สาวยียวนกับหนุ่มกวนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : เทคโนโลยีเป็นเหตุ

                แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างห้อง ทำให้ฉันต้องตื่นจากการหลับใหล ฉันค่อยๆปลือตาขึ้นและลุกขึ้นนั่งไปพร้อมๆกัน แล้วก็ต้องตกใจกับภาพที่ฉันเห็นเบื้องหน้าO{}O! ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ใบหน้าเรียวยาวดวงตาคมกริบบ่งบอกถึงความฉลาด ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวอมชมพู  ผมยาวดำขลับสไลร์เล็กน้อยเธอดูสวยมากจริงๆ ถึงจะมีอาการของคนเพิ่งตื่นก็เถอะ เธอคนนั้นก็คือ...ฉันเองแหละ^^แฮ่ะๆๆ แหม ก็โต๊ะเครื่องแป้งมันอยู่ตรงหน้าพอดีนี่คะพอผงกหัวขึ้นก็ป๊ะกับหน้าสวยๆของตังเอง ชมนิดชมหน่อยไม่ได้บ้างเหรอ-_-^ ก็ได้ ก็ได้ไม่นอกเรื่องแล้วก็ได้

                ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความแปลกใจกับสิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัวฉันเพราะมันดูไม่คุ้นเอาซะเลย ฉันมั่นใจว่านี่ไม่ใช่คอนโดของฉันอย่างแน่นอนแล้วมันเป็นที่ไหนล่ะ จำได้ว่าเมื่อวานฉันหนีไอ้หลงจนวิ่งไปชนผู้ชายคนหนึ่งแล้วเราก็ทะเลาะกัน ฉันเจ็บเท้าเขาเลยพาฉันไปหาหมอหลังจากนั้นก็ไปกินไอติมแล้วก็...แล้วก็ ฉันกับเขาก็....

“กรี๊ดดดดดดดดดดด!>///<”ฉันกรีดร้องด้วยความเจ็บใจเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา

“คุณคะ!!คุณเป็นอะไรไปคะ”ป้าแก่ๆคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องเมื่อได้ยินเสียงฉันเธอถามฉันด้วยสีหน้าตกใจ

“ป้า!ที่นี่ที่ไหน หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วป้าเป็นใคร!”ฉันยิงคำถามใส่ป้าเขาไม่ยั้ง

“เอ่อ ป้าว่าคุณใจเย็นๆก่อนดีกว่านะคะ เดี๋ยว...”ป้าพูดไม่ทันจบเพราะมีคนพูดแซกขึ้นมาก่อน

“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับป้าแก้ว!!!เสียงดังลงไปถึงข้างล่างเลย”ผู้ชายคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาป้าคนที่แก้ว

พะผู้ชะชายคนนี้O_O+ คะคือ….

“ไอ้ตุ๊ดหน้านิ่ว!!!!”ฉันชี้หน้านายนั่นทั้งที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง

“ยัยบ้านนอก!เธออยากตายหรือไงมาเรียกฉันแบบนี้หา!ยัยบ้า”เขาใช้มือปัดมือของฉันที่กำลังชี้หน้าเขาลง

ถ้าเป็นแบบนี้แสดงว่าฉันกับตานี่ก็ยิ่งกว่าจูบแล้วสิ กรี๊ดดดดด!!>O< ฉันจะฆ่าแกไอ้ชั่ว!!!!!!

“นายสิบ้า อี้!>O<!!!ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆฉันจะแจ้งตำรวจให้มาจับนายข้อหาที่นายลักพาตัวฉันแล้วก็ทำประทุษร้ายด้วย!!!กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!ไอ้โลกจิตไอ้ลามกไอ้บ้ากาม ฮือๆๆๆ T^T ”น้ำตาฉันเริ่มไหลออกจากดวงตาทีละน้อยๆ

ฉันไม่คิดเลยว่าการมากรุงเทพครั้งนี้ของฉันมันจะทำให้ฉันต้องเสียเวอร์จิ้นไปT^Tแถมยังเสียให้กับคนที่ฉันเกลียดมากที่สุดอีก แงๆๆๆU_Uฉันชักจะอยากตายขึ้นมาจริงๆแล้วสิ

“เอ่อๆป้าว่าป้าไปเตรียมข้าวต้มก่อนดีกว่านะคะ^^”ป้าเขาพูดจบก็วิ่งจู๊ดออกไปทันที สงสัยกลัวจะโดนสะเก็ดระเบิดที่กำลังจะลงในอีกไม่ช้า-_-^^

ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งร้องไห้อยู่บนเตียงแล้วก็พึมพำด่าเขาสารพัดสารเพแต่ถึงจะด่ายังไงมันก็ไม่สาสมกับสิ่งที่เขาทำกับฉันหรอกTT

“ไอ้บ้า ไอ้ชั่วเอ๊ย แกย่ำยีฉันแบบนี้ได้ยังไงกัน ฮึกๆฮือๆๆๆU_U”ฉันร้องสะอื้นไม่หยุด

“ยัยบ้านนอกเอ๊ย!เธอคิดบ้าอะไรของเธอ คนอย่างฉันน่ะไม่มีวันทำแบบนั้นกับผู้หญิงที่ไม่เล่นด้วยหรอก”เขาตะคอกเสียงสะหนั่น

เล่นด้วย O_O!ตานี่พูดว่าเล่นด้วยเหรอ!!!!

“นี่!นายหาว่าฉันเล่นด้วยงั้นเหรอ ไอ้บ้าฉันไม่มีวันทำแบบนั้นแน่ ไอ้เลวเอ๊ย! ทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด ไอ้ชั่ว! T_T”ฉันตะหวาดเขา

“เอ้า เอาเข้าไป-_-^^นี่เธอฟังฉันบ้างเด้!ที่ฉันพูดน่ะฉันหมายความว่าเราไม่ได้มีอะไรกัน เข้าใจมั้ยยัยเบ๊อะ!!!”

