คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นักสู้ผู้ยิ่งใหญ่
นิ้งน่องๆ นิ้งน่องๆ!!
อ้ากก!>O<ใครมากดออดแต่เช้าฟะเนี่ย คนเขาจะหลับจะนอนไม่รู้บ้างหรือไง กดไปเลยกดให้ตายไปเลยยังไงแม่ก็ไม่ยอมลุกขึ้นเด็ดขาด!!!
นิ้งน่องๆนิ้งน่องๆๆๆๆๆ!!
ZzZz….(เสียงดังขนาดนี้มันยังนอนได้อีก ข้าน้อยนับถือ(_ _):สาวโอเลี้ยง)
~อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืนที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ อยากมีคนพิเศษจับมือกันข้ามผ่าน คืนสำคัญอีกคืนที่ความเหงาคืบคลาน หัวใจ...~
อะไรกันวะ! =___=ไอ้พวกนี้หนิ ขยันตื่นกันจริงจรี๊งงง!ไม่รู้หรือไงว่าแฟนพี่บอลต้องการพักผ่อน อ้ายยย!!ไม่นงไม่นอนมันแล้ว>O<
~อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืนที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ ~
“นาตาลี เกวโบว่าพูดสายอยู่ค่า +__+”ฉันเปลี่ยนจากท่านอนเป็นท่านั่งก่อนจะเอามือขยี้ผมเรียกสติ
‘มาเปิดประตูเดี๋ยวนี้!!อย่าให้ต้องมีน้ำโหนะ’
O_O!สะ...เสียงนี้ ไม่ต้องเดาเลยว่าใคร
พลวด! ฉันรีบวิ่งไปยังประตูอย่างไม่คิดชีวิตทันที ขืนไม่รีบสิได้ตายแหงแซะ ถึงฉันจะกล้าต่อล้อต่อเถียงกับเขาก็เหอะแต่เวลาองค์ลงแบบนี้ นาตาลีก็ไม่ขอเสี่ยงแหละค่ะเดี๋ยวพี่บอลจะไม่มีคู่แต่งงานด้วย(กลัวตายก็บอกมาเห๊อะ:สาวโอเลี้ยง)
แกร้กก!
“แฮ่กๆๆ เข้า..มาก่อนแฮ่กๆๆ”ฉันพูดเสียงขาดๆเพราะความเหนื่อย
หมับ!O_O
“อ้ากก>o<นี่แกทำอะไรของแก อึดอัดนะเฟ่ย!ปล่อยเด้ๆๆๆ!!”
ระยะเวลา2ปีที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมันไม่ได้ทำให้นิสัยแกเปลี่ยนไปเล้ย ไอ้เพชร ดูสิคะทั้งกอดทั้งจูบทั้งลูบทั้งคลำนาตาลี แบบนี้นาตาลีก็สึกหมดน่ะสิ พี่บอลขาช่วยน้องฟ้าด้วย T^T
“ปล่อยเว้ย!หายใจไม่ออก นี่แกคิดจะฆ่าสุดที่รักผู้บังเกิดเกล้าของแกเลยเหรอไอ้เพชร!!”
“แฮ่ะๆ^^โทษที ลืมตัวไปหน่อย”ดูมันสิคะทำมาเป็นหัวเราะกลบเกลื่อน
หน่อยของแกมันสามารถทำให้ฉันขาดใจตายได้เลยนะเนี่ยไอ้เวรกว่าจะปล่อยเกือบตายไปแล้วมั้ยล่ะ แม่ง!แรงมากชิบหาย!!
