีกไม่งั้น...”เค้าใช้มือทำท่าปาดคอ

“ฟะ...แฟน ฉันไปเปะ.....O_O!”ฉันพูดไม่ทันจบนายนิวก็เอามือมาปิดปากฉันแล้วโอบฉันเอาไว้

เอาวะ! ยังไงก็ดีกว่าที่จะต้องโดนไอ้หลงตามรังควานนั่นแหละนะ

“ข้าไม่เชื่อ เจ้าโกหกข้า!!”

“ยอมรับความจริงหน่อยสิ นิวเค้าเป็นแฟนฉันนะ นายน่ะไปได้แล้ว”ฉันแกะมือไอ้หน้านิ่วออกจากปากก่อนจะพูด

  คำพูดของฉันทำเอาไอ้สองตัวนี้หน้าเหวอไปเลย อยากรู้ใช่มั้ยคะว่ามันเป็นยังไง^^คิกๆๆขำ

“O_O!”ไอ้หน้านิ่ว

“O{}O!!”ไอ้บ้าบุญหลง

“ไม่ได้ยินหรือไง ไปซะสิ เร็วๆ!!”ฉันไล่มันอีกครั้งแต่มันยังคงยืนช็อกอยู่

“ด้ายยย!ถ้าแกไม่ไป ฉันกับนิวไปเองก็ได้ ออ แล้วอย่าลืมล็อกกุญแจให้ด้วยล่ะ”ฉันเอาคำพูดที่ใช่กับไอ้หน้านิ่วเมื่อกี้มาแปลงใช้กับไอ้บ้านี่

ฉันลากไอ้ท่อเยี่ยวอักเสบออกมาจากตรงนั้นด้วยความเร็วสูง ขืนอยู่นานๆไอ้บ้านั่นหายช็อกแล้วกระโดดเข้ามาปาดคอฉันจะทำยังไง เฮ้อ! เซ็งชะมัดทำไมโลกนี้ถึงไม่ยุติธรรมเลยนะ ดูสิคนทั้งโลกมีตั้งแยะ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย ที่ต้องเจอกับคนไม่เต็มบาดทั้งนั้น-_-^^คิดแล้วเศร้าU_U

“ไอ้นั่นน่ะมันเป็นใครเหรอo_o? ท่าทางยังกะคนไม่เต็มเต็ง?”ตานิวถามฉันขณะที่กำลังขับรถบีเอ็มสีดำป้ายแดงของมันอยู่

จริงๆนายก็พอๆกับมันนั่นแหละ-_-^^ทำไมถึงไม่รู้ตัวบ้าง ตานี่!

“ฉันจำเป็นต้องบอกนายรึไง”ฉันตอบแบบไม่ใส่ใจ

“ก็ลองไม่ตอบสิ! ฉันจะได้ฆ่าเธอหมกข้างทาง”

ไอ้บ้าY_Yทำหน้ายังกะฆาตกรโรคจิต ถึงฉันจะไม่เกรงกลัวนายก็เหอะ-_-^^แต่แบบนี้มันก็มีหวาดบ้างแหละวะ

“ว่าไงล่ะยัยบ้านนอก!!”

“-_____-”ฉันนั่งเงียบ

เอี๊ยดดดดดดด!!! โป๊ก!

“อ้ากกก!!><อีตุ๊ดบ้า! เบรกให้มันดีๆหน่อยได้ม้ายย!! เห็นรึปล่าวว่าฉันหัวทิ่มเลยนะยะ!!!U_Uน็หึ ”ฉันหันไปแว๊ดใส่เค้า

คนบ้าอะไร!!เบรกมาได้T_Tดูดิหัวฉันโป๊กเข้าที่เก่าเลย แง ๆๆ Y_Yเจ็บอ่ะ

“เอ้า!จะไปรู้เหรอ เห็นเธอนั่งเงียบฉันก็นึกว่าเธออยากตายอ่ะดิ^^”

-_-^^พ่อคุณเอ๊ย!ขอให้เจริญๆเถอะ! คิดมาได้ยังไงยะว่าฉันอยากตาย เดี๊ยะ!แม่ยันหนังหน้าซะหรอก ทำตัวไร้สาระ ชาติหรอยแรง!!(ภาษาถิ่นฐานบ้านเก่าโอเลี้ยงเองค่ะ^^:สาวโอเลี้ยง)อ้ากก!!เจ็บชะมัดยาดเลยY_Y ตาบ้านี่!จงใจแกล้งฉันแน่ๆ ฮึ่ย!ฝากไว้ก่อนเหอะทีใครทีมันแล้วกัน!

