สาวยียวนกับหนุ่มกวนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #7 : จุดเริ่มต้นของความซวยครั้งใหม่T_T

(_ _)(-_-!!!)อูยยย~ปวดหัวชิบหายเลย ทำไมมันปวดอย่างนี้วะเนี่ย ปวดดจนลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว สงสัยเมื่อวานฉันคงปื๊ดเบียร์เข้าไปแหงๆเลย เออแต่ฉันไม่กินแอลกอร์ฮอลนี่หว่า-_-^^ เอ๊ะO_O!หรือว่าฉันจะโดนโปะยา อ้ากกกก!!>_<ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหมอง

                กลิ่นประแล่มๆเหมือนกลิ่นยาฆ่าเชื้อแบบนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าที่นี่ที่ไหน-_-^^โรงบาลชัวร์ป้าบ!!

                ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆพยายามใช้มือข้างนึงยันตัวให้อยู่ในท่านั่งส่วนอีกข้างนึงก็ใช้ประคองหัวเพื่อให้สะเทือนน้อยที่สุด

                สายตาของฉันกรอกไปมารอบห้อง แต่ไม่มีสิ่งมีชีวิตหรือสิ่งปฏิกูลใดๆอยู่เลย จิ้งจกซักตัวหรือแม้แต่ขี้จิ้งจกก็ยังไม่มี(ไม่มีจิ้งจกแล้วจะมีขี้มันเหรอยัยเซ่อ!-_-^:สาวโอเลี้ยง)

                ว่าแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง? หรือว่ารถพยาบาลไปรับ? แล้วใครเป็นคนโทรเรียกรถกันฟะ? O_o?

แอ๊ดด~

                เสียงคนเปิดประตูเข้าห้องมา ฉันเลยต้องหันไปตามเสียงนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้(ก็มันเป็นสันชาตญาณนี่เนอะ^^)

                “อ้าว ยัยบ้านนอกตื่นแล้วเหรอ ฉันนึกว่าเธอจะตายไปแล้วซะอีก^^”

                O[]O! ดูมัน ดูมัน! กล้าดียังไงถึงได้มาแช่งคนอย่างเจ๊พลอยยะ!แล้วนี่นายมาทำไมมิทราบ!หรือจะมาซ้ำเติมฉัน เอ๊ะ!หรือว่าO_O!นายจะมาฆ่าฉันให้ตายจริงๆ แล้วนั่นถืออะไรมาด้วย อะจ้ากก!!o{}o แอปเปิ้ล! แกเอาแอปเปิ้ลอาบยาพิษมาให้ฉันกินเหรอ! ฉันไม่ใช่สโนวไวร์นะยะ!! > < (มันชักจะนอกบทเกินไปหน่อยมั้ย-_-^พอเหอะสงสารคุณผู้อ่าน:สาวโอเลี้ยง) เออๆพอก็ได้-_-^^เล่นนิดเล่นหน่อยก็ไม่ได้

                “คนอย่างฉันน่ะไม่ตายง่ายๆหรอกย่ะ!เทวดาท่านสงสารฉันจะตายไป”ฉันทำหน้ากวนๆแล้วยักคิ้วให้ตานั่นที่กำลังเอาแอปเปิ้ลมาวางไว้ตรงโต๊ะข้างเตียง

                อ้ากก!T_T เจ็บอ่ะ ไม่น่าฝืนสังขารเลยฉันU_Uแงๆๆแค่ยักคิ้วก็ยังเจ็บหัวเลย กรรม!!Y_Y

                “เทวดาสงสารหรือยมบาลรังเกียจกันแน่ก็ไม่รู้^^”ตานั่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันแล้วยิ้มกวนให้ฉันอย่างที่ฉันยิ้มให้มันเมื่อตะเกี๊ยะเด๊ะเลย

 คนบ้าอะไรคิดเองไม่เป็นเหรอยะ!ดีแต่เลียนแบบชาวบ้านเค้า หน้าตานั่นก็ทีนึงแล้วเลียนแบบคิมจองฮุนมายังกะแกะแล้วนี่ยังจะมาเลียนแบบท่ายิ้มกวนๆสุดเดิ้นของฉันอีก(เดิ้นตรงไหนฟะเนี่ย-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

ฉันชักจะหมดความอดทนกับคนอย่างนายแล้วนะ>< ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย แกมันก็ดีแต่แกล้งผู้หญิงแหละวะ ขอให้แม่ได้ด่าล้างซวยหน่อยดีมั้ย!!

                “อีตาบ้า!!นะ...โอ๊ยย!!T_T”ฉันยังไม่ทันได้ทำอะไรตานั่นเลย สังขารมันก็รีบบึ่งรถมาห้ามซะก่อนU_U คำเดียวที่อยากจะบอกตอนนี้คือ เจ็บ Y_Y มันเจ็บมากจริงๆนะ ฉันเจ็บจนทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว ได้แต่ร้องไห้แล้วก็เอามือกุมแผลU_U

                “เฮ้ย!o{}o! พลอยเป็นอะไรไปอีกล่ะ เจ็บแผลเหรอ!”ท่าทางเค้าจะตกใจมากถึงกับตาเหลือกเลย

                ก็ใช่น่ะสิยะ เจ็บโคตรๆเลยด้วยU_U

                “(T_T)(_ _)(T_T)”ฉันพยักหน้า

                “งั้นเธอรออยู่นี่นะเดี๋ยวฉันไปตามหมอมาให้!”พูดจบนายนิวก็รีบวิ่งออกไปทันที

                ฉันทรุดตัวลงไปนอนกับเตียงอีกครั้ง รอให้นายนิวพาหมอมาจัดการตัดหัว เอ๊ย!ไม่ใช่ รักษาพระเศียรอันบอบบางของฉัน Y_Y