เขาแหกปากตะคอกใส่ฉันอีกแล้ว

ไอ้บ้านี่!ฉันกำลังเสียใจอยู่นะU_Uมาตะคอกใส่ฉะO_O!เฮ่ย มะเมื่อกี้นายนี่ว่าไงนะ

“นาย นายว่าไงนะ!นายว่าฉันกับนายเรายังไม่ได้มีอะไรกันงั้นเหรอ?”ฉันถามย้ำ

“ก็เออน่ะสิ ยัยบ้านนอกขี้ตื่นตูมเอ๊ย!!!”เขาส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ

เออ-_-ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดีวะเนี่ย ฉันนี่บ้าจังก็ต้องดีใจสิเนอะ^^ที่ความบริสุทธิดุดผ้าขาวของฉันมันยังคงอยู่ ดีใจที่ซู้ดดดดดด // >o<//

“เย่ๆๆๆ~~ดีใจชะมัดที่ฉันไม่ได้นัวเนียกับนายจริงๆเย่ๆๆๆๆดีใจที่สุดเล๊ย//>O<//”ฉันกระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงยังกะลิงกะค่าง

“ดีใจให้มันน้อยๆหน่อยเหอะแม่คุณ-_-;;เดี๋ยวเตียงบ้านฉันก็พังกันพอดีแล้วมันก็ไม่ใช่ถูกๆด้วยเตียงไม้สักเชียวนะถ้าเกิดมันพังขึ้นมาจริงๆเธอจะมีปัญญาใช้คืนเหรอ ”เขาพูดทำสีหน้ากวนโอ๊ยสุดๆ

อีตาบ้าเอ๊ย!นายคิดว่าลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเจ้าพ่อโรงแรมชื่อดังในประเทศไทยอย่างฉันจะไม่มีปัญญาซื้อเตียงไม้สักซังกะบ๋วยนี่เหรอ

“เออหยุดก็ได้ -_-ถ้ามันพังขึ้นมาจริงๆฉันก็คงไม่มีปัญญาหามาใช้นายหรอก เฉพาะเงินเดือนของพ่อกับแม่ก็ไม่พอกินอยู่แล้วถ้าเกิดต้องมาจ่ายค่าเตียงนี่อีกมีหวังได้อดตายกันทั้งบ้านแน่ ”ฉันตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จก่อนจะย้ายตูดลงบนเตียงอีกครั้ง

                ดูเหมือนว่าจะเรียกคะแนนความสงสารจากตานี่ได้ดีเลยทีเดียว หน้าเขาตอนนี้ยังกะพ่อพระใจบุญโปรดสัพสัตว์ยังไงยังงั้น

                อูแหวะ!เห็นหน้าแล้วอยากจะอ้วก-_-^^

                “เอ่อ โทษนะ พ่อแม่เธอทำงานอะไรเหรอทำไมถึงไม่พอกินขนาดนั้น”เขาถามเสียงค่อยๆ

                “พ่อฉันทำงานเป็นพนักงานในโรงแรม(ที่จริงเป็นเจ้าของโรงแรมตะหาก-_-^)ส่วนแม่ก็เป็นจิตกร(ชื่อดังแถมยังมีหอศิลป์เป็นของตัวเองอีก)ตกยากเที่ยววาดภาพเหมือนจริงให้นักท่องเที่ยวตามหาดแถวชลบุรี นายจะหัวเราะเยาะก็ได้นะฉันไม่ว่าอะไรนายหรอก”ฉันตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จต่อไป

                เอิ้กๆๆดูเหมือนตาบ้านี่จะเชื่อฉันสนิท โง่ชะมัดเลยพับผ่า คิกๆๆ^^

                “ฉันจะหัวเราะเยาะเธอให้ได้อะไรขึ้นมาล่ะ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

                “จะไปรู้นายเหรอ”ฉันเบือนหน้าไปทางอื่น

                ตานี่เป็นคนดีผิดคาดแฮะนึกว่าจะหัวเราะเยาะฉันซะอีกอย่างนี้ฉันก็ต้องมองนายใหม่แล้วสิ

“ว่าแต่เธอมาที่กรุงเทพทำไม?อย่าบอกนะว่ามาทวงสมบัติจากบ้านทรายทองน่ะคุณพจมาน หึๆ^^”เขายิ้มกวนๆให้ฉัน

                เมื่อกี้ที่ฉันบอกว่าตานี่เป็นคนดีน่ะฉันขอถอนคำพูดทุกประโยคเลย >///<ตานี่น่ะเป็นคนที่กวนโอ๊ยสุดๆหน้าตาก็ยียวนกวนประสาทดีแท้///>0</// อ้ากกก!ฉันล่ะอยากจะฆ่านายหมกส้วมซะจริงจรี๊ง/////

                “ใช่ตอนนี้ฉันกำลังจะมาทวงสมบัติจากบ้านทรายทองแล้วก็จะมาหอมแก้มคุณชายกลางซักฟอดนึงก่อนจะขอเขาแต่งงานไงยะ”ฉันพูดประชดนายบ้านี่

                “’งั้นรอช้าอยู่ทำไมเล่าคุณชายกลางของเธอกำลังรอให้เธอหอมแก้มอยู่นี่ไง”เขาหลับตาปี๋แล้วยื่นหน้ามาใกล้ฉัน            

                คุณชายกลางเหรอ ด้ายยยยยย คุณชายกลางใช่มั้ย นี่ๆๆๆๆๆๆ!!!!

