สาวยียวนกับหนุ่มกวนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #4 : ไอ้ตัวปัญหาตัวจริง

ไก่ๆๆ ตื่นเซ่! ไอ้พวกขี้เซา!! 7.00 น.แล้วเฟ่ย! ตื่นๆๆ!! กึก

(-_-) อ่อย ตื่นก็ได้ฟะเสียงนาฬิกาของแม่นี่โคตรพิศดารเลยขืนนอนต่อมีหวังโดนผีนาฬิกาหักคอแหงๆ 

เฮ้ย! O_O! อะจ้ากกกก!!! เจ็ดโมงแล้ว!นาฬิกาบ้าอะไรฟะปลุกช้าชะมัด  นาฬิกาผีบ้าแบบนี้ฉันก็ต้องไปโรงเรียนสายอะดิ TT โธ่! วันแรกก็สายแล้วฉันYY(คนบ้าอะไรตั้งนาฬิกาเองแท้ๆยังไปโทษมันอีกบ้าอะป่าวเนี่ย-_-“:สาวโอเลี้ยง)

หน้าโรงเรียน  8.00 น.

                ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้าโรงเรียนทิพยธานนท์ซึ่งเป็นโรงเรียนของคุณปู่ฉันแต่พอคุณปู่เดี้ยงก็เลยกลายเป็นของคุณพ่อไปโดยปริยาย  เออว่าแต่ว่าฉันจะเข้าไปในโรงเรียนได้ยังไงฟะเนี่ยประตูก็เสือกปิดซะแล้ว พี่ยามคนนี้ก็โคตรน่ากลัวเลยหน้าตายังกะคิงคองยักษ์ขืนเดินดุ่มๆเข้าไปมีหวังโดนทับแบนแต๊ดแต๋แหงมๆ เอาไงดีวะเนี่ย -_-?........อ๋อ! นึกออกแว้ว ^^ เมื่อก่อนฉันเคยเข้ามาเล่นที่นี่บ่อยๆรู้สึกว่าจะมีทางลัดนี่หว่า เออ แต่มันอยู่ตรงไหนล่ะ?กรรมดันลืมซะงั้น (แกนี่มันงี่เง่าชะมัดยาดเลยนะยัยเศษพลอย -_-”:สาวโอเลี้ยง) 

เวลา 8.20 น

                “เจไดตาย! เจไดตาย! แกไม่มีวันหาฐานทัพของข้าเจอหรอก ฮ่าๆๆ  ” (มันคิดไม่ออกจนบ้าไปแล้วค่ะคุณผู้อ่าน  ดูซิเนี่ยมาถึงก็เจไดตาย เจไดตาย -_-!!:โอเลี้ยง)

“ในที่สุดข้าก็เจอฐานทัพนี้จนได้  เย่!^^ ในที่สุดก็นึกออกซักทีขอบใจมากนะแอนนาคิน^^”(พับผ่าสิงงโคตรๆo_O?:สาวโอเลี้ยง) ฉันไม่รอช้ารีบมุ่งหน้าไปยังทางลัดนั่นทันที จริงๆแล้วมันก็แค่เพิงหมาลอดดีๆนี่เองแหละค่ะ เมื่อก่อนฉันกับไอ้เพชรมาเล่นแถวนี้บ่อยๆ ไอ้เพิงหมาลอดนี่แหละค่ะที่เป็นฐานทัพลับของท่านเค้าท์ดูกูในเรื่องสตาร์วอร์ลมันเป็นหนังเรื่องโปรดของพวกเรา เราก็เลยชอบเล่นกันเป็นประจำ โดยที่ฉันต้องเป็นตัวร้ายทุกที ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมฉันถึงชอบนักนะไอ้การเล่นเป็นตัวโกงเนี่ย =_= (ก็เพราะว่ามันเข้ากับหนังหน้าแกไง^^:สาวโอเลี้ยง)

                “เอาล่ะค่ะนักเรียนทุกคนวันนี้ครูคิดว่าเพื่อนใหม่ของเราคงจะมีเหตุขัดข้องบางอย่างทำให้ไม่สามรถมาเรียนในวันนี้ได้  นักเรียนทุกคนหยิบหนังสือขึ้นมาเตรียมที่จะเรียนวิชาแรกนะคะเจอกันใหม่พรุ่งนี้คาบโฮมรูมเหมือนเดิมนะจ๊ะ^^”

                ครืนนนน ~

“เดี๋ยวค่ะอาจารย์! แฮก ๆ ๆ ขอ...โทษค่ะ...ที่มาสาย แฮก ๆ ๆ รถมันติดอ่ะค่ะ...อาจารย์ แฮกๆๆ” ฉันพูดขัดๆเพราะเสียงหอบ

โคตรเหนื่อยเลยค่ะคุณผู้อ่านขากว่าจะนึกออกกว่าจะมาถึงเล่นเอาแทบตาย =_=” แถมยังมาทันเส้นยาแดงผ่าแปดเลยวุ้ย!