“กะอีแค่หัวโขกกับรถ ไม่ถึงตายหรอกนา ทำสำออยชะมัด”เค้าส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ

ไอ้เวร!U_Uแกลืมไปแล้วหรือไงยะ!ว่าฉันมีแผลอันเบ้อเร้อเฮิ่มอยู่ที่หัวเนี่ยY_Yมันชนเข้ากับแผลเก่าเฟ่ย!ฉันถึงได้เจ็บจนน้ำตาเล็ดอย่างนี้ไงฟะT_T

“ไอ้บ้า! นายไม่ลองมาเป็นฉันดูล่ะY_Yจะได้รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน จงใจแกล้งกันชัดๆ ถ้าแผลนี่อักเสบขึ้นมาใครจะรับผิดชอบวะ! คนเค้าเจ็บนะเว่ย!U_U”ฉันขึ้นเสียงด้วยความโกรธปนเปกับความเจ็บที่มากหลาย

                “เออo_oจริงด้วยดิ เธอปวดหัวอยู่นี่เนอะ โทษทีๆ ไหนขอดูหน่อยเด๊ะ!”เค้าเอื้อมมือมาที่หน้าฉันแต่ฉันก็ปัดมือเค้าทิ้ง

                ชิ!ไม่ต้องมาทำเป็นตบหัวแล้วลูบหลังเลย เมื่อกี้นายยังยิ้มเยาะฉันอยู่เลยนะยะ! พอทีนี้แล้วมาทำเป็นพูดดีด้วย แหวะ!คิดว่าเชื่อตายแหละว่านายลืมที่ฉันเจ็บอยู่น่ะตาบ้า!ต่อให้อมเมรุมาพูด แม่ก็ไม่เชื่อหรอก!

          “อย่ามายุ่ง!ฉันจะเป็นอะไร ยังไงมันก็เรื่องของฉัน!!”

                “อยู่เฉยๆสิ!ยัยปลาไหล! ถ้าเธอไม่ยอมให้ฉันดูแผล ฉันจะปล้ำเธอซะตรงนี้แหละ!!”เค้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน

                อ้ากก!><ไอ้บ้ากาม!ไอ้วิตถาร!ไอ้คนลามก!ชอบรังแกผู้หญิง แกนี่มันชั่วช้าสามารจริงๆเลย ฉันล่ะอยากจะเอาเส้นผมฉันพันคอแกให้ตายไปเลย><

          “ว่าไง?จะให้ดูดีๆหรือว่า.....”มันทำหน้าหื่นแล้วมองไปทั่วเรือนร่างฉัน

                “ดูที่แผลสิยะ!ไม่ใช่ไปจับจ้องตรงอื่น><”ฉันเอามือทั้งสองข้างกอดตัวเองอย่างหวาดๆแต่ก็ยอมให้เค้าดูแผลแต่โดยดี

                ขืนฉันไม่ให้มันดู มีหวังT_Tฉันได้ติดคราบคาวโลกีกับแกน่ะสิ บรื๊อ!!><คิดแล้วสยอง

                นายนิวขยับมาใกล้ฉันแล้วใช้มือข้างนึงประคองหน้าฉันไว้ ส่วนอีกข้างก็ค่อยๆแสกหน้าผมของฉันเบาๆเพื่อให้เห็นแผล ตอนนี้เราอยู่ใกล้กันแค่คืบ ฉันสามารถรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวของเค้า จังหวะหัวใจของฉันก็รู้สึกว่าจะเต้นผิดปกติขึ้นเรื่อยๆ หน้าเริ่มชา มือเริ่มเย็น หายใจติดขัด แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรฉันถึงได้รู้สึกอบอุ่นจนบอกไม่ถูก มันเป็นเรื่องที่บรรยายยากมากเพราะความรู้สึกนี้มันเพิ่งเกิดขึ้นกับตัวฉันเป็นครั้งแรกความรู้สึกนี้มันคืออะไรนะ ความรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เจอเค้า มีเค้าคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้หรือว่าฉัน...

                “ยังเจ็บรึปล่าว?”