                เฮ้อ! ฉันล่ะไม่อยากจะเชื่อเลย ทั้งที่หัวฉันแข็งแรงปานคอนกรีตเสริมเหล็กแถมยังโบกปูนทับอีก มันดันมาโชกแยมรสสตรอเบอรี่เพราะไอ้ผนังชั้นต่ำอย่างนั้น(จำได้แล้วเหรอยะแม่คุณรุนช่อง-_-^^:สาวโอเลี้ยง)แถมอาการยังหนักถึงขั้นมานอนโรงบาลซะด้วย ต่อไปฉันว่าฉันคงจะต้องมองไอ้พวกผนังชั้นต่ำนี้ใหม่แล้วจะได้ไม่ประมาท(ไม่น่าเลยนิวถ้าเป็นฉันคงทิ้งให้มันนอนจมกองเลือดตายอยู่ตรงนั้นแล้ว:สาวโอเลี้ยง)ใจร้ายT_Tคุณผู้อ่านคงไม่คิดแบบเดียวกับสาวโอเลี้ยงหรอกนะคะY_Y(ไม่แน่-_-^)

                ซักพัก(ใหญ่)นายนั่นก็เข้ามาพร้อมกับคุณหมอสุดหล่อ มาดแมน แต่จะมาทำไมเอาป่านนี้เนี่ย ค่อยมาใหม่เหอะตอนนี้ฉันหายเจ็บแล้ง-_-

                “เป็นไงบ้างครับ ยังเจ็บอยู่หรือปล่าว^^”หมอยิ้มหวานให้ฉัน

                “ไม่แล้วค่ะ แค่มึนๆนิดหน่อย=_=”ฉันตอบเสียงเรียบเอามือกุมหัว

                “ก็น่าอยู่หรอกครับ เดินชนผนังซะแบบนั้น^^”

                อะจ้ากก! O{}O! หมอรู้ได้ไง? ใครบอกหมอ? ใครมันบังอาจเอาความขายหน้าแห่งทศวรรษของฉันมาแฉ!!

                ฮึ่ย!ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเป็นฝีมือหมาตัวไหน! จะเป็นใครไปไม่ได้อยู่แล้วถ้าไม่ใช่ไอ้หมารอบกัดตัวที่ยืนหัวเราะคิกคักอยู่ข้างหลังหมอ! ขนาดฉันถลึงตาใส่มัน ดูสิ-_-^^มันยังไม่หยุดหัวเราะเลย แบบนี้ให้แม่ยัยหนังหน้าซะดีมั้ย!!

                “เอ่อ หมอขอมือหน่อยได้มั้ยครับ^^”

                ไม่ได้!ถ้าหมอเอาไปแล้วฉันจะเอาอะไรไปยันหนังหน้าไอ้ตุ๊ดนี่ล่ะ(ดูมันยังกวนไม่หยุด-_-^^:สาวโอเลี้ยง)ขอโทษค่ะU_Uไม่กวนแล้ว

                “ค่ะ”ฉันยื่นมือข้างเดียวกับที่หมอสุดหล่อให้ดู

                “หมอจะทำอะไรเหรอคะO_o?”ฉันถามเมื่อเห็นหมอหยิบอะไรมาก็ไม่รู้อยู่ในถุงเล็กๆแล้วค่อยๆแกะออก

                “อ๋อ หมอจะให้น้ำเกลือคุณน่ะครับ คุณจะได้แข็งแรงขึ้นไง^^”

                “นะ...น้ำเกลือO_O!”

                “ครับ^^”

                อะจ้ากก!O{}O! ขะ...เข็มชัดๆ ถ้าจะให้น้ำเกลือก็ต้องเอาอันนี้เจาะที่มือฉันสินะo_o! โอแม่เจ้า!T_Tฉันกลัวเข็มอ่ะU_U แงๆๆ ไม่เอาโว้ย! ไม่อ้าววว!Y_Y

                ฉันดึงมือกลับทันทีเมื่อเห็นอาวุธคู่ชีพของหมอสุดหล่อ

                “มะ...ไม่ต้องให้น้ำเกลือไม่ได้เหรอคะ”ฉันทำหน้าอ้อนสุดๆ

                “นี่ยัยบ้านนอก!ถ้าเธอไม่ให้น้ำเกลือแล้วจะมีแรงที่ไหนกันเล่า ฉันน่ะไม่อยากจะให้ศัตรูคู่อาฆาตของฉันตายตอนนี้หรอกนะ”

                ดูมันพูดเข้าT_Tแค่น้ำเกลือเองนะยะ ฉันค่อยไปละลายน้ำแล้วกินเองก็ได้ไม่เห็นต้องเปลืองแรงคุณหมอเลย ฉันไม่อยากให้คุณหมอเหนื่อยหรอกย่ะรู้ไว้ซะด้วย!

                “นายน่ะเงียบไปเลย!! คุณหมอคะเปลี่ยนเป็นดื่มน้ำเกลือแทนได้มั้ย ^^!!”ฉันยิ้มเจื่อนๆให้หมอ

                “ยัยงี่เง่า! เธอบ้าไปแล้วเหรอหา! น้ำเกลือบ้านเธอสิเอาไว้กินได้น่ะ หยุดทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อนซักทีกะอีแค่เข็มเล็กกะจิ๊ดเดียวกลัวไปได้”นายนั่นเดินเข้ามาแหกปากอยู่ข้างขอบเตียง

                “อีตาบ้า!กล้าดียังไงถึงมาว่าฉันปัญญาอ่อนไม่ทราบ! นายไม่ได้เป็นคนถูกเจาะนี่ นายก็พูดได้สิ คนที่เจ็บน่ะฉันตะหาก ไอ้บ้าเอ๊ย!”ฉันลุกขึ้นนั่งแหกปากว่าตานั่นกลับ

                “นี่เธอ!!...”