ไอ้ผู้ชายหัวหนามเรียนหน้าตาคมสันคนนี้มันก็คือนายอัคนี ทิพยธานนท์ หรือไอ้เพชร ลูกชายคนโตของคุณสุริยา ทิพยธานนท์ เจ้าพ่อโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย ไอ้ตัวนี้แหละค่ะที่เป็นต้นเหตุทำให้ฉันต้องหอบสังขารมาเรียนที่นี่ สงสัยใช่มั้ยคะว่ามันเป็นอะไรกับฉัน อีตาคนนี้มันก็เป็นคนที่มีอิทธิพลสามารถทำให้ฉันคิดถึงมันได้ทุกวี่ทุกวันจนทนไม่ไหวต้องระเห็จระเหินมากรุงเทพ มันคนนี้แหละที่แหกตาออกมาดูโลกก่อนนาตาลี3นาที มันคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่ชายฝาแฝดของนาตาลีเองค่ะ^^
“เมื่อไหร่แกจะเลิกนิสัยกระโดดกอดนาตาลีซักทีล่ะหา!ขนาดพี่บอลยังไม่กล้าทำขนาดนี้เลยฉันจะบอกให้-_-^”
“ก็ต่อเมื่อแกพูดจาเพราะๆกับฉันเป็นซักทีน่ะสิ”มันตอบ
ไอ้พี่บ้าเอ๊ย!-_-^รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ยังจะฉีกปากพูดมาอีก แต่...จะว่าไปทำไมฉันไม่เคยพูดเพราะๆคะขา กับไอ้พี่ชายคนนี้เลยนะหรือจะลองพูดดี แหวะ!คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่า เลี่ยนตายชักแบบนี้แหละสุขีสโมสรดีแล้ว^^
“ฉันเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วแหละ ยังไงฉันก็เป็นสุดที่รักของแกอยู่ดี ใช่มะ”ฉันทำหน้าทะเล้น
“เออ ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอกนา เพราะตำแหน่งนี้จะมีแค่แกคนเดียวเท่านั้นฉันสัญญา”เพชรเอามือขยี้ผมฉันพลางยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยเผยให้เห็นลักยิ้มน่ารักๆเหมือนฉันเดี๊ยะ^^(อูแหวะ!:สาวโอเลี้ยง)
เราสองคนพี่น้องคุยเรื่องสับเพเหระกันอย่างเมามัน เรื่องส่วนตัวบ้าง เรื่องชาวบ้านบ้าง เออแต่จะเป็นเรื่องชาวบ้านซะส่วนใหญ่ ก็ไอ้พี่ของฉันนะสิคะอยู่ดีไม่ว่าดีดั๊นอาสาเป็นที่ปรึกษาเรื่องหัวใจให้ชาวบ้านชาวช่องเค้า ทีนี้เป็นไงล่ะต้องเดือดร้อนแฟนพี่บอลช่วยแก้ปัญหา เฮ้อ!ไม่รู้บ้างรู้ไงว่ามันเป็นการเปลืองพื้นที่ในสมองอันชาญฉลาดของฉันอย่างแรง-__-;
“นี่น่ะเหรอคือสิ่งที่แกให้กับสุดที่รักของแกในรอบ2ปีที่ไม่ได้เจอกันน่ะ หา!ไอ้พี่เวร”ฉันแว้ดเสียงแปดหลอดใส่เพชร
“เหอะนา ฉันไม่ได้ใช้ให้แกไปตายซะหน่อยแค่ขอความคิดเห็นเล็กน้อยเองแค่นี้รอยหยักในสมองของแกไม่ลดน้อยลงหรอก”มันตอบ-_-;
มันไม่ใช่แค่นั้นซักหน่อยไอ้เพชรบ้า ที่ฉันพูดน่ะหมายถึงว่าเราเพิ่งเจอกันยังไม่หายคิดถึงเลย แกก็ดันเอาเรื่องบ้าอะไรก็ไม่รู้มาขั้นกลางอีก แบบนี้มันน้อยใจนะเฟ่ย!