                “มณีนาถใช่มั้ย” คุณครูคนสวยถาม

                “(-_-)(_ _)(-_-)” ฉันพยักหน้าหงึกหงักแต่ยังพูดไม่ออกเพราะยังไม่หายเหนื่อย

                “งั้นก็มานี่สิจ๊ะครูจะได้แนะนำให้เพื่อนๆได้รู้จัก^^”คุณครูคนสวยยิ้มหวานให้ฉันก่อนจะจูงมือฉันมาหน้าห้อง

                “น่ารักจังเลย ชื่ออะไรเหรอครับ”

                “นี่ขนาดหอบนะเนี่ยยังน่ารักเลย ”

                “เป็นลูกครึ่งปล่าวจ๊ะ ครึ่งคนครึ่งนางฟ้าอะ^^”

                เสียงเห่าหอนของสัพสัตว์ทั้งหลายในห้องนี้สงสัยมันคงจะอยากหาที่สิงสถิตใหม่แหงไม่งั้นมันคงไม่บังอาจมาแซวคนอย่างมณีนาถคนนี้แน่ ฮึย! แต่ชั่งเหอะเปิดเทอมวันแรกแถมฉันก็เพิ่งจะหายเหนื่อยซะด้วย อนุโมทนาให้มันก็แล้วกัน-_-!

                “เงียบๆกันหน่อย แตกตื่นแบบนี้เดี๋ยวเพื่อนก็ตื่นเต้นไม่กล้าแนะนำตัวกันพอดี เอาสิจ๊ะมณีนาถแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักหน่อย^^”คุณครูคนสวยเอ็ดพวกปากปีจอในห้องก่อนจะหันมาบอกให้ฉันแนะนำตัว

                “สวัสดีค่ะ เราชื่อมณีนาถ  ศิริกาญจนา เรียกเราว่าพลอยก็ได้นะ ตั้งแต่วันนี้ไปเราจะมาเรียนที่นี่ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ^^ ”ฉันยิ้มหวานในแบบฉบับของฉันให้กับเพื่อนๆที่(เกือบ)น่ารักทุกคน

                “ฝากทั้งตัวและหัวใจเลยก็ได้นะจ๊ะน้องพลอย”ฮึย!เสียงหมาอีกแล้วฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะเฟ่ย!-_-+

                “เอาละจ๊ะ ครูว่ามันก็ใกล้เวลาเรียนแล้วนะ มณีนาถนั่งตรงไหนดีล่ะ ตรงไหนมีที่ว่างบ้างจ๊ะนักเรียน ”

                “นั่งบนตักผมก็ได้ครับอาจารย์”ไอ้หน้าหม้อคนหนึ่งยกมือขึ้น

                อ้ากกก!!  >_< ฉันจะบ้าตายนี่มันโรงเรียนแน่เหรอ  เป็นเพราะแกคนเดียวเลยไอ้เพชร ฮึม! ฉันไม่หน้าย้ายมาหาแกเล้ย :ซวยโว้ย!ซวยTT

                “นายศิลา !”คุณครูคนสวยทำหน้าดุใส่ไอ้หน้าหม้อคนนั้น ขอบอกตามตรงมันไม่เข้ากับหน้างามๆของคุณเธอเอาซะเลย

                อาฮะไอ้หน้าหม้อตัวนี้มันชื่อศิลา แหวะ! ไอ้หน้าหินอีกไม่นานหรอกแกจะกลายเป็นเศษหินแน่ๆถ้าขืนแกยังไม่เปลี่ยนนิสัยอ่ะนะ

                “อาจารย์ขา นั่งข้างหนูก็ได้ ตรงนี้ว่างพอดีค่ะ ^^”เสียงหวานปานน้ำผึ้งนี้ไม่ต้องบอกเลยว่าใคร ฉันฟังแว่บเดียวก็รู้แล้ว^^

                “งั้นก็ได้จ๊ะ มณีนาถนั่งข้างปอฝ้ายละกันนะ^^ เอาล่ะครูคงต้องไปจริงๆแล้วยังไงก็ฝากเพื่อนด้วยนะจ๊ะ”

คุณครูพูดสั่งนักเรียนก่อนจะเดินออกจากห้องไป

                “พลอย ฉันดีใจจังเลยอ่ะแก >o<ไม่คิดเลยว่าเราจะได้อยู่ห้องเดียวกันอีก ฉันล่ะคิดถึ๊งคิดถึงแก อยากจะกอดแกแบบนี้นานๆเลย^^”พอฉันหย่อนตูดลงบนเก้าอี้ปุ๊บยัยฝ้ายก็โผเข้ากอดฉันทันที

                “แม่คุณเอ๊ย!คิดจะฆ่าฉันหรือยังไงอึดอัดจะตายชัก สาบานได้เลยว่าแบบนี้บ้านฉันเค้าไม่เรียกว่ากอดแล้ว ปล่อยเลยยัยฝ้ายถ้าแกยังอยากจะให้เพื่อนloveคนนี้อยู่บนโลกนี้ต่อไป ” ในที่สุดยัยฝ้ายก็ยอมปล่อยฉันจนได้

                อันที่จริงมันก็ไม่ได้อึดอัดอะไรมากนักหรอกค่ะแต่ฉันอายชาวบ้านชาวช่องเค้าก็เท่านั้นเองแหละ^^(ตอนแกกรี๊ดกลางกรุงแกยังไม่อายเล้ย ทีนี้ทำมาเป็นกระแดะอายกะเค้า:สาวโอเลี้ยง)

                “ฝ้ายรู้จักกับพลอยมาก่อนเหรอ?ทำไมเราไม่รู้เลยอ่ะo_O?”ไอ้หน้าหม้อที่ชื่อศิลาเดินเข้ามาหาพวกเรา