                ฉันใช้มือบีบจมูกเขาอย่างแรง

                “อ้ากกกก!เธอทำอะไรของเธอน่ะเจ็บนะเฟ่ย!TTดูซิเนี่ยเจ็บจนน้ำตาเล็ดเลย”เขาใช้มือข้างหนึ่งจับจมูกส่วนอีกข้างก็ชี้ไปที่ดวงตา

                “อย่างนายน่ะแค่ชายน้อยก็หรูแล้วอย่าริอาจจะมาเป็นชายกลางของฉัน”ฉันเชิดหน้าใส่เขา

                “แสดงเป็นชายน้อยแต่รับบทโดยป๋อ ณัฐวุฒินะคร้าบบบ^^”เขายักคิ้วข้างเดียวให้ฉัน

                หยี!>O<ไอ้บ้านี่หลงตัวเองชะมัดยาดเลย ถ้านายเป็นป๋อ ณัฐวุฒิ ฉันก็เป็นกบสุวนันท์แล้วแหละย่ะ

                “ฉันล่ะอยากจะอ้วกออกมาให้หมดไส้หมดพุงกับไอ้โรคหลงตัวเองของนายจริงๆเล๊ย”ฉันทำท่าเหมือนจะอ้วกออกมาจริงๆ

                “ท้องกับใครเหรอจ๊ะน้องพลอย หน้าตาก็ดีไม่หน้าจะใจง่ายเลยนะ”เขายิ้มกวนๆ             

                กรี๊ดดด!อีตานิวบ้ากล้าดียังไงถึงมาว่าฉันใจง่าย ไอ้ตุ๊ดบ้า!ฉันเกลียดแก!!!!!>O<ชาตินี้อย่าหวังว่าเราจะได้ญาติดีกันเลย!!!

                “กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!ฉันเกลียดนายยยยยได้ยินม้ายยย!!!!!!กรี๊ดดดดดดดดดดด///>O</////”ฉันกรีดร้องสุดเสียงจนเขาต้องเอามือปิดหูไว้

                “ยัยบ้า!!กรี๊ดอยู่ได้!!! รีบอาบน้ำแต่งตัวซะเสื้อผ้าก็เตรียมไว้ให้หมดแล้วอยู่ในห้องน้ำ รีบๆด้วยล่ะจะได้ลงไปกินข้าวที่ห้องอาหาร อ้ากกกก!!หนวกหูชิบ-_-;;”เขาสั่งๆๆฉันก่อนจะสบถแล้วก็วิ่งออกจากห้องไป

                “กรี๊ดดดดดดดดด!!ฉันจะทำให้นายหูแตกตายไปเลย>O<!!!กรี๊ดดดดดดดดดด!!!”ฉันกรีดร้องทิ้งก่อนที่นายนั่นจะเผ่นออกจากห้อง

                ไอ้ตุ๊ดบ้า!ทำมาเป็นสั่งฉัน นี่ถ้าฉันไม่กลัวว่าจะเน่าตายเพราะไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อวานล่ะก็ฉันไม่ทำตามคำสั่งนายหรอก ฮึ่ม!

                ฉันจัดการทำภารกิจส่วนตัวจนเสร็จสับก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อไปยังห้องอาหาร

 เออว่าแต่ห้องอาหารมันอยู่ตรงไหนฟะบ้านใหญ่ยังกะวังศ์หลวงในหนังจีนกำลังภายในแน่ะ เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่ในบ้านหลังนี้ทำมาจากไม้สักดูท่าทางจะเก่าแก่เอาการ ตัวห้องแต่ละห้องถูกตกแต่งด้วยผ้ากำมะหยีสีแดงเพลิง มีรูปปั้นมังกร สิงโตและแจกันจีนโบราณประดับอยู่เกือบทุกห้องพูดง่ายๆก็คือบ้านหลังนี้ดูจี๊น จีนสุดๆ คุณผู้อ่านนึกภาพตามก็คงจะคิดว่ามันอึดอัดร้อนอบอ้าวแต่ผิดถนัดค่ะถึงบ้านหลังนี้จะตกแต่งเต็มไปด้วยสีแดงเพลิงแต่หน้าแปลกที่ฉันไม่รู้สึกร้อนอบอ้าวเลยซักนิดในทางกลับกันฉันกลับรู้สึกสบายตาแล้วก็สบายใจอย่างบอกไม่ถูก(มีรางสังหรณ์ว่าจะต้องเกี่ยวดองกันในไม่ช้า เอิ๊กๆ)

                อ้ากกกก!!อะไรกันเนี่ยวังศ์หลวงนี่มันมีแต่ห้องนอนทั้งน้านนนนน>O<เปิดกี่ห้องๆก็เจอแต่ห้องนอน

แล้วเมื่อไหร่ฉันจะหาไอ้ห้องอาหารนี่เจอฟะ! เอ๊ะO_o?นั่นมันชุดนักเรียนของทิพยธานนท์นี่หว่า ชี่อศิวัฒน์ เจริญกิจ นามสกุลคุ้นชะมัดแต่นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินที่ไหน  O_O!สายตาของฉันเหลือบไปเห็นรูปถ่ายรูปหนึ่งที่วางอยู่บนโต้ะเข้า มันเป็นรูปของไอ้หน้าหม้อนิว งั้นก็แสดงว่าห้องนี้ก็คือห้องนอนของตานี่!!! ละ...แล้วชุดนั้นก็เป็นชุดของไอ้ตุ๊ดน่ะสิ แงๆๆๆT^Tทำไมฉันถึงได้ซวยขนาดนี้วะเนี่ย นึกว่าผ่านจากวันนี้ไปฉันจะไม่ได้เจอกับเขาอีก ที่ไหนได้เสือกเรียนโรงเรียนเดียวกัน U_U คอยดู!!ฉันจะบอกคุณพ่อให้ไล่แกออกจากโรงเรียน (มองอะไรเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนมันผิดเหรอ-_-) ไม่กงไม่กินมันแล้วข้าวเช้า-_-^^รีบกลับคอนโดดีกว่า ขืนอยู่ต่อไปฉันต้องบ้าตายแน่ๆ -_____-”

                ตอนนี้ฉันมาถึงคอนโดแล้วล่ะค่ะ คอนโดนี้ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเมื่อก่อนคุณแม่ของฉันมักจะหมกตัวอยู่ที่นี่เพื่อผลิตผลงานใหม่ๆ ท่านเป็นจิตกรที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งในเมืองไทย ใครๆต่างรู้จักท่านในนามของ‘ไดมอน’