“เฮ่ย!แกเป็นไรเนี่ยทำหน้ายังกะตูดเป็ด”
“…..”ฉันไม่ตอบ
“แน่ะ ถามก็ไม่ยอมตอบอีก หรือว่า...แกน้อยใจอะดี้^^ โห แค่นี้ทำเป็นน้อยใจไปได้แกเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หือ”
“อ้ากกก!แกทำอะไรของแกเจ็บนะเฟ่ย!หัวคนนะไม่ใช่ยุงตบมาได้U_U”ฉันร้องลั่นเอามือกุมหัว
เจ็บจริงๆนะคะคุณผู้อ่านขาT^Tมือไอ้เพชรใหญ่ยังกะใบลาน(มันว่าพี่มันเป็นอะไรเนี่ย-_-;;:สาวโอเลี้ยง)ตบหัวฉันป้าบเดียวเกือบกลิ้งตกโซฟาแน่ะ
“เอ้า เจ็บเหรอ ขอโทษๆ ขนาดว่าฉันเบาแรงแล้วนะ^^”
ขอโทษๆ แหวะ! คำขอโทษของแกโคตรจริงใจเลย ยิ้มร่าไม่เห็นเหมือนกะคนสำนึกผิดเลยซักกะตี๊ด-_-^
ฉันหันไปยิงฟันใส่ก่อนจะเชิดหน้าหนี
“เอาเข้าไป งอนหน้าเป็นตูดไปได้ ตกลงแกจะช่วยฉันมั้ย ห๊า!”มันแหกปากใส่ฉัน
สาบานได้ว่านี่คือการขอร้องของพี่ชายสุดที่รักของฉัน-_-^ ชิ!ตะคอกให้ตายยังไงแม่ก็ไม่ช่วยหรอก
“ไม่โว้ย! ยังไงฉันก็ไม่ช่วย ปัญหาของเพื่อนแกแล้วแกจะแส่ทำไมวะ ขอพูดอีกครั้งว่าไม่!!!ที่นี้แจ่มหรือยังไอ้พี่บ้า”ฉันยื่นคำขาดออกไปอย่างฉุนๆ
ปัญหาของใครคนนั้นก็ต้องแก้เองดิ ไม่มีใครที่สามารถช่วยแก้ปัญหาได้หรอกว่ามั้ยคะคุณผู้อ่านแล้วยิ่งเป็นเรื่องของความรักอีก แบบนี้ต่อให้ผู้วิเศษที่ไหนก็ช่วยไม่ได้หรอก
“ฉันก็แค่มาขอความคิดเห็นเฉยๆเฟ่ย!ไม่ได้บอกให้แกช่วยแก้ปัญหาซะหน่อยไอ้น้องเพี้ยน!!”มันตะคอกกลับมา
“นั่นแหละ ยังไงฉันก็ไม่ช่วย ไอ้พี่บ้า!!เห็นคนอื่นสำคัญกว่าน้อง รู้อย่างนี้ไม่ย้ายโรงเรียนมาให้โง่หรอก”ฉันทำแก้มป่องๆอย่างน้อยใจ
“ยังไงแกก็โง่ย้ายมาแล้วหนิ ช่วยฉันซักเรื่องจะเป็นไรไป นะๆๆ นะตัวเองนะ”มันลดเสียงลงก่อนจะหันมาทำตาบ้องแบ้วใส่ฉัน อี๋!น่ารักตายแหละแถมยังว่าฉันโง่อีก เชอะ! หลอกด่ากันนี่หว่า
“.....”ฉันเงียบ
เพชรถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดว่า
“เอางี้แล้วกัน ถ้าแกช่วยฉัน ฉันจะยอมทำทุกอย่างที่แกสั่ง เป็นไงแฟมั้ย”
ทำทุกอย่างเลยเหรอ อืม..เอาไงดี คิดหนักนะเนี่ย ฮะ!นึกอะไรแจ่มๆออกแล้ว^^ถึงจะน้อยใจอยู่บ้างแต่ก็โอเคล่ะน้า คิกๆแค่คิดก็หนุกแล้ว^^
“ทุกอย่างเลย แน่นะ”ฉันหันไปทวนกับเพชรอีกครั้ง เขาพยักหน้าอย่างมั่นใจ
“โอเค งั้นฉันจะช่วยแกแล้วกัน”ฉันตอบไปอย่างเรียบๆ
“อะจ้ากกก!!จริงดิ^^เย่ๆๆฉันรักแกชะมัดยาดเลยไอ้น้องคนสวย นาตาลี เกวโบว่ายังต้องเรียกป้าเฮ่ย!เรียกพี่ เย่ๆๆ บอกมาเลยว่าแกจะให้ฉันช่วยอะไร พี่ชายคนนี้ยินดีรับใช้คร้าบบบ^^”เพชรกระโดดโลดเต้นยังกะเด็กสามขวบ