                ไอ้บ้านี่ท่าจะไม่ค่อยเต็มบาท มันพูดเหมือนกับว่ามันอยู่กับยัยฝ้ายตลอดงั้นแหละ สารแน โคตรเสือกเลยพี่!(เอ่อ...คุณผู้อ่านคะฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วล่ะค่ะว่านี่มันเป็นนางเอกจริงเหรอ:สาวโอเลี้ยง)

                ครืนนน~(เสียงเลื่อนเก้าอี้)

“นายเป็นพ่อฝ้ายหรือไง หา!ถึงได้อยากรู้ไปซะทุกเรื่องอ่ะ”ฉันยืนประจันหน้ามองไอ้หน้าหม้อที่ชื่อศิลาอย่างเอาเรื่อง

“ปากดีซะด้วย อย่างนี้หน้าจะตบด้วยปากกระชากด้วยลิ้นซะให้เข็ด^^”นายนั่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน

“ก็เอาซี้ ถ้านายอยากจะเห็นหน้ายมบาลไวๆอ่ะนะก็เข้ามา”ฉันถอยหลังไปตั้งหลักพร้อมยกหมัดตั้งกาดเตรียมประจัญบาน

“พอเลยๆทั้งสองคนนั่นแหละ จะทะเลาะกันไปทำไม นี่เดี๋ยวเราจะแนะนำให้รู้จักพลอย เค้าชื่อศิลาเป็นมือกลองของโรงเรียนแล้วก็เป็นเพื่อนฉันด้วย”ไอ้หน้าหม้อหันมายิ้มกับฉันส่วนฉันก็เชิดหน้าใส่มันไปตามทำเนียมของฉัน

แหวะ!มือกลองของโรงเรียนแถมยังเป็นเพื่อนยัยพลอยอีก หยี!ไม่อยากเชื่อเลยว่ารสนิยมการคบหาเพื่อนของเจ้าหล่อนจะเปลี่ยนไปได้ห่วยขนาดนี้ เฮ้อ!ไอ้หน้าหม้อเอ๊ย!แกนี่มันเกิดมาขวางหูขวางตาฉันดีแท้ =_=!!

“เอ่อ ศิลาส่วนนี่ก็พลอยนะ พลอยเค้าเป็นเพื่อนฉันแล้วก็ลูก....”

“ลูกพี่ลูกน้อง! ใช่ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับยัยฝ้ายด้วย -_-!!”ฉันรีบพูดขึ้นก่อนที่ยัยฝ้ายจะทำแผนฉันเสีย

“o_O?”หน้ายัยฝ้าย

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง^^”ไอ้หน้าหม้อยิ้มรับอย่างเข้าใจ(ทั้งที่ไม่เข้าใจอ่ะนะ)

“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงลูก...”ยัยฝ้ายยังจะพูดต่อ

“ลูกพี่ลูกน้องนั่นแหละถูกแล้ว ไปๆ นั่งที่ได้แล้วนายน่ะดูนู่นสิอาจารย์มาแล้ว -_-!”ฉันรีบไล่ไอ้หน้าหม้อให้ไปนั่งที่ประจวบเหมาะกับที่คุณครูหัวเม่งเดินเข้าห้องมา รอดตายจนได้ฉันเป็นเพราะคุณครูรังศียูวีคนนี้แท้ๆ ขอบคุณค่ะคุณครู  (- /\ -)

“ยัยพลอยนี่มันอะไรกัน?ฉันงงไปหมดแล้วนะ”ยัยฝ้ายกระซิบถามฉันหลังจากที่นายศิลานั่นกลับไปนั่งที่เรียบร้อยแล้ว

“เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังทีหลังนะ แต่ตอนนี้เรียนก่อนได้มั้ย”ฉันบอกยัยฝ้ายตามประสาคนขยัน^^

แฮ่ะๆจริงๆไม่ใช่จะขยันอะไรหรอกค่ะก็แค่กลัวรังศียูวีจากดวงอาทิตย์บนหัวครูเม่งก็เท่านั้นเพราะตอนนี้แกกำลังสาดแสงมาทางฉันกับยัยฝ้ายเต็มที่=_=!!!

พักเที่ยง

                “อ๋อ!อย่างนี้นี่เองแล้วก็ไม่บอกกันตั้งแต่แรก^^”

                “มีเวลาบอกแกที่ไหนกันล่ะ หา!ยัยฝ้าย -_-”

ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยัยฝ้ายฟังก่อนจะไปหาอะไรยัดใส่ท้องประทังชีพ ว่าแต่โรงเรียนนี้เปลี่ยนแปลงไปเยอะใช้ได้นะเนี่ย เมื่อก่อนโรงอาหารเล็กกว่านี้อีกร้านค้าก็น้อยกว่าด้วยแถมร้านแต่ละร้านยังตั้งไม่เป็นที่เป็นทางอีก แต่ตอนนี้ดูสิคะร้านต่างๆถูกจัดให้อยู่เป็นล็อกเป็นเซ็ท ร้านของคาวก็อยู่ฟากหนึ่งของหวานก็อยู่ฟากหนึ่ง ร้านแต่ละร้านถูกจัดตกแต่งในแบบที่ต่างกันออกไปดูแล้วเก๋ไก๋ไปอีกแบบ ถ้าคุณผู้อ่านมาเห็นอย่างที่ฉันเห็นคุณก็คงจะคิดเหมือนกันว่านี่มันโรงอาหารในโรงเรียนแน่เหรอ?มองยังไงมันก็เหมือนกับร้านอาหารในห้างสรรพสินค้ามากกว่า จุดที่ฉันสนใจมากที่สุดก็หน้าจะเป็นร้านไอศกรีมที่มีชื่อว่าไอค์ แอม ไอ ร้านนี้จะตั้งอยู่ด้านในสุดของฟากของหวานในร้านถูกประดับประดาไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ผนังร้านทาด้วยสีน้ำตาลดูเหมาะกับการตกแต่งที่เต็มไปด้วยต้นไม้ดอกไม้ทำให้ดูสบายตาโต๊ะเก้าอี้ถูกจัดวางเป็นหมวดหมู่ของทุกชิ้นที่ตกแต่งร้านล้วนทำมาจากไม้ทั้งหมด และด้านในสุดของร้านยังมีหนังสือต่างๆให้เราเลือกอ่านกันหรือเวลาว่างก็สามารถมานั่งเล่นได้

 ฉันชวนยัยฝ้ายมานั่งร้านไอค์ แอม ไอ หลังจากที่ทานข้าวเรียบร้อยแล้ว บรรยากาศในร้านสบายอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ ฉันเลือกสั่งไอศกรีมช็อกโกแล็ทซันเดย์มากินเป็นอย่างแรกส่วนยัยฝ้ายก็สั่งเหมือนกับฉันเพียงแต่สั่งเป็นรสวนิลาแทน ซักพักบริกรก็เอาไอศกรีมมาเสิร์ฟ รสชาติของมันแตกต่างจากร้านอื่นมากแถมกลิ่นยังหอมกว่ารู้สึกว่าจะได้กลิ่นใบเตยออกมาด้วยแปลกมาเลยล่ะค่ะทั้งที่เป็นไอศกรีมรสช็อกโกแล็ทแท้ๆแต่กลับมีกลิ่นหอมของใบเตยออกมา 

“โลกมันกลมชะมัด โรงเรียนไหนไม่ขึ้นดันมาขึ้นโรงเรียนเดียวกับฉันอีก ยัยบ้านนอกเอ๊ย!”

เสียงสับปะลังเคของใครคนหนึ่งซึ่งไม่บอกก็รู้มันทำให้การกินของฉันต้องหยุดชะงักลง ฉันแหงนหน้าขึ้นมาประจัญบานกับศัตรูตัวร้ายที่ผุดมาจากนรกเพื่อมารังควานฉันโดยเฉพาะก่อนจะก้มลงจัดการไอศกรีมต่อโดยไม่สนใจคนที่ยืนค้ำหัวอยู่อีกเลย

“ยัยบ้าเห็นแก่กิน เงยหน้ามาคุยกับฉันสิ ยัยคนไม่มีมารยาท”มันยังคงพล่ามต่อไปแต่มีเรอะที่คนอย่างฉันจะสนใจ

“นิว ทำไมนิวพูดอย่างงั้นกับเพื่อนเราล่ะ มีอะไรกันหรือปล่าว?”ยัยฝ้ายหันไปถามไอ้ตุ๊ดท่อเยี่ยวอักเสบ

                “นั่นสินิวทำไมแกไปว่าพลอยเค้าอย่างนั้นล่ะ หรือว่าแกเคยรู้จักเค้า”เสียงเพื่อนมัน

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพื่อนฉันจะรู้จักกับคนห่วยๆพันธ์นี้ถึงสองคน  ไอ้ที่ฉันบอกว่าเพื่อนมันน่ะ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก มันก็คือไอ้ศิลานายหน้าหม้อประจำห้อง 5/6 ห้องฉันเองแหละYY

“รู้สิ เรารู้จักกันดีเลย ฮึ ^^ เอ่อฝ้ายเรากับศิลาขอนั่งด้วยคนนะ”มันว่า

!!!ไม่ได้เฟ่ยยังไงแกก็นั่งตรงนี้ไม่ได้ เพราะตรงนี้มันถิ่นฉัน!!!(เป็นถิ่นมันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยสาว:โอเลี้ยง)

“ได้สิ มานั่งด้วยกันเลยนั่งกันสองคนรเหงาจะตาย^^”

แงๆๆTTฉันล่ะอยากจะกินไอศกรีมให้ขาดใจตายไปเลย ยัยฝ้ายนะยัยฝ้ายจะให้มันมานั่งทำม้ายยยย!!!ติดเสนียดกันพอดี นี่แค่มันเดินเข้ามาในร้านก็ไม่รู้ไอ้เสนียดนั่นจะล้างออกหรือปล่าวที่ถ้ามันนั่งเข้าไปด้วยมีหวังเป็ดโปรคงเอาไม่อยู่ ดูซิเนี่ยYYทำไมมันต้องมานั่งตรงหน้าฉันด้วย ทำไมไม่ให้ไอ้หน้าหม้อมานั่งตรงนี้ ถึงฉันจะเกลียดไอ้หน้าหม้ออ่ะนะแต่ยังไงฉันก็เกลียดน้อยกว่าแกนั่นแหละไอ้ตุ๊ดนิ่ว 