จิตกรผู้ลึกลับไม่มีใครรู้ว่าท่านเป็นใครมาจากไหนหน้าตาเป็นยังไงนอกจากคนใกล้ตัว

                ฉันทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาด้วยความเหนื่อย นึกถึงเรื่องร้ายๆโคตรๆที่เพิ่งจะผ่านมาเมื่อกี้ ฮึ่ย!คิดแล้วก็โมโห!! นี่ฉันต้องเรียนโรงเรียนเดียวกับตาบ้านิวนั่นเหรอเนี่ย บรื๊อออ!สยองว่ะ=_=  

~อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืนที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ ~

เสียงเพลงเรียกเข้ามือถือฉันดังขึ้นเป็นเพลงคืนข้ามปีของพี่ดา Endorphine เออนึกว่าผู้ใดโทรมาที่แท้ก็ไอ้เพื่อนเลิฟสุดสวย(แต่น้อยกว่าฉัน)ของฉันนี่เอง

“Good หม้อนิ่งเด้อ^^”ฉันกรอกเสียงกวนๆลงในโทรศัพท์

‘ไม่ใช่หม้อนิ่ง นี่กระทะกำลังพูดอยู่ -_-;ขอสายตะหลิวหน่อยสิ ถ้าตะหลิวไม่อยู่เรียกครกกับสากกระเบือมาพูดแทนก็ได้ =________=’

เออ เอากับมันสิ-_-^^ถ้าฉันไม่จบมันก็คงไม่จบแน่

“โอเคๆขอโทษลืมไปว่ากำลังคุยกับนักกวนประสาทมือโปรระดับโลก”

‘รู้แล้วก็ดี ว่าแต่แกเหอะมากรุงเทพยังวะ’

“ฉันมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วย่ะหนูฝ้ายเพื่อนเดี้ยง!”

‘จริงดิo_o; แล้วแกมัวทำอะไรอยู่ทำไมไม่โทรบอกช้านนน! ฉุนแล้วนะเนี่ย’

อ๋อ ฉันมัวแต่วิ่งคลุบกบจนโดนเจ้าชายกบจับจ๊วบอ่ะ อ้ากกก !>O<ขืนตอบไปแบบนี้มีหวังถูกซักจนขาดจั๊วะหน้าเจี๊ยะแหงๆ

“คือว่าฉัน...ฉันมัวแต่จัดของเพลินๆอยู่น่ะก็เลยลืมโทรหาแก โทษทีนะ^^”

‘เอ๊อ เพื่อนเก่าเพื่อนแก่อย่างฉันมันไม่มีความสำคัญแล้วหนิ-_-’

ทำเสียงงอนตุ๊บป่องไปเลยเพื่อนฉัน โตยังกะควายแล้วยังไม่เลิกนิสัยขี้งอนอยู่อีก-_-^^^

“ เออ!จริงด้วยฉันมีเรื่องอยากถามแกหน่อยว่ะ”เปลี่ยนเรื่องซะงั้นเลยฉัน

‘ว่ามา ถ้าตอบได้ก็จะตอบ ตอบไม่ได้ก็จะตอบ’

อะไรของมัน? ตอบได้ก็ตอบ ตอบไม่ได้ก็ตอบ มนุษย์โลกแน่เหรอวะเนี่ยเพื่อนฉัน สงสัยยังไม่หายงอนแหงๆ 

“คืองี้ ฉันจะถามแกว่า โรงเรียนแกมีคนชื่อ ศิวัฒน์ เจริญกิจ มั้ยวะ”

ที่ฉันถามเนี่ยไม่ใช่เป็นเพราะสนใจอะไรตานั่นหรอกนะคะแต่ฉันแค่รู้สึกว่านามสกุลมันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน

‘รู้จักสิยะ ใครจะไม่รู้จักเขาดังออกจะตายไป’

เฮือก!!o_o+ดังถึงขนาดจะตายเลยเหรอ สุดยอดเลยตานี่ยิ่งกว่ายอดชาดีซะอีก

“แล้วเขาเป็นใครเหรอ?ทำไมถึงดังขนาดนั้น”

‘อะแฮ่ม-_-แม่จะเล่าให้เอาบุญ (ดูมันพูด-_-^) ศิวัฒน์ เจริญกิจหรือว่านิว หนุ่มหล่อหน้าใสยังกะเทพบุตรลงมาจุติลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลเจริญกิจ โรงพยาบาลเอกชนที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย รวยพอๆกับบ้านแกเลยแหละ เขาไม่ใช่แค่หล่อรวยเท่านั้นนะ นิวเขายังเป็นนักเรียนดีเด่นพ่วงดีกรีมือเบสของโรงเรียน สาวๆงี้ติดตรึม ถึงเขาจะกวนๆไปนิดก็เหอะนะ’

กวนนิดเหรอ-___-^ตามการวิเคราะห์ของสมองอันชานฉลาดของฉันคิดว่าไอ้บ้านั่นมันเหนือคำว่ากวนไปล้านปีแสงแล้วย่ะ

‘ว่าแต่แกอยากจะรู้เรื่องของเขาไปทำไม?’

“เออ เอ่อ อ๋อ ฉันมีธุระว่ะ^^แค่นี้ก่อนนะ รักนะจุ๊บๆ^^”

‘เดี๋ยว! ยัยพลอ....’