          “อือ อืม”ฉันตอบเค้าเสียงแผ่วเบาสติเริ่มเลอะเลือนเต็มที

                “งั้นฉันจะใช้คาถาเสกให้เธอหายเจ็บแล้วกัน^^”เค้ายิ้มอย่างอ่อนโยนให้ฉัน

                รอยยิ้มที่อ่อนโยนของเค้า รอยยิ้มที่ฉันไม่คิดว่าจะได้เห็นมัน รอยยิ้มที่ฉันไม่คิดว่าเค้าจะยิ้มให้ฉัน มันเป็นรอยยิ้มที่จริงใจไม่ใช่เสแสร้งยิ้มเหมือนที่เคย หน้าของเค้าในตอนนี้ขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น มากขึ้น แล้วเค้าก็ค่อยๆบรรจง...ประทับริมฝีปากของเค้าไว้...ตรงหน้าผากของฉัน เบา ๆ เบา ๆ ความร้อนของริมฝีปากของเค้าแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายฉัน ถึงแม้นว่าตอนนี้เค้าจะถอนริมฝีปากออกแล้วก็ตาม

                “เฮ่ย!เป็นบ้าอะไรเนี่ย!เจ็บจนเอ๋อไปเลยรืไงยัยบ้านนอก!”เค้าตะคอกใส่หน้าฉันทำเอาสติสตางค์(ที่มีอยู่น้อยนิด)ของฉันกระโดดกลับมาทันที

                “เออo_oหา...อะไรนะ นายว่าไงนะ?”สติฉันกลับมาแล้วแล้วยังไม่เต็มร้อยเท่าที่ควร-_-^^

          “ยัยเบื๊อกเอ๋ย!!ฉันแหกปากเรียกเธอเป็นร้อยแล้วนั่งเอ๋ออยู่ได้!เจ็บมากจนบ้าหรือไง!!”เค้าตะหวาดฉัน

                บ้า-_-^^ใช่!ตอนนี้ฉันมันบ้าไปแล้ว บ้าที่คิดอะไรพิลึกพิลั่นพรรนั้น บ้าที่คิดว่าคนคนนั้นของฉันคือนาย อ้ากก!!><ฉันบ้าไปแล้วจริงๆ

                “สงสัยจะบ้าจริงๆ นั่งส่ายหัวดิกๆอยู่ได้ ขนาดมนต์ของฉันยังเอาไม่อยู่เลยเหรอเนี่ย”

          มนต์O_O! อ้ากกกก!!><ใช่ เมื่อกี้อีตาบ้านิวมันหลอกลวนลามฉัน!! มันจ๊วบหน้าผากช้านนน!!>< แกมันฉวยโอกาสชัดๆ ฉันจะฆ่าT_Tฆ่าให้ตายคามือไปเลย!!ย้ากกกก!!

          ฉึบๆๆ!!

          “อ้ากก!!ยัยบ้านนอก เธอมาข่วนหน้าฉันทำไม ผีเข้าไปแล้วเหรอฮะ!!!อ้ากก!Y_Yเจ็บชะมัด ดูดิหน้าฉันเสียโฉมหมดแล้ว!T_T”ไอ้ท่อเยี่ยวอักเสบร้องโอดครวนเมื่อฉันข่วนหน้ามันจนเป็นรอย

                “สมน้ำหน้า!นายอยากมาหลอกจูบฉันทำไมล่ะ ช่วยไม่ได้”ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

          “ยัยบ้า!ฉันไม่ได้จูบซะหน่อย เค้าเรียกว่าเสกคาถาเฟ่ย!อย่างเธอน่ะเหรอ ฉันจะหลอกจูบ หลงตัวเองไปหน่อยมั้ง^^ ”เค้าสะแหยะยิ้มหน้าเกลียดหน้ากลัวให้ฉัน

                อี๋!!><เห็นแล้วอยากจะควักลูกตาแกออกมาเล่นหมากเก็บซะจริงจรี๊ง!!>< ฉันจะหมดความอดทนกับนายแล้วนะ นายมาทำให้ฉันปั่นป่วน นายปั่นหัวฉันเล่น แล้วนายยังชอบแกล้งฉันอีก อ้ากก!!ฉันจะบ้าแล้วโว้ย!! เอาไงดีวะ! เอาไงดี ขืนอยู่ตรงนี้นานๆมีหวังฉันได้เอาเส้นผมรัดไอ้นี่ตายแน่!!เรียกแทกซี่ไปเองดีกว่าจะได้หมดปัญหา!

พรึบ!! หมับ!

          ฉันเปิดประตูรถกำลังจะออกไปแต่ไอ้หน้าตุ๊ดมันรั้งแขนฉันเอาไว้ซะก่อน

                “เธอจะทำอะไร!”

                ก็ไปให้พ้นหน้าแกน่ะสิ ไอ้กระบือ!! หรือแกอยากจะให้ฉันฆ่าแกแล้วเอารถแกไปขายล่ะหา!