เพื่อนมันคนนี้คงจะดีโคตรๆเลยแหงแซะ ไอ้เพชรมันถึงได้ยอมทำทุกอย่างขนาดเนี๊ยะ ฉันชักอยากจะเจอหน้านายแล้วสิ //เจ้าคนมีปัญหาหัวใจ//
“ว่าไงล่ะมีอะไรจะให้นายอัคนีคนนี้รับใช้เหรอเจ้าหญิง^^”เพชรกลับมานั่งที่โซฟาอีกครั้ง
“ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรหรอก ฉันแค่อยากจะขอให้แกปิดเรื่องที่ฉันเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนแล้วก็เป็นน้องแกไว้เป็นความรับ เออใช่อีกอย่างห้ามบอกพ่อด้วยว่าฉันมาเรียนที่นี่ แค่นี้แหละค่ะพี่ชายสุดที่รัก^^”
“เฮือกกก!!!O_O กะ...แก เป็นบ้าไปแล้วเร๊อะ!! ฉันไม่มีทางช่วยแกเด็ดขาด”มันลุกพรวดจากโซฟา
“ใช่ ฉันเป็นบ้า ก็ฉันไม่อยากให้ยัยแม่เลี้ยงนั่นมายุ่งเกี่ยวกับฉันหนิ ขืนพ่อรู้ว่าฉันมาอยู่นี่ ท่านก็คงต้องบังคับให้ฉันไปอยู่ชายคาเดียวกับยัยบินหลาแจ๊ดนั่นแน่ แกอยากจะให้ฉันอึดอัดใจตายหรือไง หา”ฉันตีหน้าเศร้าก้มหน้างุด
ฉันเคยเจอกับแม่เลี้ยงบินหลาแจ๊ดของฉันครั้งนึงแล้วก็รู้ได้โดยสัณชาตญาณทันทีว่ายัยนี่ไม่สมควรจะเป็นแม่คนเล๊ย ทำตัวยังกะไฮโซชั้นสูงแต่จริงๆอยู่ปลักควายเลี้ยงวัวยั่วผู้ชายชัวร์ อายุ20ต้นๆได้มั้ง นี่ถ้าเป็นเมียไอ้เพชรฉันจะไม่ว่าซักคำเลย ท่าทางแบบนี้ อีตัวชัดๆ
“แล้วแกจะปิดเรื่องนี้ได้ไงในเมื่อนามสกุลมันก็ทนโท้อยู่แล้ว”มันว่า
มันเพี้ยนหรือปล่าววะเนี่ยพี่ฉัน มันไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้น่ะฉันใช้นามสกุลแม่อยู่แล้วมันก็ไม่ใช่นามสกุลที่เดิงดังอะไรนัก-_-^
“ไม่ต้องห่วงหรอกนา แกก็แค่ทำตามที่ฉันบอกก็พอ ส่วนนามสกุล บ่ต้องห่วงบ่มีไผฮู้จักนามสกุลแม่ดอก^^”ฉันแกล้งพูดสำเนียงอีสาน
“แล้วถ้าพ่อเกิดไปที่โรงเรียนล่ะ แกจะทำยังไง”
อ้ากก!ฉันจะบ้าตายกับไอ้พี่คนนี้ซะจริงเชียว มันเคยคิดอะไรให้ง่ายเข้าไว้บ้างมั้ยเนี่ย-_-;;
“เรื่องอะไรที่มันยังไม่ถึงแกอย่าคิดเผื่อได้มั้ยเพราะมันอาจจะทำให้ฉันกระอักเลือดตายซะก่อน โอเคเป็นอันว่าเรื่องนี้จบส่วนเรื่องยัยฝ้ายเดี๋ยวฉันเคลียร์เอง ไหนแกเล่าเรื่องเพื่อนแกมาดิ๊ ฉันจะได้รีบให้คำปรึกษาแล้วจะได้ไปหาอะไรกิน หิวจะตายชักอยู่แล้ว”ฉันรีบจบเรื่องเพราะกลัวว่ามันจะนึกปัญหาอื่นเพิ่มมาให้อีก
“เออๆงั้นฉันจะเล่าตั้งแต่ต้นเลยแล้วกัน อะแฮ่ม”เพชรกระแอมเล็กน้อยเพื่อเรียกเสียงส่วนฉันก็พยักหน้าเพื่อเป็นอันว่ารู้กัน
“คือว่าเรื่องมันเป็นอย่างนี้ พอดีเมื่อ3วันก่อนเพื่อนของฉันมันเดินผ่านสวนสาธารณะไม่ไกลจากคอนโดแกนี่แหละ แล้วจู่ๆพรมลิขิตก็เกิดขึ้นดัง โครม!!แถมยังเจ็บอีกตะหาก”