ชิ!ตาบ้านายคงคิดล่ะสินะว่าฉันจะกลัวนายแล้วลุกขึ้นออกจากร้านไปน่ะ ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า !!!ไม่มีทางหรอกย่ะ!!!(จริงๆแกเสียดายไอศกรีมใช่มั้ยล่ะยัยนางเอก-_-^:สาวโอเลี้ยง)ดูไอ้บ้านิวนี่!จ้องหน้าฉันอยู่ได้อยากรู้นักว่าฉันหน้าเหมือนญาติฝ่ายไหนของมันถึงได้จ้องไม่หยุด เออ!จ้องได้ก็จ้องไป ฉันไม่สนหรอกย่ะไอศกรีมของฉันหน้าสนกว่านายตั้งแยะ

“ฝ้ายนี่โชคดีจังเลยนะ เกิดมาน่ารักแถมยังมีญาติสวยๆแบบนี้อีก^^”เสียงไอ้หน้าหม้อ

“แหม ^//^ ศิลาล่ะก็เล่นชมแบบนี้ฝ้ายกับพลอยก็เขินแย่สิเนอะพลอย ^^”

“-_______-^”หน้าฉัน

เขินบ้าเขินบออะไรกันล่ะฟังแล้วคลื่นไส้อยากจะอ้วกล่ะสิไม่ว่า ไอ้เพี้ยนนี่ก็จ้องหน้าฉันอยู่ได้เมื่อไหร่แกจะกลับนรกของแกซักทีหา!

“เอ่อ พลอยคงจะเขินน่ะก็เลยพูดไม่ออก^^ แฮ่ะๆอย่าใส่ใจเลย”

‘แฮ่ะๆอย่าใส่ใจเลย’ แกจะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมาหา!ยัยเพื่อนบ้า ฉันเนี่ยประสาทจะกินอยู่แล้วรู้มั้ย แล้วไอ้หน้าหม้อสองตัวนี้มันจะมานั่งทำซากอะไรนักวะไม่เห็นสั่งอะไรมายัดเลย-_-^

“ว่าแต่ทำไม?ทั้งสองคนไม่สั่งอะไรมากินล่ะ”ใช่ถูกแกพูดถูกยัยฝ้าย

“อ๋อ พวกเรากินกันเรียบร้อยแล้ว แค่มานั่งรอไอ้เพชรมันน่ะเดี๋ยวมันก็คงมาแหละ^^”ไอ้นิ่วมันว่า

ฉันล่ะอยากจะไปโรงบาลบ้าซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย YY ทำไมทั้งเพื่อนรักฉัน พี่ชายฉัน ต้องไปเป็นเพื่อนกับไอ้คนไม่เต็มบาทพวกนี้ด้วย ชีวิตฉันมันเป็นยังไงกันแน่เนี่ยทำม้ายยย!ทำไมฉันต้องวนเวียนอยู่กับคนไม่สมประกอบทั้งนั้นเลย(โดยเฉพาะไอ้หลง)T_T ยัยฝ้ายก็เหมือนกันเป็นอะไรไปอีกเนี่ย พอพูดถึงไอ้เพชร หน้างี้เหลือแค่สามนิ้วแน่ะ สงสัยคงจะทะเลาะกันอีกสิท่า  นี่แหละน้าคนเราจะมีแฟนกันไปทำไมคบกันแบบเพื่อนสบายใจกว่าเยอะ -_-^

“ฝ้ายเป็นอะไรหรือปล่าว สีหน้าไม่ดีเลยนะ”ไอ้หน้านิ่วมันว่า

“จริงด้วยฝ้าย ไม่สบายเหรอ เป็นไรมากมั้ย”ไอ้หน้าหม้อศิลาสมทบ

“-_________-!!!!!”หน้าฉัน

“เอ่อ ปล่าวหรอก ฝ้ายแค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยน่ะ ยังไงฝ้ายขอตัวก่อนดีกว่า พลอยไปกันเหอะ”

“O______O!(แต่ฉันยังกินไม่หมดTT)”(เห็นแก่กินชะมัดให้ตายสิโรบิน:สาวโอเลี้ยง)

“จะรีบไปไหนล่ะ ใจคอเธอจะไม่ให้ฉันได้เจอยัยพลอยเลยหรือยังไง หา!ฝ้าย”พวกเราต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น ดีนะที่ยังไม่ได้ลุกจากเก้าอี้ไม่งั้นมีหวังต้องกลับไปนั่งใหม่อีก(ขี้เกียจอ่ะค่ะ^^)

“ฉันไม่มีธุระอะไรกับคนอย่างนายไงล่ะ ฉันจะอยู่ไปทำไม”ยัยฝ้ายพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วหันไปทางไอ้เพชร

“ดี งั้นเธอจะไปไหนก็ไป แต่ห้ามพายัยพลอยไปด้วย” ไอ้เพชร

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ฉันปวดหัวจะตายอยู่แล้วนะทะเลาะกันอยู่ได้”ฉันทนไม่ไหวก็เลยต้องลุกขึ้นมาห้ามทัพ

“ยัยพลอย! เธอมากับฉันนี่ เร็วๆเข้า ”ยัยฝ้ายเดินมาลากตัวฉัน

“ไม่ได้! พลอยแกต้องอยู่กับฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ในตัวยัยนี่”ไอ้เพชรเข้ามากระชากแขนฉันอีกข้างหนึ่ง

อ้ากก!!TTฉันเจ็บจะตายอยู่แล้วนะไอ้บ้าสองตัวนี่ก็นั่งอึ้งกันอยู่ได้ รีบลุกมาช่วยฉันก่อนเซ่ เจ็บโว้ย!!