          “ฉันก็จะไปทำธุระของฉันน่ะสิ!!”ฉันสะบัดมือออกแต่เค้าไม่ยอมปล่อย

                “จะไปไหน? เดี๋ยวฉันไปส่ง”

          ไปที่ที่ไม่มีแกอยู่ไงล่ะ-_-^^(นรกสิ เชื่อฉัน มันไม่ตามแกไปหรอก:สาวโอเลี้ยง)

          “ไม่ต้อง!ฉันไปเองได้”ฉันพยายามสะบัดมือเค้าแต่ก็ไม่ออกอยู่ดี

                อยากจะรู้นักเชียวชาติที่แล้วแกเป็นตุ๊กแกหรือยังไงไม่ทราบ ถึงได้เกาะฉันแจเลย ฉันไม่ใช่ผนังนะยะ ปล่อยฉันเซ่!><

          “เธอแน่ใจเหรอว่าเธอจะลงตรงนี้น่ะ หึๆ”เค้าทำตาเหลือก หายใจฟึดฟัดใส่ฉัน

                ไอ้บ้านี่!ทำอะไรพิลึกพิลั่นอยู่เรื่อยเลยสินะ

                “ก็ใชน่ะสิยะ! ฉันจะลงตรงนี้ มีปัญหาอะไรมิทราบ!!”ฉันเน้นเสียงทุกคำพูด

                “เธอไม่รู้หรือไง...ว่าแถวนี้น่ะ...เฮี้ยนจะตาย มีคนแหกโค้งม่องเท่งตายไปไม่รู้กี่ศพต่อกี่ศพแล้ว”เค้าพูดเสียงเอื่อยๆ ช้าๆ ชวนขนลึกขนพอง

                ไอ้บ้า!Y_Yเล่นอะไรเนี่ย คนยิ่งกลัวๆผีอยู่นะ แบบนี้แกล้งกันชัดๆนี่หว่าU_U

          “ผะ...ผีเผอที่ไหนกัน จะมาหลอกกลางวันแสกๆแบบนี้น่ะ นายไม่ต้องมาโกหกฉันเลยฉันไม่เชื่อนายหรอก”ฉันทำใจกล้าพูดออกไปทั้งที่จริงกลัวจนฉี่จะลาดอยู่แล้ว

                “ก็ได้ ตามใจ ถ้าเธอไม่เชื่อฉันก็ลงไปเลย”เค้าปล่อยมือที่เกาะฉันอยู่ออกแล้วอ้าแขนไปทางประตูรถ

                ไอ้ชั่ว!Y_Yแกมาพูดให้ฉันกลัวแล้วยั่วให้ฉันโกรธทำไมยะ!นายก็รู้นี่ว่าฉันเป็นคนดันทุรังแล้วนายจะพูดแบบนี้ทำไงอี๊กU_U เห็นมั้ยล่ะฉันเลยต้องลงจากรถเพราะนิสัยเฮงซวยของฉันเองT_T

          ฉันค่อยๆย่างออกจากรถอย่างช้าๆโดยมีเสียงหัวเราะ ประหลาดๆของไอ้ตุ๊ดตามหลังมา

                อ้ากก!><แกจะไปก็ไปซักทีเซ่!ทำไมยังไม่ออกรถอีก จะอยู่ทำเสียงเตี่ยอะไรอยู่เล่า รู้มั้ยว่ามันเสียวนะเว่ย!Y_Y ฮือๆๆบรรยากาศตอนนี้มันเย็นๆพิกลแฮะ รวมกับเสียงหัวเราะปัญญาอ่อนของไอ้ตุ๊ดเข้าไปยิ่งเพิ่มความสยองเข้าไปเป็นร้อยเท่าพันเท่าT_Tนี่ถ้าเป็นตอนกลางคืนฉันคงช็อคตายไปแล้ว

                “อีตาบ้า!นายจะจอดรถหาหอกอะไรอยู่ตรงนี้อีกล่ะ ไปได้แล้ว!!”ฉันข่มใจไล่เค้าทั้งๆที่ตอนนี้กลัวขี้จะแตกอยู่แล้วT_T

พรึบ!!

          ฉันใช้ให้มันไปซะ-_-^^แล้วมันลงจากรถมาหาอาบังขายโรตีหรือไง! ฉันจะบ้าตาย!ฉันใช้ให้แกไปให้พ้นไม่ใช่ให้แกเดินมาหาช้านน!!><

          “นายจะเดินออกมาทำไมเนี่ย!ไปได้แล้ว”ฉันตะหวาดเค้า

                “เธอจะให้ฉันไปได้ไงยัยบื้อ!เธอยังไม่ได้ปิดประตูรถให้ฉันเลย เห็นมั้ยฉันเลยต้องลงมาปิดเอง”เค้ตะคอกฉันก่อนจะปิดประตูรถสุดหรูของพ่อคุณเบาๆ 

ปึก!!