“พรมลิขิตบ้าอะไรของแกเนี่ยดังโครมแถมเจ็บอีกด้วย”ฉันขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ฟังให้จบก่อนดิวะขัด ชิบหาย!”ไอ้เพชรมันบ่น
“เออๆต่อๆ”ฉันพูดแบบขอไปที
“ที่มันทั้งดังทั้งเจ็บน่ะก็เพราะว่ายัยผู้หญิงที่เป็นพรมลิขิตของมันน่ะวิ่งหนีควายมาจากไหนก็ไม่รู้ชนเข้าดังโครมเข้าใจหรือยังไอ้น้องโง่ มันก็เลยเจ็บกันทั้งคู่ ทีแลกเพื่อนของฉันมันก็ฉุนมากถึงมากที่สุดเลยแหละแต่พอเห็นหน้าสาวใสวัยละอ่อนคนนั้นมันก็กลับปิ๊งเข้าทันทีความโกรธเลยหายเป็นปริดทิ้ง จากนั้นมันก็พาสาวสวยคนนั้นไปส่งโรงบาล ”
O_o?เรื่องนี้มันทะแม่งๆยังไงอยู่วะเนี่ย คุ้นชะมัด หรือว่า...คงไม่หรอก บ้าจริงฉันคิดอะไรอยู่วะ ไม่เข้าท่าเลย
“เออ เรื่องมันก็ลงตัวอยู่แล้วนี่หว่าแกจะมาขอคำปรึกษาทำเตี่ยอะไร เดี๋ยวเพื่อนแกก็จีบติดเองแหละ”ฉันบอก
“เรื่องมันไม่ง่ายอย่างนั้นอะดิ ถึงเพื่อนฉันจะชอบยัยนั่นแต่ดูเหมือนว่ายัยนั่นจะเกลียดเพื่อนฉันมากมายก่ายกองสองสามกองเลยด้วยซ้ำ”มันทำหน้าจริงจัง
เวร!แล้วจะให้ฉันช่วยยังไงวะเนี่ย-_-^ในเมื่อยัยนั่นเกลียดเพื่อนไอ้เพชร มันก็เหมือนกับที่ฉันเกลียดไอ้บุญหลงนั่นแหละแล้วก็ไม่มีวันจะเปลี่ยนเป็นชอบด้วย
“แกรู้มั้ยว่าคนที่เกลียดกันน่ะจะให้เปลี่ยนมาเป็นชอบกันมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะเว่ย!หรือแกจะให้ฉันเสกคาถาให้แม่สาวแสนสวยคนนั้นหันมาชอบเพื่อนแกหรือไง หา!”ฉันพูดเชิงประชดใส่
“รู้หรอกนาแต่ยังไงฉันก็อยากจะช่วยมันอยู่ดีแกเข้าใจใช่มั้ย”มันทำหน้าเศร้า
อ้ากก!ไอ้บ้าไม่ต้องมาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเลยนะถึงยังไงฉันก็ช่วยไม่ได้ได้จริงจรี๊ง เอาไงดีวะเนี่ยรับปากก็รับปากไปแล้ว ยังไงก็ช่วยซักหน่อยแล้วกัน
“งั้นแกก็ไปบอกเพื่อนแกว่าให้พยายามพิสูจน์ตัวเองทำตัวดีๆต่อหน้าหล่อนทำทุกอย่างเพื่อให้หล่อนเห็นความจริงใจ แต่ก็อย่าไปเจ้ากี้เจ้าการเจ๊าะแจ๊ะหล่อนมากนักแค่พอดีพองามก็พอ ไปบอกแบบนี้แหละแต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือปล่าวนะ” พูดจบฉันก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ขอบคุณมากแกนี่เป็นน้องที่ประเสริฐดีแท้ เอาเป็นว่าวันนี้ฉันเลี้ยงข้าวแกเป็นการตอบแทนแล้วกันนะไอ้น้องรัก ^_^”มันพูดยิ้มร่า
ดูมันสิคะคุณผู้อ่านดีใจยังกะควายที่บ้านนอกออกลูก เฮอะแต่ก็ชั่งมันเถอะค่ะยังไงฉันก็ดีใจด้วย คิกๆๆอิ่มอีกแล้วละสิ ไว้พลอยจะกินเผื่อคุณผู้อ่านที่น่ารักนะคะ อ๋อ!แล้วก็กินเผื่อสาวโอเลี้ยงคนงามทรามสะหมอนด้วย (ขอบใจย่ะที่ยังไม่ลืม -_-:สาวโอเลี้ยง)