                “พอเลยๆ ทั้งคู่นั่นแหละ เอาอย่างนี้ก็แล้วกันเดี๋ยวหมอจะจัดยาให้ทานแทน แต่มีข้อแม้ว่าต้องทานอาหารเยอะๆ พักผ่อนให้เพียงพอ ร่างกายของคุณจะได้ฟื้นตัวไวๆ คุณเป็นโรคโลหิตจางน่ะครับ^^พอเสียเลือดเข้าไปหน่อยก็ทำให้เกิดอาการวิงเวียนศีรษะหรือบางทีอาจจะเป็นลมได้ แต่ถ้าคุณทำตามที่หมอบอก หมอรับรองว่าคุณจะหายดีเป็นปลิดทิ้งแน่นอน^^ ตกลงจะทำตามที่หมอบอกมั้ย?แล้วพรุ่งนี้หมอก็จะให้คุณกลับบ้านเลย^^”

                “ค่ะ”มีหรือที่เจ๊พลอยคนนี้จะไม่ตกลง ไอ้เรื่องอะไรที่ห่างไกลความเสียวเจ๊รับได้หมดค่า^^

                “แต่ว่าอา...”

                “ไม่ต้องมีต่งมีแต่เลย แกไม่ใช่คนป่วย แล้วแกก็ไม่ใช่ญาติเค้า แกจะไปเซ้าซี้เค้าทำไม อีกอย่างอาการของเค้าก็ไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ที่เค้าปวดหัวเมื่อกี้เพราะแกไม่ใช่เหรอ? จริงมั้ยครับคุณ^^ ”

                “ค่ะ^^”ฉันสนับสนุนเต็มที่อยู่แว้ว

                ว่าแล้ว ทำไมหน้าตาหมอถึงคล้ายตานี่จัง ที่แท้ก็เป็นอาหลานกันนี่เอง สุดยอดจริงๆครอบครัวที่แสนอบอุ่น แบบนี้เค้าเรียกว่าธุรกิจในครัวเรือนหรือปล่าวน้า....(เหรอ-_-^^:สาวโอเลี้ยง)ยังไงก็ชั่งเหอะแต่ฉันสะใจชะมัดเลย ก๊ากกก!!^^ไอ้ท่อเยี่ยวอักเสบหงอไปเลย ไม่พูดอะไรซักแอะ แบร่! สมน้ำหน้า

                “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หมอขอตัวไปดูคนไข้รายอื่นก่อนนะครับ^^”

                “ค่ะหมอ ขอบคุณมากนะคะ^^”ฉันยิ้มหวานให้หมอที่กำลังเดินออกไปนอกห้อง

                “นี่เธอจะๆไม่เว้นแม้กระทั่งคนแก่รุ่นนี้เลยเหรอ”

                ดูมันพูดเข้าสิ-_-^^ตานี่คิดว่าฉันเป็นนางงามตู้กระจกหรือไงยะถึงได้พูดจาดูถูกกันแบบนี้น่ะ!!

                “นายจะอยู่หาหอกอะไรอีกล่ะ กลับไปได้แล้วไป๊! ชิ่วๆ”ฉันสะบัดมือไล่เค้า

                “เธอไม่ต้องมาทำเป็นพูดเรื่องอื่นเลย ตอบมาสิว่าเธอจะไม่เว้นแม้กระทั่งคนแก่รุ่นนี้เลยหรือไง หา!”เค้ากระชากมือฉัน(อีกแล้วT_T)

                ฉันไม่เข้าใจตานี่เลย เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย! ฉันไม่อยากเห็นหน้าแกออกไป! ฉันอยากอยู่กับคนที่นั่งกินไอศกรีมกับฉันเมื่อวันก่อนมากกว่าU_U แกเอาเค้าไปไว้ไหน เอาคืนมานะY_Y

                “ใช่! ไม่ว่าใครฉันก็ไม่เว้นทั้งนั้นแหละ นายก็รู้หนิ ว่าฉันเป็นผู้หญิงจัดจ้านขนาดไหน สบายใจได้ถึงฉันจะมั่วผู้ชายหลายคนแต่ฉันก็ไม่มีวันมองนายแน่นอน!!”ฉันตะคอกใส่หน้าเค้า

                “ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งวุ่นวายกับครอบครัวฉัน จำเอาไว้!”เค้าตะคอกใส่หน้าฉันกลับ

                อูแหวะ! อยากยุ่งตายชักแหละกับญาติโกโหติกาของนาย ยิ่งนายด้วยแล้วล่ะก็ฉันโคตรขยะแขยงเลย!!

                “ฉันไม่อยากยุ่งนักหรอก แต่จะทำไงได้ล่ะ ฉันดันปลื้มคุณอาของนายซะแล้ว อันที่จริงเรื่องนี้จะโทษฉันก็ไม่ได้นะ นายเป็นคนพาฉันมาที่นี่ใช่มะ?เพราะฉะนั้นนายนั่นแหละที่ผิดอยากจะพาฉันมาทำไมล่ะ^^”ฉันทำหน้ากวนสุดชีพดิ้น

                อุอู๋ OoO!! คุณผู้อ่านเคยเห็นลิงหูแดงหน้าแดงมั้ยคะ ถ้าไม่เคยเห็นก็ดูซะที่นี่เลยเป็นไง^^ ตาบ้านั่นท่าจะเดือดปุดๆ คิกๆ^^ สมน้ำหน้าอยากมาว่าฉันก่อนทำไมล่ะ!

                พลักก!!