          นายสิบื้อ อีตาบ้า! โง่รึปล่าวกะอีแค่ปิดประตูจำเป็นต้องลงจากรถด้วยเหรอ ไอ้เพี้ยน!!

                “นายจะบ้าเหรอ!กะอีแค่ปิดประตูเนี่ยนะ จะลงมาทำม้ายย!!><”ฉันแว๊ดใส่เค้า

                “O_O!!”

                จู่ๆเค้าก็ทำตาเหลือกขึ้นมาซะงั้น ทำเหมือนกะว่าเห็น ผะ...ผะ...ผีงั้นแหละ!!U_Uแงๆๆแกเล่นอะไรของแกเนี่ย กลัวนะเฟ่ย!อย่าทำหน้าแบบนี้ได้ม้ายยยย!T_T

          “นะ...นายเป็นอะไรอ่ะ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น หา!ทำไมไม่ตอบล่ะเฟ่ย!Y_Y”ฉันพยายามคะยั้นคะยอให้เค้าตอบแต่ฉันไม่กล้าหันหลังไปมอง ก็มันกลัวอ่ะT_T

          “นะ...นะ...นั่นมัน ไม่ใช่คนนี่!!”เค้าพูดติดอัง ตาเหลือแทบจะถลนออกมาแล้วชี้ไปด้านหลังฉัน

“มะ...ไม่ใช่คนเหรอU_Uงั้นก็ต้องเป็น...กรี๊ดดดดด!!!!><.”ฉันกระโดดกอดนายนิวหน้าซุกกับอกเค้า

แงๆๆๆY_Yทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยฟะ!กลางวันแสกๆก็ยังหลอกกันได้T_Tฮือๆๆ กลัวนะเฟ่ย!

ขออย่าให้ผีเดินเข้ามาหาฉันเลย ถ้าไม่อย่างนั้นละก็ฉันได้ตายคาอกตานี่แน่U_U

          “มะ...มันไปรึยังอ่ะ><”ฉันถามไอ้หน้าตุ๊ดทั้งที่ยังกอดเค้าอยู่

                “ยังเลย เฮ่ย!มันกำลังเข้ามาแล้ว!!O_O!”

          “อ้ากกก!!><แล้วจะทำยังไงดีล่ะ กรี๊ดดด!!!ฉันกลัวอ่ะ!กลัวๆๆT_T”ฉันร้องลั่นแต่หน้าก็ยังซุกอกเค้าอยู่

                “ทำไง? ถามได้ ก็รีบขึ้นรถเซ่!!จะยืนเซ่ออยู่ทำไมเล่า!!”เค้าผลักให้ฉันรีบขึ้นรถ

                ตะ...แต่U_Uขาเจ้ากรรมกลับไม่ยอมขยับเลย เวรซะแล้วมั้ยล่ะ อีนังพลอย!แกจะยืนให้ผีมาหักคอแกหรือไงT_T

          “รีบขึ้นรถไปสิ!กลัวไม่ใช่เหรอ เร็วเข้าเด่!”คนยังคงผลักให้ฉันขึ้นรถ

                “ขะ...ขามันไม่ยอมขยับอ่ะY__Y นายช่วยอุ้มฉันขึ้นรถหน่อยนะT_Tนะๆๆ”ฉันเขย่าแขนเค้า

                ตอนนี้ศักดิ์ศรีหรืออะไรก็ไม่สำคัญแล้วขอแค่ได้เอาสังขารออกไปจากตรงนี้ก็พอ

                “เออๆ พอแล้วไม่ต้องเขย่ามาก-_-^^ ”เค้าเปิดประตูรถก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างของเค้ายกตัวฉัน อุ้มขึ้นรถไปแล้วเค้าก็วิ่งไปยังด้านคนขับเพื่อนั่งประจำที่แล้วบึ่งออกไปทันที

                “แล้วตกลงเธอจะไปไหนต่อ?”เค้าถามฉันหลังจากที่ขับรถออกมา

                “นายคิดว่าฉันจะกล้าไปไหนอีกเหรอ กลับคอนโดสิยะ!U_U”ฉันยกมือขึ้นประนมตลอดทาง

                “นี่เธอจะกลัวอะไรนักหนา กะอีแค่งูเขียวเนี่ยนะ”เค้าส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย

                “ก็เออสิ งูเขียวนั่นแหละ งูเขียวO_O? เฮ่ย!นายอย่าบอกนะว่าไอ้ตัวเมื่อกี้ที่นายว่าไม่ใช่คนน่ะ มันคืองูเขียว?”ฉันหันหน้าขวับไปถามเค้า