เออะ! ขออนุญาตเรอหน่อยนะคะพอดีอาหารมันอร่อยก็เลยกินเยอะไปนิด ^.^ (แหวะ!นางเอกอะไรวะซกมกชะมัด-_-;:สาวโอเลี้ยง) คุณผู้อ่านว่าวิธีที่ฉันบอกกับไอ้เพชรไปมันจะได้ผลมั้ยคะ? แล้วสาวโอเลี้ยงว่าไงช่วยให้ความเห็นหน่อยเด๊ะ! (ทำมาเด๊อะมาเด๊ะกับฉัน ฉันจะไปรู้เหรอยะ ฉันไม่ใช่ศิลานีผู้รอบรู้ซะหน่อยยัยพลอยด่างพล้อย-^-:สาวโอเลี้ยง)แต่ฉันว่าคงจะได้ผลอะนะถ้าไอ้เพื่อนสุดloveของเจ้าเพชรไม่ขี้ริ้วขี้เหร่จนเกินไป ไอ้ประเภทที่หน้าตาเหมือนหมาพันธุ์ไทยเรื้อนหรือไม่ก็หน้าเหมือนลิงแสมต่อให้เป่ามนต์จนฟันหลุดไปกองอยู่กับพื้นสาวสวยที่ไหนก็ไม่แลหรอกแล้วยิ่งนิสัยโค-ตะ-ระ เลวอีก คนจำพวกนี้ถ้าอยากจะสมหวังมีวิธีเดียวคือไปตายแล้วเกิดใหม่ ยิ่งเป็นเพื่อนไอ้เพชรอีกรับรองได้เลยว่านิสัยนี่คงจะดีบันลัยล้างโลกแน่นอนฉันว่ามันคงจะได้ไปเกิดใหม่ก่อนใครเพื่อนแหงมๆ -_-”
ตอนนี้ฉันกำลังนอนอ้าซ่ามีผ้าเช็ดหน้าปิดน้องจิ้มลิ้มตัวน้อยของฉันผืนเดียว เฮ่ย! ล้อเล่นค่ะ ล้อเล่น ^_^
เอ่อ...คุณผู้อ่านคงไม่คิดว่าฉันพูดจริงหรอกนะคะ แฮ่ะๆๆขำเนอะ ^^ (ขำบ้านโค-ตะ-ระ บรรพบุรุษแกสิ แบบนี้เขาเรียกอุบาทว์สิไม่ว่าคิดมาได้ยังง้ายยย!มุกสุดห่วย =_____=!!!:สาวโอเลี้ยง)จริงๆตอนนี้ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงนั่นแหละค่ะแต่ว่ามีเสื้อผ้าครบชิ้นไม่ว่าจะเป็น เสื้อ กางเกง เสื้อกล้ามซับใน บ็อกเซ่อร์ ชุดชั้นในหรือแม้แต่ลิงตัวสีดำสุดSexy >_< ว้ายๆๆตายแล้วฉันพูดไปได้ไงเนี่ยเขินจังเลย>//////<(แกเขินแต่ฉันโคตรรอนาดกว่ามั้ยยะที่ต้องมานั่งจิ้มคำพูดพิสดานผิดมนุษย์มนาของแกเนี่ยTT:สาวโอเลี้ยง) หลังจากทำการสวาปามภัตตาหารเป็นอันเรียบร้อยแล้วไอ้เพชรก็มาส่งฉันกลับห้องเนี่ยแหละค่ะ ออย สบายจังเลยพอท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อน....( _ _ )...zZz…zZz
(นี่แหละค่ะตัวจริงของนางเอกเรื่องนี้ หาความเป็นผู้หญิงไม่ได้เล๊ยย - _ - ”:สาวโอเลี้ยง)
~อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืนที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ ~
ย้ากกก!อะไรกันฟะ พอฉะนเริ่มนอนโทรศัพท์ก็เริ่มดังทำลายสมาธิคนเขากำลังตั้งใจนอนหมด ( - - )( _ _ )…zZz
~อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืนที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ ~
โอ๊ยย! จะบ้าตาย >_<! รับก็ได้ฟะ! ดังอยู่ได้โทรศัพท์บ้า!