                “โอ๊ย!! ไอ้บ้า > < คนเค้าเจ็บอยู่ไม่รู้หรือไง หา!Y_Y”

                ตานิวผลักฉันลงไปนอนกับเตียง ก่อนจะ.....เดินออกจากห้องไป(นั่นๆกำลังคิดอะไรอยู่ รู้ทันนะ^^)

                หลังจากนั้นซักพักคุณพยาบาลหมีแพนด้า(ก็ขอบตาแกโคตรดำด๊ำดำเลยอ่ะ-_-^สงสัยจะทะเลาะกับสามีเมื่อคืนเลยไม่ได้นอน)เอายามาให้ฉันกินแล้วฉันก็...zZz…ไปอีกแล้ง...(-_-)(_ _)

                “ฮือ ๆๆ Y_Y พลอย ฮือๆๆU_U”

                “อย่าร้องนา ไอ้พลอยมันไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย ดูสิมันหลับไปเฉยๆ”

                อ้ากก!!> < เสียงใครหว่า มารบกวนการนอนของฉัน ทำไมนะT_Tทุกทีที่ฉันนอนจะต้องมีมารมาขวางด้วย เซ็งเลยเพ่ -_-^^

            หยี! > < อะไรแฉะๆเยิ้มๆวะเนี่ย แหยะ! มือฉันเลอะหมดแล้ว U_U ถ้าทายไม่ผิดมันต้องเป็นหนึ่งในอาวุธชีวภาพที่ร่างกายของใครคนหนึ่งผลิตขึ้นแหงมๆY_Y

            “ฮือๆๆ T_T พลอย.....อ๊ะ!พลอยตื่นแล้ว!! ”

            ฉันค่อยๆปรือตาขึ้น แล้วฉันก็เห็น O_O!

            “ไอ้พวกทรยศ!!”ฉันลุดพรวดขึ้นนั่ง

                ใช่ค่ะ ไอ้พวกทรยศนั่นเอง มันมากันทั้งคู่เลย

                “ใคร?ทรยศอะไรอ่ะแกT_T”

                “นั่นสิ นี่มันเรื่องอะไรกันวะ?”

            ฮึ่ย!!ไอ้พวกตอแหล ยังจะมาตีหน้าซื่อหลอกฉันอีกเหรอยะ ขอบอกไว้ก่อนว่ามันใช้ไม่ได้ผลอีกแล้ว อ้ากก!!จะบ้าตายฉัน ร้องไห้ทำไมฟะ!!U_U

            “พวกแกก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจแล้วหนิT_Tจะให้ฉันสารทยายให้ฟังอีกทำไม”ฉันพูดเสียงขึงขังในตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำใสๆ

                “พะ...พลอยT_Tมีอะไรแกก็พูดมาสิ ฉันกับเพชรพร้อมที่จะอธิบายทุกอย่างU_U”

            “ใช่ แกไม่เคยทำอย่างนี้กับฉันเลยนะ ฉันอยากจะรู้ว่ามันเรื่องอะไรกันแน่ที่ทำให้แกโกรธฉันกับฝ้ายได้ขนาดนี้?”

            ชิ! ก็ด้ายย!!ถ้าพวกแกยังไม่รู้ความผิดของพวกแกอีกล่ะก็ ฉันจะยอมเปลืองอาวุธชีวภาพของฉันสารทยายให้ฟัง!

            “พวกแกหักหลังฉัน!! แกไอ้เพชร!”ฉันชี้หน้ามัน

                “ไหนแกบอกว่ารักฉันT_T บอกว่าฉันสำคัญที่สุด และฉันคือน้องสาวคนเดียวของแกแล้วยัยดาวพระเคราะห์บ้านั่นมันเป็นใครU_U ส่วนแกยัยฝ้าย!”ฉันเลื่อนมือไปชี้หน้ายัยฝ้ายแทน

                “แกรู้เรื่องมาตลอด แต่แกกลับปิดเงียบไม่เคยบอกฉันซักคำT_Tแล้วจะให้ฉันคิดว่ายังไง หา! พวกแก...Y_Y ทำไม...ทำไมพวกแกทำกับฉันแบบนี้U_U”ฉันเอามือทั้งสองมาปิดหน้าแล้วร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง

            ทั้งที่ฉันปวดหัวอยู่แท้ๆแต่ตอนนี้หัวของฉันมันกลับไม่หลงเหลือความเจ็บปวดอีกเลยT_T ตอนนี้มันเลื่อนลงมาที่อกซ้ายของฉันU_U ฉันเจ็บมากเหลือเกินเจ็บจนจะขาดสติอยู่แล้ว การที่เราถูกคนที่เรารักมากถึงสองคนหักหลัง มันชั่งทรมาน และเจ็บปวดยิ่งกว่าโดนมีดพันเล่มทิ่มแทงซะอีกY_Y

                 “พลอย แกกำลังเข้าใจผิดนะ ฉันยังรักแกเหมือนเดิม แกคือน้องสาวคนเดียวของฉัน แกสำคัญที่สุดสำหรับฉันเสมอ ส่วนดาว เค้าก็เป็นแค่ลูกติดของคุณดาราเมียใหม่ของคุณพ่อก็เท่านั้น คุณดาราบอกกับพ่อว่าไม่อยากให้ลูกของเธอมีปมด้อย ไม่อยากให้เพื่อนล้อว่าลูกของเธอไม่มีพ่อเป็นลูกติดเมียน้อย คุณพ่อเลยจัดการเปิดตัวคุณดาราและดาวในงานฉลองครบรอบ60 ปีของโรงเรียนทิพยธานนท์เมื่อสองปีก่อน แล้วที่ฉันกับฝ้ายไม่บอกเรื่องนี้กับแกเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ ไม่อยากให้แกเอาไปคิดให้เปลืองสมอง ตาฉันกลับคิดผิด ฉันขอโทษนะพลอย พี่ขอโทษ”ไอ้เพชรตาแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้

                “ฉันก็ขอโทษแกด้วยนะT_Tถ้าฉันบอกแกซักนิดเรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอกU_U”

            นี่ฉันT_Tฉันเข้าใจผิดไปเองหรอกเหรอY_Yฉันคิดว่าไอ้เพชรกับยัยฝ้ายทรยศฉันได้ยังไงU_Uทั้งที่พวกเค้าทั้งรักทั้งห่วงฉันขนาดนี้Y_Yฉันนี่มันเลวจริงๆU_U