ฉันรีบวางสายก่อนที่ยัยฝ้ายจะง้างปากพูดอีก ขืนคุยต่อยัยนี่ต้องถามจุกจิกเรื่องไอ้ตุ๊ดแหงๆไม่ใช่จะปิดบังอะไรเพื่อนหรอกนะคะฉันแค่ไม่อยากจะให้มันเปลืองค่าโทรศัพท์แค่นั้นเองแหละ^^(ข้ออ้างควายๆชัดๆ-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

                ไม่หน้าเชื่อเลยแฮะว่าอีตาบ้านั่นจะดังขนาดนั้น ปากก็เสีย หน้าตากวนประสาท แถมนิสัยยังกวนGam Bol(ยี่ห้อรองตีน)คู่ใจของฉันอีก สงสัยเล่นของแหงแซะ เออ ตายล่ะฉันมัวแต่นั่งวิจารณ์ตาตุ๊ดนิวนิ่วนั่นลืมไปเลยว่าต้องไปซื้อชุดนักเรียน

                 ~อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืนที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ ~

                เอาเข้าไป ใครโทรมาอีกฟะสงสัยจะเป็นยัยฝ้าย เอ๊ะ!ไม่ใช่นี่หว่าเบอร์ไม่คุ้นเลยแฮะ

                “ฮัลโหล”ฉันกรอกเสียงใสๆใส่โทรศัพท์

                ‘ออกมาหาหน่อย’

                อะไรวะเนี่ยO_o?โทรมาถึงก็ใช้ให้ออกไปหา

                “ขอโทษค่ะไม่ทราบว่านั่นใครกำลังพูดอยู่คะ”ฉันถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ

                ‘ยัยบ้านนอก!!เธอกล้าดียังไงมาลืมคนที่มอบจูบอันดูดดื่มให้เธอหา!’

                จูบอันดูดดื่ม O_O!

                “แว้กกกกกกก!!! ไอ้ตุ๊ดนิว  นะนะนายรู้เบอร์ฉันได้ยังไง!!!”

                ‘หนวกหูชะมัด!เรื่องนี้ไม่ต้องรู้หรอก เธอออกมาหาฉันหน่อยที่ร้านเบอรี่ไอค์รู้จักใช่มั้ย’

                เฮอะ!แม่จะไปให้โง่เหรออุตส่าห์หนีมาได้ทั้งที

                “รู้จักแต่ไม่ไปใครจะทำไมฉัน ”ฉันทำเสียงกวนๆ

                ‘เธอว่าไงนะ!!ยัยบ้ารู้มั้ยว่าฉันเป็นใครกล้าดียังไงถึงมาพูดกับฉันแบบนี้น่ะ!!!’เขาตะโกนใส่โทรศัพท์

                “รู้สิ นายศิวัฒน์ เจริญกิจ ลูกชายเจ้าโรงพยาบาลเจริญกิจ โรงพยาบาลเอกชนที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย แล้วไง ถึงนายจะรวยยังไงนายก็ไม่ใช่เจ้าชีวิตฉันซะหน่อย ทำไมฉันต้องทำตามที่นายพูดด้วย”

                ‘รู้ดีหนิ แต่ยังหรอกเธอยังรู้จักฉันน้อยไป ถ้าเธอไม่มาหาฉันตามนัดฉันก็จะไปหาเธอเองลองดูมั้ยล่ะว่าฉันพูดจริงหรือปล่าว’

                หึ ทำมาเป็นขู่จ้างให้ก็หาฉันไม่เจอหรอกกรุงเทพออกจะกว้าง(ลืมไปหรือปล่าวแม่คุณว่าเปิดเทอมก็ต้องป๊ะกันน่ะ:สาวโอเลี้ยง)

                “ก็มาซี่^^ถ้านายรู้ว่าฉันอยู่ไหนอ่ะนะ”

                ‘คอนโดสุดหรูใจกลางเมือง เธออยากให้ฉันไปที่นั่นมั้ยล่ะ^^’

                O_O!บ้าจริงเขารู้ได้ไง

                “นายรู้ได้ไง ฉันไม่เคยบอกนายเลยนะ”

                ‘แม่คุณเอ๊ย!!นี่มันสมัยไหนกันแล้วแค่มีโทรศัพท์เครื่องเดียวก็รู้แล้วว่าใครอยู่ที่ไหน’

                “นายใช้ Navigator หาฉันเหรอ!!! นายนี่มันร้ายจริงๆเลยนะ รู้มั้ยว่านายกำลังละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของฉันอยู่!!>O<”

                คนเลว!!ใช้เทคโนโลยีในทางที่ผิดคุณผู้อ่านอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะคะ

                ‘ฉันไม่สน ถ้าเธอไม่รีบมาล่ะก็ฉันไปหาเธอถึงที่แน่ๆ’

                “แต่ฉัน…”

                ตู๊ดๆๆๆ

                เขาวางฉันไปก่อนที่ฉันจะพูดจบซะอีก

                ตาบ้าเอ๊ย! นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ หรือที่บ้านไม่มีคนให้แกล้งก็เลยลามมาถึงชาวบ้านชาวช่องที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อย่างฉัน แงๆๆๆๆๆT^Tนายมันเป็นมารร้ายชัดๆไม่ใช่เทพบงเทพบุตรอะไรเหมือนที่ยัยฝ้ายคิดหรอก

                ฉันใช้เวลาแค่สิบนาทีก็มาถึงร้านเบอรี่ไอค์พราะมันอยู่ไม่ไกลจากคอนโดที่ฉันอยู่นัก  บรรยากาศในร้านต่างจากร้านไอศครีมเมื่อวานอย่างสิ้นเชิง ตัวร้านตกแต่งแบบเรียบง่ายเป็นสีขาวโพลนดูแล้วสบายตา ฉันหันไปมองรอบๆร้านรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกแต่ความสุขของฉันก็มลายหายไปทันทีเมื่อเห็นหน้าไอ้ตุ๊ดนิวนั่งโบกมืออยู่ที่โต๊ะสุดท้าย ฉันเดินดุ่มๆเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเขา

                “มีธุระอะไรก็ว่ามา ฉันไม่มีเวลามากหรอกนะ”ฉันเบือนหน้าไปทางอื่น

                “เท้าหายเจ็บแล้วเหรอ?”