“ยัยพลอยต้องอยู่กับฉัน!”ไอ้เพชร

“ไปกับฉันตะหาก!!”ยัยฝ้าย

“T_______T”ฉัน

“นายสองคนน่ะจะนั่งอึ้งกันอีกนานมั้ย มาช่วยฉันก่อนได้ม้ายยย!YY”ฉันเรียกให้ไอ้บ้าสองตัวนั่นช่วย

“เฮ่ย!ปล่อยๆ มีอะไรก็ค่อยพูดกันเด้ ดูสิพลอยเค้าหน้าเขียวแล้ว!”

ขอบใจนะยะที่ช่วยพูดห้ามทัพน่ะนายหน้าหม้อYYแต่ทำไมมันถึงยังไม่หยุดกันฟะเนี่ยเจ็บจะตายอยู่แล้วนะ ไอ้พวกบ้านี่ทุกทีเลยพอทะเลาะกันก็ซวยมาถึงฉันทุกทีเลยขนาดตอนที่ฉันอยู่ชลบุรีมันยังอุตส่าห์โทรไปราวีฉันเลย ฉันคิดผิดจริงๆที่ย้ายมาอยู่ที่นี่T_T

“นายปล่อยพลอยนะ!!”

“เธอสิต้องปล่อย!”

“พวกแกปล่อยพลอยเหอะ”

                “ใช่ ปล่อยฉันเหอะนะ YY”

                “!!!ไม่!!!”ประสานเสียงฟิวชั่น

                ซ่า ~ ~ ~

                “อ้ากกก!นี่แกทำอะไรของแกน่ะไอ้นิว ”ไอ้พี่

                “เล่นอะไรก็ไม่รู้ ดูซิเนี่ยฉันเปียกหมดแล้ว”ไอ้เพื่อนรัก

                “เปียก=_______=^”ฉันเอง ตอนนี้ฉันกำลังนั่งแบะอยู่กับพื้นYY

                “O_______O!!”ไอ้หน้าหม้อ

                “ทำอะไร? ถามได้ก็แยกหมาที่มันกันกันเพราะแย่งเศษเนื้อน่ะสิ ”มันว่า

                อะจ้ากกก!!O[]O มันหาว่าฉันเป็นเศษเนื้อเหรอ บังอาจมาก อย่างนี้ต้องโดนประหาญเจ็ดชั่วโคตร ฮึม!ยังไงฉันค่อยคิดบัญชีกับนายทีหลังแล้วกันเคลียร์เรื่องนี้ให้มันจบไปก่อน(ว่าแต่มันไปเอาน้ำมาจากไหนฟะ!O_O+ได้มาเป็นถังเลย)

                “จะทะเลาะหาพระแสงอะไรหา! ไอ้เพชรแกกลับไปเลยนะกลับไปห้องดนตรี ส่วนฝ้ายช่วงบ่ายมีเรียนมั้ย?”

                “(- )(-_-)( -)”ยัยฝ้ายส่ายหัว

                “งั้นก็ดี กลับบ้านไปได้แล้ว กลับไปคิดทบทวนให้ดีเลยนะทั้งสองคนนั่นแหละว่าที่ทะเลาะกันเนี่ยมันเรื่องอะไรแล้วสมควรหรือปล่าวที่ต้องทะเลาะกัน ไปสิ !!”ตานิ่วนั่นตะคอกทิ้งท้าย

                อ้าวYY พวกแกไปกันหมด แล้วฉันล่ะ ไอ้เพชร ยัยฝ้ายกลับมารับฉันก่อน แงๆๆ มันลืมฉันได้ยังไงเมื่อกี้มันยังเปิดศึกชิงนางกันอยู่เลยTT

                “พลอยเป็นไงบ้างอ่ะ ลุกไหวมั้ยมาเดี๋ยวเราช่วยพยุง”ไอ้หน้าหม้อศิลาเดินเข้ามาพยุงฉัน

                นายชั่งเป็นคนดีเหลือเกินเลยไอ้หน้าหม้อTTฉันจะไม่ลืมบุญคุณนายเลยฉันสัญญา(พอทีนี้ล่ะชมเค้านะทีแต่ก่อนล่ะว่าเอ้าว่าเอา:สาวโอเลี้ยง)

                “แกไม่ต้องไปสนใจหรอก  คนอย่างยัยนี่น่ะไม่ตายง่ายๆหรอกดูสิถึกจะตายไป”

                ไอ้บ้านี่ไม่ช่วยฉันแล้วยังจะปากดีอีก อยู่เฉยๆไม่เป็นหรือไงหา!สงสัยชาติที่แล้วนายต้องเป็นลิงแสมแน่เลย อยู่ไม่นิ่งเที่ยวแขวะเที่ยวแกล้งชาวบ้านเค้าไปทั่วยกเว้นเวลาหลับอย่างเดียวที่นิ่งได้-_-^

                “แกเป็นอะไรของแกวะเนี่ย!ปกติแกไม่ใช่คนแบบนี้นี่หว่า ผีเข้าหรือไง”