            “ฉันขอโทษU_Uขอโทษที่ไม่เชื่อใจพวกแก ทั้งๆที่พวกแกรักและเป็นห่วงฉันขนาดนี้ ฮิๆๆT_TฉันเสียใจจริงๆนะY_Y”

            “พลอยT_T”ยัยฝ้ายโผเข้ากอดฉัน เราทั้งสองคนประสานเสียงกันร้องไห้ยังกะงวออเกสตร้าโดยมีไอ้เพชรเป็นผู้คุมวง(เวลาแบบนี้แกยังจะนอกเรื่องอีก นับถือๆ-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

วันรุ่งขึ้น

                ฮื้อ ^^ ข้าวผัดรวมมิตรแสนอร่อยของฉันส่งกลิ่นโชยถีบจมูกเข้าอย่างจัง ฉันกลับมาจากโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะค่ะ แฮ่ะๆๆ^^จริงๆหมอยังไม่ได้อนุญาตหรอกค่ะแต่ฉันทนรอถึงเช้าไม่ไหวก็เลยแอบชิ่งหนีมาพร้อมกับไอ้เพชรยัยฝ้าย  ขืนให้ฉันอยู่ต่อมีหวังโรงบาลพังเป็นป่าราบแหงมๆ ทำไมน่ะเหรอคะ ก็เพราะถ้าฉันอยู่ที่นั่นไอ้ตุ๊ดหน้านิ่วมันก็ต้องมาแกล้งฉันหรือไม่ก็เอายาพิษมาใส่ให้ฉันแหงๆ มีเรอะแม่จะยอมและมันก็คงจะต้องเกิดการวิวาทขึ้นเพราะฉะนั้นอย่าอยู่ให้นานจะดีที่สุด(ถูก-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

                  ~อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืนที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ ~

            ใครโทรมาอีกเนี่ย-_-^^ ไหนดูเซะ! อ๋อยัยฝ้ายนี่เอง โทรมาทำไมตอนนี้วะ รบกวนการกินของเดี๊ยนชิบหายเลย

                “เ ออ”เสียงเพราะๆกรอกไปตามสายโทรศัพท์(เพราะเหรอเนี่ยคนบ้านแกสิเค้ารับโทรศัพท์กันอย่างนี้

-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

                ‘ฮัลโหล พลอยเหรอ?’

            ดูมัน-_-^^มันคิดว่าหมาตัวไหน เอ๊ย!หมาที่ไหนจะมารับโทรศัพท์แทนฉันล่ะ

                 “ก็เออสิยัยฝ้ายหรือแกคคิดว่าอาแปะขายโอเลี้ยงมารับโทรศัพท์แทนฉันล่ะ-_-^ ”

                ‘พอเลยแก ไม่ต้องมากวนแต่หัววันเลย ว่าแต่ทำไมแกยังไม่มาโรงเรียนอีก รู้มั้ยว่ามันสายหัวโด่แล้วนะ’

            “ใจคอแกจะไม่ให้ฉันได้พักผ่อนเลยหรือไงหา! นอนโรงบาลตั้งวันนึงเหม็นยาจะตายชัก ขอให้ฉันได้ปรับสภาพร่างกายให้เป็นปกติก่อนเหอะ”แฮ่ะๆ^^จริงๆแล้วฉันขี้เกียจไปโรงเรียนตะหากไม่ชอบวิชาพระพุทธอ่ะเรียนแล้วง่วง=_=

            ‘จ้า ๆ ตามใจคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ แหม! นอนโรงบาลวันเดียวถึงขนาดต้องปรับตัวเลยเหรอจ๊ะ^^ นี่ถ้าอยู่อีกซักสองสามวันแกไม่ต้องบินไปปรับตัวที่ต่างประเทศเลยเหรอ คุณผู้หญิง!!’

            “เออนา วันเดียวเอง เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็ไปโรงเรียน แค่นี้นะฉันหิวจะกินข้าวแล้ว”

            “ย่ะ!กินให้พุงแตกตายไปเลย”

ตู๊ดๆๆๆ

                ดูมัน-_-^^ฉันกะว่าจะวางก่อนแท้ๆมันดันมาตัดสายใส่ซะได้ เออแต่ชั่งเหอะ กินข้าวดีกว่า^^ห๊อม หอม จริงๆเล้ย ข้าวผัดฝีมือน้องพลอย หม่ำล่ะน้า...ง่ำ...ง่ำ^^อย่อยเหาะไปเลย สาวโอเลี้ยงกับคุณผู้อ่านหิวมั้ยคะ^^อยากกินมะเดี๋ยวพลอยแบ่งให้(เอาสิ:สาวโอเลี้ยง) อา...แต่คิดดูอีกที...ไม่แบ่งดีกว่า เปลือง เดี๋ยวพลอยกินไม่อิ่ม^^…ง่ำ ง่ำ (แล้วแกจะชวนฉันทำไมล่ะยะอีนังตะกระ:สาวโอเลี้ยง)

อ้ากก!ดูกุ้งตัวนี้สิตัวใย้ใหญ่ หืออร่อยซะด้วย ว้าย!นี่ก็ปลาหมึก อ้าม^^อันนี้ก็อร่อย ฮ้า...หมดซะแล้วเสียดายจังยังไม่อิ่มเลย^^(ดูมันสิ-_-^^มาทำให้อยากแล้วจากไป:สาวโอเลี้ยง)

                วันนี้จะทำอะไรดีน้า ว่างหนึ่งวันเต็มๆ ไปเดินห้างดีมั้ยหว่าหรือจะไปหอศิลป์ไดมอนของแม่ดี อืม เลือกไม่ถูก ไม่มันซะทั้งสองที่นี่แหละ^^ง่ายดี(แกนี่มันมักมากจริงๆ-_-^^:สาวโอเลี้ยง)ช้าอยู่ทำหอกอะไรไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เดินทางไปหาความสุขต่อไป เย่^^