                “อย่าบอกนะว่านายเรียกฉันมาเพื่อจะถามเรื่องเท้าแค่นั้น”

                “(-_-)(_ _)(-_-)” เขาพยักหน้า

                ไอ้บ้า!แบบนี้แกล้งกันชัดๆนี่หว่า หลอกให้ฉันเดินมาเพื่อจะถามเรื่องบาทาเนี่ยนะ อ้ากกก!!!ฉันล่ะอยากตายจริงๆ ไม่หน้าเลยรู้อย่างนี้ยอมให้ไอ้หลงกอดยังจะดีซะกว่าเลย U_U

                “ไร้สาระที่สุด!!!”ฉันแว๊กใส่ตานั่นก่อนจะ ลุกขึ้นเดินออกไป

                “ได้ เดี๋ยวฉันไปหาเธอที่คอนโดแล้วกัน^^”เขายิ้มร่า

                อี๋>O<อีตาบ้าคิดจะขู่คนอย่างฉันเหรอ ไม่มีทางหรอกย่ะ!!!

                ถึงใจมันจะไม่อยากนั่งแต่รู้สึกว่าตูดมันจะลงไปแนบกับเก้าอี้ซะแล้ว -_-;;

                “เธอนี่ว่าง่ายผิดคาด^^”

ขืนฉันว่ายากนายก็บุกไปคอนโดฉันพอดีอ่ะดิ-_-^^

“=_____=;”หน้าฉันเอง

“อย่าทำหน้าอย่างนั้นเซ่ ถือว่าคนหล่อขอร้องนะคร้าบบบบ^^”เขาทำหน้ากวนๆ

สาบานได้เลยว่าฉันไม่เคยเจอใครที่หลงตัวเองเท่านายนี่อีกแล้ว -______-”

                “ตกลงนายเรียกฉันมาทำไม”ฉันถามเขาเรียบๆ

                “ฉันชวนเธอมากินไอศกรีมไงเล่า นั่นไงมาแล้วๆ ไอติมรสสตรอร์เบอรี่^^”เขาทำท่าทางตื่นเต้นเมื่อบริกรเอาไอศกรีมรสสตรอร์เบอรี่มาเสิร์ฟ

                ฉันชักไม่แน่ใจแล้วนะเนี่ยว่าตานี่จะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน-_-^ ฮะตลกชะมัดดูเขากินสิคะ^^บอกตามตรงฉันชอบเวลาที่เขาจัดการกับไอศกรีมรสสตรอร์เบอรี่มากเลยแหละ เขาดูสดใสร่าเริงเหมือนกับเด็กอนุบาลจนฉันเองยังเผลอยิ้มให้กับความน่ารักของเขาเลย

                “เธอยิ้มอะไรอ่ะO_o?”

                ฉันหุบยิ้มแล้วเบือนหน้าไปทางอื่นทันทีเมื่อเขาถามแต่พอฉันหันไปมองเขาอีกครั้งฉันก็ต้อง....

                “หึ หึ ฮ่าๆๆๆตาบ้าตลกชะมัด” ฉันปล่อยหัวเราะก๊ากออกมาทันที

                ผู้ชายอะไร^^เด็กชะมัดกินไอศกรีมเอาเป็นเอาตาย ดูซิเนี่ยหน้าตาเลอะเทอะไปหมดเลยไม่เคยพบเคยเห็นคนแบบนี้ก็มีด้วย

                “ฮ่าๆนะนายใช้แก้มกับจมูกกินไอศกรีมหรือไงฮ่าๆๆๆ”

                “เหวอออ!จริงด้วยเลอะเลย-///-”เขาจับแก้มดู

                อีตานี่อายเป็นด้วยแฮะสงสัยคอนกรีดเสริมเหล็กจะสึกหรอ

                เขารีบหยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายแต่ฉันว่ายิ่งเขาพยายามเช็ดเท่าไหร่มันก็ยิ่งเละเทะกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าเผลอๆเปลืองทิชชู่เปล่าๆ

                “พอเลยนายยิ่งเช็ดก็ยิ่งเลอะแถมยังเปลืองทิชชู่โดยใช่เหตุอีก ยื่นหน้ามานี่เดี๋ยวเช็ดให้”ฉันควักผ้าเช็ดหน้าลายดอกไม้สีฟ้าอ่อนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

                “แต่...นั่นผ้าเช็ดหน้าเธอ”อีตุ๊ดพูด

                “เออนา ยื่นหน้ามาเร็วๆทำตัวเป็นเด็กไปได้”ฉันแกล้งดุเขา(ทีนี้ไม่ยักกะบ่นแฮะ)

                เขายื่นหน้ามาให้แต่โดยดี ฉันบรรจงเช็ดหน้าเขาเบาๆอย่างทะนุถนอม(เหมือนแม่เช็ดตูดลูกเวลาขี้น่ะ^^) ฉันเผลอไปสบสายตากับเขาเข้า ในตาสีน้ำตาลเข้มเป็นประกายดุจอัญมณีนั่นช่างดูมีเสน่ห์เหลือเกิน ฉันเหมือนถูกมนต์สะกดไม่สามารถจะละสายตาจากในตาคู่นั้นได้ หัวใจของฉันบีบตัวแน่นจนอึดอัดเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ฉันชักจะ....