“ฮัลโหล( _ _ )” ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนหังเตียงแล้วรับสายแต่ตายังหลับอยู่
“ยัยบ้านนอก นี่มันเพิ่งจะบ่าย 3 เองนะเธอนอนเข้าไปได้ยังไงน่ะ ฮะ! นี่มันโลกมนุษย์นะเฟ่ย! ไม่ใช่ดาวอังคารบ้านเธอถึงจะได้นอนไม่นรู้วันรู้คืนแบบนี้ ตื่นๆๆ!!”
อ่อย -_-“ จะบ้าตาย ฉันไม่น่าวิ่งไปชนมันเล้ย ซวยชะมัดเมื่อไหร่ฉันจะหมดเวรหมดกรรมกับไอ้นี่ซักทีฟะ! พับผ่าซิ (อย่าเครียดไปเลยกรรมนี้มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นไอ้น้อง^^:สาวโอเลี้ยง)
“แล้วนายเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย ฉันจะตื่นจะตายจะไม่ตื่นยังไงมันก็เรื่องของฉันแค่นี้นะ!ฉันจะไปเฝ้าพระอินทร์ต่อ”
“เฮ่ย! เดี๋ยว......”
ฉันกดตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง เพื่อตัดขาดจากมารผจญก่อนจะดำเนินการเดินทางไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ต่อ (_ _).zZz
~อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืนที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ ~
เสียใจย่ะต่อให้เสียงเรียกเข้าจะดังเหมือนเครื่องบินชนตึกเวอร์เทรสยังไงฉันก็ไม่มีวันตื่นหรอกย่ะ ตอนนี้ฉันกำลังเข้าเฝ้าพระอินทร์กับพระอิศวรอยู่เฟ่ย! ดูท่าว่าจะเดินทางไปเข้าเฝ้าพระวิศนุต่ออีกนะเนี่ย คิกๆๆ ^^ โฮะๆๆ ^o^
วันนี้ชั่งเป็นวันที่ฉันมีความสุขอะไรเช่นนี้หนอ มีแต่เรื่องดีๆทั้งน้านนน มีทั้งเรื่อง อิ่มจังตังค์อยู่ครบ ไหนจะเรื่องที่ฉันให้คำปรึกษาปัญหาหัวใจกับชาวบ้านเค้าอีก เอ็กๆๆ^^ แม้แต่ศิลานียังต้องยกนิ้วให้เลย(ยกนิ้วกลางเหรอแก^^:สาวโอเลี้ยง) และท้ายที่สุดของวันนี้ก็คือเรื่อง โฮะๆๆๆๆๆๆ เอิ้กๆๆๆๆๆ ^O^ (ถ้าแกยังไม่พูดฉันจะฆ่าแก!!:สาวโอเลี้ยง)ก็เรื่องที่ฉันสามารถเอาชนะมารผจญแล้วเดินทางไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ พระอิศวรแล้วก็พระวิศนุได้สำเร็จ^^ แบบนี้น่ะแสดงว่าฉันสุดยอดเลยใช่มั้ยคะ เอิ้กๆๆนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ คนนั้นคือข่อยเอง คิกๆ^^
ความคิดเห็น