            “เอาล่ะเรียบร้อย^^”ฉันหมุนตัวเช็คความเรียบร้อยอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ของฉัน

                ฉันอยู่ในชุดแซ็กสายเดี่ยวสีฟ้าอ่อนไม่มีลวดลายใดๆดูเรียบง่ายแต่สบายตา รองเท้าส้นสูงคู่โปรดสีฟ้าก็ดูเข้ากันมาก ผมที่ถูกม้วนให้เป็นลอนกับการแต่งหน้าบางๆทำให้ฉันดูน่ารักขึ้นมากเลย เอิ้กๆๆ^^ลูกใครหว่างามแต๊น้อ(นิสัยหลงตัวเองของมันเมื่อไหร่จะหายเนี่ย:สาวโอเลี้ยง)เสียอย่างเดียว ถ้าไม่มีผ้าปิดแผลบนหัวก็คงจะดีกว่านี้-_-^ เฮ้อ!แต่ก็ยังดีที่ฉันไว้ผมปลกหน้ามันก็เลยมองไม่เห็นผ้าปิดแผล

นิ้งน่องๆ นิ้งน่องๆ!!

                ใครมาตอนนี้เนี่ย-_-^^เสียอารมณ์อย่างแรง ไม่รู้หรืออย่างไรว่าเจ๊มีภารกิจที่ต้องไปทำน่ะ(เค้าคงจะรู้หรอกนะยัยเซ่อ:สาวโอเลี้ยง)

นิ้งน่องๆ นิ้งน่องๆ!!

                “ค่า แป้บนึงกำลังจะเปิดแล้ว”ใครวะเนี่ยรีบร้อนชะมัดถ้าออดบ้านฉันเสียจะทำยังง่ายย!จะชดใช้ให้ฉันเหรอยะ!!

แอ๊ดด~

                ประตูน้อยกลอยใจถูกเปิดออกด้วยฝีมือฉัน O_O!โอแม่เจ้า!มาร มารชัดๆ สิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้าทำให้ฉันต้องผลักประตูให้ปิดลง

ปัง!!

                “ยัยบ้านนอก!เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!!กล้าดียังไงถึงปิดประตูใส่หน้าฉันน่ะ เปิด ฉันบอกให้เปิดโว้ย!”

ตุม!!ตุมๆๆ!!!

            แงU_Uทำไงดีอ่ะไอ้หน้านิ่วมันบุกมาถึงห้องฉันเลย ดูท่ามันคงจะโกรธเอามากT_Tทุบประตูฉันซะลั้นเลย ตอนนี้ฉันได้แต่ภาวนาขออย่าให้น็อตประตูหลุดซะก่อนY_Yไม่รู้แรงคนหรือแรงช้างขนาดฉันยันประตูอยู่ยังสู้แรงถีบ ทุบ ประตูของมันไม่ได้เลยเผลอๆฉันอาจจะปลิวไปกับประตูก็ได้U_U

            “ไม่ได้ยินหรือไงยัยเบื๊อก!!ฉันบอกให้เธอเปิดประตูเดี๋ยวนี้!!”

            “ไม่เปิดโว้ย!!> < ยังไงฉันก็ไม่เปิด นายน่ะบ้าหรือปล่าวอยู่ดีๆก็มาบุกรุกห้องคนอื่นเค้าไปให้พ้นเลยนะ ไอ้บ้า ออกไป!!”ฉันตะโกนกลับไปสุดเสียง

                “เธอจะเปิดดีๆหรือจะให้ฉันพังเข้าไป! ถ้าเธอไม่ยอมเปิด ฉันจะใช้บาทามหากาลสะท้านยุธจักรไม่หนักกะบานใครของฉันพังเข้าไป!! ได้ยินมั้ยฉันจะพังเข้าไปแล้วนะ!!!”

            -_-^^นั่นชื่อส้นตีนมันเหรอ โคตรห่วยแตกเลย ชิ!ยังไงแม่ก็ไม่ยอมเปิดหรอกย่ะ ต่อให้นายขู่ฉันยังไง ฉันก็ไม่มีทางเปิดประตูให้คนอย่างนาย

                “ฉันไม่กลัวนายหรอกเพราะฉันเองก็มีฝ่ามืออรหันต์ตะบันแหลกไม่แจกใคร ฉันจะยันประตูอยู่อย่างนี้แหละ ถ้าคิดว่าพังได้ก็เชิญเลย!!”

                หึๆๆเล่นกับแม่สิ ถ้านายไม่อยากโดนยันหนังหน้าด้วยฝ่ามืออรหันต์ของฉันก็เชิญ(นี่ตกลงมันเป็นนิยายสดใสวัยรุ่นหรือกำลังภายในกันแน่วะเนี่ย-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

                “ด้ายยย!!อยากลองดีใช่มั้ย ย้ากกกก!!!”

            O{}O!!อ้ากก!ดูท่ามันจะเอาจริงอ่ะ ทำไงดีวะ เอาไงดี เอาไง มีวิธีเดียวเท่านั้น ฉันคงต้องเปิดประตูให้นายนั่นแล้วล่ะ เอาวะ!!

            แอ๊ดด~

            “ย้ากกก!! อะ o{}o!!เฮ้ย!...”

โครม!!

            “อูย!!”