                “เอ่อ ขอโทษครับ^^”

                เสียงบริกรคนหนึ่งดังขึ้นทำให้เราทั้งสองหลุดจากภวังค์

                “ค่ะคะว่าไงนะคะ? ”ฉันละล้ำละลักพูดออกมา

                บ้าจริงฉันเกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ถ้าเกิดฉันเผลอใจปิ๊งนายนิวขึ้นมาจริงๆมีหวังได้โดนเขาล้ออีกแหงๆ เฮ้อ! โชคดีจริงๆที่พี่บริกรสุดหล่อคนนี้มาช่วยดึงหัวใจฉันได้ทันเวลาเส้นยาแดงผ่าแปด -_-^^ แต่ทำไมหัวใจมันยังเต้นตุ้มๆต่อมๆอยู่เลยฟะเนี่ย!(ก็แกยังไม่ตายน่ะสิ:สาวโอเลี้ยง)นะโม สังโฆ พุทโธ ขออย่าให้เขาได้ยินเสียงหัวใจฉันเล๊ย ไม่งั้นคงได้เอาถังขยะคลุมหัวแน่ U_U

                “ผมต้องการทราบว่าคุณจะรับอะไรดีครับ^^”บริกร

                “อืม เอาเป็นบานาน่ารอยอลใส่ไอศกรีมช็อกโกแลตอย่างเดียวแล้วกันค่ะ^^”ฉันควบคุมอารมณ์ได้แล้วแต่ก็ยังหวิวๆอยู่นิดหน่อย

                หลังจากที่พี่บริกรเดินหายไป ฉันก็ได้แต่เบือนหน้าไปทางอื่นตลอดจนไอศกรีมถ้วยโปรดของฉันถูกเอามาเสิร์ฟ ฉันก็เลยก้มหน้าก้มตากินลูกเดียว(แต่ไม่ได้กินมูมมามเหมือนตานั่นนะ)

                “นี่ หันมาคุยกันหน่อยสิ แบบนี้มันวังเวงนา”เสียงไอ้ท่อเยี่ยวอักเสบ

                “ว่ามาดิ ฉันกำลังกินอยู่”ฉันยังก้มหน้าก้มตาอยู่เหมือนเดิม

                “เธอชอบช็อกโกแลตเหรอ?”เสียงไอ้หน้าหม้อ

                “เออดิ”คนสวยพูด^^(อยู่ตรงไหนฟะคนสวยที่แกว่า:สาวโอเลี้ยง)

                “ฉันก็อยากกินเหมือนกันแต่...กินไม่ได้”ไอ้ตุ๊ดมันว่า

                “เออ”ฉันยังคงก้มกินแหลกไม่สนใจผู้ใด

                “เธอจะไม่ถามหน่อยเหรอว่าทำไมฉันกินไม่ได้”

                “ไม่อ่ะ”ฉันตอบแบบพอผ่านไปที

                “ถามหน่อยเหอะน้านะฉันอยากให้เธอถาม”ไอ้หน้าลิงมันอ้อน

                บ้าหรือปล่าว คนเขาไม่อยากรู้ซักนิด มีด้วยเหรอวะเนี่ยขอร้องให้คนอื่นถามตัวเอง อีตานี่มันไม่เต็มบาทยิ่งกว่าไอ้หลงซะอีก-_-;

                “เออๆทำไม -_-”ฉันตั้งหน้าตั้งตากินอยู่(ทีแรกก้มหน้าเพราะอายแต่ตอนนี้ก้มหน้าเพราะอาหย่อยอา^^)

                “ก็เพราะว่าฉันแพ้ช็อกโกแลตไงล่ะ”

                “อืม”

                 “เธอจะไม่ถามหน่อยเหรอว่ากินไปแล้วจะเป็นยังไง”มันยังไม่หยุด-_-^

                “โอ๊ย!>O<ฉันจะบ้าตายนายจะพูดอะไรก็พูดออกมาเลยได้ม้ายยย!!ฉันจะกิน!!!”ฉันแว๊ดใส่เขาก่อนจะก้มลงกินต่อ(เห็นแก่กินสุดยอดเลยแม่คุณ-_-^^:สาวโอเลี้ยง)

                ได้ผลค่ะตานี่เงียบไปเลย แต่ก็หน้าแปลกปกติเขาต้องโวยวายสิ สงสัยจะเริ่มเห็นความหน้าเกรงขามของฉันแล้ว^^(ตรงไหน:สาวโอเลี้ยง)

ไม่นานนายนั่นก็สั่งไอศกรีมมาเพิ่มอีก-_-; อยากรู้จริงๆว่ากระเพาะของตานี่โบกด้วยปูนซีแพ็กหรือไงนะถึงได้ทนทานต่อการใช้งานโหดๆพรรค์นี้ได้

“อร่อยชะมัดเลย^^”ตานั่นพูดขึ้นหลังจากที่ซัดไอศกรีมถ้วยที่สามจนเรียบ

                “กินหมดแล้วใช่มั้ย งั้นฉันไปล่ะ”ฉันยกตูดขึ้นจากเก้าอี้อีกครั้งเพื่อจะออกจากร้าน

                “เดี๋ยวก่อนสิอย่าเพิ่งไป”เขาคว้าแขนฉันเอาไว้

                “ไม่ดงไม่เดี๋ยวมันแล้ว ฉันจะไป!!!”ฉันสะบัดมือออกจากการจับกุมของเขา

                สีหน้าเขาในตอนนี้ดูหงอยๆเหมือนกับลูกหมาหมาอ้อนเจ้าของยังไงยังงั้น ประมาณว่า อย่าทิ้งผมไว้ตรงนี้เลยนะครับเจ้านายสุดสวยรวยเสน่ห์หน้าตาคล้ายนาตาลี เกลโบวาร์ออกจะสวยกว่าด้วยซ้ำ(อย่างแกเทียบกับเล็บขบของนาตาลีก็หรูแล้ว-_-^:สาวโอเลี้ยง)ฉันอ่านใจเขาได้ประมาณนี้แหละค่ะ^^

                 แต่ยังไงฉันก็ไม่เชื่ออีกแล้ว ไอ้หน้าตาซังกะบวยพรรค์นี้ ไม่เชื่อแล้วโว้ย!!!ยังไงฉันก็จะกลับ ถึงเอาช้างมาฉุดฉันก็ไม่อยู่แล้วววววววว!!!

                พลึบ!!