                ไม่ใช่ผีเข้าหรอกแต่มันเกลียดฉันไงเล่า นายนี่เซ่อชะมัดดูไม่ออกหรือไง

                “เออ ผีเข้าโว้ย! แกไปให้พ้นหน้าฉันเลย เดี๋ยวฉันจะจัดการกับยัยนี่เอง”มันตวาด

                ดีนะที่ไม่มีคนไม่งั้นฉันคนนี้นี่แหละจะสวมรอยเป็นขอมดำดินหนีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ปวดหัวชะมัดยาดเลยแบบนี้มันต้องฆ่าฉันตายแน่ อย่าไปนะนายศิลาTTฉันไม่เคยต้องการนายจนกระทั่งตอนนี้ อย่าไปน้าฉันขอร้องYY

                “แต่...”ศิลาหันมามองฉันที่กำลังอ้อนวอนเค้าทางสายตา ‘อย่าไปเลยนะนายหน้าหม้อTT’

                “แต่อะไรนักหนา!ไปได้แล้ว!ฉันไม่ฆ่ายัยนี่หรอก”

                “เออ ก็ได้แต่แกอย่าทำอะไรบ้าๆนะเว่ย! พลอยเราไปก่อนนะไม่ต้องกลัวมันหรอกมันไม่ทำอะไรเธอหรอก^^เราไปนะ”

                ไหงง่ายอย่างงี้วะ แกจะไปกลัวอะไรกับมันนักหนาวะ พี่ฉันก็อีกคน เพื่อนฉันด้วย จะกลัวจะเกรงมันทำไม ฉันไม่อยากอยู่กับมันอ่ะแกพาฉันไปด้วย

                “ศิลา”ฉันเรียกนายหน้าหม้อเบาๆ

                เค้าหันกลับมายิ้มให้ฉันประมาณว่า เธอเอาตัวรอดเองแล้วกันฉันไปก่อนนะตัวใครตัวมัน ประมาณนี้ 

ฉันยังคงหันไปมองศิลาที่กำลังเดินห่างไปเรื่อยๆ

                “จะอาลัยอาวรณ์อะไรนักหนาฮะแม่คุณ!”ไอ้ตุ๊ดกระชากแขนฉัน

                “เจ็บนะ!ไอ้บ้าYYปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ เห็นมั้ยเนี่ยแขนฉันแดงหมดแล้ว ปล่อยสิโว้ย!!”ฉันดิ้นสุดชีวิตแต่มันก็ไม่มีผลอะไรเลย

                “เอ้าพูดได้แล้วเหรอนึกว่าใบ้กินซะแล้ว เงียบอยู่ได้ตั้งนาน^^”

                “เมื่อไหร่นายจะปล่อยฉันเนี่ย เจ็บนะ ปล่อยๆๆๆ>_<”ฉันยังดิ้นพล่าน

                “อยู่นิ่งๆได้มั้ยยัยปลาไหลถ้าไม่อยากเจ็บตัว”มันว่า-_-^

                เฮ้อ!ฉันล่ะเชื่อเค้าเล้ย ตานี่หนิชั่งสันหาชื่อใหม่ๆมาเรียกฉันอยู่เรื่อย เห็นทีฉันคงต้องยอมแพ้นายแล้วแหละ ถึงฉันดันทุลังสู้กับนายต่อก็มีแต่จะเสียแรงปล่าวๆ ยังไงฉันก็แพ้อยู่ดี

                “นิ่งก็ได้”

                “เออ ดีแล้วดิ้นพล่านยังกะปลาไหล มานี่เลยมา”เค้าลากฉันออกจากร้าน

                “นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย  ดึงเอาดึงเอาอยู่ได้ฉันคนนะยะไม่ใช่ท่อนไม้ถึงจะได้ไม่สะทกสะท้าน”เค้าไม่ฟังฉันเลยยังคงลากฉันเดินต่อไป

                เอ่อ...ฉันชักจะเริ่มอึดอัดขึ้นมาแล้วสิ -_-^ เฉพาะเดินข้างตานี่ก็จะแย่อยู่แล้ว ทำไมพวกเธอทั้งหลายยังมองฉันแปลกๆอีกล่ะ หา! มองอยู่ได้เหมือนกะจะกินเลือดกินเนื้อแทะกระดูกฉันงั้นแหละ ทำไมโรงเรียนนี้มันหน้ากลัวอย่างนี้นะTT

                “พี่นิวขา  พาใครมาด้วยเหรอคะ น้องสาวเหรอหรือว่าญาติ^^”ยัยชะนีตัวหนึ่งเดินเข้ามาหาไอ้นิ่วกับฉัน

                ชิ!ทำมาเป็นเกาะแขนกระแด๊ะกระแด๋กลัวเค้าไม่รู้หรือไงว่าเป็นอะไรกัน  ผู้หญิงอะร้ายย!!ไร้ยางอายสิ้นดี แล้วนายน่ะเมื่อไหร่จะปล่อยมือฉันซักทีเนี่ย

                “อ๋อ คนนี้เค้าชื่อพี่พลอย เป็นเพื่อนของพี่เอง พอดีเค้าเพิ่งย้ายมาพี่ก็เลยพาทัวร์โรงเรียนน่ะจ๊ะน้องกิ๊ฟ”