                เอิ้กๆๆ^^สมน้ำหน้าลงไปกองเอ้งเม้งอยู่กับพื้นเลย  นายนั่นพุ่งเข้ามาจังหวะเดียวกับที่ฉันกำลังเปิดประตูพอดิบพอดี^^ผลก็อย่างที่เห็นนั่นแหละค่ะ ชนเข้ากับโซฟาตัวใหญ่ลงไปนอนเอ้งเม้งเลย ก้ากกก!!^^เวรกรรมสมัยนี้มันมาวัยติดจรวดจริงจริ๊ง^^

            “เธอ เปิดประตูทำหอกอะไรหา! อูย!!”มันตะคอกฉันทั้งๆที่มันยังนั่งแหมะอยู่กับพื้น

            “เอ้า ก็ไหนนายบอกให้ฉันเปิดประตูไม่ใช่เหรอ? ฉันก็เปิดแล้วไง คิกๆๆ^^ยินดีต้อนรับนะคิกๆ^^”ฉันมองหน้าตานั่นแล้วหัวเราะคิกคักอย่างสะใจ ก็มันน่าไม่ล่ะคะคนบ้าอะไรพุ่งเข้ามาได้^^

            “เธอนี่มันแสบจริงๆเลยนะ”เค้าลุกขึ้นทำตาดุใส่ฉัน

                “จะบ้าเหรอ ฉันไม่ใช่พริกใช่ขิงนะยะถึงจะได้แสบน่ะ^^”ฉันยิ้มกวนๆให้เค้า

                “เธอเลิกกวนซักนาทีมันจะตายมั้ย หา!!”เค้าเดินเค้ามาประชิดตัวฉัน

                “งั้นนายก็เลิกโวยวายเอาแต่ใจซักทีสิ!!”ฉันประจันหน้ากับเค้า

                “ฉันน่ะเหรอโวยวาย เอาแต่ใจ!!”เค้าตะคอกใส่ฉัน

            อีตาบ้า!!โตเท่าควายแล้วยังไม่รู้อีกเหรอว่าตัวเองนิสัยเป็นยังไงขนาดฉันหลงตัวเองฉันยังรู้เล้ย สงสัยคงไม่มีใครช่วยบอกช่วยเตือนสิยะ

                “ก็ใช่น่ะสิ นิสัยตัวเองยังไม่รู้อีกเหรอ!!”ฉันตะคอกกลับ

                “ฉันว่าคนที่เอาแต่ใจน่ะมันหน้าจะเป็นเธอมากกว่า”เค้าเบาเสียงลงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน

                ไอ้นี่หนิ!!จะมากไปแล้วนะ ฉันไปเอาตาใจตั้งแต่เมื่อไหร่กันยะ

                “ฉันเอาแต่ใจตรงไหนไม่ทราบ”ฉันผลักเค้าออกห่างเพราะว่ามันรู้สึกแปลกๆโหวงเหวงพิกล

                “ก็คนดีๆที่เค้าไม่เอาแต่ใจอ่ะนะก็ต้องเชื่อฟังหมอ ไม่หนีออกมาจากโรงพยาบาลเหมือนใครบางคน!!”เค้ากรอกตาใส่ฉัน

                เฮือกก!o_o!! ทำไมมันรู้วัยจังวะ เออ ใช่ ตานี่เป็นลูกเจ้าของโรงบาลนี่หว่าแล้วอีตาหมอคนนั้นก็เป็นอาตานี่ด้วย เฮ้อ!เวรกรรม =_=

 ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย! ฉันไม่ได้เอาแต่ใจซักหน่อยก็แค่ทำตามความต้องการของตัวเองเท่านั้นแหละ(นั่นมันก็เหมือนกันแหละย่ะ:สาวโอเลี้ยง)

                “อะ...เอาแต่ใจที่ไหนกัน เค้าเรียกว่าทำตามความต้องการของตัวเองตะหาก ชะ...ใช่ความต้องการของตัวเอง”ฉันพูดตะกุกตะกักนิดหน่อย

                “แล้วมันต่างกันตงไหนล่ะแม่คุณ เฮ้อ ฉันล่ะปวดเศียรเวียนเกล้ากับเธอจริงๆ”เค้าส่ายหน้าเอือมระอาสุดๆ

                ถ้าปวดหัวนักแล้วมายุ่งกับฉันทำไมล่ะยะ ฉันไม่ได้ขอให้นายมาจุ้นกับชีวิตฉันซักหน่อย นายนั่นแหละอยากจุ้นเองปวดหัวก็ช่วยไม่ได้ ดูดิ โรงเรียนก็ไม่คิดจะไป(แกด้วย-_-^:สาวโอเลี้ยง)ใส่ชุดไปรเวทซะด้วย(แกก็ด้วย-_-^:สาวโอเลี้ยง)คงคิดจะหยุดเรียนไปเที่ยวล่ะสิ นิสัยแย่มาก!!(แกก็ด้วยอีกนั่นแหละ-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

                “ถ้านายปวดหัว แล้วจะมายุ่งกับฉันทำไมล่ะ”

            “ก็เพราะ.....”

            เพราะอะไรยะ!ทำไมไม่พูดให้จบ เงียบอยู่ทำไมไอ้หน้าตุ๊ด!! คนยิ่งกำลังลุ้นๆอยู่

            “เพราะ.....”เค้าจ้องตาฉันไม่กระพริบเลย

                ตึกๆ ตึกๆ ว้ายย!><ตายแล้วฉันเป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมหัวใจฉันเต้นตึกตักแบบนี้อ่ะ อ้ากก!>///<นายนั่นจะได้ยินมั้ยนะ คงไม่หรอก ว่าแต่ทำไมฉันต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วย?ไม่เข้าใจตัวเองเลยแล้วนี่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วยนะคุณผู้อ่านที่อ่านจนมาถึงตรงนี้ก็คงจะทราบใช่มั้ยคะ

“เพราะอะไร?”ฉันถามเร่งให้มันตอบไวๆ

ตอบสิ ตอบโว้ย! ><จะให้ฉันลุ้นจนหัวใจวายตายไปเลยหรือไง!!

                “เพราะ...เพราะฉันอยากจะแก้แค้นที่เธอชนฉันน่ะสิ ใช่อยากจะแก้แค้น”

            ไอ้ตุ๊ดบ้า! ให้ฉันลุ้นตั้งนาน ฉันล่ะนึกว่านายจะตอบว่า.....อ้ากกก!>///< ตายแล้วฉันคิดอะไรไปเนี่ย บ้าหรือปล่าว สงสัยจะกินยาผิดขนานแหงๆเลย หรือว่าฉันจะปิ๊งตานี่เข้าให้แล้ว>///<ว้ายย! ไม่หรอก ไม่ใช่เป็นอันขาด ฉันเกลียดหมอนี่จะตาย หน้าตาก็เหมือนตุ๊ดแถมยังชอบทำร้ายร่างกายฉันอีก ฉันไม่ได้ชอบนายแน่นอน!!!