                “ก็เออน่ะสิ หรือเธอคิดว่าเป็นแมลงสาบหา!ยัยเพี้ยน!”เค้าตะคอกใส่ฉันก่อนจะส่ายหัว(อีกแล้ว-_-^)

                งูเขียวเหรอ!ฮึ่ม! ที่ฉันตกใจแทบตายมันคืองูเขียวเรอะ! ไอ้บ้า!แกตายแน่ โทษฐานที่ทำให้ฉันเกิดอาการวิตกจริต แกต้องตาย!!!ที่ทำให้ฉันตกใจ!

ฉึบๆๆๆ!!

          “อ้ากกก!!U_Uยัยแมวบ้า เธอข่วนฉันทำไมอีกเนี่ย อยากจะฆ่าฉันให้ตายนักรืไงหา!Y_Y”

          “ใช่!ถ้าฉันทำได้ ฉันฆ่านายไปนานแล้ว! วันนี้นายแกล้งฉันมากี่ครั้งกี่หนแล้วฮะ! สนุกมากหรือยังไงที่เห็นฉันกลัวจนสติสตางค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวน่ะ!!”

          “ใช่^^เอ๊ย!ไม่ใช่ๆ ฉันไม่ได้แกล้งเธอซะหน่อย เมื่อกี้ก็เห็นๆกันอยู่ว่าฉันช่วยเธอชัดๆไหงกลายเป็นทำคุณบูชาโทษไปได้วะเนี่ย ”เค้าเอามือขยี้หัวจนยุ่ง

                แหวะ! คิดว่าทำอย่างนั้นแล้วหล่อตายแหละตาบ้า!เออ แต่ก็หล่อจริงๆนั่นแหละ-_-^^ ก็ได้ๆฉันจะยอมยกโทษให้ซักครั้งก็ได้ ดูท่าทางแล้วนายจะไม่รู้จริงๆว่าฉันตกใจงูเขียวเพราะคิดว่าเป็นผี(แต่คิดว่าเป็นแมลงสาบแทน-_-^^)

                “เฮ้อ! นายนี่มันกวนประสาทฉันได้ถ้วยเลยแฮะ เอาเป็นว่าฉันให้อภัยนายแล้วกัน ขี้เกียจหาเรื่องเครียดแต่หัววัน”ฉันส่ายหัวแล้วยิ้มบางๆ

                “เหลือเชื่อO_O!”

          “ทำหน้าอย่างนั้น อยากตายเหรอยะ!!”ฉันกำหมัดเตรียมจะตั๊นหน้าเค้าแต่เค้ากลับเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแทน

                “^^วันนี้เธอเป็นอะไรหรือปล่าวเนี่ย ดูน่ารักเป็นพิเศษ ทั้งชุดแล้วก็กิริยาท่าทาง ดูอ่อนลงมาก หรือว่าหลงเสน่ห์ฉันเข้าแล้ว ฮะๆๆ^^”นายนิวทำหน้าทะเล้นหัวเราะร่า

          อ้ากกก!!><จะบ้าตาย ร้อนๆหนาวๆพิกล โอ๊ย!!เขินโว้ย!หน้าร้อนจนควันจะออกหูอยู่แล้ว!!>///<

                “มะเหงกแน่ะ! ฉันน่ารักเป็นปกติอยู่แล้วย่ะ!ใครเค้าจะไปชอบคนอย่างนาย คนอะไรขี้โมโหจะตาย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ผีเข้าผีออกอยู่ด้วยแล้วทำตัวไม่ถูก!”ฉันเผลอโพล่งพูดออกไปทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดซะหน่อย

                แบบนี้ตานี่จะโกรธฉันมั้ยนะ-_-^ เฮ้อ!ปากฉันนี่มันไวจริงๆ ทั้งที่วันนี้นายนิวอยู่ในโมทหนุ่มขี้เล่นแท้ๆ ต่อจากนี้มันคงจะเปลี่ยนโมทเป็นนายเดวิลแหงๆY_Y ยังไงก็ชั่งเหอะ!ฉันเตรียมพร้อมยอมรับชะตากรรมแล้วล่ะU_U

          “เธอ!!”