                เสียงตูดสตรีผู้หนึ่งแบะบนเก้าอี้-_-;;

อีตาบ้าทำไมฉันถึงได้แพ้หน้าหมาๆนั่นของนายทุกทีเลยนะ ให้ตายสิเจ้าชายยุล ตกลงว่าวันนี้ฉันคงไม่ได้ไปไหนแล้วใช่มั้ย-_-^ไอ้ตูดบ้านี่ก็เหมือนกันเคยฟังคำสั่งกันบ้างม้ายยยยย >O< ดูสิลงไปนั่งบนเก้าอี้เฉยเลย แงๆๆU_U พระเจ้าขา พระเจ้าส่งตูดมาให้ผิดแล้วล่ะค่ะเพราะมันไม่ฟังคำสั่งเจ้าของมันเลยT_T

                “เธอนี่น่ารักจังเลย^^”เขายิ้มหวานให้ฉัน

                “-______-”หน้างามๆของฉัน

                ทำมาเป็นชม แหวะ!ฉันไม่เห็นจะดีใจซักนิดแต่ถ้าชมว่าสวยเหมือนนาตาลี เกลโบวาร์ล่ะก็ว่าไปอย่าง^^

                “อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ฉันแค่อยากจะถามอะไรเธอซักข้อก็เท่านั้นแหละ นะแค่ข้อเดียว”เขาทำหน้าหมาอีกแล้ว-_-^

                อ้ากกก!!จะบ้าตาย ฉันเป็นโรคแพ้ยุลเข้าขั้นเลยนะเนี่ย แล้วทำไมนายต้องหน้าตาเหมือนยุลด้วย! เจ้าชายยุลของช้านนนนนY_Y เอาคืนมาหน้าหล่อๆของยุล แงๆๆๆ U_U ถ้าเป็นแบบนี้ฉันคงต้องตกเป็นทาสตานี่ตลอดไปแน่ๆ TT

                “เออ ถามมาดิฉันจะได้รีบกลับ-_-”ฉันเบือนหน้าไปทางอื่น

                “ฉันสงสัยว่าคนจนอย่างเธอทำไมถึงอยู่คอนโดหรูขนาดนั้นได้”

                จน?ฉันนี่เหรอจนO_o? ตานนี่ท่าจะบ้า ไม่ใช่สิ โค-ตะ-ระ บ้า ไม่เต็มบาทเลยแหละ

                “แล้วใครบอกนายไม่ทราบว่าฉันจน-_-^^ ”ฉันทำสีหน้าเอือมระอาสุดๆ

                “ก็เธอนั่นแหละเป็นคนบอก ตอนอยู่ที่บ้านฉันไงเล่า จำไม่ได้หรือไงยัยเบ๊อะ!!”เขาตะคอกเรียกความจำฉัน

                เออว่ะO_O จริงด้วย แต่ถึงยังไงตานี่ก็ไม่เต็มบาทอยู่ดีไม่มีสมองคิดหรือไงฟะ ว่าอันไหนจริงอันไหนเท็จ อุตส่าห์เกิดมาหน้าตาเหมือนเจ้าชายยุลทั้งทีแต่กลับฉลาดไม่ได้ครึ่งหนึ่งของสุดหล่อยุลซะนี่-_-^ (ของกอบปี้ก็งี้แหละ)

                “นายจะบ้าเหรอ! นั่นฉันพูดเล่น ”ฉันทำท่ากุมขมับ

                “อ้าวเหรอ ใครจะไปรู้ล่ะ”เขาทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้

                ไอ้หน้าก็อบปี้ยุลนี่-_-;บุคลิกหน้าตาต่างจากนิสัยสุดขั้วเลย อยู่ด้วยแล้วต้องประหลาดใจได้ทุกที นี่ขนาดเพิ่งเจอกันนะเนี่ย ถ้ารู้จักกันไปนานๆจะเป็นยังไงวะอยากรู้จริงๆแต่ชั่งเหอะเราคงไม่ต้องเจอกันอีกแล้วนอกจากเดินเฉียดเล็บขบกันในโรงเรียนอ่ะนะ(ก็เราอยู่โรงเรียนเดียวกันนี่คะช่วยไม่ได้)

                “เป็นอันว่าจบ ตกลงฉันกลับได้ยัง”คนสวยพูดเด้อ

                ฉันต้องถามตานี่ก่อนไม่งั้นคงต้องเล่นลุกนั่งเป็นสิบๆรอบแหงๆ=______=^

                “ไปดิ ฉันไม่ได้ใช้ให้ผีจับขาเธอซะหน่อย”เขาพูดหน้าตาย

                อ้ายยย!>O<ไอ้บ้า ไอ้ปากอัปมงคล ไม่มีอย่างอื่นให้เปรียบเทียบหรือไงหา!อย่างเช่น ฉันไม่ได้ใช้ให้นางฟ้าจับขาเธอซะหน่อย อย่างเงี้ยไม่ได้หรือไงฟะ คนเขายิ่งกลัวๆอยู่ด้วยไอ้บ้าไอ้สามเณรแอเอ๊ยTT  

                วันนี้นาตาลีเหนื่อยมากๆเลยค่ะคุณผู้อ่าน(พระนางคู่นี้โคตรหลงตัวเองเลยเพ่-_-;;:สาวโอเลี้ยง) หลังจากที่แยกกับไอ้สามเณรแอรุ่นเล็ก ฉันก็ต้องเดินจับจ่ายซื้อหาข้าวของที่ต้องการไม่ว่าจะเป็นชุดนักเรียน รองเท้า กระเป๋า กับข้าว ผักชีต้นหอมและอีกมากกมายก่ายกอง คิดดูสิคะว่าสาวน้อยนาตาลีผู้ที่แสนจะบอบบางต้องรับภาระอันหนักอึ้งขนาดไหนแล้วกว่าจะมาถึงคอนโดก็เกือบค่ำแน่ะ ทำไมชีวิตนาตาลีถึงได้รันทดถึงเพียงนี้หนอT^T(รันทดตรงไหนยะมีภารดรอยู่ทั้งคน:สาวโอเลี้ยง)