อูแหวะ! ทำมาเป็นพูดจ๊ะจ๋า อะโด่เอ๊ย!สร้างภาพชัดๆ ถ้าเป็นฉันถามนายก็คงจะพูดว่า ‘ไม่เกี่ยวกับเธอ ยัยเอ๋อเอ๊ย’หรือไม่ก็ ‘เกี่ยวอะไรด้วยยัยบ้านนอก’ ประมาณนี้แหละ ลำเอียงชะมัด =_=^ อ้ากก!เป็นบ้าอะไรเนี่ยฉันไม่เห็นต้องไปสนใจเลยไม่เกี่ยวกับฉันซะหน่อย

“เหรอคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่พลอย^^”

“ยินดะ...O__O!”ฉัน

“เอ่อว่าแต่พี่นิวต้องรีบไปซ้อมดนตรีไม่ใช่เหรอคะป่านนี้แล้วทำไมไม่รีบไปล่ะคะทัวร์โรงเรียนเมื่อไหร่ก็ทัวร์ได้ หรือไม่ก็ให้กิ๊ฟพาทัวร์ก็ได้นะคะ^^ ”ฉันยังพูดไม่จบเลยนะยะอีเด็กบ้า สนใจกันบ้างเซ่ ถ้าไม่คิดสนใจกันตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องกระแดะมาสวัสดีหรอกย่ะ!! ส่วนนายถ้าขืนนายให้ฉันไปทัวร์กับยัยนี่รับรองได้ว่าพรุ่งนี้นายจะได้เห็นข่าวหน้าหนึ่งลงพาดหัวแน่ ‘อนาถ ฆ่าหมกส้วมนักเรียนสาวร่วมสถาบัน’

“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ เดี๋ยวพี่ว่าจะพาพลอยเค้าไปดูพี่ซ้อมดนตรีด้วยน่ะ^^”

“ถามกันซักนิดมั้ยว่าอยากไปหรือปล่าว”ฉันเอง

“o _____ o” ยัยชะนีหน้าละอ่อน

“เอ่อ...พลอยนี่ล่ะก็เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยหนิจ๊ะว่าอยากจะเป็นกำลังใจให้นิวเวลานิวซ้อมอ่ะ”ตานั่นเลื่อนมือมาโอบเอวฉันไว้แทน

มันจะเกินไปแล้วนะตาบ้า!! ขอร้องเหอะช่วยสงสารฉันซักนิดจะได้มั้ยเนี่ยTTไอ้ตุ๊ดบ้า

“ปล่อยฉันสิ ตาบ้าทำอะไรของนาย ปล่อยเว่ย!!”ฉันดิ้นสุดฤทธิ์แต่มันก็ไม่ได้ผลเหมือนทุกครั้งนั่นแหละค่ะYY

“อยู่นิ่งๆสิจ๊ะพลอย ไม่ต้องอายหรอกนะเราทำแบบนี้กันออกจะบ่อยไปไม่ใช่เหรอ^^”ดูมันพูด

กรี๊ดดดดด!!ไอ้นิวบ้าฉันล่ะอยากจะฆ่านายแล้วสับปิ๊กกาจูของนายเอาไปให้เป็ดกิน ชาติหน้านายจะได้ไม่ต้องเกิดมาเป็นผู้ชายกะล่อนนิสัยเสียอย่างนี้ ทำมาเป็นพูดจ๊ะจ๋าอยู่ได้ สงสารคนที่เค้าฟังบ้างมั้ย หา!

“พี่นิว!!ตกลงพี่สองคนเป็นอะไรกันแน่คะ ไม่ใช่เพื่อนกันธรรมดาใช่มั้ยคะ พี่นิว!!”

เอาสิ เวรแล้วทีนี้ดูท่าว่ายัยชะนีเผือกตัวนี้มันจะเดือดดานขึ้นมาทุกทีแล้ว ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับไอ้นี่หรอกแล้วก็ไม่อยากเกี่ยวข้องเลยซักกะนิดสาบานได้เลยว่าทั้งหมดที่ฉันพูดล้วนเป็นความจริงที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจTT

“เราไม่ได้...”

“แล้วน้องกิ๊ฟคิดว่าพี่กับพี่พลอยเป็นอะไรกันล่ะจ๊ะ^^”ดูมันพูด

“o___________o!!!!!”ยัยชะนี

“พี่ต้องขอตัวก่อนนะจ๊ะ พลอยเค้าคงเหนื่อยแล้ว^^”

นายนิวลากตัวฉันออกมา ทิ้งให้ยัยชะนีวัยละอ่อนยืนทื่อมะลื่อเป็นหินฟอสซิลไดโนเสาร์ยุคโบราณอยู่ตรงนั้น ฮิ!สมน้ำหน้า โทษฐานที่ไม่ให้ความเคารพรุ่นพี่อย่างฉัน^^ ว่าแต่นายนี่จะพาฉันไปไหนกันแน่เนี่ยฉุดกระชากลากถูกันอยู่ได้ เจ็บนะเฟ่ย!! YY นายนี่มันเป็นตัวเจ้าปัญหาจริงๆเล้ย!ตั้งแต่ฉันรู้จักกับนายมาฉันต้องเดือดร้อนมากี่ครั้งกี่หนแล้วนายรู้บ้างมั้ย TT แล้วตอนนี้ฉันก็มีรางสังหรณ์ว่าของที่ต่ำที่สุดกำลังจะลอยละล่องขึ้นมาอยู่ที่สูงYY