          แง ๆT_Tเอาแล้วมั้ยล่ะยัยพลอย ตาบ้านี่เปลี่ยนโมทแล้ว เตรียมตัวตายได้เลยแก ทีหน้าทีหลังก็หัดจำไว้ซะมั่งที่เค้าว่า ปลาหมอตายเพราะปากน่ะ จำเอาไว้!Y_Y

          ฉันหลับตาปี๋><หัวใจเต้น ตุ้บๆๆ(กลัวอ่ะU_Uกลัวยิ่งกว่าผีอีกนะ)อ้ากกก!!เห็นเงาลางๆ เค้าจะตบฉันแว้ววว!!T_T

                “เฮ้อ!ให้ตายสิ ทำไมต้องทำหน้ากลัวฉันขนาดนั้นด้วย ฉันไม่อะไรเธอหรอกนา เดี๋ยวพาไปกินไอศกรีมในห้างแล้วกันอย่าทำท่าแบบนี้ได้มั้ย ขอร้องล่ะ”เค้าเอามือข้างนึงขยี้หัวฉันโดยที่กำลังขับรถอยู่

                โอย!แม่เจ้า!O_O?งงเป็นไก่ตาแตกไปเลย นายตุ๊ดเปี้ยนไป๋ อีแบบนี้ต้องโดนของแหงๆ ฉันค่อยลืมตาขึ้นทีละข้างแล้วหันไปยิ้มแหยๆกับเค้า ส่วนเค้าก็ส่ายหัวเบาๆแล้วยิ้มตอบฉัน

                โอ้...เย่..เมื่อดอกรักบาน....^^ เอิ้กๆๆๆ มีความสุขโคตรๆเลยเพ่ ถึงนายนี่จะโดนของก็ชั่งประไรล่ะ แค่นายนิวอารมณ์ดีแบบนี้ก็พอแล้ว ฉันหวังว่าพรุ่งนี้นายยังคงอารมณ์ดีอยู่แบบนี้นะ^^ นายจะรู้มั้ยเนี่ยว่าความรู้สึกของฉันที่มีต่อนายน่ะมันเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆจนฉันเองก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน ฉันล่ะอยากจะบอกนายซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยว่าฉันรู้สึกกับนายยังไง แต่คิดดูอีกที ฉันค่อยบอกนายดีกว่าเพราะตอนนี้ฉันไม่รู้ว่านายคิดยังไงกับฉันแล้วเราก็เพิ่งเจอกัน ฉันยังไม่ค่อยแน่ใจว่าความรู้สึกที่ฉันมีต่อนายมันจะคงทนถาวรไปซักเท่าไหร่กัน เอาไว้ให้ฉันแน่ใจกว่านี้นะ ถึงตอนนั้นฉันได้จะบอกนายอย่างมั่นใจ^^

                “ยัยบ้านนอก! ถามจริงตกลงไอ้ตัวเมื่อเช้าน่ะมันเป็นใครเหรอ?”เค้าถามฉันสีหน้าดูจริงจังมาก

          “ไอ้ตัวเมื่อเช้าo_O? อ๋อ!ไอ้หลงน่ะเหรอ^^”

          “(-_-)(_ _)(-_-)”เค้าพยักหน้าเบาๆ

                “คนรู้จักน่ะ มันซี้กับแม่ฉัน คือเค้าเป็นคนประเภทเดียวกันน่ะ”

          “O_O!”เค้าหันหน้ามาหาฉัน

                “อะไร!อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ!ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างที่นายคิดนะ อ้ากก!!อีตาบ้า!หันไปมองข้างหน้าสิ ขับรถอยู่นะยะ><”

          “แล้วเธอรู้เหรอว่าฉันคิดอะไรอยู่”

                “รู้สิ นายก็กำลังคิดว่าแม่ฉันต้องเพี้ยนเหมือนไอ้บ้าบุญหลงใช่มะ ฉันรู้ทันหรอกนา-_-^^”

          “โอเคๆฉันยอมรับว่าฉันแบบนั้นจริงๆ แต่คนที่ทำให้ฉันคิดน่ะคือเธอนั่นแหละเล่นพูดอะไรแปลกๆ”เค้าส่ายหัว(อีกละ-_-^^)สงสัยจังชาติก่อนนู้นนายเกิดเป็นหมารึไง(ชาติก่อนนู้นนะไม่ใช่ชาติที่แล้วเพราะชาติที่แล้วตานี่เกิดเป็นตุ๊กแก^^)

                “ก็มันจริงหนิ แม่ฉันกับไอ้บ้านั่นคลั่งศิลปะยังกะอะไรดี เค้าก็เลยซี้กันจับจิต ส่วนฉันก็ต้องจับหัวเพราะปวดเศียรเวียนเกล้ากับคู่หูคู่ประหลาดนี่ไงล่ะ-_-^^”ฉันเอามือสองข้างกุมหัวแล้วแบนปาก

                “อย่าทำหน้าอย่างนั้นเด่ ศิลปะน่ะมันไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกนา ถ้าเธอได้คลุกคลีกับมันเธอก็จะชอบมันเอง”เค้าพูดหน้าระรื่น สงสัยเค้าเองก็คงจะชอบงานศิลปะเอามากเหมือนกัน

                อะ!เดี๋ยวก่อน นายนั่นพูดหมายความว่าไง? เค้าคิดว่าฉันไม่ชอบงานศิลปะงั้นเหรอ คิดไปได้ไงเนี่ย-_-

ฉันน่ะสุดจะรักงานศิลปะเลยแหละย่ะตาทึ่ม!!