            “อีตาบ้า!นายจะแค้นฉันไปถึงไหน!แกล้งฉันสารพัดแล้วยังไม่หายอีกเหรอ จะให้ฉันทำยังไงนายถึงจะเลิกจองเวรฉัน เอางี้มั้ยเดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้นายดื่ม นายจะได้หายแค้นไง”ฉันใส่อารมณ์พูดสุดๆ

                “ถ้าเธออยากจะให้ฉันหายแค้น ก่อนอื่นเธอก็เลิกกวนฉันซักที แล้วฉันจะได้ไปจากชีวิตเธอไวๆไง^^”

            แหวะ!พูดให้ตายฉันก็ไม่เชื่อนายหรอกย่ะ นายน่ะเหรอจะไปจากชีวิตฉัน ยิ่งทำลายชีวิตฉันล่ะสิไม่ว่า!

            “เชื่อนายฉันก็เป็นควายอะดิ แบร่! ฉันไม่หลงกลนายหรอก”ฉันแลบลิ้นใส่เค้า

                “ที่เธอบอกว่าไม่เชื่อฉันน่ะ จริงๆแล้วไม่อยากให้ฉันออกไปจากชีวิตเธอใช่มั้ยล่ะ^^จริงๆบอกกันตรงๆก็ได้นะ ไม่ต้องทำฟอร์มหรอกแม่คุณ^^”เค้ายักคิ้วใส่ฉัน

                อี๋!!>< อีตาบ้า!!หลงตัวเองเกินไปหน่อยมั้ยพ่อคุณ! คนอย่างฉันน่ะเหรออยากจะให้นายอยู่ใกล้ๆ ชิ! ฝันไปเหอะ ถ้าทำได้ฉันอยากจะฆ่านายให้ตายไปเลยจะได้ไม่ต้องมาเจอะเจอกันอีกในชาตินี้ แถมชาติหน้าด้วยก็ยิ่งดี!!

            “นายว่าฉันกวนประสาทนายแต่นายนั่นแหละที่กวนประสาทฉันตะหาก!!ถ้าฉันปวดหัวขึ้นมาอีก ใครจะรับผิดชอบหา!!”ฉันตะหวาดเค้าสุดเสียง

                “โอ๊ย!!ยัยเบื๊อก อยู่ใกล้กันคานี้จะแหกปากทำไมนักหนา!!”เค้าขยายหลอดเสียงกลับมา

                ไม่ไหวแล้วโว้ย!!><ขืนฉันอยู่ต่อกลอนกับตานี่นานๆมีหวังหลอดเสียงฉันได้หลุดออกมาชักดิ้นกระแน๊วๆแน่นอนY_Yเอาวะ เราคงต้องถอนทัพก่อนที่จะถึงเวียงจันทร์ไม่อย่างนั้นอ้ายพวกลาวมันคงจะลุมสะกรรมเราถึงตายแน่(แกนี่มันเหมาะกับไอ้บ้าบุญหลงเยอะเลย เปลี่ยนพระเอกซะดีมั้ยเนี่ย:สาวโอเลี้ยง)อะอย่าเดะล้อเล่นT_T

            “ฉันไม่อยากจะพูดกับนายแล้ว!!ออกไปเลยฉันอยากพักผ่อน!!”ฉันไล่ตานิวให้ออกไปจากห้อง

                “แน่ใจเหรอว่าอยากพักผ่อน แต่งตัวอย่างงี้เนี่ยนะ อะโด่!เอาไว้หลอกเด็กอนุบาลเหอะ ยังไงฉันก็ไม่กลับ^^”เค้ายิ้มกวนๆใส่ฉันอีกแล้วเป็นรอบที่ล้านเจ็ดได้มั้ง(เกินไปย่ะ:สาวโอเลี้ยง)

                “นายจะไม่ออกไปใช่มั้ย!!”

            “^^”มันยิ้ม-_-^^

            “ด้ายย!! ถ้านายไม่ไป ฉันจะเป็นคนไปเอง ล็อกกุญแจห้องให้ด้วยละกัน”ฉันเดินดุ่มๆไปยังประตู

                เฮอะ!ไปเองก็ได้ฟะ!ยังไงฉันก็ต้องออกไปอยู่ดี ถ้าแม่กลับมาแล้วของหายแม้แต่ชิ้นเดียวล่ะก็…นายได้กลายเป็นถ่านแน่!!

นิ้งน่องๆ นิ้งน่องๆ!!

            เออ-_-^^เอาเข้าไปวันนี้มันวันอะไรกันฟะ! ดูดิยังไม่ทันได้ออกจากบ้านเลย ไม่รู้หมาที่ไหนมากดออดอีกละ ฉันหันหน้าไปหานายนิวประมาณว่า ‘แกมันตัวมารคอหอยจริงจริ๊ง ฉันซวยมากที่ต้องมาเจอแก!!’ ก่อนจะหันกลับมาเปิดประตู

แอ๊ดด~

            “^^มาหาใครคะ...อ้ากกก!!O_O!!กะ...แก มาได้ไงอ่ะ”ฉันถึงกับตาเหลือกเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู

            อะไรกันวะบังสำลี ซวยโคตรๆเลยอ่ะU_U นี่วันหยุดของฉันนะY_Yทำไมมันเหนื่อยยิ่งกว่าไปโรงเรียนซะอีกล่ะT_T สรุปแล้วชีวิตวัยสาวของฉันคงหาความสุขไม่ได้เลยสินะT_T