          “แล้วใครบอกนายว่าฉันไม่ชอบงานศิลปะล่ะ”

          “อ้าว! จะไปรู้เหรอเห็นทำหน้าอย่างนั้น”

          “ที่ฉันทำหน้าอย่างนั้นน่ะเพราะว่าฉันขยะแขยงไอ้บุญหลงที่มันประแดะมาชอบงานศิลปะเหมือนกับฉันต่างหากล่ะ”ฉันเอามือกอดอกทำท่าขึงขัง

                “ฮึๆๆฮ่าๆๆ^^ยัยบ้านนอกเอ๊ย!เธอนี่มันจี้ชะมัดเลย ทำท่ายังกะฮิตเลอร์วัยกระเตอะงั้นแหละฮ่าๆๆๆ^^”

                เออ-_-^^ขำตายชัก หัวเราะเรื่องแมวๆแบบนี้แม่ชักฉุนนะ เดี๋ยวปั๊ด!ยันหนังหน้าซะหรอก(ขอซื้อเหอะไอ้คำนี้-_-^^เห็นแกพูดอยู่ได้เป็นชาติแล้วสู้ ‘ชาติหรอยแรง’ของฉันก็ไม่ได้:สาวโอเลี้ยง)

                “นี่!ฉันจริงจังนะตาบ้า!!หัวเราะอยู่ได้!”ฉันเชิดหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง

          “^^โอเค ไม่หัวเราะก็ไม่หัวเราะ ว่าแต่เธอรู้จักผลงานของไดมอนต์มั้ยล่ะ”

          ทำไมฉันจะไม่รู้จักล่ะยะ ก็นั่นน่ะแม่ฉัน!เคยเห็นตัวเป็นๆไม่ใช่ตัวสตาร์ฟแล้วด้วย!(แม่แกหรือสัตว์สงวนกันแน่วะนั่น-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

                “รู้จักดิ ทำไมจะไม่รู้จักล่ะผลงานของท่านดังจะตาย(คิกๆโปรโมทแม่ซะเลย)ฉันชอบมากเลยแหละ^^”

          “อืม ฉันก็ชอบมากเลยล่ะชอบผลงานทุกชิ้นของท่าน แต่ที่ฉันชอบมากที่สุดก็หน้าจะเป็นผลงานที่ชื่อ...”

                “ใจเดียว!/ ใจเดียว!”เราโพล่งออกมาพร้อมกัน

                “เหลือเชื่อเลยว่าคนแข็งกระด้างอย่างนายนายจะชอบผลงานชิ้นเดียวกับฉัน^^”ฉันแอบเหน็บเค้า

          “น้อยๆหน่อยแม่คุณ!ฉันตะหากล่ะที่ควรจะตกใจ ไม่คิดไม่ฝันว่ายัยบ้านนอกจอมโวยวายอย่างเธอจะรู้จักผลงานชิ้นนี้”

          ยิ่งกว่ารู้จักซะอีก แม่ไม่อยากจะโม้หรอกย่ะ!ที่จริงผลงานชิ้นนี้มันเป็นผลงานที่แม่ฉันวาดขึ้นเพื่อสื่อความรัก ความผูกพันของสายใยคู่นึงและผู้สร้างชีวิตสายใยคู่นั้น

                “นายเลิกกวนประสาทฉันซักทีจะได้มั้ย!”ฉันตะหวาดใส่เค้า

                “ก็เธอมากวนประสาทฉันก่อนนี่นา ยัยบ้านนอก!!”

(มันพูดดีๆกันได้ไม่นานจริงจริ๊งไอ้คู่นี้-_-^^เอาเป็นว่าเราปล่อยให้มันแหกปากตะคอกกันให้หูดับตับไหม้กันไปข้างนึงก่อนดีกว่านะคะคุณผู้อ่านไว้ถึงจุดหมายแล้วเราค่อยว่ากันอีกที:สาวโอเลี้ยง)